จะมารักอะไรในวันที่เธอเดินออกมา ทำไมตอนที่เราสองคนอยู่ด้วยกันเขาจึงไม่เห็นคุณค่า นี่สินะที่เรียกว่าไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา
View Moreตึก ตึก ตึก
เสียงรองเท้านักศึกษาหุ้มส้นพื้นเรียบดังขึ้นภายในโถงทางเดินของคอนโดมิเนียมสุดหรูใจกลางเมืองกรุง หญิงสาวใบหน้ารูปไข่มีแก้ม ริมฝีปากกระจับสวยอวบอิ่มรูปร่างสมส่วนมีน้ำมีนวลอยู่ในชุดรักษาของมหาวิทยาลัยชื่อดัง เธอกำลังเดินกลับห้องพักด้วยความกระวนกระวาย หัวใจดวงน้อยอยู่ไม่เป็นสุขเมื่อเธอไม่สามารถต่อสายหาคนรักของตัวเองได้ เขาไม่ยอมรับสายอีกทั้งยังตัดสายโทรศัพท์ของเธอทิ้งทั้งที่เขารู้ว่าเธอทั้งรักและเป็นห่วงเขามากขนาดไหน ติ๊ด แกรก "ระ...ราล์ฟ"ร่างสมส่วนในชุดนักศึกษาเปล่งเสียงเรียกชื่อร่างสูงใหญ่ด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา เมื่อเห็นว่าเขากำลังนัวเนียอยู่กับผู้หญิงคนหนึ่งอยู่บนโซฟา เสื้อผ้าของหญิงสาวหลุดหลุ่ยจนเห็นชั้นใน ส่วนฝ่ายชายตอนนี้มีเพียงกางเกงยีนสีเข้มตัวเดียวที่ยังคงติดกาย ด้านบนถอดเสื้อออกเผยให้เห็นรอยสักเต็มทั้งแผ่นหลังและไหนจะยังลามมาถึงท่อนแขนและแผงอกด้านหน้า "อื้อ ราล์ฟคะ เพื่อนของคุณมา"หญิงสาวในอ้อมกอดเอ่ยบอกแต่ดูเหมือนว่าชายหนุ่มจะไม่สนใจ ราฟาเอลหรือราล์ฟ ยังคงก้มหน้าซุกไซร้ซอกคอหอมของร่างเพรียวบางอย่างต่อเนื่องโดยไม่คิดจะหันมาสนใจร่างมีสัดส่วนอวบอิ่มของเซลีนซึ่งกำลังยืนมองทั้งคู่ด้วยดวงตาสั่นไหว หัวใจดวงน้อยของเธอปวดหนึบ น้ำตาแทบจะไหลออกมาแม้เธอพยายามหักห้ามมันแล้วก็ตาม "ราล์ฟ"เพียงแค่เสียงหวานของเซลีนเรียกชื่อชายหนุ่มอีกครั้งก็ทำเอาใบหน้าหล่อเหลาซึ่งกำลังซุกไซร้ซอกคอขาวของหญิงสาวอีกคนหยุดชะงัก ราฟาเอลเงยหน้าเขาหันมามองเซลีนด้วยแววตารำคาญเมื่อเธอเอาแต่ยืนเรียกชื่อของเขาไม่หยุด "ทำไมวันนี้ไม่ไปเรียน"ที่จริงแล้วเธออยากจะถามเขาว่า'ทำไมถึงได้เอาผู้หญิงคนอื่นเข้ามาอยู่ในห้องของเรา'แต่นั่นมันก็เป็นคำถามที่เซลีนได้แต่คิดไม่กล้าที่จะถามออกไป เพราะความสัมพันธ์ที่แท้จริงระหว่างเธอกับเขามันถูกเก็บเอาไว้เป็นความลับ ต่อหน้าทุกคนเขาและเธอคือเพื่อนสนิทในกลุ่มเดียวกันแต่อันที่จริงแล้วนั้นมันมีอะไรมากกว่าที่คิด "กูไม่ว่าง" "แต่วันนี้" "มึงจะยุ่งวุ่นวายอะไรกับชีวิตของกูนักฮะเซลีน กูรำคาญ"คำพูดสุดท้ายชายหนุ่มกระแทกเสียงใส่จนหญิงสาวชะงัก