ไทม์ ทายาทเจ้าของห้างสรรพสินค้าชื่อดัง.. หมั้นหมายกับ ไนล์สาวน้อยซึ่งดูภายนอกอ่อนแอ.. แต่ภายในแข็งแกร่งฉลาดอย่างที่ใครคาดไม่ถึง.. ไทม์ ชายหนุ่มที่ดูเพล์บอยและต่อต้านการหมั้นหมาย สำหรับเขาการแต่งงานต้องเกิดจากความรักเท่านั้น.. แต่กับไนล์ เจ้าของคติประจำใจ "รักแท้คือการแย่งชิง...รักไม่จริงคือเสียสละ" เพราะรัก..จึงยอมฟาดฟัน..กับบรรดาสาวๆในฮาเร็ม.. ไทม์ต้องเป็นของเธอคนเดียว...คนเดียวเท่านั้น..
View MoreSpecial 5“คุมแม่แน่ใจนะคะว่ามันจะไม่กัด..” เด็กหญิงตัวน้อย น้องนาราในวัยห้าขวบเอ่ยถามอย่างกล้าๆกลัวๆ..ในมือถือลูกชิ้นกับหมูปิ้งอย่างละข้าง..“ถ้าตัวเองกลัวก็กลับบ้านไปเลย..” เสียงของเด็กชาย ธารา พี่ชายคนโตพูดขึ้นเสียงดัง..แสดงภาวะผู้นำอย่างเต็มเปี่ยม..เหมือนผู้เป็นพ่อ..“ไม่ดุน้องนะคะธารา..น้องนาราไม่ต้องกลัวนะคะ..มีคุณแม่อยู่ด้วย..คุณแม่จะปกป้องน้องนารากับพี่ธาราเองค่ะ..” ฉันพูดด้วยความมั่นใจ..แต่ในใจนึกหวั่นๆกับสายตาดุๆของสุนัขจรจัดแม่ลูกอ่อนที่กำลังเห่าขู่ไม่ให้เข้าใกล้ลูกน้อยของตัวเอง..กิจกรรมให้อาหารสุนัขจรจัดเป็นสิ่งที่เราสามแม่ลูกมักจะทำเวลาหลังเลิกเรียนอยู่เป็นประจำ..ส่วนใหญ่เรามักจะวางอาหารไว้ในที่ที่เราคิดว่าปลอดภัยโดยฉันจะไม่ให้ลูกๆเข้าใกล้สุนัขเหล่านั้นเด็ดขาดเพราะกลัวจะได้รับอันตราย..ทว่าวันนี้มีสุนัขแม่ลูกอ่อนผอมโซและหลบอยู่เพิงใกล้ๆถังขยะ..ฉันรู้สึกเวทนาจึงจะเอาอาหารโยนเข้าไปในเพิงนั้นด้วยตัวเอง..“น้องนารากับพี่ธาราไม่ต้องเข้ามานะคะ..อยู่ข้างหลังคุณแม่..” ฉันเดินเข้าไปใกล้อีกในจุดที่สุนัขตัวนั้นจะสังเกตเห็นอาหาร..ขณะที่กำลังจะวางอาหารลงดันไปพลาดเหยียบโดนถังพลาสติก..ทำ
Special 4“คุณสามีทำอะไรคะ หอมจัง..” วันนี้มีการประชุมผู้ถือหุ้น..ฉันจึงเพิ่งจะกลับจากโรงแรมลักษณ์นารา..กว่าจะเดินทางมาถึงคอนโดก็ใช้เวลาบนท้องถนนเกือบสองชั่วโมงเศษๆ..ร่างสูงสวมผ้ากันเปื้อนสีหวานและทำอะไรบางอย่างอยู่หน้าเตาไฟฟ้า..ฉันสวมกอดชายหนุ่มทางด้านหลังพลางทำจมูกฟุดฟิดสูดกลิ่นหอมของอาหารที่กระตุ้นให้ชวนหิว..“สปาเกตตี้ซอสครีมเห็ดค่ะ..” ไทม์กำลังผัดเนยกับหอมใหญ่..