All Chapters of ทะลุมิติมาเลี้ยงเด็กแฝดในยุค 80 ให้เติบโต: Chapter 1 - Chapter 10

บทที่ 1 น่าเหลือเชื่อในคืนที่ฟ้าเต็มไปด้วยแสงดาวระยิบระยับบ้านเช่าหลังหนึ่งที่ตั้งอยู่ไม่ไกลจากเมืองหลวง มีหญิงสาวอายุ 26 ปีพักอาศัยอยู่เพียงลำพังกำลังนั่งดูซีรี่ย์นักแสดงคนโปรดที่เธอตั้งหน้าตั้งตารอหลังจากเลิกงานและพรุ่งนี้เป็นวันเสาร์เธอจึงเตรียมขนมเครื่องดื่มเพื่อจะดื่มด่ำในคืนวันศุกร์อย่างมีความสุขจนซีรี่ย์เล่นมาถึงจุดที่นางเอกกับน้อง ๆ ของเธอถูกพี่สาวพ่อหรือว่าป้ากำลังทำร้ายร่างกายมิหนำซ้ำยังถูกลูก ๆ ของป้าใช้งานยิ่งกว่าสาวใช้ด้วยซ้ำ“ฮึ! ทำไมต้องทนแบบนั้นฉันไม่เข้าใจไป๋ชิงฮวาเลยสักนิด ลองเป็นฉันดูสิฉันจะสู้สุดใจให้ตายกันไปข้างหนึ่งเลย สมบัติก็ของครอบครัวนางเอกเป็นคนสร้างมาแท้ ๆ ป้านี่ก็เลวจริง ๆ อยากได้ของหลานจนไม่มีสามัญสำนึกชั่วดีแม้แต่น้อย ชิ!! ดูแล้วอยากจะทะลุเข้าไปในทีวีเพื่อจัดการป้าชั่วแบบนี้จริง ๆ” หลิวหลิวกินขนมไปพร้อมกับบ่นเรื่องที่นางเอกกำลังพบเจอจนทำให้ขนมติดคอจนสำลักแค่ก ๆๆ!! เธอรีบลุกขึ้นวิ่งไปเอาน้ำที่ตู้เย็นจังหวะนั้นนั่นเองเท้าของเธอได้ไปสะดุดสายไฟทำให้เกิดกระแสไฟปะทุออกมาจากจอทีวี สายตาของเธอจับจ้องไปหน้าจอทีวีอย่างตื่นตระหนกอีกทั้งยังทรมานกับขนมติดคอเริ่มทำ

บทที่ 3 โดนไล่ออกจากบ้านมับ!!หลิวหลิวคิดเอาไว้แล้วว่าซิ่นเจี่ยวต้องลงไม้ลงมือทำร้ายเธอแน่ ๆ เธอจะไม่ยอมให้เรื่องอย่างนั้นเกิดขึ้นได้อีก เธอยกมือของเธอจับมือของป้าเอาไว้ทันก่อนที่มันจะฟาดลงที่ใบหน้าของเธอ หลิวหลิวใช้แรงทั้งหมดที่มือบีบที่ข้อมือของป้าอย่างเต็มแรง“คิดว่าฉันจะยอมให้ป้าลงไม้ลงมือกับฉันตามอำเภอใจได้อีกอย่างนั้นเหรอฝันไปเถอะ ตอนนี้ชิงฮวาคนเก่าไม่มีอีกแล้วคนที่อ่อนแอให้ป้าคอยรังแกข่มเหง ต่อจากนี้จะมีเพียงไป๋ชิงฮวาคนใหม่ที่ไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายร่างกายได้อีก” เธอดันแขนของผู้เป็นป้าออกจากมือแต่ทว่าแรงของเธอที่บีบข้อมือของซิ่นเจี่ยวแน่นทำให้เธอถลาล้มลงกับพื้น จัวหวะนั้นเองที่ต้าหลงกับเหมยอิ๋งกลับมาจากด้านนอกได้เห็นพอดี“โอ๊ย! นี่แก แกมันบ้าไปแล้วตื่นจากเจ็บไข้มาเปลี่ยนไปคนละคนอย่างนี้หรือว่าผีร้ายจะเข้าแกไม่ได้การล่ะฉันจะต้องจัดการไล่ผีชั่ว ๆ ตัวนี้ออกไป”“คุณแม่เกิดอะไรขึ้นคะ นี่ไป๋ชิงฮวาเธอกล้าลงไม้ลงมือกับแม่ฉันเหรอ” เหมยอิ๋งรีบเดินกึ่งวิ่งเข้ามาพยุงกายของซิ่นเจี่ยวให้ลุกขึ้น“ใช่นี่เธอกล้ามากนะที่ทำร้ายแม่ของฉัน ฉันเห็นว่าเธอมีสายเลือดเดียวกันกับฉันหรอกนะฉันถึงปล่อยเธออยู่ม