ร่างอวบอิ่มในชุดนักศึกษายืนตัวสั่นฝ่ามือกำหมัดแน่นเมื่อเห็นสายตารำคาญปนดูแคลนมองมาที่เธอ "มึงจะไปไหนก็ไปเถอะเซลีน ให้ชีวิตของกูได้มีความสุขเหมือนกับคนอื่นเขาบ้าง"น้ำตาของคนฟังแทบไหล ราวกับมีคมมีดกรีดลงบนหัวใจดวงน้อยของหญิงสาวที่รักเขาจนหมดใจ เซลีนได้แต่ยืนมองร่างของชายหนุ่มนั่งโอบกอดหญิงสาวร่างบางข้างกายเอาไว้อย่างหวงแหน ความน้อยใจกระแทกเข้าจุกอกเมื่อเธอไม่เคยได้รับสัมผัสที่อบอุ่นจากเขาเลยนับตั้งแต่เรื่องราวระหว่างเราสองคนเลยเถิดเกินคำว่าเพื่อนนับตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา วันเกิดของเขา คือวันที่ทำให้เราสองคนก้าวข้ามคำว่าเพื่อนด้วยความเมา เขาประกาศคบหาแฟนสาวต่อหน้าของเธอ ราฟาเอลเลี้ยงฉลองวันเกิดพร้อม ๆ กับเลี้ยงฉลองที่เขาและน้ำเหนือผู้หญิงที่เขารักคบหาเป็นแฟนกันตามใจหวัง ส่วนเธอนั้นต้องนั่งกลั้นน้ำตาสาดน้ำเมาลงคอเพื่อย้อมหัวใจไม่ให้มันเจ็บปวดไปกว่านี้ และคืนนั้นคือจุดเปลี่ยนที่ทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก้าวข้ามคำว่าเพื่อน เมื่อทั้งสองตื่นเช้าขึ้นมาแล้วพบว่าเขาและเธอนอนกอดอยู่บนเตียงเดียวกันโดยร่างกายไร้เสื้อผ้าและที่พีคไปกว่านั้นคือพ่อแม่ของเขาและเธอต่างเข้ามาเห็น 'แกกับหนูเซลีนต้องแต่งงานกัน' 'ไม่ ผมไม่ยอม เรื่องเมื่อคืนผมจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่ามันเกิดอะไรขึ้น' 'อาผิดหวังใจตัวของราล์ฟจริง ๆ'อังเดรส่ายหน้ามองชายหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกับลูกสาวของเขาด้วยสายตาผิดหวังซึ่งไม่ต่างอะไรกับภรรยาอย่างมีนามารดาของเซลีน 'แกไม่มีทางปฏิเสธอะไรทั้งนั้น แกต้องแต่งงานกับหนูเซลีนราฟาเอล นี่เป็นคำสั่ง'คำสั่งของบิดายากที่จะทำให้ราฟาเอลปฏิเสธได้ งานแต่งงานเล็ก ๆ ถูกจัดขึ้นภายในครอบครัวมีเพียงคนสำคัญเท่านั้นซึ่งจะได้รู้ถึงความสัมพันธ์ของทั้งสอง 'กูเกลียดมึงเซลีน'วาจาร้ายกาจถูกพ่นออกมาฟาดใส่ใบหน้าของเจ้าสาวในระหว่างที่ทั้งคู่กำลังอยู่ในห้องหอ 'ราล์ฟ' 'หยุดเรียกชื่อกูสักที กูเกลียดมึงเข้าใจไหม' 'แต่เรารักราล์ฟนะ ฮึก ได้ยินไหมว่าเรารักราล์ฟ' 'กูไม่เคยรักมึงเลยเซลีน'หอกแหลมพุ่งเข้าจุกอกคนฟังอย่างเธอ ความปวดร้าวกลางใจมันทำให้เธอประคองตัวยืนแทบไม่ไหว 'เมื่อก่อนกูเคยคิดนะ ว่าระหว่างมึงกับกูยังคงมีความสัมพันธ์ถึงความเป็นเพื่อนตลอดไป' '...' 