Semua Bab GENTLEMAN บุรุษเย็นชา: Bab 1 - Bab 10

“ขอบคุณที่เดินมาส่งหนูนะคะพี่คา” ยัยด้าพูดขอบคุณคนที่เดินมาส่งเธอเสียงดังอย่างลืมตัว จนนักศึกษาอื่นที่กำลังนั่งอยู่ใต้อาคารได้ยินเข้าก็ต่างพากันหันมามองที่เธอด้วยสายตาริษยา ก็นะ...แต่ว่าไม่ใช่สำหรับฉันหรอก เพราะฉันเข้าใจดีว่าทำไมยัยด้าถึงได้ดูสนิทสนมกับพี่โลคา งั้นฉันขอแนะนำตัวก่อนเลยนะ ฉันชื่อว่า เลเน่ หรือจะเรียกว่า เน่ เฉย ๆ ก็ได้ อย่างที่บอกไปว่าฉันไม่ได้เรียนที่คณะนี้หรอก แต่ฉันเรียนที่คณะคณะศิลปศาสตร์นู่น ซึ่งอยู่ห่างไกลจากคณะนี้มาก ส่วนคนที่กำลังเดินอยู่ข้างฉัน เธอชื่อว่า แพนด้า เธอเป็นเพื่อนสนิทคนเดียวของฉัน เราทั้งสองคนเรียนจบมัธยมมาด้วยกัน จนเข้ามหา’ลัยก็เข้าที่เดียวกัน แต่แค่คนละคณะนะก็เพราะว่าฉันหัวสมองไม่ดีเหมือนเธอนะสิ แค่เข้ามหา’ลัยดังอย่างอาร์เธอร์ได้ก็เล่นฉันแทบจะกระอักเลือดตายอยู่แล้ว ทุกคนรู้ไหมมหา’ลัยนี้ติดอันดับว่าสอบเข้ายากที่สุดในประเทศไทย แล้วยิ่งคณะวิทย์อย่างที่ยัยนี่กำลังเรียนอยู่นะไม่ต้องพูดถึงเลย เพราะงั้นฉันติดที่นี่ได้ถือว่าเป็นบุญมาก ๆ แล้ว T^Tแน่นอนว่าฉันไม่ได้อยากเข้ามาที่มหา’ลัยนี้เพื่อจะได้อยู่กับเพื่อนรักอย่างเดียวหรอกนะ ที่ฉันตั้งใจอด

ณ ห้างสรรพสินค้า ดิโอน่า พาราไดซ์ร้านอาหารสไตล์อเมริกันฉันนั่งมองกองภูเขาอาหารที่ไอ้พี่แบล็คมันเป็นคนตักมาใส่จานฉันเอา ๆ โดยไม่สนใจเลยว่าฉันจะกินหมดหรือกินทันที่พี่เขาตักมาให้ไหมใช่ค่ะ! ตอนนี้ฉันกำลังนั่งรับประทานอาหารกับไอ้พี่แบล็ค ไม่พอยังมีพี่โลคามาด้วย กรี๊ดดดดดด ยัยด้าแอบมากระซิบบอกฉันว่าเธอเป็นคนชวนพี่โลคาออกมาทานอาหาร นางเลยอุตส่าห์มาชวนฉันด้วย เพราะนางรู้ว่าฉันนั้นจะต้องดีใจที่ได้เจอพี่โลคาแน่นอนแต่ดันนนน!!! มีไอ้พี่แบล็คอยู่ด้วยพอดี พี่เขาเลยขอมาทานอาหารด้วยกัน เพราะได้ยินว่าฉันจะมาด้วย เห็นยัยด้าว่ามางี้ เลยทำให้ตอนนี้ไอ้พี่แบล็คมันถึงได้มานั่งอยู่ด้วยกันนี่ไง!“เลิกตักให้ฉันสักทีดิ๊! ไอ้พี่บ้า ฉันจะกินไม่ทันอยู่แล้วโว้ย!” ฉันใช้มือป้องปากหันไปพูดกัดฟันกับไอ้พี่แบล็คด้วยเสียงเบา ๆ ฉันนั่งข้างพี่แบล็ค ส่วนยัยด้านั่งข้างพี่โลคา โชคดีที่พี่เขาไม่ได้สนใจเราสองคนสักเท่าไหร่“แดก ๆ เข้าไปเถอะน่า ตัวก็นิดเดียว ไม่รู้แดกหรือดมตัวถึงได้ไม่โตสักที” คำว่า ‘โต’ ของพี่เขาดันใช้สายตามองมาที่หน้าอกของฉันอย่างดูถูก จนยัยด้าหลุดขำออกมาเฉย ฉันเลยหันไปมองมันด้วยสายตาโมโหแทนหน๋อยไอ้พี่บ้า

