เลิกยุ่งกับผัวฉันซะที

ทั้งสองแลกหมัดกันอย่างไม่ยั้งมือ เป็นเวลาเดียวกันที่ริโอะพาพิริสาออกมาที่หน้าบ้านพอดี สองสาวเห็นภาพความรุนแรงต่างก็ยืนอ้าปากค้างตกอกตกใจ

และเป็นพิริสาที่ใช้เวลาที่ริโอะกำลังเผลอ วิ่งเข้าไปห้ามทั้งสองหนุ่ม ถือว่าเธอคิดถูกที่ฝ่าฝืนคำสั่งของเรนออกมาจากห้อง ไม่เช่นนั้นคงได้มีใครได้ตายกันไปข้างหนึ่งแน่

“เป็นพี่น้องกันจะฆ่ากันให้ตายให้ได้เลยเหรอ” สิ้นเสียงตะโกนของพิริสา เซรเกย์ก็หยุดการกระทำทุกอย่างทันที เช่นเดียวกับเรนที่หยุดมือแล้วหันไปมองริโอะด้วยสายตาไม่สบอารมณ์

“บอกว่าอย่าให้ริสาออกมาไง”

คนที่ถูกตวาดได้แต่ยืนก้มหน้า แม้จะถูกดุแต่เธอก็คิดว่าตัวเองทำถูกต้อง ไม่รู้ว่าทำไมเรนถึงได้เลือกที่จะใช้กำลังก่อนที่จะพูดคุย ทั้งที่เขาก็รับปากกับพิริสาไปแล้ว

“หมายความว่ายังไงริสา” เซรเกย์มองหน้าพิริสาตาแทบถลน อยากได้คำตอบจากปากหญิงสาวใจแทบขาด

“นี่คุณเรน เค้าเป็นลูกอีกคนของพ่อคุณ เค้าคิดว่าคุณฆ่าพ่อตัวเองเลยอยากฆ่าคุณ พอคุณไม่ตายเค้าก็จับฉันมาเพื่อแก้แค้นคุณไง”

“ฉันไม่ได้ฆ่าพ่อ” เซรเกย์หันมองไปยังคนที่เป็นสายเลือดเดียวกัน

“ฉันไม่เชื่อ” เรนยังคงยืนยันในความคิดของตัวเอง ขนาดการพูดคุยกันดีๆ เซรเกย์ยังทำไม่ได้ ยังเลือกที่จะใช้กำลังกับเขาก่อน แล้วเขาจะเชื่อได้อย่างไรว่าเซรเกย์ไม่ใช่พวกหัวรุนแรง

“จะเชื่อหรือไม่เชื่อก็เรื่องของนาย แต่ถ้านายคิดฆ่าฉัน ฉันก็ฆ่านายได้เหมือนกัน” เซรเกย์คว้าปืนออกมาจากด้านหลังแล้วจ่อไปที่เรน คนที่อยากจะฆ่าเขาอย่างไม่สนเหตุผล เขาก็เอาไว้ไม่ได้เหมือนกัน ทว่าก็ต้องลดปืนลงเมื่อพิริสาเข้ามายืนขวางหน้าเอาไว้

“อย่าเพิ่งมาฆ่ากันตอนนี้ได้ไหม พิสูจน์ให้ได้สิว่าตอนนั้นพ่อพวกคุณฆ่าตัวตายเองรึเปล่า”

“จริงค่ะ” ริโอะเอ่ยเสริม เธอยืนหน้าซีดหน้าเซียว ด้วยกลัวว่าเจ้านายของเธอจะเป็นอันตราย

“ฉันมีหลักฐาน ถ้านายคิดจะดูอย่างไม่คิดอคติ” เรื่องที่เขาถูกกล่าวหา เซรเกย์คิดว่าเขาก็มีเครื่องมือที่จะพิสูจน์ได้ว่าตัวเองบริสุทธิ์ อยู่ที่อีกฝ่ายว่าจะอคติเกินกว่าจะไม่ยอมรับฟังอะไรเลยหรือเปล่า

“ถ้าหลักฐานมันบอกว่าพ่อฆ่าตัวตาย ฉันก็พร้อมขอโทษนาย แต่ถ้าไม่ใช่ นายก็เตรียมตัวตายได้เลย แล้วไหนล่ะหลักฐาน” เมื่อถูกท้าทายอย่างลูกผู้ชาย เรนก็พร้อมรับคำท้าอย่างลูกผู้ชายเหมือนกัน

“อยู่ที่วาดิมเพื่อนของฉัน”

พิริสาหันมองหน้าเซรเกย์ขวับ ดวงตากลมโตเริ่มหลี่ลงเล็กน้อย ทั้งหัวคิ้วก็เริ่มย่นเข้าหากัน แววตาเต็มไปด้วยความฉงนใจ เขาจำช่วงเวลานั้นไม่ได้ไม่ใช่หรือ แล้วทำไมเขาถึงรู้ว่าหลักฐานทั้งหมดอยู่กับวาดิม ทว่าก็ยังไม่ใช่เวลาที่เธอจะถาม

