CHAPTER 5

DANIEL ARAGON BUENAVENTURA POV

"Kumain na ba si Bianca?” kaagad na tanong ko sa kasambahay naming si Thelma pagkababa ko ng dining area. Kasalukuyan kaming magkasabay na kumakain ni Jeneva nang hindi mawala-wala sa isipan ko si Bianca.

Sa tatlong taon na magkasama kami sa mansion na ito never akong pumayag na makasabay siyang kumain. Sanay akong kumakain na mag -isa habang nasa tabi ko siya at pinagsisilbihan niya. Ngayung ibang babae na ang kasama ko hindi ako nakakaramdam ng tuwa. Parang may kulang sa akin na hindi ko maintindihan.

Aaminin ko sa sarili ko na nakokonsensya ako sa ginawa ko sa kanya. Aware naman ako kung gaano niya ako kamahal pero hindi ko din talaga maintindihan ang sarili ko. Tuwing nakikita ko ang kanyang mukha umiinit talaga ang ulo ko.

"Si Mam Bianca po? Umalis na po siya kanina Sir." sagot naman ni Thelma na labis kong ikinagulat.

Ito ang kauna-unahang lumabas ni Bianca ng bahay na hindi niya ipinaalam sa akin at hindi ko siya kasama. Wala sa sariling nabitawan ko ang hawak kong kutsara at tinidor at seryosong tinitigan si Thelma.

"Umalis? Saan nagpunta?" nagtataka kong tanong.

"May mga dala bang gamit? Baka pumayag na siyang maghiwalay kayo Babe!" sabat naman ni Jeneva. Wala sa sariling napatitig ako sa kanya.

Si Jeneva! Ang childhood sweetheart ko na mula mga teenager pa lang kami nangako na ako sa kanya na siya lang ang papakasalan ko. Nagbago lang ang lahat dahil sa pakikialam ni Lola! Hindi ko natupad ang pangako ko pero sa loob ng tatlong taon na pagsasama naming dalawa ni Bianca...never din naman kaming naghiwalay ni Jeneva.

May relasyon pa rin kami. Patago nga lang. Alam kong malaking kalapastanganan kay Bianca ang ginagawa kong ito pero sa tuwing tinititigan ko si Jeneva, palaging bumabalik sa isipan ko ang pangako ko sa kanya noon pa man na siya lang ang baaeng mamahalin ko. Siya lang at wala nang iba.

"Ayaw niyang pirmahan ang divorce paper. Ayaw niyang mawalay sa tabi ko." sagot ko at mabillis na tumayo. Lumabas ng dining are at direchong umakyat ng hagdan. Isang kwarto lang ang gusto kong puntahan ngayun. Kwarto ni Bianca at nang buksan ko ang pintuan, kakaibang katahimikan ang kaagad na bumalot sa buo kong pagkatao.

Parang bigla akong nakaramdam ng panlalamig. Inilibot ko ang tingin sa paligid at doon ko napagtanto na wala si Bianca. Maayos ang pagkakasalansan ng mga gamit niya lalo na ang mga librong paborito niyang basahin. Wala sa sariling napatingin ako sa kama at ganoon din. Maayos ang mga beddings at mukhang walang gumamit or nahiga man lang.

Naagaaw ng attention ko ang papel na pilit kong pinapirmahan sa kanya. Kaagad na napakunot ang noo ko nang mapansin ko na maayos na iyung nakapatong sa bedside table. Akamng dadamputin ko sana nang mapansin ko ang isang kumikinang na bagay. Pinulot ko iyun at ganoon na lang ang panlalaki ng mga mata ko nang makita ko ang wedding ring ni Bianca.

Yes, wedding ring niya at never kong nakita itong hinubad niya. Parang biglang nanginig ang laman ko at kaagad na dinampot ang divorce agreement at binuklat. Ganoon na lang ang panlulumo ko ng makita ko na pirmado na ito ni Bianca.

