เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่7
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-03-05 14:36:19ร่างสูงใหญ่ลุกขึ้นยืน ดวงตาของเขาแดงก่ำเมื่อลูกน้องที่คอยติดตามหญิงสาวส่งข่าวมาพร้อมกับรูปถ่ายให้ชายหนุ่มได้ดู
รอยยิ้มที่เธอมอบให้เขาตอนนี้เธอกลับแบ่งปันไปให้คนอื่นอีกด้วย ชายหนุ่มเดินก้าวเข้าไปใกล้ก่อนจะใช้ฝ่ามือใหญ่ยื่นไปคว้าท่อนแขนอวบอิ่มของเซลีนออกแรงบีบจนเธอรู้สึกเจ็บ หมับ "ราล์ฟ เราเจ็บ" "กูถามว่ามึงกับไอ้สงครามคิดจะสวมเขาให้กูใช่ไหม" "มะ...ไม่ใช่ โอ๊ย เรากับสงครามเราสองคนไม่เคยมีความคิดแบบนั้นเลยนะราล์ฟ"แรงบีบตรงบริเวณต้นแขนทำให้เซลีนรู้สึกเจ็บจนน้ำตาแทบไหล ลมหายใจของเธอเริ่มติดขัดเมื่อกลิ่นบุหรี่กำลังเล่นงาน "ถ้าพวกมึงสองคนไม่คิดจะสวมเขาให้กู แล้วมึงนั่งรถไปกับมันทำไมฮะเซลีน" "..." "ตอบกูมาสิวะ ว่ามึงไปกับมันทำไม ทำไมไม่กลับห้องมึงไปกับมันทำไมฮะ" "แล้วราล์ฟจะให้เรารีบกลับห้องมาเพื่ออะไร ในเมื่อราล์ฟก็ไม่เคยอยู่สนใจเราเลยสักนิด"ความอดทนของเธอเริ่มหมดแล้วจริง ๆ เซลีนกระชากแขนของตัวเอกออกมาจากฝ่ามือใหญ่ ดวงตากลมโตที่เคยสุกใสบัดนี้กลับหม่นหมองไม่มีชีวิตชีวา "เรากลับห้องราล์ฟก็เอาแต่ออกไปข้างนอก ทิ้งให้เราต้องอยู่ในห้องเพียงคนเดียว" "..." "ราล์ฟไม่เคยสนใจว่าเราจะรู้สึกยังไง จะเหงาไหม หรืออยากให้ราล์ฟอยู่ใกล้ ๆ เราหรือเปล่า" "..." "ตลอดเวลาสองปีที่เราแต่งงานด้วยกัน ราล์ฟเคยสนใจเราบ้างไหม ไม่ ราล์ฟไม่เคยสนใจเราเลยเพราะคนที่ราล์ฟให้ความสนใจให้ความสำคัญคือน้ำเหนือ ไม่ใช่เซลีนคนนี้"กำปั้นหนัก ๆ ของหญิงสาวทุบลงกลางอกของตัวเอง เธอระบายสิ่งที่อยู่ในใจมาตลอดสองปีออกมาจนหมด "ถ้าราล์ฟมองมาที่เราสักนิด ราล์ฟก็จะเห็นว่าเรายังคงยืนอยู่ตรงนี้ ยังคงรักราล์ฟเหมือนเดิมไม่เคยคิดอะไรเกินเลยกับผู้ชายคนไหนเลย"เธอมองหน้าเขาด้วยแววตาตัดพ้อน้ำตารินไหล "เซลีน" "ขอตัวก่อนนะ วันนี้เราเหนื่อยแล้วจริง ๆ " ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ไม่ทันที่เซลีนได้หมุนตัวเดินกลับเข้าไปในห้องนอน หน้าจอโทรศัพท์ของราฟาเอลก็สว่างวาบเมื่อมีสายเรียกเข้า 'น้ำเหนือ' หญิงสาวเจ้าของหัวใจของชายหนุ่มต่อสายเข้ามา เซลีนมองหน้าราฟาเอลผ่านม่านน้ำตาด้วยความปวดใจ ชายหนุ่มมองหญ้าหญิงสาวสลับกับมองหน้าจอโทรศัพท์พลางคิดหนักว่าเขาควรจะให้ความสำคัญในตอนนี้กับใคร และเพียงแค่ชั่วอึดใจน้ำตาของเซลีนก็ไหลออกมาราวกับสายน้ำเมื่อคนที่ราฟาเอลเลือกเป็นอันดับแรกอยู่เสมอยังคงไม่ใช่เธอ "ฮัลโหลครับ น้ำเหนือ"เขามองหน้าเธอแค่เพียงวูบเดียวก่อนชายหนุ่มจะเดินกลับเข้าไปในห้องนอนของตัวเอง เขายังให้ความสำคัญต่อน้ำเหนือเหมือนทุก ๆ ครั้ง และก็ยังเป็นเธอเหมือนเดิมที่เขาไม่เคยให้ความสำคัญอะไร ภายในห้องนอนโทนสีขาว บรรยากาศราวกับมีเมฆฝนห่าใหญ่ปกคลุมหัวใจขอคนในห้อง เซลีนล้มตัวลงนอนบนเตียงพลางกอดหมอนนอนร้องไห้ หัวใจดวงน้อยของเธอรู้สึกเจ็บจนแทบจะทนต่อไปไม่ไหว ความรู้สึกข้างในมันพังย่อยยับครั้งแล้วครั้งเล่า สองปีที่ผ่านมาในสถานะสามีภรรยาเธอไม่พังทลายกำแพงหัวใจเพื่อที่จะก้าวเข้าไปอยู่ในหัวใจของราฟาเอลได้ เขายังคงปักรักปันใจให้กับน้ำเหนือผู้หญิงที่เปรียบเหมือนเจ้าหญิงในชีวิตของเขา เจ้าหญิงรูปงามกับเจ้าชายรูปหล่อมันชั่งดูเหมาะสมยิ่งกว่าอะไร คนแคระรูปร่างหน้าตาอัปลักษณ์อย่างเธอจะไปสู้อะไรกับเจ้าหญิงอย่างน้ำเหนือได้ ปึง เสียงประตูห้องด้านนอกถูกปิด ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าราฟาเอลคงจะออกไปหาคนรักของเขาเหมือนอย่างเคย