อย่าลืมรักตัวเอง

ทางด้านเซรเกย์ตอนนี้เริ่มเข้ารับการรักษาตัวกับหมอโอเว่น เขาพอจะเบาใจได้เรื่องการสืบหาความจริง เพราะตอนนี้ทั้งวาดิมและรามิลต่างก็รับปากว่าก่อนเขาจะทำการรักษาตัวเสร็จ จะหาความจริงมาคลายปัญหาที่มีอยู่ให้ได้

เรื่องราวอันน่าปวดหัวของเซรเกย์ถูกบอริสส่งข้อมูลให้กับมนต์ธารา สาวเจ้าที่กำลังพักผ่อนอยู่ต่างประเทศก็ต้องรีบบินกลับมาที่บ้านอย่างเร่งด่วน

หญิงสาวลากกระเป๋าใบใหญ่มารอคนมารับที่หน้าสนามบินครู่ใหญ่ เมื่อเห็นว่าใครมารับก็เริ่มหน้าเจื่อน เธอเข้าใจว่าบอริสจะมารับเธอ ทว่ากลับเป็นรามิล คนที่เธอต้องการหนีหน้าเสียอย่างนั้น

“ทำไมเป็นพี่มิลมารับล่ะคะ”

“ไม่อยากเจอพี่มากขนาดนั้นเลยหรือไง”

มนต์ธาราไม่ได้ตอบอะไรกับรามิล เธอเดินผ่านหน้าของเขาขึ้นไปนั่งบนรถตู้ขณะที่บอดี้การ์ดกำลังยกกระเป๋าของเธอขึ้นรถ

ตลอดทางกลับบ้านภายในรถมีแต่ความเงียบ เพราะมนต์ธาราไม่ได้คิดที่จะคุยอะไรกับรามิล ส่วนชายหนุ่มเองก็นั่งหน้าบึ้งตึง ไม่สบอารมณ์ที่มองออกว่าหญิงสาวไม่ได้อยากเห็นหน้าเขา จวบจนกลับมาถึงบ้าน รามิลถึงได้จำใจพูดเรื่องที่เขาจะต้องพูด

“ตอนนี้พี่กับวาดิมกำลังเร่งกันสืบหาความจริงว่าเรื่องเซรเกย์กับเบลล่ามันเป็นยังไงเป็นมายังไงกันแน่ ระหว่างนี้มนต์ก็ดูแลเซรเกย์ให้ดี เพราะผลข้างเคียงของการรักษาอาจจะทำให้เซรเกย์ปวดหัวหนักมาก แล้วพี่ก็จะ พยายามไม่ให้มนต์เห็นหน้าให้ได้มากที่สุดมนต์จะได้สบายใจ”

“ค่ะ” มนต์ธาราตอบรับคำของรามิลห้วนๆ จากนั้นก็เดินหนีหน้ารามิลไป

ชายหนุ่มยืนหน้าเสียเพราะไม่เข้าใจว่าอะไรที่ทำให้มนต์ธาราเย็นชากับเขาเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือภายในเวลาไม่นาน จะว่าเป็นเพราะทะเลาะกันคืนนั้นก็ไม่น่าจะใช่ เพราะเขารู้ว่าเธอพยายามหลบหน้าเขามาก่อนหน้านั้น ถึงได้เป็นเหตุที่ทำให้ทะเลาะกันในคืนวันเกิดเดเมียน

ทว่าตอนนี้ก็ยังไม่สามารถที่จะใส่ใจเรื่องส่วนตัวมากนัก เพราะเรื่องด่วนที่สุดก็คือการสืบหาความจริงเรื่องเบลล่าเพื่อช่วยเหลือเซรเกย์ก่อน

ผ่านมาข้ามวันแล้วแต่พิริสาก็ยังมีน้ำตาคลอเบ้าอยู่ตลอดเวลา เธอกลายเป็นคนเหม่อลอยกินไม่ได้นอนไม่หลับ จนรสสุคนอดที่จะสงสารและรู้สึกหดหู่ตามลูกสาวตัวเองไม่ได้ ทว่าเธอก็ต้องทำใจเข้มแข็ง คอยปลอบลูกด้วยถ้อยคำที่คิดว่าจะทำให้พิริสาสบายใจที่สุด

“ทานอะไรหน่อยนะริสา แม่เคี่ยวขาหมูพะโล้ของปรดเอาไว้ให้ตั้งแต่เมื่อคืนเลยนะลูก”

“ริสาขอบคุณนะคะคุณแม่ แต่ริสาทานอะไรไม่ลงจริงๆ”

“รู้ไหมริสา ถ้าลูกเจ็บแม่ยิ่งเจ็บมากกว่าหลายเท่า”

“คุณแม่คะ ริสาขอโทษที่ต้องเป็นแบบนี้นะคะ”

“แม่เข้าใจทุกอย่างว่าริสาเสียใจ รักคนอื่นมากแค่ไหนก็อย่าลืมรักตัวเองด้วยนะลูก”

“ค่ะคุณแม่” และแล้วคำพูดของรสสุคนก็ทำให้พิริสายอมที่จะตักข้าวเข้าปากได้บ้าง เธอเองก็ลืมไปเสียสนิทว่าคนที่ทุกข์ใจกว่าเธอเมื่อเห็นเธอเจ็บก็คือคนเป็นแม่ เธอไม่ชอบตัวเองตอนที่จิตใจไม่เข้มแข็งเอาเสียเลย การมีรักมันเท่ากับการมีทุกข์จริงๆ สินะ เธออยากผ่านช่วงเวลาเลวร้ายนี้ไปเร็วๆ เหลือเกิน

