เพราะความงี่เง่า

“มาหาถึงที่นี่คงมีเรื่องสำคัญใช่ไหม” หมอสาวมองหญิงสาวหน้าตาน่ารักน่าชัง ลูกครึ่งไทยรัสเซียที่กำลังนั่งฝั่งตรงข้ามด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยเป็นมิตรเท่าไหร่นัก แม้คนตรงข้ามจะเป็นน้องสาวของเซรเกย์ก็เถอะ

“ค่ะ สำคัญมาก มนต์รู้ว่าคุณริสาทะเลาะกับพี่เซรเกย์ก็เพราะคุณ” มนต์ธาราทิ้งตังลงนั่งได้ก็โพล่งถึงเรื่องที่เธอต้องการคุยกับมิล่าทันที เรื่องวุ่นวายในครอบครัวพี่ชายของเธอตอนนี้มันเป็นเพราะเซรเกย์จำเรื่องราวในตอนที่รู้จักกับพิริสาไม่ได้ก็จริง แต่มันจะไม่เลวร้ายไปกว่านั้นหากมิล่าไม่คิดที่จะแย่งเซรเกย์ไปจากพิริสา แม้ปากจะบอกว่าไม่ได้คิดจะทำ แต่การกระทำมีหรือผู้หญิงด้วยกันอย่างเธอจะดูไม่ออก

“เพราะความงี่เง่าของพี่สะใภ้เธอต่างหาก” หมอสาวยกยิ้มมุมปากเย้ยหยัน

“คิดว่ามนต์ไม่รู้จักนิสัยพี่สะใภ้ของมนต์ แล้วก็นิสัยของคุณเหรอคะ อะไรที่คุณตั้งใจจะทำขอให้หยุดซะ ถึงพี่ชายของมนต์จะรู้สึกรักคุณ แต่เขาก็ไม่คิดจะกลับไปสนใจผู้หญิงที่ทิ้งเขาไปหรอกค่ะ อีกอย่างพี่เซรเกย์ก็ไม่คิดที่จะทิ้งคนที่แต่งงานด้วยถึงแม้จะจำไม่ได้ก็ตาม”

“ไม่ต้องมาบอก ฉันจะทำอะไรมันก็เรื่องของฉัน กลัวว่าพี่ชายเธอจะถูกแย่งจากพี่สะใภ้เหมือนที่เธอเคยแย่งรามิลไปจากมารีน่าน่ะเหรอ”

มนต์ธาราหน้าชาวาบเมื่อถูกตอกกลับถึงปมในหัวใจ เธอไม่ได้ตั้งใจจะแย่งแฟนของใคร แต่ตอนนั้นเธอไม่รู้จริงๆ ว่ามารีน่าน้องสาวของมิล่าคบหากับรามิล แล้วที่เธอต้องหมั้นกับรามิลก็เพราะความเข้าใจผิดของผู้ใหญ่ ทว่าก็ยอมรับว่าลึกๆ เธอก็แอบชอบรามิลมากเหมือนกัน

“ฉันจะทำอะไรเธอก็ไม่มีสิทธิ์มายุ่ง ทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ที่การตัดสินใจของเซรเกย์ ไม่ใช่เธอ ถ้าหมดธุระก็กลับไปได้แล้ว” น้ำเสียงกระแทกกระทั้นแสดงออกถึงความไม่พอใจเอ่ยไล่ส่งแขกที่เพิ่งเข้ามาให้ออกไปอย่างไม่คิดเกรงใจ

มนต์ธาราลุกขึ้นจากเก้าอี้เงียบๆ ไม่ได้คิดจะโต้ตอบอะไรมิล่า คำพูดคำจาของหมอสาวมันบ่งบอกแล้วว่าเธอต้องการที่จะเปิดศึกแย่งเซรเกย์จากพิริสาไปจริงๆ

มนต์ธารา เซียร์คอฟ หญิงสาวตัวเล็กวัยยี่สิบห้าย่างยี่สิบหก ลูกครึ่งไทยรัสเซียหน้าตาน่ารักน่าชัง เธอมีพ่อคนเดียวกันกับเซรเกย์ ตั้งแต่จำความได้เธอก็รู้ว่าแม่บุญธรรมชื่อซารีน่า มีพี่ชายชื่อเซรเกย์ ส่วนพ่อก็นานๆ จะเห็นหน้าสักครั้ง

