Semua Bab So Bad ทวงรักเมียเก่า: Bab 41 - Bab 49

ราฟาเอลเดินแสดงสีหน้าเรียบนิ่งเข้ามาในคลับ ชายหนุ่มเดินตรงไปยังชั้นสองยังโต๊ะประจำซึ่งตอนนี้มีสี่ชีวิตกำลังนั่งดื่มอยู่อย่างสบายใจ แต่มันไม่ใช่กับเขาร่างสูงใหญ่นั่งกระแทกตัวลงบนโซฟาเขายังแสดงสีหน้าเรียบนิ่งแต่ทว่าสายตาคอยเหลือบมองไปยังร่างเพรียวบางของเซลีนซึ่งเธอยังคงเอาแต่นั่งคุยกับสงครามไม่คิดจะหันมาสนใจเขาเลยสักนิดเจ็บ มันเจ็บตรงที่เธอทำเป็นเฉยชาทั้งที่ก่อนหน้านี้เธอและเขาต่างมองจูบอันแสนเร่าร้อนอยู่ภายในห้อง แต่เมื่อถึงเวลาที่เธอและเขาต้องเจอหน้ากันยามเมื่ออยู่ข้างนอก เรื่องระหว่างเราเขากลับไม่สามารถแสดงให้ใครเห็นได้ เขาต้องกักเก็บอารมณ์ไม่พอใจเอาไว้ไม่ให้มันปะทุออกมา แม้ว่าจะโมโหที่ต้องมานั่งทนเห็นเธอใช้หน้าอกเบียดเสียดท่อนแขนใหญ่ของชายคนอื่นซึ่งไม่ใช่เขาเขาจะอดทนไปได้ถึงเมื่อไหร่กัน เมื่อไหร่ความสัมพันธ์บ้า ๆ แบบนี้มันจะจบลง เขาอยากประกาศให้ทุกคนได้รู้ว่าเธอยังคงเป็นของเขา เซลีนยังคงเป็นผู้หญิงของราฟาเอลคนนี้"เป็นเหี้ยอะไรวะไอ้ราล์ฟ ทำหน้าอย่างกับโดนผู้หญิงทิ้ง"ฉึกคำถามของอาวุธไม่ต่างอะไรจากปลายคมมีดกรีดลึกลงกลางใจคนฟังอย่างเขา"เปล่า กูไม่ได้เป็นอะไร""กูก็นึกว่ามึงเป็น เ

ราฟาเอลอยู่ในท่าโน้มตัวหมายจะลงไปก้มกราบ น้ำตาลูกผู้ชายไหลอาบฝ่ามือ เสียงฝีเท้าหนัก ๆ เดินออกไปแต่เขาไม่ทันได้สนใจ เพราะคำว่า'มันจบแล้ว'ยังคงดังอยู่ในโซนประสาททำให้เขาไม่สามารถโฟกัสถึงสิ่งอื่นใดได้"ตอนนั้นฉันก็เสียใจเหมือนนายตอนนี้นี่แหละราล์ฟ"เสียงหวานของเซลีนดังขึ้น เธอยังคงยืนจ้องร่างสูงใหญ่ของราฟาเอลซึ่งเขายังคงนั่งอยู่ในท่าเดิม"ตอนที่นายทำเหมือนฉันเป็นของตาย คิดจะทำอะไรกับความรู้สึกของฉันก็ได้ ฉันก็เจ็บฉันร้องไห้เหมือนกับนายในตอนนี้นี่แหละ""...""ตอนนั้นฉันทำได้แค่นอนร้องไห้ ไม่มีสิทธิ์ห้ามไม่มีสิทธิ์ที่จะขอร้องให้นายหยุดด้วยซ้ำ""...""ทุก ๆ วันฉันต้องนอนร้องไห้หลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ ความเสียใจที่นายมอบให้มันทำให้ฉันเจ็บมาตลอดระยะเวลาสองปีเต็ม"น้ำตาเม็ดใสไหลอาบใบหน้าสวยยามเมื่อเธอเอ่ยถึงเรื่องราวในอดีตสุดแสนจะทุกข์ใจ ความเจ็บปวดในตอนนั้นมันยังคงเป็นแผลใหญ่ในใจของเธอ"ฉันต้องกัดฟันทนสู้ ฉันรักนายมากแค่ไหนนายก็รู้ ทุกคนก็รู้ แต่ความรักของฉันมันคงไม่มีค่าอะไรสำหรับนายในตอนนั้น""...""ฉันมันไม่ได้เกิดมาสวย ไม่ได้เกินมาน่ารักเหมือนน้ำเหนือของนายนี่เนอะ"ประโยคสุดท้ายเธอพูดด้วยน้ำเสี

