ใจสลาย

“ภาพชัดเจนขนาดนั้นยังจะแก้ตัวอีกเหรอคะ แล้ววันนั้นคุณก็ไม่บอกกับฉันด้วยซ้ำว่าเดเมียนส่งผู้หญิงมาให้คุณทั้งที่ปกติแล้วคุณจะบอกฉันทุกเรื่อง”

เซรเกย์ได้แต่ยืนเงียบ ไม่รู้ว่าจะอธิบายเรื่องนี้ยังไงเพราะเขาก็จำอะไรเกี่ยวกับเรื่องคืนนั้นไม่ได้เลย

บอริสที่เห็นท่าไม่ดีเลยเข้ามาขวางหน้าของพิริสาอีกคน แม้จะไม่รู้ว่าเบลล่าเข้าไปทำอะไรในห้องนอนของเจ้านาย แต่เขาก็เชื่อว่าเจ้านายของเขาไม่คิดนอกกายนอกใจนายหญิงของตนแน่

“นายหญิงต้อง เชื่อใจนายนะครับ ตั้งแต่ผมทำงานกับนายมาไม่เคยเห็นนายนอกรู้นอกทางเรื่องผู้หญิง นายเป็นคนที่บูชาความรักแค่ไหนนายหญิงก็น่าจะรู้นะครับ”

“ภาพมันชัดขนาดนั้น เป็นคุณเจอแบบฉันคุณจะคิดยังไงคุณบอริส” พิริสาถามบอริสกลับทั้งน้ำตา หากทุกคนเห็นคนรักของตัวเองทำพฤติกรรมอย่างที่เธอเห็น ยังทำใจเย็นแล้วไม่คิดไปไกลได้อีกเหรอ

“ฉันจะกลับบ้าน ถ้าไม่อยากให้ฉันตายอยู่ที่นี่ก็ถอยไป”

“ริสา”

และแล้วทั้งหัวหน้ามาเฟียและคนสนิทของเขาก็ต้องจำใจปล่อยให้พิริสาเดินหนีไป

เซรเกย์ไม่อยากจะประเมิณความเสียหายที่กำลังจะเกิดขึ้นเลยว่าจะมีอะไรบ้างหากหัวหน้ามาเฟียอิตาลีรู้ว่าเขาทำร้ายจิตใจของลูกสาวตัวเอง เห็นทีคนที่จะช่วยไม่ให้เกิดเหตุการณ์เลวร้ายที่คาดไม่ถึงได้ ก็คงจะเป็นรสสุคนแม่ยายของเขา

ตอนนี้เซรเกย์ต้องปล่อยให้พิริสาทำตามความต้องการของตัวเองไปก่อน หากไปคะยั้นคะยอให้เธอเชื่อใจตอนนี้ก็คงไม่เป็นผลดี ปัญหาที่เขาต้องรีบจัดการอย่างเร่งด่วนก็คือเรื่องของเบลล่า ผู้หญิงที่จู่ๆ ก็เข้ามาบอกว่าท้องกับเขาทั้งที่สถานการณ์ความวุ่นวายในครอบครัวของเขากำลังจะหมดไปแล้วแท้ๆ

“คุณแน่ใจนะว่าคุณท้องกับเซรเกย์จริงๆ รู้ใช่ไหมว่าผลดีเอ็นเอเดี๋ยวนี้มันตรวจกันได้” รามิลเริ่มเปิดประเด็นซักถามเบลล่าอีกครั้ง

“ค่ะ ฉันมั่นใจว่าลูกในท้องฉันเป็นลูกของเซรเกย์ ไม่อย่างงั้นฉันไม่มาถึงที่นี่หรอกค่ะ ฉันไม่ได้ต้องการให้คุณเซรเกย์รับผิดชอบอะไรฉัน แค่ให้เค้ารับผิดชอบลูกก็พอค่ะ”

“ถ้าเค้าเป็นลูกผมจริง ผมรับผิดชอบแน่ แค่ถ้าไม่ใช่ คุณต้องรับผิดชอบด้วยชีวิตของคุณ” เซรเกย์กัดฟันพูด เขาพยายามมองตาเบลล่า แต่อีกฝ่ายก็เอาแต่หลบสายตา เป็นแบบนี้จะไม่ให้เขาคิดว่าเธอมีพิรุธได้อย่างไร

