Semua Bab So Bad ทวงรักเมียเก่า: Bab 1 - Bab 10

ตึก ตึก ตึกเสียงรองเท้านักศึกษาหุ้มส้นพื้นเรียบดังขึ้นภายในโถงทางเดินของคอนโดมิเนียมสุดหรูใจกลางเมืองกรุง หญิงสาวใบหน้ารูปไข่มีแก้ม ริมฝีปากกระจับสวยอวบอิ่มรูปร่างสมส่วนมีน้ำมีนวลอยู่ในชุดรักษาของมหาวิทยาลัยชื่อดังเธอกำลังเดินกลับห้องพักด้วยความกระวนกระวาย หัวใจดวงน้อยอยู่ไม่เป็นสุขเมื่อเธอไม่สามารถต่อสายหาคนรักของตัวเองได้ เขาไม่ยอมรับสายอีกทั้งยังตัดสายโทรศัพท์ของเธอทิ้งทั้งที่เขารู้ว่าเธอทั้งรักและเป็นห่วงเขามากขนาดไหนติ๊ด แกรก"ระ...ราล์ฟ"ร่างสมส่วนในชุดนักศึกษาเปล่งเสียงเรียกชื่อร่างสูงใหญ่ด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา เมื่อเห็นว่าเขากำลังนัวเนียอยู่กับผู้หญิงคนหนึ่งอยู่บนโซฟา เสื้อผ้าของหญิงสาวหลุดหลุ่ยจนเห็นชั้นใน ส่วนฝ่ายชายตอนนี้มีเพียงกางเกงยีนสีเข้มตัวเดียวที่ยังคงติดกาย ด้านบนถอดเสื้อออกเผยให้เห็นรอยสักเต็มทั้งแผ่นหลังและไหนจะยังลามมาถึงท่อนแขนและแผงอกด้านหน้า"อื้อ ราล์ฟคะ เพื่อนของคุณมา"หญิงสาวในอ้อมกอดเอ่ยบอกแต่ดูเหมือนว่าชายหนุ่มจะไม่สนใจ ราฟาเอลหรือราล์ฟ ยังคงก้มหน้าซุกไซร้ซอกคอหอมของร่างเพรียวบางอย่างต่อเนื่องโดยไม่คิดจะหันมาสนใจร่างมีสัดส่วนอวบอิ่มของเซลีนซึ่งกำลังยืนมองทั

"เลิกเรียนแล้วไปหาอะไรทานด้วยกันไหม ใกล้มหาวิทยาลัยมีร้านเค้กมาเปิดใหม่"ทับทิมเอ่ยชวนเซลีนในระหว่างที่ทั้งสองกำลังเก็บข้าวของใส่กระเป๋า"เอาสิ ก็ดีเหมือนกัน""ถ้าอย่างนั้นเราเดินกันไปนะ ร้านเปิดใหม่ใกล้ ๆ นี่เอง"เซลีนพยักหน้า สองสาวเดินข้าวขาออกจากห้อง ตลอดทั้งวันเธอไม่เห็นร่างของราฟาเอลตลอดทุกชั่วโมงการเรียนรวมไปถึงเพื่อนชายอีกสองคนอย่างสงครามและอาวุธด้วย'เขาคงไปมีความสุขอยู่กับคนอื่นอีกแล้วสินะ'เซลีนคิดอยู่ในใจโดยไม่กล้าเอ่ยอะไรออกไป แม้เธอพยายามทำใจรับมันให้ได้แต่หัวใจของเธอนั้นก็ไม่ยอมรับฟังเธอยังเสียใจเมื่อเห็นชายหนุ่มเดินเคียงคู่ไปกับคนอื่นโดยที่เขาไม่เคยคิดจะสนใจความรู้สึกของเธอเลยสักนิด'กูจะทำอะไรมันก็เรื่องของกูหรือเปล่า''แต่เราสองคนเป็นสามีภรรยากันนะราล์ฟ เซลีนเป็นเมียราล์ฟนะ''เมียที่กูไม่เต็มใจอยากได้มาอย่างนั้นน่ะเหรอ เมียที่กูไม่เคยรักอย่างมึงกูไม่ต้องการเลยเซลีน'คำพูดของเขาบาดลึกลงกลางใจคนฟังทำเอาเรี่ยวแรงของเซลีนแทบจะไม่มีเหลือแววตาของเขายามเมื่อมองเธอมันชั่งเย็นชาว่างเปล่าไม่เหมือนเมื่อก่อนไม่มีอีกแล้วราฟาเอลผู้ชายที่แสนดีไม่เคยคิดที่จะรังเกียจเธอ"เซลีน ถึงแล้ว

