บทที่ 4-1

“ขอบคุณที่มาส่งหนูนะคะ” ฉันยกมือขึ้นไหว้พี่โลคาอย่างเป็นกุลสตรีและมีมารยาทมากที่สุด ส่วนอีกฝ่ายก็ทำหน้านิ่งส่งมาให้ฉันแทน แถมยังไม่สนใจที่จะหันมามองฉันแม้แต่น้อย ไม่มีเสียงตอบรับใด ๆ มีแต่ภาพที่ฉันเห็นว่าพี่เขาขับรถออกไปแล้ว เชอะ! หยิ่งชะมัด

โลคา Talk

            ผมวนรถจอดตรงที่ลับตาคน ก่อนจะนั่งมองเด็กผู้หญิงที่ชื่อว่าเลเน่อะไรนั่น เมื่อเห็นว่าเธอเข้าไปในบ้านของตัวเองแล้วผมจึงสตาร์ตรถออกไปจากตรงนี้

            วันนี้ผมมีนัดกับไอ้แบล็คที่ผับ อันที่จริงแล้วผมเป็นคนที่ตรงต่อเวลามาก แต่วันนี้ผมต้องเตรียมใจโดนไอ้แบล็คล้อผมแน่ เพราะดันมียัยเด็กแสบนั่นมาทำให้ผมต้องมาไม่ตรงเวลาแบบนี้

แต่ก็ช่างมันเถอะ เพราะไม่แน่ถ้าไปถึงแล้วไอ้แบล็คมันอาจจะยังไม่โผล่มาก็ได้ ไอ้นี่มันเคยตรงต่อเวลาที่ไหน ถึงแม้ภายนอกผมกับมันจะดูแตกต่างกันและไม่น่าเป็นเพื่อนกันได้ แต่ใครจะหารู้ไม่ว่าผมกับมันก็ไม่ได้ต่างอะไรนักหรอก แต่เพราะลุคของผมที่แสดงออกมามันเลยทำให้ดูต่างกันเฉย ๆ

อันที่จริงแล้วนิสัยของผมกับมันก็ไม่ได้ต่างกันมากหรอกครับ แค่ผมไม่ได้แสดงออกมาให้ใครเห็นเหมือนมันก็แค่นั้น

Wip198 Bar

            ผมส่งกุญแจรถให้กับพนักงานของผับเมื่อขับเข้ามาถึงโซนจอดรถ วันนี้คนก็ยังคงแน่นเหมือนเดิม ดูจากปริมาณรถที่จอดแล้วก็พอเดาได้ว่าภายในผับจะต้องแออัดเป็นอย่างมากแน่ ดีนะที่โต๊ะประจำของพวกผมอยู่ตรงโซนวีไอพี

ผับนี้เป็นผับของรุ่นพี่พวกผมเองครับ พวกผมกับไอ้แบล็คเลยได้ที่นั่งประจำโดยไม่ต้องโทรมาจองโต๊ะล่วงหน้าเหมือนคนอื่น

“ไม่คิดว่าคนตรงต่อเวลาแบบมึงจะมาสายซะเองนะ”

“หึ” ผมเค้นหัวเราะใส่มันไป เมื่อได้ยินประโยคแดกดันที่มันส่งมาให้พร้อมกับใบหน้าที่กวนตีนของไอ้แบล็ค ได้ทีเอาใหญ่เลยไอ้เวรนี่

“ติดปัญหานิดหน่อย” ผมตอบมันส่ง ๆ แล้วเดินไปหย่อนสะโพกลงที่โซฟาสีแดงสดตรงข้ามกับมัน โต๊ะนี้มีแค่ผมกับมันสองคนเท่านั้นที่นั่งอยู่ ง่าย ๆ เลยก็คือว่ามีแค่มันเท่านั้นที่ผมคบเป็นเพื่อน และมันก็มีแค่ผมเหมือนกันที่กล้าเป็นเพื่อนกับมัน

นอกนั้นก็มีแต่คนกลัวมัน ส่วนของผมที่คนไม่อยากจะยุ่งด้วยก็เพราะไม่ชอบที่ผมดันเป็นลูกของเจ้าของมหา’ลัย และมีบาง ‘จำพวก’ ที่ถูกพ่อแม่บังคับให้มาตีสนิทกับผม ซึ่งอันนี้ผมดูออกง่ายมาก และผมมักจะชอบทำตัวแย่ ๆ ใส่พวกมันซะด้วยสิ

“ปัญหา?” ผมพยักหน้าตอบมันไปไม่อยากจะลงรายละเอียดมากนัก เพราะ ปัญหา ที่ว่ามันเองก็ดันรู้จักเจ้าตัวปัญหานี่ดีซะด้วย ผมไม่อยากมานั่งปวดหัวตอบคำถามของมันก็แค่นั้นแหละ

“พรุ่งนี้การส่งของจะมีปัญหาหรือเปล่า?” ผมยกขวดเบียร์ขึ้นมาเทน้ำสีหม่นลงแก้วเหล้าทรงเหลี่ยมที่กำลังตั้งวางอยู่เบื้องหน้าอย่างใจเย็น และรอฟังคำตอบจากไอ้แบล็คที่กำลังกระดกน้ำมึนเมาเข้าปากอยู่ ที่ผมต้องถามมันแบบนั้นก็เพราะในวันพรุ่งนี้ผมและมันจะต้องไปร่วมงานกับทางคณะ

