" Langga, wait!"I heard him calling pero hindi ako lumingon. Mas dinoble ko pa ang bilis ng mga hakbang ko para lang makalayo ako sa kanya. Kulang na lang ay takbuhin ko ang distansya mula cafeteria hanggang sa department namin."Gwy, please..." muling tawag niya sa akin.Hindi pa rin ako lumingon hanggang sa tumakbo na talaga ako para tuluyang makalayo sa kanya. Mabuti na lang at hindi niya ako nasundan. Hingal ako ng makarating sa loob ng classroom namin. As usual andun naman ang mapanurung tingin ng mga kaklase ko but this time walang naglakas loob na magtanong sa akin.Tahimik ako buong oras ng klase dahil pakiramdam ko sumakit ang aking ulo. Siguro dahil sa gutom o di kaya dahil naulanan ako kanina.Nawalan na din ako ng gana na kainin ang sandwich na binili ko kanina kaya nung hiningi ito ng kaklase ko binigay ko na lang din.Buong maghapon tubig lang ang laman ng aking tiyan kaya tahimik lang ako hanggang sa matapos ang pangalawang subject.Sa last subject naramdaman ko ulit n
"Langga, wake up."Nagising ako dahil sa mahinang tapik sa aking balikat. Pagdilat ko ng mga mata ang nag-aalalang mukha ni Calyx ang bumungad sa akin. I still feel sick, my body is burning up and I feel so cold. Hindi ko alam kung dahil ba sa hindi ako nakakain o dahil sa naulanan ako."I cooked for you, Langga, kumain ka muna para makainom ka ng gamot." his voice is very calm.I thought I was just dreaming. Akala ko namamalik mata lang ako habang nakatingin sa kanya. But no, he's true. Totoong andito siya sa harapan ko.But why is he still here? Nagtataka pa ako kung bakit ibang damit na ang suot niya. He's wearing now, plain white shirt and black sweat pants. Basa din ang buhok niya at mukhang katatapos niya lang maligo. Does it mean umuwi siya at bumalik lang para magluto sa akin? Pero bakit naamoy ko ang sabon at shampoo ko sa kanya? Dito ba siya naligo sa banyo ko?Maybe dito nga dahil nakita ko ang ang tuwalya na ginagamit ko na basa at naka-hanger sa pako sa likod ng pintuan.
The next morning I woke up from my deep sleep because of the soothing voice from someone that is singing from my kitchen. When I opened my eyes I saw Calyx moving around feeling at home while cooking something. He's not wearing anything up, basa ang mahaba niyang buhok na basta na lang tinali at medyo pawisan ang likod. Tanging ang apron lang na ginagamit ko kapag nagluluto ako ang ginagamit niya kaya kita ko mula dito sa higaan ko ang malapad at ma-muscles niyang likod.'Cause my heart starts beating triple timeWith thoughts of loving you on my mindI can't figure out just what to doWhen the cause and cure is youBumaba ang tingin ko sa pang-upo niya. Hmm, he has nice pair of bum. Matambok ang pang-upo niya at halatang alagang gym yung katawan. Siguro maalaga din ito sa sarili. Well good for him. And it's obvious naman kasi amoy palang ulam na."Ha? Anong amoy palang ulam na ang pinagsasabi mo, Myra?" saway ko sa aking sarili, umaandar na naman kasi ang pilyang side ng utak ko.I g
"Langga, I'm here. Please open the door."He's here again. Ilang beses ko na itong sinabihan na wag palaging pupunta dito sa boarding house at baka mapagalitan ako ng landlady pero ang tigas talaga ng ulo niya. Simula nong araw na nagkasakit ito, ginawa niya ng tambayan ang boarding house ko. Araw-araw na itong nandito. Dito nakikikain at minsan dito pa nakikitulog.Ayoko mang buksan siya pero alam kong wala din naman akong lusot. Alam niya ang schedule ko at paniguradong alam niyang andito lang ako sa loob ng bahay. Minsan nga nagigising na lang akong katabi ko na ito sa kama. But in all fairness to him, he's a gentleman."Langga, open the door please..." muling tawag niya sa akin. Para ko na itong room mate. Share kami mula sa shampoo, sabon, hanggang sa pagkain. May space na para sa mga damit niya sa kabinet ko. Ang ibang books at reviewer niya ay nandito rin. Sabay kaming nag-aaral. Minsan tinutulungan ko siya sa mga designs niya pero sa akin, puro kalokohan lang ang tinuturo n
