“That's just divorce papers, Iyana. Gaano ba kahirap sa 'yo ang pumirma?!”
Napasinghap ako sa takot dahil sa galit at malakas na sigaw ng lalaki. Ang namumuong luha sa mga mata ko ay tuluyang kumawala habang hindi makapaniwalang nakatingin sa kaniya. “M-Mahirap, Bryant. Mahirap k-kasi mahal kita. Sabi mo, mahal mo rin ako, 'di ba?” Tumawa siya. “Hindi mo pa rin ba nakukuha hanggang ngayon? Paulit-ulit na lang, Iyana! Hindi na kita mahal!” Tumingin siya nang diretso sa mga mata ko. “Nawala na, Iyana. Hindi na kita mahal.” Paulit-ulit. Diin na diin. Tila wala lang sa kaniya na sabihin sa akin na hindi na niya ako mahal. Tila wala lang sa kaniya na paulit-ulit akong nadudurog sa harapan niya dahil sa mga sinasabi niya. “P-Paano?” Bakit ang bilis naman yata? Parang kahapon lang noong inaya niya akong magpakasal. Parang kahapon lang noong sinabi niya sa akin na mahal na mahal niya ako sa harap ng altar. Anong nangyari? Bakit ang bilis? “S-Simula noong nakilala ko si Elyse . . .” Napahilamos siya sa mukha gamit ang mga palad. He looked more frustrated than I was. Hindi ko alam kung bakit. Hindi ko alam kung paano niya nasasabi nang gano'n na lang kadali ang mga salitang 'yon. “Hindi ko alam, Iyana. I lost the sparks with you. H-Hindi ko na ramdam. Hindi na kita mahal.” “B-Bryant! H-Hindi naman puwedeng ganito na lang. Paano naman ako? M-Mahal pa kita.” Nagpakawala siya ng isang malalim na hininga. “May nangyari sa amin ni Elyse. We're expecting a child soon. Kailangan ko siyang panagutan.” Hindi ako makapaniwalang tumigin sa kaniya. “M-May nangyari sa inyo . . . habang tayo pa?” “For fuck's sake, Iyana! I gave you these divorce papers one month ago! Isang buwan na simula noong sinabi ko na hindi na kita mahal! Ano pa bang hindi mo maintindihan?!” Umiling ako. “Y-You cheated on me. Pananagutan mo siya pero ako? Iiwan mo? Ano, Bryant? Kasal pa tayo—” “Let's stop this bullshit!” malakas na sigaw niya na sigurado akong narinig sa buong mansyon. “You will sign that divorce papers! Sa ayaw at sa gusto mo! Ako na ang nagsasabi sa 'yo, wala ka nang makukuha sa akin.” Just like that, he left me with the few pages of papers he wanted me to sign. Gano'n na lang ba talaga 'yon? Ibig sabihin, wala lang talaga sa kaniya ang nangyari sa amin noong gabing 'yon? Wala lang sa kaniya ang nangyari sa amin mahigit isang buwan na ang nakalilipas? Pareho kaming lasing noon ngunit malinaw na malinaw sa alaala ko na ilang beses niya akong inangkin noong gabing 'yon. Bakit tila hindi niya manlang maalala? I didn't hear him say that he love me, pero naramdaman ko. Sa bawat halik at haplos niya sa akin, naramdaman ko. Wala lang ba talaga sa kaniya 'yon? Pumasok ako sa kuwarto ko at doon humagulgol nang malakas. Nanghihina akong umupo sa kama ko. Nilapag ko ang envelope na hawak ko sa tabi ng positive pregnancy test result na binalak ko pa na ipakita sa kaniya. Kasabay ng pagdampot ko ro'n ay ang marahang paghaplos ko sa tiyan ko. Paano ang anak namin? Tila gumuho ang mundo ko noong mga oras na 'yon. Gigising akong mugto ang mga mata at matutulog na humahagulgol. Ilang araw kong natutulugan ang pag-iyak ko. Alam kong masama 'yon para sa batang dinadala ko, ngunit sobra-sobra ang sakit na nararamdaman ko. Hindi ko mapigilan. Pagkatapos kong matanggap na wala na talagang pag-asa na maayos ang pagsasama namin ni Bryant, I signed the