Theory ล้อมรัก ละลายใจ

Theory ล้อมรัก ละลายใจ

last update최신 업데이트 : 2025-04-19
에:  สิรี&EVAVY방금 업데이트되었습니다.
언어: Thai
goodnovel16goodnovel
평가가 충분하지 않습니다.
28챕터
10조회수
읽기
서재에 추가

공유:  

보고서
개요
목록
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.

"ดาวเคียงเดือน หรือเรียกอีกอย่างหนึ่งว่าพระจันทร์ยิ้มไง ปืนรู้จักใช่ไหม เมื่อกี้เค้าอ่านเจอในเฟซบุ๊ก บอกว่าค่ำวันนี้จะมี เค้าอยากดูมากกกก" ผมพยักหน้า ร้องอ๋อ แล้วเอนตัวไปข้างหน้ามองดูท้องฟ้าที่เริ่มถูกความมืดกลืนกินด้วยความสนใจ "แล้วเราจะเห็นปรากฏการณ์นั้นได้ตอนกี่โมงอะดื้อ" "ตามที่ข่าวบอก เราจะเห็นกันช่วงหัวค่ำ กินเวลาไม่นาน" "งั้นก็ต้องจับตาดูให้ดี" "ใช่ แต่ปืนจ๋า ช่วยพาเค้าไปส่งที่หอเลยได้ไหมอะ เค้าไม่อยากแวะที่ไหนอีกแล้ว" เสียงอ้อนอ่อนหวานเรียกปืนจ๋าของสาวตาใสแจ๋วและปากจู๋ ๆ ของเธอเรียกรอยยิ้มจากผม อดใจไม่ไหวต้องยื่นมือออกไปประคองซีกแก้มเนียนนุ่มไม่ต่างจากผิวเด็กทารกแรกเกิด ผมเกลี่ยคลึงเบา ๆ ด้วยปลายนิ้วหัวแม่มือ เล่นนุ่มนิ่มซะขนาดนี้จะไม่ให้อยากทะนุถนอมได้ยังไง "แต่ปืนยังไม่อยากแยกกับดื้อเลย ทำไงดีล่ะ" ผมพูดเสียงเบา ก้มหน้าลงไล้ปลายจมูกเชิดรั้นอย่างหยอกล้อ ขณะเดียวกันก็ซึมซับกลิ่นหอมอ่อน ๆ จากร่างบางไปด้วย พอได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันผมก็เกิดความโลภ อยากยืดเวลาออกไปอีก อยากให้วันนึงมีมากกว่า 24 ชั่วโมงด้วยซ้ำ

더 보기

최신 챕터

무료 미리보기

Intro

“สวัสดี...เราชื่อปืน”ฉันขมวดคิ้ว ร้องหืมในลำคอแล้วรีบเงยหน้า ละสายตาจากหนังสือที่เปิดกางทิ้งไว้ด้วยความงงงวยถึงขีดสุด คือที่เงยหน้าเนี่ยต้องการจะมองให้แน่ใจว่าตัวเองคือคนที่ถูกใครก็ไม่รู้พูดสวัสดีใส่พร้อมทั้งบอกชื่อที่เดาว่าคงเป็นชื่อเล่นของเขาคนนั้นจริง ๆ ใช่ไหม ผลปรากฏว่าใช่จริง ๆ นั่นแหละเขาพูดกับฉันว่ะ เพราะตรงนี้นอกจากฉันกับผู้ชายที่บอกว่าตัวเองชื่อปืนก็ไม่มีใครแล้วล่ะ แต่ก็ใช่ว่าจะร้างผู้คนไปซะทีเดียว เพื่อนนักศึกษาร่วมสถาบันคนอื่น ๆ ที่มาอาศัยนั่งอ่านตำรา ค้นข้อมูล ประกอบการทำการบ้าน ทำรายงาน ใช้บริการหอสมุด ณ บริเวณโซนชั้นสามเวลานี้ต่างเลือกที่จะนั่งโต๊ะที่อยู่ห่างกันออกไปเพื่อความเป็นส่วนตัวกันแทบทั้งนั้น รวมถึงตัวฉันเองด้วยที่ต้องการความสงบในการค้นตำราเปิดหาข้อมูลทำรายงานส่งอาจารย์อิทตย์หน้า ซึ่งถ้าเป็นช่วงตอนพีคอย่างตอนกลางวันน่ะเหรอ แค่มีที่ว่างให้อาศัยนั่งหลบร้อนระหว่างรอเรียนช่วงบ่ายบ้างก็นับว่าดีแล้วและคำถามแรกที่ผุดขึ้นมาในหัวหลังลอบสำรวจอยู่เงียบ ๆ คือเราเคยรู้จักกันไหมนะ ?เคยรึเปล่า ?ฉันมุ่นคิ้วพลางเอียงคอเล็กน้อยเพื่อมองผู้ชายรูปร่างสูงโปร่งออร่าฟุ้งกระจาย ล...

