"Langga, ayaw mo bang ipaayos natin ang buhok mo bago ka bumalik ng Maynila? Parang hindi mo na kasi naalagaan e." tanong ni nanay sa akin habang sinusuklay ang buhok ko. Andito kaming tatlo ni tatay sala ngayon dahil katatapos ko lang mag-impake. Bukas ng umaga ang balik ko ng Maynila.
Vacation is over, back to school na naman. Bukas pag-alis ko alam kung malulungkot na naman sina tatay at nanay kaya heto ngayon sinusulit naming ang natitirang oras. Malulungkot din naman ako pero kailangan kong labanan. Para din naman sa kanila ang lahat ng 'to.
"May bagong bukas na parlor sa kanto Langga, daan muna tayo bukas doon bago ka bumyahe."
My nanay is really thoughtful. Maaalaga kasi ito sa sarili kahit na may edad na. But though she aged she is still beautiful. Kahit na mumurahin at simple lang ang mga damit niya.
"Wag na, Nay." sagot ko sa kanya. Tumagilid pa ako para makita sa salamin kung hanggang saan na ang buhok ko. Lagpas na ang haba nito sa ilalaim ng bra ko. My hair is black and shiny kaya naghihinayang akong ipagalaw sa parlor o di kaya pagupitan. Medyo nagdry lang ito ngayon pero babalik din naman ito kailangan ko lang alagaan ulit.
"Ipa hot-oil lang natin langga, para bumalik ang ganda." suggestion niya pa pero muli akong tumanggi. "Sabi ko naman kasi sayo tiyagaan mo ang paglagay ng niyog tuwing weekends para hindi magdry ang buhok mo. Tingnan mo mukha na tuloy itong walis tambo."
"Nanay? Di kaya..." maktol ko. "Kulang lang yan ng suklay tsaka hindi naman masyadong dry. Ngayon lang 'to kasi tinatali ko agad pagkatapos maligo kahit hindi pa ako nakapagsuklay. Isa pa nanay wag mo ng ipa hot-oil tong buhok ko, mapapagastos lang tayo. Pambili ko na lang yan ng pagkain mas maigi pa."
"Ayos lang naman gumastos Langga basta para sayo. May budget naman ako para dyan at may nakalaan din ako para sa pangkain mo." Malambing nitong sabi sabay haplos sa buhok ko. "Tsaka ayaw mo din ba pagupitan kahit konti lang?Dry na ang dulo o."
Ngumuso ako saka sunod-sunod na umiling. "Kapag nagpagupit ako Nay, lalo lang bibilog tingnan ang mukha ko. Tsaka mas maganda kung mahaba ang buhok ko nay pwede kong e-style."
"Anong bibilog? Hindi kaya. Ang ganda kaya ng baby langga ni nanay na yan."
"Hayaan mo na si baby langga sa gusto niya, Nay." sabat ni tatay sa amin. Tinapik niya ang pwesto sa gilid niya kaya tumayo ako at tumabi sa kayan.
"I love you tatay ko." panglalambing ko sabay yakap. Mami-miss ko ang ganitong lambingan namin. Gusto ko pa nga sanang kumandong gaya ng ginagawa ko noon kay tatay pero hindi na pwede, sobrang bigat ko na. "Ayos lang naman hindi ako magpagupit tay, diba?"
"Oo naman, kahit anong style ng buhok mo wala pa rin namang tatalo sa ganda ng baby palangga na ito ni tatay." malambing niyang sabi. Nakangiti ang kulay asul nitong mata na sumasalamin sa mga mata ko. My tatay is really handsome, siguro madaming babaeng nagkagusto dito nung kabataan niya.
"Maganda naman ako kahit anong style ng buhok tatay, diba?" panlalambing ko. Mas siniksik ko pa ang mukha ko sa kili-kili ni tatay.
"Syempre mana sa akin 'to e, diba Nay?" dagdag niya pa na mabilis namang kinontra ni Nanay.
"Mata lang ang nakuha sayo Minandro, maliban dun akin na lahat-lahat. Mas lamang nga lang sa talino 'tong anak natin kumapara sa akin."
