THIRD PERSON POINT OF VIEW
Itinaas ni Carmen ang kanyang bintana sa kwarto. Kalagitnaan ng gabi na ng mga oras na iyon. May nabubuong bagay sa kanyang isipan. Nais niyang makasigurado na ligtas si Gilda.Mula sa kanyang maliit na bintana ay dahan dahan siyang lumabas upang tumakas sa kanyang ina.
Paniguradong tulog na rin ang mga ito ngunit kung sa mismong labas ng kwarto niya siya dadaab ay siguradong maririnig siya ng kanyang ama na mababaw lamang ang tulog dahil maingay ang kanyang pintuan sa tuwing magagalaw.
Lumalangitngit ito sa buong kabahayan.
Dahan dahan siyang naglakad palabas ng kanilang gate. Umakyat siya sa kanilang bakod saka lumabas ng tuluyan dala ang isang maliit na flashlight na kanyang gagamitin habang tinatahak ang madilim na daan.
Tinungo niya ang pasukan na daan kung saan matatagpuan ang bahay nila Gilda. Ilang minuto niya ring nilakbay ito bago tuluyang marating ang bahay ng dalaga.
Natatanaw niya na ito kahit papaano.
Dahan dahan siyang umakyat sa nakasaradong gate nila Gilda. Hindi naman ito kataasan kaya hindi siya nahirapan na akyatin ito.
Walang ilaw sa loob. Madilim ang bahay na animo ay walang nakatira. Ang pagkakakwento sa kanya ni Gilda ay mayroong tatlong silid doon, at tig isa isa silang tatlo sa bawat silid.
Sa pagkakatanda ni Carmen ay ito ang pinakahuling silid sa kabahayan.
Agad siyang nagtungo sa likurang bahay. Napatingin siya sa bintana ng 2nd floor.
Agad niyang napansin ang isang basag na bintana roon. Iyon ang nakita niyang basag na bintana noong nagvideo call sila ni Gilda kaya naman sigurado siya na iyon ang silid ng dalaga.
Pinagmasdan niya ang bahay. Medyo mataas ito pero tingin ni Carmen ay kaya niya namang akyatin.
Matapos ng kanyang pag – oobserba ay lumapit na siya sa bahay at sinimulang akyatin ang bahay nila Gilda.
Hindi naging madali para kay Carmen ang pag – akyat niya sa bahay. Mahirap hawakan ang pader nito. Halos dumikit na siya sa mga kahoy para lamang huwag mahulog.
Ang tanging maakyatan niya ay ang paunang kwarto sa tabi ng kwarto ni Gilda. Kailangan niya pang tawirin iyon ng dahan dahan upang makapunta sa bintana ni Gilda. Iyon kasi ang pinakamadaling akyatan kaya iyon ang pinili niya. Hiling niya lamang ay huwag siyang mahulog sa kanyang kinatatayuan.
Tinignan ni Carmen ang bintana sa kanyang itaas. Malapit na niya itong maabot.
Iniakyat niya ang kanyang paa. Sumunod ay humawak siya sa may bintana upang iakyat ang kanyang katawan.
Buong lakas niyang iniangat ang katawan niya ngunit biglang bumitaw ang kanyang hinahawakan.
Muntikan na siyang mahulog, at mapasigaw. Mabuti na lamang, at nakahawak pa ang kanyang isang kamay kaya hindi siya natuluyan. Napigilan niya rin ang kanyang pagsigaw.
Mabuti na lamang dahil kung hindi ay malalaman nila na may taong umaakyat sa kanilang bahay. Muntik ng mabagok ang kanyang ulo sa semento kaya naman labis labis ang kanyang kaba.
Ikinalma niya muna ang kanyang sarili. Nanlalamig, at nanginginig ang kanyang kamay. Parang ayaw na niyang tumuloy. Gusto na niyang bumaba at bumalik sa kanilang bahay. Ngunit narito na siya at wala ng urungan. Ito na ang pinili niyang desisyon.
Ilang minuto ang lumipas at naglakad na si Carmen ng dahan dahan upang mapunta na siya sa kwarto ni Gilda.
Paisa isa niyang iginalaw ang kanyang mga paa sa tungtungan sa gilid na mas maikli pa sa kanyang paa. Isang maling hakbang niya lamang ay madudulas siya at baka matuluyan na siya pag nangyari iyon.
Nakaharap siya sa may bintana habang ginagawa ito. Nakaamoy siya ng nakakasulasok na amoy. Batid ni Carmen na sa loob ng kwartong kaharap niya nanggagaling ito. Amoy bulok na laman. Tila nabubulok na laman ng isang karne.