'แต่ตอนนี้แม้แต่ความเป็นเพื่อนกูก็คงมีให้คนอย่างมึงไม่ได้แล้วว่ะ' 'ระ...ราล์ฟ' 'ในเมื่อมึงอยากได้กูเป็นผัวมากนักกูก็จะสนองให้'ราฟาเอลผลักร่างอวบอิ่มไปด้วยเนื้อหนังให้ล้มลงนอนบนเตียงหลังใหญ่โดยมีร่างของเขารีบขึ้นไปคร่อมเอาไว้ แววตาของชายหนุ่มมีแต่ความไม่พึงพอใจ ชีวิตของเขาไม่เคยพบเจอกับความสุขอีกเลยเมื่อต้องมาผูกมัดกับหญิงสาวใต้ร่างในตำแหน่งสามีภรรยา 'ถ้ามึงอยากได้กูเป็นผัวนักกูก็จะเป็นให้' '...' 'แต่มึงจำเอาไว้นะเซลีน ว่ามึงจะได้แต่ร่างกายไม่มีวันที่จะได้หัวใจของกู จำเอาไว้'ชายหนุ่มประกาศด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าวก่อนที่เขาจะจัดการทำให้หญิงสาวใต้ร่างไม่ต่างอะไรกับการตกนรกทั้งเป็น"เซลีน""หืม""เธออยากจดทะเบียนสมรสกับฉันอีกครั้งไหม"หญิงสาวที่กำลังเก็บของใส่กระเป๋าเตรียมพร้อมจะกลับบ้านหยุดชะงักเมื่อเธอได้ยินคำถามจากปากของชายหนุ่มซึ่งเขากำลังนั่งมองเธอจัดของอยู่บนเตียงของคนไข้"เป็นอะไรไป เธอไม่อยากจดทะเบียนสมรสกับฉันอีกครั้งอย่างนั้นเหรอ""เปล่าหรอก"เซลีนจัดการรูดซิปปิดกระเป๋า เธอเดินเข้าไปใกล้เพื่อต้องการเผชิญหน้ากับชายหนุ่มเธอยืนเว้นระยะห่างกับชายหนุ่มเพียงแค่คืบ อีกนิดเดียวเธอก็จะสามารถเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของเขาได้"ช่วยอธิบายให้ฉันฟังได้ไหมว่าทำไมเธอถึงไม่...""ฉันไม่อยากให้ความสัมพันธ์ของเราเป็นแบบก้าวกระโดดเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป""...""ฉันอยากให้เราสองคนลองศึกษาดูใจเหมือนคนเป็นแฟนกัน อยากให้ความสัมพันธ์ของฉันและนายพัฒนาเป็นไปในแบบของคนรักให้มันผ่านไปในแต่ละปี""...""ฉันอยากใช้ชีวิตคู่กับนายเหมือนในแบบคนรักกัน เป็นแฟนกัน จูงมือไปกินข้าวด้วยกัน ไปเที่ยวด้วยกัน อยากทำกับนายแบบนั้นให้เหมือนกันในทุกปี"เซลีนสบตาคมกริบของราฟาเอล ริมฝีปากสวยคลี่ยิ้มหวานส่งไปให้ชายหนุ่มด้วยความจริงใจ"ถ้าวันไหนนายและฉันพร้อมที่จะใช้ชีวิตคู่อยู่ด้วยกันแบบสามีภรรยาไว้วันนั้นนายค่