เพียงแค่น้ำเหนือบอกให้ชายหนุ่มไปหาเขาก็ไม่คิดที่จะรีรออะไรให้เสียเวลาจัดการสวมใส่เสื้อผ้าแล้วรีบไปหาเธอโดยทันที มันเป็นเรื่องปกติที่เธอควรจะชินเสียที แต่ทำไมหัวใจเจ้ากรรมยังคงรู้สึกเกี่ยวกับการกระทำของเขา บรรยากาศในช่วงเช้ายามเมื่อหญิงสาวตื่นนอนยังคงเงียบเหงาไร้เงาของชายหนุ่มเหมือนเช่นเคย แต่เธอก็ไม่เคยละเลยหน้าที่เตรียมอาหารไว้ให้เผื่อว่าเขาจะหิวเวลากลับมา อาหารหน้าตาน่ารับประทานถูกตักใส่จานวางเอาไว้ แต่หญิงสาวกลับไม่รู้สึกอยากที่จะรับประทานอาหารตรงหน้าแม้ว่าหน้าตาของอาหารจะน่ารับประทานหรือจะส่งกลิ่นหอมเย้ายวนมากแค่ไหนแต่เธอกลับไม่อยากแตะต้องมัน ตึก ตึก ตึก หญิงสาวในชุดนักศึกษาเดินเข้ามาในรั้วมหาลัยใบหน้าที่เคยสดใสตอนนี้กลับหม่นหมองราวกับคนไม่มีความสุข "ทะเลาะอะไรกับไอ้ราล์ฟมันมา ทำไมหน้าตาถึงเป็นแบบนี้"ทันทีเมื่อเธอเดินมาถึงโต๊ะประจำ ทับทิมที่มานั่งรออยู่ก่อนก็เอ่ยปากถามทันที "เปล่าหรอก เราไม่ได้ทะเลาะอะไรกัน" "แน่ใจนะ" "แน่ใจสิ แล้วนี่ทับทิมมานานยัง"เซลีนรีบเปลี่ยนเรื่องเธอพยายามปกปิดความเศร้าเอาไว้ในใจเพียงลำพัง ทั้งคู่นั่นคุยกันได้เพียงไม่นานก็มีร่างสูงใหญ่ของชายหนุ่มสองคนเดินเข้ามา "ทับทิมและเซลีนเพื่อนรัก"อาวุธเดินยิ้มร่ามาแต่ไกลในมือถือรายงานของอาจารย์เอาไว้ โดยมีร่างสูงใหญ่ของชายหนุ่มใบหน้าเรียบนิ่งเดินขนาบข้างไม่ห่างไปไหน "จะมาขอลอกรายงานอีกแล้วล่ะสิ" "แน่นอนเพื่อนรัก เอารายงานของอาจารย์เกศรินทร์มาลอกหน่อยสิกูลืมทำ"อาวุธหันไปร้องขอเพื่อนสาวข้างกายทันทีเมื่อเขาเดินมาถึงโต๊ะ สงครามเลือกที่จะนั่งด้านข้างร่างอวบอิ่มของเซลีนเพราะตรงนี้ดันมีที่ว่างอยู่ที่เดียว "กูไม่ให้" "โห ใจดำว่ะผู้หญิงอะไรวะใจดำเป็นบ้า" "ถ้าอยากจะลอกก็จ่ายเงินมา"ทับทิมกระดิกนิ้วทำเอาอาวุธส่ายหน้า เซลีนกับสงครามได้แต่นั่งมองทั้งสองแยกเขี้ยวใส่กันซึ่งมันดันเป็นเรื่องปกติที่เพื่อนทั้งกลุ่มต่างได้พบเห็นแทบจะทุกวัน "กินอะไรมาหรือยัง"เซลีนเลือกที่จะส่ายหน้าเป็นคำตอบทำเอาคนตั้งคำถามขมวดคิ้วเข้าใส่ "ทำไม" "เราไม่หิว" "ไม่หิวก็ต้องกิน อาหารเช้ามันสำคัญ"คิ้วสวยเริ่มขมวดเข้าหากันเมื่อสงครามพูดเสียงเข้มใส่เธอ "เราไม่หิวจริง ๆ สงคราม"ชายหนุ่มจ้องหน้าหญิงสาวด้วยแววตายากจะคาดเดาก่อนที่เขาจะยกโทรศัพท์ขึ้นมากดส่งข้อความหาลูกน้องของตัวเอง ตึก ตึก ตึก แค่เพียงไม่กี่นาทีก็มีชายชุดดำวิ่งตรงเข้ามาหาโต๊ะของพวกเขาทำเอาทั้งสามชะงักเมื่อเห็นว่าในมือของชายชุดดำคนนั้นเต็มไปด้วยกล่องข้าว "นี่ครับนาย" "อืม"สงครามหันไปรับถุงใส่กล่องข้าวจากลูกน้อง เขาหันมามองหน้าหญิงสาวก่อนจะส่งถุงใส่กล่องข้าวให้เธอ "กิน" "อะไร" "กินให้หมด"เซลีนมองหน้าของเขาสลับกับมองถุงใส่กล่องข้าว แต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้ยื่นมือไปรับก็มีเสียงเข้มของใครบางคนดังขึ้นมา "ดูเหมือนว่ามึงจะเป็นห่วงเซลีนจังเลยนะไอ้สงคราม"ร่างสูงใหญ่ในชุดนักศึกษาของราฟาเอลเดินเข้ามา ชายหนุ่มจ้องหน้าสงครามอย่างไม่ละสายตา "คิดที่จะตีท้ายครัวกูหรือไง" "หึ ก็น่าลองนะ มึงว่าไหม"บทที่เกี่ยวข้อง
So Bad ทวงรักเมียเก่า บทที่8