I laughed with nanay. It's true, mas hawig ako sa kanya. Ako ang pinabata at pinatabang version ni Nanay Gwyneth. Pero siguro kung papayat ako, magiging kamukha ko na talaga siya. Hindi sa pagmamayabang, my nanay is really beautiful, her face is so angelic. Kaya nga dead na dead and tatay Minandro ko dyan e.
"Ay wag na lang pala nak, tama palang mahaba ng buhok mo para ma-style natin sa debut mo. Excited na kami ni tatay." nanay exclaimed. She even clapped her hands showing how excited she is. Which I understand dahil minsan nabanggit nya sa akin na hindi niya naranasang maghanda noon sa kaarawan niya.
" Alam mo bang pinagsasabi niya na sa mga kasamahan niya ng magde-debut na ang unica hija niya?Lahat ng mga kapitbahay in-invite na din ni tatay. Hanggang doon ata sa kabilang baryo pinagsasabi nito. Kahit nga nung pumunta akong palengke nagtanong pa yung suki namin doon kung kailan ang debut mo kasi invited daw sila ni tatay."
"Nay!" nakangiting saway ni tatay sa kanya pero ayaw paawat ni nanay.
"O bakit, hindi ba totoo tay? Diba nga may binayaran mo na ang tatlong baboy dun sa suki mo?"
"Bakit tatlo, Tay? ANg dami naman ata."
"Hindi lang yan Langga, may dalawang kambing pang binili si tatay? Alam mo nak, gusto pang bumili ng bak--"
"Nanay..." mabilis na lumipat si tatay sa tabi ni nanay saka tinakpan nito ang bibig niya.Here they are again, mukhang hindi na ako nag-eexist sa harapan nilang dalawa kung maglambingan.
"Ang sabi ko sayo secret lang e, bakit mo naman binuko kay baby langga? Nanay talaga eh and daldal mo talaga. Dahil dyan paparusahan kita mamaya."
"Minandro ang bunganga mo." mabilis na tinakpan ni nanay ang bibig ni tatay pero agad siya nitong dinaganan at nagbubulungan na silang dalawa.
Anong parusa kaya ang gagawin ni tatay at mukhang kinikilig si nanay?
Ang lakas ng tili at tawa ni nanay dahil kinikiliti siya ni tatay. They look so happy together, this is a proof how much my parents love each other. Ito ba ang kasiyahan na ipagkakait nila sa mga magulang ko?
This is the happiness my parents deserved. Kahit simple lang ang pamumuhay namin pero masaya naman ang mga magulang ko at yun ang mahalaga.
I know I'm too young to say this but in this world, being with the one you love is enough to make you happy. Kahit anong mang hirap at pagsubok na darating sa buhay, kapag alam mong may isang taong hindi ka iiwan ano man ang mangyari, everything will be alright. Everything will fall into places. And I'm so proud of my tatay that he fought for his love to my nanay. We may not be rich but we are happy.
"Andito pa po ako nanay, tatay," sabi ko. " Sabi ko.
"Pasensya ka na langga, ang harot-harot kasi nitong tatay mo." malambing na sabi ni nanay. Nakangiti ang mga mata niya habang nakatingin sa tatay kong nakayakap sa kanya. How I love seeing my parents like this. Tingin pa lang ni tatay halatang super in love na ito kay nanay. How I wish someday yung lalaking mamahalin ko, mamahalin din ako gaya ng pagmamahal ni tatay sa nanay ko.
"Anyway, excited ka na ba sa debut mo, langga?" baling sa akin ni nanay.
"Ang tagal pa nung October 10, Nay, tsaka diba sabi ko wag na kayong gumastos ng malaki? Simpleng handaan lang Nay, Tay, ang importante kasama ko kayo."
Kahit simpleng handaan lang ayos na sa akin. Hindi ko naman kailangan ng magarbong selebrasyon para e-celebrate ang debut ko but knowing my Nanay and Tatay they will really insist. Kahit nga nung naging Valedictorian ako pinaghanda pa nila ako, at nung nag-top ako sa entrance exam. All my achievements were always celebrated by my parents and for sure itong debut ko hindi nila palalampasin.