ตกดึกในคืนนั้น บรรยากาศภายในห้องพักของคนไข้เต็มไปด้วยความเงียบ แม้เวลาจะล้วงเลยไปจนถึงกลางดึกแต่เซลีนก็ยังคงนั่งเฝ้าราฟาเอลอยู่ไม่ห่าง ร่างเพรียวบางอยู่ในชุดเตรียมนอนเสื้อยืดกางเกงขายาว เธอยังคงนั่งเฝ้าอยู่บนเก้าอี้ข้างเตียงคนไข้"ตื่นได้แล้วนะราล์ฟ""...""เซลีนคิดถึงราล์ฟมากเลยรู้ไหม""...""ไม่ได้เจอกันหนึ่งปี เซลีนคิดถึงราล์ฟใจแทบขาด อยากกลับมาหาราล์ฟแทบบ้า""...""เซลีนดูเหมือนคนโง่เลยเนอะ โง่ที่ยังคงรักราล์ฟไม่เคยเปลี่ยนแปลง" "...""เซลีนโง่มากเลยใช่ไหม""...""ทำไมนะ ทำไมฉันถึงได้รักนายมากขนาดนี้นะราล์ฟ"เธอเฝ้าตั้งคำถามกับตัวเองอยู่บ่อยครั้งว่าทำไมมันเป็นเพราะอะไรทำไมเธอถึงได้รักราฟาเอลอย่างถอนตัวถอนใจไม่ขึ้น ทั้งที่คิดว่าจะสามารถตัดใจจากผู้ชายตรงหน้าได้ แต่เปล่าเลย ยิ่งห่างเธอยิ่งคิดถึง ยิ่งไม่ได้เห็นเธอก็แทบจะอยู่ไม่ได้ หนึ่งปีที่ไม่ได้เจอหน้ากันมันทรมานสำหรับเธอมากยิ่งนัก"ตื่นขึ้นมาได้แล้วนะ ฉันให้อภัยนายแล้วนะราล์ฟ""จะ...จริงเหรอ"น้ำเสียงแหบพร่าดังขึ้นทำให้เซลีนชะงัก เธอหันไปมองหน้าของชายหนุ่มก็เห็นว่าราฟาเอลกำลังลืมตามองหน้าของเธออยู่ มุมปากของเขากระตุกยิ้มด้วยความดีใจท
ร่างบอบช้ำของราฟาเอลนอนนิ่งอยู่บนเตียงคนไข้ ใบหน้าหล่อเหลามีแต่รอยฟกช้ำไม่เว้นแม้แต่ตามร่างกาย ยังดีที่หมอตรวจดูอย่างละเอียดแล้วไม่มีกระดูกส่วนตรงไหนแตกหักแต่อาการของเขาในตอนนี้ก็ถือว่ายังหนักพอสมควร"หนูเซลีนไม่ต้องกังวลอะไรนะลูก ป้าเชื่อว่าตาราล์ฟจะต้องปลอดภัย""หนูไม่ต้องเสียใจนะ ลุงเชื่อว่าคนอย่างไอ้ราล์ฟลูกชายของลุงมันจะต้องไม่เป็นอะไร"เซลีนหันไปมองท่านทั้งสอง เธอยกมือไหว้ขอโทษ"หนูต้องขอโทษแทนคุณพ่อด้วยนะคะ""ไม่เป็นอะไรเลยหนูเซลีน ลุงกับป้าเข้าใจในความรู้สึกของอังเดร มันรักหนูมากมันถึงได้ทำแบบนี้"เซลีนน่าเศร้าเธอรู้สึกผิดต่อท่านทั้งสองเป็นอย่างมาก"แล้วอีกอย่างนี่ไม่ใช่ครั้งแรกนะที่ไอ้ราล์ฟถูกพ่อของหนูซ้อม"คุณมาร์โคเอ่ยออกมาเขานึกย้อนกลับไปถึงตอนนั้น สภาพลูกชายของเขาเละเทะกว่านี้หลายสิบเท่าถ้าอังเดรไม่บอกว่าเป็นฝีมือของมันคนเดียวเขาคงคิดไปว่าลูกชายของเขาโดนรุมกระทืบ"หมายความว่ายังไงคะ""คุณคะ"คุณสุธิดาส่ายหน้าเพราะเธอไม่อยากให้เซลีนต้องมารับรู้ในเรื่องที่มันผ่านมา เพราะกลัวว่าบุตรสาวจะรู้สึกโกรธที่บิดาตัวเองทำอะไรรุนแรง"เล่ามาเถอะค่ะคุณลุงคุณป้า คุณพ่อท่านทำอะไรราล์ฟคะ"เซลีนค