เมื่อทุกคนกำลังใจจดใจจ่ออยู่กับการรอหลักฐาน เรนก็ยืนจ้องหน้าเซรเกย์ไม่วางตา อยากจะรู้นักว่าหลักฐานที่เซรเกย์ว่าจะทำให้เขาได้เห็นประจักษ์หรือไม่ว่าเซรเกย์ไม่ได้ฆ่าพ่อจริงๆ เพราะหากไม่ใช่ เขาก็พร้อมที่จะสังหารคนที่ได้ชื่อว่าเป็นสายเลือดเดียวกับเขาทันที

แต่เมื่อหลักฐานทุกอย่างมันปรากฏชัดว่าเรนเข้าใจผิด ในตอนที่วาเลรีพูดถึงเซรเกย์ก่อนจะหมดลม เขาดันเข้าใจไปเองว่าคนสนิทจะสื่อว่าคนที่ฆ่าพ่อของเขาคือเซรเกย์ สุดท้ายภาพทุกอย่างในไฟล์กล้องวงจรปิดเป็นพ่อของเขาเองที่เลือกจบชีวิตเพราะความแพ้ไม่เป็น

“นายอยากทำอะไรกับฉันก็เชิญ” ฟุบลงไปกับพื้นด้วยความผิดหวังและรู้สึกผิด น้อยครั้งที่คนอย่างเขาจะทำอะไรผิดพลาด แต่สิ่งหนึ่งที่ผิดพลาดแล้วเป็นเรื่องที่ดีก็คือการที่เขาทำลายชีวิตของเซรเกย์ไม่ได้ ไม่เช่นนั้นก็คงเป็นตราบาปไปตลอดชีวิต

มือของเขาถึงจะเปื้อนเลือดมามากก็จริง แต่ก็ไม่ใช่เลือดของคนบริสุทธิ์ ต่อจากนี้เขาจะยอมรับโทษทุกอย่างที่เซรเกย์อยากให้เขาได้รับ

เซรเกย์ได้แต่ยืนถอนหายใจมองคนที่เป็นสายเลือดเดียวกันด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสับสน เขาต้องอยากจะเอาคืนคนที่ทำเขาเจ็บ ทว่าเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายยอมรับโทษโดยไม่มีเงื่อนไข เขาดันรู้สึกไม่อยากจะต่อความมากไปกว่านี้

ในระหว่างที่สถานการณ์ของทั้งสองหนุ่มกำลังอยู่ในความคาดเดาได้ยากว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป พิริสาที่อดทนต่อความสงสัยของตัวเองไม่ไหวเธอก็เงยหน้ามองเซรเกย์ จับจ้องเขาเขม็ง

“คุณตอบคำถามฉันได้ไหมว่าคุณจำได้ยังไงว่าหลักฐานอยู่กับคุณวาดิม คุณจำช่วงเวลาพวกนี้ไม่ได้ไม่ใช่เหรอ”

“วาดิมเป็นคนบอกผม เพราะเค้าเล่าทุกอย่างให้ผมฟัง”

สิ้นเสียงของคนเป็นสามี ดวงตากลมโตก็เริ่มมีน้ำตาท่วมท้นจนไหลเอ่อลงมาอาบแก้ม คิดว่าเขาจะมีความทรงจำในอดีตผุดขึ้นมาไม่มากก็น้อยเสียอีก แต่คำตอบของเขาไม่ให้เธอได้มีความหวังเลยแม้แต่นิดเดียว

ตื๊ด ตื๊ด เซรเกย์หันไปมองโทรศัพท์มือถือของเขาที่วางอยู่ข้างโน๊ตบุ๊ค เมื่อเห็นว่าเป็นสายของมิล่าเขาก็ไม่ได้คิดที่จะรับ

พิริสาที่เห็นตัวหนังสือชื่อมิล่าโชว์หลาเธอก็ปาดน้ำตาลวกๆ ก่อนจะเงยหน้ามองค้อนสามีตัวเอง “ทำไมไม่รับล่ะคะ”

เมื่อเห็นเซรเกย์ส่ายหัวเธอก็คิดว่าเขาคงไม่อยากให้เธอรับรู้ว่าจะพูดคุยอะไรกับพิริสาบ้าง เห็นทีเธอต้องรีบตัดไฟแต่ต้นลม ไม่เพียงไม่ชอบให้มิล่าคุยกับสามีของเธอต่อหน้า แม้แต่คุยกันทางโทรศัพท์เธอก็ไม่ชอบ จึงถือวิสาสะกดรับสายของมิล่าเองเสียเลย

“เลิกยุ่งกับผัวฉันซะที” ตะคอกใส่ปลายสายจบพิริสาก็วางสายทันที

“คุณไม่ควรทำแบบนี้ริสา” แววตาที่เขามองเธอตอนนี้เต็มไปด้วยความไม่พอใจ

“ควรที่สุดค่ะ ให้อีพวกอยากฉกผัวชาวบ้านได้รู้ว่าเมียเค้าไม่ยอมง่ายๆ”