동시간 재미 밌는 책

댓글

댓글 없음
28 챕터
Intro
“สวัสดี...เราชื่อปืน”ฉันขมวดคิ้ว ร้องหืมในลำคอแล้วรีบเงยหน้า ละสายตาจากหนังสือที่เปิดกางทิ้งไว้ด้วยความงงงวยถึงขีดสุด คือที่เงยหน้าเนี่ยต้องการจะมองให้แน่ใจว่าตัวเองคือคนที่ถูกใครก็ไม่รู้พูดสวัสดีใส่พร้อมทั้งบอกชื่อที่เดาว่าคงเป็นชื่อเล่นของเขาคนนั้นจริง ๆ ใช่ไหม ผลปรากฏว่าใช่จริง ๆ นั่นแหละเขาพูดกับฉันว่ะ เพราะตรงนี้นอกจากฉันกับผู้ชายที่บอกว่าตัวเองชื่อปืนก็ไม่มีใครแล้วล่ะ แต่ก็ใช่ว่าจะร้างผู้คนไปซะทีเดียว เพื่อนนักศึกษาร่วมสถาบันคนอื่น ๆ ที่มาอาศัยนั่งอ่านตำรา ค้นข้อมูล ประกอบการทำการบ้าน ทำรายงาน ใช้บริการหอสมุด ณ บริเวณโซนชั้นสามเวลานี้ต่างเลือกที่จะนั่งโต๊ะที่อยู่ห่างกันออกไปเพื่อความเป็นส่วนตัวกันแทบทั้งนั้น รวมถึงตัวฉันเองด้วยที่ต้องการความสงบในการค้นตำราเปิดหาข้อมูลทำรายงานส่งอาจารย์อิทตย์หน้า ซึ่งถ้าเป็นช่วงตอนพีคอย่างตอนกลางวันน่ะเหรอ แค่มีที่ว่างให้อาศัยนั่งหลบร้อนระหว่างรอเรียนช่วงบ่ายบ้างก็นับว่าดีแล้วและคำถามแรกที่ผุดขึ้นมาในหัวหลังลอบสำรวจอยู่เงียบ ๆ คือเราเคยรู้จักกันไหมนะ ?เคยรึเปล่า ?ฉันมุ่นคิ้วพลางเอียงคอเล็กน้อยเพื่อมองผู้ชายรูปร่างสูงโปร่งออร่าฟุ้งกระจาย ล
last update최신 업데이트 : 2025-04-17
더 보기
Intro (2)
ฉันมุ่นคิ้วสงสัยก่อนจะเลิกสนใจแล้วก้มหน้าลงเพื่ออ่านหนังสือที่เปิดกางเอาไว้ตามเดิม คือท่าทางเหมือนจะดีอยู่หรอกฉันเนี่ย แต่ติดตรงที่ตั้งใจอ่านเท่าไรมันก็ไม่เข้าหัวแล้วนี่สิ ทั้งที่เพื่อนร่วมแชร์โต๊ะก็ไม่ได้ส่งเสียงดังรบกวนสมาธิอะไรเลยนะ ออกจะนิ่งสงบเสมือนไร้ตัวตนในสายตาฉันด้วยซ้ำ จะโทษเขาเต็มร้อยก็ไม่ได้ เอาเป็นว่าเป็นที่ตัวฉันเองนี่แหละที่สมาธิมีไม่มากพอ ทำยังไงก็ไม่สามารถจมอยู่กับตัวเองต่อไปได้เหมือนก่อนหน้าที่เขาจะปรากฏตัว จะว่าความหล่อพาใจไม่นิ่งก็...