สงครามขนาดย่อมดูเหมือนว่ามันกำลังจะเกิดขึ้นเมื่อสองหนุ่มยืนจ้องหน้ากันทำเอาคนรอบกายหายใจไม่ทั่วท้อง ยิ่งเซลีนเธอแทบลมจับเมื่อได้เห็นสายตาดุดันของราฟาเอล"พวกมึงสองคนพอเลย ทำตัวเป็นเด็ก ๆ กันไปได้"อาวุธเมื่อเห็นท่าจะไม่ดีก็รีบเข้ามาแยกทั้งสองให้ออกห่างจากกัน ราฟาเอลหันมาจ้องหน้าเซลีนก่อนที่เขานั้นจะเดินเข้ามากระชากแขนเธอให้ลุกขึ้นยืน"กลับ""กลับไปไหนวันนี้เรามีเรียนนะ"เซลีนพยายามยื้อท่อนแขนของตัวเองเอาไว้แต่เธอก็ไม่สามารถสู้แรงของชายหนุ่มได้ สงครามหมายจะเข้ามาช่วยแต่ก็ถูกอาวุธคว้าแขนเอาไว้"เรื่องของเพื่อน เราอย่าเข้าไปยุ่ง"ไร้ความล้อเล่นในน้ำเสียงของอาวุธ ทั้งสามได้แต่ยืนมองร่างอวบอิ่มของเซลีนที่ถูกลากออกไปด้วยความเป็นห่วง แม้แต่ทับทิมเองก็ไม่กล้าเมื่อเห็นสายตาของราฟาเอลในตอนนี้ เธอรู้ดีถ้าหากชายหนุ่มระเบิดอารมณ์ขึ้นมาก็ไม่มีใครคิดจะขวางเขาได้ปึก"โอ๊ย"ริมฝีปากอวบอิ่มเปล่งเสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บ ผิวขาว ๆ ขึ้นแดงเป็นรอยฝ่ามือเซลีนหันไปมองหน้าราฟาเอลในตำแหน่งของคนขับด้วยความไม่เข้าใจว่าเขาไปโมโหอะไรมา และตอนนี้เธอก็ไม่กล้าที่จะเปิดปากถามออกไปบรืนรถสปอร์ตคันหรูพุ่งสู่ท้องถนนด้วยคว
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-05So Bad ทวงรักเมียเก่า บทที่9
"เซลีน หนูมีเรื่องไม่สบายใจอะไรหรือเปล่าลูก"น้ำเสียงอ่อนโยนของมารดาเอ่ยถามขึ้น เพราะเธอสังเกตเห็นแววตาของเซลีนลูกสาวอันเป็นที่รักไม่สดใสเหมือนเมื่อก่อน อีกทั้งยังเอาแต่นั่งเงียบเหม่อลอยมองออกไปนอกหน้าต่างตั้งแต่เดินทางมาถึงบ้านหลังใหญ่"หนูไม่ได้เป็นอะไรค่ะคุณแม่"เธอหันหน้ามาตอบมารดา แม้จะพยายามทำตัวให้ดูร่าเริงแต่ก็ไม่สามารถปิดบังคนที่อาบน้ำร้อนมาก่อนอย่างท่านได้"มีอะไรอยากจะระบายกับแม่ไหมลูก"เพียงแค่ท่านเกริ่นขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนประโยคนั้นแสดงถึงความเป็นห่วงก็ทำเอาลูกสาวอย่างเธอน้ำตาไหลบุตรสาวอันเป็นที่รักพุ่งเข้ากอดมารดา น้ำตาที่อัดอั้นเอาไว้ไหลอาบหน้า"หนูเริ่มเหนื่อยแล้วค่ะคุณแม่ ฮึก""...""ราล์ฟเขาไม่ได้รักหนูเลย""...""ในสายตาของราล์ฟ หนูเป็นเพียงแค่ผู้หญิงที่น่ารำคาญคนนึงเพียงเท่านั้น ตลอดสองปีที่อยู่ด้วยกันมาหนูพยายามที่จะเข้าไปอยู่ในใจของราล์ฟแล้ว ฮึก แต่หนูก็ทำไม่ได้"ใบหน้าอวบอิ่มซบลงบนแผงอกของมารดาผู้ให้กำเนิด ความรู้สึกอัดอั้นถูกระบายออกมาจนผู้เป็นมารดาน้ำตาซึมเธอรู้ดีว่าลูกสาวอย่างเซลีนรักราฟาเอลมากขนาดไหน รักจนยอมชายหนุ่มได้ทุกอย่างแม้กระทั่งยอมทนเห็นอีกฝ่ายเดิน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-05So Bad ทวงรักเมียเก่า บทที่10
ไม่มีการติดต่อมาจากชายหนุ่มนับตั้งแต่เธอกลับเข้ามาพักใจภายในบ้านหลังใหญ่ แม้ว่าเธอและเขาจะเจอหน้ากันที่มหาวิทยาลัยก็นับครั้งได้ที่เขาและเธอได้เปิดปากคุยกัน วันนี้เธอจึงตัดสินใจที่จะกลับไปอยู่ที่คอนโดอีกครั้งหลังจากกลับมาพักใจให้หายเหนื่อยตลอดระยะเวลาหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา"ทำไมไม่เอารถไปขับล่ะลูก"มารดาเอ่ยถามบุตรสาวเมื่อเห็นเหล่าคนใช้กำลังยกกระเป๋าใส่ท้ายรถคันหรูของบ้าน "คุณแม่ก็รู้ว่าหนูขับรถไม่ถนัด แล้วอีกอย่างมหาลัยกับคอนโดก็อยู่ไม่ไกลนั่งแท็กซี่แป๊บเดียวก็ถึง""แต่มีรถขับไปไหนมาไหนด้วยตัวเองมันสะดวกดีนะลูก""ให้หนูนั่งแท็กซี่แบบนี้ก็ดีแล้วค่ะ เดี๋ยวจะเผลอขับรถไปชนใครเอา"สุดท้ายแล้วมารดาก็ต้องยอมจำนนกับเหตุผลร้อยแปดพันเก้าของบุตรสาว"หนูกลับก่อนนะคะ ไว้ถ้าว่างจะแวะมาหา""รักษาเนื้อรักษาตัวด้วยนะลูก และที่สำคัญ""...""รักษาหัวใจของตัวเองด้วยนะ ถ้าหากไม่ไหวบอกพ่อกับแม่ได้เสมอ""ค่ะ"แกร๊กประตูบานใหญ่ของห้องพักถูกเปิดออก ริมฝีปากเรียวเล็กเม้มเข้าหาเมื่อเธอเดินลากกระเป๋าเข้ามาภายในห้อง ข้าวของบางส่วนกระจัดกระจายเมื่อเธอไม่ได้คอยอยู่ทำความสะอาดเหมือนทุก ๆ วัน อีกทั้งนั้นบนพื้นยังมีมว
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-05So Bad ทวงรักเมียเก่า บทที่11
