สุมไฟรัก

“อื้อ...” ดวงตาคู่สวยหลับตาปี๋ เสียงครางของความเจ็บจุกถูกดูดเข้าไปในลำคอสามี หลังจากนั้นเธอก็หัวสั่นหัวครอนไปกับแรงกระกระทั้นจากการมอบบทสวาทของสามีตัวโต

เซรเกย์บดสะโพกส่งเจ้าแท่งร้อนมโหฬารเข้าออกร่องสวาทถี่รัวไม่มีผ่อนอยู่นานสองนาน เสียงครางของคนทั้งสองที่กำลังแลกลิ้นถูกดูดกลืนเข้าไปในลำคอของกันและกัน เมื่อร่องสวาทดูดกลืนแท่งร้อนมโหฬารหนักเข้าก็เริ่มตอดรัดรุนแรงเพราะใกล้จะถึงจุดสุดยอดอีกครั้ง

“อื้อ.. อื้อ...” และแล้วพิริสาก็บิดเกร็งแอ่นเร่าตาปรือเยิ้ม มือไม้จิกอยู่ที่ลำแขนแกร่งของคนเป็นสามีจนแทบจะฝังเนื้อ

เซรเกย์เสียบเจ้าแท่งร้อนคาร่องสวาทเอาไว้ไม่ขยับ เพราะต้องการปล่อยให้คนตัวเล็กได้ผ่อนคลาย ในขณะเดียวกันเขาก็ยังบดจูบด้วยลีลาเร่าร้อนเพื่อเล้าโลมคนตัวเล็กให้พร้อมรับกับลีลาสวาทของเขาอีกรอบ

เมื่อจับจังหวะการหายใจของภรรยาตัวเล็กว่าเป็นปกติเขาก็เริ่มสาวแท่งร้อนดึงออกจนสุดกดเข้าจนมิดไปกับร่องสวาทที่ชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำรักอีกรอบให้เร็วและแรงกว่าเดิม จนเกิดเป็นเสียงเนื้อที่กำลังเปียกแฉะกระทบกันดังสนั่นไปทั่วห้อง

“เซรเกย์ อื้อ...” พิริสาหัวสั่นหัวครอน ความเสียวซ่านพุ่งเข้ามาในร่างกายจนเริ่มจะแตะขอบสวรรค์อีกรอบ

“ผมจะเสร็จแล้ว... อื้อ... จะเสร็จ อะ... อ้า...”

“อ๊ะ... อ๊าย...”

และแล้วสองสามีภรรยาก็พากันแตะขอบสวรรค์ไปพร้อมกัน โดยที่พิริสาก็ลืมอายว่ากำลังอยู่บ้านของเพื่อนจนกลั้นเสียงครางหวานเอาไว้ไม่อยู่

เซรเกย์กอดรัดภรรยาที่กำลังตัวสั่นเทาเอาไว้แน่นทั้งยังไม่ยอมชักเจ้าแท่งร้อนที่กำลังส่งน้ำรักขาวขุ่นเข้าไปในมดลูกของภรรยาออกมาง่ายๆ เขาจะพยายามเต็มที่เพื่อให้ภรรยาตนได้สมหวัง

เซรเกย์เริ่มพรมจูบหน้าผากมน จากนั้นก็ก่ายกระซิบข้างใบหูขาว “อีกรอบนะครับที่รัก” สิ้นเสียงกระเส่า บั้นท้ายแข็งแกร่งก็เริ่มทำงานอีกครั้งอย่างไม่ต้องรอคำอนุญาตจากภรรยา

และแล้วค่ำคืนนี้เซรเกย์ก็พาพิริสาสุมไฟรักกันอยู่ครึ่งค่อนคืน ด้วยใจที่หวังว่าจะนำพาเจ้าตัวเล็กมาให้สมใจหวังของภรรยาได้

เช้าของวันใหม่อันแสนสดใส หลังจากเรนได้อยู่บ้านเดียวกับริโอะ เขาก็ส่งต่อกิจการให้กับพี่ชายอย่างริวได้ดูแล เพราะตอนนี้เขาอยากใช้ชีวิตกับริโอะ และดูแลเธอกับลูกได้อย่างเต็มที่เพื่อชดเชยช่วงเวลาที่ผ่านมา

เช้าของวันนี้ก็เป็นอีกวันที่เรนตื่นมารดน้ำแปลงผัก และปัดกวาดเช็ดถูบ้านเพื่อรอต้อนรับเซรเกย์และพิริสาที่กำลังจะเดินทางมาหา เมื่อทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยก็เข้าไปดูภรรยาที่ง่วนอยู่ในครัว เพราะเขาเห็นเธออยู่ในห้องครัวนานสองนานแล้ว ไม่ยอมออกมาเสียที

“ทำอะไรอยู่ริโอะ”

“กำลังอุ่นขาหมูที่ตุ๋นเอาไว้ค่ะ”

“ฉันช่วย ต้องทำอะไรต่อ” เห็นภรรยากำลังยกหม้อใบใหญ่ขึ้นเตาเขาก็รีบเข้าไปรับหม้อจากมือของริโอะ และยกขึ้นเตาแทนเธอทันที ทั้งยังมีสีหน้าไม่ค่อยสบายใจ เพราะริโอะชอบทำอะไรไม่ห่วงว่าตัวเองกำลังตั้งครรภ์

“ล้างผักคะน้าเอาใส่ลงไปในหม้อก็เสร็จแล้วค่ะ”

“เมื่อไหร่จะเลิกทำอาหารเอง อย่าลืมสิว่าลูกฉันอยู่ในท้องริโอะนะ”

