Share

บทที่ 4 ป้าใจดี

last update Last Updated: 2025-02-20 21:04:15

บทที่ 4 ป้าใจดี

ทั้งสามจึงพากันเดินไปนั่งที่นั่นก่อน หลิวหลิวเริ่มครุ่นคิดคืนนี้เธอจะพาน้องของเธอไปนอนที่ไหนกันดี เธอถูกขับไล่ออกแม้แต่เสื้อผ้าก็ไม่ให้เธอติดตัวมาเงินสักหยวนก็ไม่มี เธอเริ่มเป็นกังวลคิดไม่ตกจนกระทั่งเจ้าของร้านค้าออกมาจากร้านเพื่อเอาขยะมาทิ้งเห็นเด็กทั้งสามที่เห็นมาตั้งแต่เด็ก ๆ นั่งอยู่หน้าร้านด้วยใบหน้าเศร้าหมอง แม้เขาจะรู้ว่าตั้งแต่พ่อกับแม่ของพวกเธอจากไปถูกป้ารังแกแต่ไม่เคยเห็นทั้งสามพี่น้องมานั่งที่นี่ในยามกลางคืนสักครั้ง

“ชิงฮวาเธอพาน้อง ๆ มานั่งทำอะไรที่นี่ตอนนี้ก็ดึกมากแล้วพาน้อง ๆ เข้าบ้านเถอะ” หญิงวัยกลางคนเอ่ยถามขึ้นเธอพอได้เห็นในซีรี่ย์แม้ว่าหญิงคนนี้จะโผล่มาเพียงไม่กี่ฉากแต่เธอก็จำได้ดี

“ป้ามิ่งจูฉันกับน้องขอนั่งอยู่ที่นี่สักครู่เถอะนะ ตอนนี้ฉันมีเรื่องให้ต้องคิดนิดหน่อยค่ะ”

“มีเรื่องอะไรอีกหรือว่าเธอทะเลาะกับซิ่งเจี่ยวอีกแล้ว โธ่ ๆ น่าสงสารจริง ๆ ทำไมป้าของเธอต้องใจร้ายกับเธอด้วย”

“เรื่องนั้นฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน คงเป็นเพราะป้าอยากได้สมบัติของคุณพ่อคุณแม่มั่งคะตอนนี้ฉันไม่มีที่ไป ฉันกับน้อง ๆ ถูกขับไล่ออกจากบ้านเพราะฉันทนไม่ไหวต่อปากต่อคำกับป้า ทำให้เธอโมโมจนขับไล่เราออกจากบ้าน”

“หะ! อะไรนะนี่มันจะเกินไปแล้วนะ นั่นมันเป็นบ้านของเธอแท้ ๆ แล้วเธอจะพาน้อง ๆ ไปนอนไหนกัน”

“ฉันยังคิดไม่ออกเลยค่ะ เงินสักหยวนก็ไม่มีเสื้อผ้าตัวเดียวยังเอาออกมาไม่ได้” ชิงฮวาพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาทำไมถึงได้รันทดเช่นนี้ ถึงตอนนี้มีมิติห้างแล้วอย่างไร? ถ้าจะเอาของมาขายตอนนี้ก็ไม่ใช่เรื่องง่าย ป้ามิ่งจูเห็นเด็ก ๆ เธอเกิดความสงสารจึงเอ่ยปากให้ทั้งสามไปนอนที่บ้านของเธอ

“เอาอย่างนี้มั้ยเธอพาน้อง ๆ ไปนอนที่บ้านฉันก่อนจะเอาอย่างไรพรุ่งนี้เช้าค่อยคิดก็แล้วกัน ไม่ต้องเกรงใจเราะฉันสงสารเด็ก ๆ ดูสิคงจะง่วงแล้ว” หลิวหลิวได้ยินราวกับว่าไฟส่องสว่างออกมาในวันที่มืดมน

“ขอบคุณนะคะป้ามิ่งจู เด็ก ๆ รีบขอบคุณป้าเสียสิ” น้อง ๆ รีบลุกขึ้นขอบคุณอย่างที่ชิงฮวาทำ บ้านของเธออยู่ไม่ไกลจากนี้ ส่วนร้านนี้ในตอนนี้คืนจะปิดไม่ได้เปิดทั้งคืน เมื่อเก็บร้านเสร็จเธอพาเด็กๆ กลับไปที่บ้านและให้ไปนอนพักที่ห้องรับแขกของบ้าน

ค่ำคืนที่ท้องฟ้าเต็มไปด้วยแสงดาวเด็ก ๆ เข้านอนและหลับไปแล้วส่วนหลิวหลิวยังคิดไม่ออกจะเอาอย่างไรต่อไปดี เธอออกมาตากลมนอกบ้านเพื่อครุ่นคิด

“ฉันจะทำอย่างไรให้ชีวิตอยู่รอดไปได้นะ ฉันไม่ได้ตัวคนเดียวยังมีน้องให้ต้องดูแล อื้ม..ฉันมีมิติห้างมีของมากมายหรือว่าจะขายของดี แต่ฉันจะขายอย่างไรล่ะในเมื่อของในมิติกับตอนนี้ไม่เหมือนกันสักหน่อย” หลิวหลิวบ่นพึมพำอยู่คนเดียว ป้ามิ่งจูที่เห็นเธอยืนจ้องมองท้องฟ้าอยู่นานไม่เข้านอนจึงเดินออกไปหา

“คิดอะไรอยู่หรือ ฉันคิดว่าเธอนอนไปแล้วเสียอีกหรือว่าคิดเรื่องที่อยู่”

“ใช่ค่ะป้ามิ่งจู ฉันคิดไม่ตกเลยว่าจะทำอย่างไรต่อไป”

“ชีวิตเธอช่างน่าสงสารแล้วเรื่องบ้านของเธอจะทำอย่างไรต่อไป จะปล่อยให้ป้าของเธอใช้ชีวิตอย่างสุขสบายท่ามกลางความทุกข์ยากอยู่อย่างนี้เหรอ ไปแจ้งความดีมั้ย” 

“เรื่องบ้านฉันไม่ยอมแพ้หรอกค่ะ วันหนึ่งฉันจะต้องเอาคืนมาให้ได้แต่ตอนนี้ฉันยังไม่มีความกล้า เพราะต้าหลงข่มขู่เอาไว้และฉันคิดว่าเขาคงทำอย่างที่พูดจริง ๆ ส่วนเรื่องแจ้งความฉันคิดว่าตำรวจคงไม่ทำอะไรให้คนที่ไม่มีเงินอย่างฉันหรอกนะ และมีเป็นเรื่องครอบครัวคงคิดว่าเป็นการทะเลาะกันเท่านั้น” ชิงฮวาพูดอย่างหมดหนทางเธอยกมือทาบอกสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อคิดหาหนทางใหม่แต่แล้วมือของเธอก็ไปแตะเอาสร้อยคอที่เธอสวมใส่อยู่ ตอนนั้นนั่นเองเธอก็รีบปลดสร้อยออกมาดูเมื่อเห็นรอยยิ้มของเธอเริ่มปรากฏบนใบหน้า

