"Her life changed when she realized that monsters were protecting her." Si Molly Cabrera ay lumaki sa isang mental facility, hindi dahil baliw siya, kundi dahil doon siya iniwan ng kaniyang ina noong siya'y sanggol pa lamang. Subalit sa pananatili niya roon ay nagaya na rin sa iba ang kaniyang pag-iisip— na mas malala pa. Sa kaniyang paglabas ay nakilala nito ang isang CEO na si Linus Hudson na siya ring Presidente ng isang malaking kumpanya, Hudson Apparel. Sa kanilang pagtatagpo sa kakahuyan ay sinong mag-aakalang pagbibigkisin sila ng tadhana? Ang kwento nilang patungo sa magandang love story ay lumihis ng landas matapos malaman ang katotohanan, na magkapatid sila. Ating tunghayan kung ano-ano pang katotohanan ang matutuklasan ni Molly sa bawat kabanata ng kaniyang buhay. Alamin ang puno't dulo kung bakit siya napadpad sa isang mental facility, at kaya nga ba talagang mahalin ni Linus si Molly, gayong isa itong tanyag na... SOCIOPATH?
View MoreMolly's POV"Huwag mo masyadong bilisan," sita sa akin ni Linus na mahigpit na nakakapit sa seatbelt niya, pero mas lalo ko pang binilisan ang pagmamaneho. "Oh, I forgot," usal ko at sinulyapan siya. "You'll pay if we'll got caught by police, right?" "What do you mean?" taka niya namang tanong. "Well, I don't have a license and I only learn how to drive by watching Alf. Also, I don't know how to stop this so... brace yourself. We'll hit a tree.""What the fuck—"Binilisan ko pa ang pagmamaneho habang panay ang pagtuturo sa akin ni Linus kung paano iyon pahintuin. Ngumisi na lamang ako hanggang nga sa huminto na ang sasakyan. Naghahabol ng hininga si Linus na itinakip ang kaniyang kanang kamay sa kaniyang mukha. Then nakabawi na ako ng kaunti sa mga pambubwisit niya. Lumabas na ako sa sasakyan at naglakad patungo sa harapan. We're here, ang dating kinatitirikan ng mental facility.Pinagmasdan ko ang kabuoan nito at wala na akong ibang makita kundi ang nangingitim na lupa. Wala na
MOLLY'S POV"Hindi ka pa ba uuwi?"Tumayo ng maayos si Linus at hinarap ako. Kumurap-kurap pa ito at tumikhim, mukhang malalim ang iniisip niya simula nang dumating ako. "I need to take care about the construction of the mental facility. I need to make sure that they'll start it without any problems," tugon niya na ikinatango-tango ko. 'Yan na naman ang sagot niya sa akin sa bawat araw at halos isang linggo niya na iyang isinasagot. Dibale at nakapagpaalam na ako kay Alf na hindi siya matutulungan sa pagprepare ng engagement party at naiintindihan niya naman ang posisyon ko, gusto niya nga ring bumisita rito kaso wala siyang oras. Oh speaking..."Bukas na pala ang engagement mo."Natigilan si Linus sa sinabi ko."Bukas na?" gulat niyang wika. Tumango ako at iniangat ang cellphone ko kung saan inschedule ko talaga at tinext din ako ni Alf. Napatingin naman siya roon at ngumiwi. "Umuwi ka na para ihanda ang sarili mo bukas," hayag ko at ibinulsa na ang aking phone na ikinanguso nama
MOLLY'S POVInis na lamang akong nakatitig sa kisame. Gusto ko nang pumikit at magpahinga pero... paano ko magagawang pumikit kung sa kabilang kama ay nakatagilid ng higa si Linus na nakaharap sa aking pwesto. Kanina pa ito nakatingin sa akin.Kung bakit ba naman kasi pumayag ang mga nurse sa suggestion niya na matutulog sa kabilang kama ng tinutulugan ko nang masigurong hindi na ako tatakas. Those damn traitors. "Just how long are you gonna stare at my body, you punk?" singhal ko at sinulyapan na si Linus. "And just how long are you gonna keep your guard when you're with me? Just sleep already, aren't you tired and sick?" patanong nitong sagot sa akin kaya mas lalo lang akong nainis. "I'll appreciate it a lot if you'll leave me alone. Who knows what can a maniac like you can do."Natawa naman ng mahina si Linus dahil sa sinabi ko at mabilis na naupo mula sa kaniyang pagkakahiga. "I'm amaze. No one talk to me like that. All my life I've been hearing a lot of compliments in my envi
