“That's just divorce papers, Iyana. Gaano ba kahirap sa 'yo ang pumirma?!”
Napasinghap ako sa takot dahil sa galit at malakas na sigaw ng lalaki. Ang namumuong luha sa mga mata ko ay tuluyang kumawala habang hindi makapaniwalang nakatingin sa kaniya. “M-Mahirap, Bryant. Mahirap k-kasi mahal kita. Sabi mo, mahal mo rin ako, 'di ba?” Tumawa siya. “Hindi mo pa rin ba nakukuha hanggang ngayon? Paulit-ulit na lang, Iyana! Hindi na kita mahal!” Tumingin siya nang diretso sa mga mata ko. “Nawala na, Iyana. Hindi na kita mahal.” Paulit-ulit. Diin na diin. Tila wala lang sa kaniya na sabihin sa akin na hindi na niya ako mahal. Tila wala lang sa kaniya na paulit-ulit akong nadudurog sa harapan niya dahil sa mga sinasabi niya. “P-Paano?” Bakit ang bilis naman yata? Parang kahapon lang noong inaya niya akong magpakasal. Parang kahapon lang noong sinabi niya sa akin na mahal na mahal niya ako sa harap ng altar at sa harap ng mga taong mahahalaga sa amin. Anong nangyari? Bakit ang bilis? “S-Simula noong nakilala ko si Elyse . . .” Napahilamos siya sa mukha gamit ang mga palad. He looked more frustrated than I was. Hindi ko alam kung bakit. Hindi ko alam kung paano niya nasasabi nang gano'n na lang kadali ang mga salitang 'yon. “Hindi ko alam, Iyana. I lost the sparks with you. H-Hindi ko na ramdam. Hindi na kita mahal.” “B-Bryant! H-Hindi naman puwedeng ganito na lang. Paano naman ako? M-Mahal pa kita.” Nagpakawala siya ng isang malalim na hininga. “May nangyari sa amin ni Elyse. We're expecting a child soon. Kailangan ko siyang panagutan.” Hindi ako makapaniwalang tumigin sa kaniya. “M-May nangyari sa inyo . . . habang tayo pa?” “For fuck's sake, Iyana! I gave you these divorce papers one month ago! Isang buwan na simula noong sinabi ko na hindi na kita mahal! Ano pa bang hindi mo maintindihan?!” Umiling ako. “Y-You cheated on me. Pananagutan mo siya pero ako? Iiwan mo? Ano, Bryant? Kasal pa tayo—” “Let's stop this bullshit!” malakas na sigaw niya na sigurado akong narinig sa buong mansyon. “You will sign that divorce papers! Sa ayaw at sa gusto mo! Ako na ang nagsasabi sa 'yo, wala ka nang makukuha sa akin.” Just like that, he left me with the few pages of papers he wanted me to sign. Gano'n na lang ba talaga 'yon? Ibig sabihin, wala lang talaga sa kaniya ang nangyari sa amin noong gabing 'yon? Wala lang sa kaniya ang nangyari sa amin isang buwan na ang nakalilipas? Pareho kaming lasing noon ngunit malinaw na malinaw sa alaala ko na ilang beses niya akong inangkin noong gabing 'yon. Bakit tila hindi niya manlang maalala? I didn't hear him say that he love me, pero naramdaman ko. Sa bawat halik at haplos niya sa akin, naramdaman ko. Wala lang ba talaga sa kaniya 'yon? Pumasok ako sa kuwarto ko at doon humagulgol nang malakas. Nanghihina akong umupo sa kama ko. Inilapag ko ang envelope na hawak ko sa tabi ng positive pregnancy test result na binalak ko pa na ipakita sa kaniya. Kasabay ng pagdampot ko ro'n ay ang marahang paghaplos ko sa tiyan ko. Paano ang anak namin? Tila gumuho ang mundo ko noong mga oras na 'yon. Gigising akong mugto ang mga mata at matutulog na humahagulgol. Ilang araw kong natutulugan ang pag-iyak ko. Alam kong masama 'yon para sa batang dinadala ko, ngunit sobra-sobra ang sakit na nararamdaman ko. Hindi ko mapigilan. Pagkatapos kong matanggap na wala na talagang pag-asa na maayos ang pagsasama namin ni Bryant, I signed the divorce papers, gaya ng gusto niya. Alam kong hangga't nandito ako sa mansyon ng mga Gromeo ay hindi gagaan ang pakiramdam ko at mas lalo lang gugulo ang buhay ko. Hindi ko gustong may mangyaring masama sa anak ko kaya ibinigay ko kung ano ang gusto ni Bryant. Ang anak ko na lang ang tanging meron ako sa