“ค่ะ ฉันจะยอมรับโทษด้วยชีวิตของฉัน” เบลล่าเอ่ยตอบเสียงอ่อน และยังคงนั่งก้มหน้างุด

“บ้าเอ้ย ทำไมฉันต้องจำอะไรไม่ได้ด้วยวะ” เซรเกย์ลุกขึ้นเดินไปเดินมาอย่างหัวเสีย ทำไมปัญหาต้องวิ่งเข้าหาในขณะที่เขายังจำอะไรไม่ได้ด้วย ฟ้ากำลังเล่นตลกอะไรกับเขากันแน่

พิริสานั่งเครื่องบินส่วนตัวร่วมหกชั่วโมงเพื่อกลับมาหาพ่อกับแม่ที่อิตาลี เมื่อกลับมาถึงก็โผเข้าไปร้องให้กับอกของคนเป็นแม่ด้วยความเจ็บปวดหัวใจที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เธอไม่เคยเผื่อใจเอาไว้สักนิดว่าสามีที่เธอไว้เนื้อเชื่อใจ มั่นใจว่าเขาซื่อสัตย์เรื่องความรักและการให้เกียรติเธอเสมอมา เขาจะไปทำผู้หญิงคนอื่นท้อง

“ฮือ ฮือ ...เจ็บใจจังเลยค่ะ” เธอเอ่ยละล่ำละลักน้ำตาพรั่งพรูอยู่ในอ้อมอกคนเป็นแม่

“แม้รู้ทุกอย่างแล้วลูก หนูไม่ต้องพูดอะไร ถ้าอยากจะร้องให้ก็ร้องออกมาเลยลูก” รสสุคนไม่อยากให้พิริสาต้องพูดถึงเรื่องที่กำลังทำให้ใจสลาย เพราะเธอรู้เรื่องราวจากทางโทรศัพท์กับเซรเกย์แล้ว

รู้ว่าลูกเจ็บปวดแค่ไหน เพราะเธอเองก็เคยผิดหวังเรื่องความรักในตอนที่เข้าใจผิดกับสามี ตอนนี้เธอยังไม่เชื่อไปทางใดทางหนึ่งร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่เมื่อลูกเขยบอกว่าให้เธอเชื่อใจ เธอก็จะรอคอยหลักฐานแล้วค่อยตัดสินในวันที่ความจริงปรากฎอีกที

คราแรกที่เธอและดันเต้รู้ว่าพิริสากำลังนั่งเครื่องบินกลับมาหาเพราะเซรเกย์ไปทำผู้หญิงท้องก็ตกอกตกใจไม่น้อย ซ้ำสามีของเธอที่เลือดร้อนก็คิดที่จะเปิดศึกกับลูกเขย ทว่าเธอก็พูดโน้มน้าวให้ดันเต้รอความจริงและหลักฐานจากเซรเกย์จนสามีใจเย็นลงได้

โดยให้ความเห็นว่าในชีวิตระดับหัวหน้ามาเฟียมักจะถูกผู้หญิงอยากเข้าหาเสมอ ไม่เว้นแม้แต่ดันเต้เอง ตอนนี้ก็แค่ให้เวลากับเซรเกย์หาความจริงเพื่อปกป้องว่าตัวเองบริสุทธิ์หรือไม่บริสุทธิ์ ถึงวันนั้นหากเรื่องจริงเผยว่าเซรเกย์ผิดจริงจะเอาเรื่องเอาความกันก็ไม่สาย

พิริสาปล่อยน้ำตาแห่งความเสียใจออกมาไม่ขาดสาย สะอึกสะอื้นตัวสั่นเทาอยู่พักใหญ่ คนเป็นแม่ที่เห็นลูกเจ็บก็แทบใจจะขาด ทว่าก็ข่มใจให้ฟูมฟายตามลูกไปอีกคน เพราะอยากให้ลูกได้รู้ว่าเธอยังเป็นที่พึ่งที่แข็งแกร่ง

