Semua Bab So Bad ทวงรักเมียเก่า: Bab 31 - Bab 40

"มาแล้ว"เสียงหวานของเซลีนดังมาแต่ไกล สองมือของเธอเต็มไปด้วยจานใส่อาหารเธอนำมาวางบนโต๊ะตรงหน้าของสงครามซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันกับที่ราฟาเอลเดินมาทางนี้"กินให้หมดเลยนะ"รอยยิ้มหวานที่เธอมอบให้สงครามไม่ต่างอะไรกับคมมีดกรีดใจราฟาเอล ชายหนุ่มได้แต่ยืนมองแล้วกำหมัดแน่นด้วยความคับแค้นในหัวใจ เธออยู่ตรงหน้าแล้วแท้ ๆ แต่เขาไม่สามารถทำอะไรได้ อยากจะขอโอกาสแต่เซลีนก็ไม่ให้"ฉันกินไม่หมด""สงครามต้องกินให้หมดนะ ถ้ากินไม่หมดเราจะโกรธ""แหม พวกแกสองคนพูดกันอย่างกับเป็นแฟนกันเลยนะ""บ้า เรากับสงครามเป็นเพื่อนกัน""แล้วเธออยากเป็นแฟนฉันตอนนี้เลยไหมล่ะ"ชายหนุ่มผู้แสนเย็นชาเงยหน้าไปถาม แต่เขากลับได้รับเพียงแค่รอยยิ้มที่เขินอายของหญิงสาวเท่านั้นในตอนนี้"เอาแล้วโว้ยไอ้สงครามเพื่อนรัก มันจะจีบสาวแล้วโว้ย""เจ้าชายน้ำแข็งผู้เย็นชาจะจีบเพื่อนฉันหรือเนี่ย"ทับทิมเอ่ยสมทบอาวุธโดยที่ทั้งคู่นั่งจ้องเซลีนที่กำลังนั่งเขินหน้าแดงอยู่"ว่าไง ฉันจีบเธอได้ไหม""ไปเคลียร์กับผู้หญิงในสต๊อกของสงครามให้หมดก่อนดีไหม เราไม่อยากมีปัญหาให้ตามมาทีหลัง""หึ จะรอฉันใช่ไหมล่ะ""ไม่รู้สิ สวย ๆ แบบนี้หนุ่มตามจีบเยอะนะบอกก่อนเลย"ชาย

"ซะ...เซลีน นี่เธอ""ไง ไม่เจอกันตั้งนานสบายดีหรือเปล่า""แต่ดูแล้วน้ำเหนือคงจะสบายดีนะเซลีน ดูสิมีผู้ชายคนใหม่ให้เกาะด้วย"ทับทิมเผลอออกมาจากด้านหลังพลางแสะยิ้มทักทายน้ำเหนือที่เอาแต่ยืนตัวสั่นอยู่ตรงหน้า"เหนือรู้จักสองคนนี้ด้วยเหรอครับ""มะ...ไม่รู้จักหรอกค่ะ""อะไรกันน้ำเหนือ เราสองคนเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกันไม่ใช่หรือไงทำไมไปพูดแบบนั้นกับคุณเขาล่ะ"เซลีนส่งยิ้มหวานหยดย้อยทำเอาคริสตาพร่ากับความสวยของเซลีนที่กระแทกใส่ตาของเขาเข้าอย่างจัง"เซลีนนะคะ เป็นเพื่อนร่วมคลาสกับน้ำเหนือ""ผมคริสครับ""กระเป๋าได้แล้วค่ะคุณเซลีน"น้ำเสียงอ่อนน้อมของพนักงานทำให้เซลีนหันไปมอง ริมฝีปากสวยคลี่ยิ้มก่อนจะล้วงเอาบัตรแบล็กการ์ดออกมาจ่ายค่ากระเป๋า สองสาวลูกสาวนักธุรกิจใหญ่ยื่นแบล็กการ์ดจ่ายค่ากระเป๋าทำเอาน้ำเหนือตาลุกวาวด้วยความอิจฉาริษยา แต่เธอรู้ตัวดีว่าไม่สมควรก้าวขาเข้าไปยุ่งกับสองคนนี้"ขอบคุณที่ใช้บริการค่ะคุณเซลีนคุณทับทิม""ค่ะ"เซลีนรับถึงใส่กระเป๋ามาถือไว้ ใบหน้าสะสวยยังคงมีรอยยิ้มมอบให้กับทุกคน แต่สำหรับน้ำเหนือเธอรู้สึกหวาดเสียวกับรอยยิ้มนั้นมันชั่งดูร้ายกาจไม่เหมือนรอยยิ้มอ่อนหวานแอบแฝงไปด้วย

