MasukShare
บทที่ 30 END-1
Terakhir Diperbarui:
2025-03-23 20:10:50
Bab terkait
GENTLEMAN บุรุษเย็นชา บทที่ 30 END-2
“รับผิดชอบยัยหนูด้วยการหมั้นไงละครับ” หมั้นอย่างนั้นเหรอ! “หา! หมะ...หมั้นเหรอคะ!” ฉันมองแม่พี่โลคากับพี่โลคาสลับกันไปมาด้วยความตกใจ “เรียนจบเมื่อไหร่แม่สัญญาว่าจะรีบจัดงานแต่งงานให้ไวที่สุดเลย เพราะงั้นหนูเลเน่รีบเรียนให้จบไว ๆ นะลูก ส่วนเรื่องมหา’ลัยถ้าหนูอยากกลับมาเรียนที่เดิมก็ไม่เป็นปัญหา แม่จะไปคุยกับพ่อพี่เขาให้เอง” เรื่องหมั้นฉันยังตกใจไม่หาย นี่มาเรื่องเรียนจบแล้วแต่งงานอีก ให้ตายเถอะ “เอ่อ...คือว่า เรื่องนี้มันเป็นเรื่องใหญ่ หนูคงต้องขอคุยกับแม่ก่อนค่ะ” ฉันพูดออกไปด้วยความนอบน้อม เรื่องหมั้นเรื่องแต่งงานมันเป็นเรื่องที่ใหญ่มาก แถมวันนี้แม่ฉันก็ไม่ได้มานั่งฟังด้วย เพราะงั้นฉันต้องไปเล่าให้แม่ฟังก่อน “เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วงเลย เดี๋ยวแม่จะไปคุยกับพราวเองจ้ะ” ฉันยิ้มให้แม่พี่โลคา แต่ภายในใจก็รู้สึกกังวลกลัวว่าแม่ฉันจะไม่ยอม เอาจริงแล้วฉันดีใจมากที่จะได้หมั้นกับพี่โลคา แต่แค่กลัวว่าที่พี่เขาทำแบบนี้มันจะเป็นเพราะโดนบังคับให้ทำหรือเปล่า พี่เขาเต็มใจใช่ไหม...เวลา 13.23 น. “พี่โลคาแน่ใจแล้วเหรอคะว่าอยากจะหมั้นกับเน่จริ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-23GENTLEMAN บุรุษเย็นชา บทที่ 30 END-3
“พี่หิวไหมคะ เดี๋ยวเน่จะได้ไปจัดโต๊ะให้” ฉันเดินเข้าช่วยพี่โลคาถอดเสื้อนอกออก จากนั้นก็ถือเสื้อนอกไว้ในมือตัวเอง พลางถามคนตรงหน้าที่เพิ่งกลับมาจากที่ทำงานเหนื่อย ๆพี่โลคาตอนนี้ขึ้นทำหน้าที่เป็นผู้อำนวยการของโรงพยาบาลแทนแม่พี่เขาแล้ว พ่วงด้วยดูแลมหา’ลัยแยกอีก แต่ดีที่การดูแลมหา’ลัยไม่ได้ลำบากมากนัก เพราะการเป็นอธิการบดีไม่จำเป็นต้องเข้าไปดูแลทุกวันเหมือนกับโรงพยาบาล จึงไม่ใช่งานหนักอะไรพี่โลคาของฉันไม่ได้จบปริญาโทเท่านั้น แต่พี่โลคาใฝ่เรียนจนจบเด็กเตอร์เหมือนกับพ่อแม่ของตัวเองได้ในอายุที่ยังน้อย ส่วนฉันจบตรีได้ก็ถือว่าบุญมากแล้ว T^T“ครับ มานี่ก่อนเร็ว” ฉันเดินเข้าไปหาพี่โลคาด้วยสีหน้ายิ้ม ทุกครั้งที่พี่เขากลับมักจะอ้อนแบบนี้ตลอด ฉันรู้ดีว่าพี่เขาจะทำอะไร เพราะตลอดหลายปีที่ผ่านมาพี่เขาก็มักจะทำแบบนี้เสมอเวลาที่กลับมาบ้านหรือว่าจะออกไปทำงานฟอด~ “หายเหนื่อยเลยครับ” ปากหวานตลอด ฉันไม่อยากจะบอกเลยว่ายิ่งอยู่กับพี่โลคานานขึ้นพี่โลคาก็มักจะทำอะไรที่ฉันไม่คาดคิดมาก่อนเสมอ ไม่ว่าจะชอบชมฉัน ชอบเซอร์ไพรส์ทุกครั้งที่เป็นวันเกิดหรือวันครบรอบ เอาเป็นว่าพี่เขาโรแมนติกมากขึ้นเรื่อย ๆ เ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-23GENTLEMAN บุรุษเย็นชา บทนำ
