WARNING: R-18 l MATURE CONTENT l SPG l VERY SEXUAL l READ RESPONSIBLY It's funny how someone breaks your heart but you still love them with all you have... Bullied and criticized for being plus size girl, but who cares? Food is life. Myra Gwy Valderamos is the unbothered queen. The only thing that matter to her is food. Loved and treasured by her parents. Supported in all her dreams. Calyx Zachary Villegas stuck in the past and the mystery behind it. Broken at a very young age when both parents died in an accident. They met, fell in love and planned a future together but a buried memory of the past resurfaced. He left her shattered and broken into pieces. How far you would you go for your love? Is his love enough to have her back?
Lihat lebih banyakThis is the last part of Calyx's POV. Maraming salamat po sa inyong lahat. Thank you for being with Arch. Villegas and Doc Gwy in this wonderful journey to forever.See you in my next story, AVAngers!Amping mong tanan! Labyu All!_____________________________________"Dad, Mom, bakit niyo ako iniwan? Sana sinama niyo na lang ako." bulong ko sa hangin habang nakatitig sa lapida ng mga magulang ko. Today is my birthday. Andito na naman ako sa puntod ng mga magulang ko dahil death anniversary din nilang dalawa. Until when I will be like this? Habang buhay na lang ba akong mag-isa? Did I forever loose her? Pigilan ko na ba ang sariling umasa? Wala na ba talagang pag-asa na bumalik pa siya sa akin? Simple lang naman sana ang hiling ko. Hangad ko lang naman sana maging masaya sa buhay na to. Na kahit papano maranasan ko rin na may taong magmamahal sa akin, yung hindi ako iiwan. Pero paano pa mangyayari yun kung ako mismo ang sumira sa taong yun?"Hindi na ako naniniwala sa mga wish-wish
"What's your problem Villegas?" It was Nate asking. I don't know how to explain to my friends how I ended everything between me and Gwy. Ni hindi ko nga alam paano nila nalaman na nandito ako. Oh well, paano naman palang hindi e nandito ako sa bar ni Dominguez at kasama ko ang numerong unong chismoso sa grupo namin. Ang sabi ko sa kanya gusto ko lang namang uminom pero bigla na lang nagsidatingan ang mga kaibigan ko. "Are you not gonna tell us or well beat your ass til you can't walk?" it was Hendrick this time, his voice is impatient and base on how he looked at me I know any minute matatamaan na ako ng kamao niya. "I'm sorry." I muttered and slowly bend my knees and kneeled in front of them. I lowered my head and started crying. I heard curses from them but I deserve all that. I deserve even if they will beat me. "I h-hurt her...I hurt the woman I love. I'm an ass, Dude. I'm an ass..."Walang nagsalita, hinayaan lang nila akong sabihin ko sa kanila ang lahat ng nangyari. I was c
"Hi Brute how are you?" Bati ko kay Nate pero kahit hindi ko siya nakikita na-iimagine kung nakakunot na naman ang noo nito.Ganunpaman dapat relax lang ako, dapat yung pina-cool talaga na approach dahil alam mo naman si Olaf ang hirap ding tantyain ng mood. I need his help how to find information about my talaba girl pero bago yun timplahin ko muna ang mood niya. And speaking of mood, isa lang naman ang alam kong nagpapabago ng mood ni gago. Syempre ang nag-iisang brat ng buhay niya. Akala siguro ni Castillo na hindi namin alam ang sekreto niya. Pero syempre bilang kaibigan quiet lang kami, kaya nga sekreto diba?"Spill it Villegas, I don't have time for you."masungit nitong sabi.Pero himala mahaba-haba yung sinabi ni Castillo. At least kahit nagsusungit madami namang sinabi. "Brute, balita ko napaaway daw si brat. Napuntahan mo na? Pupunta kami---""I know."putol niya sa akin."O talaga Dude, kamusta siya? Ang sabi ni Hendrick nasa ospital pa daw nag--""Spill it before I cut th