Ito lang naman ang panggagalingan niyon dahil doon siya nakaharap at bahagyang nakabukas ang bintana. Hindi niya matanaw ang loob nito dahil madilim sa loob.
Gusto niyang isuka ang lahat ng kanyang naamoy ngunit hindi niya iyon magagawa sa kanyang sitwasyon ngayon. Minabuti na niya lamang na umabante upang makarating na sa dapat niyang puntahan.
Matapos ang ilang hakbang at ilang kaba sa kanyang dibdib ay narating na ni Carmen ang harapan na kwarto ni Gilda.
Tinanggal niya ang tela na nakaharang sa may bintana. Wala siyang makita sa loob noong kanyang silipin pagka’t napakadilim.
Kinuha ni Carmen ang flashlight sa bulsa at inilawan ang kwarto ng dalaga. Wala siyang nakita roon. Walang laman ang kwarto ni Gilda.
Naisip niya nab aka umihi lamang ito kaya naman pinatay na niya muna ang ilaw saka nagpahinga saglit habang hinihintay na bumalik ang dalaga sa sarili niyang kwarto.
Ilang minuto ang lumipas ay wala pa ring nagbubukas ng pinto. Inilawan muli ni Carmen ang kwarto ngunit wala siyang nakitang tao roon.
“Gilda?” mahinang tawag ni Carmen sa loob ng kwarto.
“Gilda?” pag – uulit niya.
Walang sumagot sa kanya. Nagtataka si Carmen kung nasaan ang dalaga. Sigurado siyang kwarto iyon ng dalaga ngunit nagtataka siya na wala ito dati ng ganitong oras. Dapat ay tulog na ito sa kanyang kwarto.
Lumalakas tuloy ang kanyang hinala na may masamang nangyari dito.
Iniisip ni Carmen nab aka mali siya ng kwartong pinuntahan. Nais niyang icheck ang ibang bintana ngunit kapag iba ang nakasilid doon ay baka mahuli siya ng mga kasama nito sa kanilang bahay.
Lagot siya kapag nangyari iyon.
Tinignan ni Carmen ang kanyang ibaba. Mataas ang kanyang kinalalagyan. Natatakot siya na baka mapilay siya kapag tinalon niya iyon ngayon.
Minabuti niya na lamang na bumalik sa kanyang inakyatan kanina. Bago siya humakbang pabalik ay muli niyang sinilip ang kwarto ni Gilda. Wala talagang tao sa loob.
Huminga siya ng malalim, at nagsimula na siyang humakabng pabalik. Nais niyang takpan ang kanyang ilong dahil siguradong maaamoy na niya nanaman ang masangsang na amoy sa loob ng kwarto ngunit kailangan niyang humawak upang hindi siya mahulog.
Dahan dahan siyang humakbang pabalik. Napatigil siya noong makita ang bintana kanina na may siwang.
Tumambol ang kanyang dibdib pagka’t mas malaki na ang bukas nito kaysa kanina. Tila may nagbukas.
Hindi niya sana papansin ngunit isang kamay ang biglang lumabas roon at hinablot siya.
“AHHHHH!!!” sigaw ni Carmen sa kanyang sindak.
CARMEN POINT OF VIEW Pilit kong hinatak ang aking kamay palayo sa kamay na nakahawak sa akin. Si Maria ang taong iyon. Ngitng ngiti siya sa akin habang nanlalaki ang kanyang mga mata. Pilit niya akong ipinapasok sa may bintana eh hindi naman ako doon kasya. Gusto niya ata akong mabali bali. Ang sangsang ng amoy na lumalabas sa kwarto niya. Pakiramdam ko ay niraragasa nito ang aking ilong. Napakasakit masinghot! Gusto kong masuka pero wala akong panahon para gawin iyon. “BITAWAN MO AKO!!!” sigaw ko.