เพียะใบหน้าหล่อเหลาสะบัดไปตามแรงตบจากฝ่ามือแข็งกระด้าง กลิ่นคาวเลือดลอยคละคลุ้งมุมมากหยักมีหยาดเลือดสีแดงรินไหลใบหน้าขาวแดงเป็นรอยฝ่ามือใหญ่จากแรงกระแทกในเมื่อครู่"ระยำ แกจะทำให้ฉันผิดหวังกับแกไปถึงไหนไอ้ราล์ฟ"บิดาของราฟาเอลตวาดออกมาด้วยความหัวเสียเมื่อเห็นลูกชายเพียงคนเดียวสร้างเรื่องไม่เว้นแต่ละวันหลังจากรูปถ่ายของเขาผ่านสายตาของทั้งสองตระกูลพ่อของเขาก็รีบต่อสายเรียกให้ชายหนุ่มกลับบ้านใหญ่โดยทันที ซึ่งตอนนี้เขากำลังยืนเผชิญหน้าอยู่กับบิดาและมารดาผู้ให้กำเนิด"ฉันสั่งให้แกเลิกยุ่งกับเด็กผู้หญิงคนนั้นแล้วไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมแกยังติดอยู่ด้วยกันอีก""ผมทำตามที่พ่อสั่งไม่ได้"เพียะใบหน้าของราฟาเอลถูกฝ่ามือแกร่งของบิดาตวัดลงบนใบหน้าเขาอีกครั้ง ดวงตาแข็งกระด้างเมื่อความเจ็บปวดกำลังเล่นงานทั้งซีกหน้า"แกไม่มีสิทธิ์ไปสนใจผู้หญิงคนไหนทั้งนั้น เพราะคนที่แกต้องสนใจมีแต่หนูเซลีน""แต่พ่อก็รู้ว่าผมไม่ได้รักเซลีน คนที่ผมรักคือน้ำเหนือ""แกอย่าพูดคำนี้ให้ฉันได้ยินอีกนะราล์ฟ"มาร์โคตวาดออกมาเขาชี้หน้าลูกชายยิ่งทำให้ชายหนุ่มไม่พึงพอใจที่พ่อของเขาเอาแต่เข้าข้างลูกสะใภ้คนโปรดอย่างเซลีน"ถ้าแกไม่อยากม