บทที่ 5 ทำน้ำซุปฝั่งด้านซิ่นเจี่ยวหลังจากที่ขับไล่ชิงฮวากับน้องของเธอออกไปจากบ้านได้ ซิ่นเจี่ยวมีความสุขที่ไม่ต้องทนเห็นใบหน้าของหลานอีก ต่อจากนี้บ้านหลังนี้เงินทองมากมายของน้องชายจะเป็นของเธอเพียงคนเดียว“คุณแม่คะวันนี้ฉันจะออกไปเที่ยวเล่นกับเพื่อนขอเงินหน่อยสิยิ่งตอนนี้มีกระเป๋าเข้ามาใหม่ ฉันไม่อยากจะตกยุคให้เพื่อนคนอื่นดูถูกต่อว่า” ซิ่นเจี่ยวดื่มน้ำชาอยู่ในห้องโถงของบ้านกำลังครุ่นคิดว่าวันนี้เธอจะไปเข้าบ่อนเพื่อเอาคืนที่เสียไปเมื่อวานครันนั้นเหมยอิ๋งได้เดินออกมาจากห้องแต่งกายสีฉูดฉาดแต่งแต้มใบหน้าเตรียมพร้อมจะออกไปข้างนอกเอ่ยขอเงินผู้เป็นแม่“เหมยอิ๋งแกเองก็ต้องรู้จักประหยัดช่วยกันสิ เราไม่ได้ทำงานต่อให้เงินที่มีอยู่ตอนนี้มากแค่ไหนใช้ฟุ่มเฟือยสักวันมันต้องหมดแล้วกระเป๋าแกพึ่งไปซื้อมาใหม่ไม่กี่วันก่อนไม่ใช่หรือไงกัน”“เฮอะ! แล้วทีคุณแม่ล่ะคะออกไปบ่อนทุกวันเสียทุกวันฉันยังไม่เคยว่าอะไรเลย ฉันซื้อของได้ของแต่คุณแม่เสียเงินแถมยังไม่ได้อะไรอีกด้วย”“เจ้าลูกคนนี้ยอกย้อนจริง ๆ เอานี่เอาไปจะได้ไม่ต้องมาบ่นให้อารมณ์เสีย” ซิ่นเจี่ยวแม้ปากจะบ่นแต่ก็หยิบกระเป๋าล้วงนำเงินออกมาให้แก่เหมยอิ๋งไป

