Kabanata Uno –Ang Simula

Manila, 2019; present year

       Sa isang pangkaraniwang klase, mangingibabaw ang pinaka-kakaiba sa lahat.

“Miss Medrano!!! Are you listening?”  bulyaw ng lecturer sa isa sa mga estudyante niyang nakapandekwatro at tila may sariling mundo habang ngumunguya ng bubble gum. Pagkarinig ay umayos siya ng upo at agarang bumalik sa reyalidad.

“Yes, Ma’am,” sagot niya.

“Talaga ba? Umayos ka nga ng upo, Miss Medrano.”

          Tumango naman ang estudyante sa kanilang lecturer na muling nagpatuloy sa kanilang talakayan. Pinagpag niya ang unipormeng nagusot sa kanyang pag-upo.

“Saan na nga ulit ako? Ahhmm… so as I was saying, during the Spanish Colonization here in our country that lasted for 333 years, cultures, traditions, and the most accepted way of life are the sources of laws and norms in the community.”

          Isang malalim na buntonghininga ang pinakawalan naman ng  babaeng estudyante bago dumukdok sa kanyang mesa. Hindi niya alam kung bakit ba sa tuwing  ganitong oras ay parang gusto niyang matulog na lamang. Tuwing history subject, to be exact. Parang nawawalan siya ng ganang makinig sa talakayan lalo na kung tungkol sa mga sinaunang tao.  

          Pinalipas niya ang buong oras ng history subject sa pagdukmo na lamang sa kanyang lamesa. ‘Ano bang interesante sa mga tao noon?’  aniya sa kanyang isipan.

“Nga pala, napagdesisyunan ng teacher’s council na pagbigyan ang hiling ng student’s wishlist  patungkol sa field trip. Eastern islands ang magiging destinasyon natin—namely Las Heras, Oriente and Del Flores.  Among the three islands,  Oriente lang ang tumugon sa request ng school. So by Friday na ang napagkasunduang trip,” anunsiyo ng kanilang guro bago nagpaalam bilang pagtatapos ng klase. Pagkalabas naman ng lecturer ay mistulang atomic bomb na sumabog ang buong klase. Mala-tindera sa palengke ang boses at parang nasa liga kung kumilos.

“ Ayy, Vahl! Anetch kasi ang iniisip mo?”

“Kung saan-saang lupalop ka na ba napadpad, bhe?”

“Nga naman, Rexy, umabot ka na ba sa pwerta ni Batman?”

          Sunod-sunod na nagsalita ang tatlo nitong mga kaibigan na ikinasama ng mukha niya. ‘Saan ko nga ulit napulot  ‘tong mga ito,’  tanong nito sa kanyang isipan.

“Gorabels na nga tayo, nagugutom na ako at nakakahiya sa kaibigan nating tamad magsalita,” pairap na patama ni Oliver.  Isa sa mga kaibigan niyang bakla na mas gugustuhing tawagin sa pangalang Olivia.

“Sus may pahiya-hiya ka pang nalalaman, eh, sa alam ko namang  ni katiting na hiya, wala ka niyon sa katawan mo,” anas ni Vahlia na sa wakas naman ay nagsalita na rin.

“Harsh, niyon Rexy ah… harsh.”

             Natatawang nilagpasan niya ang nagda-dramang kaibigan at sumabay kina Skye at Jade na siyang nauna na sa labas ng classroom.

“Vahl, anong plano mo pala sa field trip natin soon?”  tanong ng isa pa niyang kaibigan, si Jade habang inaayos ang clip sa maikli nitong buhok.

“Wala,” simpleng sagot niya na ikina-angat ng labi ni Oliver na ngayo’y nakikisabay na ring maglakad.

“ Ha? Wala? Tao ka pa ba no'n?”

“Oo naman, ikaw lang hindi,”  biro ni Jade na siyang ikinaasar  ni Oliver.

“Aba! Kung makapagsalita ka akala mo naman mukha kang tao!”

“Huwag ka ngang maghanap ng kakampi, Oliver. Walang papanig sa’yo,” pairap na sumbat naman ni Jade.

“Anong wala, ayarn na ang kakampi ko… Fafa Hudson,”  tukoy ni Oliver sa grupo ng kalalakihang naglalakad mula sa kabilang direksyon ng corridor.  Itinuro niya pa ito gamit ang pulang-pula nitong nguso. Napapairap namang inayos ni Skye ang salamin nito dahil sa inakto ng kaibigan.

“Hi! ” bati ng isa sa kanila sa direksyon ni Oliver sabay kindat  na siya namang ikinatili nito.

“Gaga! Kahit kailan ang ambisyosa mo, Oliver!”  sita ni Jade sa kaibigang tumitili nang walang habas.

“Ano ba naman, bato! Huwag mo akong barahin. Let me live happy, okay?”

“Tama naman siya. Mangangarap ka na nga lang, sa maliit na bagay pa…  dapat sa impossible na.  Aba, lubos-lubusin mo na,”  pangaral ng dakilang si Skye ‘da langit’ habang bumubungisngis.