ตัวเส้นสปาเกตตี้ต้มสุกและพักไว้ด้านข้างเรียบร้อยแล้ว..ทว่าอยู่ๆเขาก็ย่นจมูกถอยห่างออกมาจากเตาไฟฟ้า..“ไทม์เป็นอะไรคะ..หน้าซีดมากเลย..” ใบหน้าขาวจัดซีดเผือดแทบไม่มีสีเลือดเลย..เขาเอามือปิดปากและวิ่งเข้าไปในห้องน้ำตามด้วยเสียงโอ้กอ๊าก..จนฉันต้องปิดเตาและวิ่งตามเข้าไปในห้องน้ำ..ใช้ฝ่ามือลูบหลังสามีหนุ่มเบาๆ..“โรคกระเพาะรึเปล่าคะ..ไทม์กินอาหารไม่ตรงเวลาประจำเลยค่ะ..” ฉันสังเกตได้ว่าช่วงนี้ไทม์ไม่ค่อยกินข้าว..ร่างสูงที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อดูซูบลงถนัดตา..“ช่วงนี้ไทม์คงเครียดเรื่องโปรเจคโรงแรมใหม่น่ะค่ะ..” ไทม์ทำท่าเหมือนจะยืนไม่อยู่..เขาใช้มือข้างหนึ่งค้ำอ่างล้างหน้าไว้..“เครียดยังไงก็ต้องรักษาสุขภาพนะคะ..ไทม์รู้ตัวไหมคะว่าช่
Special 3หลังจากรอนแรมไปทริปฮันนีมูน..เอ่อ..ไม่สิ..น่าจะทริปแก้บนของฉันมากกว่า..เราก็เดินทางกลับมาถึงประเทศไทย..เพียงแค่เครื่องบินลงจอด..สามีหนุ่มสุดหล่อของฉันเปิดสัญญาณมือถือขึ้นมา..เสียงเตือนจากโปรแกรมไลน์..ข้อความ..โซเชียลทุกแอพลิเคชั่นก็ดังแบบรัวๆ..ตอนที่เราอยู่ต่างประเทศเราพร้อมใจกันปิดมือถือ..ไม่เสพสื่ออะไรเลย..ไทม์มักจะซื้ออาหารมาทำที่ห้องพักสุดหรูที่มีเครื่องครัวแบบครบวงจร..ตอนเช้าฉันจะนอนตื่นสายๆ พอลืมตาขึ้นกลิ่นอาหารเช้ากับกาแฟหอมกรุ่นก็มาเสิร์ฟถึงเตียง..ใบหน้าหล่อเหลาของสามีหนุ่มก็จะลอยมาใกล้ๆ เขากอดจูบฉันแทบจะทุกเวลา..และเรื่องอย่างว่าก็ไม่ขาดตกบกพร่อง..ชายหนุ่มไม่มีทีท่าอ่อนเพลียเลยสักนิด..ผิดกับฉันที่เหมือนโดนสูบพลังงานแทบจะไม่มีแรงตื่นมารับอากาศบริสุทธิ์ในตอนเช้าเลย..“ไทม์..เข้าบริษัทก่อนไหมคะ..เดี๋ยวไนล์ไปรอที่คอนโด” ฉันเห็นไทม์ก้มพิมพ์ข้อความในมือถือ..ใบหน้าขาวจัดมีแววเครียดเล็กน้อย..อาจเพราะเขาทิ้งงานไปเกือบสองอาทิตย์..แม้ว่าคุณพ่อของเขารับปากว่าจะดูแลแทนไปก่อนในช่วงที่เราไปทัวร์ยุโรป..แต่คนที่บ้างานอย่างไทม์ก็แอบทำงานตอนที่ฉันหลับทุกคืน..“วันนี้ไทม์ว่าจะอยู่กับไน