Piniramahan niya na ang divorce agreement namin pero bakit hindi ako masaya? Bakit feeling ko may isang importanteng bagay ang biglang nawala sa akin! Bakit parang nasasakatan ako ngayun?

Dahil ba nasanay na ako sa presensya niya dito sa mansion? Dahil ba hindi na ako sanay na wala na siya?

"Umalis na ba siya? Pinirmahan niya na?" napukaw lang ako sa aking pagmumuni-muni ng marinig ko ang boses ni Jeneva at nang lingunin ko siya, nakatayo siya sa pintuan ng kwarto habang may matamis na ngiti na nakaguhit sa labi. Kaagad kong nailapag ang divorce paper at mabilis na naglakad palapit sa kanya.

"Hindi ka pwede dito. Off-limits ka!" bigkas ko sabay hawak sa braso niya at halos kaladkarin ko siya paalis. Kaagad kong isinara ang pintuan ng silid at seryosong tinitigan si Jeneva.

"Hindi porket pinayagan kita na pumasok dito sa mansion malaya mo nang gawin lahat ng gusto mo!" seryoso kong wika sa kanya. Napansin ko ang pagkagulat sa mga mata nito habang titig na titig sa akin.

"Daniel, ano ba ang nangyayari sa iyo? Hindi ako si Bianca para pagsabihan mo ng ganiyan. Ako si Jeneva....ang chilhood sweetheart mo!" nakangiti niyang bigkas. Tinitigan ko naman siya sabay tango.

"I know at kung gusto mong magtagal dito sa mansion sundin mo ang sinabi ko. Ayaw na ayaw kong pumapasok ka sa kwarto na iyan!" sagot ko sa kanya sabay turo sa kwartong nakasarado. Ang kwartong tatlong taon din na ginamit ni Bianca.

"Why..d'ont tell me na nakokonsensya ka? Don't tell me biga mong na-realized na hindi mo pala kayang mawala siya sa iyo?" tatawa-tawang sagot naman ni Jeneva. Hindi ko siya pinansin bagkos mabilis akong bumaba ng hagdan. Palabas na ako ng bahay nang makasalubong ko ang aking half brother na may nakaguhit na masayang ngiti na napatingin din sa akin.

"Paano ka nakapasok? Ilang beses ko bang sabihin sa iyo na bawal ka dito?" galit kong sita sa kanya. Malakas naman itong natawa sabay sulyap kay Jeneva na nasa likuran ko lang.

"Mukhang may dahilan kung bakit nagpasya ang asawa mong layasan ka! I think hindi ko na kailangan pa ng confirmation mula sa iyo. Malinaw na sa akin ang lahat. Hiwalay na kayo at pwede ko nang ligawan ang babaeng matagal ko nang gusto." nakangisi nitong bigkas. Kaagad na nanlaki ang mga mata ko dahil sa sinabi niya.

"Dont dare...hindi pa napo-proseso sa korte ang divorce namin kaya wala kang karapatan na landiin ang asawa ko!" galit kong singhal kay Arnold. Tumawa lang ito ng malakas at matalim ang mga matang tinitigan ako.

"Sorry Bro! Kahit na alam kong ilang beses mo na siyang pinagsawaan, handa pa rin akong tangapin siya ng buong puso. Gagawin ko siyang reyna sa aking palasyo at hindi ko gagawin ang mga kasamaan na ginawa mo sa kanya!" seryosong bigkas ni Arnold na lalong nagpakulo ng dugo ko.

Ngayun pa lang.....parang gusto ko nang pagsisisihan ang ginawa kong pagpapapirma ng divorce paper kay Bianca!

Maganda naman talaga si Bianca at maraming lalaki ang naghahabol sa kanya bago kami ikasal. Isa na dito ang half brother kong si Arnold na nakikita ko sa kanyang mga mata ngayun na pursigido talaga siyang maangkin ang asawa ko!