ยาพิษ

“คิดแล้วก็แค้น อีกนานแค่ไหนไม่รู้กว่าหน้าฉันจะหาย” บ่นเสียงแข็งไม่สบอารมณ์กับมารีน่าในขณะที่กำลังนั่งรับประทานอาหารเย็นด้วยกัน

“ก็ไปหาเรื่องหาราวใส่ตัวทำไมล่ะ อยู่ๆ ก็อยากจะแย่งผัวคนอื่นซะงั้น” มารีน่าเองก็พลอยอายไปด้วยเมื่อพี่สาวคิดอยากได้สามีชาวบ้าน เธอเลยไม่กล้าออกไปพบปะเพื่อนฝูงไปด้วย

“แกก็ควรจะแย่งรามิลจากยัยมนต์นั่น สองคนนั้นไม่เห็นแต่งงานกันซะที ไม่ใช่ว่าไม่ได้รักกันแล้วเหรอ” ได้โอกาสก็พูดยุส่งให้น้องสาว เพราะเธอก็หมั่นไส้มนต์ธาราตั้งแต่เข้ามาหาเธอเพื่อคุยให้เลิกยุ่งกับเซรเกย์แล้ว

“ฉันลองคุยกับมิลแล้ว แววตาของเค้าบ่งบอกว่าไม่มีฉันอยู่ในหัวใจเค้าสักนิด” ทำไมเธอจะไม่เคยคิด ทว่าเธอก็ละอายใจที่จะทำ เพราะรู้ว่ายังไงรามิลก็ไม่มีทางกลับมาเป็นของเธอ

“ทีตอนนั้นอาละวาดอยากได้เค้าคืน”

“ก็เพราะตอนนั้นรู้ไงว่าเค้ารักฉันอยู่ พี่อย่าพูดถึงเรื่องนี้อีกเลย” เธอไม่อยากหาเรื่องให้ตัวเองอับอาย เรื่องในอดีตที่เธอเคยมีปากเสียงกับรามิล มันทำให้เธอรู้ว่าถึงรามิลจะยังไม่ได้รักใครหรือไม่ว่าจะยังไงรามิลก็ไม่มีทางกลับมารักเธอ

แล้วเธอก็ไม่ชอบที่พี่สาวของเธอพาลหมั่นไส้คนอื่นแบบนี้ไปทั่วด้วย มันเหมือนเด็กไม่รู้จักโต ครั้งนี้ทางด้านเซรเกย์ไม่เอาเรื่อง ไม่รู้ว่าครั้งหน้าถ้าพี่เธอยังคิดทำผิดใจกับครอบครัวของเซรเกย์อีก จะโดนอะไรบ้าง

โอเว่นใช้เวลาตรวจเลือดของเซรเกย์อย่างละเอียดอยู่ครึ่งค่อนวัน ทำให้ได้รู้ว่าร่างกายของเขามีสารตกค้างแปลกปลอมซึ่งไม่น่าจะได้รับมาอย่างง่ายดาย เมื่อเขาได้รับประวัติการรักษาจากโรงพยาบาลก็ยิ่งรู้ได้ในทันทีว่าทำไมเซรเกย์ถึงยังไม่มีวี่แววว่าจะกลับมาจำความได้แม้สักนิดเดียว

เมื่อวิเคราะห์ทุกอย่างจนแน่ใจแล้วว่าการวินิจฉัยจากเลือดไม่ผิดพลาด หมอโอเว่นก็ให้บอริสพาเขาไปหาใครบางคนที่สามารถช่วยให้เซรเกย์กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้

รถตู้คันหรูเข้ามาจอดที่หน้าคลังอาวุธที่ราเดนเป็นคนดูแล จากนั้นโอเว่นก็เดินตามบอริสเข้าไปที่ห้องทำงานของราเดน