เซลีนคอยดูแลราฟาเอลไม่ห่างเธอหมั่นคอยเช็ดตัวป้อนข้าวป้อนยาให้ ตกดึกก็คอยเฝ้าดูแลกลัวว่าไข้จะสูง เธอดูแลชายหนุ่มจนอาการของเขาเริ่มหายดี"วันนี้ราล์ฟอยากทานอะไร""อะไรก็ได้ที่ไม่ใช่ข้าวต้มกับโจ๊กจืด ๆ พวกนั้น"อาหารคนป่วยรสชาติจืดชืดจากห้องครัวของคอนโดไม่ถูกใจคนป่วยอย่างเขาเอาเสียเลย เพราะเซลีนเอาแต่คอยดูแลเช็ดตัวให้เขาอยู่ไม่ห่างเธอจึงไม่มีเวลาทำอาหารให้ได้แต่สั่งห้องครัวของคอนโดให้มาส่ง"ถ้าอย่างนั้นเอาเป็นต้มยำทะเลดีไหม แบบที่ราล์ฟชอบไง"เซลีนเสนอเมนูออกมา ราฟาเอลหันไปมองหน้าเธอยังคงจำสิ่งที่เขาชอบได้อยู่เสมอ"แล้วแต่เธอเถอะ อยากทำอะไรก็ทำ""ถ้าอย่างนั้นราล์ฟนอนรอเราเดี๋ยวนะ เดี๋ยวเราไปทำอาหารให้"เธอหมุนตัวเดินออกไปจากห้องของชายหนุ่มเพื่อมุ่งหน้าสู่ห้องครัวตลอดสองวันที่เขาไม่สบายเซลีนยอมขาดเรียนเพื่อที่จะได้ดูแลเขา เธอเป็นหญิงสาวที่มีน้ำใจคนหนึ่งซึ่งข้อนี้เขายอมรับ ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ดเสียงโทรศัพท์เครื่องหรูดังขึ้นทำให้เจ้าของต้องเอื้อมือไปรับสายจากเพื่อนรักอย่างอาวุธทำให้ราฟาเอลกดสายตอบรับโดยทันที"ฮัลโหล""ยังอยู่เหรอมึง นึกว่าตายแล้วเสียอีก"น้ำเสียงยียวนกวนบาทาดังมาจากปลายสายซึ่งราฟาเอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-05So Bad ทวงรักเมียเก่า บทที่12
"อร่อยไหมราล์ฟ""อื้ม""เราดีใจนะที่ราล์ฟชอบ"เซลีนมองหน้าชายหนุ่ม เธอยิ้มออกมาด้วยความสดใสเพื่อปกปิดความเศร้าในหัวใจของตัวเอง"ให้เราแกะกุ้งให้เอาไหม กุ้งอบเกลือตัวใหญ่ ๆ แบบที่ราล์ฟชอบ"เซลีนหยิบกุ้งตัวใหญ่ขึ้นมาแกะให้ชายหนุ่ม อาหารทะเลเป็นสิ่งที่ราฟาเอลโปรดปรานก็จริง แต่เขาไม่ถนัดเรื่องการแกะกุ้งหรือเรื่องในการทำอาหารเลย"พรุ่งนี้จะไปเรียนหรือเปล่า""ไปสิ อะนี่"เธอวางกุ้งตัวใหญ่ลงในจานของชายหนุ่ม ราฟาเอลมองกุ้งในจานสลับกับมองหน้าหญิงสาว "พรุ่งนี้ฉันก็ว่าจะไปเรียนเหมือนกัน เมื่อกี้ไอ้อาวุธก็โทรมาตาม""เหรอ""เป็นอะไร"เมื่อเห็นว่าหญิงสาวเงียบไปชายหนุ่มก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม "วันนี้สิบสี่อาทิตย์หน้า ราล์ฟจำได้หรือเปล่าว่าเป็นวันสำคัญอะไร"เซลีนถามออกไปเธอรอฟังคำตอบของเขาอย่างลุ้นระทึก"ก็วันอาทิตย์ไง เธอลืมไปแล้วหรือไง"ชายหนุ่มส่ายหน้า เขาก้มหน้าก้มตาทานข้าวในจานต่อโดยไม่เงยหน้าขึ้นมามองสีหน้าและแววตาของหญิงสาววันสำคัญของเธอและเขามันคงไร้ความหมายในความคิดของชายหนุ่มแต่มันชั่งมีความหมายในสำหรับเธอ ราฟาเอลจำไม่ได้ว่าวันที่สิบสี่อาทิตย์หน้าเป็นวันครบรอบแต่งงานของเราสองคนความมืดมนเกาะกิน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-05So Bad ทวงรักเมียเก่า บทที่13
"ที่คาดผมครบ ตุ๊กตาครบ เสื้อคู่ครบ แล้วยังขาดอะไรอีก""พอได้แล้วเซลีน นี่เธอกะจะเหมามาทั้งร้านเลยหรือไง""ก็มันน่ารักดีนี่ ราล์ฟมานี่สิมาช่วยเราเลือกยางมัดผมหน่อย"เซลีนกวักมือเรียกเมื่อชายหนุ่มไม่ยอมเดินเข้ามาจนเธอต้องก้าวขาเข้าไปหาออกแรงดึงร่างใหญ่ให้มายืนอยู่ตรงหน้าร้านขายของซึ่งอยู่ในสวนสนุก"ราล์ฟว่าอันนี้น่ารักไหม"เซลีนโชว์ยางมัดผมลายลูกไก่ให้ชายหนุ่มได้ดู เธอรู้สึกมีความสุขทุกครั้งเมื่อได้มาเลือกซื้ออะไรแบบนี้"น่ารักดี จะเอาอันไหนก็เลิกสักอันเถอะฉันหิวข้าว""อย่ารีบสิ มันน่ารักทุกอันเลยเราเลือกไม่ได้"เซลีนก้มหน้าเลือกยางมัดผมในตะกร้าตรงหน้าโดยมีเจ้าของร้านซึ่งเป็นผู้หญิงวัยกลางคนยืนอมยิ้มมองดูทั้งคู่ด้วยสายตาที่น่าเอ็นดู"อันนี้ก็สวย อันนี้ก็น่ารัก ราล์ฟว่าเราควรเลือกเอาอันไหนดี""ถ้าเลือกไม่ได้ก็เหมาหมดนี่แหละ"ราฟาเอลดึงยางมัดผมในมือของเซลีนใส่ลงตะกร้า ก่อนที่เขาจะหยิบตะกร้าใส่ยางมัดผมส่งยื่นไปให้กับเจ้าของร้านรวมไปถึงสิ่งของที่เธอเลือกเอาไว้ก่อนหน้านี้"ผมเอาทั้งหมดนี่เลยครับป้า ใสถุงให้ด้วยนะครับ""รอแป๊บนึงนะจ๊ะพ่อหนุ่ม"เจ้าของร้านเอ่ยออกมาด้วยความใจดี"ราล์ฟ เราไม่จำเป็นต้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-05So Bad ทวงรักเมียเก่า บทที่14