Warning: Read ResponsiblyZaGwy's Supreme Oyster is on the way. Happy talaba eating, Avangers!————————————————————————-"Why did you that, Zach? He's my friend." I want to scold him but instead, a soft sweet voice came out from my mouth. He exhaled exasperatedly and buried his face more in my neck. I am now straddling him, both my legs are on the side of his waist and both my hands are hugging his nape. After the call mabilis niya akong pinaharap sa kanya. Hindi ko nga nakuha ang phone ko sa kanya na basta niya na lang din tinapon kung saan. "Relax, Langga, I'm not gonna eat you." he said almost in whisper. "...for now."I stilled, nanunuyo ang lalamunan ko at nagwawala ang puso ko. I think I know what he meant by that. Today by far is the most intimate we've done to each other. I'm scared but at the same time thrilled every time he kisses me before. But now that I tasted his lips, I think I like it. No! I love it. I love that taste of his lips brushing against mine. Nilayo nito
"Are you tired, Langga?""Hmmm, opo..."I answered lowly.I was lying in my bed for how many hours now. Para kasing naubos ang lakas ko sa parusang ginawa ni Zach sa akin. Wala naman akong ginawa kundi ang tumingin sa kanya at umngol habang kinakian niya ako pero feeling ko ako yung pagod na pagod. Ilang beses pa naming inulit ang ginawa niya kanina hanggang sa ako na ang sumuko. Hindi ko alam na ganun pala siya magparusa, masarap pero nakakaubos ng enerhiya. Sa sobrang pagod ko hindi na ako nakabangon, siya na ang naglinis sa akin. Siya na rin ang nagluto ng pagkain namin sa tanghalian siya na rin ang naglinis ng buong bahay."Do you want me to massage you?" He asked and kissed the side of my head. "It will help you feel better..."Ngumuso ako at umiling sa kanya. "You said the same earlier, Zach, but you end up licking me again."The massage thingy is a scam. Akala ko talaga mamasahein niya ako kanina pero ibang massage ang ginawa niya sa akin...tongue massage. Hindi ako na-orient,
"Wow, My, perfect ka na naman sa exam? Ang talino mo talaga, pakiskis nga ng kuko baka sakaling next subject ma-perfect ko din." Kanina pa ako dinadaldal ni Manilyn pero nanatili akong tahimik. Ilang araw na akong ganito, bumalik ako sa dating ako na halos walang kinikibo. After that day I never saw him again. Masakit, sobrang sakit pala. After kong nagsimba ng araw na yun, doon pa unti-unting nagsink in sa akin ang lahat ng mga nangyari. The confidence I built collapsed in an instant. Parang ako mismo nahihiya sa sarili ko. I gave in so easily. Konting bola lang napaniwala ako agad. Matalino pa naman akong naturingan pero napakabobo ko pala. Naisahan niya ako eh.Masakit pala kapag nasampal ka ng katotohanan. Gusto kong magalit sa kanya pero mas lamang ang galit ko sa aking sarili. Kasalanan ko dahil hinayaan ko siyang pumasok sa aking buhay.Ilang gabi na din akong umiiyak. Sa tuwing wala akong ginagawa lagi siyang pumapasok sa utak ko. Lahat ng sulok sa boarding house ko naalala
I miss our bonding, Avangers! Love to hear your thoughts below.___________________________________Today is my last day here in the city, bukas ng umaga uuwi na ako ng isla. As promised maaga akong nagising para tuparin ang pinangako ko sa mga batang ipagluluto ko sila ng spaghetti. Ipagluluto ko din sila ng specialty ko ang Myra seafoods with cajun sauce, magbubudol fight kaming anim mamaya. I want to celebrate my birthday with them. Kahit papano gusto kong maging masaya sa huling araw ko dito sa Manila dahil matatagalan pa bago ako makabalik. Maaga akong namalengke, bumili akong ng mga prutas, ballons ,party hat tsaka yung set ng disposable cups and plates na may design na piglet. Why piglet? 'coz why not? She's cute like me, tsaka para birthday celebration talaga, kids party ang peg.Binilhan ko din silang lima ng mga laruan, bilang pasasalamat ko sa kanila na maki-celebrate sila sa advance birthday celebration ko. Barbie doll sa dalawang babae at toy planes, bola at water gun na