มีนิดหนึ่งแหละยอมรับ นี่ถ้ายัยแจนกับยัยเบลไม่ชิ่งหนีฉันกลับบ้านไปก่อนล่ะก็ กล้าฟันธงและคอนเฟิร์มเลยว่ายัยสองคนนั้นจะต้องออกอาการดี๊ด๊า ชนิดเก็บอาการยังไงก็ไม่เนียน เพราะโดยปกติก็ชอบส่องชอบเหล่หนุ่ม ๆ คณะวิศวฯ เป็นงานอดิเรกแก้เครียดกันอยู่แล้ว ถ้ารู้ว่าฉันได้นั่งร่วมโต๊ะกับหนุ่มหล่อคณะนี้ล่ะก็ คงได้ยินเสียงคนร้องโอดครวญแบบแพ็คคู่เพราะความเสียดายพันเปอร์เซ็นต์ และฉันก็ไม่คิดจะปิดปากเงียบด้วย ตั้งใจเอาไว้แล้วว่าคืนนี้จะแชตไลน์ไปเม้าท์ให้เบลกับแจนได้ดีดดิ้นเล่นและพอคิดถึงเพื่อนขึ้นมาก็อดเสียดายไม่ได้ที่ไม่รู้ว่าปืนอยู่ชั้นปีอะไร ถ้าร
last update최신 업데이트 : 2025-04-17
더 보기
Intro (3)
หลังทำเรื่องยืมหนังสือที่ต้องใช้ค้นหาข้อมูลประกอบการทำรายงานกับเจ้าหน้าที่บรรณารักษ์คนสวยมาสองเล่มเรียบร้อย เดินออกมาด้านนอกตึกหอสมุด ท้องฟ้าที่เคยมีแสงแดดเจิดจ้าก็ถูกความมืดกลืนกินไปกว่าแปดสิบเปอร์เซ็นต์แล้ว เสาไฟทุกต้นมีไฟสีส้มส่องสว่างตลอดทางฉันชอบนะ บรรยากาศตอนย่างก้าวเข้าสู่ช่วงหน้าหนาวแม้ว่าหน้าหนาวบ้านเราอากาศเย็นจะมาเร็วไปไวกว่าทุกประเทศก็เถอะ แต่จะว่าไปอากาศ ณ ตอนนี้ ในเวลาเกือบ ๆ จะหนึ่งทุ่มของวันที่ยี่สิบปลาย ๆ ของเดือนตุลาคม ช่วงปลายฝนต้นหนาวแบบนี้มันก็เย็นใช้ได้เหมือนกันแฮะ และเหมือนว่าอากาศมันจะเย็นกว่าทุกวันด้วยแฮะนับตั้งแต่ที่กรมอุตุนิยมวิทยาออกประกาศว่าประเทศไทยของเราได้เข้าสู่ช่วงฤดูหนาวอย่างเป็นทางการไปเมื่อสองอาทิตย์ก่อนด้วย ลมเย็น ๆ ที่พัดโชยผ่านหน้าไปเมื่อกี้ให้ความรู้สึกดีจนอยากยื้อเอาไว้นาน ๆ“เป็นไปได้ขอหนาวกว่านี้อีกเยอะ ๆ เลยนะ”ถึงฤดูนี้มันจะทำให้ดูเหงา ทำให้คนอยู่ไกลบ้านคิดถึงบ้าน คิดถึงครอบครัวมากกว่าช่วงเวลาปกติ แต่ความรู้สึกเหล่านั้นก็แฝงด้วยความสุข ฉาบด้วยรอยยิ้ม และเสียงหัวเราะและฉันก็เชื่อมั่นเต็มหัวใจว่าแทบทุกคนที่ตั้งหน้าตั้งตารอที่จะนับถอยหลัง
last update최신 업데이트 : 2025-04-17
더 보기
C H A P T E R 1 Harlan Gun
“อาจารย์ปล่อยพวกเราช้าไปตั้งยี่สิบนาที หิวข้าวจะแย่แล้ว”ฉันพยักหน้าเห็นด้วยกับเบลเพื่อนสนิทสุดซี้ที่รู้จักกันเมื่อตอนรับน้องพร้อมสำทับไปว่า “อาจารย์เดินเข้าห้องมาสอนพวกเราเลทไปแค่ห้านาที แต่ปล่อยนักศึกษาอย่างพวกเราเลทไปตั้งสิบห้านาที จริง ๆ เราควรจะชินได้แล้วแหละแต่ก็ไม่ชินสักที เพราะวิชานี้ชอบทำให้พวกเราหิว!” ฉันกลอกตา ลูบท้อง โคลงหัว ขณะเดียวกันก็ลงมือเก็บชีท