divorce papers, gaya ng gusto niya. Alam kong hangga't nandito ako sa mansyon ng mga Gromeo ay hindi gagaan ang pakiramdam ko at mas lalo lang gugulo ang buhay ko. Hindi ko gustong may mangyaring masama sa anak ko kaya binigay ko kung ano ang gusto ni Bryant. Ang anak ko na lang ang tanging meron ako sa ngayon. Hindi ko hahayaan na pati siya ay mawala pa sa akin. Mahal ko pa si Bryant at hindi ko gustong mawala ang magsisilbing alaala ko mula sa kaniya. Bukas na ang nakatakdang pag-alis ko. Walang silbi ang plano kong pagpapaalam kay Bryant dahil hindi na niya ako pinapansin. Simula noong pinirmahan ko ang divorce papers namin, tila hangin na lang ako sa kaniya kung daanan. Kahit hindi niya sabihin, alam kong hinihintay na lang niya ako na umalis. Alam ko rin na anumang oras mula ngayon, siya na mismo ang magpapalayas sa akin. Kaya bago pa man mangyari 'yon, ako na ang gagawa. Hindi ko gusto na madagdagan pa ang sakit na nararamdaman ko. Bago pa man mahalata ng kung sino man dito sa mansyon na buntis ako, aalis na ako. “He lied to you.” Papasok na ako sa kuwarto ko nang marinig ko ang malalim at malamig na boses na 'yon. Lumingon ako at nakita si Arden, ang nakatatandang kapatid ni Bryant. “Anong ibig mong sabihin?” “Bryant didn't love you. He just used you to claim the company before I could even marry.” I clenched my fists. “W-Wala kang karapatang sabihin 'yan, Arden. He loved me. Kahit papaano, minahal ako ng kapatid mo.” Ngumisi siya. “You don't know it, do you? I guess no one ever told you. Every maid in this mansion knows that he met Elyse first than you. He loved Elyse first— I don't think Bryant stopped loving her. Hindi ka niya minahal.” Nagsimulang manubig ang mga mata ko. Tama na. Sobra na akong nasasaktan. Paulit-ulit ko na lang na naririnig ang mga salitang 'yon. Pagod na pagod na ako. “Kung totoo nga 'yan, kung talagang mas nauna niyang minahal si Elyse, bakit hindi siya ang pinakasalan ni Bryant? Bakit ako ang pinakasalan niya? Nagsisinungaling ka!” Sumandal siya sa pader na kaharap lang ng pinto ng kuwarto ko. “The answer is simple: Elyse doesn't love him back then. Ikaw ang nandiyan, kaya ikaw ang pinakasalan. He was that desperate to get the company from me.” Mabigat ang paghinga ko. Tuluyan na akong humagulgol sa harap ni Arden habang pinapagtanto ang lahat ng bagay. Did I become a fool to not realize that on my own? Masiyado ba akong nalunod sa pagmamahal ko para kay Bryant para hindi makita na peke ang pagmamahal na pinakita niya sa akin dati? Bakit naman gano'n? “I can offer you something.” Inangat ko ang tingin kay Arden. Marahas kong pinunasan ang mga luha ko at pinilit ang sarili na tumigil mula sa pag-iyak. “Marry me. I'll make you my wife. I can save you from shame at the same time I can get the company back.” Tumawa ako nang mapait. “Ano? Gagamitin nanaman ako?” Nanghihina akong tumingin nang diretso sa mga mata niya. “Gagamitin mo rin ako para makuha ang gusto mo?” Hindi naman ako pinanganak para gamit-gamitin lang ng kung sino-sino! “I'll use you and you'll use me. It's simple as that.” Sinabi niya 'yon na tila isa lamang itong simpleng bagay— simple na tila isa lamang kaming estudyante na nagbabalak magpalitan ng sagot sa isang pagsusulit. Hindi ko na kayang magpagamit muli. Mariin akong umiling sa kaniya. “I can't marry you, Arden. I'm sorry.”It has been years. Hindi