“คุณลุง” ราเดนที่กำลังประชุมอยู่กับลูกน้องก็รีบยกมือเป็นสัญญานให้ทุกคนออกไปจากที่นี่ หลังจากพ่อของเขาเสียเขาก็ไม่ได้ไปมาหาสู่ครอบครัวของโอเว่นอีกเลย ไม่รู้ว่าวันนี้โอเว่นมีธุระอะสำคัญถึงได้เข้ามาที่นี่กะทันหัน

“ออกไปรอฉันข้องนอกก่อน”

“ครับคุณหมอ”

บอริสเดินตามเหล่าลูกน้องของราเดนออกไปข้างนอกได้ โอเว่นก็เข้ามายืนตรงหน้าของราเดน ก่อนจะโพล่งถึงเรื่องที่เขาอยากรู้

“ยาพิษที่พ่อเราเคยทำเอาไว้ ยังกำจัดไปไม่หมดใช่ไหม”

“ทำไมคุณลุงมาถามเรื่องนี้ล่ะครับ”

“เพราะลุงเจอมันในผลเลือดของเซรเกย์”

สิ้นเสียงของโอเว่น ราเดนหน้าถอดสีกลืนน้ำลายไม่ลงคอ เพราะแบบนี้สินะโอเว่นถึงได้เข้ามาหาเขากะทันหัน

“เซรเกย์ยังไม่รู้เรื่องนี้ใช่ไหมครับ”

“ใช่ ลุงเห็นแก่ที่พ่อเราเค้าเป็นเพื่อนลุง ลุงรู้ว่ามิล่าเป็นคนรักษาเซรเกย์ แล้วก็คงจะเป็นฝีมือของมิล่า ลุงอยากรู้ว่ามิล่ามีปัญหาอะไรกับเซรเกย์”

“ให้เดาก็คงเพราะอยากให้เซรเกย์กลับมารักเธอครับ”

“ถ้าเอายาถอนพิษมาให้ลุง ลุงจะเก็บเรื่องนี้เอาไว้เป็นความลับ แต่ถ้ามิล่าทำความเดือดร้อนให้กับครอบครัวเซรเกย์อีกครั้ง ความลับนี้จะถึงหูเซรเกย์ เข้าใจที่ลุงพูดใช่ไหม”

“ครับ”

ราเดนรับคำโอเว่น จากนั้นเขาก็เปิดตู้เซฟหยิบขวดยาขวดเล็กลงกล่องสแตนเลสหนาก่อนจะส่งให้กับโอเว่น

“เหลือแค่ขวดเดียวเท่านั้นครับ ส่วนเรื่องมิล่า ผมจะคอยควบคุมเธอให้ดีกว่านี้ครับ”

“ขอบใจมากที่ฟังลุง” โอเว่นได้สิ่งของที่ต้องการก็รีบกลับ เพราะยิ่งเซรเกย์ได้รับยาถอนพิษเร็วเท่าไหร่ ระบบประสาทของเขาก็จะฟื้นฟูให้กลับมาเป็นดังเดิมได้เร็วเท่านั้น

คิดแล้วเขาก็รู้สึกผิดกับเรื่องในอดีต ในตอนที่ยังอยู่ในวัยคะนอง เขาเป็นเพื่อนรักกับอาคิมพ่อของราเดน ในตอนที่อาคิมเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งในกลุ่มของมาเฟีย ด้วยความที่อยากเป็นที่ยอมรับจากหลายคนจนกลายเป็นคนคุมคาสิโน

อาคิมจึงขอร้องให้เขาใช้ความเก่งที่มีผสมยาพิษจากพืชหลายอย่างเอาไว้จัดการศัตรู เขาคิดว่ายาพวกนั้นจะหมดไปแล้วเสียอีก แต่สุดท้ายก็เหมือนเวรกรรมที่ทำให้คนที่ผลิตยาพิษอย่างเขาต้องกลับมารักษาคนที่ถูกยาพิษของตัวเอง

ราเดนเดินทางมาหามิล่าที่บ้านของน้องสาวในทันทีที่โอเว่นได้ยาถอนพิษไป เขาไม่ได้เอะใจเลยสักนิดว่าน้องสาวต่างแม่ของเขาจะมีความคิดและการกระทำร้ายกาจและไร้ศักดิ์ศรีเพียงเพราะอยากจะได้สามีของคนอื่น

“ทำตัวไร้ศักดิ์ศรีแบบนี้ได้ยังไง คุณพ่อไม่เคยสอนให้พวกเราอยากได้ของคนอื่น...ครั้งนี้ดีแค่ไหนที่คุณลุงรับปากว่าจะไม่บอกเรื่องที่เธอวางยากับเซรเกย์ ถ้ามี...”