Gilda Point of View Sa hindi inaasahan ay natamaan ng aking kamay ang baso ng juice na nasa tabi ng plato ko. Diretso itong natapon sa baba at nabasag. Napatakip ako ng aking bibig sa gulat at agad na napatingin ‘kay Lola Teresa dahil natakot ako na magagalit ito. Naabutan ko agad ang masungit na tingin ni Lola Teresa sa akin. “Nako! Pasensya na po, Lola Teresa,” ani ko sa kanya. “Hindi ko po sinasdayang masagi ang baso. Pasensya nap o talaga.” Yumuko yuko pa ako at pinagtalop ang dalawa kong palad habang humihingi ng sorry dito. “Sa susunod naman ay mag – ingat ka,” madiin na sabi sa akin ni Lola Teresa. “Ang tagal na ng baso kong iyan. Kahit sabihin mo pang kaya mong bayaran ay hindi mo mapapalitan ang importansya n
Third Person Point of View Nakangiti si Maria habang hinahatak niya si Carmen pabalik sa kanilang pinanggalingan. Hindi niya maitago ang saya sa kanyang mga mukha na kumpleto na ang kanilang biktima. Sa wakas ay makukumpleto na nila ang kanilang siyam na alay. Siguradong matutuwa sa kanya ang matanda na si Teresa kapag nalaman nito na mayroon na silang bagong maiaalay. Habang si Carmen naman ay hindi makapaniwalang sinaksak siya ni Maria sa kanyang likuran ng walang kalaban laban. Hatak hatak pa nito ang kanyang paa na nanakit na sa kanyang kakatakbo kanina. “Bitiwan mo ako!!!” si
Third Person Point of ViewMatapos igapos ni Maria si Carmen sa isang upuan ay agad siyang umakyat ng kwarto upang sabihan si Teresa.Kumatok si Maria ng marahan sa harap ng kwarto ni Lola Teresa. Tinawag niya ang pangalan nito ng dalawang ulit. Walang sumasagot sa kanya kaya naman sa tingin niya ay atutulog ito.Ngunit hindi naman tulog mantika ang kasama niyang si Teresa. Konting kaluskos lamang ay nagigising na ito agad.Binuksan ni Maria ang pintuan noong walang sumasagot sa kanya. Ang gagawin niya ay gigisingin niya ito kung sakali man na natutulog upang agad nilang maisagawa ang ritwal para sa huling alay nila sa sinasamba nilang demonyo.Pagkabukas ni Maria ng pinto ay kadiliman ang agad na sumalubong sa kanyang mga mata. Kinapa niya ang kandila sa isang gilid. Dahil palagi nilang gawain na iwan ang posporo, at kandila sa ibabaw ng lamesa na pinakamalapit sa pinto ay nasanay na silang ganoon.
THIRD PERSON POINF OF VIEW Nagising si Gilda sa kanyang pagkakatulog noong marinig niya ang ingay ng kaluskos sa taas ng kwartong kinalalagyan niya. Maya maya pa ay nagbukas ang pintuan na iyon. Agad na binuksan ni Maria ang ilaw sa basement na siya namang ikinasilaw ng dalagang pinagkaitan ng liwanag sa loob ng silid. Hinatak ni Maria ang naghihingalong katawan ni Carmen sa loob ng basement pababa ng hagdan. Pilit sinanay ni Gilda ang kanyang mata sa upang makita ang kung ano mang dala dala ng taong pumasok sa may silid.&nbs
THIRD PERSON POINT OF VIEW Napaiyak bigla si Gilda noong makita si Carmen. Bumalik na siya sa dati niyang huwisyo.“Anong ginawa niyo? Bakit niyo ginawa ito?” Naiiyak na tanong ni Gilda habang walang magawa sa kanyang sitwasyon.Hindi naman siya pinansin ni Teresa at bumalik sa kanyang pwesto. Pinatakan niya ulit ng kanyang dugo ang batsa saka muling inusal ang kanyang mga dasal sa pagtawag ng kang sinasamba. Itinaas niya ang kanyang mga kamay“Domine tenebrarum, exaudi uocem meam.Ego voco vos de altero mundo. Accede ad me. Gloriosam crucem tu divide. Haec utinam sic veniat.”(Panginoon ng kadiliman, dinggin mo ang aking panawag.Tinatawag kita mula sa kabilang mundo. Lumapit ka sa akin. Tawiran mo ang matanyag na hati. Ito ang aking kagustuhan kaya naman ito ay matutupad.)“Domine tenebrarum, exaudi uocem m
THIRD PERSON POINT OF VIEWNagkalat ang mga pulis sa bahay ni Teresa kasama si Joeslito. Siya mismo ang naglead ng kanyang mga kapwa pulis papunta sa bahay na ito dahil tatlong araw ng nawawala ang kanyang anak na si Carmen. Wala siyang ibang pinaghihinalaan kundi ang pamilyang ito lalo na at sinabi sa kanya ng kanyang anak na lalaki na iniisip ni Carmen ang kaibigan nitong si Gilda na apo ni Teresa.Kanina pa sila naghahanap ngunit wala silang makita n kahit anong bakas ng mga may ari ng bahay. Narito pa ang mga gamit nila ngunit wala ng tao.“Jose, mukhang tumakas na ang mga suspek,” ani ng kasamahan ni Jose na kapwa niya rin pulis. “Wala ng tao ang bahay na ito.”“Hindi pupwedeng mawala sila! Nasa kanila ang anak ko!” mariin na ani ni Joselito. Puno siya ng panlulumo simula ng mawala ang kanyang anak.Sinisisi niya ang kanyang sarili na hindi niya ito nabantayan mabuti.“Ang mga kwarto? Wala bang