“สอง” ตาลุงรีบยันตัวลุกขึ้นและวิ่งออกไปจากตรงนี้ โดยแกวิ่งเข้าตรอกซอกซอยที่ลับตาคนและมืดมากไป ส่วนพี่โลคาเพียงแค่มองตามไม่ได้จะมีท่าทีจะวิ่งตามเลยสักนิด“หนึ่ง” เสียงไซเรนและเสียงเบรกของรถมาหยุดอยู่ตรงหน้าของพวกเราสองคน แสงวิบวับสาดส่องเข้าตาฉันจนต้องยกมือขึ้นมาอังบังแสงของรถตำตรวจไว้ เหล่าตำตรวจในชุดเครื่องแบบจัดเต็มลงมาจากรถอย่างไว และวิ่งเข้าไปคุยอะไรกับพี่โลคาสักอย่าง ที่ฉันไม่ได้ยินและไม่สามารถอ่านปากได้เพราะคุณตำตรวจพูดไวมาก ไม่นานพี่โลคาก็พยักหน้าไปทางเดียวกับที่ตาลุงนั้นวิ่งหนีหายไป เหล่าตำตรวจอีกสองคนก็รีบวิ่งไปทางนั้นทันที เหลือเพียงแค่ฉันกับพี่โลคาและตำรวจอีกนายที่กำลังแบกร่างตาลุงอีกคนที่หลับไม่ได้สติอยู่ขึ้นหลังรถกระบะไป“เอ่อ...คือ ขอบคุณที่ช่วยหนูนะคะพี่โลคา” ตอนนี้ฉันกำลังนั่งอยู่บนรถของพี่โลคาได้สักพักแล้ว เพราะตอนแรกพี่เขาต้องไปคุยอะไรสักอย่างกับคุณตำตรวจ น่าจะให้ปากคำละมั้ง พี่เขาเลยใช้ภาษากายโดยการพยักหน้าให้ฉันไปขึ้นรถรอก่อน แน่นอนว่าฉันก็ทำตัวว่านอนสอนง่ายทันทีจนเมื่อกี้นี้แหละที่พี่เขาเพิ่งจะขึ้นรถมา ฉันเลยเอ่ยขอบคุณเข้าออกไปด้วยใจที่เต้นระรัว“…” พี่เขาไม่ได

เลเน่ Talk หลังจากที่ฉันจะต้องทนนั่งกินข้าวร่วมโต๊ะกับไอ้พี่แบล็คจนพี่โลคาเดินออกไปตอนไหนก็ไม่รู้แล้ว อีพี่มันยังมีหน้ามาทิ้งฉันไว้คนเดียวแล้วออกไปกับผู้หญิงคนที่ฉันเจอเมื่อบ่ายนั้นอีก นอกจากจะทำให้ฉันไม่ได้ไปนั่งกับพี่โลคาแล้วยังมีหน้ามาไล่ฉันกลับคณะอีกด้วยนะ นี่ถ้าไม่ติดว่าอาจารย์เรียกประชุมคณะของฉันนะ ป่านนี้ฉันก็คงไปนั่งรอเจอพี่เขาแล้ว ว่าแต่ทำไมอาจารย์ถึงได้มานัดประชุมที่นี่ละเนี่ย ก็ที่นี่มันเป็นโดมใหญ่มาก ทั้งที่เด็กปีสองอย่างฉันก็ไม่ได้มีจำนวนคนที่เยอะอะไรขนาดจะต้องมาประชุมที่โดมนะ “ยัยเน่มานี่เร็ว!” เพื่อนร่วมห้องของฉัน ‘ยัยพิ้ง’ โบกมือไปมา พร้อมกับกวักมือเรียกฉันด้วยสีหน้าที่ยิ้มแป้นคล้ายกับคนบ้า ฉันกับยัยนี่ก็สนิทกันพอสมควร แต่ก็ไม่ได้สนิทเหมือนที่ฉันสนิทกับยัยด้านะ ประมาณแบบว่าเป็นเพื่อนร่วมห้องงี้อะ พอจบคลาสก็คือแยกกันจบอะไรแบบนี้ ทำไมยัยนี่ดูทำหน้าดีใจเกินเบอร์มาก เธอถูกหวยหรือไงถึงได้ยิ้มหน้าแป้นซะขนาดนั้น “มีอะไรอะยัยพิ้ง ฉันเห็นแกยิ้มจนเกือบจะเห็นฟันครบ 33 ซี่ละนะ” ฉันเอ่ยแซวมันไป “32 ซี่ย่ะ ยัยบ

“ขอบคุณที่มาส่งหนูนะคะ” ฉันยกมือขึ้นไหว้พี่โลคาอย่างเป็นกุลสตรีและมีมารยาทมากที่สุด ส่วนอีกฝ่ายก็ทำหน้านิ่งส่งมาให้ฉันแทน แถมยังไม่สนใจที่จะหันมามองฉันแม้แต่น้อย ไม่มีเสียงตอบรับใด ๆ มีแต่ภาพที่ฉันเห็นว่าพี่เขาขับรถออกไปแล้ว เชอะ! หยิ่งชะมัดโลคา Talk ผมวนรถจอดตรงที่ลับตาคน ก่อนจะนั่งมองเด็กผู้หญิงที่ชื่อว่าเลเน่อะไรนั่น เมื่อเห็นว่าเธอเข้าไปในบ้านของตัวเองแล้วผมจึงสตาร์ตรถออกไปจากตรงนี้ วันนี้ผมมีนัดกับไอ้แบล็คที่ผับ อันที่จริงแล้วผมเป็นคนที่ตรงต่อเวลามาก แต่วันนี้ผมต้องเตรียมใจโดนไอ้แบล็คล้อผมแน่ เพราะดันมียัยเด็กแสบนั่นมาทำให้ผมต้องมาไม่ตรงเวลาแบบนี้แต่ก็ช่างมันเถอะ เพราะไม่แน่ถ้าไปถึงแล้วไอ้แบล็คมันอาจจะยังไม่โผล่มาก็ได้ ไอ้นี่มันเคยตรงต่อเวลาที่ไหน ถึงแม้ภายนอกผมกับมันจะดูแตกต่างกันและไม่น่าเป็นเพื่อนกันได้ แต่ใครจะหารู้ไม่ว่าผมกับมันก็ไม่ได้ต่างอะไรนักหรอก แต่เพราะลุคของผมที่แสดงออกมามันเลยทำให้ดูต่างกันเฉย ๆอันที่จริงแล้วนิสัยของผมกับมันก็ไม่ได้ต่างกันมากหรอกครับ แค่ผมไม่ได้แสดงออกมาให้ใครเห็นเหมือนมันก็แค่นั้นWip198 Bar ผมส่งกุญแจรถให้กับ