บรรยากาศในยามเช้าของอีกวันชั่งสดใสพอ ๆ กับความรู้สึกของเซลีนในตอนนี้ หญิงสาวในชุดนักศึกษาปีสองอย่างเป็นระเบียบกำลังจัดเตรียมอาหารสำหรับมื้อเช้าสำหรับสองทั้งสองแกร๊ก"ราล์ฟ เสร็จแล้วเหรอมาทานข้าวเช้ากันก่อนสิ"เธอเอ่ยเรียกชายหนุ่มในชุดนักศึกษา ราฟาเอลเดินตรงมายังโต๊ะซึ่งมีอาหารเช้าที่เซลีนจัดเตรียมวางเอาไว้"วันนี้มีโจ๊กหมูเด้งแบบที่ราล์ฟชอบ แล้วนี่กาแฟดำไม่ใส่น้ำตาล""...""เราตั้งใจทำให้ราล์ฟโดยเฉพาะเลยนะ""ขอบใจ"ชายหนุ่มหย่อนกายนั่งลงบนเก้าอี้ กลิ่นหอมของอาหารเช้าเริ่มทำให้เขารู้สึกหิว"วันนี้เลิกเรียนเสร็จราล์ฟว่างหรือเปล่า""มีอะไร"รสสัมผัสอันเนียนนุ่มของเนื้อข้าวทำให้เขาพึงพอใจ เซลีนเธอเก่งในด้านการทำอาหารเขารู้ดี"วันนี้เราอยากไปของที่ซูเปอร์มาเก็ต ราล์ฟพาเราไปหน่อยสิ""ทำไมไม่ให้ลูกน้องไปซื้อ เธอจะไปเองทำไม"เซลีนทำปากยื่นในมือถือช้อนตักข้าวเอาไว้"เราอยากไปเลือกซื้อด้วยตัวเองนี่ ราล์ฟพาเราไปหน่อยนะ""ขอดูก่อน ถ้าว่างแล้วจะบอก"เพราะเขาเองก็ไม่รู้ว่าวันนี้จะติดธุระอะไรด่วนไหมไม่อยากสัญญาอะไรแล้วทำไม่ได้ ทั้งสองนั่งทานอาหารเช้าด้วยความเร่งรีบเพราะเหลือเวลาอีกไม่ถึงชั่วโมงก็จะถึงเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-05So Bad ทวงรักเมียเก่า บทที่15
"มาสายนะวันนี้""โทษที พอดีเรามัวแต่ทำมื้อเช้าให้ราล์ฟอยู่""มันเป็นง่อยหรือไงถึงทำอะไรกินเองไม่ได้"ทับทิมกัดฟันยามเมื่อพูดถึงราฟาเอล สองเพื่อนสนิทนั่งโต๊ะใกล้กัน ถัดจากโต๊ะของเซลีนไปอีกสามโต๊ะยังคงว่าง ส่วนสงครามและอาวุธวันนี้ไม่รู้นึกคึกอะไรถึงได้ไปนั่งเรียนด้านหน้า"ฉันว่าเธอตามใจมันมากเกินไปแล้วนะ มันถึงได้ผยองทำอะไรไม่สนใจความรู้สึกของเธอเลยแบบนี้""ไม่เอาสิ เดี๋ยวราล์ฟมาได้ยินนะ""ไม่ ฉันจะพูด""พูดว่าอะไรเหรอทับทิม"น้ำเสียงเย็นยะเยือกดังมาจากทางด้านหลังทำเอาสองสาวซึ่งกำลังนั่งพูดถึงชายหนุ่มสะดุ้งเซลีนนั่งก้มหน้ามองหนังสือเมื่อร่างสูงใหญ่ในบทหัวข้อสนทนานั่งโต๊ะตัวใกล้แถมเขายังยื่นหน้าเข้ามาจนลมหายใจอุ่นร้อนตกกระทบใบหน้าขาวใสของเซลีน"ก็แกน่ะเกือบทำให้เซลีนมาเรียนสาย ดีนะที่อาจารย์ยังไม่เข้ามาสอน""ฉันทำอะไร ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ""แกอย่ามา เลิกใช้เพื่อนฉันให้เหมือนทาสเสียที ไม่มีปัญญาหาอะไรกินเองเลยเหรอฮะ เพื่อนของฉันไม่ใช่ขี้ข้าแกนะไอ้ราล์ฟ"ทับทิมร่ายยาวอย่างไม่คิดจะไว้หน้าราฟาเอลด้วยความขุ่นเคืองใจ เพราะชายหนุ่มมักจะใช้คำพูดไม่ถนอมน้ำใจเพื่อนรักของเธอแล้วยังจะมาทำตัวใสซื่อใ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-05
บทล่าสุด
So Bad ทวงรักเมียเก่า บทที่49