ako nagsisising pinakawalan ko ang marangyang buhay ko sa puder ng mga Gromeo upang umuwi rito sa probinsya kung nasaan ang mga taong tunay na nagmamahal sa akin. Pagkatapos ng ilang taon na wala ako rito, hindi nagbago ang pagmamahal sa akin ng nag-iisang kapatid ko. “Kung buhay lang sila nanay at tatay hanggang ngayon, sigurado akong susugod ang mga 'yon sa magaling na Bryant na 'yon. Si tatay? Tututukan niya talaga ng itak ang lalaking 'yon!” Umiling ako sa sinabi ni Karl habang pinapalitan ng diaper ang anak kong titig na titig sa akin. Marahan kong pinisil ang pisngi ng anak ko dahil sa gigil. “Sinong pogi?” “Ako.” Napairap ako sa pagsingit ng kapatid ko. “Siyempre, ang baby Aeon ko!” Mula sa kusina, napasilip tuloy si Karl sa anak ko habang hawak-hawak ang tasa ng kape na katitimpla niya lang. Bumuntong-hininga siya. “Pogi nga ang pamangkin ko. Sayang lang Ate Iyana at hindi mo naging kamukha. Ganiyan ba ang mukha ng tatay niya?” Dahan
“K-Kailangang operahan ang anak ko dahil may namuong dugo sa utak niya pagkatapos ng aksidente . . .” Nanginginig ang mga kamay ko habang inaabot kay Arden ang envelope na naglalaman ng medical records ng anak ko na hindi manlang nagawang tapunan ng tingin ni Elyse kanina. “B-Baka hindi ka naniniwala—” “Where is your son?” Hindi na ako pinatapos pa na magsalita ni Arden. Agad niya akong pinasakay sa kotse niya at pinatakbo 'yon palayo sa mansyon. Bumilis ang pagpapatakbo ng lalaki pagkatapos kong ibigay ang address ng ospital kung saan kasalukuyang naka-confine ang anak ko. Tila nabawasan ang bigat na nararamdaman ko noong mga oras na 'yon at nakahinga ako nang maluwag. Alam kong tutulungan ako ni Arden dahil sa kasunduan namin. Maooperahan na ang anak ko. “You should've told me you have a son, Iyana.” May diin at seryoso ang pagkakasabi niyon ni Arden habang nasa daan ang tingin at nagmamaneho. “Hindi sana kita hinayaang umalis noon.” Bakas ang panghihinayang at pagsis
May pagkakahawig si Arden at Bryant kaya malamang ay hindi imposibleng maging kamukha rin ng anak ko si Arden. Dugong Gromeo ang nananalaytay sa anak ko. Agad akong umiling sa tanong ng kapatid ko. “Kapatid ni Bryant si Arden. Hindi siya ang ama ni Aeon.” Nalukot ang mukha ng lalaki. “Bakit siya ang tumutulong sa anak mo, Ate Iyana? Hindi ba dapat yung magaling niyang tatay? Nasaan ba ang lalaking 'yon? Bakit hindi niya manlang magawang panagutan ang anak niya?” Hindi ako agad nakapagsalita. Bakas ang galit sa boses ni Karl. Nabahala ako na baka totohanin niya talaga ang banta niya na ipapakulam niya si Bryant sa oras na malaman niya ang dahilan. Bago pa man muling makapagtanong si Karl ay maingat na bumukas ang pinto. Iniluwa niyon si Arden na may dala-dalang mga paper bag galing sa isang kilalang fast food chain. Agad kaming tumayo ni Karl. Tutulungan ko sana ang lalaki sa mga bitbit niya pero hindi niya ako hinayaan. Nakita ko kung paano tumingin si Karl kay Arden na tila s