"ถ้านายเอาชนะลูกน้องของฉันได้ ฉันจะยอมยกโทษให้นาย"คุณอังเดรตะโกนเสียงดังลั่นเพื่อเป็นการข่มขวัญและข่มจิตใจให้ราฟาเอลถอยหนี แต่มีหรือลูกชายนักธุรกิจแนวหน้าของเมืองไทยจะหวาดหวั่นร่างสูงใหญ่ถอดเสื้อเชิ้ตเขวี้ยงทิ้งไปอวดโชว์มัดกล้ามเต็มไปด้วยรอยสักให้ประจักษ์ต่อสายตาของทุกคนชายหนุ่มกำหมัดแน่น กำลังใจของเขาในตอนนี้มีเพียงแค่เซลีนเท่านั้น เธอต้องกลับมาเป็นของเขาอีกครั้งหมับบอดี้การ์ดร่างสูงใหญ่คนแรกตรู่เข้ามาหมายปล่อยหมัดใส่หน้าของราฟาเอล แต่ชายหนุ่มก็มีทักษะหลบหลีกไปได้ คนที่สองจึงไม่รอช้าวิ่งสมทบเข้ามาทักษะการต่อสู้ระหว่างอดีตลูกเขยกับบอดี้การ์ดนับสิบชีวิตของอดีตพ่อตาจึงได้เริ่มต้นขึ้นผลัวะ ผลัวะ ผลัวะหมัดหนัก ๆ ของราฟาเอลปล่อยใส่ใบหน้าของบอดี้การ์ดร่างสูงใหญ่พอ ๆ กับที่เขาโดยจากอีกฝ่าย ใบหน้าหล่อเหลาของเขาในตอนนี้เริ่มมีรอยแดงและรอยบวมช้ำจากหมัดหนัก ๆ ของบอดี้การ์ดที่ต่างตรู่กันเข้ามาจัดการเขา ราฟาเอลต่อสู้อย่างสุดชีวิตพละกำลังของเขาเริ่มถดถอยแต่เขาก็ไม่คิดจะยอมแพ้ สองมือกำหมัดแน่นดวงตาแน่วแน่จ้องมองบอดี้การ์ดร่างสูงใหญ่ เพื่อเซลีนเขาตั้งใจที่จะไม่ยอมแพ้ แม้ว่าตอนนี้สภาพร่างกายของเข
"นายพาฉันมาทำอะไรที่นี่"เซลีนในชุดเดรสสีขาวเอ่ยถามชายหนุ่มอย่างราฟาเอลในตำแหน่งคนขับ ดวงตากลมโตมองหน้าของเขาสลับกับมองคฤหาสน์หลังใหญ่ตรงหน้าด้วยความไม่เข้าใจ ว่าเขาพาเธอมาที่บ้านของครอบครัวเธอทำไม"ลงกันเถอะ""เดี๋ยวก่อนราล์ฟ""ครับ"ริมฝีปากสีหวานเม้มเข้าหา คำพูดคำจาของเขาในตอนนี้ทำเอาเธอใจสั่นอย่างน่าอัศจรรย์"นายคิดจะทำอะไร""ฉันก็จะแสดงความบริสุทธิ์ใจให้เธอเห็นยังไงล่ะ ลงจากรถกันเถอะ"ราฟาเอลหมุนตัวไปคว้าถุงที่เขาเตรียมมาก่อนจะเปิดประตูลงไปยืนอยู่ข้างรถคันหรู แม้เซลีนจะไม่เข้าใจในสิ่งที่เขากำลังทำอยู่ในตอนนี้แต่เธอก็ยอมเปิดประตูก้าวขาลงจากรถตามชายหนุ่ม"อยู่ข้างฉันนะเซลีน ยืนอยู่ข้างฉันตรงนี้นะ"ชายหนุ่มคว้ามือเธอมาจับ สาวตาของเขาจ้องมองใบหน้าสวยของเธอด้วยแววตาจริงใจ"อืม ฉันจะยืนอยู่เคียงข้างนายเอง"เธอคลี่ยิ้มบาง ๆ ส่งกำลังใจไปให้ ทั้งคู่เดินจูงมือเข้าไปในตัวบ้านหลังใหญ่เพียงแค่ราฟาเอลก้าวขาเดินเข้าไปในตัวบ้านกลิ่นอายของความน่าเกรงขามก็ทำให้เขารู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง ยิ่งเดินเข้าไปในห้องรับแขกซึ่งตอนนี้มีร่างสูงใหญ่ของบิดาหญิงสาวพร้อมกับชายชุดดำอีกราวนับสิบคนกำลังยืนต้อนรับการมาของเ