"เซลีน""หืม""เธออยากจดทะเบียนสมรสกับฉันอีกครั้งไหม"หญิงสาวที่กำลังเก็บของใส่กระเป๋าเตรียมพร้อมจะกลับบ้านหยุดชะงักเมื่อเธอได้ยินคำถามจากปากของชายหนุ่มซึ่งเขากำลังนั่งมองเธอจัดของอยู่บนเตียงของคนไข้"เป็นอะไรไป เธอไม่อยากจดทะเบียนสมรสกับฉันอีกครั้งอย่างนั้นเหรอ""เปล่าหรอก"เซลีนจัดการรูดซิปปิดกระเป๋า เธอเดินเข้าไปใกล้เพื่อต้องการเผชิญหน้ากับชายหนุ่มเธอยืนเว้นระยะห่างกับชายหนุ่มเพียงแค่คืบ อีกนิดเดียวเธอก็จะสามารถเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของเขาได้"ช่วยอธิบายให้ฉันฟังได้ไหมว่าทำไมเธอถึงไม่...""ฉันไม่อยากให้ความสัมพันธ์ของเราเป็นแบบก้าวกระโดดเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป""...""ฉันอยากให้เราสองคนลองศึกษาดูใจเหมือนคนเป็นแฟนกัน อยากให้ความสัมพันธ์ของฉันและนายพัฒนาเป็นไปในแบบของคนรักให้มันผ่านไปในแต่ละปี""...""ฉันอยากใช้ชีวิตคู่กับนายเหมือนในแบบคนรักกัน เป็นแฟนกัน จูงมือไปกินข้าวด้วยกัน ไปเที่ยวด้วยกัน อยากทำกับนายแบบนั้นให้เหมือนกันในทุกปี"เซลีนสบตาคมกริบของราฟาเอล ริมฝีปากสวยคลี่ยิ้มหวานส่งไปให้ชายหนุ่มด้วยความจริงใจ"ถ้าวันไหนนายและฉันพร้อมที่จะใช้ชีวิตคู่อยู่ด้วยกันแบบสามีภรรยาไว้วันนั้นนายค่
So Bad ทวงรักเมียเก่า บทที่48
ตกดึกในคืนนั้น บรรยากาศภายในห้องพักของคนไข้เต็มไปด้วยความเงียบ แม้เวลาจะล้วงเลยไปจนถึงกลางดึกแต่เซลีนก็ยังคงนั่งเฝ้าราฟาเอลอยู่ไม่ห่าง ร่างเพรียวบางอยู่ในชุดเตรียมนอนเสื้อยืดกางเกงขายาว เธอยังคงนั่งเฝ้าอยู่บนเก้าอี้ข้างเตียงคนไข้"ตื่นได้แล้วนะราล์ฟ""...""เซลีนคิดถึงราล์ฟมากเลยรู้ไหม""...""ไม่ได้เจอกันหนึ่งปี เซลีนคิดถึงราล์ฟใจแทบขาด อยากกลับมาหาราล์ฟแทบบ้า""...""เซลีนดูเหมือนคนโง่เลยเนอะ โง่ที่ยังคงรักราล์ฟไม่เคยเปลี่ยนแปลง" "...""เซลีนโง่มากเลยใช่ไหม""...""ทำไมนะ ทำไมฉันถึงได้รักนายมากขนาดนี้นะราล์ฟ"เธอเฝ้าตั้งคำถามกับตัวเองอยู่บ่อยครั้งว่าทำไมมันเป็นเพราะอะไรทำไมเธอถึงได้รักราฟาเอลอย่างถอนตัวถอนใจไม่ขึ้น ทั้งที่คิดว่าจะสามารถตัดใจจากผู้ชายตรงหน้าได้ แต่เปล่าเลย ยิ่งห่างเธอยิ่งคิดถึง ยิ่งไม่ได้เห็นเธอก็แทบจะอยู่ไม่ได้ หนึ่งปีที่ไม่ได้เจอหน้ากันมันทรมานสำหรับเธอมากยิ่งนัก"ตื่นขึ้นมาได้แล้วนะ ฉันให้อภัยนายแล้วนะราล์ฟ""จะ...จริงเหรอ"น้ำเสียงแหบพร่าดังขึ้นทำให้เซลีนชะงัก เธอหันไปมองหน้าของชายหนุ่มก็เห็นว่าราฟาเอลกำลังลืมตามองหน้าของเธออยู่ มุมปากของเขากระตุกยิ้มด้วยความดีใจท
So Bad ทวงรักเมียเก่า บทที่47
ร่างบอบช้ำของราฟาเอลนอนนิ่งอยู่บนเตียงคนไข้ ใบหน้าหล่อเหลามีแต่รอยฟกช้ำไม่เว้นแม้แต่ตามร่างกาย ยังดีที่หมอตรวจดูอย่างละเอียดแล้วไม่มีกระดูกส่วนตรงไหนแตกหักแต่อาการของเขาในตอนนี้ก็ถือว่ายังหนักพอสมควร"หนูเซลีนไม่ต้องกังวลอะไรนะลูก ป้าเชื่อว่าตาราล์ฟจะต้องปลอดภัย""หนูไม่ต้องเสียใจนะ ลุงเชื่อว่าคนอย่างไอ้ราล์ฟลูกชายของลุงมันจะต้องไม่เป็นอะไร"เซลีนหันไปมองท่านทั้งสอง เธอยกมือไหว้ขอโทษ"หนูต้องขอโทษแทนคุณพ่อด้วยนะคะ""ไม่เป็นอะไรเลยหนูเซลีน ลุงกับป้าเข้าใจในความรู้สึกของอังเดร มันรักหนูมากมันถึงได้ทำแบบนี้"เซลีนน่าเศร้าเธอรู้สึกผิดต่อท่านทั้งสองเป็นอย่างมาก"แล้วอีกอย่างนี่ไม่ใช่ครั้งแรกนะที่ไอ้ราล์ฟถูกพ่อของหนูซ้อม"คุณมาร์โคเอ่ยออกมาเขานึกย้อนกลับไปถึงตอนนั้น สภาพลูกชายของเขาเละเทะกว่านี้หลายสิบเท่าถ้าอังเดรไม่บอกว่าเป็นฝีมือของมันคนเดียวเขาคงคิดไปว่าลูกชายของเขาโดนรุมกระทืบ"หมายความว่ายังไงคะ""คุณคะ"คุณสุธิดาส่ายหน้าเพราะเธอไม่อยากให้เซลีนต้องมารับรู้ในเรื่องที่มันผ่านมา เพราะกลัวว่าบุตรสาวจะรู้สึกโกรธที่บิดาตัวเองทำอะไรรุนแรง"เล่ามาเถอะค่ะคุณลุงคุณป้า คุณพ่อท่านทำอะไรราล์ฟคะ"เซลีนค
So Bad ทวงรักเมียเก่า บทที่46