“ป้ามิ่งจูสร้อยเส้นนี้หากฉันเอาไปขายจะได้เท่าไหร่คะ”

“สร้อยเส้นนี้ทำมาจากพลอยแท้น่าจะมีราคามากพอสมควรเธอจะเอาไปขายหรือ? นี่มันเป็นสมบัติเพียงชิ้นเดียวที่เธอมีติดตัวนะ”

“ถึงแม้จะเป็นสมบัติชิ้นเดียวที่เหลืออยู่ถ้าตอนนี้สมบัติชิ้นนี้ที่คุณพ่อให้ไว้สามารถทำให้ชีวิตของฉันกับน้อง ๆ เดินต่อไปได้ฉันเชื่อว่าคุณพ่อคงไม่ว่าอะไร”

“เอาอย่างนี้มั้ย เดี๋ยวป้าจะเป็นคนซื้อเอาไว้เอง ถ้าวันไหนเธอมีเงินแล้วค่อยมาซื้อคืน ที่ป้าช่วยเพราะสงสารและเห็นเธอกับน้อง ๆ มาตั้งแต่ตัวเล็ก ๆ เธอจะเอาเงินไปทำอะไรเอาไว้พรุ่งนี้เราค่อยคุยกันตอนนี้ดึกมากแล้วไปพักผ่อนเถอะนะ” หลิวหลิวดีใจมาก ๆ อย่างน้อยในความโชคร้ายยังมีความโชคดีที่ได้พบเจอกับป้ามิ่งจูอย่างนี้

“ขอบคุณป้ามาก ๆ นะคะบุญคุณครั้งนี้ฉันจะไม่ลืมตลอดชีวิตและฉันจะชดใช้คืนค่ะ” มิ่งจูเองก็ไม่ได้ชอบซิ่นเจี่ยวที่อยากได้ของ ๆ คนอื่นและเธอเป็นคนที่มีความยุติธรรมและเป็นคนดีมาก ๆ เมื่อเห็นชิงฮวามาตั้งแต่เด็กวันนี้เธอตกระกำลำบากยากนักที่เธอจะไม่ยื่นมือเข้าไปช่วย

ชิงฮวานอนคิดทั้งคืนจนเผลอหลับไปเธอคิดได้แล้วว่าเธอจะทำอะไรต่อไปจากนี้ เธอจะนำเงินจากป้ามิ่งจูไปหาเช่าบ้านสองชั้นที่มีด้านล่างโล่ง เธอจะนำของในมิติมาใช้ให้คุ้มค่าและหาเงินจากมันเพื่อดำรงชีวิตต่อจากนี้ เธอจึงคิดจะทำให้สิ่งที่ตัวเองชอบกินมาทำขาย

รุ่งเช้าวันต่อมา

ชิงฮวาตื่นแต่เช้าเพื่อนำเรื่องที่เธอคิดไว้ทั้งคืนไปพูดคุยกับป้ามิ่งจู เธอเห็นด้วยและนำเงินมาให้ชิงฮวามิหนำซ้ำยังใจดีพาเธอเดินทางหาบ้านที่เธอต้องการอีกด้วย

ทั้งสี่คนเดินทางหาบ้านจนมาเห็นบ้านหลังหนึ่งที่อยู่ห่างจากบ้านของสกุลไป๋มากกว่าสิบกิโลพอทำให้เธอไม่ต้องพบเจอกับป้าซิ่นเจี่ยวและลูก ๆ ของเธออีก

“บ้านหลังนี้น่าจะถูกใจแล้วใช่มั้ยมีสองชั้นตามที่ต้องการ จริงสิได้ยินว่าอีกไม่นานที่ใกล้ ๆ จะมีการก่อสร้างโรงแรมด้วยล่ะถ้าเธอคิดจะทำการค้าขายนับว่าที่ตรงนี้สมควรทีเดียว”

“ต้องขอบคุณป้ามิ่งจูมาก ๆ นะคะที่พาฉันตามหาเช่าบ้านจนมาเจอบ้านหลังนี้”

“ไม่ต้องคิดมาก ป้าเห็นหนูชิงฮวาเหมือนลูกเหมือนหลานในเมื่อได้บ้านที่ต้องการแล้ว ก็จงสู้ต่อไปและทวงความยุติธรรมให้ตัวเองให้ได้ป้าเอาใจช่วยส่วนเรื่องสร้อยนั้นมีเงินพอเมื่อไหร่ไปซื้อคืนได้เสมอ ป้าไม่คิดกำไรเพิ่มหรอกนะว่าแต่หนูชิงฮวาจะเปิดร้านขายอะไรรึ”

“ฉันจะเปิดร้านขายซุปหมาล่าค่ะ น้ำซุปเผ็ดร้อนน้ำจิ้มอร่อย ๆ เมื่อเนื้อจิ้มน้ำจิ้มเข้าปากเคี้ยวความอร่อยความเผ็ดชาของน้ำซุปจะทำลิ้นของเรารับรู้ถึงความอร่อยจนหยุดกินไม่ได้เลยค่ะ"

“หมาล่าอย่างนั้นหรือ ? ชื่อแปลกดีแต่พอฟังเธออธิบายออกมาแล้วน่ากินน่าดู”

“เอาไว้เมื่อไหร่ที่ฉันตั้งร้านเสร็จจะเชิญชวนป้ามาชิมเป็นคนแรกเลยค่ะ”

“เอาล่ะ เอาล่ะเมื่อได้บ้านแล้วป้าขอตัวไปที่ร้านก่อนนะ เอาไว้วันหน้าจะมาหาใหม่ขาดเหลืออะไรบอกได้เสมอนะ”

“ขอบคุณนะคะ" หลังจากที่ป้ามิ่งจูพาเดินหาบ้านเช่าและทำการจ่ายเงินค่าเช่าบ้านให้เธอเป็นเวลาสามเดือนเธอก็ขอตัวกลับ

ตอนนี้เด็ก ๆ ตื่นเต้นไม่น้อยวิ่งดูไปทั่วชั้นบนที่หลิวหลิวจะทำเป็นห้องนอนส่วนด้านล่างเธอจะทำเป็นร้านอาหารเธอกับน้อง ๆ ช่วยกันทำความสะอาดบ้านจนเสร็จเวลาล่วงเลยมาจนถึงตอนกลางวันท้องน้อย ๆ ของเด็ก ๆ ได้ดังขึ้น

“โคร้กกก!!.