Third Person Point of ViewPinunasan ni Gilda ang kanyang luha. Ito na ang huling araw ng burol ng kanyang mga magulang at ililibing na ito ngayon rin. Ayaw niya pang mapawalay dito ngunit wala siyang magagawa dahil kailangan talaga ilibing ang mga patay.Hindi niya alam kung siya pupulitin ngayong nag – iisa na siya. Hindi niya rin makontak pa ang mga kapatid ng kanyang ina nasa ibang bansa. Hanggang ngayon ay hindi pa sinasagot nito ang mga mensaheng iniwan niya.Wala siyang alam sa mundo. Sanay siyang narito ang kanyang ama at ina upang umagapay sa kanya. Kumbaga ay isa siyang tao na kailangan pa na dumepende sa kanyang magulang.Nagulat siya noong may kumukha ng kabaong ng kanyang ama.“S-saan niyo po siya dadalhin?” tanong ni Gild sa lalaking bumubuhat ng ataul.Napatingin naman sa kanya ang isa sa mga lalaking nagbubuhat.“Inutos sa amin na isakay ito sa sasakyan dahil iuuwi siya ng probinsya,
THIRD PERSON POINT OF VIEWNagkalat ang mga pulis sa bahay ni Teresa kasama si Joeslito. Siya mismo ang naglead ng kanyang mga kapwa pulis papunta sa bahay na ito dahil tatlong araw ng nawawala ang kanyang anak na si Carmen. Wala siyang ibang pinaghihinalaan kundi ang pamilyang ito lalo na at sinabi sa kanya ng kanyang anak na lalaki na iniisip ni Carmen ang kaibigan nitong si Gilda na apo ni Teresa.Kanina pa sila naghahanap ngunit wala silang makita n kahit anong bakas ng mga may ari ng bahay. Narito pa ang mga gamit nila ngunit wala ng tao.“Jose, mukhang tumakas na ang mga suspek,” ani ng kasamahan ni Jose na kapwa niya rin pulis. “Wala ng tao ang bahay na ito.”“Hindi pupwedeng mawala sila! Nasa kanila ang anak ko!” mariin na ani ni Joselito. Puno siya ng panlulumo simula ng mawala ang kanyang anak.Sinisisi niya ang kanyang sarili na hindi niya ito nabantayan mabuti.“Ang mga kwarto? Wala bang
THIRD PERSON POINT OF VIEW Napaiyak bigla si Gilda noong makita si Carmen. Bumalik na siya sa dati niyang huwisyo.“Anong ginawa niyo? Bakit niyo ginawa ito?” Naiiyak na tanong ni Gilda habang walang magawa sa kanyang sitwasyon.Hindi naman siya pinansin ni Teresa at bumalik sa kanyang pwesto. Pinatakan niya ulit ng kanyang dugo ang batsa saka muling inusal ang kanyang mga dasal sa pagtawag ng kang sinasamba. Itinaas niya ang kanyang mga kamay“Domine tenebrarum, exaudi uocem meam.Ego voco vos de altero mundo. Accede ad me. Gloriosam crucem tu divide. Haec utinam sic veniat.”(Panginoon ng kadiliman, dinggin mo ang aking panawag.Tinatawag kita mula sa kabilang mundo. Lumapit ka sa akin. Tawiran mo ang matanyag na hati. Ito ang aking kagustuhan kaya naman ito ay matutupad.)“Domine tenebrarum, exaudi uocem m
THIRD PERSON POINF OF VIEW Nagising si Gilda sa kanyang pagkakatulog noong marinig niya ang ingay ng kaluskos sa taas ng kwartong kinalalagyan niya. Maya maya pa ay nagbukas ang pintuan na iyon. Agad na binuksan ni Maria ang ilaw sa basement na siya namang ikinasilaw ng dalagang pinagkaitan ng liwanag sa loob ng silid. Hinatak ni Maria ang naghihingalong katawan ni Carmen sa loob ng basement pababa ng hagdan. Pilit sinanay ni Gilda ang kanyang mata sa upang makita ang kung ano mang dala dala ng taong pumasok sa may silid.&nbs
Third Person Point of ViewMatapos igapos ni Maria si Carmen sa isang upuan ay agad siyang umakyat ng kwarto upang sabihan si Teresa.Kumatok si Maria ng marahan sa harap ng kwarto ni Lola Teresa. Tinawag niya ang pangalan nito ng dalawang ulit. Walang sumasagot sa kanya kaya naman sa tingin niya ay atutulog ito.Ngunit hindi naman tulog mantika ang kasama niyang si Teresa. Konting kaluskos lamang ay nagigising na ito agad.Binuksan ni Maria ang pintuan noong walang sumasagot sa kanya. Ang gagawin niya ay gigisingin niya ito kung sakali man na natutulog upang agad nilang maisagawa ang ritwal para sa huling alay nila sa sinasamba nilang demonyo.Pagkabukas ni Maria ng pinto ay kadiliman ang agad na sumalubong sa kanyang mga mata. Kinapa niya ang kandila sa isang gilid. Dahil palagi nilang gawain na iwan ang posporo, at kandila sa ibabaw ng lamesa na pinakamalapit sa pinto ay nasanay na silang ganoon.