มหาวิทยาลัยอาร์เธอร์คณะวิทยาศาสตร์ ภาคอินเตอร์ ณ สาขา นิวเคลียร์และไอโซโทป “อ่าว น้องเลเน่ มารอน้องแพนด้าเหรอจ้ะ?” ฉันเงยหน้ามองผู้มาใหม่ที่เข้ามาทัก เสียงนี้ไม่ต้องเงยหน้าขึ้นไปมองให้เมื่อยคอก็รู้ว่าเป็นเสียงของใคร เพราะทุกครั้งที่ฉันมารอยัยด้าพี่คนนี้มักจะเดินเข้ามาทักฉันตลอดจนชินแล้ว อืม...พี่เขาน่าจะชื่อพี่มิกซ์มั้งถ้าจำไม่ผิด “ใช่ค่ะ” “เป็นเพื่อนที่ดีจังเลยน้า ไม่รู้ว่ามารอเพื่อนหรือรอใครกันแน่” นางพูดจบก็เดินผิวปากออกไป ฉันได้แต่นั่งส่ายหน้าไปมากับพฤติกรรมของเธอ พี่มิกซ์ใคร ๆ ก็รู้ว่าเธอไม่ชอบฉัน แต่ก็ยังตีสองหน้าเข้ามาทักฉันอยู่เรื่อยส่วนเรื่องที่พี่เขาไม่ชอบฉันก็เพราะ ฉันดันไปแอบชอบคนคนเดียวกับเธอน่ะสิ ไม่สิ เกือบทั้งมหา’ลัยเลยก็ว่าได้ ที่แอบชอบคนคนเดียวกัน “เน่มารอนานยัง?” ฉันรีบยืนขึ้นส่ายหน้าเป็นคำตอบให้กับเพื่อนรักที่เพิ่งจะเดินลงมาจากตึกวิทยาศาสตร์ พร้อมกับใครบางคนที่เป็นต้นเหตุให้ฉันมักจะมานั่งรอเพื่อนตัวเองเพื่อที่จะได้เจอกับพี่เขา ถึงแม้ฉันจะเรียนคนละคณะก็เถอะ แต่ในเมื่อมีโอกาสที่ได้เจอพี่เขามากกว่าคนอื่น ๆ ฉันก็ต้องร
Terakhir Diperbarui : 2025-03-23GENTLEMAN บุรุษเย็นชา บทที่ 1-1
“ขอบคุณที่เดินมาส่งหนูนะคะพี่คา” ยัยด้าพูดขอบคุณคนที่เดินมาส่งเธอเสียงดังอย่างลืมตัว จนนักศึกษาอื่นที่กำลังนั่งอยู่ใต้อาคารได้ยินเข้าก็ต่างพากันหันมามองที่เธอด้วยสายตาริษยา ก็นะ...แต่ว่าไม่ใช่สำหรับฉันหรอก เพราะฉันเข้าใจดีว่าทำไมยัยด้าถึงได้ดูสนิทสนมกับพี่โลคา งั้นฉันขอแนะนำตัวก่อนเลยนะ ฉันชื่อว่า เลเน่ หรือจะเรียกว่า เน่ เฉย ๆ ก็ได้ อย่างที่บอกไปว่าฉันไม่ได้เรียนที่คณะนี้หรอก แต่ฉันเรียนที่คณะคณะศิลปศาสตร์นู่น ซึ่งอยู่ห่างไกลจากคณะนี้มาก ส่วนคนที่กำลังเดินอยู่ข้างฉัน เธอชื่อว่า แพนด้า เธอเป็นเพื่อนสนิทคนเดียวของฉัน เราทั้งสองคนเรียนจบมัธยมมาด้วยกัน จนเข้ามหา’ลัยก็เข้าที่เดียวกัน แต่แค่คนละคณะนะก็เพราะว่าฉันหัวสมองไม่ดีเหมือนเธอนะสิ แค่เข้ามหา’ลัยดังอย่างอาร์เธอร์ได้ก็เล่นฉันแทบจะกระอักเลือดตายอยู่แล้ว ทุกคนรู้ไหมมหา’ลัยนี้ติดอันดับว่าสอบเข้ายากที่สุดในประเทศไทย แล้วยิ่งคณะวิทย์อย่างที่ยัยนี่กำลังเรียนอยู่นะไม่ต้องพูดถึงเลย เพราะงั้นฉันติดที่นี่ได้ถือว่าเป็นบุญมาก ๆ แล้ว T^Tแน่นอนว่าฉันไม่ได้อยากเข้ามาที่มหา’ลัยนี้เพื่อจะได้อยู่กับเพื่อนรักอย่างเดียวหรอกนะ ที่ฉันตั้งใจอด
Terakhir Diperbarui : 2025-03-23GENTLEMAN บุรุษเย็นชา บทที่ 1-2
