Lahat ng Kabanata ng GENTLEMAN บุรุษเย็นชา: Kabanata 51 - Kabanata 60

ปัง! ฉันเงยหน้าขึ้นมาอีกรอบก็ต้องรู้สึกตกใจปนดีใจ ที่เห็นพี่โลคาอยู่ในท่ายกขาถีบประตู จนมันถูกเปิดกระแทกกับผนังข้าง พี่เขามองมาที่ฉันเป็นคนแรก จากนั้นใบหน้าพี่โลคาก็ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นน่ากลัวขึ้น พี่เขาหันกลับไปมองยังอาจารย์ที่กำลังตื่นตกใจ นอกจากจะเข้ามาเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดแล้วไม่พอ แต่ยังเป็นถึงลูกของอธิการบดีอีก พี่โลคาไม่พูดอะไรสักคำ แต่กลับจ้องอาจารย์ด้วยสายตาที่น่ากลัว เป็นสายตาเดียวกันกับตอนที่อยู่ต่างประเทศในวันนั้น พี่โลคาเดินเข้าไปหาอาจารย์ใกล้ขึ้นเรื่อย ๆ “มันไม่ใช่อย่างที่คุณโลคาคิดนะครับ อีเด็กนี่มันมาให้ท่าผมเอง” “มึงพูดว่าไงนะ?” พี่โลคาพูดด้วยเสียงเข้มเย็นชา เอ่ยกับคนตรงหน้าด้วยถ้อยคำที่หยาบคายสุด ๆ เมื่อฉันได้ยินคำหยาบคายออกมาจากปากพี่โลคาถึงกลับนั่งนิ่งไปเลย พี่เขาดูเหมือนกับเป็นคนละคนกับพี่โลคาที่ฉันเคยรู้จัก “ดะ...เด็กนี่มันให้ท่าผมเอง!” อาจารย์พูดเสียงดังฟังชัดขึ้นอีกรอบ ก็ยิ่งทำให้พี่โลคากำหมัดแน่นมากขึ้นกว่าเดิม“ไม่จริง! ฉันไม่ได้ให้ท่าแกเลยสักนิด!” ว่าจบฉันก็ได้แต่พยุงตัวขึ้นเกาะขอบโต๊ะ เพื่อจ

พี่เขาค่อย ๆ จัดการถอดถุงเท้าข้อสั้นที่ฉันใส่ไว้อยู่ออกเบา ๆ เพื่อไม่ให้ฉันรู้สึกเจ็บ ฉันนั่งมองดูข้อเท้าตัวเองที่มีสีเขียวอมม่วงอย่างชัดเจน เนื่องจากตัวฉันเองเป็นคนที่ขาวพอสมควร เวลามีรอยอะไรก็จะเห็นง่ายมาก พี่เขาหยิบตะกร้าที่บรรจุยาทาหลากหลายชนิดมาวางไว้ข้าง ๆ โดยที่ฉันเองก็ได้แต่นั่งงงว่าพี่เขาไปเอามาตอนไหน สงสัยคงจะเป็นตอนที่พี่เขาออกไปเขียนชื่อผู้เข้าใช้บริการละมั้ง เอ๋...แต่ไหงพี่เขาถึงไม่ถามถึงชื่อจริงของฉันเลยล่ะ “เจ็บไหม?” ฉันสะดุ้งตัวตกใจเล็กน้อยเมื่อคนตรงหน้าเอ่ยถามขึ้น สงสัยเพราะก่อนหน้านี้ฉันเอาแต่นั่งมองหน้าพี่เขาเพลินไปมั้ง พี่เขาถึงได้ส่งสายตาตำหนิมาพร้อมกับตั้งคำถามส่งมาด้วย “ไม่เจ็บเลยค่ะ มือพี่โลคาเบามาก” แล้วพี่เขาก็ก้มหน้าลงไปทายาชนิดอื่น ๆ ต่อ ฉันมองพี่เขาพลางยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับตัวเอง ถ้าเราคบกันพี่เขาจะต้องเป็นผู้ชายที่ดูแลฉันดีมากแน่ ๆ แต่ก็นะ คงได้แค่ฝัน “หนูไม่ได้ตบยัยด้า... พี่โลคาจะเชื่อหนูไหมคะ หลังจากเกิดเรื่องวันนั้นพี่โลคาคงเกลียดหนูมากเลยสินะ” เพราะอะไรไม่รู้ฉันถึงได้ตั้งคำถามนี้ออกไปกับคนตรงห