เก็บปากกายัดใส่กระเป๋าดินสอแล้วถึงได้หยิบโทรศัพท์ออกมาจากช่องเล็กด้านในหลังจากที่ไม่ได้แตะต้องมันนานถึงสองชั่วโมงกว่าคลาสนี้อาจารย์แกจัดว่าเข้มงวดเรื่องการใช้มือถือในชั่วโมงเรียนมากถึงมากที่สุด ทุกคนที่ลงเรียนกับแกจะรู้กันถ้วนหน้าว่าถ้าไม่อยากมีปัญหากับแกอย่าได้ควักมันออกมาเชียว เพราะถ้าเกิดสายตาแหลมคมของเจ๊แกดันกวาดมาเห็นเข้ารับรองได้ว่าเรื่องใหญ่แน่นอน เคยมีตัวอย่างให้เห็นกันมาแล้ว แถมยังมีเสียงเล่าลือเสียงเล่าอ้างส่งต่อ กันมาเป็นทอด ๆ ให้ได้ยินประจำ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็มีข้อยกเว้นนะ ย้ำว่าต้องกรณีที่ร้ายแรงจริง ๆ ถึงได้รับการผ่อนปรน“เออหิวว่าแต่เราจะไปกินข้าวร้านไหนดี ไม่เอาโรงอาหารนะ”“อือ เบื่อเหมือนกัน งั้นร้านป้านี
last update최신 업데이트 : 2025-04-17
더 보기
C H A P T E R 1 Harlan Gun (2)
แน่นอนว่าคนที่ดูตื่นเต้นมากกว่าฉันถึงสองเท่าตอนเห็นรูปที่ปืนถูกเพื่อนแท็กมาชัด ๆ ก็ยัยสองคนนี้นี่แหละ ดวงตานี่เป็นประกายคล้ายลูกแก้วต้องแสงไฟเหมือนกันเด๊ะ ส่วนยัยเบลมันดูรูปไม่ถนัดหรือยังไงไม่รู้ แย่งโทรศัพท์ไปจากมือฉันเลยล่ะจ้ะ สงสัยเรื่องปากท้องคงกลายเป็นเรื่องไร้สาระไปแล้วล่ะฉันว่าแต่ฉันไม่นะยังหิวเหมือนเดิมมื้อเช้ากินแค่นมกับขนมปัง เพราะสาย“หูยยยยย หล่ออ่า แบบว่าน่าลากเข้าห้องเก็บสมบัติมากเลยอะแก๊ ตอนแกเล่าให้ฟังฉันก็พยายามจินตนาการถึงความหล่อของปืนตามไปด้วยนะแต่มันถึงภาพไม่ออก จนมาเห็นด้วยสองตาของตัวเองนี่แหละ คือว้าว มากเว่อร์” เบลจีบปากจีบคอพร่ำเพ้อ มองดูแล้วน่าหมั่นไส้และตลกไปในคราวเดียวกัน อาการนี้คงจะลืมไปจริง ๆ นั่นแหละว่าตัวเองกำลังหิวข้าวอยู่ “ว่าแต่ทำไมปืนถึงเล็ดลอดจากสายตาเรดาห์ของฉันไปได้ล่ะเนี่ย ไม่เคยเห็นหน้าค่าตามาก่อนเลย ในเพจของมอก็ด้วย” ยัยเบลยืนกอดอกทำหน้าครุ่นคิดจริงจังหนักมาก คือเพจของมอมีกี่เพจยัยนี่กดติดตามหมดบางทีฉันยังอาศัยใบบุญจากคุณนายเบลเลยส่วนอีกคนก็...“ชื่อโหดแต่หน้าตาไม่โหดตามชื่อเลยอ่าแก ปืนหล่อมากแบบมากจริง ๆ ขอฉันสมัครเป็นเอฟซีคนคิ้วท์ ๆ อ
last update최신 업데이트 : 2025-04-17
더 보기
C H A P T E R 2 ไม่คงคอนเซ็ปต์เดิม