“พี่จะไปไหนก็ไปสิวะ เดี๋ยวหนูก็กลับแล้ว แค่ลืมของไว้บนห้องเรียนเฉย ๆ เหอะ” แน่นอนว่าฉันโกหกเพราะฉันไม่อยากจะโดนไอ้พี่บ้านี่มันลากกลับฉันกับพี่แบล็คเราสนิทกันตั้งแต่เด็ก ๆ แล้ว สมัยก่อนบ้านเราอยู่ติดกัน และอีกอย่างที่แม่ฉันยังคงติดต่อให้พี่แบล็คมารับมาส่งฉันก็เพราะ แม่ฉันกำลังพยายามจับคู่ให้เราสองคนนะสิแต่ฉันกับพี่แบล็คเราเป็นได้มากสุดแค่พี่น้องกันเท่านั้น เป็นมากกว่านี้ไม่ได้อย่างแน่นอน แม่ฉันกับแม่พี่แบล็คสนิทกันมาก จนคิดจะหมั้นหมายเราสองคนแล้วแม่ฉันไม่รู้หรอกว่าไอ้พี่บ้านี่มันโคตรจะอันธพาลมากแค่ไหน เวลาอยู่ต่อหน้าผู้ใหญ่นะพี่เขามักจะทำตัวดีมาก แต่ลับหลังนะไม่อยากจะบอก แกล้งฉันหนักฉิบหาย -*- แถมยังชอบต่อยตีกับมหา’ลัยอื่น จนได้ฉายาอันธพาลมาอีกด้วย“พี่แบล็ค! มัวแต่จีบหญิงอยู่นั่น พี่โลคารอนานแล้วนะโว้ยพี่!” เสียงผู้ชายหน้าตี๋คาดว่าอายุน่าจะประมาณฉัน เขากำลังตะโกนโหวกเหวกเสียงดัง ฉันจึงขยับตัวไปมองทางด้านหลังของพี่แบล็คนิดหน่อย เพราะอยากจะเห็นหน้าพี่โลคาก่อนจะกลับบ้าน อร้าย…แค่เห็นก็มีกำลังใจแล้ว >’“อย่าให้กูรู้ว่ามึงโกหกจนแม่กูต้องโทรมาตำหนิกูนะ ไม่งั้นมึงเจอดีแน่ไอ้เน่” ไอ้พี
Terakhir Diperbarui : 2025-03-23GENTLEMAN บุรุษเย็นชา บทที่ 2-1
ณ ห้างสรรพสินค้า ดิโอน่า พาราไดซ์ร้านอาหารสไตล์อเมริกันฉันนั่งมองกองภูเขาอาหารที่ไอ้พี่แบล็คมันเป็นคนตักมาใส่จานฉันเอา ๆ โดยไม่สนใจเลยว่าฉันจะกินหมดหรือกินทันที่พี่เขาตักมาให้ไหมใช่ค่ะ! ตอนนี้ฉันกำลังนั่งรับประทานอาหารกับไอ้พี่แบล็ค ไม่พอยังมีพี่โลคามาด้วย กรี๊ดดดดดด ยัยด้าแอบมากระซิบบอกฉันว่าเธอเป็นคนชวนพี่โลคาออกมาทานอาหาร นางเลยอุตส่าห์มาชวนฉันด้วย เพราะนางรู้ว่าฉันนั้นจะต้องดีใจที่ได้เจอพี่โลคาแน่นอนแต่ดันนนน!!! มีไอ้พี่แบล็คอยู่ด้วยพอดี พี่เขาเลยขอมาทานอาหารด้วยกัน เพราะได้ยินว่าฉันจะมาด้วย เห็นยัยด้าว่ามางี้ เลยทำให้ตอนนี้ไอ้พี่แบล็คมันถึงได้มานั่งอยู่ด้วยกันนี่ไง!“เลิกตักให้ฉันสักทีดิ๊! ไอ้พี่บ้า ฉันจะกินไม่ทันอยู่แล้วโว้ย!” ฉันใช้มือป้องปากหันไปพูดกัดฟันกับไอ้พี่แบล็คด้วยเสียงเบา ๆ ฉันนั่งข้างพี่แบล็ค ส่วนยัยด้านั่งข้างพี่โลคา โชคดีที่พี่เขาไม่ได้สนใจเราสองคนสักเท่าไหร่“แดก ๆ เข้าไปเถอะน่า ตัวก็นิดเดียว ไม่รู้แดกหรือดมตัวถึงได้ไม่โตสักที” คำว่า ‘โต’ ของพี่เขาดันใช้สายตามองมาที่หน้าอกของฉันอย่างดูถูก จนยัยด้าหลุดขำออกมาเฉย ฉันเลยหันไปมองมันด้วยสายตาโมโหแทนหน๋อยไอ้พี่บ้า
Terakhir Diperbarui : 2025-03-23GENTLEMAN บุรุษเย็นชา บทที่ 2-2