บทที่ 7 ฉันจะไปดูงานเองแม่ของซุนเย่ถึงกับถอนหายใจเมื่อเห็นท่าทีของลูกชาย เธออยากให้เขามีครอบครัวมีภรรยาคอยดูแล ตอนนี้ทุกอย่างก็มีพร้อมแล้วเธอเองก็แก่มากขึ้นทุกวันหากมีหลานตัวน้อย ๆ ก่อนที่เธอจะตายคงจะดี“คุณป้าคะดูท่าวันนี้พี่ซุนเย่จะอารมณ์ไม่ดีเอาไว้วันหน้าฉันจะมาหาใหม่แล้วกันค่ะ”“หนูหวางลี่อิงป้าต้องขอโทษด้วยนะที่ซุนเย่เสียมารยาทกับหนู”“ไม่เป็นอะไรค่ะคุณป้าไม่ต้องคิดมากพี่เขาคงเหนื่อยมาจากงาน ฉันขอตัวนะคะ” หวางลี่อินลูกสาวคนรองของท่านนายพลเธอเพรียบพร้อมทุกอย่างแต่ชายที่เธอปักใจคือซุนเย่ทั้งฐานะครอบครัว และชื่อเสียงหากทั้งสองตระกูลได้เป็นครอบครัวเดียวกัน อำนาจอิทธิพลจะยิ่งใหญ่ที่สุดในมณฑลนี้ เขาทั้งรูปร่างสูงโปร่งใบหน้าคมคายไม่ว่าจะมองตรงใดก็ไม่มีที่ติแม้แต่น้อย ทำให้สาว ๆ ในมณฑลนี้ต่างพากันหลงใหลเข้าหาเขาจนเขาเกิดความรำคาญ แต่หวางลี่อิงไม่ได้ใส่ใจและยอมแพ้อย่างไรก็ตามเธอจะเข้ามาเป็นสะใภ้ตระกูลเว่ยให้ได้ฝั่งด้านซุนเย่เขาเข้ามาในห้องกำลังจะถอดเสื้อเนคไทด์ออกจากเสื้อสูทด้วยความอึกอันครั้นนั้นเสียงประตูได้ดังขึ้นก๊อก ๆ“คุณชายผมขอเข้าไปด้านในนะครับมีเรื่องมารายงาน” เสียงของลูกน้องค

บทที่ 9 หาเรื่องฝั่งด้านหลิวหลิวหลังจากที่ลูกค้าชุดแรกออกไปจากร้านจนหมดทุกโต๊ะเธอจึงเก็บถ้วยชามจะนำไปล้างโดยให้น้องทั้งสองเฝ้าอยู่หน้าร้านหากมีลูกค้ามาให้ไปเรียกเธอที่ครัว แต่ทว่าเมื่อเธอกำลังเดินเข้าไปหลังร้านได้ยินเสียงประตูเปิดเข้ามา หลิวหลิวคิดว่าลูกค้าจึงหันกลับมายิ้มกว้างกล่าวตอนรับทันที“ร้านหมาล่าสกุลไป๋ยินดีต้อนรับค่ะ ชะ..” หลิวหลิวพูดไม่ทันจบรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอกลับหลายเป็นบูดบึ้งทันทีเพราะคนที่เข้ามาในร้านตอนนี้เป็นคนที่เธอไม่อยากพบเจอหน้าแม้แต่น้อย คงได้ยินเรื่องร้านของเธอแล้วสินะถึงได้พากันมาที่นี่“แหม ๆ ฉันก็คิดว่าหลานของฉันจะไปอยู่ที่ไหนที่แท้ก็มาเปิดร้านขายของอะไรเนี้ยะ! ฉันไม่เห็นจะรู้จัก”“คุณป้ามาทำอะไรที่นี่หากจะมาหาเรื่องเชิญกลับไปด้วยค่ะอย่ามาทำให้ร้านของฉันเสียหายและรบกวนเวลาลูกค้าคนอื่น”“นี่แกจะมากไปแล้วนะ มีเงินเปิดร้านเลยปีกกล้าขาแข็งขับไล่ฉันกับคุณแม่สินะ เงินที่เธอนำมาเปิดร้านคงเป็นเงินที่เธอขโมยมาจากบ้านของฉันล่ะสิไม่ว่า” ชิงเทียนกับชิงหนี่ว์เห็นท่าไม่ดีรีบเข้ามายืนตรงหน้าพี่สาวพร้อมอธิบายให้เหมยอิ๋งกับคุณป้าได้รู้“ไม่ใช่นะครับพี่ชิงฮวาไม่เคยไปขโมยของ