Special 2Time talksหลังจากงานหมั้น..ไนล์ก็ไม่ได้ทำตัวแตกต่างจากตอนที่ยังไม่ได้หมั้น..หญิงสาวยังทำตัวเหมือนเดิม..ตามผมไปในที่ต่างๆ ซึ่งการอำพรางตัวก็ไม่ได้แนบเนียนตรงข้ามยังโดดเด่นซะจนผมจะแกล้งทำเป็นไม่เห็นก็ไม่ได้..ที่ผมยอมหมั้นเพราะคิดว่าเธอจะกล้าเข้าหาผมมากขึ้น..ความสัมพันธ์ไม่คืบหน้าหนำซ้ำเธอกับหมอธันวา..อดีตเพื่อนสมัยเรียนมัธยมของผมยังไปไหนมาไหนด้วยกันแบบไม่แคร์คู่หมั้นอย่างผมด้วยซ้ำ..ผมออกมานั่งปรับทุกข์กับมาร์ค..เพื่อนสนิทเมื่อครั้งที่เรียนที่อเมริกา..ชายหนุ่มเป็นเจ้าของคลับโฮสท์ชื่อดัง..“เพิ่งจะหมั้นทำหน้าเหมือนกินยาขมนะมึง..พ่อมึงบังคับใช่ไหมล่ะ..” ไอ้มาร์คเอ่ยทักเมื่อเห็นผมเอาแต่นั่งดื่มไม่พูดไม่จาซึ่งทั้งหมดก็เป็นเพราะเพราะผู้หญิงที่ชื่อริมนารามาวิ่งวนในหัวใจผม..ไม่ยอมออกไปซะที..“..............” ผมไม่ได้ตอบอะไร..ถ้าไอ้มาร์คอยากจะเข้าใจแบบนั้นก็ตามใจ..“เอาแบบนี้สิมึง..มึงก็แกล้งควงสาว..ให้หึงจนเส้นเลือดฝอยในสมองแตกไปเลย..ทนได้ทนไป..เดี๋ยวแม่ง..ก็ถอนหมั้นไปเอง..เชื่อกู..” คำว่าหึง..ทำให้ผมรู้สึกสนใจในสิ่งที่เพื่อนรักแนะนำขึ้นมาทันที..จริงสิ..ถ้าผมแกล้งชวนผู้หญิงไปกินข้าว.
Special 1Time talks“คุณไทม์ครับ..คุณโดนสะกดรอยตาม” ลุงโชค พนักงานขับรถที่พ่วงตำแหน่งบอดี้การ์ดของผมเอ่ยขึ้น..“สะกดรอยตาม?” ผมเลิกคิ้วด้วยความงุนงง..เท่าที่ดูผมก็ไม่น่าจะมีศัตรูที่ไหน..เพราะเพิ่งเรียนจบมาจากอเมริกากลับมาไทยแค่ไม่กี่เดือน..“เขาตามคุณไทม์มาสักระยะแล้วครับ..”“ใครครับลุงโชค..” ผมรู้ดีว่าคนอย่างลุงโชคคงสืบมาเรียบร้อยก่อนที่จะมาแจ้งผมอยู่แล้ว..ลุงโชคเป็นคนเก่าคนแก่ของคุณพ่อที่ท่านไว้วางใจให้มาดูแลผมต่อ..“เป็นผู้หญิงครับ..ชื่อริมนารา ลดาอมรกุล..”..ผมเองก็รู้ดีว่าตัวเองหน้าตาดี ร่ำรวย ผู้หญิงหลายคนต่างวิ่งเข้าหา..ผมรู้สึกประหลาดใจที่มีผู้หญิงคอยสะกดรอย..ถ้าสนใจก็น่าจะเดินเข้ามาทำความรู้จักกันดีๆ..ส่วนจะสานต่อหรือไม่ก็คงเป็นอีกเรื่อง..“เป็นทายาทเจ้าของโรงแรมริมนารา..หรือรู้จักในชื่อว่า..ไฮโซไนล์ครับ” ผมค้นหาข้อมูลของหญิงสาวในเวบเสิร์ชเอนจิ้น..ภาพของไฮโซไนล์ในอิริยาบถต่างๆ ปรากฏขึ้นมาในหน้าจอมือถือของผม..เธอมีผิวขาวนวลเนียน ใบหน้ารูปไข่ ดวงตากลมโตสีเข้ม..ริมฝีปากบางอมชมพูระเรื่อ..ร่างบางที่มักจะอยู่ในชุดเดรสแบบต่างๆดูเป็นผู้หญิงหวานๆ..ออกแนวน่ารักน่าทะนุถนอมมากกว่าสวยเฉี่