“ทางเดินไปป้ายรถเมย์ทำไมมันน่ากลัวชะมัด มืดอะไรขนาดนี้เนี่ย” หลังจากที่ไปสอบถามพี่ยามว่าป้ายรถเมย์อยู่ตรงไหน พี่เขาก็บอกให้เดินตรงไปเรื่อย ๆ ก็จะเจอเอง แต่ฉันเดินมานานพอควรแล้วนะยังไม่เห็นป้ายสักป้ายเลยจนกระทั่ง...“น้องจ๊ะ จะปายหนายจ๊ะคนสวย” ระหว่างที่ฉันกำลังเดินผ่านซอยหมู่บ้านที่ค่อนข้างมืดและเปลี่ยวมากก็มีลุงรูปร่างท่วม ๆ สองคนเดินเข้ามาทางฉัน พร้อมกับในมือกำลังถือขวดเหล้าขาวอยู่ หน้าของพวกลุงตอนนี้แดงมาก และมีการยิ้มกรุ้มกริ่มมองมาทางฉันด้วย“อย่ามายุ่งกับฉัน!” ฉันพยายามเดินหลบเดินหนีพวกมัน แต่ก็ไม่เป็นผลเมื่อพวกมันสองคนเดินมาดักหน้าดักหลังฉันไว้ ใจฉันตอนนี้เริ่มมีอาการกระตุกสั่นคล้ายกับคนกำลังใจวูบขวัญหาย ฉันกลัวมาก เกิดมายังไม่เคยต้องมาเจอสถานการณ์อะไรแบบนี้เลย รู้แบบนี้น่าจะขึ้นแท็กซีไปแล้วยอมโดนแม่ด่าดีกว่าต้องมาเจออะไรแบบนี้ซะอีก“อย่าเล่นตัวไปหน่อยเลยน่า น้องมีเงินเรียนหนังสือไหมจ๊ะ ถ้าไม่มีพี่เลี้ยงหนูได้น้า”“วิ้ววววว ป๋าจังวะ ไอ้พล!” หลังจากลุงอีกคนพูดจบเสียงโห่แซวก็ดังมาจากทางด้านหลังของฉัน โตเป็นควายขนาดนี้แล้วยังจะมาทำตัวรุ่มร่ามกับเด็กรุ่นราวคราวลูกแบบฉันอีก ดูจากส
Terakhir Diperbarui : 2025-03-23GENTLEMAN บุรุษเย็นชา บทที่ 2-3
“สอง” ตาลุงรีบยันตัวลุกขึ้นและวิ่งออกไปจากตรงนี้ โดยแกวิ่งเข้าตรอกซอกซอยที่ลับตาคนและมืดมากไป ส่วนพี่โลคาเพียงแค่มองตามไม่ได้จะมีท่าทีจะวิ่งตามเลยสักนิด“หนึ่ง” เสียงไซเรนและเสียงเบรกของรถมาหยุดอยู่ตรงหน้าของพวกเราสองคน แสงวิบวับสาดส่องเข้าตาฉันจนต้องยกมือขึ้นมาอังบังแสงของรถตำตรวจไว้ เหล่าตำตรวจในชุดเครื่องแบบจัดเต็มลงมาจากรถอย่างไว และวิ่งเข้าไปคุยอะไรกับพี่โลคาสักอย่าง ที่ฉันไม่ได้ยินและไม่สามารถอ่านปากได้เพราะคุณตำตรวจพูดไวมาก ไม่นานพี่โลคาก็พยักหน้าไปทางเดียวกับที่ตาลุงนั้นวิ่งหนีหายไป เหล่าตำตรวจอีกสองคนก็รีบวิ่งไปทางนั้นทันที เหลือเพียงแค่ฉันกับพี่โลคาและตำรวจอีกนายที่กำลังแบกร่างตาลุงอีกคนที่หลับไม่ได้สติอยู่ขึ้นหลังรถกระบะไป“เอ่อ...คือ ขอบคุณที่ช่วยหนูนะคะพี่โลคา” ตอนนี้ฉันกำลังนั่งอยู่บนรถของพี่โลคาได้สักพักแล้ว เพราะตอนแรกพี่เขาต้องไปคุยอะไรสักอย่างกับคุณตำตรวจ น่าจะให้ปากคำละมั้ง พี่เขาเลยใช้ภาษากายโดยการพยักหน้าให้ฉันไปขึ้นรถรอก่อน แน่นอนว่าฉันก็ทำตัวว่านอนสอนง่ายทันทีจนเมื่อกี้นี้แหละที่พี่เขาเพิ่งจะขึ้นรถมา ฉันเลยเอ่ยขอบคุณเข้าออกไปด้วยใจที่เต้นระรัว“…” พี่เขาไม่ได
Terakhir Diperbarui : 2025-03-23
Bab terbaru
GENTLEMAN บุรุษเย็นชา บทที่ 30 END-3