“หิวกันแล้วสินะ"

“ใช่ครับ เรากินข้าวเช้าที่บ้านป้ามิ่งจูมานานแล้ว”

“ใช่ค่ะวันนี้เราใช้แรงไปเยอะด้วยว่าแต่พี่ชิงฮวาไม่มีเงินแล้วเราจะกินอะไรกันคะ ข้าวสารเราก็ไม่มีตอนนี้หนูหิวมาก ๆ เลย” ชิงหนี่ว์ทำท่าทางเหมือนจะร้องไห้ออกมาด้วยความหิว เพราะรู้ดีว่าตอนนี้พี่ของเธอไม่มีเงินสักหยวนบ้านหลังนี้ไม่มีแม้แต่ก้อนแป้ง

“ไม่ต้องห่วงพี่บอกแล้วไงว่าไม่ให้เราอดอยากอีกต่อไป ไปล้างไม้ล้างมือแล้วรอพี่อยู่ตรงโต๊ะนี่นะ พี่จะไปนำอาหารมาให้รับรองอร่อยอย่างไม่เคยกินมาก่อนเลยล่ะ” เด็ก ๆ ตาลุกวาวรีบเดินไปล้างมือตามที่หลิวหลิวบอกเธอเดินขึ้นไปชั้นบนลูบปานที่แขนเบา ๆ มิติห้างถูกเปิดออกต่อหน้า เธอเข้าไปหยิบของกินของใช้ที่จำเป็นต้องใช้ในตอนนี้ออกมาจนเห็นว่าสมควรแล้ว และลูบแขนเบา ๆ เพื่อปิดมิติห้างอีกครั้ง

น้อง ๆ เฝ้ารออย่างใจจดใจจ่อไม่นานหลิวหลิวเดินลงมาพร้อมถาดที่มีอาหารเต็มไปหมดไม้ว่าจะเป็นเป็ดย่าง ปลาทอดหรือแม้แต่น้ำซุปที่กลิ่นหอมโหยออกมา และยังไม่หมดเพียงเท่านั้นยังมีขนมกับผลไม้อีกมากมายด้วย

“ว๊าววว!! มีแต่ของน่ากินทั้งนั้นเลย พี่ชิงฮวาไปหามาจากไหนกันครับ”

“พี่หาของพวกนี้ได้ไม่ยากหรอกนะ ต่อจากนี้ทั้งชิงเทียนชิงหนี่ว์จะมีแต่ของดี ๆ มีประโยชน์ได้กินในทุกวัน เอาล่ะมากินข้าวกันเถอะ” ทั้งสองยิ้มแก้มปริทันทีที่อาหารถูกวางลงบนโต๊ะทั้งสองไม่รอช้ารีบลิ้มลองอาหารอย่างเอร็ดอร่อยโดยไม่ต้องหวาดกลัวว่าจะถูกป้าต่อว่าอีกต่อไป

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Related chapters

  • ทะลุมิติมาเลี้ยงเด็กแฝดในยุค 80 ให้เติบโต   บทที่ 5 ทำน้ำซุป

    บทที่ 5 ทำน้ำซุปฝั่งด้านซิ่นเจี่ยวหลังจากที่ขับไล่ชิงฮวากับน้องของเธอออกไปจากบ้านได้ ซิ่นเจี่ยวมีความสุขที่ไม่ต้องทนเห็นใบหน้าของหลานอีก ต่อจากนี้บ้านหลังนี้เงินทองมากมายของน้องชายจะเป็นของเธอเพียงคนเดียว“คุณแม่คะวันนี้ฉันจะออกไปเที่ยวเล่นกับเพื่อนขอเงินหน่อยสิยิ่งตอนนี้มีกระเป๋าเข้ามาใหม่ ฉันไม่อยากจะตกยุคให้เพื่อนคนอื่นดูถูกต่อว่า” ซิ่นเจี่ยวดื่มน้ำชาอยู่ในห้องโถงของบ้านกำลังครุ่นคิดว่าวันนี้เธอจะไปเข้าบ่อนเพื่อเอาคืนที่เสียไปเมื่อวานครันนั้นเหมยอิ๋งได้เดินออกมาจากห้องแต่งกายสีฉูดฉาดแต่งแต้มใบหน้าเตรียมพร้อมจะออกไปข้างนอกเอ่ยขอเงินผู้เป็นแม่“เหมยอิ๋งแกเองก็ต้องรู้จักประหยัดช่วยกันสิ เราไม่ได้ทำงานต่อให้เงินที่มีอยู่ตอนนี้มากแค่ไหนใช้ฟุ่มเฟือยสักวันมันต้องหมดแล้วกระเป๋าแกพึ่งไปซื้อมาใหม่ไม่กี่วันก่อนไม่ใช่หรือไงกัน”“เฮอะ! แล้วทีคุณแม่ล่ะคะออกไปบ่อนทุกวันเสียทุกวันฉันยังไม่เคยว่าอะไรเลย ฉันซื้อของได้ของแต่คุณแม่เสียเงินแถมยังไม่ได้อะไรอีกด้วย”“เจ้าลูกคนนี้ยอกย้อนจริง ๆ เอานี่เอาไปจะได้ไม่ต้องมาบ่นให้อารมณ์เสีย” ซิ่นเจี่ยวแม้ปากจะบ่นแต่ก็หยิบกระเป๋าล้วงนำเงินออกมาให้แก่เหมยอิ๋งไป

    Last Updated : 2025-02-20
  • ทะลุมิติมาเลี้ยงเด็กแฝดในยุค 80 ให้เติบโต   บทที่ 6 แจกฟรี