"ถ้านายเอาชนะลูกน้องของฉันได้ ฉันจะยอมยกโทษให้นาย"คุณอังเดรตะโกนเสียงดังลั่นเพื่อเป็นการข่มขวัญและข่มจิตใจให้ราฟาเอลถอยหนี แต่มีหรือลูกชายนักธุรกิจแนวหน้าของเมืองไทยจะหวาดหวั่นร่างสูงใหญ่ถอดเสื้อเชิ้ตเขวี้ยงทิ้งไปอวดโชว์มัดกล้ามเต็มไปด้วยรอยสักให้ประจักษ์ต่อสายตาของทุกคนชายหนุ่มกำหมัดแน่น กำลังใจของเขาในตอนนี้มีเพียงแค่เซลีนเท่านั้น เธอต้องกลับมาเป็นของเขาอีกครั้งหมับบอดี้การ์ดร่างสูงใหญ่คนแรกตรู่เข้ามาหมายปล่อยหมัดใส่หน้าของราฟาเอล แต่ชายหนุ่มก็มีทักษะหลบหลีกไปได้ คนที่สองจึงไม่รอช้าวิ่งสมทบเข้ามาทักษะการต่อสู้ระหว่างอดีตลูกเขยกับบอดี้การ์ดนับสิบชีวิตของอดีตพ่อตาจึงได้เริ่มต้นขึ้นผลัวะ ผลัวะ ผลัวะหมัดหนัก ๆ ของราฟาเอลปล่อยใส่ใบหน้าของบอดี้การ์ดร่างสูงใหญ่พอ ๆ กับที่เขาโดยจากอีกฝ่าย ใบหน้าหล่อเหลาของเขาในตอนนี้เริ่มมีรอยแดงและรอยบวมช้ำจากหมัดหนัก ๆ ของบอดี้การ์ดที่ต่างตรู่กันเข้ามาจัดการเขา ราฟาเอลต่อสู้อย่างสุดชีวิตพละกำลังของเขาเริ่มถดถอยแต่เขาก็ไม่คิดจะยอมแพ้ สองมือกำหมัดแน่นดวงตาแน่วแน่จ้องมองบอดี้การ์ดร่างสูงใหญ่ เพื่อเซลีนเขาตั้งใจที่จะไม่ยอมแพ้ แม้ว่าตอนนี้สภาพร่างกายของเข
So Bad ทวงรักเมียเก่า บทที่45
"นายพาฉันมาทำอะไรที่นี่"เซลีนในชุดเดรสสีขาวเอ่ยถามชายหนุ่มอย่างราฟาเอลในตำแหน่งคนขับ ดวงตากลมโตมองหน้าของเขาสลับกับมองคฤหาสน์หลังใหญ่ตรงหน้าด้วยความไม่เข้าใจ ว่าเขาพาเธอมาที่บ้านของครอบครัวเธอทำไม"ลงกันเถอะ""เดี๋ยวก่อนราล์ฟ""ครับ"ริมฝีปากสีหวานเม้มเข้าหา คำพูดคำจาของเขาในตอนนี้ทำเอาเธอใจสั่นอย่างน่าอัศจรรย์"นายคิดจะทำอะไร""ฉันก็จะแสดงความบริสุทธิ์ใจให้เธอเห็นยังไงล่ะ ลงจากรถกันเถอะ"ราฟาเอลหมุนตัวไปคว้าถุงที่เขาเตรียมมาก่อนจะเปิดประตูลงไปยืนอยู่ข้างรถคันหรู แม้เซลีนจะไม่เข้าใจในสิ่งที่เขากำลังทำอยู่ในตอนนี้แต่เธอก็ยอมเปิดประตูก้าวขาลงจากรถตามชายหนุ่ม"อยู่ข้างฉันนะเซลีน ยืนอยู่ข้างฉันตรงนี้นะ"ชายหนุ่มคว้ามือเธอมาจับ สาวตาของเขาจ้องมองใบหน้าสวยของเธอด้วยแววตาจริงใจ"อืม ฉันจะยืนอยู่เคียงข้างนายเอง"เธอคลี่ยิ้มบาง ๆ ส่งกำลังใจไปให้ ทั้งคู่เดินจูงมือเข้าไปในตัวบ้านหลังใหญ่เพียงแค่ราฟาเอลก้าวขาเดินเข้าไปในตัวบ้านกลิ่นอายของความน่าเกรงขามก็ทำให้เขารู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง ยิ่งเดินเข้าไปในห้องรับแขกซึ่งตอนนี้มีร่างสูงใหญ่ของบิดาหญิงสาวพร้อมกับชายชุดดำอีกราวนับสิบคนกำลังยืนต้อนรับการมาของเ
So Bad ทวงรักเมียเก่า บทที่44
ราฟาเอลอยู่ในท่าโน้มตัวหมายจะลงไปก้มกราบ น้ำตาลูกผู้ชายไหลอาบฝ่ามือ เสียงฝีเท้าหนัก ๆ เดินออกไปแต่เขาไม่ทันได้สนใจ เพราะคำว่า'มันจบแล้ว'ยังคงดังอยู่ในโซนประสาททำให้เขาไม่สามารถโฟกัสถึงสิ่งอื่นใดได้"ตอนนั้นฉันก็เสียใจเหมือนนายตอนนี้นี่แหละราล์ฟ"เสียงหวานของเซลีนดังขึ้น เธอยังคงยืนจ้องร่างสูงใหญ่ของราฟาเอลซึ่งเขายังคงนั่งอยู่ในท่าเดิม"ตอนที่นายทำเหมือนฉันเป็นของตาย คิดจะทำอะไรกับความรู้สึกของฉันก็ได้ ฉันก็เจ็บฉันร้องไห้เหมือนกับนายในตอนนี้นี่แหละ""...""ตอนนั้นฉันทำได้แค่นอนร้องไห้ ไม่มีสิทธิ์ห้ามไม่มีสิทธิ์ที่จะขอร้องให้นายหยุดด้วยซ้ำ""...""ทุก ๆ วันฉันต้องนอนร้องไห้หลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ ความเสียใจที่นายมอบให้มันทำให้ฉันเจ็บมาตลอดระยะเวลาสองปีเต็ม"น้ำตาเม็ดใสไหลอาบใบหน้าสวยยามเมื่อเธอเอ่ยถึงเรื่องราวในอดีตสุดแสนจะทุกข์ใจ ความเจ็บปวดในตอนนั้นมันยังคงเป็นแผลใหญ่ในใจของเธอ"ฉันต้องกัดฟันทนสู้ ฉันรักนายมากแค่ไหนนายก็รู้ ทุกคนก็รู้ แต่ความรักของฉันมันคงไม่มีค่าอะไรสำหรับนายในตอนนั้น""...""ฉันมันไม่ได้เกิดมาสวย ไม่ได้เกินมาน่ารักเหมือนน้ำเหนือของนายนี่เนอะ"ประโยคสุดท้ายเธอพูดด้วยน้ำเสี
So Bad ทวงรักเมียเก่า บทที่43