“พี่หิวไหมคะ เดี๋ยวเน่จะได้ไปจัดโต๊ะให้” ฉันเดินเข้าช่วยพี่โลคาถอดเสื้อนอกออก จากนั้นก็ถือเสื้อนอกไว้ในมือตัวเอง พลางถามคนตรงหน้าที่เพิ่งกลับมาจากที่ทำงานเหนื่อย ๆพี่โลคาตอนนี้ขึ้นทำหน้าที่เป็นผู้อำนวยการของโรงพยาบาลแทนแม่พี่เขาแล้ว พ่วงด้วยดูแลมหา’ลัยแยกอีก แต่ดีที่การดูแลมหา’ลัยไม่ได้ลำบากมากนัก เพราะการเป็นอธิการบดีไม่จำเป็นต้องเข้าไปดูแลทุกวันเหมือนกับโรงพยาบาล จึงไม่ใช่งานหนักอะไรพี่โลคาของฉันไม่ได้จบปริญาโทเท่านั้น แต่พี่โลคาใฝ่เรียนจนจบเด็กเตอร์เหมือนกับพ่อแม่ของตัวเองได้ในอายุที่ยังน้อย ส่วนฉันจบตรีได้ก็ถือว่าบุญมากแล้ว T^T“ครับ มานี่ก่อนเร็ว” ฉันเดินเข้าไปหาพี่โลคาด้วยสีหน้ายิ้ม ทุกครั้งที่พี่เขากลับมักจะอ้อนแบบนี้ตลอด ฉันรู้ดีว่าพี่เขาจะทำอะไร เพราะตลอดหลายปีที่ผ่านมาพี่เขาก็มักจะทำแบบนี้เสมอเวลาที่กลับมาบ้านหรือว่าจะออกไปทำงานฟอด~ “หายเหนื่อยเลยครับ” ปากหวานตลอด ฉันไม่อยากจะบอกเลยว่ายิ่งอยู่กับพี่โลคานานขึ้นพี่โลคาก็มักจะทำอะไรที่ฉันไม่คาดคิดมาก่อนเสมอ ไม่ว่าจะชอบชมฉัน ชอบเซอร์ไพรส์ทุกครั้งที่เป็นวันเกิดหรือวันครบรอบ เอาเป็นว่าพี่เขาโรแมนติกมากขึ้นเรื่อย ๆ เ
GENTLEMAN บุรุษเย็นชา บทที่ 30 END-2
“รับผิดชอบยัยหนูด้วยการหมั้นไงละครับ” หมั้นอย่างนั้นเหรอ! “หา! หมะ...หมั้นเหรอคะ!” ฉันมองแม่พี่โลคากับพี่โลคาสลับกันไปมาด้วยความตกใจ “เรียนจบเมื่อไหร่แม่สัญญาว่าจะรีบจัดงานแต่งงานให้ไวที่สุดเลย เพราะงั้นหนูเลเน่รีบเรียนให้จบไว ๆ นะลูก ส่วนเรื่องมหา’ลัยถ้าหนูอยากกลับมาเรียนที่เดิมก็ไม่เป็นปัญหา แม่จะไปคุยกับพ่อพี่เขาให้เอง” เรื่องหมั้นฉันยังตกใจไม่หาย นี่มาเรื่องเรียนจบแล้วแต่งงานอีก ให้ตายเถอะ “เอ่อ...คือว่า เรื่องนี้มันเป็นเรื่องใหญ่ หนูคงต้องขอคุยกับแม่ก่อนค่ะ” ฉันพูดออกไปด้วยความนอบน้อม เรื่องหมั้นเรื่องแต่งงานมันเป็นเรื่องที่ใหญ่มาก แถมวันนี้แม่ฉันก็ไม่ได้มานั่งฟังด้วย เพราะงั้นฉันต้องไปเล่าให้แม่ฟังก่อน “เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วงเลย เดี๋ยวแม่จะไปคุยกับพราวเองจ้ะ” ฉันยิ้มให้แม่พี่โลคา แต่ภายในใจก็รู้สึกกังวลกลัวว่าแม่ฉันจะไม่ยอม เอาจริงแล้วฉันดีใจมากที่จะได้หมั้นกับพี่โลคา แต่แค่กลัวว่าที่พี่เขาทำแบบนี้มันจะเป็นเพราะโดนบังคับให้ทำหรือเปล่า พี่เขาเต็มใจใช่ไหม...เวลา 13.23 น. “พี่โลคาแน่ใจแล้วเหรอคะว่าอยากจะหมั้นกับเน่จริ
GENTLEMAN บุรุษเย็นชา บทที่ 30 END-1