    บทที่ 6 แจกฟรีรุ่งเช้าวันต่อมาเด็ก ๆ ลงมาจากห้องนอนต้องพากันตกตะลึงเพราะเมื่อวานบ้านหลังนี้ด้านล่างยังเป็นพื้นที่ว่างเปล่าแต่ทว่าตอนนี้ถูกจัดเป็นร้านอาหารมีของมากมาย“โอ้โห่ชิงเทียนนี่คือบ้านที่เราเข้ามาเมื่อวานจริง ๆ หรือของพวกนี้มาจากไหนกัน… ก่อนที่เราจะไปนอนยังไม่มีเลยด้วยซ้ำ”“นั่นสิคงเป็นฝีมือของพี่ชิงฮวาเราไปดูที่ครัวกันเถอะพี่น่าจะอยู่ที่นั่น” เด็กทั้งสองรีบเดินไปที่ครัวอย่างตื่นเต้นและสงสัยว่าพี่จะทำอะไรหลิวหลิวอยู่ในครัวจัดการอุ่นซุปวันนี้เธอตั้งใจจะแจกให้กินฟรี เพราะเธอยังไม่รู้ว่าคนในยุคนี้จะรู้จักและกินอาหารแบบนี้มั้ย ครั้นนั้นเสียงฝีเท้ากำลังเดินเข้ามาในครัวเธอวางของหันกลับไปมอง"ตื่นกันแล้วเหรอมานี่สิพี่จะเอาอะไรให้กิน ""อะไรหรือคะ? ว่าแต่ในบ้านของเรามีโต๊ะเต็มไปหมดพี่ชิงฮวาจะทำอะไรเหรอคะ ""สิ่งที่เราทั้งสองเห็นคือธุรกิจของครอบครัวเรา พี่จะขายซุปหมาล่าเลี้ยงดูทั้งสองคน ถ้าขายได้ดีพี่จะส่งเราทั้งคู่เข้าเรียนหนังสือ เอาล่ะมากินซาลาเปาเพื่อลองท้องก่อนพี่จะให้ชิงเทียนกับชิงหนี่ว์ไปป่าวประกาศให้คนที่ผ่านมาละแวกนี้ได้เข้ามาชิมเพื่อเป็นการโปรโมทและดึงดูดลูกค้า ""โปรโมทดึงด

    Last Updated : 2025-02-24
  • ทะลุมิติมาเลี้ยงเด็กแฝดในยุค 80 ให้เติบโต   บทที่ 7 ฉันจะไปดูงานเอง

    บทที่ 7 ฉันจะไปดูงานเองแม่ของซุนเย่ถึงกับถอนหายใจเมื่อเห็นท่าทีของลูกชาย เธออยากให้เขามีครอบครัวมีภรรยาคอยดูแล ตอนนี้ทุกอย่างก็มีพร้อมแล้วเธอเองก็แก่มากขึ้นทุกวันหากมีหลานตัวน้อย ๆ ก่อนที่เธอจะตายคงจะดี“คุณป้าคะดูท่าวันนี้พี่ซุนเย่จะอารมณ์ไม่ดีเอาไว้วันหน้าฉันจะมาหาใหม่แล้วกันค่ะ”“หนูหวางลี่อิงป้าต้องขอโทษด้วยนะที่ซุนเย่เสียมารยาทกับหนู”“ไม่เป็นอะไรค่ะคุณป้าไม่ต้องคิดมากพี่เขาคงเหนื่อยมาจากงาน ฉันขอตัวนะคะ” หวางลี่อินลูกสาวคนรองของท่านนายพลเธอเพรียบพร้อมทุกอย่างแต่ชายที่เธอปักใจคือซุนเย่ทั้งฐานะครอบครัว และชื่อเสียงหากทั้งสองตระกูลได้เป็นครอบครัวเดียวกัน อำนาจอิทธิพลจะยิ่งใหญ่ที่สุดในมณฑลนี้ เขาทั้งรูปร่างสูงโปร่งใบหน้าคมคายไม่ว่าจะมองตรงใดก็ไม่มีที่ติแม้แต่น้อย ทำให้สาว ๆ ในมณฑลนี้ต่างพากันหลงใหลเข้าหาเขาจนเขาเกิดความรำคาญ แต่หวางลี่อิงไม่ได้ใส่ใจและยอมแพ้อย่างไรก็ตามเธอจะเข้ามาเป็นสะใภ้ตระกูลเว่ยให้ได้ฝั่งด้านซุนเย่เขาเข้ามาในห้องกำลังจะถอดเสื้อเนคไทด์ออกจากเสื้อสูทด้วยความอึกอันครั้นนั้นเสียงประตูได้ดังขึ้นก๊อก ๆ“คุณชายผมขอเข้าไปด้านในนะครับมีเรื่องมารายงาน” เสียงของลูกน้องค

    Last Updated : 2025-02-24
  • ทะลุมิติมาเลี้ยงเด็กแฝดในยุค 80 ให้เติบโต   บทที่ 8 เป็นไปได้อย่างไรกัน!!

    บทที่ 8 เป็นไปได้อย่างไรกัน!!เมื่อถึงเวลาเปิดร้านชิงเทียนกับชิงหนี่ว์ทำหน้าที่เรียกขานเชิญชวนทุกคนที่ผ่านมา อีกทั้งมีโปรโมชั่นเปิดร้านใหม่ราคาเพียง 30 หยวนเท่านั้น ในยุคที่เงินเดือนเดือนละ2000 หยวนต่อเดือน หลิวหลิวจึงคิดว่าราคานี้ไม่ได้แพงเท่าไหร่นักพอที่คนจะเจียดเงินมาซื้อซุปหมาล่าของเธอได้คนที่เคยชิมเมื่อวานรู้รสชาติได้กลับมาอุดหนุนหมาล่าเพราะอยากกินเยอะกว่าที่แจกฟรี“เชิญด้านในเลยค่ะ”“เมื่อวานฉันได้ชิมที่เจ้าของร้านแจกฟรีทำให้ติดใจและยังไม่อิ่มวันนี้เลยชวนสามีมากินด้วยกัน”“ได้เลยค่ะร้านหมาล่าของเราขายเป็นชุด ชุดหนึ่งสามารถกินได้สองถึงสามคนเชิญลูกค้านั่งด้านนี้เลยค่ะ ฉันจะรีบเข้าไปเตรียมหม้อน้ำซุปมาให้นะคะ” หลิวหลิวผายมือให้ลูกค้าที่มากันสองคนไปนั่งเก้าอี้ก่อนที่เธอจะเข้าไปจัดเตรียมหม้อน้ำซุปมาให้ลูกค้าและเครื่องเคียงที่จัดเตรียมเป็นชุดเอาไว้ ไม่นานลูกค้าเข้ามานั่งที่โต๊ะจนเต็มทุกตัว หลิวหลิวมีความสุขมากที่หมาล่าของเธอขายได้และได้รับคำชมเมื่อลูกค้ากินอิ่มต่างชมว่าอร่อยและจะไปบอกต่อให้วันเวลาช่างผ่านไปอย่างรวดเร็วของที่หลิวหลิวเตรียมเอาไว้ 10 ชุดได้หมดลงทำให้เธอปิดร้านตั้งแต่ยัง

    Last Updated : 2025-02-24
  • ทะลุมิติมาเลี้ยงเด็กแฝดในยุค 80 ให้เติบโต   บทที่ 9 หาเรื่อง