ราฟาเอลอยู่ในท่าโน้มตัวหมายจะลงไปก้มกราบ น้ำตาลูกผู้ชายไหลอาบฝ่ามือ เสียงฝีเท้าหนัก ๆ เดินออกไปแต่เขาไม่ทันได้สนใจ เพราะคำว่า'มันจบแล้ว'ยังคงดังอยู่ในโซนประสาททำให้เขาไม่สามารถโฟกัสถึงสิ่งอื่นใดได้"ตอนนั้นฉันก็เสียใจเหมือนนายตอนนี้นี่แหละราล์ฟ"เสียงหวานของเซลีนดังขึ้น เธอยังคงยืนจ้องร่างสูงใหญ่ของราฟาเอลซึ่งเขายังคงนั่งอยู่ในท่าเดิม"ตอนที่นายทำเหมือนฉันเป็นของตาย คิดจะทำอะไรกับความรู้สึกของฉันก็ได้ ฉันก็เจ็บฉันร้องไห้เหมือนกับนายในตอนนี้นี่แหละ""...""ตอนนั้นฉันทำได้แค่นอนร้องไห้ ไม่มีสิทธิ์ห้ามไม่มีสิทธิ์ที่จะขอร้องให้นายหยุดด้วยซ้ำ""...""ทุก ๆ วันฉันต้องนอนร้องไห้หลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ ความเสียใจที่นายมอบให้มันทำให้ฉันเจ็บมาตลอดระยะเวลาสองปีเต็ม"น้ำตาเม็ดใสไหลอาบใบหน้าสวยยามเมื่อเธอเอ่ยถึงเรื่องราวในอดีตสุดแสนจะทุกข์ใจ ความเจ็บปวดในตอนนั้นมันยังคงเป็นแผลใหญ่ในใจของเธอ"ฉันต้องกัดฟันทนสู้ ฉันรักนายมากแค่ไหนนายก็รู้ ทุกคนก็รู้ แต่ความรักของฉันมันคงไม่มีค่าอะไรสำหรับนายในตอนนั้น""...""ฉันมันไม่ได้เกิดมาสวย ไม่ได้เกินมาน่ารักเหมือนน้ำเหนือของนายนี่เนอะ"ประโยคสุดท้ายเธอพูดด้วยน้ำเสี
บรืนซูเปอร์คาร์คันหรูพุ่งทะยานไปตามถนนด้วยความเร็วตามอารมณ์ขุ่นมัวของคนที่นั่งอยู่ทางด้านหลังของคนขับ ฝ่าเท้าใหญ่ภายใต้รองเท้าหนังราคาแพงกดเหยียบคันเร่งฝ่ามือทั้งสองข้างบังคับพวงมาลัยไปตามเส้นทาง สายตาจ้องมองรถซูเปอร์คาร์คันหน้าอย่างไม่อาจละสายตาได้ ราฟาเอลจะไม่ร้อนใจวุ่นวายไปมากกว่านี้ถ้าหากเซลีนไม่นั่งอยู่ในรถคันตรงหน้าของสงคราม ทั้งสองออกมาจากผับด้วยกันแล้วกำลังจะเดินทางกลับเขาอาจจะดีใจมากกว่านี้ถ้าหากสงครามส่งเซลีนแล้วกลับไม่ใช่ขอเธอนอนค้างอยู่ห้องเดียวกัน ถ้าหากเธอและสงครามนอนห้องเดียวกันแล้วมันจะเกิดอะไรขึ้นบรืนเสียงเครื่องยนต์ราคาหลักแสนดังคำรามทั่วท้องถนน หัวใจของราฟาเอลร้อนรนอยู่ไม่เป็นสุขเขาหวาดระแวงไปทั่วกลัวว่าเซลีนจะคิดทำอะไรบ้า ๆ เพราะอดีตที่เขาได้ทำไว้กับเธอตลอดสองปีที่ผ่านมามันไม่มีความทรงจำดี ๆ อยู่ในนั้นเลยสักนิด"ขอร้องนะเซลีน เธออย่าทำอะไรบ้า ๆ นะ"ริมฝีปากหยักพึมพำสายตายังคงจอดจ้องอยู่ยังรถคันตรงหน้า ใบหน้าหล่อเหลาของราฟาเอลซีดเผือดฝ่าเท้ากดเหยียบเบรกเมื่อไฟจราจรจากสีเขียวเปลี่ยนเป็นสีแดง ดวงตาคมแสดงถึงความหวาดหวั่นได้แต่มองรถของสงครามได้ทันขับผ่านไฟเขียวออกไป