ผลั๊ก! เสียงกระชากเปิดประตูของฉันดังขึ้น เรียกความสนใจให้สองแม่ลูกที่นั่งอยู่ตรงโซฟาต่างหันมามองที่ฉันเป็นทางเดียว ฉันพยายามใช้มือลูบผมที่กำลังยุ่งให้ดูเรียบร้อยขึ้นแล้วเดินไปยกมือไหว้แม่พี่โลคาด้วยท่าทางเกร็ง แม่พี่โลคาเองก็พยักหน้ารับไหว้ฉันเหมือนกัน “หนะ...หนูอธิบายได้นะคะ ท่านกำลังเข้าใจผิด” ฉันพูดด้วยเสียงตะกุกตะกัก รีบเดินไปทางแม่พี่โลคาเพื่อจะอธิบายเรื่องนี้ไปในทางที่ดี แม้ฉันจะต้องโกหกท่านก็เถอะ แต่เพื่ออนาคตพี่เขาแล้วฉันจะทำตัวน่าสงสัยแบบนี้ไม่ได้ “ไม่ต้องอธิบายอะไรทั้งนั้น เห็นเต็มสองตาขนาดนี้ยังจะแก้ตัวอะไรได้อีก” แม่พี่โลคาพูดในขณะที่สายตายังคงจ้องหน้าลูกชายตัวเองด้วยความโมโห “ท่านคะ! เป็นความผิดหนูเองค่ะ คือ...คือหนูอะ...อ่อยพี่เขาค่ะ! หนูสัญญาค่ะว่าจะไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีก” ฉันวิ่งเข้าไปนั่งกอดขาแม่พี่โลคาพลางพูดรัวพูดมั่วไปหมด คิดอะไรได้ก็พูดเพื่อให้พี่โลคาไม่ซวย “ยัยหนู!/หนูเลเน่!” ฉันมองทั้งสองคนด้วยความงุนงง เนื่องจากทั้งสองต่างพากันเข้ามาจับฉันให้ยืนขึ้น “เลเน่ ทำไมหนูทำแบบนี้ละลูก” ฉันมึนเ
GENTLEMAN บุรุษเย็นชา บทที่ 29 NC-2
“อ๊า” ฉันนอนหอบหายใจเมื่อตัวเองได้ปลดปล่อยบางอย่างออกมา ฉันรู้สึกโล่งตัวอย่างบอกไม่ถูก แต่เพียงแค่แป๊บเดียวเท่านั้น เพราะตอนนี้ฉันกำลังจะกลับมาเกร็งอีกรอบเมื่อเห็นว่าพี่โลคาขยับตัวลงมานั่งติดกับส่วนนั้นของฉัน “พะ...พี่โลคา” ฉันพูดด้วยเสียงหอบหมายจะห้ามพี่เขา แต่ทำไมเหมือนกับว่าตรงส่วนนั้นมันขยายใหญ่มากขึ้นกว่าเดิมได้ล่ะ แถมมัยยังกระตุกขยับไปมาเล็กน้อยอีกด้วย “รู้ตัวไหมเวลาที่ยัยหนูนอนพูดด้วยสีหน้าแบบนั้นมันทำให้พี่มีอารมณ์มากขึ้นแค่ไหน” พี่โลคาชักรูดส่วนนั้นของตัวเองพลางมองหน้าฉันไปด้วย ไม่นานพี่โลคาก็ใช้แขนมาค้ำยันลงที่ข้างหูฉัน อีกมือก็จัดการจับเจ้าส่วนนั้นของพี่โลคามาถูที่น้องสาวสุดหวงของฉันไปด้วย “อือ ดะ...เดี๋ยวสิคะ” แม้ฉันจะร้องห้ามแต่ขาทั้งสองข้างของตัวเองกลับขยับออกห่างเองโดยอัตโนมัติ เพื่อให้สิ่งนั้นถูไถได้ง่ายขึ้น “ชอบเหรอครับ” พี่โลคายิ้มมุมปาก พลางก้มหน้าจ้องมองฉันที่กำลังใช้มือปิดปากตัวเองไว้เพราะไม่อยากส่งเสียงน่าเกลียดออกมา แต่ภายในใจจริง ๆ ก็กำลังก่นด่าตัวเองด้วยที่ดันไปขยับขาออกเพื่อรับสัมผัสอย่างน่าอับอาย “ส
GENTLEMAN บุรุษเย็นชา บทที่ 29 NC-1
“ปล่อย” ฉันพูดด้วยเสียงนิ่งและจริงจังเพื่อให้อีกคนรับรู้ว่าฉันไม่ได้พูดเล่น ส่วนพี่โลคานางก็เลิกยุกยิกกับฉันเลยเมื่อเห็นว่าฉันเริ่มจะไม่มีท่าทีเล่นแล้ว “ยัยหนู...” พี่โลคากอดเอวฉันจากทางด้านหลังไว้หลวม ๆ พลางเกยคางไว้บนไหล่ของฉัน จากนั้นนางก็เริ่มเรียกฉันแบบที่ชอบเรียกด้วยเสียงอ้อน “ออกไป เน่ขอร้อง” เสียงของฉันเริ่มจะสั่นเครือแล้ว ความรู้สึกของฉันมันเริ่มจะไม่เชื่อฟังตัวฉันซะแล้ว ยอมรับเลยว่าวันนี้ฉันรู้สึกว่าตัวเองมีความสุขมาก แต่มันเป็นความสุขที่ฉันจะต้องเก็บเอาไว้ภายใต้จิตใจของฉัน