"Isang beses ka lang mag-debut, langga. Gusto naming iparanas ng tatay mo ang mga bagay na hindi namin naranasan noon. Kaya nga kami nagsisikap ni tatay sa araw-araw para sayo e." malumanay na sabi ni nanay sabay aya sa akin na tumabi sa kabilang side niya.
"Mahal na mahal ka namin Myra Gwy. Gusto naming e-celebrate lahat sayo dahil ikaw ang pinaka magandang nangyari sa amin ni tatay. You are God's best gift to us. Hindi man tayo mayaman sa mga materyal na bagay pero mayaman naman tayo sa pagmamahal at yun ay dahil sa buhay mo anak. You gave meaning to our lives, Langga and it should be celebrated."
At dahil doon hindi ko na napigilan ang sariling mapaluha. Napaka swerte ko talaga at sila ang naging mga magulang ko.Habang buhay ko itong pasasalamatan sa Kanya.
Pinapangako ko gagawin ko ang lahat para mapabuti ang buhay namin. Mag-aaral akong mabuti para masuklian ko ang lahat ng kabutihan at pagmamahal ng mga magulang ko sa akin. Nanay is right, we are not rich with material things but we are beyond blessed and we are rich in love.
***
Love always finds a way...
Pakanta-kanta ako habang naglalakad papuntang gate, feel na feel ko maging singer today. Walang paki kung may napapalingon sa akin. Ang ganda kaya ng boses ko, myembro ako ng choir dati ah.
When the clouds have no silver lining
She comes thru shining...
Not only that, pambato din ako ng Isla Aurora National High School sa mga singing contest.
Love always sees the light
Through the darkest night
In a small way
Love always finds a way
First day of school and I want to start it with a happy heart and good disposition. O diba? Maypa disposition akong nalalaman.
Maaga akong pumasok ngayon dahil may duty ako sa library. Pagkapasok ko pa lang sa gate ang nakangiting mukha ni Manong Nilo ang bumungad sa akin. Ang tatay-tatayan kung security guard dito sa university.
"Good morning, Doc Myra, mukhang hiyang ka sa bakasyon mo ah."
Hmm! Kunwari akong umirap kay Manong, parang alam ko na kung anong ibig sabihin niya sa hiyang.
Yes! I gained weight this summer vacation. Sino ba ang hindi kung araw-araw ang dami kung kinakain? Suman, turon, biko, siopao, banana cue and a lot more. And take nite hindi lang tig-iisang piraso ang nauubos ko diyan.
Food is life nga diba?
"Ayos lang yan Doc My, matutunaw din lahat yan kapag nabusy ka na ulit."bawi nito ng makita niyang ngumiwi ako.
"Manong naman e. Pag ako talaga pumayat makikita mo..." Parang bata kong maktol.
"Ayos lang naman yang pagiging malaman mo Doc My, bagay naman sayo." Nambola pa talaga.
Doc My ang tawag niya sa akin dahil ang sabi niya malaki ang tiwala niyang matutupad ko lahat ng pangarap ko. Isa siya sa mga naniniaala sa akin, sa kakayahan ng utak ko at parang anak ang turing niya sa akin.
Isa si Manong Nilo sa mga binibigyan ko ng ayuda kapag may extra sa mga niluluto ko kaya close kami. And speaking of ayuda, ibang ayuda ang ibibigay ko sa kanya ngayon dahil special home made daing na gawa ng nanay ko.
Matagal nang sekyu dito sa university si Manong Nilo at minsan kapag gabi na akong nakauwi kinakausap muna nito ang driver ng mga sinasakyan ko. Para ko na din siyang tatay dito sa school. Nung bago pa ako siya ang palaging nagtatanggol sa akin sa mga bullies ko. Siya din ang nagturo sa aking wag hayaan ang mga studyanteng e-bully ako. Dahil kapag nakasanayan na nila it will be normal for them to bully me.
"Enjoy ka siguro sa bakasyon mo Doc My, ano?"
