เอาใจ 3/3

“โต้งหุ่นดีจัง ขอสัมผัสหน่อยสิ” น้ำหวานเอื้อมมือขึ้นมาหวังจะสัมผัสร่างกายของผมอีกครั้ง แต่คราวนี้ผมไม่ยอมให้เป็นอย่างนั้นหรอก ผมคว้าหมับที่ข้อมือของเธอได้ก่อนที่เธอจะสัมผัสโดนตัว

“เล่นพอล่ะ ออกไปได้แล้ว” ผมออกปากไล่ด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

“ตะ..”

“ออกไป!!” คราวนี้ผมตะโกนเสียงดังลั่น จนทำให้น้ำหวานถึงกับสะดุ้งสุดตัว เธอยังยืนอยู่กับที่อยู่อีกไม่ยอมเดินออกไป ผมจึงจับที่ต้นแขนของน้ำหวานแล้วกระชากตัวเธอให้ออกไปจากเขตบ้านพักของผม

“โอ๊ยยยย”

“น้ำหวาน!!”

เพื่อนๆ ของเธอรีบวิ่งเข้ามารับเพื่อนตัวเอง เมื่อโดนผมโยนออกมา นี่มารออะไรกัน มารอดูยัยนี่กินผมหรือไง

“ไปให้ไกลๆ จากตรงนี้เลยนะ ก่อนที่โต้งจะหมดความอดทน”

“ไปเถอะน้ำหวาน” เสียงเพื่อนเธอคนหนึ่งบอก แล้วน้ำหวานกับเพื่อนๆ ของเธอก็เดินหายไปจนหมด

ผมรีบเดินกลับขึ้นมาดูมิรินว่าเธอตื่นหรือเปล่า ที่ผมตะคอกน้ำหวานเสียงดังเมื่อกี้จะทำเธอตกใจตื่นหรือเปล่านะ เมื่อผมเดินขึ้นมาบนบ้านก็เจอกับมิรินกำลังนั่งทำหน้าหมุ่ยอยู่บนที่นอน

“ตื่นแล้วเหรอ” ผมเดินไปนั่งลงข้างๆ มิริน ซางเมาหรือยังนะ

“เหมือนมีคนตะโกนด่ามิรินเลยอ่ะ” มิรินพูดด้วยอาการง้อแงเหมือนเด็กๆ ยังไม่ซางเมาสินะ

“ไม่มีใครเขาว่าอะไรหรอก เมื่อกี้ไล่แมว” ผมบอกมิรินพร้อมกลั้นขำ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผมจะหาข้ออ้างได้น่าขำขนาดนี้

“เหรอ แล้ว...ถอดเสื้อทำไม” มิรินมองหน้าผม คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันเป็นปมด้วยความสงสัย

“จะอาบน้ำไง”

“แล้วทำไมไม่ถอดกางเกงด้วยล่ะ” แล้วจะมาสงสัยอะไรนักหนาล่ะเนี้ย

“จะถอดเดี๋ยวนี้ล่ะ ให้ถอดเลยไหม” ผมแกล้งยืนขึ้นแล้วทำท่าถอดกางเกง เพราะคิดว่ามิรินจะมีอาการอายหรือเขิน แต่เปล่าเลย มิรินกลับนั่งมองผมตาแป๋ว ความที่อยากจะแกล้งเมื่อกี้เลยไม่กล้าทำต่อเลย

“ก็ถอดสิ รออะไร” มิรินบอก นี่จะให้ถอดจริงๆ ใช่ไหม

“ชักช้า เดี๋ยวมิรินถอดให้”

แล้วมิรินก็ทำในสิ่งที่ผมไม่คาดคิด เธอลุกขึ้นมาจากที่นอนแล้วก็ตรงมาหาผม มือบางเอื้อมมาปลดตะขอกางเกงให้ด้วยความทุลักทุเลนิดหน่อยเพราะแกะยาก แต่ผมนี่สิ ได้แต่ยืนนิ่งไม่ไหวติ่ง เพราะกำลังตกใจกับการกระทำของมิริน ถ้าเธอไม่เมาจะกล้าถอดให้ผมหรือเปล่านะ

