Semua Bab So Bad ทวงรักเมียเก่า: Bab 21 - Bab 30

บรรยากาศภายในห้องพักเกิดความตึงเครียด ความเงียบเข้าปกคลุมเมื่อทั้งสามคนได้มาเผชิญหน้า เซลีนปล่อยให้น้ำตาของเธอไหลออกมาอย่างเงียบ ๆ ดวงตาแดงก่ำมองหน้าราฟาเอลด้วยความเจ็บปวด หัวใจดวงน้อยแตกสลายไม่มีชิ้นดี นี่น่ะหรือผลตอบรับจากการที่เธอมอบความรักให้เขาไป"ราล์ฟคะ นี่มันอะไรกันทำไมเซลีนถึงเข้ามาในห้องของราล์ฟได้"น้ำเหนือเดินเข้าไปเกาะท่อนแขน เธออยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวใหญ่ของชายหนุ่มทำเอาคนเป็นภรรยาตัวจริงยิ่งปวดใจ"เซลีนเธอฟังฉันอธิบายก่อนนะ เรื่องทั้งหมด...""พอเถอะราล์ฟ มันไม่มีอะไรที่ราล์ฟจะต้องอธิบายให้เราฟังแล้ว"เซลีนยกมือขึ้น เธอฝืนส่งยิ้มบาง ๆ ไปให้ชายหนุ่ม"ราล์ฟจำได้ไหมว่าเราเคยบอกราล์ฟว่าอะไร""...""ราล์ฟจะออกไปหาความสุขข้างนอกกับคนที่ราล์ฟรักก็ได้ แต่เราขออย่างเดียวว่าอย่าพาเธอเข้ามาในที่ของเราราล์ฟจำได้ไหม"'ขอแค่อย่าเดียว อย่าพาเธอเข้ามาในห้องของเรา ต่อให้ราล์ฟจะรักน้ำเหนือมากแต่ไหนก็อย่าพาเธอมาในที่ของลีน'ประโยคนี้ผุดขึ้นมาในสมองของชายหนุ่ม ราฟาเอลยืนใจสั่นเมื่อเขาเห็นดวงตาคู่สวยของเซลีนนั้นเริ่มเปลี่ยนไปจนน่าใจหาย"ราล์ฟยังจำได้ใช่ไหม""ฉันจำได้ แต่เธอต้องฟังฉันอธิบาย

"ฉันไม่หย่า"ราฟาเอลตะโกนออกมาด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด เพียงแค่เธอประกาศว่าต้องการหย่ากับเขาก็ทำเอาหัวใจเต้นอย่างไม่เป็นสุขฝ่ามือใหญ่สะบัดฝ่ามือของน้ำเหนือทิ้งไป เขาหมายจะเดินเข้าไปหาร่างอวบอิ่มของเซลีนแต่ก็ไม่สามารถทำได้เมื่อบิดาลุกขึ้นเดินมาขวางหน้าพลัวะหมัดหนัก ๆ ซัดเข้าใส่ใบหน้าของลูกชายจนได้เลือด ร่างสูงใหญ่ล้มลงนอนกับพื้นกลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งอยู่ในปากจนทะลักออกมาคุณมาร์โคเดินเข้ามาคร่อมร่างของลูกชายก่อนจะปล่อยหมัดหนัก ๆ ใบหน้าของราฟาเอลอีกหลายครั้งอย่างหนักหน่วงพลัวะ พลัวะ พลัวะ"แกมันเลวไอ้ลูกชั่ว แกทำเลวแบบนี้กับหนูเซลีนได้ยังไง"ชายวัยกลางคนปล่อยหมัดใส่ใบหน้าของลูกชายคนเดียวไม่ยั้ง อีกทั้งยังประเคนฝ่าเท้าหนัก ๆ ไปตามลำกายจนชายหนุ่มในชุดนักศึกษาจุกจนตัวงอ"พอได้แล้วค่ะคุณมาร์โค ธิดาเธอห้ามคุณมาร์โคหน่อยสิ"คุณบุษบามารดาของเซลีนหวาดหวั่นเมื่อเห็นร่างของราฟาเอลถูกฝ่าเท้าของบิดาประเคนเข้าใส่อย่างไม่ยั้ง ซึ่งมารดาอย่างสุธิดาเมินหน้ามองไปทางอื่นเพราะเธอก็รู้สึกผิดหวังกับการกระทำของลูกชายเหมือนกันทั้งที่เธอห้ามก็แล้ว ขอร้องก็แล้วแต่ราฟาเอลก็ยังทำ"ต่อไปมึงไม่ต้องเหยียบหรือเสนอหน้า