น้ำตาแห่งความผิดหวังไหลทะลักจนแทบจะเป็นสายเลือด เสื้อของรสสุคนเปียกชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำตาของลูกสาว เธอยังคงกอดลูกไม่ปล่อย เป็นเช่นนั้นอยู่นาน และแล้วพิริสาก็ผล็อยหลับไปด้วยความอ่อนเพลียทั้งร่างกายและจิตใจ

“ทำไมลูกเราต้องมาเจอเรื่องปวดหัวใจไม่เว้นว่างด้วย” ดันเต้กอดอกมองลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนด้วยอารมณ์ที่ไม่ค่อยพอใจ “ถ้าเซรเกย์มันดูแลลูกเราให้มีความสุขไม่ได้ก็ให้มันเลิกกับลูกเราเสียให้หมดเรื่อง”

“เอ๊ะ คุณนี่ก็ ความจริงยังไม่กระจ่างร้อยเปอร์เซ็นต์เลยว่าเซรเกย์นอกใจลูกเราจริงหรือเปล่าคุณก็จะให้ลูกเลิกกับสามีอย่างเดียวเลย คุณเองก็เคยถูกเข้าใจผิดจะให้ฉันพูดย้ำเรื่องนี้อีกกี่รอบคะ”

“ก็ผมห่วงลูก”

“ฉันก็ห่วงลูกไม่น้อยไปกว่าคุณ แต่ก็ไม่ได้คิดอยากจะให้ริสาเลิกกับเซรเกย์ในขณะที่เซรเกย์กำลังพิสูจน์ตัวเอง ถ้าเรื่องราวทุกอย่างกระจ่างแล้วตอนนั้นเราค่อยให้ลูกตัดสินใจด้วยตัวเองอีกที อย่าให้ฉันรู้ว่าคุณไปข่มขู่อะไรเซรเกย์แล้วก็บังคับให้ลูกเราเลิกกับสามี ไม่อย่างงั้นฉันจะไม่อยู่กับคุณจริงๆ ด้วย”

“ทำไมต้องขู่ผมแบบนี้ด้วยโรส”

“ฉันไม่ได้ขู่ค่ะ พูดจริงๆ” รสสุคนรู้ว่าสามีของเธอเป็นคนเลือดร้อนแค่ไหน และรู้ว่าเขาก็รักลูกไม่ต่างจากเธอ แต่การจะไปแยกสามีภรรยาออกจากกันโดยที่พวกเค้าไม่ได้ตัดสินใจกันเอง เธอเห็นว่ามันไม่ใช่หน้าที่ของพ่อแม่

ตื๊ด ตื๊ด ... เสียงโทรศัพท์ของรสสุคนดังขึ้น เมื่อเธอเห็นว่าเป็นสายของลูกเขยก็รีบกดรับสายและเดินออกมาคุยที่นอกห้องนอนของพิริสา

เซรเกย์โทรมารายงานรสสุคนว่าตอนนี้เขากำลังจะต้องรักษาตัว อาจจะไม่ได้ติดต่อไป และเขาก็เป็นห่วงพิริสามากๆ ด้วยรู้ว่าเธอกลับไปถึงก็เอาแต่ร้องให้ (ผมรับปากว่าผมจะหาความจริงให้ได้เร็วๆ นี้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ฝากคุณแม่ดูริสาด้วยนะครับ)

“ฉันเข้าใจ ไม่ต้องห่วงริสา ถ้าคุณมั่นใจว่าไม่ได้ทำผู้หญิงคนนั้นท้องจริงก็หาหลักฐานมาให้ได้เร็วๆ ไม่ต้องห่วงทางนี้ ฉันจะคอยปลอบเค้าเอง”

(ขอบคุณครับคุณแม่)

วางสายจากลูกเขยได้ก็กลับไปนั่งเฝ้าพิริสาในห้องนอน ภาวนาในใจว่าให้ลูกของเธอเข้มแข็งเพื่อรอวันที่ความจริงกระจ่าง ด้วยลางสังหรณ์ของคนเป็นแม่ เธอเชื่อว่าเรื่องนี้มันมีเงื่อนงำ

หากลูกสาวของเธอผ่านอุปสรรคครั้งนี้ไปได้ก็ถือว่าเป็นบทเรียนของชีวิต วันข้างหน้าหากจะต้องเจอเรื่องผิดหวังอีกก็จะได้มีภูมิคุ้มกันของจิตใจ