'Yon ang oras na hindi pa ako handang harapin. 'Yon ang unang pagkakataon na nagtanong si Aeon tungkol sa kaniyang ama. I wasn't ready to answer his question. Hindi ko alam kung sasabihin ko ba sa kaniya ang totoo o magsisinungaling ako at gagawa ng ibang kuwento. Bata ang anak ko, hindi ko siya mapipigilan sa pagtatanong ng mga bagay na tungkol sa kaniyang ama. Alam ko na sa paglaki niya, maghahanap at maghahanap siya ng isang ama. Ngunit, hindi ko alam kung maiintindihan niya ba kapag sinabi ko ang totoo dahil . . . napakabata niya pa. My lips parted but no words came out from my mouth. Nakagat ko ang ibabang labi ko habang nakatingin sa anak ko na tila naghihintay ng sagot mula sa akin. Pareho kaming napalingon sa pinto nang bumukas 'yon. Iniluwa niyon si Arden na may dala-dalang tray na naglalaman ng pagkain, ilang prutas, at tubig. “D-Daddy!” Napalingon ako sa anak ko. Lumiwanag ang mga mata ni Aeon nang makita si Arden. My son even raised his left arm to reach for him. Pagk
Ang mga bagay na kaakibat ng pagpapakasal ko kay Arden ay hindi ko naisip noong tinanong ko siya tungkol sa alok niya sa akin dati. Ang tanging pumasok sa isip ko ay gagamitin niya ako upang makuha ang kumpanya. Hindi ko agad naisip ang malalalim na kapalit ng desisyon ko. Hindi lang ako ang bibitbit ng apilyedo niya kundi pati ang anak ko. Sampung araw ang itinagal ni Aeon sa ospital bago siya tuluyang ma-discharge. Sa loob ng sampung araw na 'yon, kasama ko si Arden sa pagbabantay. Parang wala ngang naging silbi ang pag-book niya ng hotel dahil dalawang beses lang siyang natulog doon. Sa mga sumunod na araw, sa hospital na siya natulog kasama ko. Ang dahilan ng lalaki, hindi raw siya makatulog sa hotel. Isa pa, mabilis na na-attach ang anak ko sa kaniya. Paanong hindi kung hanggang ngayon, hindi ko pa rin nasasabi sa anak ko na hindi niya tunay na ama si Arden. Ang dahilan? Pinigilan ako ng lalaki. “Aeon is too young for a heartbreak. Hindi rin maganda ang lagay ng bata nga
“Do you want it cash or through bank?” “Cash, hijo. Wala akong banko.” Hindi na ako nakasingit nang mag-usap sina Aling Mildred at Arden. Mukhang narinig ng lalaki ang malakas na pagsingil ng babae kanina mula sa gate. Nakaramdam ako ng hiya habang nakatayo sa tabi ni Arden at nakikinig sa kanilang usapan. Nilabas ni Arden ang wallet niya. Binuksan niya 'yon at hindi ko nabilang kung ilang cards meron ang lalaki. Bumunot siya ng isa sa mga 'yon at sinenyasan ang isa sa mga tauhan niya na lumapit. “There's a bank five minutes away from here. Please withdraw one hundred thousand pesos and give it to her.” Lumingon si Arden kay Aling Mildred na mukhang nagulat. Mukhang hindi siya makapaniwala na pagkatapos ng halos apat na taon ay mababayaran na ang utang ko sa kaniya kasama ang pinatong niyang interes, sinobrahan pa nga ni Arden. “You may come with him, Aling Mildred.” Walang sinayang na oras si Aling Mildred. Agad siyang umalis kasama ang tauhan ni Arden. Kagat ko ang ibabang l
Bakit naman ako matutulog sa iisang kuwarto kasama si Arden? “Hindi, ah!” Ikakasal kami, oo, pero sa tingin ko ay hindi naman namin kailangang magsama sa iisang kuwarto. That would be awkward for the both of us, sigurado ako. Tumango si Arden sa akin at umiwas ng tingin. Binaling niya muli ang atensyon sa loob ng buong kuwarto. “Saan mo gusto?” “Nasaan ang mga gamit ko?” “Sa kuwarto sa tabi ng kuwarto ni Aeon.” Dali-dali akong tumayo sa kama at lumabas ng master bedroom. Nasa isang regular room ang mga gamit ko, tanda na 'yon naman talaga ang kuwartong nakalaan para sa akin kaya dapat lang na ro'n ako manatili. Agad akong pumasok doon at sinimulang ayusin ang mga gamit ko. Naramdaman ko ang pagsilip ni Arden sa loob ngunit hindi na siya nagsalita pa. Sandali lang 'yon at agad ding umalis ang lalaki. Ilang mga damit ko lang muna ang nilabas at inayos ko. Nang dumating ang alas sais ay pinuntahan ko ang anak ko sa kuwarto niya. Hayon, abala pa rin si Aeon sa paglalaro. Bin