ฉันพยายามแสดงออกให้พี่เขาเห็นมากที่สุดว่าฉันไม่ต้องการกลับไปยุ่งกับพี่เขาแล้ว “อย่าไล่พี่ ยัยหนูไม่รักพี่แล้วงั้นเหรอ” ฉันจุกกับคำพูดของพี่เขาจนตัวเองนั่งนิ่งเงียบไป ไม่รักงั้นเหรอ เหอะ! ถ้าฉันไม่รักพี่เขาฉันก็คงไม่ยอมให้ตัวเองมาทรมานแบบนี้หรอก “…” พี่โลคาจับฉันให้นั่งหมุนตัวหันไปตรงหน้าพี่เขา เราสองคนต่างมองตากันด้วยความรู้สึกที่ต่างฝ่ายต่างรู้ดีว่าอีกคนคิดอย่างไรกับเรา ใบหน้าพี่เขาเริ่มเลื่อนเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้นเรื่อย ๆ “คิดถึง” พี่
GENTLEMAN บุรุษเย็นชา บทที่ 28-2
กลับไปก็ต้องรีบไปทำควิซอีก เพื่อเก็บคะแนนตรงนี้ให้เป็นคะแนนช่วยเวลาที่คะแนนสอบออกมาได้ไม่ดีอะไรแบบนี้ วิชานี้เป็นวิชาที่ยากมากพอสมควรเลยคอนโดเลเน่ พอฉันเปิดประตูเข้าไป จมูกก็ได้กลิ่นหอมออกมาจากทางห้องครัว ไม่ต้องบอกก็พอเดาได้ว่าใครเข้ามาในห้องของฉันถ้าไม่ใช่พี่โลคา ส่วนที่นางเข้ามาได้อย่างไรอันนี้ฉันคงไม่ต้องไปคิดให้ปวดหัว คงจะใช้อำนาจอีกนั่นแหละ “กลับมาแล้วเหรอครับ หิวไหม?” พี่โลคาหันกลับมามองฉันที่เดินตามกลิ่นหอมยั่วยวนนี้เข้ามาในห้องครัว ฉันแอบตกใจและแปลกใจเล็กน้อยเมื่อได้เห็นพี่โลคาในมุมที่ใส่ชุดแบบนี้ พี่เขาสวมผ้ากันเปื้อนลายกระต่ายสีชมพูของฉันอยู่นะสิ อยากขำนะแต่ต้องเก๊กหน้านิ่งเอาไว้ก่อน “ใครอนุญาตให้พี่เข้ามาทำอาหารในนี้กันคะ” ฉันยืนกอดอกพูดกับพี่เขาด้วยน้ำเสียงเข้มแบบที่พี่เขาเคยทำใส่ฉัน “พี่อนุญาตตัวเอง ไปนั่งรอก่อนจะเสร็จแล้ว” คนหน้ามึนพูดจบก็หันกลับไปทำกับข้าวต่อโดยไม่สนใจเลยว่าฉันยืนจ้องตาเขม็ง สุดท้ายฉันก็ต้องยอมแพ้ออกมานั่งเปิดโน้ตบุ๊กเพื่อทำควิซแทน “ยากจัง” ฉันนั่งทำควิซมาได้สักพักแล้วแต่ก็ยังไม่เ
GENTLEMAN บุรุษเย็นชา บทที่ 28-1
“เห็นว่ามุงดูคนหล่อกันค่ะ” คนหล่องั้นเหรอ...หรือว่า!! “ขอบคุณมากค่ะ” ฉันพูดขอบคุณรุ่นน้องเสร็จก็รีบวิ่งออกไปจากตรงนี้ให้ไวที่สุด ทางเข้ามหา’ลัยไม่ได้มีแค่ทางเข้าเดียว ฉันไปเข้าอีกทางก็ได้ ส่วนคนหล่อที่รุ่นน้องพวกนั้นพูดก็คงไม่พ้น “ยัยหนู!” นั่นไงล่ะ เป็นพี่โลคาจริง ๆ ด้วย ฉันหันกลับไปมองก็พบว่ามีหลายสายตาต่างจับจ้องมาที่ฉันด้วยสายตาแบบว่า...ริษยา ส่วนพี่โลคาก็หมายจะวิ่งเข้ามาหาฉัน แต่ดันติดฝูงคนตรงนั้นจนทำให้พี่เขาไม่สามารถตามฉันมาได้ “เกือบไปแล้ว” ฉันใช้มือทั้งสองข้างก้มจับเข่าพลางหอบหายใจด้วยความเหนื่อย ประตูอีกด้านที่สามารถเข้ามหา’ลัยได้ก็คือประตูหลังที่อยู่ติดอีกถนน มันไกลจากประตูหน้าพอสมควร แค่เดินธรรมดาก็เหนื่อยแล้วกว่าจะใช้เวลามาถึง แต่นี่ฉันดันวิ่งมา แน่นอนว่าฉันเหนื่อยแทบจะล้มตัวลงไปนอนหายใจเลย “น้องเน่เป็นอะไรหรือเปล่าครับ” ฉันที่กำลังก้มตัวหอบหายใจอยู่ ก็มีมือของใครบางคนมาแตะลงที่ไหล่ของฉัน ฉันจึงเอียงคอขึ้นไปมองก็พบว่าเป็นพี่บลูนั้นเอง “ไม่เป็นอะไรค่ะ” ฉันขยับตัวออกห่างจากพี่บลูจนมือที่เขาแตะไว้ในตอนแรกเลื่อนออกไป