“ยกขาขึ้นสิ” มิรินบอกเมื่อเธอรูดกางเกงของผมลงไปกองที่ข้อเท้าเรียบร้อยแล้ว ไม่รู้ตัวเลยนะเนี้ย ผมยกขาขึ้นตามที่มิรินบอกเธอก็ดึงกางเกงออกไปทันที

“ทำแบบนี้ ไม่กล้วโต้งแล้วเหรอ” เมื่อมิรินยืนขึ้น ผมก็รั้งเอวบางเข้ามาชิดตัวพร้อมกับโน้มหน้าลงไปถามใกล้ๆ

“ก็อ่อยอยู่..ไม่ใช่เหรอ” ผมเลิกคิ้วขึ้นสูงอย่างแปลกใจ

“ก็ถอดเสื้อมาโชว์ขนาดนี้ ไม่เรียกว่าอ่อย แล้วจะให้เรียกว่าอะไร” สายตาของมิรินตอนนี้ ดูแพรวพราวเจ้าเล่ห์ยังไงก็ไม่รู้

“หัดเล่นหูเล่นตาใส่ผู้ชายตั้งแต่เมื่อไร”

“เปล่าซะหน่อย มันเป็นไปเอง” มิรินยิ้มหวานอย่างมีเสน่ห์ เอาแล้วไง ไอ้โต้ง เจอดีเข้าให้แล้ว กะว่าจะเป็นสุภาพบุรุษอย่างที่มิรินต้องการสักหน่อย แต่ดูเหมือนว่าจะทำไม่ได้ซะแล้ว

มือบางเลื่อนขึ้นมาลูบไล้กล้ามหน้าท้องอย่างเชื่องช้า มิรินสบตากับผมตลอดเวลาแต่มือของเธอกลับอยู่ไม่นิ่ง มือบางอีกข้างก็เลื่อนขึ้นมาลูบไล้ที่ลำคอแล้วค่อยๆ เลื่อนขึ้นมาที่ใบหน้าและมาหยุดอยู่ที่ริมฝีปาก เธอกำลังยั่วผมอยู่ใช่ไหม

“โต้งไม่อยากรังแกคนเมานะ มิริน” ผมเอ่ยเตือนเธออีกครั้ง ก่อนที่จะไม่สามารถเตือนได้อีก

“ฉันยั่วนายอยู่ ไม่รู้เหรอ” มิรินกัดริมฝีปากล่างอย่างเชิญชวน มันยิ่งทำให้ไฟในกายของผมลุกพรึบขึ้นมา จะอดไม่ไหวแล้วนะ...

“เมาแล้ว แรดจังเลยนะ” ผมกระซิบบอกชิดริมหู

“พึ่งรู้เหรอ” มิรินส่งสายตามาให้อย่างเชิญชวน

“งั้นไม่เกรงใจล่ะนะ”

“ตามสบาย” มิรินเขย่งปลายเท้าขึ้น ผมจึงโน้มตัวลงมาหาเพื่อฟังเธอพูด แล้วริมฝีปากบางก็งับเข้าที่ติ่งหูเบาๆ ไปหนึ่งที ก่อนจะเลื่อนลงมาจูบเม้มที่ซอกคอของผม มิรินเริ่มซุกไซ้ซอกคอผมอย่างเร่าร้อน เมื่อโดนยั่วขนาดนี้ก็ไม่ไหวแล้วล่ะครับ ผมดันร่างบางชิดผนัง แล้วก็จับชายเสื้อยืดของมิรินถอดออกทางศีรษะทันที ผมย่อตัวคุกเข่าลงกับพื้นเพื่อปลดกางเกงยีนขาสั้นให้มิริน ซึ่งเธอก็ให้ความร่วมมือแต่โดยดี

“มานั่งนี่สิ” ผมนั่งลงบนที่นอน ก่อนจะรั้งเอวบางให้ลงมานั่งบนตักของผมโดยที่ให้มิรินหันหน้าเข้าหาตัว