“ริโอะแค่ท้อง ไม่ได้ป่วยจนทำอะไรไม่ได้นี่คะ อีกอย่างคนท้องก็ทำงานเล็กๆ น้อยๆ ได้ ได้ทำโน่นทำนี่ดีต่อสุขภาพร่างกายแล้วก็สุขภาพจิตด้วยค่ะ”

“แต่ฉันอยากให้ริโอะอยู่เฉยๆ”

“ริโอะทำไม่ได้จริงๆ ค่ะ หรือว่าคุณเรนจะไปอยู่ที่อื่นก่อนคะ จะได้ไม่ต้องเห็นริโอะทำงาน” ระยะเวลาครึ่งค่อนเดือนที่เรนมาอยู่กับเธอ เขาแทบจะไม่ให้เธอทำอะไรด้วยตัวเอง อันที่จริงเธอก็อึดอัดแต่ก็ไม่กล้าพูดออกมา

ทว่าตอนนี้เห็นทีก็คงต้องคุยกันบ้าง หากเธออยู่เฉยๆ ไม่ได้หยิบจับอะไร คงได้เฉาตายก่อนลูกจะคลอดพอดี อีกอย่างเธอก็วางแผนเอาไว้ก่อนหน้านี้แล้วด้วยว่าอยากจะเปิดร้านขนมหวาน หากเรนยังอยู่กับเธอที่นี่มีหวังเธอคงไม่ได้ทำในสิ่งที่อยากทำแน่

“ไล่กันเลยเหรอริโอะ” เรนละมือจากการล้างผักหันมามองคนตัวเล็กด้วยแววตาน้อยใจ แสดงว่าเธอก็น่าจะอึดอัดที่เขาเข้ามาเจ้ากี้เจ้าการกับชีวิตของเธออย่างนั้นเหรอ แต่ที่เขาห้ามเธอทุกอย่างก็เพราะความเป็นห่วงล้วนๆ เธอไม่เห็นความหวังดีของเขาหรือยังไง

“เปล่านะคะ แค่เห็นว่าคุณเรนไม่สบายใจที่เห็นริโอะทำโน่นทำนี่ อาจจะดีขึ้นถ้าคุณเรนไม่ต้องเห็น”

“ฉันไม่ทิ้งลูกเมียให้ห่างสายตาหรอก ถึงไปอยู่ที่อื่นแล้วไม่เห็นริโอะทำงานแต่ฉันก็รู้แก่ใจอยู่ดีว่าริโอะไม่ได้อยู่เฉยๆ มันก็ไม่สบายใจเหมือนกันนั่นแหละ แล้วเรื่องที่ริโอะจะเปิดร้านขนมหวาน ฉันอยากให้พักเอาไว้ก่อน”

“ทำไมล่ะคะ ริโอะเตรียมทุกอย่างไว้แล้วนี่คะ” เธอคิดเอาไว้แล้วไม่มีผิดว่าเขาจะต้องห้าม

“ริโอะอย่าลืมว่าริโอะกำลังท้อง หลังคลอดก็ต้องดูแลลูก จะเอาเวลาที่ไหนมาทำขนม”

“คนอื่นเค้ายังทำกันได้เลย ทำไมคุณเรนต้องจำกัดไปทุกเรื่องเลยคะ” สาวเจ้าเริ่มเสียงสั่น ขอบตาคู่สวยร้อนผ่าวขึ้นเรื่อยๆ เมื่อรู้ว่าตัวเองกำลังจะมีน้ำตาจึงรีบเดินหนีไป

“ริโอะ เฮ้อ...” รู้เลยว่าตอนนี้ภรรยาตนกำลังงอน รู้ว่าคนท้องต้องเอาใจเป็นพิเศษเพราะอารมณ์อ่อนไหวง่าย แต่หากตามใจแล้วยอมให้ทำทุกอย่างได้เขาก็กลัวว่าความขยันของริโอะจะทำให้เกิดอันตรายกับลูกในท้อง

ตอนนี้เขาคงต้องปล่อยให้ริโอะอยู่คนเดียวไปก่อน เพราะธุระในครัวก็ยังไม่เสร็จเรียบร้อย ไหนจะต้องรอต้อนรับแขกในเช้านี้อีก

เรนทำหน้าที่เป็นพ่อครัวอยู่พักใหญ่ เมื่อทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยก็เป็นเวลาเดียวกันที่เซรเกย์และพิริสาขับรถมาถึงพอดี

เรนเตรียมน้ำเตรียมท่าพร้อมของว่างให้ทั้งสองเรียบร้อยก็เริ่มพูดคุยไถ่ถามสารทุกข์สุกดิบ “หายดีแล้วใช่ไหมครับ”

“ตอนนี้โอเคมากแล้วค่ะ แล้วริโอะล่ะคะ” พิริสาชะเง้ออยู่หลายครั้งก็ไม่เห็นว่าริโอะจะออกมาเสียที จนต้องเอ่ยถามขึ้น

“คือ...ผมออกจากครัวก็ไม่เห็นเธอแล้ว น่าจะไปนั่งเล่นที่โรงนาครับ”

“มีอะไรรึเปล่าคะ” สีหน้าของเรนพอจะทำให้พิริสาดูออกว่าสถานการณ์ของชายหนุ่มและริไม่ค่อยสู้ดีมากนัก

“ไม่เข้าใจกันนิดหน่อยครับ แค่เธอไม่ค่อยชอบความหวังดีของผม” และแล้วเรนก็ได้เล่าเรื่องราวความลำบากใจที่กำลังเป็นอยู่ตอนนี้ให้เซรเกย์และพิริสาได้ฟัง คิดว่าอย่างน้อยพวกเขาก็อาจจะมีคำแนะนำดีๆ ในการใช้ชีวิตคู่ให้เขาได้