“คุณเห็นผมเป็นสิ่งของรึไง” เซรเกย์เริ่มมีโทสะมากขึ้น เขาเป็นคนไม่ใช่สิ่งของที่คิดเองเออเองไม่ได้ ต้องให้คนโน้นคนนี้มาจูงจมูก และรู้ว่าต้องวางตัวยังไงในตอนนี้ ทว่าคนที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยของเขากลับไม่คิดจะเชื่อใจของเขาสักนิด

“ไม่” ทว่าพิริสาก็ไม่คิดจะยอมรับฟังความคิดเห็นของใคร เพราะอยู่ในจุดเดือดเหมือนกัน

“ถ้าไม่ก็แสดงว่ากำลังดูถูกผม ผมรู้ตัวว่าผมมีภรรยาแล้ว แล้วผมก็คงไม่คิดจะยุ่งกับคนที่เคยทิ้งผมไป”

“แล้วคุณทำไมต้องให้มันมายุ่งกับคุณด้วย คุณว่าฉันคิดมาก ลองคุณมาเป็นฉันดูสิมันเจ็บแค่ไหน คุณไม่รู้หรอกที่ต้องรู้ว่าผัวตัวเองรักแฟนเก่าแล้วก็จำตัวเองไม่ได้ แถมคุณยังไม่สนใจความรู้สึกฉัน หาว่าฉันคิดมากไม่มีเหตุผล”

ริโอะเห็นท่าว่าสถานการณ์กำลังระอุขึ้นเรื่อยๆ จึงเข้ามาลูบหลังพิริสา “คุณริสาใจเย็นๆ นะคะ”

“ฮือ ฮือ ฮือ... ฉันร้องให้คุณยังไม่คิดจะกอดฉันเลย ถ้าเรนไม่ส่งข้อความไปหาคุณว่าฉันอยู่กับเค้า คุณก็คงไม่คิดจะตามหาฉันใช่ไหม” จากความโกรธกลายเป็นความน้อยใจ ตอนนี้เธอไม่สนใจสายตาของใครที่จะมองเธองี่เง่า แต่เธอต้องการให้เซรเกย์รับรู้ความรู้สึกของเธอให้ได้มากที่สุด ซึ่งดูท่าเขาก็มาเห็นจะสนใจเลยแม้แต่นิดเดียว

“คิดมากเกินไปแล้วริสา” คิ้วหนาขมวดเข้าหากันจนแทบจะผูกโบว์ ไม่เพียงแค่เซรเกย์ที่ปวดหัวกับอาการน้อยใจของพิริสา เรนที่เห็นพฤติกรรมทั้งหมดของหญิงสาว เขาก็อดปวดหัวไม่ได้เช่นกัน

“เออ... ก็คนมันคิดมากจะให้ทำยังไงเล่า”

“พาริสาไปสงบสติก่อนริโอะ” เรนเห็นว่าหากปล่อยให้พิริสายืนต่อล้อแต่เถียงกับเซรเกย์ต่อ เรื่องราวได้บานปลายแน่

“ค่ะคุณเรน กลับห้องก่อนนะคะคุณริสา”

พิริสาปาดน้ำตามองค้อนเซรเกย์หนึ่งขวับ ก่อนจะหันหลังตามแรงรั้งของริโอะ

เซรเกย์เห็นภรรยาหันหลังไปได้ก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ด้วยความอ่อนใจ จากนั้นก็หันมาพูดกับเรนด้วยสีหน้าที่หมดอาลัยตายอยาก

“ฉันไม่มีอะไรจะเคลียกับนาย เรื่องที่แล้วก็ให้แล้วกันไป แต่นายจะต้องช่วยฉัน เพราะนายทำให้ฉันความจำเสื่อม แล้วก็มีปัญหาครอบครัวเหมือนตอนนี้”

เรนยืนหน้าถอดสี ให้เขาไปจับดาบฆ่าคนยังดีกว่ามานั่งทำความเข้าใจความรู้สึกผู้หญิง ดูๆ แล้วพิริสาท่าทางจะพยศไม่น้อยเลย

“แล้วนายจะไปยุ่งกับแฟนเก่าเพื่อให้เกิดปัญหาทำไม”

“ฉันไม่ได้ยุ่งอะไรกับใครเลย มีแต่คนอื่นที่มายุ่งกับฉันเอง แล้วมิล่าเธอก็เป็นหมอที่รักษาฉัน แล้วก็เป็นน้องสาวของราเดนคนในองค์กรฉัน

ฉันไม่ได้มีปัญหาอะไรกับเธอ จู่ๆ จะไปไล่ให้เธอห้ามเข้ามายุ่งในชีวิตฉัน มันดูไม่มีเหตุผลไปหรือเปล่า แค่ขอให้เธออยู่ห่างฉันทั้งที่เธอเพิ่งรักษาฉันจนหายดีแค่นั้นก็เกรงใจเธอมากพอแล้ว”