ngayon. Hindi ko hahayaan na pati siya ay mawala pa sa akin. Mahal ko pa si Bryant at hindi ko gustong mawala ang magsisilbing alaala ko mula sa kaniya. Bukas na ang nakatakdang pag-alis ko. Walang silbi ang plano kong pagpapaalam kay Bryant dahil hindi na niya ako pinapansin. Simula noong pinirmahan ko ang divorce papers namin, tila hangin na lang ako sa kaniya kung daanan. Kahit hindi niya sabihin, alam kong hinihintay na lang niya ako na umalis. Alam ko rin na anumang oras mula ngayon, siya na mismo ang magpapalayas sa akin. Kaya bago pa man mangyari 'yon, ako na ang gagawa. Hindi ko gusto na madagdagan pa ang sakit na nararamdaman ko. Bago pa man mahalata ng kung sino man dito sa mansyon na buntis ako, aalis na ako. “He lied to you.” Papasok na ako sa kuwarto ko nang marinig ko ang malalim at malamig na boses na 'yon. Lumingon ako at nakita si Arden, ang nakatatandang kapatid ni Bryant. Bago namatay ang mga magulang nila, gustong-gusto nila si Bryant. While Arden? He was called as the black sheep of the family. Siya ang nakatakdang magmana sa kumpanya ng pamilya Gromeo dahil siya ang panganay. Ngunit dahil naunang magpakasal si Bryant sa kaniya, si Bryant ang nakakuha sa kumpanya. “Anong ibig mong sabihin?” “Bryant didn't love you. He just used you to claim the company before I could even marry.” I clenched my fists. “W-Wala kang karapatang sabihin 'yan, Arden. He loved me. Kahit papaano, minahal ako ng kapatid mo.” Ngumisi siya. “You don't know it, do you? I guess no one ever told you. Every maid in this mansion knows that he met Elyse first than you. He loved Elyse first— I don't think Bryant stopped loving her. Hindi ka niya minahal.” Nagsimulang manubig ang mga mata ko. Tama na. Sobra na akong nasasaktan. Paulit-ulit ko na lang na naririnig ang mga salitang 'yon. Pagod na pagod na ako. “Kung totoo nga 'yan, kung talagang mas nauna niyang minahal si Elyse, bakit hindi siya ang pinakasalan ni Bryant? Bakit ako ang pinakasalan niya? Nagsisinungaling ka!” Sumandal siya sa pader na kaharap lang ng pinto ng kuwarto ko. “The answer is simple: Elyse doesn't love him back then. Ikaw ang nandiyan, kaya ikaw ang pinakasalan. He was that desperate to get the company from me.” Mabigat ang paghinga ko. Tuluyan na akong humagulgol sa harap ni Arden habang pinapagtanto ang lahat ng bagay. Did I become a fool to not realize that on my own? Masiyado ba akong nalunod sa pagmamahal ko para kay Bryant para hindi makita na peke ang pagmamahal na ipinakita niya sa akin dati? Bakit naman gano'n? “I can offer you something.” Inangat ko ang tingin kay Arden. Marahas kong pinunasan ang mga luha ko at pinilit ang sarili na tumigil mula sa pag-iyak. “Marry me. I'll make you my wife. I can save you from shame at the same time I can get the company back.” Tumawa ako nang mapait. “Ano? Gagamitin nanaman ako?” Nanghihina akong tumingin nang diretso sa mga mata niya. “Gagamitin mo rin ako para makuha ang gusto mo?” Hindi naman ako pinanganak para gamit-gamitin lang ng kung sino-sino! An unknown emotion immediately filled Arden's eyes. “Iyana, it's not like that.” Mariin akong umiling sa kaniya. “I can't marry you, Arden. I'm sorry.”It has been years. Hindi ako nagsisising pinakawalan ko ang marangyang buhay ko sa puder ng mga Gromeo upang umuwi rito sa probinsya kung nasaan ang mga taong tunay na nagmamahal sa akin. Pagkatapos ng ilang taon na wala ako rito, hindi nagbago ang pagmamahal sa akin ng nag-iisang kapatid ko. “Kung buhay lang sila nanay at tatay hanggang ngayon, sigurado akong susugod ang mga 'yon sa magaling na Bryant na 'yon. Si tatay? Tututukan niya talaga ng itak ang lalaking 'yon!” Umiling ako sa sinabi ni Karl habang pinapalitan ng diaper ang anak kong titig na titig sa akin. Marahan kong pinisil ang pisngi ng anak ko dahil sa gigil. “Sinong pogi?” “Ako.” Napairap ako sa pagsingit ng kapatid ko. “Siyempre, ang baby Aeon ko!” Mula sa kusina, napasilip tuloy si Karl sa anak ko habang hawak-hawak ang tasa ng kape na katitimpla niya lang. Bumuntong-hininga siya. “Pogi nga ang pamangkin ko. Sayang lang Ate Iyana at hindi mo naging kamukha. Ganiyan ba ang mukha ng tatay niya?” Dahan-dahan ak