คอนโดลาคอส “ยัยเน่แกจะต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ” ฉันพูดกับตัวเอง พลางยืนเงยหน้ามองคอนโดสุดหรูกลางใจเมืองที่อยู่ติดกับแหล่งท่องเที่ยวยอดฮิตต่าง ๆ แถวละแวกนี้ แน่นอนว่าถ้าคอนโดไหนอยู่ใกล้แหล่งที่เที่ยว แถมยังโด่งดังและยอดฮิต พนันได้เลยว่าคอนโดนั้นคงจะราคาเช่า-ขายสูงน่าดู และที่ฉันต้องมายืนด่าตัวเองแบบนี้ก็เพราะ… คอนโดนี้เป็นสถานที่พักของพี่โลคานะสิ ฉันได้ข่าวมานานแล้วว่าพี่เขาออกมาอยู่คนเดียวใช้ชีวิตคนเดียวนานพอสมควร และที่ฉันขนข้าวของมามากมายแบบนี้นั้นก็เพราะฉันกะว่าจะมาอยู่กับพี่เขาถ้าถามว่าอะไรถึงทำให้ฉันคิดแบบนี้และทำตัวแบบนี้ อาจจะเป็นเพราะฉันไม่อยากยอมแพ้แล้วให้ยัยด้าได้พี่โลคาไปง่าย ๆ หรอกนะ ทำไมฉันต้องไปยอมนางด้วยจริงไหมล่ะ ใครจะมองว่าฉันดูแย่ไล่ตามผู้ชายหรืออะไรก็ตามฉันไม่สนใจฉันสนใจแค่คนที่ฉันรักและอยากจะแต่งงานด้วยในอนาคต ก็คือพี่โลคาคนเดียว ฉันจะรู้สึกผิดจริง ๆ ก็แค่คนเดียวคือแม่ของฉัน ฉันก็รู้สึกแย่นะที่โกหกแม่เพื่อมาอยู่กับผู้ชาย แต่ฉันเชื่อว่าในอนาคตพี่โลคาจะต้องเป็นเขยที่เพอร์เฟกต์สุด ๆ อย่างแน่นอน“แล้วฉันจะเข้าไปอยู่กับพี่เขายังไงละ” อันท

“น่ารำคาญ!” ผมเดินตรงไปยังมือถือ ที่ดูเหมือนจะเป็นต้นตอของการเชื่อมต่อไปยังลำโพงบลูทูทที่กำลังส่งเสียงดังอยู่ อย่างแรกที่ผมควรทำคือการปิดเสียงเพลงซะ ผมจะได้เลิกตะโกนคุยกับเธอท่ามกลางเสียงดัง ๆ นี่สักที “ปิดทำไมง่า กำลังมันเยยย” ผมไม่สนใจในสิ่งที่เด็กนี่พูดแล้วจัดการเดินเลี่ยงไปตรงประตูแทน ผมอยากจะกลับห้องไปนอนอ่านวิจัยต่อแล้ว แต่ยังไม่ถึงประตูห้องก็โดนเด็กนี่ดึงชายเสื้อชุดนอนไว้แทน “เข้ามาแย้วคิดว่าหนูจะปล่อยพี่โลคาออกไปง่าย ๆ หยอ” ผมพ่นลมหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย “ทำไม...คุณจะทำอะไรผม?” ผมหมุนตัวเดินเข้าไปประกบแนบชิดกับเธอ หึ! ถึงจะเมาแต่ความรู้สึกของเธอที่มีต่อผมก็ยังคงอยู่สินะ สีหน้าอาย ๆ แบบนี้เป็นหลักฐานชั้นดีที่ยืนยันว่าเธอยังคงรักผม และยังไวต่อความรู้สึกกับผมเสมอ “คะ...คือ” ดูสายตาที่สั่นไหวของเธอสิ ยิ่งทำให้ผมอยากจะแกล้งเด็กนี่มากขึ้น ตอนแรกทำตัวเป็นพวกผู้หญิงโชกโชน แต่ไหงตอนนี้กลับเป็นเพียงแค่ผู้หญิงไร้เดียงสาแทนซะงั้น “ว่าไง?” ผมลอบยิ้มแล้วจัดการหย่อนสะโพกนั่งลงกับเก้าอี้ข้าง ๆ ไม่ลืมที่จะเกี่ยวเอวเด็กนี

เวลา 11.56 น. “ปวดหัวชะมัด” ฉันยันตัวลุกขึ้นนั่งในขณะที่ยังคงหลับตาด้วยความมึน และเพื่อหลบแสงแดดที่ส่องเข้ามาแยงตาด้วย แต่แล้วบางสิ่งบางอย่างก็ไหลออกมาจากส่วนนั้นของฉัน เล่นเอาฉันถึงกับขมวดคิ้วสงสัย “ทำไมรอบนี้ประจำเดือนมาไวจัง จำได้ว่าเพิ่งจะหายเมื่ออาทิตย์ก่อนเองนิ” ฉันจึงลืมตาเพื่อจะมองสำรวจดูส่วนล่าง แต่ก็ต้องชะงักซะก่อน “ทำไมฉันไม่ได้เสื้อผ้าวะ?” ฉันละความสนใจจากเรื่องเสื้อผ้า เพราะคิดว่าเมื่อคืนน่าจะเมามากจนเผลอทำอะไรบ้า ๆ ละมั้ง ฉันเลิกผ้าห่มขึ้นแต่ก็ต้องเกิดอาการช็อกอีกรอบ มันมีเลือดก็จริง แต่ดูเหมือนมันจะมีอย่างอื่นด้วย มันเป็นน้ำข้น ๆ คล้ายกับพวกนมข้นนมหวานอะไรพวกนั้น ความสงสัยฉันก็หายไปเมื่อมีเสียงคุ้นเอ่ยขึ้น “ตื่นแล้วเหรอ” ฉันหันไปมองคนข้าง ๆ ด้วยความตกใจ ฉันไม่ได้สังเกตเลยว่ามีคนนอนอยู่ข้าง ๆ ด้วย แถมยังเป็น “พี่โลคา!!!” ฉันเรียกชื่ออีกคนเสียงดังฟังชัดและมองดูสภาพของเราสองคน แค่นี้ฉันก็เข้าใจสถานการณ์แล้ว นี่อย่าบอกนะว่า “อย่ามามองผมด้วยสายตาแบบนี้ คุณอะข่มขืนผม” ฮะ! ฉันเนี่ยนะข่มขืนพี่โล