“อย่าโกรธกันนะ ถ้าตื่นขึ้นมาแล้วจำอะไรไม่ได้” ผมบอกมิรินอีกครั้ง

“พูดมากจัง”

มิรินปิดปากผมด้วยริมฝีปากของเธอ ลิ้นเล็กพยายามแทรกแซงเข้ามาอย่างสะเปะสะปะ ความไร้เดียงสาของมิริน มันยิ่งปลุกอารมณ์ของผมให้เร่าร้อนขึ้นไปอีก ผมเลื่อนมือขึ้นไปปลดตะขอบราสีสวยออกให้พ้นทาง สองมือหนาตะปบดอกบัวคู่งามเต็มกำมือพร้อมกับออกแรงบีบนวดเฟ้นอย่างเมามัน

“อือออ” ริมฝีปากบางครางเสียงแผ่ว ผมไม่รอช้าที่จะโน้มหน้าลงไปเพื่อชิมยอดอกสีหวานของมิริน ปลายลิ้นสะกิดเบาๆ เม็ดทับทิมก็ชูชันขึ้นมารับริมฝีปากของผม

“อือออ โต้ง...” ผมชำเลืองมองใบหน้ารูปไข่ของมิริน ที่ตอนนี้กำลังหลับตาพริ้มเหมือนสาวน้อยชั่งฝัน มือบางเลือนขึ้นมาสานเข้ากับเส้นผมพร้อมกับออกแรงทึ่งเบาๆ ผมรู้ดีว่ามิรินรู้สึกอย่างไรในตอนนี้ เธอเริ่มต้องการผมแล้ว

“มิริน...”

มิรินเงยหน้าขึ้นมามองด้วยตาหวานฉ้ำ ผมจับมือบางของมิรินมา นำพาให้มิรินลูบไล้ตั้งแต่อกแกร่งลงมายังกล้ามหน้าท้องและมาหยุดอยู่ตรงที่ตัวตนของผม มิรินมีสีหน้าตกใจเล็กน้อยเมื่อได้สัมผัสกับส่วนนั้น

"ทำความรู้จักหน่อยสิ" ผมกระซิบบอก

“ยังไงล่ะ” มิรินถามกลับมาด้วยความสงสัย

“ชิมมันซะ มิริน”

มิรินค่อยๆ โน้มหน้าลงมา ก่อนจะแลบลิ้นออกมาเขี่ยส่วนปลายเบาๆ อย่างหยอกล้อ แล้วค่อยๆ อ้าปากรับเอาตัวตนของผมเข้าไปจนเกือบสุด

ทันทีที่ส่วนนั้นโดยปลายลิ้นเล็กแสนนุ่มนิ่มเขี่ยเบาๆ ผมถึงกับเกร็งไปทั้งตัวอย่างสยิว ผมชำเลืองมองดูส่วนนั้นที่อยู่ในปากของมิริน มันก็ยิ่งทำให้ร่างกายของผมเกร็งแทบราวระบม มันรู้สึกปั่นป่วนไปหมด ริมฝีปากบางเริ่มขยับเข้าออกอย่างช้าๆ

“ซี๊ดดดดดด” ผมถึงกลับสูดปากอย่างอดไม่อยู่ รู้สึกดีเป็นบ้าเลย และดูเหมือนว่าร่างบางตรงหน้าของผมเริ่มจะมีอารมณ์ขึ้นมาด้วย เพราะมิรินเริ่มดูดเม้มแรงกับส่วนนั้น จนผมต้องยกมือขึ้นมาจับไหล่มนไว้แน่นด้วยความเสียวซ่าน

“อ่า...มิริน...” ผมเอ่ยชื่อเธอดังคล้ายกับเสียงคนละเมอ และยิ่งผมเอ่ยชื่อเธอ มิรินก็ยิ่งดูดเม้มแรงขึ้นพร้อมกับขยับมือบางขึ้นลงอย่างรัวเร็ว

“อือออ มิริน แรงไปแล้ว..” ร่างกายผมถึงกับกระตุกเกร็งแรงพุ่นน้ำสีขาวขุ่นจำนวนมากออกมาเต็มโพรงปากเล็กของมิริน