แถมมันยังดันตรงกับวันที่ผมกับมันจะต้องส่งของสำคัญซะด้วยสิ เนื่องด้วยผมกับมันทำ ‘ธุรกิจ’ บางอย่างร่วมกัน นั่นจึงทำให้ผมกับมันมักจะนัดมาคุยงานกันที่นี่บ่อย ๆ

“กูให้คนของกูรอจัดการแล้ว ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร” ผมพยักหน้าตอบมันไป พร้อมกับยกแก้วทรงเหลี่ยมที่บรรจุน้ำดื่มมึนเมาขึ้นมาดื่มอย่างใจเย็น เมื่อได้ยินคำตอบอันน่าพึงพอใจจากปากของไอ้แบล็ค สายตาผมก็มองไปยังบริเวณชั้นล่างที่มีเหล่าผู้คนมากมายกำลังเต้นกันไปมาอย่างเมามัน

“มึงคิดยังไงกับไอ้เน่” ผมละสายตาจากการมองดูผู้คนเพลิน ๆ ไปมองที่หน้าของไอ้แบล็ค สีหน้าของมันตอนนี้ดูเหมือนจะจริงจังกับคำถามที่ถามออกมาพอสำควร ไอ้เน่ที่ว่าคงจะเป็นเด็กที่ชื่อ เลเน่ นั่นสินะ

“ไม่ได้คิดอะไร” ผมตอบตามความจริงไป ผมไม่ได้คิดอะไรกับเด็กนั่น และผมก็ยังไม่อยากคิดเรื่องคบกับใครอีกด้วย เพราะมีอีกหลายอย่างที่ผมจะต้องทำ และไหนจะตัวตนจริง ๆ ของผมอีก คนที่เข้ามาชอบผม มาจีบผม ก็เพราะมองผมแค่เปลือกที่ผมสร้างขึ้นมาให้ดูก็แค่นั้น

แน่นอนว่าถ้าพวกคนเหล่านั้นได้เข้ามายังโลกจริงของผม ผมว่าพวกเธอคงจะตกใจและรับไม่ได้อย่างแน่นอน

“ก็ดี” ผมมองมันด้วยความสงสัย ที่มันถามผมแบบนี้หรือว่ามันกำลังสนใจยัยเด็กนั่นงั้นเหรอ แต่เท่าที่ผมรู้มาตอนนี้เหมือนมันกำลัง ‘ติดพัน’ กับเพื่อนร่วมคณะอยู่นี่

“ทำไม...หรือมึงสนใจ?” แม้ก่อนหน้านี้ผมจะตอบมันไปว่าไม่ได้คิดอะไร แต่พอต้องมาถามหาเหตุผลจากมันแบบนี้ก็ทำให้ผมรู้สึกหงุดหงิดใจเล็กน้อยเหมือนกันแฮะ ที่จะได้รู้ว่ามันอาจจะกำลังสนใจยัยเด็กนั่น แถมดูจากท่าทางก่อนหน้านั้นแล้วมันกับเด็กนั้นก็ดูสนิทกันพอสมควรเลยนะ

“หึ”

เลเน่ Talk

ปัง! ปัง!

          “ยัยเน่ แกจะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหนห๊า!” เสียงเคาะประตูบวกกับเสียงตะโกนของแม่เล่นเอาฉันที่กำลังนอนฝันหวานถึงพี่โลคาอยู่ถึงกับต้องสะดุ้งตัวตื่นขึ้นมาอย่างตกอกตกใจ

            “ตื่นแล้ว ๆ !!!” ฉันตะโกนตอบแม่ไป จากนั้นเสียงฝีเท้าและเสียงเคาะประตูก็ค่อย ๆ เงียบหายไป แม่ฉันเป็นแบบนี้แหละถึงจะดูเหมือนผู้ใหญ่ใจร้ายแต่ฉันชินแล้ว แม่ฉันที่จริงไม่ได้ใจร้ายอะไรหรอก แต่เพราะคงกลัวว่าฉันจะขึ้นเครื่องสายเลยมาปลุกฉันนะสิ

            “ง่วงชะมัด ไม่น่านอนดึกเลยเรา” เมื่อคืนกว่าฉันจะข่มตาหลับได้เล่นเอาแทบแย่ ก็มันตื่นเต้นที่จะได้ไปเที่ยวกับพี่โลคานี่นา

เอ่อ...ไม่สิ ไปดูงานกับคณะนั้นแหละ ไหนจะมีพี่โลคาไปด้วยอีก ฉันเลยนั่งคิดวิธีที่จะได้อยู่กับพี่โลคาสองต่อสองไว้หลายแผนเลย จนไม่ได้หลับไม่ได้นอนเนี่ย แต่ก็คุ้มนะ อิอิ

“รีบไปอาบน้ำแต่งตัวดีกว่า” เมื่อมองไปที่นาฬิกาดิจิตอลตั้งโต๊ะเห็นว่าเป็นเวลาที่ใกล้จะสายแล้ว ฉันก็รีบวิ่งตรงดิ่งไปที่ห้องน้ำอย่างไว ไม่ลืมที่จะหยิบเสื้อผ้าเข้าไปเปลี่ยนด้วย

“เลเน่ ลูกแต่งตัวเสร็จหรือยังจ้ะ” ไม่ใช่เสียงใครหรอกแต่เป็นเสียงแม่ของฉันเอง ที่เวลาไอ้พี่แบล็คมันมาบ้านฉันแม่ฉันจะเปลี่ยนเป็นอีกร่างทันที

ฮ่ะ! แต่เดี๋ยวนะ นี่อย่าบอกนะว่า...