Chapter 33@ โรงแรมรวันดาสปาแอนด์รีสอร์ตฉันกลับมาที่เกาะพร้อมพี่คริสซี่..ปิดการติดต่อสื่อสารกับไทม์ทุกช่องทาง..ถ้าจะถามว่างอนเรื่องแฟนเก่าเขาไหมก็คงตอบว่าไม่..แต่ที่ฉันมาที่นี่เพราะมีภารกิจอะไรบางอย่าง..นั่นก็คือ..เซอร์ไพร้ซ์ขอไทม์แต่งงาน..เพราะถ้ารอให้ไทม์ขอก็ไม่รู้เขาจะขอเมื่อไหร่..ฉันเลยยอมเป็นผู้หญิงใจกล้าหน้าด้านหน่อยๆ..ขอเขาก่อนไปเลย..“นี่หนู..กลายเป็นชะนีเผือกกลายพันธุ์ตั้งแต่เมื่อไหร่ยะ..” พี่คริสซี่จีบปากจีบคอพูดพลางเบ้ปากด้วยความหมั่นไส้..“แหม..ขุ่นเจ้..ถ้าได้ไทม์เป็นสามี..ไนล์ยอมเป็นชะนีน้อยเรียกหาหลัวเลยคร้า..”“หืม..คุณไทม์งานดีเกรดดับเบิ้ลเอขนาดนั้น..เป็นเจ้..เจ้จะขอรวบรัดตัดตอนตั้งแต่วันหมั้นเลยจ้า..คนอะไรหล่อล่ำ..น่าปล้ำ..โอ้ย..มีความอิจฉาตาร้อน..” พี่คริสซี่คงนึกจินตนาการอะไรแปลกๆ..คุณเธอทำทีเขินอายแถมยังตีมือฉันอย่างแรง..“ว่าแต่..คืนนั้นเจ้ไม่ได้ตกเป็นของพาฝันใช่ไหมคะ..” ก่อนที่ฉันจะออกจากผับได้ยินเสียงพี่คริสซี่ตะโกนสารภาพความจริงกับพาฝัน..ตามมาด้วยเสียงกรีดร้องของเพื่อนสาว..“โอ้ย..พูดแล้วขนลุก..คืนนั้นเจ้ต้องแช่น้ำล้างบาปที่โดนชะนีลวนลามจนเกือบเสียตัว..พอผู้ชา
Chapter 32@ คอนโดไทม์เสียงออดแผดเสียงดังลั่นจนฉันที่เพลียร่างสุดๆจากกิจกรรมเมื่อคืนถึงกับนอนต่อไม่ได้..ฉันซุกใบหน้าเข้าหาอกกว้างที่เปลือยเปล่าของคนรัก..แต่เสียงนั่นก็ยังดังแบบต่อเนื่อง..“ไทม์คะ..ใครมาแต่เช้า..ไนล์นอนไม่ได้เลย..” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงที่งัวเงียและยังไม่ลืมตา..“ช่างเถอะค่ะ..วันนี้วันหยุด..นอนต่อดีกว่า..” วันหยุดของไทม์คือวันไหนก็ได้ตามใจท่านประธาน..วันไหนเขาไม่อยากไปทำงานก็คือวันหยุด..“แต่ออดยังไม่หยุดดังเลยค่ะ..ไปดูหน่อยเถอะค่ะว่าใครมา..” ไทม์ลุกขึ้นจากที่นอนอย่างเสียไม่ได้..ร่างหนาเปลือยอกที่สวมเพียงกางเกงผ้าขายาวเดินออกจากห้องนอนอย่างไม่เต็มใจ..