Molly's POVInis kong inilapag sa ibabaw ng mesa ang kahon na hawak ko. That damn Lolan, inutusan niya ang isang pulis para ibalik sa akin ang kahon na natanggap ko na naglalaman ang aking mga larawan. Susunugin ko na lang 'to. Binuhat ko na muli ang kahon at naglakad palabas ng church. Sa likod ko na lang 'to susunugin pero nang makasalubong ko ang pari ay nagtanong ito kung anong gagawin ko sa hawak ko. Nang malamang susunugin ko iyon ay pinagbawalan niya ako dahil daw baka magaya ang church sa sinapit ng orphanage namin.E kung siya kaya ang sunugin ko?Pero wala na akong nagawa. Isinuhesyon nito na itapon ko na lang sa labas dahil may maghahakot naman ng basura ngayon. So yeah, wala akong nagawa kundi tumungo na lang sa labas para ibasura iyon. Pero bago ko pa man marating ang gate para itapon ang karton ay nahulog ito sa lupa't nagkalat dahil may bumangga sa aking katawan na naging dahilan upang mabitawan ko iyon. Damn. Why does everyone is pissing me off! For hell's sake! I h
Molly's POVNakaupo lang ako sa isang silya habang pinapakiramdaman ang Mayor at si Nurse Scarlet na kasabay kong kumakain. "This is the first time you're uncomfortable eating to this place with us," hayag ni Mayor at tinignan ako. "Nakadalawang subo ka pa lang.""I don't have appetite," tugon ko."Then why are you still here? You can take your leave," sagot ng Mayor kaya naman nagawi ang aking paningin kay Nurse Scarlet ngunit hindi man lang ito nag-angat ng mukha."I'm waiting for Nurse Scarlet. I want to talk to her, ng kami lang."Hindi naman nakaimik ang Mayor pero napatingin din ito sa direksyon ni Nurse Scarlet, hanggang sa tumayo na si Nurse Scarlet at pinunasan ang gilid ng kaniyang labi."Then, excuse us. Molly, come with me," anito at naglakad na paalis kaya naman tumayo na ako at sinundan siya. Pagkalabas namin ng dining area at dire-diretso pa rin siyang naglalakad hanggang sa makarating naman kami sa living room at naupo ito sa isang sofa. Nang kumportable na siya ay na
Molly's POV"I don't really understand what kind of demon you have."Napatingin ako sa aking tabi and there's Lolan na nakatutok ang mga mata sa harapan at nagmamaneho ng kaniyang sasakyan. Buong gabi hanggang sa magdamag ay magkasama kami. Hila-hila niya ako mula sa pagdala sa hospital ng mga pulis na binaril ng mga utusan ng Mayor, dinala niya rin ako sa presinto lalo na sa interrogation room. Pinilit niya akong sabihin lahat ng alam ko, though ang sinabi ko lang sa kaniya ay ang dapat niyang malaman. "The demon I have?" anas ko at mahinang natawa. "I'm the demon myself."Natawa naman si Lolan pero kalauna'y sumeryoso na. "By the way, I'll send to you the details about the medicine you gave to me. It'll take time but don't worry, I won't keep it myself," saad nito na tinanguan ko lang at hindi na umimik. Sa police station ay ibinigay ko ang bote ng gamot na nakuha ko at itinago sa bulsa. Paiimbestigahan daw iyon ni Lolan sa kadahilanang maaaring iyon ang hinahanap ng mga tauhan ni