บรืนซูเปอร์คาร์คันหรูพุ่งทะยานไปตามถนนด้วยความเร็วตามอารมณ์ขุ่นมัวของคนที่นั่งอยู่ทางด้านหลังของคนขับ ฝ่าเท้าใหญ่ภายใต้รองเท้าหนังราคาแพงกดเหยียบคันเร่งฝ่ามือทั้งสองข้างบังคับพวงมาลัยไปตามเส้นทาง สายตาจ้องมองรถซูเปอร์คาร์คันหน้าอย่างไม่อาจละสายตาได้ ราฟาเอลจะไม่ร้อนใจวุ่นวายไปมากกว่านี้ถ้าหากเซลีนไม่นั่งอยู่ในรถคันตรงหน้าของสงคราม ทั้งสองออกมาจากผับด้วยกันแล้วกำลังจะเดินทางกลับเขาอาจจะดีใจมากกว่านี้ถ้าหากสงครามส่งเซลีนแล้วกลับไม่ใช่ขอเธอนอนค้างอยู่ห้องเดียวกัน ถ้าหากเธอและสงครามนอนห้องเดียวกันแล้วมันจะเกิดอะไรขึ้นบรืนเสียงเครื่องยนต์ราคาหลักแสนดังคำรามทั่วท้องถนน หัวใจของราฟาเอลร้อนรนอยู่ไม่เป็นสุขเขาหวาดระแวงไปทั่วกลัวว่าเซลีนจะคิดทำอะไรบ้า ๆ เพราะอดีตที่เขาได้ทำไว้กับเธอตลอดสองปีที่ผ่านมามันไม่มีความทรงจำดี ๆ อยู่ในนั้นเลยสักนิด"ขอร้องนะเซลีน เธออย่าทำอะไรบ้า ๆ นะ"ริมฝีปากหยักพึมพำสายตายังคงจอดจ้องอยู่ยังรถคันตรงหน้า ใบหน้าหล่อเหลาของราฟาเอลซีดเผือดฝ่าเท้ากดเหยียบเบรกเมื่อไฟจราจรจากสีเขียวเปลี่ยนเป็นสีแดง ดวงตาคมแสดงถึงความหวาดหวั่นได้แต่มองรถของสงครามได้ทันขับผ่านไฟเขียวออกไป
So Bad ทวงรักเมียเก่า บทที่42
ราฟาเอลเดินแสดงสีหน้าเรียบนิ่งเข้ามาในคลับ ชายหนุ่มเดินตรงไปยังชั้นสองยังโต๊ะประจำซึ่งตอนนี้มีสี่ชีวิตกำลังนั่งดื่มอยู่อย่างสบายใจ แต่มันไม่ใช่กับเขาร่างสูงใหญ่นั่งกระแทกตัวลงบนโซฟาเขายังแสดงสีหน้าเรียบนิ่งแต่ทว่าสายตาคอยเหลือบมองไปยังร่างเพรียวบางของเซลีนซึ่งเธอยังคงเอาแต่นั่งคุยกับสงครามไม่คิดจะหันมาสนใจเขาเลยสักนิดเจ็บ มันเจ็บตรงที่เธอทำเป็นเฉยชาทั้งที่ก่อนหน้านี้เธอและเขาต่างมองจูบอันแสนเร่าร้อนอยู่ภายในห้อง แต่เมื่อถึงเวลาที่เธอและเขาต้องเจอหน้ากันยามเมื่ออยู่ข้างนอก เรื่องระหว่างเราเขากลับไม่สามารถแสดงให้ใครเห็นได้ เขาต้องกักเก็บอารมณ์ไม่พอใจเอาไว้ไม่ให้มันปะทุออกมา แม้ว่าจะโมโหที่ต้องมานั่งทนเห็นเธอใช้หน้าอกเบียดเสียดท่อนแขนใหญ่ของชายคนอื่นซึ่งไม่ใช่เขาเขาจะอดทนไปได้ถึงเมื่อไหร่กัน เมื่อไหร่ความสัมพันธ์บ้า ๆ แบบนี้มันจะจบลง เขาอยากประกาศให้ทุกคนได้รู้ว่าเธอยังคงเป็นของเขา เซลีนยังคงเป็นผู้หญิงของราฟาเอลคนนี้"เป็นเหี้ยอะไรวะไอ้ราล์ฟ ทำหน้าอย่างกับโดนผู้หญิงทิ้ง"ฉึกคำถามของอาวุธไม่ต่างอะไรจากปลายคมมีดกรีดลึกลงกลางใจคนฟังอย่างเขา"เปล่า กูไม่ได้เป็นอะไร""กูก็นึกว่ามึงเป็น เ
So Bad ทวงรักเมียเก่า บทที่41
หญิงสาวในชุดเดรสสีดำผ้าบางแหวกเห็นร่องอกทั้งสองข้างยืนแต่งหน้าอยู่ตรงกระจก ริมฝีปากสวยเคลือบด้วยลิปสติกสีแดงสดผมสีน้ำตาลยาวสลวยถูกจัดแต่งทรงให้เข้ากับชุดและการแต่งหน้าของค่ำคืนนี้'ราล์ฟยอมเซลีนทุกอย่าง ทุกอย่างแล้วจริง ๆ 'ดวงตาคู่สวยมองหน้าตัวเองผ่านเงาสะท้อนของกระจก พลางนึกถึงคำพูดของราฟาเอลเมื่อตอนเย็น ถ้าเขายอมเธอทุกอย่างได้ ถ้าเช่นนั้นสิ่งที่เธอจะทำต่อไปนี้เขาก็ต้องรับให้ได้สิ จริงไหมติ๊ด ติ๊ด ติ๊ดโทรศัพท์เครื่องใหม่แผดเสียงร้องทำให้เธอหันไปมองก็เห็นว่าเป็นสงครามที่โทรเข้ามา เซลีนจึงไม่รอช้ารีบเก็บของสำคัญใส่กระเป๋าก่อนจะเดินไปกดรับสายชายหนุ่ม"จะมาเองหรือให้ฉันไปรับ""มารับก็ได้ขี้เกียจขับรถ""ให้หมาตรงข้ามกับห้องเธอมาส่งสิ""หึ ไม่เอาหรอก เดี๋ยวคนอื่นสงสัย รีบมารับฉันด้วย""สิบนาทีถึง"สงครามกดวางสาย เซลีนหมุนไปส่องความเรียบร้อยของตัวเองในกระจกอีกครั้ง"สิบนาที ไปรอสงครามที่ด้านล่างดีกว่า"เธอคว้ากระเป๋าใบหรูที่พึ่งถอยมาได้ขึ้นมาสะพาย ร่างสูงโปร่งดั่งนางแบบเดินไปสวมใส่รองเท้า แต่ทันทีเมื่อเธอเปิดประตูก็เป็นจังหวะเดียวกันกับประตูห้องฝั่งตรงข้ามเปิดประตูออกมาราวกับว่าอีกฝ่ายกำลั