“K-Kailangang operahan ang anak ko dahil may namuong dugo sa utak niya pagkatapos ng aksidente . . .”Nanginginig ang mga kamay ko habang inaabot kay Arden ang envelope na naglalaman ng medical records ng anak ko na hindi manlang nagawang tapunan ng tingin ni Bryant kanina. “B-Baka hindi ka naniniwala—”“W-Where is your son?”Hindi na ako pinatapos pa na magsalita ni Arden. Agad niya akong pinasakay sa kotse niya at pinatakbo 'yon palayo sa mansyon. Bumilis ang pagpapatakbo ng lalaki pagkatapos kong ibigay ang address ng ospital kung saan kasalukuyang naka-confine ang anak ko.Tila nabawasan ang bigat na nararamdaman ko noong mga oras na 'yon at nakahinga ako nang maluwag. Alam kong tutulungan ako ni Arden dahil sa kasunduan namin. Maooperahan na ang anak ko. “You should've told me you have a son, Iyana.” May diin at seryoso ang pagkakasabi niyon ni Arden habang nasa daan ang tingin at nagmamaneho. “Hindi sana kita hinayaang umalis na lang basta-basta noon.” Bakas ang panghihina
May pagkakahawig si Arden at Bryant kaya malamang ay hindi imposibleng maging kamukha rin ng anak ko si Arden. Dugong Gromeo ang nananalaytay sa anak ko. Agad akong umiling sa tanong ng kapatid ko. “Si Arden ay kapatid ni Bryant, Karl. Hindi siya ang ama ni Aeon.”Nalukot ang mukha ng lalaki. “Bakit siya ang tumutulong sa anak mo, Ate Iyana? Hindi ba dapat yung magaling niyang tatay? Nasaan ba ang lalaking 'yon? Bakit hindi niya manlang magawang panagutan ang anak niya?” Hindi ako agad nakapagsalita. Bakas ang galit sa boses ni Karl. Nabahala ako na baka totohanin niya talaga ang banta niya na ipapakulam niya si Bryant sa oras na malaman niya ang dahilan. Bago pa man muling makapagtanong si Karl ay dahan-dahang bumukas ang pinto. Iniluwa niyon si Arden na may dala-dalang mga paper bag galing sa isang kilalang fast food chain. Agad kaming tumayo ni Karl. Tutulungan ko sana ang lalaki sa mga bitbit niya pero hindi niya ako hinayaan. Nakita ko kung paano tumingin si Karl kay Arden na
'Yon ang oras na hindi pa ako handang harapin. 'Yon ang unang pagkakataon na nagtanong si Aeon tungkol sa kaniyang ama. I wasn't ready to answer his question. Hindi ko alam kung sasabihin ko ba sa kaniya ang totoo o magsisinungaling ako at gagawa ng ibang kuwento.Bata pa ang anak ko, hindi ko siya mapipigilan sa pagtatanong ng mga bagay na tungkol sa kaniyang ama. Alam ko na sa paglaki niya, maghahanap at maghahanap siya ng isang ama. Ngunit, hindi ko alam kung maiintindihan niya ba kapag sinabi ko ang totoo dahil . . . napakabata niya pa.My lips parted but no words came out from my mouth. Nakagat ko ang ibabang labi ko habang nakatingin sa anak ko na tila naghihintay ng sagot mula sa akin.Pareho kaming napalingon sa pinto nang bumukas 'yon. Iniluwa niyon si Arden na may dala-dalang tray na naglalaman ng pagkain, ilang prutas, at tubig.“D-Daddy!” Napalingon ako sa anak ko. Lumiwanag ang mga mata ni Aeon nang makita si Arden. My son even raised his left arm to reach for him. Pagka