    บทที่ 9 หาเรื่องฝั่งด้านหลิวหลิวหลังจากที่ลูกค้าชุดแรกออกไปจากร้านจนหมดทุกโต๊ะเธอจึงเก็บถ้วยชามจะนำไปล้างโดยให้น้องทั้งสองเฝ้าอยู่หน้าร้านหากมีลูกค้ามาให้ไปเรียกเธอที่ครัว แต่ทว่าเมื่อเธอกำลังเดินเข้าไปหลังร้านได้ยินเสียงประตูเปิดเข้ามา หลิวหลิวคิดว่าลูกค้าจึงหันกลับมายิ้มกว้างกล่าวตอนรับทันที“ร้านหมาล่าสกุลไป๋ยินดีต้อนรับค่ะ ชะ..” หลิวหลิวพูดไม่ทันจบรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอกลับหลายเป็นบูดบึ้งทันทีเพราะคนที่เข้ามาในร้านตอนนี้เป็นคนที่เธอไม่อยากพบเจอหน้าแม้แต่น้อย คงได้ยินเรื่องร้านของเธอแล้วสินะถึงได้พากันมาที่นี่“แหม ๆ ฉันก็คิดว่าหลานของฉันจะไปอยู่ที่ไหนที่แท้ก็มาเปิดร้านขายของอะไรเนี้ยะ! ฉันไม่เห็นจะรู้จัก”“คุณป้ามาทำอะไรที่นี่หากจะมาหาเรื่องเชิญกลับไปด้วยค่ะอย่ามาทำให้ร้านของฉันเสียหายและรบกวนเวลาลูกค้าคนอื่น”“นี่แกจะมากไปแล้วนะ มีเงินเปิดร้านเลยปีกกล้าขาแข็งขับไล่ฉันกับคุณแม่สินะ เงินที่เธอนำมาเปิดร้านคงเป็นเงินที่เธอขโมยมาจากบ้านของฉันล่ะสิไม่ว่า” ชิงเทียนกับชิงหนี่ว์เห็นท่าไม่ดีรีบเข้ามายืนตรงหน้าพี่สาวพร้อมอธิบายให้เหมยอิ๋งกับคุณป้าได้รู้“ไม่ใช่นะครับพี่ชิงฮวาไม่เคยไปขโมยของ

    Last Updated : 2025-02-24
  • ทะลุมิติมาเลี้ยงเด็กแฝดในยุค 80 ให้เติบโต   บทที่ 10 คิดมาก

    บทที่ 10 คิดมากดวงตะวันเปลี่ยนผลันเป็นดวงจันทร์ที่ขึ้นแทนที่ตอนนี้ร้านหมาล่าสกุลไป๋ได้ปิดร้านเมื่อของที่เธอเตรียมเอาไว้ได้หมดก่อนเวลา หลิวหลิวเฝ้าแต่คิดเรื่องที่ซิ่นเจี่ยวกับเหมยอิ๋งที่เข้ามาวุ่นวายที่ร้านเหมือนทั้งสองไม่รู้จักพอ หลิวหลิวเริ่มเป็นกังวลเกรงว่าทั้งสองต้องกลับมาอีกครั้งแน่ ๆ“พี่ชิงฮวาคิดอะไรอยู่หรือคะทำไมสีหน้าพี่ดูไม่ดีเลย”“นั่นสิครับหรือว่าพี่ชิงฮวาจะคิดมากเรื่องคุณป้าที่เข้ามาวุ่นวายกับเราวันนี้” เด็กทั้งสองเห็นพี่สาวนั่งนิ่งเหม่อลอยแถมยังถอนหายใจครั้งแล้วครั้งเล่า น่าจะดีใจที่ขายของได้ดีขนาดหากมีเรื่องให้เคลียดคงมีเรื่องเดียวคือเรื่องที่ป้าเข้ามาหาเรื่องวันนี้ เด็ก ๆ เห็นพี่ไม่สบายจึงพากันเดินเข้ามาถามด้วยความเป็นห่วง“พี่มีเรื่องเป็นห่วงนิดหน่อยกลัวว่าป้าซิ่นเจี่ยวจะไม่ยอมเลิกลามาวุ่นวายกับเราอีกนะสิ ชิงเทียนกับชิงหนี่ว์คงกลัวมากเลยสินะมานี่หน่อยสิ” หลิวหลิวอ้าแขนให้น้องเดินเข้ามาใกล้ก่อนจะโอบกอดทั้งสองคนแนบแน่น“พี่ชิงฮวาพวกเราไม่กลัวเลยครับ ถ้าครั้งหน้าป้ามาอีกผมจะปกป้องพี่กับชิงหนี่ว์เอง”“หนูก็ไม่กลัวเหมือนกันค่ะ ถ้าป้ามาอีกหนูจะเอาไม้ไล่ไปไกล ๆ เลยพี่ไม่ต้อง

    Last Updated : 2025-02-24
  • ทะลุมิติมาเลี้ยงเด็กแฝดในยุค 80 ให้เติบโต   บทที่ 11 ดอกไม้งาม

    บทที่ 11 ดอกไม้งามฝั่งด้านซุนเย่วันนี้เขาเข้ามาดูงานก่อสร้างเจอกับหัวหน้าไซต์งานที่เป็นรับผิดชอบการก่อสร้างโรงแรมอธิบายโครงสร้างที่กำลังทำในตอนนี้และพาเดินดูงานจนทั่วโรงแรม ซุนเย่เคยได้ยินชื่อเสียงของผู้รับงานคนนี้เขามีฝีมือมากพอควรจึงไม่ค่อยเป็นห่วงเท่าไหร่นัก"คุณซุนเย่ต้องการให้ผมทำอะไรเพิ่มหรือมีข้อเสนอแนะมั้ยครับ ผมจะได้แก้ไขให้""ไม่มีครับเอาแบบที่พูดมาเมื่อครู่นี้เลย ประมาณการว่าจะเสร็จเมื่อไหร่ ฉันอยากให้เสร็จก่อนเทศกาลขึ้นปีใหม่สากล" ซุนเย่จ้องมองดูแผนงานเขาคิดคร่าว ๆ อยากจะให้เสร็จก่อนปีใหม่เพราะเป็นช่วงที่นักท่องเที่ยวเดินทางมาท่องเที่ยวในวันหยุดยิ่งทำโปรโมชั่นส่วนลดน่าจะทำการตลาดออกมาได้ดีเงินช่วงนั้นคงสะพัดแน่นอน"อื้ม… เท่าที่ผมเคยทำงานมาโรงแรมของคุณซุนเย่ไม่ได้เพิ่มเติมหรือแก้ไขอะไรมากกว่านี้ต้องเสร็จก่อนเทศกาลปีใหม่แน่นอนครับ " เขาพยักหน้ารับรู้อย่างพึงพอใจก่อนจะเหลียวไปเห็นคนงานที่กลับมาจากกินอาหารกลางวันในช่วงพัก"จื่อห้าวเรื่องอาหารกลางวันของคนงานเราไม่ได้สนับสนุนหรือ""ทางเรามีสนับสนุนอยู่แล้วครับ ทำไมคุณชายถึงถามเรื่องนี้ขึ้นมาล่ะครับ""หากมีแล้วทำไมคนงานถึงออกไ