ส่วนแม่แท้ๆ นั้นไม่เคยแม้แต่จะเห็นหน้ารู้เพียงแค่ว่า แม่ของเธอชื่อมัทนาเท่านั้น และชื่อของเธอก็ถูกแม่แท้ๆ ตั้งให้ก่อนที่พ่อของเธอจะพาเธอมาให้แม่ของเซรเกย์เลี้ยง

เธอถูกแม่บุญธรรมและพี่ชายเลี้ยงมาอย่างทะนุถนอม ไม่ได้รู้สึกขาดอะไรทั้งนั้น หนำซ้ำยังรู้สึกว่าตัวเองยังโชคดีที่แม่บุญธรรมไม่คิดรังเกียจหรืออคติกับเธอเพราะเป็นลูกของภรรยาอีกคนของพ่อ แต่กลับถูกเลี้ยงดูและให้ความรักเหมือนลูกแท้ๆ

ชีวิตของเธอมีความสุขมาเป็นอย่างดี จนกระทั่งถึงวันเกิดในวัยสามสิบปีของเซรเกย์ คืนนั้นเธอจำได้ว่าเธอดื่มหนักและสนุกกับปาร์ตี้เต็มที่ ตื่นมาอีกทีก็รู้ว่าตัวเองกำลังนอนอยู่บนเตียงเดียวกับรามิลเพื่อนรักของพี่ชาย   

แต่เธอและเขาต่างก็จำไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นก่อนจะมานอนด้วยกันในห้องนี้ เมื่อแม่ของเธอและแม่ของรามิลมาเห็นว่าเธอนอนอยู่ห้องเดียวกันกับชายหนุ่ม งานหมั้นของเธอและรามิลก็เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว

ตอนนั้นเธอยอมรับว่ารู้สึกดีใจอยู่ลึกๆ ที่ได้หมั้นกับรามิล ชายหนุ่มลูกครึ่งไทยรัสเซียเหมือนกับเธอ และเป็นนักธุรกิจที่ทั้งหล่อเหลาและเป็นที่จับตามองของสาวๆ คิดว่าการหมั้นอาจจะเป็นการเริ่มต้นที่ดีที่เธอและเขาจะได้ศึกษากัน

ทว่าเรื่องราวมันก็ไม่ได้สวยหรู ราบรื่นอย่างที่เธอคิด เพราะเธอเพิ่งมารู้หลังจากงานหมั้นว่ารามิลคบกับมารีน่า น้องสาวของมิล่า ตอนนั้นเธอถูกมารีน่าตามด่าทอต่อว่า หาว่าเธอหน้าด้านแย่งคนรักของคนอื่นจนเธอไม่กล้าออกไปพบเจอใคร

เธอคุยกับรามิลว่าจะคุยกับผู้ใหญ่เรื่องการขอถอนหมั้น ทว่ารามิลก็ไม่ยอม เธอเองก็ไม่รู้ว่าเหตุผลของเขาคืออะไร หลังจากนั้นไม่นานนักเธอก็รู้ว่ารามิลและมารีน่าเลิกกัน ยิ่งเธอเห็นรามิลเสียใจเธอก็ยิ่งเสียใจยิ่งกว่า เพราะเป็นต้นเหตุทำให้เขาเลิกกับคนรัก

เธอเลยไม่ได้คิดที่จะสานสัมพันธ์กับเขา และคุยเรื่องการยกเลิกการหมั้นกับเขาตลอด สุดท้ายก็ได้คำตอบกลับมาเพียงแค่ว่าเขาไม่อยากให้ผู้ใหญ่ไม่สบายใจ จนตอนนี้เธอเองก็ทำได้แค่รอให้รามิลมีคนรักใหม่เท่านั้น วันนั้นเธอถึงจะขอถอนหมั้นจากเขาได้ ถึงแม้ว่าหัวใจจะเจ็บไปหน่อยก็เถอะ