Today I'm here at Isla Aurora to spend my summer vacation at the beach with Tito Alfred after my 6th grade graduation. Ayoko sanang pumunta dito kaso wala na akong ibang mairarason pa kay Tito. Lahat na lang kasi ng invitation niya sa akin dine-decline ko pero ngayon wala na akong kawala. Magbabakasyon sana ako sa Davao sa hacienda nina Valderama kaso mapilit si Tito kaya wala na akong nagawa. Anyway since andito na din naman ako mas maiging mag-enjoy na lang ako dito sa beach. Matagal na din nung huli kong punta dito sa dagat. Nami-miss ko na ring maligo ang magtampisaw sa malinis na tubig.Kaya siguro gustong-gusto ni mommy na pumunta dito noon kasi maganda naman talaga ang dagat dito sa isla. Pero sana sinama niya ako para na-enjoy ko din to kasama siya. Sana naranasan ko rin yung naranasan ng ibang bata na maligo sa dagat kasama ang mommy nila."Ano ngayon kung mataba ako? Inggit lang kayo kasi mas maganda ako kesa sa inyo!"Nalipat ang tingin ko sa mga batang nag-aaway ilang dip
Finally! Another story has come to an end. Thank you so much Avangers ko for making it this far. Thank you for being with me in Calyx Zachary Villegas and Myra Gwy Valderamos' journey to forever. Salamat sa hindi niyo pag-iwan sa akin at higit sa lahat salamat sa mga comments niyo. You inspire me to write more. Thank you sa inyong lahat. Love you all, Avangers ko!Sana may natutunan po kayo kina Daddy Langga at Baby Langga. Thank you from the bottom of my heart.Kitakits po tayo sa next story ko, Avangers!Amping mong tanan! Labyu All!Kaya nato ni! Laban lang!____________________________________"Mommy, daddy, I'm back...I'm sorry if it took me this long to come back here."Nandito kami ni Calyx ngayon sa musuleo ng mommy at daddy niya bago kami pupunta sa isla. According to him, it's quite some time since he last visited his parents. But for whatever reasons he had I can feel the emptiness ang longingess inside his heart.Pagkarating namin kanina, pinaupo niya lang ako saka siya su
"I'M SORRY..."Two words only but I feel like I lost everything. My heart stopped beating, my mind became numb. Every part of my body is aching. Hindi ko alam kung ano ang dapat kong maramdaman. Everything was shattered right through my eyes.I was so hurt that I could literally feel my heart shattering into pieces. My tears were non stop and all the memories we had started flashing from the time we first met.The pain that I am feeling is killing me. I can still remember everything clearly and in detailed. All I could see now is nothing but darkess, all I could feel is pain. Endless pain.Naalala kong yung unang araw na nagkakilala kami. Yong mga pagtataray ko sa kanya at yung pagsuntok ko sa mukha niya.Yung mga araw na wala siyang ginawa kundi ang kulitin ako. Na kahit anong away ko sa kanya, tawa lang ang sinusukli niya sa akin. Na kahit ilang beses ko na siyang pinapauwi ayaw niya dahil mas gusto niyang kasama ako. Naalala ko kung paano niya ako inalagaan. Paano niya ako asika