    Last Updated : 2025-03-04
  • ทะลุมิติมาเลี้ยงเด็กแฝดในยุค 80 ให้เติบโต   บทที่ 12 ดีใจ

    บทที่ 12 ดีใจเมื่อหลิวหลิวเห็นว่าลูกค้าทั้งสองพอเข้าใจเธอจึงเดินเข้าไปในครัว ส่วนซุนเย่กับจื่อห้าวได้ลิ้มรสชาติหมาล่าของที่นี่ต่างพากันพึงพอใจ“ว๊าววคุณชายผมว่าผมเคยกินของอร่อยมาก ๆ มาแล้วแต่นี่คือสิ่งใหม่ที่อร่อยมาก ๆ เลย แถมเจ้าของร้านทั้งสวยทั้งพูดจาอ่อนหวาน”“รสชาติแปลกไม่เคยกินมาก่อนทั้งเผ็ดทั้งอร่อย น้ำจิ้มนี่ก็เข้ากับได้ดีกับน้ำซุปเนื้อหมักละลายในปากฉันเข้าใจแล้วทำไคนงานก่อสร้างถึงได้มากินที่นี่กัน” ซุนเย่พูดน้ำเสียงเอื่อย ๆ เพราะยังคิดเรื่องเจ้าของร้านไม่หยุด ระหว่างที่นั่งกินอยู่ที่นี่เขายังไม่เห็นสามีของเธอเลยด้วยซ้ำจะเห็นแต่เธอที่เดินออกมาต้อนรับลูกค้าและมีเด็กหญิงกับเด็กชายที่คอยช่วยงานอยู่ ยิ่งทำให้เขาห่อเหี่ยวหัวใจเธอไม่เพียงมีลูกชายคนเดียวแต่เธอกลับมีลูกแฝดอีกคน“คุณชายครับ น่าแปลกนะครับเรามานั่งที่นี่ก็นานมากแล้วยังไม่เห็นสามีเจ้าของร้านเลย เห็นแต่เธอกับเด็กทั้งสองคนเอง”“ไม่เห็นจะเกี่ยวอะไรกับฉันทำไมต้องสนใจเรื่องคนอื่นรีบกินเถอะจะได้รีบกลับไปที่ไซต์ก่อสร้าง” แม้ปากจะพูดเช่นนั้นแต่ในใจของเขากลับสงสัยไม่ต่างกับจื่อห้าวเลยแม้แต่น้อย เมื่อกินอิ่มแล้วเขาให้จื่อห้าวไปจ่าย

    Last Updated : 2025-03-04

Latest chapter

  • ทะลุมิติมาเลี้ยงเด็กแฝดในยุค 80 ให้เติบโต   บทที่ 35 ซีรี่ย์จบอย่างบริบูรณ์

    บทที่ 35 ซีรี่ย์จบอย่างบริบูรณ์2 เดือนต่อมาหลิวหลิวได้แต่งงานกับซุนเย่ร้านของเธอถูกย้ายเข้าไปอยู่ในโรงแรมตามที่แม่ของซุนพูดเอาไว้ ตอนนี้ทุกอย่างลงตัวอย่างไม่คาดคิดมาก่อน เธอพาน้อง ๆ ย้ายกลับไปอยู่บ้านหลังเดิมที่เป็นสมบัติของสกุลไป๋ เธอได้ดีไม่ลืมคนที่เคยช่วยเหลืออย่างป้ามิ่งจู เธอเปิดมิตินำของใช้มากมายและช่วยกันตกแต่งร้านใหม่ให้แก่ป้ามิ่งจูเป็นการตอบแทนส่วนเหมยอิ๋งตอนนี้เธอได้หางานทำเป็นสาวโรงงานเย็บผ้าจากคนที่ไม่เคยทำงานชีวิตสุขสบายแต่เมื่อไม่มีใครให้พึ่งพาเธอจำเป็นต้องหาเงินใช้เอง ตอนนี้เธอเริ่มคิดได้ว่าสิ่งที่ผ่านมาเธอกับครอบครัวทำผิดกับชิงฮวามากแค่ไหน แต่ก็ไม่กล้าโผล่หน้ามาขอโทษเธอด้วยซ้ำ เพราะเธออายจนไม่กล้าที่จะมาพบเจอลมหนาวเริ่มพัดมากระทบกายหลิวหลิวยืนมองออกไปนอกหน้าต่างในใจคิดถึงชีวิตที่ผ่านมา จู่ ๆ ก็ถูกสองแขนโอบกอดมาจากด้านหลัง“ยืนคิดอะไรอยู่เหรอ?”“แค่คิดว่านี่ใช่ความจริงหรือความฝันนะคะ”"ทำไมคิดแบบนั้นล่ะครับ”“ใครจะคิดล่ะคะว่าวันหนึ่งฉันที่เคยถูกขับไล่ออกจากบ้านหลังนี้จะได้กลับเข้ามาอยู่ที่นี่ และใครจะไปคิดว่าฉันจะได้แต่งงานกับคนที่ร่ำรวยเช่นคุณมันเหมือนความฝันเลยละค