Wala naman akong balak umatras. Alam ko naman na kailangan ko siyang bayaran. Nakuha ko na ang gusto ko mula sa kaniya, kaya dapat makuha niya rin ang gusto niya. Pagkatapos ng pag-uusap namin ni Arden, tila wala nang balak pa ang antok na dalawin ako. Gusto ko pa siyang tanungin. Gusto ko pang makausap ang lalaki tungkol sa bagay na kanina pa gumugulo sa isip ko, ngunit hindi sapat ang lakas ng loob ko noong kaharap ko pa siya kaya ako na mismo ang nagpaalam na matutulog na. Gusto niya akong maging handa emotionally and physically para sa kasal namin. Ibig sabihin ba niyon ay . . . Napapikit ako at napalunok dahil sa kaba. I shouldn't be thinking about it at this point of time. Kinabukasan, nagising ako na wala na si Arden. Mahimbing pa rin na natutulog ang anak ko nang iwanan ko siya sa kuwarto niya. Bumaba ako at nagulat nang pagpasok ko sa kusina ay may babae nang nagluluto ro'n. Base sa hitsura ay nasa early 50's na siguro siya. Agad itong ngumiti nang makita ako
Oras na upang bayaran ko ang parte ko sa kasunduan.Kung kanina sa sasakyan ay kaya ko pang tumawa dahil sa mga biro ni Rion, ngayon ay halos matumba na ako mula sa pagkakatayo dahil maging ang mga binti ko ay nanginginig na rin sa kaba.I was standing behind the fancy double wooden door of the city hall's courtroom. Mag-isa na lang ako dahil iniwan na ako ni Rion. Lahat sila ay nasa loob na at hinihintay na lang ang pagpasok ko. Pumikit ako at huminga nang malalim upang pakalmahin ang sarili ko. Mahigpit ang kapit ko sa kumpol ng mga bulaklak na hawak ko lalo na nang makita ko ang unti-unting pagbukas ng pinto. I was biting my lower lip until the door was opened completely for me. The slow yet romantic melody from the piano enveloped my ears as the eyes of the people inside were glued at me. Napaawang ang bibig ko hindi dahil sa ganda ng dekorasyon sa loob kundi dahil sa taong bumungad sa akin malapit sa pinto upang ihatid ako sa lalaking pakakasalan ko.“Hi, Ate Iyana.”Malawak a
He was drunk, so I thought it was something that is not serious. Kahit na seryoso ang mukha ni Arden nang sabihin niya 'yon, inisip ko pa rin na baka nagbibiro lang ang lalaki.Ano bang malay ko?! Lasing na lasing siya kagabi!“Damn. I just cancelled my flight last night! Tatlong oras lang ang tulog ko! Here, here! These are the dresses I got from a designer from London! She's a close friend of mine and we're lucky that she allowed me to rummage through her boutique last night! Choose now, Iyana! These are all premium designs!”Hindi pa ako nakakapagtanggal ng muta sa mga mata ko ay bumungad na agad sa akin si Rion na mukhang aligagang-aligaga. Behind him were the five white dresses presented in front of me.“R-Rion, s-sigurado ka ba rito? N-Nakausap mo ba si Arden?”Ni hindi pa maayos ang takbo ng utak ko mula sa pagkakagising ay ganito na agad ang bubungad sa akin!“Girl, hindi ka talaga makapaniwala na kasal mo ngayon?! Well, same! Ano bang nakain ni Arden at biglaan siyang nagdesi