"Of course Manong Nilo, ang daming pagkain sa isla eh." nakangiti kong sagot sa kanya. "Heto Manong pasalubong ko sayo, gawa ng nanay ko." sabi ko sabay abot sa paper bag na may lamang daing.
"O nag-abala ka pa" kunwari nahihiyang sabi ni Manong Nilo pero alam kong gustong-gusto niya rin. Hindi ko pa nakakalimutan na bago ako umuwi nung bakasyon nagtatanong ito kung may binebenta bang daing si nanay. Sus ako pa ba?
"Sige Manong mauna na ako." kumakaway kong sabi sa kanya. Wala pa naman masyadong studyante dahil first day pa lang. Pero kailangan ko lang mag-report sa library para sa trabaho ko.
"Salamat dito sa pasalubong mo Myra, matutuwa ang asawa ko neto."
"Sureness, Manong Nilo. Pakabusog kayo!"
Love always finds a way
When the clouds have no silver lining
She comes thru shining
Love always sees the light
Through the darkest night
In a small way
Love always finds a way
Pangiti-ngiti pa ako habang kumakanta, na-LSS ata ako sa mga love song na pinakinggan ko kaninang umaga. Inikot ko ang tingin sa paligid wala pa masyadong tao. Ang mga studyante na andito ay yung mga kagaya kong student assistant.
Who would think that I'll be studying here? Studying in this school is already a priviledge for me dahil halos lahat ng mga studyante dito ay yong mga may kaya lang. Iilan lang ang mga mahihirap ang nakakapasok dito at isa na ako doon.
"Hi Kuya, good morning po, bago kayong janitor dito?" bati ko kay kuya na naglilinis ng hallway ng arki building. Nagulat pa ito sa biglang pagsulpot ko pero tumango naman saka ngumiti sa akin.
Uy ang puti ng teeth ni Kuya pwedeng maging model. Tsaka ang ganda nung katawan ah, batak. Siguro sanay sa trabaho kaya madaming muscles. But wait janitor ba siya o napagkamalan ko lang? Shit Myra nakakahiya ka. Magtatanong sana ako ngunit bigla itong nagsalita.
"Good morning din sayo. " bati niya sa akin. "Pero mas maganda ka pa sa morning."
Ay honest! Gusto ko to!
At dahil diyan may suman ka galing sa akin. Huminto ako saglit at binuksan ang mahiwagang backpack na dala ko. Nagtataka pa itong tumingin sa akin at kita ko ang gulat sa mata niya ng makitang ang laman ng bag ko ay puro pagkain.
"Pasalubong ko sa mga kasama ko sa library." depensa ko pero tumawa lang ito sa akin. Mapanghusga si Kuya parang ayaw ko ng ituloy ang pagbibigay ng suman sa kanya. Kainin ko na lang kaya?
Tumingin ako ulit sa kanya. Nakataas ang dalawang kilay niya at nakatikom ang kanyang bibig pero halatang pinipigilan niya lang sariling tumawa.
"Oo na, Kuya, akin yung iba, ikaw ha judgemental ka."paliwanag ko kahit hindi naman siya nagtatanong. Kuu kung hindi ka lang maganda ngumiti hindi kita bibigyan nito. "...judmental neto." bulong ko na umabot sa padinig niya
"Wala akong sinabi ah." nakangiting depensa niya. "And it's okay to have your own food, Miss. I like that. Nowadays, it's seldom to see students bringing their own food."
Oh englisero si Kuya? At iba yong tunog niya hindi trying hard. Mali ata talaga ako e. Baka hindi to janitor pero...ah whatever bahala siya.
"O Kuya, suman para sa pagiging honest mo." sabi ko sabay abot ng tatlong suman sa kanya. Binalot ko lang ng tissue dahil wala na akong extra plastic.
"Suman?" he asked na parang hindi alam kung anong suman. Kita ko pa ang kalituhan sa mukha niya habang nakatingin sa suman na hawak ko.
"Oo, suman, yong kinkain. Malinis yan, gawa ng nanay ko. Kumakain ka ba nito?"
"Of course, thanks, Miss" mabilis niyang sagot at walang pagdadalawang isip nitong kinuha ang suman sa kamay ko.