เพราะโดนขัดจังหวะการพักผ่อนที่เพิ่งจะได้พักจริงๆเพียงแค่สามชั่วโมงเท่านั้น..หลังจากเรากลับมาจากผับ..ไทม์ที่บอกว่าจะให้ฉันง้อ..แต่ตัวเขาเองกลับเป็นฝ่ายทำทุกอย่างเอง..ปากก็บอกว่าเมา..แต่คนเมาคล้ายจะมีสติมากกว่าคนที่ไม่เมาอย่างฉัน..เขาพลิกร่างฉันตามใจชอบอย่างกับฉันเป็นตุ๊กตา..ฉันบิดร่างด้วยความเมื่อยขบ..พลางเดินตามไทม์ไปที่ห้องรับแขก..“ไทม์..คิดถึงจังค่ะ..” หญิงสาวร่างสูง..ผมสีบลอนด์ตาสีฟ้า..ที่น่าสนใจคือหน้าอกคัพอี..ที่อยู่ภา
Chapter 31@ Ladies and Gentlemen night Party Club“ยินดีต้อนรับที่ออกมาจากเกาะนะจ้ะ..เอ้า..ชน..” เสียงของพาฝันดังขึ้น..หล่อนเป็นตัวตั้งตัวตีในการจัดเวลคัม ปาร์ตี้ให้ฉัน..ผู้ซึ่งไปอยู่ที่เกาะทางใต้เพียงแค่สองวันเต็มๆ..และไม่ได้ไปดูแลกิจการโรงแรมอย่างที่คิดไว้ในตอนแรก..เพราะอดีตคู่หมั้น..ไม่สิ..กำลังจะกลับมาเป็นว่าที่คู่หมั้นอีกรอบ..อย่างไทม์ตามเฝ้าตามประกบติดชีวิตของฉันยิ่งกว่าสารคดีตามติดชีวิตสัตว์โลกจนฉันแทบไม่มีเวลาทำอะไร..พอชายหนุ่มติดงานด่วนที่บริษัทใหญ่ก็หอบหิ้วฉันขึ้นฝั่งมาด้วย..ทั้งๆที่ฉันบอกว่าจะขอดูแลโรงแรมรวันดาสักพัก..แต่ไทม์ก็ไม่ไว้ใจให้ฉันอยู่กับธันวาหรือแม้แต่พี่คริสซี่ตามลำพัง..“พี่คริส..ชนคร่า..” ยัยพาฝันจากอดีตคือศัตรูคู่แค้น..ตอนนี้กลับกลายมาเป็นพันธมิตร..กำลังส่งสายตาหวานๆฉ่ำๆให้พี่คริสซี่..ซึ่งนางยังไม่รู้ว่าคุณเจ้เป็นตัวแม่เต็มตัว..พี่คริสซี่ชนแก้วพลางส่งยิ้มแหยๆให้พาฝัน..“พี่คริส..ไปแดนซ์กันหน่อยไหมคะ..ยินดีต้อนรับสู่เมืองกรุงนะคะ..” ฉันทำทีแยกคุณเจ้ออกไป..ก่อนที่พาฝันจะข่มขืนคุณเจ้ทางสายตาและวาจา“ไปค่ะ..ฝันไปด้วยนะคะ..” พาฝันเกาะแขนพี่คริสซี่ไปเต้นที่กลางฟลอ
Chapter 30หลังจากที่พี่คริสซี่ออกจากห้องสปาไปแล้ว..ฉันกับไทม์ก็อยู่ในห้องนั้นเพียงลำพัง..อาจเพราะตอนนี้สถานะของเราเหมือนแค่คนเคยรู้จักกัน(ดี) จึงรู้สึกกระอักกระอ่วนใจ..ฉันนั่งอยู่ริมหน้าต่างมองน้ำทะเลสีฟ้าใสซึ่งมันเป็นวิวเดียวที่เป็นข้ออ้างที่จะไม่มองหน้าคนข้างๆ..เรานั่งเงียบๆกันอยู่นานเกือบห้านาที..