“Oh, ikaw Vahl? Bat di ka na nagsasalita riyan?” puna ni Jade.

“Parang di ka na nasanay, himala na lang kung magsalita yan. Once in a blue moon,”  singit ni Skye. Nang sulyapan nito ang kaibigan ay napansin nitong lutang na lutang na naman ito.

“Sandali, may problem ba Rexy?”  Niyugyog nito ang balikat  ng kaibigan upang gisingin ito sa kung saang mundo man ito napapadpad.

            Nag-angat naman ng tingin si Vahlia na para bang gulat na gulat sa ginawa ni Jade bago bumuntonghininga. “Pinapahanap na nila ako.”

“Sino? Ng parents mo?”

           Tumango siya habang isinasalpak ang earpods sa kanyang tenga.

“Bakit hindi ka na kasi bumalik sa inyo?”  suhestiyon ni Oliver habang ikinakabit ang hikaw niya.

“Tangeks, san ka nakakita ng kalalayas lang tapos babalik?”  Marahas na hinampas naman ni Skye si Oliver.

“Aba meron, yung pinsan kong nag-alsa balutan kahapon tapos makalipas isang oras, sus ang marupok , bumalik.”

“Eh?”

“Eh sa wala raw siyang pamasahe,” biro niya sabay tawa ng pagkalakas-lakas. “Ahmm, sorry masyadong corny,”  anas niya nang mapansing wala namang sumasabay sa pagtawa niya.  “I was just trying to lighten the atmosphere, guys? Masiyado kayong problemado.”

         Nagtatakang sumulyap si Vahlia sa kaibigan nito na daig pa si Anabelle sa sobrang kapal ng blush at lipstick, ‘Paano niya nagagawang ngumiti at magbiro sa kabila ng problema rin niya sa pamilya niya?’

“Anong lighten? Stress na nga si Mother Earth sayo, si Atmosphere pa kaya?” gatong naman ni Skye habang itinutupi ang mahabang manggas ng turtle neck na suot niya.

“Skye, Oliver, umayos nga kayo!” paninita ni Jade sa kanila bago pangusong itinuro si Vahl na tulalang nakatitig sa isang makapal na librong naiwan yata ng kung sino sa bench.

        Nagmukhang makaluma ang librong iyon dahil sa makapal at mala-tela nitong pabalat.  Sa hindi namamalayan ay natagpuan ni Vahlia ang sariling binubuklat ang librong iyon.

        Manilaw-nilaw na ang bawat pahina nito, wala ring nakasulat. Blangko ang mga pahina na siyang nakapagtataka. Inayos nito ang ilang hibla ng buhok niyang nakawala mula sa magulong pagkakatali na ngayo’y humaharang sa mukha niya.

“Interesante ang libro, hindi ba?”

        Nabitiwan ni Vahlia ang libro sa pagsulpot ng boses mula sa kanyang likuran. Nang lingunin niya ito ay sumalubong ang nakangiting mukha ng isang matandang babae.

“Ang suliraning tinatakbuhan ay hindi kailanman matatapos. Tama ba ako, hija?”

        Nanatiling nakatitig lamang sa kanya ang dalaga, gustuhin man niyang magsalita ay tila hindi siya pinahihintulutan ng kanyang bibig. Kulubot na ang balat ni lola, mapapansin rin ang puting buhok nitong nakapusod. Kupas naman ang sayang suot-suot niya at ganoon rin ang naninilaw niyang pang-itaas.

“Hmmm sa palagay ko, parang mas maganda kung ika’y tutungo muna sa isang masayang paglalakbay? Ano sa tingin mo, hija? Bakit hindi ka sumagot? Ahh ‘silence means yes’ wika nga ng henerasyon niyo ngayon, tama?”

        Hinintay pa nitong magsalita ang dalaga ngunit walang salitang lumabas sa kanyang bibig. “Hindi na bale, tatanggapin ko ang katahimikan mo bilang tugon sa aking katanungan. Maraming salamat, binibini.”

       Sa isang kisap-mata ay naglahong parang bula ang matandang kaharap ni  Vahlia. Doon na lamang siya nakapagsalitang muli. “H-Hindi!!!” sigaw niya.

“Rexy? Bakit?”

“Why are you shouting, bhe?”

            Nang lingunin niya ang kanyang mga kaibigan sa harapan ay pawang mga nakakunot-noo ang mga ito.  “’Yong matanda?  I mean yung babae?  Matandang babae!  N-nakita niyo ba siya? N-nandito lang siya kanina ! She was holding a b--’’

“Anong pinagsasasabi mo Vahl? There was no one in front of you earlier,”  sagot ni Oliver.

“Eh sino yung nakita kong—”

“Susme gutom lang yarn, bhe.”

“Kakatakot ka pala 'pag gutom, Rexy. Nakakakita  ka ng kung ano-ano.”

