Warning: Read ResponsiblyZaGwy's Supreme Oyster is on the way. Happy talaba eating, Avangers!————————————————————————-"Why did you that, Zach? He's my friend." I want to scold him but instead, a soft sweet voice came out from my mouth. He exhaled exasperatedly and buried his face more in my neck. I am now straddling him, both my legs are on the side of his waist and both my hands are hugging his nape. After the call mabilis niya akong pinaharap sa kanya. Hindi ko nga nakuha ang phone ko sa kanya na basta niya na lang din tinapon kung saan. "Relax, Langga, I'm not gonna eat you." he said almost in whisper. "...for now."I stilled, nanunuyo ang lalamunan ko at nagwawala ang puso ko. I think I know what he meant by that. Today by far is the most intimate we've done to each other. I'm scared but at the same time thrilled every time he kisses me before. But now that I tasted his lips, I think I like it. No! I love it. I love that taste of his lips brushing against mine. Nilayo nito
"Are you tired, Langga?""Hmmm, opo..."I answered lowly.I was lying in my bed for how many hours now. Para kasing naubos ang lakas ko sa parusang ginawa ni Zach sa akin. Wala naman akong ginawa kundi ang tumingin sa kanya at umngol habang kinakian niya ako pero feeling ko ako yung pagod na pagod. Ilang beses pa naming inulit ang ginawa niya kanina hanggang sa ako na ang sumuko. Hindi ko alam na ganun pala siya magparusa, masarap pero nakakaubos ng enerhiya. Sa sobrang pagod ko hindi na ako nakabangon, siya na ang naglinis sa akin. Siya na rin ang nagluto ng pagkain namin sa tanghalian siya na rin ang naglinis ng buong bahay."Do you want me to massage you?" He asked and kissed the side of my head. "It will help you feel better..."Ngumuso ako at umiling sa kanya. "You said the same earlier, Zach, but you end up licking me again."The massage thingy is a scam. Akala ko talaga mamasahein niya ako kanina pero ibang massage ang ginawa niya sa akin...tongue massage. Hindi ako na-orient,
"Wow, My, perfect ka na naman sa exam? Ang talino mo talaga, pakiskis nga ng kuko baka sakaling next subject ma-perfect ko din." Kanina pa ako dinadaldal ni Manilyn pero nanatili akong tahimik. Ilang araw na akong ganito, bumalik ako sa dating ako na halos walang kinikibo. After that day I never saw him again. Masakit, sobrang sakit pala. After kong nagsimba ng araw na yun, doon pa unti-unting nagsink in sa akin ang lahat ng mga nangyari. The confidence I built collapsed in an instant. Parang ako mismo nahihiya sa sarili ko. I gave in so easily. Konting bola lang napaniwala ako agad. Matalino pa naman akong naturingan pero napakabobo ko pala. Naisahan niya ako eh.Masakit pala kapag nasampal ka ng katotohanan. Gusto kong magalit sa kanya pero mas lamang ang galit ko sa aking sarili. Kasalanan ko dahil hinayaan ko siyang pumasok sa aking buhay.Ilang gabi na din akong umiiyak. Sa tuwing wala akong ginagawa lagi siyang pumapasok sa utak ko. Lahat ng sulok sa boarding house ko naalala
I miss our bonding, Avangers! Love to hear your thoughts below.___________________________________Today is my last day here in the city, bukas ng umaga uuwi na ako ng isla. As promised maaga akong nagising para tuparin ang pinangako ko sa mga batang ipagluluto ko sila ng spaghetti. Ipagluluto ko din sila ng specialty ko ang Myra seafoods with cajun sauce, magbubudol fight kaming anim mamaya. I want to celebrate my birthday with them. Kahit papano gusto kong maging masaya sa huling araw ko dito sa Manila dahil matatagalan pa bago ako makabalik. Maaga akong namalengke, bumili akong ng mga prutas, ballons ,party hat tsaka yung set ng disposable cups and plates na may design na piglet. Why piglet? 'coz why not? She's cute like me, tsaka para birthday celebration talaga, kids party ang peg.Binilhan ko din silang lima ng mga laruan, bilang pasasalamat ko sa kanila na maki-celebrate sila sa advance birthday celebration ko. Barbie doll sa dalawang babae at toy planes, bola at water gun na