  • ทะลุมิติมาเลี้ยงเด็กแฝดในยุค 80 ให้เติบโต   บทที่ 34 แต่งงานกับผมนะ

    บทที่ 34 แต่งงานกับผมนะหลิวหลิวเปิดดูเห็นโฉนดที่ดินของสกุลไป๋เธอทั้งดีใจและซาบซึ้งหัวใจเหลือเกินไม่คิดว่าคนคนหนึ่งจะทำเพื่อเธอได้ขนาดนี้ ตอนนี้เธอไม่อยากจะปิดกั้นความรู้สึกแล้วรีบเอ่ยถามจื่อห้าวอย่างเร่งรีบ"ตอนนี้ซุนเย่อยู่ไหน พาฉันไปหาเขาได้มั้ย""ตอนนี้ซุนเย่อยู่โรงแรมเราไปพร้อมกันเถอะนะ" แม่ของซุนเย่ดีใจที่เธอยอมเชื่อและจะไปพบกับลูกชายของเธอ ทั้งสามนั่งรถยนต์ไปที่โรงแรมทันที ใจของหลิวหลิวร้อนรุ่มไปหมดทำไมเขาต้องยอมเจ็บตัวเพื่อเธอขนาดนี้ที่ทำเพราะอยากจะลบสิ่งที่เขาย่ำยีเธออย่างนั้นสินะ ช่างไม่ห่วงตัวเองเอาเสียเลยไม่นานรถยนต์ก็มาถึงโรงแรมจื่อห้าวนำรถไปจอดทำให้หลิวหลิวได้เดินตามหลังแม่ของซุนเย่ที่ห้องพัก เมื่อมาถึงหลิวหลิวได้ก้าวเท้าเข้ามาในห้องเห็นซุนเย่นอนอยู่บนเตียงนอนบนหัวถูกโพกด้วยผ้าสีขาวใบหน้าและร่างกายเขียวช้ำไปหมด"เขาได้รับบาดเจ็บขนาดนี้เลยเหรอคะ""ใช่แล้ว เขาเป็นคนเก็บอาการแม้จะเจ็บปวดแค่ไหนก็ไม่ยอมแสดงออกจนจัดการคนพวกนั้นเสร็จเขาได้สลบล้มลงกับพื้น จนจื่อห้าวต้องหามกลับโรงแรม ซุนเย่เป็นคนอวดดีไม่ยอมให้จื่อห้าวกับลูกน้องจัดการคนเลวพวกนั้น เขาขอลงมือจัดการเองจนเป็นอย่างที่

  • ทะลุมิติมาเลี้ยงเด็กแฝดในยุค 80 ให้เติบโต   บทที่ 33 สะสาง

    บทที่ 33 สะสางหลิวหลิวได้ยินเสียงเอะโวยวายเสียงดังคล้ายคนกำลังมีเรื่องกันเธอออกมาจากผ้าห่มมาชะเง้อดูอยู่หน้าต่างเห็นว่าตอนนี้ซุนเย่กำลังสู้อยู่กับกลุ่มต้าหลง เธอทั้งตกใจและตกตะลึงคน ๆ เดียวสู้กับคนนับสิบให้นอนกองกับพื้นได้ทั้ง ๆ ที่ตัวเองได้รับบาดเจ็บไม่มากแต่มองเห็นเพื่อนของต้าหลงบาดเจ็บระนาว เธอรู้แล้วว่าตอนนี้เขาปกป้องเธอมากขนาดไหนแต่เมื่อนึกย้อนในสิ่งที่เขาโกหกเธอไม่สามารถเอาความดีครั้งนี้ของเขามาลบแก้คำโกหกและเรื่องที่เขาย่ำยีเธอได้เลยรุ่งเช้าวันต่อมาต้าหลงถูกตำรวจจับเพราะเขาเล่นยาและมียาให้ครอบครอง อีกทั้งจื่อห้าวจัดฉากเรื่องที่บาดเจ็บว่าคนพวกนี้ขัดแย้งกันเรื่องผลประโยชน์ตอนนี้ตำรวจทั้งสถานีเป็นคนของซุนเย่หมดแล้วไม่ยากในการจัดการและยังนำกำลังเข้าไปตรวจค้นที่กบดานของต้าหลงพบซิ่นเจี่ยวกับเหมยอิ๋งอยู่ที่นั่น ซิ่นเจี่ยวถูกตั้งข้อหายึดของคนอื่นไปครอบครองและใช้สมบัติที่ไม่ใช่ของตัวเองจนหมด ก่อนที่จะทำสัญญาจำนำโฉนดที่ดินบ้านสกุลไป๋ เขาได้ทำหนังสือสัญญาและลงนามทำให้เธอไม่อาจจะดิ้นหนีได้ ตอนนี้เหมยอิ๋งเคว้งคว้างไปหมด ไม่ว่าพี่ชายหรือแม่ถูกทางการจับตัวไปจนหมดทุกคน"ไม่จริง เรื่องนี้ต้อ

  • ทะลุมิติมาเลี้ยงเด็กแฝดในยุค 80 ให้เติบโต   บทที่ 32 ที่ระบายอารมณ์

    บทที่ 32 ที่ระบายอารมณ์ช่วงเวลาประมาณ 5 ทุ่มจื่อห้าวกำลังยืนดื่มอยูกับคนอื่น ๆ เห็นคุณชายเดินมาใบหน้าเคร่งเครียดเขารีบวางแก้วไวน์ไว้ที่โต๊ะและเข้าไปถามทันที"คุณชายทำไมมีสีหน้าเช่นนั้นครับ หรือว่ายังไม่ได้ปรับความเข้าใจกับคุณชิงฮวา ""เรื่องปรับความเข้าใจนะฉันทำแล้วแต่มันเกิดเรื่องที่ไม่คาดคิดก่อนนะสิ แต่ว่าตอนนี้มีเรื่องที่จะต้องทำเร่งด่วนเอารถออกฉันจะไปโรงพยาบาล""เกิดอะไรขึ้นกับลูกหรือว่ารู้สึกไม่สบาย"แม่ของซุนเย่ที่กำลังจะเดินกลับห้องพักได้ยินเสียงลูกชายรีบเข้ามาถามด้วยความเป็นห่วง"คุณแม่ครับผมทำเรื่องผิดพลาดครั้งใหญ่ เอาไว้ผมกลับมาจากหาหมอจะเล่าให้ฟังนะครับ คุณแม่ขึ้นไปพักผ่อนเถอะครับกว่าจะกลับมา เอาไว้พรุ่งนี้ผมจะเล่าทุกอย่างให้คุณแม่ได้รับรู้" เธอทำได้เพียงพยักหน้ารับรู้เพราะว่าตอนนี้น้ำเสียงทั้งแววตาของซุนเย่จริงจังอย่างไม่เคยเห็นมาก่อน"อย่างนั้นลูกก็รีบไปโรงพยาบาลเถอะ"จื่อห้าวไม่รอช้ารีบทำตามที่คุณชายต้องการ ตอนนี้ทั้งสองได้ไปหาหมอโรงพยาบาบที่ใกล้ที่สุด ซุนเย่แจ้งหมอเรื่องที่เขาต้องการตรวจ แต่ทว่าตอนนี้ห้องตรวจเลือดได้ปิดการทำการ ทำได้เพียงนำเลือดของเขาเอาไว้และตรวจกว่าผล