“บ้ายบายจ้า ไว้เจอกันวันพรุ่งนี้นะจ๊ะเพื่อนจ๋า”“จ้า บ้ายบายน๊า” ฉันเองก็ไม่ยอมแพ้ ใช้เสียงสองตามบ้าง พลางยื่นมือไปดึงแก้ม ยีผมยัยแจนลูกสาวพ่อป่าด้วยความมันเขี้ยวแล้วฉันก็หันมายกมือไหว้พ่อป่า พ่อเพื่อนผู้แสนใจดีที่มักจะแวะมาส่งฉันเสมอหากว่าท่านมารับลูกสาวที่มหา’ลัย ซึ่งก็ไม่ค่อยบ่อยนักหรอก เดือนละหนสองหนได้ ปกติยัยแจนก็กลับรถเมล์เหมือนฉันกับยัยเบลนี่แหละ แต่ก็มีบ้างเหมือนกันที่ยัยสองสาวเพื่อนซี้ขับรถของที่บ้านมาเรียนเอง คือขับรถเป็นกันทั้งคู่เลยแหละ ยกเว้นฉัน พริกหวานผู้ซึ่ง ขี่เป็นแต่จักรยาน “ขอบคุณนะคะพ่อที่แวะมาส่งหนู”“ไม่เป็นไรลูก” พ่อป่ายิ้มกว้างใจดีให้อย่างเคยฉันยืนโบกมือบ้ายบาย รอจนกระทั่งท้ายรถเก๋งป้ายแดงคันงามรุ่นใหม่ล่าสุดภายใต้สัญชาติญี่ปุ่นของพ่อยัยแจนเลี้ยวพ้นไปจากสายตาแล้วนั่นแหละฉันถึงเริ่มขยับเท้า ปราดตามองซ้าย มองขวาเพื่อความชัวร์ ก่อนเดินข้ามถนนแคบ ๆ พอดีให้รถสองคันได้วิ่งสวนทางกันไปมาได้มาฝั่งอะพาร์ตเมนต์ หย่อนมือล้วงหยิบคีย์การ์ดในกระเป๋า อีกหนึ่งกุญแจสำคัญที่จะเป็นใบเบิกทางไปสู่ด้านในติ๊ด ติ๊ดผลักประตูเข้าไปเห็นว่ามีคนกำลังจะเดินสวนออกมาพอดีฉันเลยรอ“ขอบคุณค
last update최신 업데이트 : 2025-04-18
더 보기
C H A P T E R 2 ไม่คงคอนเซ็ปต์เดิม (2)
Rrrrrrrrrr MY MOM เหมือนรู้ว่ากำลังคิดถึง “จ้าแม่” ฉันกรอกเสียงสดใสทักทายหลังจากสไลด์รับสาย (ถึงห้องยังพริกหวาน) ฉันอมยิ้ม คำถามเปิดประเด็นแบบนี้มีให้ได้ยินทุกวันแหละ ถ้าแม่ไม่โทรมาฉันก็ต้องโทรไป ไม่ก็คุยไลน์กันถ้าไม่สะดวกโทร ครอบครัวอื่นที่ลูกอยู่ไกลบ้านเป็นยังไงฉันไม่รู้นะ แต่ครอบครัว ฉันเป็นแบบนี้ คือจะคุยมากคุยน้อยไม่เป็นไร แต่ต้องคุยกันทุกวันเพื่อให้รู้สถานการณ์ “เพิ่งถึงจ้ะ พ่อยัยแจนมาส่ง” บอกพลางรินน้ำใส่แก้วดื่ม (งั้นเหรอ แล้วหาอะไรกินยัง นี่แม่มากินราดหน้าที่องค์พระฯ) “ยังเลยแม่ อยากกินหอยทอดอะ” ยู่ปากพลางทิ้งตัวลงนอนแผ่ (แถวนั้นมีไหมล่ะ หากินแถวนั้นไปก่อนสิ) “มีจ้ะ ร้านเปิดใหม่ แต่ไม่อร่อยเลย หนูเคยลองไปกินแล้ว” อาหารการกินบางอย่างก็สู้นครปฐมไม่ได้ (งั้นก็อยากต่อไปนะคะลูกสาว ไว้กลับมาบ้านค่อยให้พ่อพามากินที่องค์พระฯ นี่พ่อก็กระซิบบอกแม่ให้บอกเราไปหาข้าวหาปลา กินได้แล้ว อย่ารอให้มืดค่ำ หน้านี้มันมืดเร็ว อยู่ตัวคนเดียวเดินไปไหนมาไหนมันอันตราย) คำสอนยืดยาวนี่ก็ได้ยินบ่อย ๆ แต่ก็ไม่มีช่วงเวลาไหนที่รำคาญ และไม่ใช่แค่ลูกสาวหรอกที่พ่อจะห่วงเป็นพิเศษ ลูกชายก็ห่วง ข้าวโอ