"อย่าเข้ามานะราล์ฟ"เซลีนร้องห้ามเมื่อราฟาเอลพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง แววตาวาววับไล่มองตามร่างกายของเธออย่างหื่นกระหาย"ถ้าไม่อยากให้ราล์ฟทำ เซลีนก็ยอมให้อภัยแล้วกลับมาคบกับราล์ฟสิ""มันง่ายเกินไปหรือเปล่า""มันไม่ยากเลย แค่ให้อภัยกันแค่นี้""ถ้ามันง่ายจริง เราคงให้อภัยราล์ฟไปได้นานแล้ว"เซลีนตะคอกใส่หน้าอย่างคนหมดความอดทนจนราฟาเอลชะงัก"ราล์ฟเป็นคนผลักเราลงเหว เป็นคนทำให้เราเจ็บ กว่าเราจะทำใจได้กว่าเราจะปีนขึ้นมาจากก้นเหวนั้นได้มันไม่ใช่ง่าย ๆ เลยสักนิด แล้วพอมาวันนี้ราล์ฟขอให้เราอภัยให้ราล์ฟมันไม่ง่ายเกินไปหน่อยเหรอ""เซลีน""ตลอดสองปีที่เราสองคนแต่งงานกัน มีวันไหนบ้างที่ราล์ฟสนใจเรา มีวันไหนบ้างที่เราไม่ต้องร้องไห้""...""เราใช้เวลารักษาแผลใจนานเป็นปีนะราล์ฟ ไม่ใช่แค่วันสองวันถึงจะหาย"เซลีนระเบิดความในใจออกมาจนหมดเปลือกทำเอาราฟาเอลไม่กล้าก้าวขาเข้ามาหาเธออีก ชายหนุ่มหยุดยืนอยู่กับที่ทันทีเมื่อเขาได้สบตาแดงก่ำคู่นั้นของเธอดวงตาแดงก่ำสั่นไหว ทั้งที่เธอคิดว่าไม่รู้สึกอะไรกับผู้ชายตรงหน้าแล้วแท้ ๆ แต่ทำไมเธอยังใจแข็งไม่ได้ เธอต้องเข้มแข็งกว่านี้สิเซลีน เธอยืนมองหน้าเขาก่อนจะตัดสินใจเดิน

บรืนรถคันหรูของเซลีนเคลื่อนตัวเข้ามาจอดยังหน้าคอนโดของเธอโดยมีร่างสูงใหญ่ของสงครามนั่งอยู่ในตำแหน่งของคนขับ"พรุ่งนี้เดี๋ยวฉันจะมารับ""ขอบคุณนะสำหรับทุกอย่าง""อืม""ขับรถกลับดี ๆ ล่ะ"เธอโบกมือลาชายหนุ่มก่อนจะเปิดประตูก้าวขาลงจากรถ หญิงสาวในชุดนักศึกษายืนมองรถคันหรูของตัวเองโดยมีสงครามขับออกไป ตึก ตึก ตึกแต่ทันทีที่เธอเดินเข้าไปในตึกใหญ่ใบหน้าสวยก็แสดงถึงความเรียบนิ่งเมื่อเห็นร่างสูงใหญ่ของราฟาเอลกำลังนั่งอยู่บนโซฟาตรงบริเวณล็อบบี้ของคอนโด ดวงตาแดงก่ำของเขามองมาที่เธอราวกับว่าจะฆ่ากันให้ตาย ทำให้เซลีนพยายามเร่งฝีเท้าเดินไปยังลิฟต์เมื่อเธอเห็นร่างสูงใหญ่ของเขาหยัดกายลุกขึ้นยืนเดินตามเธอมาตึก ตึก ตึกหมับ"อะ ปล่อยเรานะราล์ฟ""หายไปไหนกับมันมา""ปล่อยนะ เราเจ็บ"แรงบีบรัดตรงต้นแขนทำให้เธอรู้สึกเจ็บจนน้ำตาคลอ ราฟาเอลกดลิฟต์ให้เปิดออกก่อนจะดันร่างสวยให้เดินเข้าไปด้านใน"ฉันถามว่าเธอหายไปไหนกับมันมาเซลีน นี่เธอคบกับไอ้สงครามแล้วอย่างนั้นเหรอ"ราฟาเอลตะคอกใส่หน้าเธอ ดวงตาคมของเขาแดงก่ำราวกับคนกำลังจะร้องไห้ "ราล์ฟนายพูดถึงเรื่องอะไร อะ""ก็นี่ไง สิ่งที่ฉันต้องการพูดและอยากได้ยินคำอธิบา

ราฟาเอลในตอนนี้ไม่ต่างอะไรจากอากาศในสายตาของเซลีน ทุกลมหายใจเข้าออกของเธอในตอนนี้มีเพียงแค่สงคราม ยามเมื่อเธอโปรยเสน่ห์ยิ้มหวานให้ผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่เขาราวกับว่ามีกองไฟปะทุอยู่กลางใจ ซึ่งเขาก็ทำได้เพียงยืนยิ่งมองดูเธอหัวเราะพูดคุยกับชายอื่นอย่างมีความสุขทั้งที่ความจริงแล้วความรู้สึกข้างในของเขามันไม่ต่างอะไรกับพายุลูกใหญ่"เป็นอะไร กูเห็นมึงนั่งมองเซลีนกับไอ้สงครามมาตั้งนานแล้ว"อาวุธซึ่งนั่งอยู่โต๊ะข้าง ๆ กระซิบถามเมื่อเห็นราฟาเอลเอาแต่หันหน้าไปมองเพื่อนสนิททั้งสองคนซึ่งตอนนี้ได้เลื่อนความสัมพันธ์มาเป็นคนรู้ใจกัน"อย่าบอกนะว่ามึงยังตัดใจจากเซลีนไม่ได้ เฮ้ย ไอ้ราล์ฟ""เปล่า กูตัดใจจากเซลีนได้แล้ว""แล้วมึงจะไปสนใจทำไมกันวะ ตอนนี้เซลีนคบกับไอ้สงครามแล้วนะ มึงไม่มีสิทธิ์อะไรในตัวเธอแล้ว"ถ้าหากอาวุธสังเกตสักนิดเขาก็จะเห็นว่าตอนนี้ฝ่ามือใหญ่ของราฟาเอลกำหมัดแน่นจนเห็นเส้นเลือด"นั่นแฟนเพื่อนนะไอ้ราล์ฟ เรื่องของมึงกับเซลีนมันจบไปนานแล้ว""...""กูไม่อยากเห็นเพื่อนทั้งสองคนต้องมีปัญหากันเพราะผู้หญิงคนเดียวหรอกนะ"อาวุธเตือนสติเพราะเขารู้นิสัยของราฟาเอลดี ตลอดทั้งวันราฟาเอลไม่มีสมาธิในการเรี