Third Person Point of View Nakangiti si Maria habang hinahatak niya si Carmen pabalik sa kanilang pinanggalingan. Hindi niya maitago ang saya sa kanyang mga mukha na kumpleto na ang kanilang biktima. Sa wakas ay makukumpleto na nila ang kanilang siyam na alay. Siguradong matutuwa sa kanya ang matanda na si Teresa kapag nalaman nito na mayroon na silang bagong maiaalay. Habang si Carmen naman ay hindi makapaniwalang sinaksak siya ni Maria sa kanyang likuran ng walang kalaban laban. Hatak hatak pa nito ang kanyang paa na nanakit na sa kanyang kakatakbo kanina. “Bitiwan mo ako!!!” si
Gilda Point of View Sa hindi inaasahan ay natamaan ng aking kamay ang baso ng juice na nasa tabi ng plato ko. Diretso itong natapon sa baba at nabasag. Napatakip ako ng aking bibig sa gulat at agad na napatingin ‘kay Lola Teresa dahil natakot ako na magagalit ito. Naabutan ko agad ang masungit na tingin ni Lola Teresa sa akin. “Nako! Pasensya na po, Lola Teresa,” ani ko sa kanya. “Hindi ko po sinasdayang masagi ang baso. Pasensya nap o talaga.” Yumuko yuko pa ako at pinagtalop ang dalawa kong palad habang humihingi ng sorry dito. “Sa susunod naman ay mag – ingat ka,” madiin na sabi sa akin ni Lola Teresa. “Ang tagal na ng baso kong iyan. Kahit sabihin mo pang kaya mong bayaran ay hindi mo mapapalitan ang importansya n
CARMEN POINT OF VIEW Pilit kong hinatak ang aking kamay palayo sa kamay na nakahawak sa akin. Si Maria ang taong iyon. Ngitng ngiti siya sa akin habang nanlalaki ang kanyang mga mata. Pilit niya akong ipinapasok sa may bintana eh hindi naman ako doon kasya. Gusto niya ata akong mabali bali. Ang sangsang ng amoy na lumalabas sa kwarto niya. Pakiramdam ko ay niraragasa nito ang aking ilong. Napakasakit masinghot! Gusto kong masuka pero wala akong panahon para gawin iyon. “BITAWAN MO AKO!!!” sigaw ko.
THIRD PERSON POINT OF VIEW Itinaas ni Carmen ang kanyang bintana sa kwarto. Kalagitnaan ng gabi na ng mga oras na iyon. May nabubuong bagay sa kanyang isipan. Nais niyang makasigurado na ligtas si Gilda. Mula sa kanyang maliit na bintana ay dahan dahan siyang lumabas upang tumakas sa kanyang ina. Paniguradong tulog na rin ang mga ito ngunit kung sa mismong labas ng kwarto niya siya dadaab ay siguradong maririnig siya ng kanyang ama na mababaw lamang ang tulog dahil maingay ang kanyang pintuan sa tuwing magagalaw. Lumalangitngit ito sa buong kabahayan.
CARMEN POINT OF VIEW Kanina pa ako nag iisip. Ilang araw ko ng hindi nakikita si Gilda. May nangyari kaya sa kanya? O baka naman nahuli na siya ng mga kasama niya sa bahay na nakikipag usap sa akin kaya pinutol na nila ang koneksyon naming dalawa. Baka kinumpiska ng kanyang lola ang kanyang cellphone. Araw – araw akong nagtetext sa kanya pero hindi niya ako nirereplyan. O baka naman wala siyang load? Sana nga ay walang nangyari kay Gilda. Sana ay ligtas siya sa kanilang bahay. Kakaiba kasi ang nararamdaman ko. Animo ay may mali sa bawat araw na nagdadaan. Siguro kung hindi ako kokontakin ni G