last update최신 업데이트 : 2025-04-18
더 보기
C H A P T E R 2 ไม่คงคอนเซ็ปต์เดิม (3)
แล้วคือระหว่างที่ฉันกำลังนั่งชั่งใจ ลังเลว่าควรจะทำยังไงดี รับหรือไม่รับ ปืนก็ไม่มีทีท่าจะถอดใจ สายตัดไปเขาก็โทรกลับมาใหม่เดี๋ยวนั้นเลย เป็นแบบนี้อยู่ราว ๆ สามถึงสี่ครั้ง จนฉันต้องขอยกธงขาวยอมแพ้ในความพยายาม และขณะเดียวกันก็สงสัยด้วยว่าเพราะอะไรถึงต้องการจะคุยแบบเห็นหน้า ที่พิมพ์แชตมาคิดว่าแค่อยากแกล้ง ฉันให้หัวร้อนเล่นซะอีก แต่นี่ นี่มันเหนือความคาดหมายเกินไป จับต้นชนปลายไม่ถูกฉันกลอกตามองเพดาน พลางสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ก่อนจะตัดสินใจสไลด์ปลายนิ้วรับสาย และสิ่งแรกที่ฉันเห็นเต็มจอคือใบหน้าหล่อเหลาสุดแสนจะเรียบเฉยอันเป็นเอกลักษณ์ของปืนรออยู่ เขาไม่ยิ้มไม่แย้ม ฉันเองก็ไม่ได้ฉีกยิ้มใส่เหมือนกัน ซึ่งฉันก็เรียนรู้มาจากตัวเขานั่นแหละ แต่ภายในใจนี่อีกเรื่องหนึ่งเลยนะ มันมีความตื่นเต้นซ่อนอยู่คนไม่คุ้นเคยกัน จู่ ๆ มามองหน้ากันผ่านกล้อง ไม่รู้สึกแปลกก็ให้มันรู้ไป และด้วยความช่างสังเกตที่มี มองแป๊บเดียวฉันก็รู้ได้ในทันทีเลยว่าสถานที่ที่ปืนยืนอยู่ไม่น่าจะใช่ที่พักอาศัย เดาสุ่มว่าน่าจะเป็นร้านเหล้าร้านใดร้านหนึ่ง ล่าสุดแอบได้ยินเสียงนักร้องพูดใส่ไมค์คุยกับลูกค้า เลยสรุปได้ว่าฉันเดาถูกนั่นเอ
last update최신 업데이트 : 2025-04-18
더 보기
C H A P T E R 2 ไม่คงคอนเซ็ปต์เดิม (4)
“…”ฉันว่าฉันได้ยินเสียงแทรกเข้ามานะ“สัสเข้ม” หูฉันไม่ได้แว่วแล้วล่ะแบบนี้ปืนสถบด่าคำว่าสัสเน้น ๆ ก่อนจะเอี้ยวคอหันหน้าไปตามเสียงเรียกกระโชกโฮกฮากของคนที่เขาเรียกว่าเข้มด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าที่ควร ฉันเดาว่าเพื่อนเขาน่าจะออกมาตามแหละ คงหายมานานจนต้องส่งใครสักคนมาดู“มีเหี้ยไร” “ทำห่าไรนานฉิบหายเลย อ้าวนั่นมึงคุยโทรศัพท์อยู่เหรอวะ”ฉันแอบสะดุ้งกับประโยคสุดท้ายขึ้นมาซะงั้น“คุยไม่คุยก็เรื่องของกู มึงอย่าเสือกสิเข้ม”อา...