"Daddy Langga, please hold on..." I said crying. His eyes are half open pero ako halos hindi ko na siya makita sa dami ng luha ko. I was panicking. I don't know what to do. My legs are shaking, my body feel week. Hawak ko ang mga kamay niya at dama ko ang mahinang pagpisil niya dito. "D-dont cry, I-i'm okay..." paputol-putol niyang sabi sa mahinang boses. "A-are you o-okay, Lang? A-are you not hurt?"Sunod-sunod akong tumango sa kanya. "Ayos lang ako, basta maging maayos ka. Please daddy, hold on..."Kahit na nahihirapan pinipilit niya pa rin ang sarili na kausapin ako. Ako pa rin ang iniitindi niya. Ako na lang palagi ang inuuna niya. Kung sana hindi niya hinarang ang sarili kanina hindi ito mangyayari ngayon."D-don't cry Lang...""Shhh...I'm okay daddy...I'm okay...Don't talk..don't talk..."pigil ko sa kanya. Mabilis kong hinawi ang mga luha sa aking pisngi saka dinala ang kamay niya sa aking puson. Maingat kong pinatong ang kamay niya doon. Nakita ko ang pagtulo ng luha sa gili
"C-cal, what is the meaning of this?" she asked after going down from the stage. Ilang dipa lang ang layo nito mula sa amin ngayon. Ang mga magulang niya at si Armina ay nanatili sa taas ng stage kasama ang mga tauhan nila. Hindi makababa dahil mabilis na nakaakyat si William at Gaden doon. Shocked is an understatement. I want to laugh at Tamara's reaction, mukha itong natuklaw ng ahas. "Why are you with her, who is she?" Huh! I smirked. Really? She didn't know me at all? "You don't remember this lady beside me?" kunot noong tanong ni Calyx sa kanya. Pagkatpos tumingin sa akin pero nagkibit balikat lang ako sa kanya. Baka nga nagka-amnesia siya at hindi niya na ako maalala. Or maybe nabagok yung ulo niya kaya nakalimutan niya kung sino ako. "Why are you with..." hindi niya maituloy ang sasabihin. Lumakas na rin ang bulung-bulungan ng mga tao sa paligid. Napansin ko ang mga tauhan nina Gaden na naka-alerto na ang iba nakapalibot sa amin yung iba nasa malapit sa stage. Their guards
"Good morning, Doc My, tapos naba ang consultation? Wala bang pasyente ngayon?"Maaga pa lang ito na naman ang bungad ni Agnes sa akin kaya tuloy pati ang mga brutes na nasa hapag ay sabay-sabay na napalingon sa akin na puno ng pagtataka ang mga mukha. Kakababa lang namin ni Calyx galing sa silid para sumabay sa kanila ng agahan. Alam ko kung ano ang nasa utak ni Agnes pero nagpatay malisya lang ako para hindi nila mahalata. Mukhang nasa mood siya ngayon para mang-asar sa akin. Siguro nagkasundo na sila ni Ibon niya at maaga palang maaliwalas na ang aura ng mukha ng dalaga."You still do medical mission, Doc?" ani William. Siguro alam din nila ang nagyari noon sa medical mission kaya nagtatanong ito.Hindi pa man ako nakasagot, muli na namang nagsalita si Agnes. Bida-bida na naman ito. Kung tawagin ko kaya si Falcon?"Ano ka ba Sir Will, ibang medical mission ang sinasabi ko." nakangising sagot ni Agnes. Tinaasan ko siya ng isang kilay pero wa epek kay Agnes. Nginuso niya ang pintua
Isla Aurora...Malalim na ang gabi. Dama ko ang hampas ng malamig na hangin habang nakatayo ako sa balcony ng aking bahay paharap sa dalampasigan. Sa kalayuan, tanaw ko ang hampas ng alon mula sa liwanag ng buwan na siyang nagbibigay ilaw sa madilim na gabi.Ilang taon na ba ang nakalipas? Lima? Anim? Pito? Hindi ko na matandaan. I lost count...Its been a while.Isang buntong hininga ang aking pinakawalan ng maramdaman ko ang paninikip ng aking dibdib. Kaya bago pa ako malunod sa mapait alaala ng nakaraan mabilis kong sinimsim ang alak na nasa aking harapan at napapikit ako ng gumuhit ang anghang nito sa aking lalamunan. Sinuklay ko ang maiksi kong buhok gamit ang aking mga daliri habang nakatingala at hinayaan ang sariling yakapin ng malamig na hanging panggabi.Oh I miss this...I miss the scent of fresh air, I miss the sound of the waves crashing to the shores, I miss the simple life, I miss everything. I closed my eyes and smiled bitterly as the cold sea breeze touched my fac...
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Komen