“อะ แอ้กๆ ๆ” มิรินถึงกลับไอสำลักเลยทีเดียว

ผมใช้แขนข้างหนึ่งรัดเอวบางไว้แล้วยกตัวมิรินขึ้นสูง ส่วนมืออีกข้างก็จับส่วนนั้นดันเข้าไปยังโพรงสวรรค์ทันที

“อ๊ะ!! เจ็บนะ!!” มิรินถึงกลับผวาสุดตัวพร้อมกับนิ่วหน้าอย่างเจ็บปวด

“ยังเจ็บอยู่เหรอ” ผมหอมแก้มมิรินซ้ายทีขวาทีอย่างอ่อนปลอบโยน เพื่อให้เธอคลายความเกร็งลง

“เจ็บสิ..” มิรินตอบด้วยสายตาฉ้ำปื้อ

“งั้นก็ทำเองสิ จะได้ไม่เจ็บอีก” มิรินมองหน้าผมอย่างไม่เข้าใจ

“เหมือนเล่น ม้าโยกไง”

ผมเลือนมือขึ้นไปรั้งท้ายทอยมิรินให้เข้ามาใกล้ ก่อนจะมอบรสจูบแสนเร่าร้อนให้ เพื่อเป็นตัวกระตุ้นให้เธอได้เล่นม้าโยกได้สนุกกว่าเดิม และเหมือนมิรินจะเริ่มเข้าใจ เพราะเอวบางเริ่มขยับช้าๆ ซึ่งมันไม่ทันใจผมสักเท่าไร ผมจึงจับเอวบางไว้แน่นแล้วเป็นคนคุมจังหวะเอง

“อื้ออออออ” เสียงมิรินควรครางอยู่ในลำคอ มือบางจิกเล็บลงที่หลังผมอย่างแรง แต่ผมกลับรู้สึกเพียงแค่แสบคันนิดๆ ไม่ได้เจ็บมากมายอะไร

“อ่า...มิริน” ผมถอนริมฝีปากออกแล้วเปลี่ยนมาซุกไซร์ซอกคอมิรินอย่างบ้าคลั่ง อยากจะสร้างร่องรอยความเป็นเจ้าของจัง แต่ก็กลัวว่า..เมื่อมิรินตื่นขึ้นมาอาจจะโดนเธองอนเอาได้ที่โดนผมเอาเปรียบแบบนี้ ผมจึงสร้างไว้ตามเนินอกและหน้าท้องแบนราบแทน กว่ามิรินจะเห็นร่องรอยพวกนี้ก็คงเป็นตอนที่เธออาบน้ำเท่านั้นแหละ หึๆๆ

“มิรินไม่ไหวแล้ว...โต้ง” มิรินโอบรอบคอผมแน่น พร้อมกับซุกไซร์ซอกคอผมไปด้วย ผมรู้สึกเจ็บจิ๊ดขึ้นมาเป็นระยะๆ เมื่อโดนมิรินกัดและดูดเม้มแรง ผมรู้ได้ทันทีที่ว่ามิรินได้สร้างร่องรอยความเป็นเจ้าของทิ้งไว้เต็มลำคอของผมเรียบร้อยแล้ว

“พร้อมกันนะ มิริน” ผมรีบเร่งจังหวะเร็วขึ้น ถี่ขึ้นเพื่อให้ทันคนตัวเล็ก ร่างกายเริ่มเกร็งไปทั้งตัวอีกครั้งเมื่อใกล้ถึงที่หมาย

“อื้ออ/อื้ออ” เสียงหอบหายใจอย่างเหนื่อยหนายของสองร่างที่นั่งกอดกันกลมบนที่นอน

“มิริน..” ผมเอ่ยเรียกเธอเบาๆ ไร้ซึ่งการตอบรับใดใด มิรินหลับไปแล้ว ที่สำคัญ เธอหลับคาอกผมด้วย ผมต้องค่อยๆ จับมิรินออกห่างแล้ววางร่างบางให้นอนลงกับที่นอนอย่างเบามือ ถ้าไม่ชิ่งหลับไปก่อนนะ จะจัดให้หนักกว่านี้อีก

.

.

.