Chapter 1

BIANCA ISSABELLE POV

“Sign this! Tapos na ang pagiging sunod-sunuran ko sa iyo Bianca. Hindi kita mahal at ito na din siguro ang pagkakataon natin pareho para palayain ang isat isa!” seryosong wika sa akin ni Daniel Aragon Buenaventura.

Inihagis niya sa harap ko ang hawak niyang papel at gamit ang nangingnginig kong kamay pinulot ko iyun at binasa. Hindi ko na napigilan pa ang sunod-sunod na pagpatak ng luha sa aking mga mata habang binabasa ko ang divorce agreement.

Mahigit isang lingo din siyang hindi umuwi dito sa bahay tapos ito pala ang pasalubong niya sa akin. Gusto niya nang makigpahiwalay sa akin. Gusto niya nang tapusin ang tatlong taon naming pagsasama na pilit kong iniingatan huwag lang masira.

“Bakit? Hindi mo ba ako mahal? Never mo ba talaga akong minahal? Daniel, alam na alam mo kung paano kita inaalagaan sa loob ng tatlong taon! Hindi pa ba sapat ang lahat-lahat ng sakripisyo ko at pag-aalaga na ibinigay ko sa iyo? Ano ba ang kulang sa akin? Sabihin mo? Ano pa?” humahagulhol kong bigkas. Hindi ko akalain na dito na pala magtatapos ang tatlong taon naming pinagsamahan.

“Walang kulang Bianca! Hindi ko din sinabi sa iyo na alagaan mo ako! Hinintay kong kusa kang bumitaw pero hindi mo ginawa. Wala kang balak na sumuko kaya ako na mismo ang gumawa ng paraan para matapos na ang lintik na kasal natin! Hindi ko nakikita ang sarili ko na makakasama ka habang buhay.” Malamig na bigkas niya kasabay ng dobleng sakit ng kalooban na nararamdaman ko ngayun.

“Lintik na kasal? Huwag mong sabihin na hindi ka nag-enjoy. Nagsex tayo! Ginagawa nating dalawa ang mga gawain na tanging mag-asawa lang ang pwede gumawa noon. Kung talagang hindi mo ako mahal bakit sa tuwing ginagamit mo ang katawan ko nag-eenjoy ka? Bakit?” umiiyak kong bigkas. Alam kong wala nang dahilan pa para pag-usapan ang tungkol sa bagay na ito pero ang sakit kasi talaga eh. Sobrang sakit!

“Lalaki ako..at ikaw ang nandiyan para makaraos ako. Hindi ikaw ang babaeng para sa akin kaya huwag mo nang pahirapan pa ang sarili mo. Pirmahan mo na iyan. Huwag kang mag-alala. Hindi na saklaw ni Lola ang mga desisyon ko ngayun. Nasa pangalan ko na ang parte ng kumpanya kaya hindi niya na magagawang panakot sa akin ang tungkol sa kasal natin para ipitin ako na huwag ibigay sa akin ang mana ko.” Balewala niyang wika.

Pera-pera lang talaga. SAbagay, kaya lang naman kami ikinasal dahil sa hiling ng Lola niya. Binantaan siya noon ng Lola niya na kung hindi rin lang ako ang babaeng ihaharap niya sa altar huwag niya nang asahan pa na may mana siyang matatangap. At ito na nga iyun, nakuha niya na ang gusto niya kaya itsapwera na ako! Wala na akong halaga sa kanya. Para na akong isang basahan na gusto niyang itapon.

Bakit siya pa rin ba? Si Jeneva pa rin ba ang dahilan? Paano na ako? Paano na ang lahat-lahat? Paano kapag malaman ito ni Lola? Alam na alam mo na siya ang gumawa ng paraan para maikasal tayo three years ago!” umiiyak kong bigkas sa kanya.

“Ako ang bahala kay Lola. Maiinitindihan niya ako dahil ako ang apo niya. Sa akin pa rin siya papanig at wala na siyang magagawa once na nai-file na sa korte ang dokumento ng ating diborsiyo.” Seryosong sagot niya sa akin. Ni wala man lang indikasyon nang kalungkutan sa mga mata niya. Pursigido talaga siya na hiwalayan ako.

“Hindi! Hindi ko kaya! Mahal kita! Hindi ko alam kung anong buhay ang haharapin ko kung sakaling mawala ka sa akin.” Umiiyak kong bigkas sa kanya sabay iling. Kaagad naman tumalim ang pagkakatitig niya sa akin palatandaan na hindi niya nagusutuhan ang sinabi ko.

“Anong sabi mo? Ayaw mong pirmahan? Really, you don’t have a choice kundi to sign that fucking divorce paper Bianca. Hindi kita mahal at never kitang mamahalin habang buhay.” Singhal niya sa akin sabay kuha ng ballpen at iniabot sa akin. Mukhang naubos ko na ang pasensya niya. Ganito naman siya palagi eh..kapag hindi niya nakuha ang gusto niya sisigawan niya ako.

“Sign that! Don’t worry, as long as pirmahan mo ang papel na iyan, automatic na may papasok na pera sa account mo na worth 30 million pesos. Sapat na ang perang iyun para makapagsimula ka ulit. Sapat na ang perang iyan bilang kabayaran sa lahat ng sakripisyo na ginawa mo sa akin. Sapat na ang perang iyan bilang kabayaran sa pagamit ko sa katawan mo! ” Seryoso niyang bigkas sa akin.

Sobrang nanliliit ako sa sinabi niya ngayun. Hindi ako isang prostitute para bayaran niya. Katunayan nga siya lang ang kaisa-isang lalaki na pinag-alayan ko ng katawan ko. Pero wala na…mukhang hindi importante sa kanya ang

tungkol sa bagay na ito. Pag -aari ng ibang babae ang puso niya at alam kong si Jeneva ang isa sa mga dahilan kung bakit gusto niya nang tapusin ang kasal namin.

“All right! Bibigyan kita ng twenty four hours para pirmahan at magligpit. Gusto ko bago mag twenty- four hours, wala ka na mansion na ito.” Seryoso niyang wika sa akin at mabilis ang hakbang na lumabas ng kwarto. Pabalibag niyang isinara ang pintuan na siyang dahilan kaya lumikha ng malakas na kalabog sa buong paligid.

Kaagad naman akong napahagulhol ng iyak. Hindi ko akalain na darating ako sa ganitong sitwasyon. Hindi ko akalain na darating ang araw na gusto niya na akong hiwalayan.

Kay Daniel lang umiikot ang mundo ko sa loob ng tatlong taon. Nanatili akong bilango sa mansion na ito sa loob ng tatlong taon dahil gusto ko siyang pagsilbihan. Gusto ko siyang bigyan ng satisfaction. Gusto kong ipakita sa kanya na karapat-dapat akong mahalin.

Pero nabigo ako. Binigo niya na naman ako. Hindi ko alam kung ano ba ang mali sa akin. Bakit napakiharap niyang abutin? Bakit na- pakahirap turuan ang puso niya na mahalin ako.

Muli akong napatitig sa divorce paper na nagkalat sa sahig. Hindi ko pa nga pinipirmahan ang naturang papel pero para na akong mamamatay. Para nang sinasaksak ng libo-libong karayom ang puso ko.