"Sige alis na ko Kuya, may duty pa ako. Kainin mo yan ah, wag mo itapon. Ha-huntingin talaga kita."
"Oh..." his lips formed an o, mukhang hindi inaasahan ang sinabi ko. Mukhang half-half si Kuya, iba yung kulay ng mata at mukhang may pagka foreigner ang features ng mukha niya.
"Joke lang." I said smiling." Sige na, alis na ako, Kuya."
"See you around Miss beautiful." he shouted.
"Myra na lang, Kuya. Tropa lang tayo dito." biro ko na ikinatawa niya. Sinabi niya din ang pangalan niya pero hindi ko na narinig. Sa susunod ko na lang itanong kapag nagkita kami ulit.
Pangiti-ngiti pa ako habang naglalakd palayo sa kanya pero agad nawala ang ngiti ko ng mahagip ng tingin ko ang lalaking muntik ng makabangga sa akin, ang bastos na lalaking gustong kumain ng talaba ko sa isla.
Kasama nito ang apat pang lalaki at malakas silang nagtatawanan habang may tinitingnan sa cellphone nila. Namumukhaan ko ang apat, yong isang lalaki na kulay abo ang mga mata ang siyang mahilig tumambay sa library, minsan natutulog pa. Yong isang naka man bun ang buhok ang siyang pinaka maingay sa tuwing kumakain kami sa cafeteria kasama niya yung isa pang lalaking kulay tsokolate ang mga mata at yung isang lalaking may ahit sa kilay.
Sana pala hindi ako dumaan dito sa Arki building. Next time doon ako sa tourism dadaan kahit malayo.
"Tingnan mo si Castillo, nakabusangot ang mukha kahit sumasayaw na yong babae sa harapan niya. Kung hindi lang siguro ito babae malamang kanina niya pa ito binugbog."
"Si Kuya mo mukha manununtok na din. Tang-ina ang suplado ng mga gago. Feeling gwapo." Malakas na sabi nung lalaking naka man-bun na maingay.
Agad kong iniwas ang tingin ko sa kanila bago pa niya ako makita at nagmamadali ako para makalayo. Halos lakad-takbo na ang ginawa ko para lang makalayo sa kanila.
" I hope he didn't see me." Usal ko at lalo pang binilisan.
Akala ko sapat na ang ginawa ko pero natigilan ako ng biglang may tumawag sa akin.
"Miss, wait!"
Shit! I need to run. Hindi niya ako pwedeng makita dito at baka gaganti siya sa ginawa ko sa kanya sa isla.
"Sandali Miss, may itatanong lang ako sayo."
"Huy gago, hintayin mo kami!"Dinig kong sigaw nung mga kasamahan niya.
I run as fast as I can dahil feeling ko maabutan niya ako. Sa utak ko mabilis na ang galaw ko pero kabaliktaran naman sa tunay, dahil sa bigat ko mabagal ang kilos ko at halos umalog na ang buong katawan ko.
"Miss, don't run. I won't hurt you."
Won't hurt your face! Habulin mo muna ako.
"Ugh! Ang tigas ng ulo."dinig kong sabi niya at mukhang malapit lang ito sa akin.
Oh shit! I need to hide. Mabilis akong nagkubli sa likod ng mga halaman, gusto kong pumasok sa gitna pero hindi ako magkasya dahil sa laki ko. Habol ko na ang aking hininga at sobrang lakas ng kaba ng aking dibdib. Isa ito sa mga disadvantage ng pagiging extra ko ng timbang, ang dali kong hingalin. Ngayon parang gusto ko na tuloy magdiet.
Sumilip ako dahil biglang tumahimik. Walang tao, hindi siya nakahabol sa akin at wala na rin yung mga kaibigan niya. I breath in and out, calming myself.
Breath Myra,breath....
Sumilip ako ulit and I am relieved when I didn't see him. Thanks goodness. Mabuti at hindi niya ako naabut---
"Ay putek!" halos tumalon ako sa gulat ng biglang may mainit na hangin na umihip sa gilid ng leeg ko.
"You think you can run away from me huh? Come here..."