ใบหน้าเศร้าอมทุกข์ได้แต่นั่งมองรูปถ่ายหลายสิบใบในมืออยู่ภายในห้องพักเพียงคนเดียวอย่างเงียบ ๆ ภาพถ่ายของน้ำเหนือในชุดนักศึกษาเดินควงคู่กับชายวัยกลางคนดูมีภูมิฐานกันอย่างมีความสุข ภาพถ่ายที่เธอกับผู้ชายคนนั้นเดินหายเข้าไปในโรงแรมหรือแม้ตามสถานการณ์ที่ต่าง ๆ ถูกบันทึกเอาไว้ได้จากคนฝีมือดีที่สามารถหารูปถ่ายพวกนี้ได้เพียงแค่คืนเดียวรูปถ่ายต่าง ๆ ถูกบันทึกเอาไว้หลายช่วงเวลา และดูเหมือนว่าทั้งสองจะมีความสัมพันธ์กันมายาวนานพรึ่บประวัติของทั้งน้ำเหนือและฝ่ายชายนั้นถูกราฟาเอลดึงออกจากซอกเอกสารมาอ่าน ชายหนุ่มไล่กวาดสายตาอ่านทุกตัวอักษรภายในแผ่นเอกสารอย่างไม่มีตกหล่น ซึ่งผลลัพธ์จากที่เขาได้อ่านมันก็บอกได้อย่างชัดเจนว่าทั้งสองแอบคบชู้อยู่กินด้วยกันเพราะฝ่ายชายนั้นดันมีภรรยาอยู่เป็นตัวตนนั่นก็คือคนที่เข้ามาลากร่างของน้ำเหนือออกไปกระดาษในมือพร้อมทั้งรูปถ่ายหล่นกระจัดกระจายเต็มพื้น เมื่อความจริงของผู้หญิงที่เขาคิดว่าเธอเป็นคนดีพุ่งกระแทกเข้าใส่ใบหน้า ราฟาเอลรู้สึกหน้าชาฝ่ามือทั้งสองข้างเริ่มสั่นเมื่อเหตุการณ์ทุกอย่างพุ่งเข้ามาหาเขาคราเดียวจนเขาเองตั้งตัวรับไม่ทันทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมากภายในว

หนึ่งปีต่อมา"เมื่อไหร่เธอจะกลับมาฮะ นี่มันเลยเวลาที่เธอจะต้องเดินทางกลับมาหนึ่งอาทิตย์แล้วนะ""ใจเย็นสิ ขอเตรียมตัวจัดกระเป๋าก่อนไม่ได้หรือไง""จัดกระเป๋าบ้าบออะไรเป็นอาทิตย์ ฉันโทรไปกี่ครั้ง ๆ เธอก็บอกว่าขอเวลาจัดกระเป๋า นี่ถ้าภายในอาทิตย์นี้เธอยังไม่บินกลับมาฉันจะเป็นคนบินไปรับเธอถึงที่นั่นแล้วนะ"ริมฝีปากเรียวบางเคลือบด้วยลิปสติกสีแดงสดคลี่ยิ้ม หุ่นเพรียวสวยดั่งนางแบบอยู่ในชุดคลุมอาบน้ำตัวบางผ้าลื่นนั่งลงบนโซฟา เรียวขากลมกลึงไร้ซึ่งไขมันส่วนเกินยกขึ้นมาไขว้จนชายผ้าร่อนขึ้นไปให้เห็นโคนขาอ่อนเรียวยาว หญิงสาวผู้มีเส้นผมสีบลอนด์ดัดเป็นลอนสวย ใบหน้าเรียวสวยถูกแต่งเติมด้วยเครื่องสำอางราคาแพงจากแบนชั้นนำของประเทศนี้ กายสาวถูกพรมไปด้วยน้ำหอมกลิ่นเซ็กซี่ตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าบนร่างกายเธอไร้ซึ่งตำหนิ"นี่'เซลีน'เธอกำลังฟังฉันพูดอยู่หรือเปล่า""ฟังอยู่ ไม่เอาสิทับทิมเธอก็รู้ว่าเสื้อผ้าของฉันมีเยอะแยะจะตายไป ขอเวลาฉันเก็บกระเป๋าสักสองสามวันหน่อยสิ""แกอย่ามาเล่ห์เหลี่ยมกับฉันนะเซลีน ฉันรู้ว่าคนอย่างเธอไม่ได้ใช้เวลาอยู่ที่นั่นเพื่อจัดกระเป๋าอย่างเดียวหรอกนะ""อย่ารู้มาก""เหอะ ฉันให้เวลาเธอสามว

บรืนตึก ตึก ตึกเสียงฝีเท้าหนัก ๆ ของราฟาเอลเดินเข้าไปในบ้านหลังใหญ่ของตนเองโดยไม่คิดจะสนใจเสียงร้องห้ามของเหล่าแม่บ้าน "ใครใช้ให้แกมาที่นี่""พ่อยังไม่หายโกรธผมอีกเหรอ"ราฟาเอลทำหูทวนลมก่อนชายหนุ่มจะเดินไปนั่งบนโซฟาใกล้กับบิดาสายตากวาดมองหาร่างของมารดาซึ่งมักจะคอยอยู่ใกล้บิดาเป็นประจำ"แม่ไปไหน""ถามทำไม""เอ้า ถามไม่ได้หรือไงเมียพ่อก็แม่ผมนะ""แม่ของแกไปธุระ ถ้าไม่มีอะไรก็ไสหัวออกไปจากบ้านของฉัน"คุณมาร์โคหันมาสนใจกับเอกสารตรงหน้า ตั้งแต่เกิดเรื่องคราวนั้นเขาก็สั่งห้ามไม่ให้ราฟาเอลเข้ามาเหยียบที่นี่ถ้าหากเขาไม่ได้โทรตาม "ผมไม่ไป พ่อเย็นนี้พ่อไปงานเลี้ยงต้อนรับเซลีนบ้านคุณอาอังเดรไหม"คำถามจากปากของราฟาเอลทำเอาบิดาหันมามองหน้าเขาด้วยแววตาเหี้ยมเกรียม"มึงรู้ได้ยังไงว่าหนูเซลีนกลับมาแล้ว""อะ...เอ่อ""มึงห้ามเลยนะไอ้ราล์ฟ มึงห้ามไปยุ่งเกี่ยวกับหนูเซลีนอีก ที่ผ่านมามันยังเจ็บปวดกันไม่พออีกหรือยังไง""พ่อพูดเรื่องอะไร ผมไม่ได้จะเข้าไปยุ่งอะไรแบบนั้นผมแค่อยากจะไปขอโทษเซลีนก็เท่านั้น""ไม่จำเป็น ถ้าเรื่องขอโทษฉันไปขอโทษหนูเซลีนแทนแกก็ได้""ได้ยังไง ผมสิที่จะต้องไปขอโทษผมเป็นต้นเหตุที่ทำให