'Pag sinabi kong magbo-bonding tayo, bonding talaga yan. Walang iwanan, sabay-sabay tayo sa tawanan at iyakan.Warning: Read responsibly. Kung may pinagdadaanan,skip na lang muna.____________________________________"Langga ko I love you. Lablab ni tatay ang baby Langga na yan...""Tatay kong pogi na kamukha ko, I love you too. Mas lablab ni Gwy ang tatay pogi na yan...""Myra anak, lagi mong tandaan na mahal na mahal ka ni tatay. Kayo ni nanay ang pinaka magandang nangyari sa akin. Hinihiling ko sayo na kahit mawala ako dito sa mundo, wag mong iiwan si nanay ha? Ikaw na ang bahala kay nanay anak. Labyu baby langga ni tatay. I'm so proud of you langga ko. Mahal na mahal ka ni tatay."Inilibot ko ang tingin sa paligid, puti , malawak at maaliwalas. Kasama ko si tatay, nakatingin siya sa akin. tinaas ko ang kamay at sinubukan kong abutin ang kamay ni tatay pero hindi ko ito maabot. "Tatay bakit? Hawak po ako sa kamay mo tatay. " umiiyak kong sabi pero malungkot na umiling si tatay. "
Supppppprise! Tuloy ang bonding. Hindi pwedeng ako lang ang iiyak uy! Dapat sabayan niyo ako uy! Hind pwede yang ganyan. Kapag bonding-bonding talaga yan, walang iwanan.Ambag din kayo sa baba ha, maghihintay ako.Warning: Read responsibly. Kung may pinagdadaanan,skip na lang muna.____________________________________Today is supposed the happiest day of my life, the day that I'll be turning eighteen. Pero paano ako magiging masaya kung sa araw na ito hindi ko na kasama ang taong nagbigay buhay sa akin? Tuluyan na kaming iniwan ng tatay ko. Hindi ko alam kung paano namin haharapin ang bukas na wala na siya. Si nanay paano niya tatangapin ang lahat ng 'to? Ngayon pa lang nadudurog na ang puso ko. Alam ko kung gaano kamahal ni nanay si tatay, iisipin ko pa lang na pagkigising niya sa umaga wala na ang ang taong nakasanayan niyang kasama sobrang sakit na. Parang pinira-piraso ang puso ko para kay nanay. "Ang sabi mo isasayaw mo pa ako, kami ni nanay. Ang sabi mo magpa-party pa tayo, p
"It's okay not to be okay." I started with a smile plastered in my face.I was invited as a guest speaker in my Alma Mater and was tasked to give a motivational speech for the nursing graduates. I graduated with the highest Latin honor in both my premed and medical course and topped the Physician Licensure examination. "There were times in our lives that we feel sad and it's okay. We are broken, exhausted, tired and helpless, it's okay. We cry, we weep, we shed buckets of tears, it's okay. We scream, we yell, we shout, still, it's okay. It is okay not to be okay. But you know what's not okay?"Tumigil ako sa pagsasalita at nakangiting tumingin sa kanila. "It's not okay to dwell with that emotions forever. You can be sad, broken or exhausted but make sure, after that you will rise, you will stand up, you will move one and be the best version of yourself.""Since we were young, we were taught to always be the best. And to be the best means to be the greatest among others. Do you ag
"You know from the start Zacarias, that this marriage will not work...But you should be thankful that I am still with you..."I was looking at my Mom, she's busy putting her things inside the luggage while she's talking to my dad on the phone. She told me that she will go visit her bestfriend, Tita Mina, in the island today but I can't come with her because Dad won't let me. Kung aalis daw si Mommy, umalis siya basta wag akong isama. Mom can't go against Dad dahil siguradong hindi siya papalabasin ng mga guards sa gate kapag bitbit niya ako. Hindi ko rin maintindihan kung bakit panay ang alis ni Mom. She should be the one taking care of me, not my nanny. Pero ang sabi niya may inaasikaso daw siyang investments nila ni Tita Mina that's why she has to leave me with yaya Nora. "What the hell are you thinking Freda? Hindi mo man lang ba naiisip ang anak natin? It's been years, Zachary is five and yet you're acting like a fucking single?"I want to correct my dad. Today is my sixth birt