“อ้า...อึก อือ...” ทางด้านเซรเกย์นอนดิ้นอยู่บนเตียงคนไข้ด้วยความทรมาน ชายหนุ่มปวดหัวหนักจนตาพร่ามัวและมีเลือดออกจากทางจมูกมาไม่ขาดสาย ยังดีที่มีมนต์ธาราคอยเช็ดทำความสะอาดให้อยู่เป็นระยะ

“คุณยังทนได้ใช่ไหม ถ้าคุณทนได้ ผมจะให้ยาคุณอีกรอบ” หมอโอเว่นเห็นว่ายาถอนพิษที่เขาผสมใส่ไปในน้ำเกลือเริ่มพล่องลงแล้ว หากเซรเกย์ยังไหวกับการเจ็บปวดเขาก็จะเติมยาถอนพิษอีกรอบ เพราะยิ่งขับพิษออกเร็วเท่าไหร่ก็ยิ่งดีกับตัวของเซรเกย์ ความเจ็บปวดที่จะต้องเกิดขึ้นจะได้ไม่กินระยะเวลายาวนานเกินไป

ทว่ามนต์ธาราก็ไม่ค่อยเห็นด้วยกับการที่หมอโอเว่นจะเติมยาขับพิษอีกรอบ “พอก่อนได้ไหมคะคุณหมอ มนต์กลัวว่าพี่ชายมนต์จะทนไม่ไหวค่ะ”

“ไม่ ผมทนได้ เติมเลยครับคุณหมอ” เซรเกย์เอ่ยเสียงติดขัด หากมันต้องเจ็บปวดจากการใช้ยาถอนพิษ เขาก็อยากให้มันเจ็บปวดเสียรวดเดียว ยืดระยะเวลาไปก็ไม่ได้ทำให้ความเจ็บปวดน้อยลง

“พี่เซรเกย์” มนต์ธาราเช็ดเลือดที่ไหลออกทางจมูกให้พี่ชายของเธอ พร้อมทั้งน้ำตา ไม่เคยเห็นการรักษาทรมานแบบนี้มาก่อน พี่ของเธอจะกลับมาจำทุกอย่างได้จริงๆ ใช่ไหม

“ยานี้จะช่วยพี่ชายมนต์จริงๆ ใช่ไหมคะคุณหมอ” สาวเจ้าถามหมอโอเว่นให้แน่ใจอีกรอบ

“เชื่อใจผมนะครับ ผมก็เป็นหมอ ถ้าไม่แน่ใจ ผมไม่รักษาด้วยวิธีนี้แน่นอน”

“อ้า...” พรวด ไม่กี่วินาทีที่หมอโอเว่นเติมยาถอนพิษเข้าไปในน้ำเกลือ เซรเกย์ก็มีเลือดทะลักออกมาจากปากปริมาณมากพอสมควรแล้วสลบไป

“พี่เซรเกย์!!!”

“เค้าไม่เป็นอะไรหรอกครับ”

“แต่... เลือด” มนต์ธาราใจไม่ดี เธอเตรียมกระชากเข็มที่เจาะอยู่ที่ข้อพับแขนเซรเกย์ แต่ก็ถูกโอเว่นดึงมือเธอออก

“ถ้าเค้าตาย คุณฆ่าผมได้เลย”

เมื่อหมอโอเว่นเอาชีวิตของตัวเองเป็นประกันหญิงสาวถึงได้ยอมลามือได้ ตอนนี้เธอมองไม่ออกเลยว่าพี่ชายของเธอจะหายได้อย่างไร ทว่าจะลองเชื่อใจหมอโอเว่นที่เอาชีวิตตัวเองมาเป็นเดิมพันสักตั้ง

รามิลและวาดิมใช้เวลาร่วมสองวัน อดหลับอดนอนช่วยกันหาข้อมูลเกี่ยวกับตัวเบลล่าจนได้ประวัติของเธอมาทั้งหมด อีกทั้งก็ได้ข้อสรุปว่า วันนั้นเดเมียนส่งผู้หญิงให้กับเซรเกย์ก็จริง แต่ไม่ใช่เบลล่า และโมเดลลิ่งของผู้หญิงที่เดเมียนส่งไปให้เซรเกย์ก็ยืนยันว่ามีคนของเดเมียนโทรไปยกเลิกการส่งผู้หญิงแล้ว เท่ากับว่าเรื่องนี้มีเงื่อนงำหลายอย่าง

และตอนนี้รามิลและวาดิมกำลังพุ่งเป้าหมายไปที่คนโทรหาโมเดลลิ่งว่าเป็นใคร ใช้เวลาอยู่ร่วมครึ่งชั่วโมงก็ได้ชื่อของเจ้าของเบอร์โทรศัพท์

“ไลลา ผู้หญิงคนนี้เป็นหมอ แล้วก็เป็นเพื่อนกับมิล่าด้วย” รามิลเห็นภาพของไลลาเธอก็จำได้ทันทีว่าผู้หญิงคนนี้เป็นหมอ และเป็นเพื่อนกับมิล่า เพราะครั้งที่เขายังคบกับมารีน่าก็เคยได้เจอกับเพื่อนๆ ของมารีน่าและมิล่าอยู่บ่อยครั้ง

“ฉันว่าทุกอย่างเป็นฝีมือมิล่า” วาดิมฟันธงว่ายังไงเรื่องราวน่าปวดหัวก็เป็นฝีมือของมิล่า เพราะคนอย่างมิล่าทำได้ทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองชนะคนอื่น