ราฟาเอลเดินแสดงสีหน้าเรียบนิ่งเข้ามาในคลับ ชายหนุ่มเดินตรงไปยังชั้นสองยังโต๊ะประจำซึ่งตอนนี้มีสี่ชีวิตกำลังนั่งดื่มอยู่อย่างสบายใจ แต่มันไม่ใช่กับเขาร่างสูงใหญ่นั่งกระแทกตัวลงบนโซฟาเขายังแสดงสีหน้าเรียบนิ่งแต่ทว่าสายตาคอยเหลือบมองไปยังร่างเพรียวบางของเซลีนซึ่งเธอยังคงเอาแต่นั่งคุยกับสงครามไม่คิดจะหันมาสนใจเขาเลยสักนิดเจ็บ มันเจ็บตรงที่เธอทำเป็นเฉยชาทั้งที่ก่อนหน้านี้เธอและเขาต่างมองจูบอันแสนเร่าร้อนอยู่ภายในห้อง แต่เมื่อถึงเวลาที่เธอและเขาต้องเจอหน้ากันยามเมื่ออยู่ข้างนอก เรื่องระหว่างเราเขากลับไม่สามารถแสดงให้ใครเห็นได้ เขาต้องกักเก็บอารมณ์ไม่พอใจเอาไว้ไม่ให้มันปะทุออกมา แม้ว่าจะโมโหที่ต้องมานั่งทนเห็นเธอใช้หน้าอกเบียดเสียดท่อนแขนใหญ่ของชายคนอื่นซึ่งไม่ใช่เขาเขาจะอดทนไปได้ถึงเมื่อไหร่กัน เมื่อไหร่ความสัมพันธ์บ้า ๆ แบบนี้มันจะจบลง เขาอยากประกาศให้ทุกคนได้รู้ว่าเธอยังคงเป็นของเขา เซลีนยังคงเป็นผู้หญิงของราฟาเอลคนนี้"เป็นเหี้ยอะไรวะไอ้ราล์ฟ ทำหน้าอย่างกับโดนผู้หญิงทิ้ง"ฉึกคำถามของอาวุธไม่ต่างอะไรจากปลายคมมีดกรีดลึกลงกลางใจคนฟังอย่างเขา"เปล่า กูไม่ได้เป็นอะไร""กูก็นึกว่ามึงเป็น เ
หญิงสาวในชุดเดรสสีดำผ้าบางแหวกเห็นร่องอกทั้งสองข้างยืนแต่งหน้าอยู่ตรงกระจก ริมฝีปากสวยเคลือบด้วยลิปสติกสีแดงสดผมสีน้ำตาลยาวสลวยถูกจัดแต่งทรงให้เข้ากับชุดและการแต่งหน้าของค่ำคืนนี้'ราล์ฟยอมเซลีนทุกอย่าง ทุกอย่างแล้วจริง ๆ 'ดวงตาคู่สวยมองหน้าตัวเองผ่านเงาสะท้อนของกระจก พลางนึกถึงคำพูดของราฟาเอลเมื่อตอนเย็น ถ้าเขายอมเธอทุกอย่างได้ ถ้าเช่นนั้นสิ่งที่เธอจะทำต่อไปนี้เขาก็ต้องรับให้ได้สิ จริงไหมติ๊ด ติ๊ด ติ๊ดโทรศัพท์เครื่องใหม่แผดเสียงร้องทำให้เธอหันไปมองก็เห็นว่าเป็นสงครามที่โทรเข้ามา เซลีนจึงไม่รอช้ารีบเก็บของสำคัญใส่กระเป๋าก่อนจะเดินไปกดรับสายชายหนุ่ม"จะมาเองหรือให้ฉันไปรับ""มารับก็ได้ขี้เกียจขับรถ""ให้หมาตรงข้ามกับห้องเธอมาส่งสิ""หึ ไม่เอาหรอก เดี๋ยวคนอื่นสงสัย รีบมารับฉันด้วย""สิบนาทีถึง"สงครามกดวางสาย เซลีนหมุนไปส่องความเรียบร้อยของตัวเองในกระจกอีกครั้ง"สิบนาที ไปรอสงครามที่ด้านล่างดีกว่า"เธอคว้ากระเป๋าใบหรูที่พึ่งถอยมาได้ขึ้นมาสะพาย ร่างสูงโปร่งดั่งนางแบบเดินไปสวมใส่รองเท้า แต่ทันทีเมื่อเธอเปิดประตูก็เป็นจังหวะเดียวกันกับประตูห้องฝั่งตรงข้ามเปิดประตูออกมาราวกับว่าอีกฝ่ายกำลั
Comments