ตอบได้ดี ฉันพยักหน้า“อ้าวไอ้เหี้ยนิ กูถามมึงดี ๆ ไหม กวนตีนเกินเรื่องเลยนะมึง”หนนี้ฉันนิ่วหน้า“มึงกลับเข้าไปก่อนไป”“กูยังไม่เข้า มึงจะทำไมไอ้ปืน ดูมีลับลมคมในเหี้ย ๆ”ฉันได้ยินเสียงปืนถอนหายใจแหละ“ขอปืนคุยกับตัวเหี้ยน่ารำคาญแป๊บนึง เธออย่าเพิ่งวางสายนะ” เขากระซิบกลับมาโดยที่ไม่ให้โอกาสฉันได้พูดอะไร ก่อนที่ภาพบรรยากาศรอบตัวเขาจะหายไป เหลือแต่ความมืดมิด มองไม่เห็นอะไร เดาว่าเขาน่าจะยัดมือถือลงไปในกระเป๋ากางเกง ฉันขมวดคิ้วขัดใจ พลันร้องอุทานเมื่อนึกอะไรขึ้นมาได้ถ้าหูไม่ฝาด ฉันว่าฉันได้ยินเขาแทนตัวเองว่าปืนกับฉันนะ“มีเหี้ยไรก็รีบพูดมา”“ก็มึงออกมานาน กูก็
last update최신 업데이트 : 2025-04-18
더 보기
C H A P T E R 3 เขาจีบแกเหรอ ?
เอี๊ยด!พรึ่บแควก...เฮ้ย!ฉันร้องอุทานด้วยความตกใจพร้อมกับรีบก้มหน้าลงมองกระโปรงนักศึกษาของตัวเองหลังก้าวเท้าลงมายืนหน้าแห้งบนทางเท้าตรงบริเวณป้ายรถประจำทางฝั่งตรงข้ามมหาวิทยาลัยเป็นที่เรียบร้อย พลางยกมือตบหน้าผากเสียงดังแป๊ะเมื่อเห็นชิ้นงานที่ไม่ได้ตั้งใจให้มันเกิดขึ้นเต็มสายตาทั้งที่ระวังแล้วแต่ก็...พลาด!ฉันเบะปากมองแนวตะเข็บด้านข้างที่ผ่า มันขาดยาวขึ้นมา จนเห็นขากางเกงซับในตัวสั้น ก็คือถ้าไม่มีซับพอร์ตไว้ก็โป๊ ใส่ชุดนิสิตจนก้าวเข้าสู่ปีที่สามไม่เคยเกิดเหตุการณ์แบบนี้ ดีที่เผื่อเวลา ทุกครั้ง ถ้ามาแบบฉิวเฉียดใกล้เวลาเรียนไม่อยากจะคิดว่าจะยุ่งยากมากแค่ไหนนี่ก็กำลังคิดอยู่ว่าจะเดินตรง มุ่งไปยังโซนร้านขายเสื้อผ้านักศึกษาที่อยู่ห่างจากหน้ามอไปค่อนข้างไกลด้วยการเอากระเป๋า ปิดไปดีไหม หรือจะวานให้เพื่อนคนใดคนหนึ่งช่วยเหลือดี ไปเองก็คิดว่าน่าจะใช้เวลานาน และทุลักทุเลพอสมควร เพราะต้องคอยระวัง กลัวว่ามันจะแหวกไปถึงไหนต่อไหนให้คนมองไม่ดีอีก มีกางเกงซับในช่วยป้องกันโป๊อีกชั้นก็ใช่ว่าจะห้ามสายตาใครต่อใครได้ เอาเป็นว่าขอพึ่งเพื่อนละกันตัดสินใจได้แล้วฉันก็เดินหนีบขามาทรุดตัวลงนั่งตรงป้ายรถ
last update최신 업데이트 : 2025-04-18
더 보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status