Ang mga bagay na kaakibat ng pagpapakasal ko kay Arden ay hindi ko naisip noong tinanong ko siya tungkol sa alok niya sa akin dati. Ang tanging pumasok sa isip ko ay gagamitin niya ako upang makuha ang kumpanya niya. Hindi ko agad naisip ang malalalim na kapalit ng desisyon ko. Hindi lang ako ang bibitbit ng apilyedo niya kundi pati ang anak ko. Sampung araw ang itinagal ni Aeon sa ospital bago siya tuluyang ma-discharge. Sa loob ng sampung araw na 'yon, kasama ko si Arden sa pagbabantay. Parang wala ngang naging silbi ang pag-book niya ng hotel dahil dalawang beses lang siyang natulog doon. Sa mga sumunod na araw, sa hospital na siya natulog kasama ko. Ang dahilan ng lalaki, hindi raw siya makatulog sa hotel. Isa pa, mabilis na na-attach ang anak ko sa kaniya. Paanong hindi kung hanggang ngayon, hindi ko pa rin nasasabi sa anak ko na hindi niya tunay na ama si Arden. Ang dahilan? Pinigilan ako ng lalaki. “Aeon is too young for a heartbreak. Hindi rin maganda ang lagay ng bata ng
“Do you want it cash or through bank?”“Cash, hijo. Wala akong bangko.”Hindi na ako nakasingit nang mag-usap sina Aling Mildred at Arden. Ang babae na rin mismo ang nagsabi sa lalaki ng tungkol sa utang ko. Nakaramdam ako ng hiya habang nakatayo sa tabi ni Arden at nakikinig sa kanilang usapan.Nilabas ni Arden ang wallet niya. Binuksan niya 'yon at hindi ko nabilang kung ilang cards meron ang lalaki. Bumunot siya ng isa sa mga 'yon at sinenyasan ang isa sa mga tauhan niya na lumapit.“There's a bank five minutes away from here. Please withdraw one hundred thousand pesos and give it to her.”Lumingon si Arden kay Aling Mildred na mukhang nagulat. Mukhang hindi siya makapaniwala na pagkatapos ng halos apat na taon ay mababayaran na ang utang ko sa kaniya kasama ang pinatong niyang interes, sinobrahan pa nga ni Arden. “You may come with him, Aling Mildred.” Walang sinayang na oras si Aling Mildred. Agad siyang umalis kasama ang tauhan ni Arden. Kagat ko ang ibabang labi ko habang pin
Bakit naman ako matutulog sa iisang kuwarto kasama si Arden?“H-Hindi, ah!”Ikakasal kami, oo, pero sa tingin ko ay hindi naman namin kailangang magsama sa iisang kuwarto. That would be awkward for the both of us, sigurado ako.Tumango si Arden sa akin at umiwas ng tingin. Ibinaling niya ang atensyon sa loob ng buong kuwarto. “Saan mo gusto?” “Nasaan ang mga gamit ko?” “Sa kuwarto sa tabi ng kuwarto ni Aeon.” Dali-dali akong tumayo sa kama at lumabas ng master bedroom. Nasa isang regular room ang mga gamit ko, tanda na 'yon naman talaga ang kuwartong nakalaan para sa akin kaya dapat lang na ro'n ako manatili. Agad akong pumasok doon at sinimulang ayusin ang mga gamit ko. Naramdaman ko ang pagsilip ni Arden sa loob ngunit hindi na siya nagsalita pa. Sandali lang 'yon at agad ding umalis ang lalaki.Ilang mga damit ko lang muna ang nilabas at inayos ko. Nang dumating ang alas sais ay pinuntahan ko ang anak ko sa kuwarto niya.Hayon, abala pa rin si Aeon sa paglalaro. Binabawi yata
Wala naman akong balak umatras. Alam ko naman na kailangan ko siyang bayaran. Nakuha ko na ang gusto ko mula sa kaniya, kaya dapat makuha niya rin ang gusto niya. Pagkatapos ng pag-uusap namin ni Arden, tila wala nang balak pa ang antok na dalawin ako. Gusto ko pa siyang tanungin. Gusto ko pang makausap si Arden tungkol sa bagay na kanina pa gumugulo sa isip ko, ngunit hindi sapat ang lakas ng loob ko noong kaharap ko pa ang lalaki kaya ako na mismo ang nagpaalam na matutulog na. Gusto niya akong maging handa emotionally . . . and physically, para sa kasal namin. Ibig sabihin ba niyon ay . . . Napapikit ako at napalunok dahil sa kaba. I shouldn't be thinking about it at this point of time. Kinabukasan, nagising ako na wala na si Arden. Mahimbing pa rin na natutulog ang anak ko nang iwanan ko siya sa kuwarto niya. Bumaba ako at nagulat nang pagpasok ko sa kusina ay may babae nang nagluluto ro'n. Base sa hitsura ay nasa early 50's na siguro siya. Agad itong ngumiti nang makita