"ถ้านายเอาชนะลูกน้องของฉันได้ ฉันจะยอมยกโทษให้นาย"คุณอังเดรตะโกนเสียงดังลั่นเพื่อเป็นการข่มขวัญและข่มจิตใจให้ราฟาเอลถอยหนี แต่มีหรือลูกชายนักธุรกิจแนวหน้าของเมืองไทยจะหวาดหวั่นร่างสูงใหญ่ถอดเสื้อเชิ้ตเขวี้ยงทิ้งไปอวดโชว์มัดกล้ามเต็มไปด้วยรอยสักให้ประจักษ์ต่อสายตาของทุกคนชายหนุ่มกำหมัดแน่น กำลังใจของเขาในตอนนี้มีเพียงแค่เซลีนเท่านั้น เธอต้องกลับมาเป็นของเขาอีกครั้งหมับบอดี้การ์ดร่างสูงใหญ่คนแรกตรู่เข้ามาหมายปล่อยหมัดใส่หน้าของราฟาเอล แต่ชายหนุ่มก็มีทักษะหลบหลีกไปได้ คนที่สองจึงไม่รอช้าวิ่งสมทบเข้ามาทักษะการต่อสู้ระหว่างอดีตลูกเขยกับบอดี้การ์ดนับสิบชีวิตของอดีตพ่อตาจึงได้เริ่มต้นขึ้นผลัวะ ผลัวะ ผลัวะหมัดหนัก ๆ ของราฟาเอลปล่อยใส่ใบหน้าของบอดี้การ์ดร่างสูงใหญ่พอ ๆ กับที่เขาโดยจากอีกฝ่าย ใบหน้าหล่อเหลาของเขาในตอนนี้เริ่มมีรอยแดงและรอยบวมช้ำจากหมัดหนัก ๆ ของบอดี้การ์ดที่ต่างตรู่กันเข้ามาจัดการเขา ราฟาเอลต่อสู้อย่างสุดชีวิตพละกำลังของเขาเริ่มถดถอยแต่เขาก็ไม่คิดจะยอมแพ้ สองมือกำหมัดแน่นดวงตาแน่วแน่จ้องมองบอดี้การ์ดร่างสูงใหญ่ เพื่อเซลีนเขาตั้งใจที่จะไม่ยอมแพ้ แม้ว่าตอนนี้สภาพร่างกายของเข

ตกดึกในคืนนั้น บรรยากาศภายในห้องพักของคนไข้เต็มไปด้วยความเงียบ แม้เวลาจะล้วงเลยไปจนถึงกลางดึกแต่เซลีนก็ยังคงนั่งเฝ้าราฟาเอลอยู่ไม่ห่าง ร่างเพรียวบางอยู่ในชุดเตรียมนอนเสื้อยืดกางเกงขายาว เธอยังคงนั่งเฝ้าอยู่บนเก้าอี้ข้างเตียงคนไข้"ตื่นได้แล้วนะราล์ฟ""...""เซลีนคิดถึงราล์ฟมากเลยรู้ไหม""...""ไม่ได้เจอกันหนึ่งปี เซลีนคิดถึงราล์ฟใจแทบขาด อยากกลับมาหาราล์ฟแทบบ้า""...""เซลีนดูเหมือนคนโง่เลยเนอะ โง่ที่ยังคงรักราล์ฟไม่เคยเปลี่ยนแปลง" "...""เซลีนโง่มากเลยใช่ไหม""...""ทำไมนะ ทำไมฉันถึงได้รักนายมากขนาดนี้นะราล์ฟ"เธอเฝ้าตั้งคำถามกับตัวเองอยู่บ่อยครั้งว่าทำไมมันเป็นเพราะอะไรทำไมเธอถึงได้รักราฟาเอลอย่างถอนตัวถอนใจไม่ขึ้น ทั้งที่คิดว่าจะสามารถตัดใจจากผู้ชายตรงหน้าได้ แต่เปล่าเลย ยิ่งห่างเธอยิ่งคิดถึง ยิ่งไม่ได้เห็นเธอก็แทบจะอยู่ไม่ได้ หนึ่งปีที่ไม่ได้เจอหน้ากันมันทรมานสำหรับเธอมากยิ่งนัก"ตื่นขึ้นมาได้แล้วนะ ฉันให้อภัยนายแล้วนะราล์ฟ""จะ...จริงเหรอ"น้ำเสียงแหบพร่าดังขึ้นทำให้เซลีนชะงัก เธอหันไปมองหน้าของชายหนุ่มก็เห็นว่าราฟาเอลกำลังลืมตามองหน้าของเธออยู่ มุมปากของเขากระตุกยิ้มด้วยความดีใจท