“หยุดทำตัวเป็นพ่อมาสั่งสอนคนอื่นซะที พี่มันก็แค่ลูกติดของคุณพ่อ ฉันไม่เคยคิดว่าพี่เป็นคนในครอบครัวฉันสักครั้งเข้าใจไว้ด้วย ตลอดเวลาที่ผ่านมาพี่ก็ไม่ได้มายุ่ง มาดูแลอะไรฉันกับมารีน่าอยู่แล้ว แล้วตอนนี้จะมายุ่งอะไร”

ราเดนยืนหน้าชาวาบ น้องสาวที่เขารู้ตัวว่าต้องปกป้องพวกเธอไปตลอดชีวิตคิดกับเขาแบบนี้เองเหรอ พอจะรู้แล้วว่าเธอทำไมไม่ค่อยจะเชื่อฟังคำที่เขาบอกหรือสอนเลยสักนิด

“ถ้าไม่เห็นพี่เป็นพี่ก็ไม่เป็นไร อย่างน้อยก็ฟังคำเตือนจากพี่ ต่อไปนี้ถ้าเธอยังไปยุ่งกับเซรเกย์อีกก็น่าจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าวันข้างหน้าเธอไม่คิดจะฟังพี่ก็ขอให้รู้เอาไว้ด้วยว่าพี่จะไม่ช่วยอะไรเธอเลย” พูดจบก็เดินหันหลังจากออกไป

ตอนนี้เจ็บจุกอกน้ำตาตกใน น้องสาวที่เขาคอยถนอมและปกป้องอยู่ห่างๆ มาโดยตลอดไม่เคยคิดว่าเขาคือคนในครอบครัว เพียงเพราะว่าเขาเป็นเพียงแค่ลูกติดของพ่อ ยิ่งคิดก็ยิ่งช้ำใจ

“ไม่ช่วยก็ไม่ต้องช่วย จะไปไหนก็ไป ไม่ต้องมาเห็นฉันเป็นน้อง จากนี้ก็ตัดขาดกันไปเลย” มิล่าตวาดเสียงฝาดตามหลังราเดน มือไม้เธอสั่นเทา กัดฟันจนกรามขึ้นเป็นสัน ดวงตากลมโตมีเส้นเลือดสีแดงขึ้นในตาขาวด้วยความโกรธจัด คนอย่างเธออยากจะได้อะไรก็ต้องได้ หากไม่ได้ก็อย่าหวังว่าคนอื่นจะได้

“ได้ยินว่าคุณหมอไปหาราเดน คุณหมอมีธุระอะไรกับราเดนเหรอครับ” เซรเกย์ไม่ได้อยากละลาบละล้วงโอเว่น แต่ความเป็นมาเฟียที่มีอันตรายที่มองไม่เห็นรอบด้าน เขาจึงต้องเสียมารยาทถาม

“ราเดนเป็นลูกชายอาคิมเพื่อนผมเองครับ”

“อ๋อ...เหรอครับ อย่างงั้นเราก็คนกันเองทั้งนั้นเลย”

“ตั้งแต่อาคิมเสีย ผมก็ไม่ได้พบกับครอบครัวของราเดนเลย พอได้มีโอกาสมาที่นี่ก็เลยเข้าไปทักทายครับ อ่อ...ผมมีวิธีที่จะรักษาคุณแล้วนะครับ”

“จริงเหรอครับ”