GENTLEMAN บุรุษเย็นชา บทที่ 27-2
“ปล่อยนะ!” ฉันพยายามดิ้นไปมาเพื่อให้หลุดออกจากอ้อมกอดที่คุ้นเคย ฉันไม่อยากหวนคิดถึงมันอีก “หนีพี่มาทำไม ยัยหนูไม่รักพี่แล้วงั้นเหรอ” พี่โลคากอดฉันแน่นขึ้น แถมยังใช้มือขึ้นมาลูบผมฉันเบา ๆ อีก มันยิ่งทำให้ฉัน “ฮึก” ฉันกำเสื้อของพี่โลคาแน่น และกำมันด้วยความแรงที่ฉันกำลังเจ็บปวดอยู่ภายในใจตัวเอง พร้อมกับปล่อยน้ำตาให้ไหลรินออกมาอย่างห้ามไม่ได้ พี่โลคาก็ยังคงลูบผมฉันอยู่อย่างนั้น “ขอโทษนะ” พี่โลคาเอ่ยขอโทษออกมา พี่เขาไม่ผิดเลย พี่เขาจะมาขอโทษฉันทำไมฉัน “ฮึก พะ...พี่จะมาขอโทษหนะ...หนูทำไม” ฉันพูดด้วยเสียงอู้อี้และสะอึกร้องไห้ไปด้วย “ขอโทษที่วันนั้นพี่ไม่ได้อยู่ช่วยยัยหนู ขอโทษที่ปล่อยให้คนในครอบครัวมาทำร้ายยัยหนูไงครับ พี่ขอโทษ พี่ไม่รู้เลยว่ายัยหนูของพี่จะเก็บเรื่องนั้นไว้คนเดียวตลอด คงเจ็บมากเลยใช่ไหม” พี่โลคาดันตัวฉันออกเล็กน้อย และพี่เขาก็ก้มลงมามองฉันที่กำลังร้องไห้อยู่ “มะ...ไม่ ฮึก พี่ไม่ได้ผิดเลย” ฉันส่ายหน้าไปมาพร้อมกับน้ำตาที่กำลังรินไหล พลางเงยหน้ามองพี่เขาด้วยสายตาจริงใจว่าฉันไม่โกรธหรือโทษพี่เขาเลยสักนิด
GENTLEMAN บุรุษเย็นชา บทที่ 27-1
เลเน่ Talk “ขอบคุณที่มาส่งนะคะพี่บลู” ฉันก้มตัวลงไปไหว้รุ่นพี่ที่คณะของตัวเอง พี่เขาก็ยิ้มตอบกลับมาพร้อมกับพยักหน้าเป็นเชิงว่ารับคำขอบคุณจากฉัน นี่ก็ผ่านมาหลายวันแล้วที่ฉันย้ายมาอยู่ที่นี่ พวกเพื่อน ๆ และรุ่นพี่ที่มหา’ลัยต่างใจดีกับฉันเกือบทุกคนเลย เป็นคณะที่อบอุ่นพอตัวเลย อีกอย่างฉันเข้ามาเรียนกลางคันด้วย ถ้าเป็นที่อื่นเขาคงไม่รับ แต่ฉันมีคนจัดการให้พร้อมก็เลยไม่เป็นปัญหาอะไร “ไม่เป็นไรครับ น้องเน่ก็รู้ว่าพี่เต็มใจมากแค่ไหน” ฉันทำได้เพียงแค่ยิ้มตอบกลับไป พี่บลูเป็นรู่นพี่ที่คณะของฉัน และยังเป็นนักศึกษาที่ได้ฉายาว่าเจ้าชู้ตัวพ่อ พี่เขาตามจีบฉันตั้งแต่เข้าเรียนวันแรก จนถึงวันนี้นางก็ยังคงตามจีบฉันไม่เลิก ทั้งที่ฉันบอกไปหลายรอบละนะว่าฉันมีคนที่ชอบอยู่แล้ว แต่นั่นไม่ได้ทำให้พี่เขาหยุดตามตอแยฉันได้เลย และที่วันนี้พี่เขามาส่งฉันได้ก็เพราะได้รุ่นพี่อีกคนมาช่วยเป็นกำลังเสริม ฉันก็เลยต้องเลยตามเลยไป “งั้นเน่ขอตัวก่อนนะคะ” พูดจบฉันก็ไม่รอให้อีกฝ่ายตอบเพราะเดี๋ยวมันจะยาว ฉันจึงรีบเดินไว ๆ เข้าตึกคอนโดของใครก็ไม่รู้แทน ฉันไม่ได้ให้พี่เข