I don't want a grand wedding, even if it is my dream.Gusto kong matupad ang pangarap kong kasal pero... hindi sa ganitong pagkakataon. I want to experience my dream wedding with love, hindi purong pagpapanggap.Umiwas ako ng tingin mula sa seryosong mga mata ni Arden. Base sa kung paano siya tumingin ay tila sinusubukan niyang basahin ang isip ko. Ang lalim. Hindi ko kayang tagalan.“Mas gusto ko na civil wedding ang kasal natin. Masasayang lang ang oras at ang pera mo kung sakali, Arden. Nagpapanggap lang naman tayo.” Wala na akong narinig na salita mula kay Arden pagkatapos niyon hanggang sa tuluyan na kaming umakyat upang matulog. Arden remained busy the next few days. Parang mas nadagdagan pa nga yata ang trabaho niya dahil hindi na siya umuuwi pa nang maaga para sumabay sa amin kumain ng dinner. Ngunit sa ilang araw na 'yon, hindi pumapalya ang lalaki sa pagbibigay ng pasalubong sa anak ko. Kinabukasan na nga lang ito nakikita ni Aeon dahil hindi na naabutan ng anak ko ang pa
Wala akong ibang nagawa kundi ang magpakawala ng isang malalim na hininga nang makita ko ang anak ko na nakayakap kay Arden habang nakahiga. My son was smiling ear to ear while hugging him. Hindi ko maibigay ang aruga ng isang tunay na ama kay Aeon. Paaano ko magagawa na pati 'to ay ipagkait sa kaniya? Katatapos ko maligo sa kuwarto ko at agad akong dumiretso rito sa kuwarto ng anak ko pagkatapos kong ayusin ang sarili ko. Sabay na lumingon sa akin ang dalawa nang marinig nila ang pagbukas ng pinto dahil sa pagpasok ko. “Mommy! Higa ka po sa likod ko!” Nginitian ko ang anak ko habang papalapit sa kanila. Ramdam ko ang mga mata sa akin ni Arden ngunit hindi na ako lumingon sa kaniya. Malaki ang kama ng anak ko. Kasya pa nga yata ang apat na tao. Dahan-dahan akong humiga sa kanang bahagi ng kama, sa tabi ni Aeon na nasa gitna. Tumabi nga ako sa anak ko, pero kay Arden pa rin siya nakaharap. Wala akong ibang nagawa kundi ang mag-scroll sa cellphone ko upang libangin ang sarili ko
“Hindi ko alam... hindi ko pa naman siya natitikman.” Kung puwede ko lang itakwil ang sarili ko dahil sa mga sinabi ko kay Rion ay ginawa ko na. “Malaki ang respeto sa akin ni Arden, Rion. Isa 'yon sa mga dahilan kung bakit ko siya nagustuhan. Kailan man ay hindi niya ako pinilit sa kahit na anong bagay.” Nanliit ang mga mata ko habang nakatingin sa kaibigan. “Umamin ka nga, pinagnanasahan mo ba siya?” Malakas na tumawa si Rion. Napangiwi pa ako dahil sa hampas niya sa aking braso. Mabuti na lang at kaming dalawa na lang ang nandito sa sala! “I'm just curious! At saka ano ba, may iba akong pinagnanasahan!” Iniba ko na ang topic namin ni Rion bago pa man kung saan mapunta ang aming usapan. Pinilit ko ang lalaki na magkuwento tungkol sa mga nangyari sa buhay niya upang hindi na namin mapag-usapan muli si Arden. Tama na muna yung mga kasinungalingang nasabi ko ngayong araw! Umalis ang lalaki pagkatapos makuntento sa aming pag-uusap. Masaya ako dahil pagkatapos ng ilang taon ay n
“I am here to drop some documents for Arden.” Nakagat ko ang ibabang labi ko. He spoke so casual na parang kahapon lang ang huling pagkikita naming dalawa. “Wala si Arden dito, Rion.” “Can you give these to him for me instead?” Inabot ng lalaki sa akin ang isang black na folder na agad ko namang tinanggap. Ngumiti siya sa akin. “Thank you, Iyana. That's all. I'll go ahead.” Sigurado akong halata na sa mga mata ko na naluluha ako. Hindi ko inakalang magkikita pa kami ulit. He was my only bestfriend. “Engineer Rion Axibal, para ka namang others!” Hindi ko na napigilan pa ang mga luha ko mula sa pagbagsak. Dahil doon ay tumawa ang lalaki. Humagulgol na ako nang tuluyan na siyang lumapit sa akin upang yakapin ako. I knew it. Inaasar niya lang talaga ako! “A-Akala ko, hindi mo na ako kilala!” “Girl, I missed you.” “I missed you too!” Humiwalay kami mula sa mahigpit na yakap sa isa't isa. Rion wiped the tears on my face gently using his thumbs. “I can't belive I didn't see