เซรเกย์พาพิริสากลับมาถึงรัสเซียช่วงเย็น เมื่อเห็นว่าหญิงสาวกำลังพักผ่อนเขาก็ถือโอกาสนี้มานั่งคุยกับมนต์ธารา

“คุณแม่ยังไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นใช่ไหม” เอ่ยถามน้องสาวด้วยท่าทางร้อนใจ ไม่รู้ว่ามนต์ธาราได้บอกกับแม่ไปหรือยังเรื่องพ่อของเขามีอีกครอบครัวอยู่ที่ญี่ปุ่น ทั้งยังเป็นคนที่ทำร้ายเขาปางตาย และจับตัวพิริสาไปด้วย เขาไม่อยากให้แม่ต้องไม่สบายใจขณะถือศีลกับเพื่อนอยู่ที่ทิเบต

“ไม่ได้บอกค่ะ แต่ว่ามนต์กับคุณแม่รู้มานานแล้วว่าคุณพ่อมีครอบครัวที่ญี่ปุ่น”

“เหรอ ทำไมไม่คิดจะบอกกันบ้าง” คิ้วเข้มขมวดมุ่น

“คุณแม่ไม่อยากให้พี่เซรเกย์ต้องผิดหวังกับคุณพ่ออีก แล้วเค้าจะไม่มายุ่งกับพี่เซรเกย์อีกใช่ไหมคะ”

“อืม สัญญากันแบบลูกผู้ชายแล้วว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกันถ้าไม่จำเป็น”

“ค่อยโล่งอกค่ะ”

“ไม่อยากไปเจอพี่ชายอีกคนเหรอ”

“แอบโกรธที่เค้าทำร้ายพี่ชายของมนต์เกือบตายเหมือนกัน แต่อนาคตก็ไม่รู้ว่าจะอยากเจอรึเปล่า”

“ช่างเถอะ แล้วเรื่องเรากับรามิล เมื่อไหร่จะได้ฤกษ์แต่ง จะรอไปจนถึงเมื่อไหร่”

“ก็... มนต์ยังอยากเที่ยวเล่นอยู่เลยค่ะ”

“รามิลไม่เคยทักท้วงเราเรื่องแต่งงานเลยเหรอ”

“พี่มิลตามใจมนต์ค่ะ”

“แต่พี่ว่า...”

“มนต์ว่าจะไปอบขนมเอาไว้ทานค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ” ตัดบทสนทนากับคนเป็นพี่ได้ก็รีบสาวเท้าออกจากห้องทำงานของเซรเกย์ทันที

เธอไม่อยากจะต้องมานั่งพูดเรื่องแต่งงาน ถึงจะรู้อยู่แก่ใจว่ารามิลพร้อมจะแต่งงานกับเธอ ทว่าเธอก็รู้ว่าเขาไม่เคยมองเธอเกินเลยคำว่าน้องสาว

เซรเกย์รู้สึกว่าความสัมพันธ์ของน้องสาวตัวเองและรามิลมันมีอะไรแปลกๆ จำได้ว่าหลังจากงานหมั้นของรามิลและมนต์ธารา มารีน่านางแบบสาวสวยชื่อดังน้องสาวของมิล่าก็มาอาละวาดที่บ้านของเขาว่ามนต์ธาราแย่งคนรักของตัวเอง แต่สุดท้ายเรื่องมันก็จบลงด้วยการที่รามิลเลือกที่จะบอกเลิกมารีน่าและยืนยันหนักแน่นว่าตัวเองเลือกมนต์ธารา

เรื่องปัญหาหัวใจของน้องสาวและเพื่อนรักเขาเองก็ไม่ได้อยากไปยุ่งมากมายนัก แต่เห็นว่าการหมั้นหมายของทั้งสองก็ผ่านมาหลายปีแล้วยังไม่มีงานแต่งเสียที กลัวว่าจะมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งมีคนอื่นไปเสียก่อน หรือไม่ก็เป็นที่น้องสาวของเขาเองที่ไม่ได้รักรามิลแล้ว ถึงได้เอาแต่ท่องเที่ยวและทำงานโดยที่ไม่สนใจจะสร้างครอบครัว