Molly's POV Paalis na sana ako nang mapansin ko ang isang batang babae na nakaupo sa gilid habang nakatingala at nakabuka ang kaniyang bibig. Napatingin na muna ako sa paligid at nang mapansing walang nurse ay nilapitan ko ito at maingat na isinarado ang kaniyang bibig. "Gabi na. Hindi ba dapat ay natutulog ka na?" pangangaral ko rito at inayos sa pagkakasuot ang jacket nito. "Ate Molly," saad naman nito pero hindi niya ako tinapunan ng tingin. Umangat ang kamay nito at itinuro ang harapan kaya napatingin ako roon. "Why did they let our home to get burn if Father always says that they are the one who's guiding us?"Napatingin ako sa itinuturo nito at nakita ang malalaking rebulto ng mga anghel. Suminghap naman ako at ibinalik ang paningin sa bata. "What do you mean? They can't even move their bodies then how come they can stop the fire?" tangi kong tugon na naging dahilan upang mapatingin sa akin ang bata. "You're stupid."Inis akong ngumiti at binatukan siya na naging dahilan ng
MOLLY'S POVPagkarating sa mental facility ay agad na tumambad sa akin ang gusali na nangitim na dahil sa sunog. Halos lahat ng pader ay wala na, ilang poste at bubong na lang ang natira, hindi na'to pwedeng gamitin pa. Kasalukuyan namang tumutuloy ang mga nurse, doctors, at iba pang staff maging ang mga pasyente sa simbahan, pero pahirapan dahil sa siksikan at walang kwarto kaya pakalat-kalat at hindi mabantayan ng mga nurses ang mga pasyente. They really need my help here."Sige na, kumain ka na." Itinutok ko ang kustara sa bibig ng isang batang lalaki na isa sa mga pasyente, pero nakatulala lang ito habang yakap-yakap ang teddy bear niya. Bumuntong-hininga ako at hindi na muling ipinagpilitan. Kung ayaw niya edi 'wag, hindi naman ako ang mamamatay sa gutom."Molly." Umalis na ako mula sa pagkakaupo ko sa ibabaw ng kama ng bata at nilapitan ang nurse na tumawag sa akin. Agad din akong napatingin sa katabi niyang pulis at tumango."Siya po si Molly," pagpapakilala sa akin ng nurse
Molly's POV"Fine, you'll have her today but she'll work with me tomorrow and so on."Malalim akong bumuntong-hininga dahil naririnig ko pa rin ang mga katagang binitawan ni Alf para lang matapos na ang usapan nila ni Linus. Para silang mga batang nag-aagawan ng laruan at nagkakasundo ng may oras-oras pa, ni hindi man lang nila ako pinagdesisyon. They're both jerks. "What are you thinking?" tanong ni Linus kaya naman nag-angat ako ng mukha at umiling. "Don't tell me it's noting. Ang lalim ng iniisip mo. Ni hindi mo pa nga napansin na tapos na ang meeting."Napatingin ako sa paligid at napasinghap nang mapagtantong kami na lang dalawa sa loob, e parang kanina lang nandito pa ang lahat at may nagpe-present sa harapan. Hell, I think my brain was malfunctioning. It can't work as normal because of bullshits that has been happening around me. These aren't normal for me. I'm new to all of this. "My mind was just slowly processing all of this," pagrarason ko at nasapo ang aking noo. "And I'
MOLLY'S POVPinagmasdan ko ang paligid at lumanghap ng sariwang hangin, wala namang bago, amoy hangin pa rin. Wala masyadong sasakyan ang dumaraan sa kalsada, pinapaalala lang nito sa akin na nasa probinsya ako at hindi pa nakakabalik sa siyudad. "Ano ng plano mo? Saan ka na patutungo?" Rinig ko ang katagang iyan na nagmula sa boses ni Nurse Scarlet na siyang nag-alaga sa akin ng maraming taon. Masasabi kong maraming taon dahil pabalik-balik ako sa lugar na ito. Hindi ako bumabalik dahil gusto ko, bumabalik ako dahil hinihila nila ako pabalik dito. Sabihin na nating, pasaway ako na laging pinapauwi ng magulang."Hell, most likely," malamig kong sagot at ngumisi. "Kidding. I'll go back to Alf to let him take care of me," hayag ko. Naramdaman ko naman ang kamay ng nurse sa braso ko kaya naman nilingon ko siya at nakitang umiiling ito."Ito na ang huling beses na pupunta ka sa lugar na'to, kapag gumawa ka pa ulit ng kalokohan ay sa kulungan na ang bagsak mo kaya naman magbago ka na, ha
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Comments