Mabilis niyang hinawakan ang palpulsuhan ko at hinila ako palayo sa mga halaman.
"Ano ba bitawan mo nga ako." pagpupumiglas ko sa kanya. Wala pa masyadong studyante at sa likurang bahagi kami ng arki department kaya walang nakakakita. " Ano bang problema mo, bakit ka ba nanghahawak? Sino ka ba?"
"That fast?"madramang sabi nito, humawak pa ito sa dibdib niya at kunwaring nasasaktan. "Nakalimutan mo agad ang ginawa mo sa akin sa isla? Pagkatapos kitang mahalin? Pagkatapos kitang alagaan ito lang ang igaganti mo sa akin? How could you do this to me? Ikaw lang, ikaw lang ang babaeng minahal ko ng ganito. Ang sakit-sakit ng ginawa mo sa akin." Madramang sabi ng kumag.
"Shut up!" Sigaw ko sa kanya. Inikot ko ang paningin at baka may makakita sa amin at kung ano-ano pa naman ang lumabas sa bibig na lalaking ito.
Feelingero!
Hindi lang feelingero! Sira ulo pa!
"'To naman sobrang seryoso."
Umiling-iling pa ang tukmol at ngumisi ng nakakaloko. Bigla tuloy uminit ang ulo at mukhang makakasapak na naman ako ngayon.
"Bitawan mo nga ako." sigaw ko sa kanya. "Saan mo ba ako dadalhin? Kanina mo pa ako kinakaladkad ha? Baka gusto mo e-reklamo kita?"
Nag-iinit na ang mukha ko sa inis pero nakangiti lang si gago. Maya-maya ay pinasok niya ako sa isang silid at mabilis na sinarado.
"Bitawan mo ako." Mariin kong sabi sa kanya. It's not that I'm scared, I just don't like the feeling when his warm palm touched my wrist. Parang bigla akong nakuryente na ewan.
"You can't do that to me this time." he chuckled. "See?" inangat niya ang palapulsuhan kong hawak niya. Hindi niya alam na may bakante pa akong kamay na pwede kong pansuntok sa kanya.
I was about to hit him again pero ang bilis ng kamay ng kumag.
Hinawakan niya ang dalawang kamay ko at dinala ito sa aking likuran. His caging me with his body and I don't like it. His too close to me and I can smell his manly scent invading inside my nostrils.
He smells so good. Amoy mamahalin samantalang ako pawisan at mukha ng dugyutin. Bigla akong na-conscious sa amoy ko. Bambini green lang ang gamit kong cologne na ngayon ay humalo na sa pawis ko.
"What are you doing huh?" I asked when he lowered his face and smell me. "Aso ka ba? Bakit mo ako inaamoy?" Sabi ko para labanan ang aking panghihina.
"Yeah?"
"Ano ba bitawan mo nga ako! Isa! Sisigaw ako."
"I'll free you in one condition."
"Sino ka para magbigay ng kondisyon sa akin?!" Matapang kong tanong sa kanya pero lalo lang ngumisi ang kumag. Seems like he is enjoying every reaction he is seeing in my face.
"Take it or take it?"
Anong choices yun? Gago lang?
"Pakshet ka!"
"Oh, feisty!" He smirked,annoying me more. " Okay madali naman akong kausap ,Miss. You don't know me. I can do anything I want to you. I can make your life...you know. "Mayabang niyang sabi.
Umirap ako sa kanya. As if naman natatakot ako.
"Do you wanna try?" Hamon niya sa akin.
Nakipagsukatan ako ng tingin sa kanya. This time I didn't see the playfulness in his eyes. Bigla itong naging seryoso and for some unknown reason bigla akong kinabahan.
"Do you want to—"
"Male-late na ako. I need to go. Anong kondisyon?" Putol ko sa kanya.
He smiled triumphant. "Good."
Wag kang munang magbunyi boy. Sigaw ng utak ko.
"Ano?" Ulit ko. "Anong kondisyon mo?"
He looked at me straight in the eyes and smiled.
"BE MY SLAVE"
————————————————————
Ingat po kayong lahat. God bless po!