ร่างสูงใหญ่ลุกขึ้นยืน ดวงตาของเขาแดงก่ำเมื่อลูกน้องที่คอยติดตามหญิงสาวส่งข่าวมาพร้อมกับรูปถ่ายให้ชายหนุ่มได้ดูรอยยิ้มที่เธอมอบให้เขาตอนนี้เธอกลับแบ่งปันไปให้คนอื่นอีกด้วย ชายหนุ่มเดินก้าวเข้าไปใกล้ก่อนจะใช้ฝ่ามือใหญ่ยื่นไปคว้าท่อนแขนอวบอิ่มของเซลีนออกแรงบีบจนเธอรู้สึกเจ็บหมับ"ราล์ฟ เราเจ็บ""กูถามว่ามึงกับไอ้สงครามคิดจะสวมเขาให้กูใช่ไหม""มะ...ไม่ใช่ โอ๊ย เรากับสงครามเราสองคนไม่เคยมีความคิดแบบนั้นเลยนะราล์ฟ"แรงบีบตรงบริเวณต้นแขนทำให้เซลีนรู้สึกเจ็บจนน้ำตาแทบไหล ลมหายใจของเธอเริ่มติดขัดเมื่อกลิ่นบุหรี่กำลังเล่นงาน"ถ้าพวกมึงสองคนไม่คิดจะสวมเขาให้กู แล้วมึงนั่งรถไปกับมันทำไมฮะเซลีน""...""ตอบกูมาสิวะ ว่ามึงไปกับมันทำไม ทำไมไม่กลับห้องมึงไปกับมันทำไมฮะ""แล้วราล์ฟจะให้เรารีบกลับห้องมาเพื่ออะไร ในเมื่อราล์ฟก็ไม่เคยอยู่สนใจเราเลยสักนิด"ความอดทนของเธอเริ่มหมดแล้วจริง ๆ เซลีนกระชากแขนของตัวเอกออกมาจากฝ่ามือใหญ่ ดวงตากลมโตที่เคยสุกใสบัดนี้กลับหม่นหมองไม่มีชีวิตชีวา"เรากลับห้องราล์ฟก็เอาแต่ออกไปข้างนอก ทิ้งให้เราต้องอยู่ในห้องเพียงคนเดียว""...""ราล์ฟไม่เคยสนใจว่าเราจะรู้สึกยังไง จะเหงาไ

"เซลีน หนูมีเรื่องไม่สบายใจอะไรหรือเปล่าลูก"น้ำเสียงอ่อนโยนของมารดาเอ่ยถามขึ้น เพราะเธอสังเกตเห็นแววตาของเซลีนลูกสาวอันเป็นที่รักไม่สดใสเหมือนเมื่อก่อน อีกทั้งยังเอาแต่นั่งเงียบเหม่อลอยมองออกไปนอกหน้าต่างตั้งแต่เดินทางมาถึงบ้านหลังใหญ่"หนูไม่ได้เป็นอะไรค่ะคุณแม่"เธอหันหน้ามาตอบมารดา แม้จะพยายามทำตัวให้ดูร่าเริงแต่ก็ไม่สามารถปิดบังคนที่อาบน้ำร้อนมาก่อนอย่างท่านได้"มีอะไรอยากจะระบายกับแม่ไหมลูก"เพียงแค่ท่านเกริ่นขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนประโยคนั้นแสดงถึงความเป็นห่วงก็ทำเอาลูกสาวอย่างเธอน้ำตาไหลบุตรสาวอันเป็นที่รักพุ่งเข้ากอดมารดา น้ำตาที่อัดอั้นเอาไว้ไหลอาบหน้า"หนูเริ่มเหนื่อยแล้วค่ะคุณแม่ ฮึก""...""ราล์ฟเขาไม่ได้รักหนูเลย""...""ในสายตาของราล์ฟ หนูเป็นเพียงแค่ผู้หญิงที่น่ารำคาญคนนึงเพียงเท่านั้น ตลอดสองปีที่อยู่ด้วยกันมาหนูพยายามที่จะเข้าไปอยู่ในใจของราล์ฟแล้ว ฮึก แต่หนูก็ทำไม่ได้"ใบหน้าอวบอิ่มซบลงบนแผงอกของมารดาผู้ให้กำเนิด ความรู้สึกอัดอั้นถูกระบายออกมาจนผู้เป็นมารดาน้ำตาซึมเธอรู้ดีว่าลูกสาวอย่างเซลีนรักราฟาเอลมากขนาดไหน รักจนยอมชายหนุ่มได้ทุกอย่างแม้กระทั่งยอมทนเห็นอีกฝ่ายเดิน