“But I saw her! Here… just right here!  Hindi ako nananaginip, Oliver. Totoo ’yong sinasabi ko. Nakausap ko pa nga ’yong matanda!”

“Hay naku! Bhe, stress mo lang yan…  Idagdag mo pa ang gutom mong mga anaconda sa tiyan mo.” Nagsimula ulit silang maglakad papunta sa canteen na kanina pa nila inaasam-asam.

            Wala nang nagawa si Vahlia kundi ang magpahila sa mga kaibigan niyang may mga anaconda sa tiyan papunta sa target nila. Siguro nga ay dulot lamang iyon ng labis niyang pag-iisip. Ngunit maaari ring totoo nga iyon.

“So ano na nga ang plano mo, Rexy?”  tanong ni Oliver na kasalukuyang nginunguya ang kakakagat pa lamang nitong banana cue.

“Babalik ako…. ngunit hindi  pa sa ngayon”

“Baka may maitulong kami, Vahl. Remember, mga kaibigan mo kami at hindi mga posteng nakasunod sa’yo.” Kukuha pa sana ulit ng panibagong stick si Oliver nang kurutin siya ni Skye sa tagiliran nito, dahilan upang mabitawan niya ang isang tusok ng banana cue.

“Chaka! May poste bang gumagalaw at sumusunod?”  pambabara ni Skye sa kaibigan.

“Shooosh I’m trying to sound witty ngayon Skye at puwede ba, tigil-tigilan mo ang pananakit sa akin?!? I-re-report kita!  Abuse yan!” reklamo ni Oliver habang nanlulumong tinititigan ang nahulog na saging sa sahig.

             Walang-wala ang sakit ng pangungurot ni Skye sa kanya sa sakit na nararamdaman niya nang mahulog ang saging, hindi niya matanggap na mas pinili nitong makapiling ang sahig kaysa sa sikmura niya.

“Pulutin mo, wala pang five minutes,” bulong ni Vahlia  sa tenga niya.

“Hindi mo ako katulad, Rexy.” Inirapan niya ang kaibigan nitong simpleng nakangiti lang.

“Eh? You mean animal abuse?”  panunukso na naman ni Skye.

“Please let me—Skye! Wag ngayon!”

“At bakit?”

“May dalaw ako!” pasigaw na sagot ni Oliver.

“Pffft! Ambisyosa!!!”

            Inirapan naman siya ni Oliver bago muling harapin si Vahlia.  “Pero yun na nga, Vahl,  you can share problems with us”

“Nagsasabi naman ako, ah, ikaw ’tong hindi nagsasabi ng problema, Oliver,”  sagot naman niya habang nilalagok ang isang baso ng sago’t gulaman.

“Don’t change the subject, Vahl. Ano ba?” Inipit nito ang boses niya na sa tingin nito ay nakaka-cute.

           Napangiti naman si Vahl sa akto ng kaibigan. Alam niyang may kinakaharap ring problema si Oliver at hindi nito gustong pinag-uusapan nilang magkakaibigan ang tungkol doon.  ‘Kung saan ko man napulot ‘tong mga ito, nagpapasalamat ako at sila ang mga napulot kong kaibigan.’

“Nagkasagutan kami ni mama at marami akong nasabing hindi ko na dapat pang sinabi sa kanya. Kung babalik ako agad, mas lalong lalaki ang problema ko at mas itutulak pa nila ako sa pesteng kasal na iyon. Mas masasaktan ko pa si mama sa gagawin ko, kaya hahayaan ko munang lumamig ang ulo nila ni papa at mabawasan ang tension sa pagitan namin.”

          Sumubo siya ng isa sa mga siomai na nasa paper cup ni Skye. “Vahl, alam kong malaki ang problema mo… Pero sana naman, huwag mo namang bawasan ’yong pagkain ko.”

“Napakatakaw talaga nitong si Rexy. Oh hayan… lamunin mong impakta ka.” Inilapit ni Jade kay Vahl ang isa pang paper cup ng siomai na kabibili pa lang.

“Thank  you… you’re very thoughtful,”  pormal na papuri ni Vahl sa kaibigan bago tuluyang lamunin  ang pagkaing nakahain sa harapan niya.

           Sa hindi niya napapansin ay simpleng nakatingin sa kanya ang matandang inakala niyang isa lamang ilusyon. Prente itong nakaupo, napalitan ang damit nitong gusgusin kanina.  Suot-suot nito ang isang magandang puting blusa na tinernuhan ng puti ring pantalon, marami rin siyang suot na mga alahas na sa unang tingin ay mapagkakamalan mong kabit ng mayor.  Hawak nito ang libro at sa pagkakataong ito ay may sulat na ang isa sa mga pahina.

El set comenzara

     Ultimo petalo de rosa

          Se escribira otro capitulo

(Ang nakatakda ay magsisimula

        Huling talulot ng rosas

              Panibagong kabanata ang maisusulat)