Ako naman ngayon ang gutom! Maaga akong nagising kinabukasan dahil sa gutom. Nawalan na rin kasi ako ng gana kagabi para kumain kaya natulog na lang ako agad pagkabasa ko sa mga mensahe ni Arden. Kung alam ko lang talaga na gano'n ang mangyayari, sumabay na lang sana ako sa dinner namin kagabi. Paggising ko ay diretso agad ako sa kusina. Masiyadong maaga ang gising ko at wala pa si Nanay Lina. Nang tignan ko ang orasan na nakasabit sa pader sa kusina, nakita ko na alas singko pa lang ng umaga. Masiyadong maaga para magluto ako ng umagahan kaya naman sliced bread with nutella na lang muna ang kinain ko. Halos maubos ko na ang isang plastic ng tinapay nang biglang may pumasok sa kusina. I was shocked when I saw Arden. Mukhang hindi rin inaasahan ng lalaki na makikita niya ako sa kusina nang ganito kaaga. “Good morning.” “G-Good morning.” Bagong ligo ang lalaki dahil basa ang kaniyang buhok. He was wearing black pants and white shirt. Hindi pa nakabutones ang pantaas ng lalaki kaya
Maaga ng isang oras ang uwi ni Arden noong gabing 'yon. Tahimik ako habang kumakain kaming dalawa dahil wala akong makapa na puwedeng sabihin. Iniwan na rin kami nina Nanay Lina at Tatay Rico dahil malalim na rin ang gabi at kailangan na nila magpahinga. Tanging tunog lamang ng mga utensils na gamit namin sa pagkain ang maririnig. Naunang matapos kumain si Arden sa akin kaya naman binilisan ko ang pagkain ko. Napansin niya yata 'yon at doon lang nabasag ang katahimikan na namamagitan sa amin. “Take your time, Iyana.” Hindi ako nagsalita ngunit hindi ko rin naman sinunod ang sinabi ng lalaki. Ang awkward kaya lalo na't ramdam ko ang pagtitig niya habang kumakain ako. “Can I get your number?” “Bakit?” Tinignan ako sa mga mata ni Arden. “Wouldn't it be suspicious if I don't have my fiancée's number?” Napapapikit na lamang ako sa kahihiyan sa tuwing naaalala ko ang nangyari kagabi. Pero, tama lang naman, hindi ba? Nagpapanggap kaming mahal namin ang isa't isa. Siyempre, dapa
It was just for a show. “We can't tell them about the deal.” Mabuti na lang at natatakpan ng dibdib ni Arden ang mukha ko mula sa paningin ng mag-asawa. Kung hindi ay kitang-kita nila kung gaano ako nagulat sa ginawang paghalik ni Arden. “Kung gano'n, magpapanggap tayo?” Nasa living room kami ngayon ng lalaki at kaaalis lang nina Nanay Lina at Tatay Rico. Mabuti na lang at mukhang walang napansin na kakaiba ang dalawa sa kinilos ko kanina dahil hindi talaga ako nakapagsalita dahil sa gulat. Halata ang pagod sa mukha ni Arden. He was currently removing the buttons of his black long-sleeved shirt. Hinubad niya 'yon at tanging itim na sando ang natirang suot niya na pang-itaas. “Kaya mo ba?” Lumingon ang lalaki sa akin. “Magpapanggap akong gusto kita?” “Hindi lang gusto, Iyana.” Kalmado ang lalaki na umupo sa sofa. Isinandal niya ang likod niya ro'n nang hindi inaalis ang mga mata sa akin. Mukha talaga siyang inaantok dahil sa pagod. “Mahal natin ang isa't isa— 'yon ang ala