This is the last part of Calyx's POV. Maraming salamat po sa inyong lahat. Thank you for being with Arch. Villegas and Doc Gwy in this wonderful journey to forever.See you in my next story, AVAngers!Amping mong tanan! Labyu All!_____________________________________"Dad, Mom, bakit niyo ako iniwan? Sana sinama niyo na lang ako." bulong ko sa hangin habang nakatitig sa lapida ng mga magulang ko. Today is my birthday. Andito na naman ako sa puntod ng mga magulang ko dahil death anniversary din nilang dalawa. Until when I will be like this? Habang buhay na lang ba akong mag-isa? Did I forever loose her? Pigilan ko na ba ang sariling umasa? Wala na ba talagang pag-asa na bumalik pa siya sa akin? Simple lang naman sana ang hiling ko. Hangad ko lang naman sana maging masaya sa buhay na to. Na kahit papano maranasan ko rin na may taong magmamahal sa akin, yung hindi ako iiwan. Pero paano pa mangyayari yun kung ako mismo ang sumira sa taong yun?"Hindi na ako naniniwala sa mga wish-wish
"What's your problem Villegas?" It was Nate asking. I don't know how to explain to my friends how I ended everything between me and Gwy. Ni hindi ko nga alam paano nila nalaman na nandito ako. Oh well, paano naman palang hindi e nandito ako sa bar ni Dominguez at kasama ko ang numerong unong chismoso sa grupo namin. Ang sabi ko sa kanya gusto ko lang namang uminom pero bigla na lang nagsidatingan ang mga kaibigan ko. "Are you not gonna tell us or well beat your ass til you can't walk?" it was Hendrick this time, his voice is impatient and base on how he looked at me I know any minute matatamaan na ako ng kamao niya. "I'm sorry." I muttered and slowly bend my knees and kneeled in front of them. I lowered my head and started crying. I heard curses from them but I deserve all that. I deserve even if they will beat me. "I h-hurt her...I hurt the woman I love. I'm an ass, Dude. I'm an ass..."Walang nagsalita, hinayaan lang nila akong sabihin ko sa kanila ang lahat ng nangyari. I was c
"Hi Brute how are you?" Bati ko kay Nate pero kahit hindi ko siya nakikita na-iimagine kung nakakunot na naman ang noo nito.Ganunpaman dapat relax lang ako, dapat yung pina-cool talaga na approach dahil alam mo naman si Olaf ang hirap ding tantyain ng mood. I need his help how to find information about my talaba girl pero bago yun timplahin ko muna ang mood niya. And speaking of mood, isa lang naman ang alam kong nagpapabago ng mood ni gago. Syempre ang nag-iisang brat ng buhay niya. Akala siguro ni Castillo na hindi namin alam ang sekreto niya. Pero syempre bilang kaibigan quiet lang kami, kaya nga sekreto diba?"Spill it Villegas, I don't have time for you."masungit nitong sabi.Pero himala mahaba-haba yung sinabi ni Castillo. At least kahit nagsusungit madami namang sinabi. "Brute, balita ko napaaway daw si brat. Napuntahan mo na? Pupunta kami---""I know."putol niya sa akin."O talaga Dude, kamusta siya? Ang sabi ni Hendrick nasa ospital pa daw nag--""Spill it before I cut th
Today I'm here at Isla Aurora to spend my summer vacation at the beach with Tito Alfred after my 6th grade graduation. Ayoko sanang pumunta dito kaso wala na akong ibang mairarason pa kay Tito. Lahat na lang kasi ng invitation niya sa akin dine-decline ko pero ngayon wala na akong kawala. Magbabakasyon sana ako sa Davao sa hacienda nina Valderama kaso mapilit si Tito kaya wala na akong nagawa. Anyway since andito na din naman ako mas maiging mag-enjoy na lang ako dito sa beach. Matagal na din nung huli kong punta dito sa dagat. Nami-miss ko na ring maligo ang magtampisaw sa malinis na tubig.Kaya siguro gustong-gusto ni mommy na pumunta dito noon kasi maganda naman talaga ang dagat dito sa isla. Pero sana sinama niya ako para na-enjoy ko din to kasama siya. Sana naranasan ko rin yung naranasan ng ibang bata na maligo sa dagat kasama ang mommy nila."Ano ngayon kung mataba ako? Inggit lang kayo kasi mas maganda ako kesa sa inyo!"Nalipat ang tingin ko sa mga batang nag-aaway ilang dip
Finally! Another story has come to an end. Thank you so much Avangers ko for making it this far. Thank you for being with me in Calyx Zachary Villegas and Myra Gwy Valderamos' journey to forever. Salamat sa hindi niyo pag-iwan sa akin at higit sa lahat salamat sa mga comments niyo. You inspire me to write more. Thank you sa inyong lahat. Love you all, Avangers ko!Sana may natutunan po kayo kina Daddy Langga at Baby Langga. Thank you from the bottom of my heart.Kitakits po tayo sa next story ko, Avangers!Amping mong tanan! Labyu All!Kaya nato ni! Laban lang!____________________________________"Mommy, daddy, I'm back...I'm sorry if it took me this long to come back here."Nandito kami ni Calyx ngayon sa musuleo ng mommy at daddy niya bago kami pupunta sa isla. According to him, it's quite some time since he last visited his parents. But for whatever reasons he had I can feel the emptiness ang longingess inside his heart.Pagkarating namin kanina, pinaupo niya lang ako saka siya su