ตอนนี้เสียงลมหายใจแผ่วเบายังได้ยินเพราะในห้องเงียบมาก..“ไทม์คะ/ไนล์คะ” ทว่าบทจะพูดก็พูดออกมาพร้อมกัน..“ไนล์พูดก่อนค่ะ..” ใบหน้าหล่อเหลาของอดีตคู่หมั้นหันมายิ้มกว้าง..ดวงตาคู่คมทอประกายวาบหวาน..และหัวใจของฉันก็เต้นแรงมากกว่าปกติ..อ่อ..นี่คงเป็นความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับคนพิเศษเท่านั้นสินะ..“ไทม์มาทำอะไรที่นี่คะ..อ่อ..คงมาดูแลโรงแรมที่กำลังจะสร้างใช่ไหมคะ..” ฉันนึกได้ว่าพื้นที่ด้านข้างของโรงแรมรวันดาที่เคยเป็นพื้นที่รกร้างว่างเปล่า..จู่ๆก็มีการแผ้วถางและล้อมเป็นพื้นที่ก่อสร้างอะไรบางอย่าง..เจ้คริสซี่ก็เฉลยให้ฟังแล้วว่าเป็นโรงแรมของทางตระกูลสิทธิเกียรติกุล..นามสกุลที่ฉันเคยใฝ่ฝันว่าจะได้ใช้..และคงไม่มีโอกาสได้ใช้แล้ว..หัวใจของฉันวูบโหวง..การสนทนากับคนแปลกหน้าที่เคยรู้จักกันดีมันหน่วงๆแบบนี้
Chapter 1“สวัสดีค่ะ..จองโต๊ะไว้รึเปล่าคะ..อ้าว..คุณ..เข้าไปไม่ได้นะคะ” เสียงของพนักงานสาวไล่หลังฉันมา..ฉันหาได้สนใจไม่..รีบเดินตรงไปยังหนุ่มหล่อสาวสวย..โต๊ะติดกับกระจกซึ่งมองเห็นวิวทิวทัศน์ยามค่ำคืน..ทำเลดีและเป็นส่วนตัวที่สุด..ฉันลากเก้าอี้จากโต๊ะว่างด้านข้างๆ..มาร่วมวงกับคนทั้งสอง..หญิงสาวในชุดเดรสเปลือยไหล่สีขาวมองฉันด้วยความสงสัยแกมตกใจ..ทว่าชายหนุ่มที่สวมเสื้อเชิร์ตสีขาวพับแขนกลับเบือนหน้าไปทางอื่นเหมือนไม่ใจ..“เธอเป็นใคร..” สาวสวยตรงหน้าเริ่มเอ่ยถาม..เมื่อเห็นฉันเอาแต่จ้องหน้าหล่อนไม่วางตา..คนนี้ดูสวยกว่าคนก่อนๆ แต่โครงหน้าคล้ายๆกัน สวยตามแบบพิมพ์นิยม..ใบหน้ารูปไข่ จมูกโด่งได้รูป ดวงตากลมโตสีอ่อน..ริมฝีปากบางเคลือบสีกุหลาบ..“ฉันชื่อ ริมนารา..ลดาอมรกุล..เธอจะเรียกฉันว่าไนล์ก็ได้..” ฉันส่งยิ้มให้อย่างเป็นมิตร..และไม่รับรู้ด้วยว่าเธอจะอยากเป็นมิตรด้วยไหม..“แล้วเธอมานั่งตรงนี้ทำไม..พี่ไทม์คะ..รู้จักผู้หญิงคนนี้รึเปล่า..ถ้าไม่รู้จักมารีจะให้พนักงานไล่ผู้หญิงคนนี้ไป” คนนี้ชื่อมารีสินะ..ฉันยกยิ้มที่มุมปากมองท่าทีของไทม์ คราวนี้เขาจะทำยังไง..“ไนล์..กลับไป..” เสียงทุ้มนุ่มนั้นพูดด้ว...
Comments