"I'M SORRY..."Two words only but I feel like I lost everything. My heart stopped beating, my mind became numb. Every part of my body is aching. Hindi ko alam kung ano ang dapat kong maramdaman. Everything was shattered right through my eyes.I was so hurt that I could literally feel my heart shattering into pieces. My tears were non stop and all the memories we had started flashing from the time we first met.The pain that I am feeling is killing me. I can still remember everything clearly and in detailed. All I could see now is nothing but darkess, all I could feel is pain. Endless pain.Naalala kong yung unang araw na nagkakilala kami. Yong mga pagtataray ko sa kanya at yung pagsuntok ko sa mukha niya.Yung mga araw na wala siyang ginawa kundi ang kulitin ako. Na kahit anong away ko sa kanya, tawa lang ang sinusukli niya sa akin. Na kahit ilang beses ko na siyang pinapauwi ayaw niya dahil mas gusto niyang kasama ako. Naalala ko kung paano niya ako inalagaan. Paano niya ako asika
"Daddy Langga, please hold on..." I said crying. His eyes are half open pero ako halos hindi ko na siya makita sa dami ng luha ko. I was panicking. I don't know what to do. My legs are shaking, my body feel week. Hawak ko ang mga kamay niya at dama ko ang mahinang pagpisil niya dito. "D-dont cry, I-i'm okay..." paputol-putol niyang sabi sa mahinang boses. "A-are you o-okay, Lang? A-are you not hurt?"Sunod-sunod akong tumango sa kanya. "Ayos lang ako, basta maging maayos ka. Please daddy, hold on..."Kahit na nahihirapan pinipilit niya pa rin ang sarili na kausapin ako. Ako pa rin ang iniitindi niya. Ako na lang palagi ang inuuna niya. Kung sana hindi niya hinarang ang sarili kanina hindi ito mangyayari ngayon."D-don't cry Lang...""Shhh...I'm okay daddy...I'm okay...Don't talk..don't talk..."pigil ko sa kanya. Mabilis kong hinawi ang mga luha sa aking pisngi saka dinala ang kamay niya sa aking puson. Maingat kong pinatong ang kamay niya doon. Nakita ko ang pagtulo ng luha sa gili
"C-cal, what is the meaning of this?" she asked after going down from the stage. Ilang dipa lang ang layo nito mula sa amin ngayon. Ang mga magulang niya at si Armina ay nanatili sa taas ng stage kasama ang mga tauhan nila. Hindi makababa dahil mabilis na nakaakyat si William at Gaden doon. Shocked is an understatement. I want to laugh at Tamara's reaction, mukha itong natuklaw ng ahas. "Why are you with her, who is she?" Huh! I smirked. Really? She didn't know me at all? "You don't remember this lady beside me?" kunot noong tanong ni Calyx sa kanya. Pagkatpos tumingin sa akin pero nagkibit balikat lang ako sa kanya. Baka nga nagka-amnesia siya at hindi niya na ako maalala. Or maybe nabagok yung ulo niya kaya nakalimutan niya kung sino ako. "Why are you with..." hindi niya maituloy ang sasabihin. Lumakas na rin ang bulung-bulungan ng mga tao sa paligid. Napansin ko ang mga tauhan nina Gaden na naka-alerto na ang iba nakapalibot sa amin yung iba nasa malapit sa stage. Their guards
"Good morning, Doc My, tapos naba ang consultation? Wala bang pasyente ngayon?"Maaga pa lang ito na naman ang bungad ni Agnes sa akin kaya tuloy pati ang mga brutes na nasa hapag ay sabay-sabay na napalingon sa akin na puno ng pagtataka ang mga mukha. Kakababa lang namin ni Calyx galing sa silid para sumabay sa kanila ng agahan. Alam ko kung ano ang nasa utak ni Agnes pero nagpatay malisya lang ako para hindi nila mahalata. Mukhang nasa mood siya ngayon para mang-asar sa akin. Siguro nagkasundo na sila ni Ibon niya at maaga palang maaliwalas na ang aura ng mukha ng dalaga."You still do medical mission, Doc?" ani William. Siguro alam din nila ang nagyari noon sa medical mission kaya nagtatanong ito.Hindi pa man ako nakasagot, muli na namang nagsalita si Agnes. Bida-bida na naman ito. Kung tawagin ko kaya si Falcon?"Ano ka ba Sir Will, ibang medical mission ang sinasabi ko." nakangising sagot ni Agnes. Tinaasan ko siya ng isang kilay pero wa epek kay Agnes. Nginuso niya ang pintua