  • ทะลุมิติมาเลี้ยงเด็กแฝดในยุค 80 ให้เติบโต   บทที่ 31 เจ็บปวดทั้งกายและจิตใจ

    บทที่ 31 เจ็บปวดทั้งกายและจิตใจสายตาคู่งามจ้องมองใบหน้าของเขาพร้อมสะท้อนความเจ็บปวดด้านในให้อีกฝ่ายได้รับรู้ซุนเย่ไม่อยากจะเสียเธอไปในเมื่อตอนนี้ไม่ว่าเขาจะพูดอะไรเธอคงไม่เชื่อง่ายๆ แต่ว่าวันนี้อย่างไรเขาจะต้องพูดกับเธอให้รู้เรื่อง จึงอุ้มเธอไปที่ห้องเพื่ออธิบายให้เธอได้รู้“ปล่อยนะ ปล่อยฉันลงไป”“ไม่เราต้องคุยกันให้รู้เรื่องผมไม่อยากปล่อยคุณไปทั้ง ๆ ที่เรายังไม่เข้าใจกัน” ซุนเย่รีบอุ้มชิงฮวาไปที่ห้องของตัวเองเมื่อมาถึงห้องเขารีบล็อกประตูและพาเธอไปที่โซฟาวางเธอลงอย่างเบามือ“พาฉันมาที่นี่ทำไมเรามีอะไรจะคุยกับอีกปล่อยฉันจะกลับไปน้อง ๆ ” ซุนเย่นั่งลงคุกเข่าต่อหน้าเธอสองมือยื่นไปจับมือของหลิวหลิวไว้แน่น เงยหน้ามองเธอพร้อมพูดออกไปด้วยน้ำเสียงจริงจัง“ผมไม่อยากจะโกหกคุณเลยไม่ว่าจะเรื่องครอบครัวของผมหรือว่าจะเป็นการที่ผมเข้าหาคุณ ผมมีเหตุผลบางอย่างและเรื่องผมกับหวางลี่อิงไม่ใช่เรื่องจริง”“ไม่อยากโกหกแต่คุณทำมันไปแล้วหยุดพูดเถอะค่ะ ฉันไม่อยากฟังช่วยปล่อยฉันออกไปเสียที” หลิวหลิวเบือนหน้าหนีไม่อยากจะเห็นหน้าเขากลัวใจตัวเองที่ไม่เข้มแข็งพอจะใจอ่อนยอมให้อภัยเขาอีก แต่ทว่าจู่ร่างกายขชองซุนเย่เ

  • ทะลุมิติมาเลี้ยงเด็กแฝดในยุค 80 ให้เติบโต   บทที่ 30 รู้ความจริง

    บทที่ 30 รู้ความจริงหลิวหลิวเปิดร้านปกติและวันนี้เธอขายหมดเร็วกว่าทุกวันเพราะลงของน้อย เมื่อเธอเก็บของเสร็จออกมารอรับน้อง ๆ คิดว่าวันนี้จะพาเด็ก ๆ ไปเที่ยวเล่นที่ห้างสักวันตั้งแต่ทะลุมิติเธอไม่เคยได้ไปไหนเลยนอกจากตลาด แต่ทว่าสายตาของเธอกลับเหลียวไปเห็นสองแม่ลูกกำลังเดินมุ่งหน้ามาที่นี่‘มาทำไมกันนะ หรือว่าจะมาหาเรื่องเอาสิครั้งนี้ฉันไม่ยอมหรอกนะ’ หลิวหลิวคิดในใจยืนกอดอกพร้อมปะทะกับทั้งสองแม่ลูก“มาที่นี่ทำไมอีก”“เอ่อ..ชิงฮวาป้าผิดไปแล้วให้อภัยป้าเถอะนะเรื่องที่ผ่านมาป้าสำนึกผิดแล้ว เรามาดีกันเถอะนะ” หลิวหลิวคิ้วขมวดเข้าหากันด้วยความงงงวยจู่ ๆ ทำไมซิ่นเจี่ยวถึงได้มาพูดดีกับเธอแบบนี้แถมยังทำหน้าตาเศร้าหมองแบบนี้ เธอมีแผนอะไรอีกเลย“นี่มันเรื่องอะไรกัน ป้ามีแผนอะไรอีกคิดว่ามาบีบน้ำตาอ้อนวอนพูดดีด้วยแล้วฉันจะใจอ่อนเหมือนเมื่อก่อนเหรอคะ ฉันไม่มีทางยอมป้าอีกแล้วค่ะ มาทางไหนกลับไปทางนั้นเลยค่ะฉันไม่ต้อนรับ” หลิวหลิวขับไล่เสียงแข็งซิ่นเจี่ยวไม่มีที่จะไปจริง ๆ หากไม่ได้อยู่ที่นี่คืนนี้เธอคงไม่มีที่ซุกหัวนอน เธอจะทำทุกอย่างให้หลิวหลิวยอมให้อภัยเธอคุกเข่าลงต่อหน้าหลิวหลิวทำให้ทั้งหลิวหลิวกับเห

  • ทะลุมิติมาเลี้ยงเด็กแฝดในยุค 80 ให้เติบโต   บทที่ 29 วุ่นวาย

    บทที่ 29 วุ่นวาย“หนูหวางลี่อิงไม่ต้องกังวลไปนะป้าจะจัดการเรื่องให้เอง” แม่ของซุนเย่ปลอบใจหวางลี่อิงเมื่อเห็นเธอหน้าเสียเมื่อถูกซุนเย่ปฏิเสธ“ขอบคุณคุณป้านะคะที่เอ็นดู” หวางลี่อิงรีบขอบคุณแม่ของซุนเย่แต่วันนี้เธอจะไม่มีทางที่จะปล่อยเขาให้ไปแต่งงานกับนังชิงฮวาแน่นอน เพราะเธอวางแผนจะจับเขาในคืนนี้เหมยอิ๋งเห็นซุนเย่เดินออกมาเธอรีบเดินเขช้าไปหาทันที“สวัสดีค่ะ คุณคือเจ้าของโรงแรมที่นี่ใช่มั้ยคะฉันขอแสดงความยินดีด้วยนะคะและมีเรื่องอยากจะขอโทษคุณอีกด้วย” ซุนเย่คิ้วขมวดเข้าหากันเมื่อครู่เขาพึ่งจะหนีจากหวางลี่อิงนี่ต้องมาเจอใครอีก“คุณเป็นใครรู้จักผมด้วยเหรอครับ”“ฉันลืมแนะนำตัวไปฉันชื่อลู่เหมยอิ๋งค่ะ และเรื่องที่จะขอโทษคือเรื่องที่คุณไม่ต่อว่าคุณเพราะไม่รู้ว่าคุณเป็นใคร ”“ฉันต้องขอโทษด้วยนะที่วันนี้ด่าคุณเสีย ๆ หายและขอโทษเรื่องที่ต้าหลงลงไม้ลงมือหวังว่าคุณจะไม่ถือโทษโกรธพวกเรา ฉันเสียใจจริง ๆ ถ้ารู้ว่าคุณเป็นใครวันนั้นฉันคงไม่ว่าคุณหรอกค่ะ ” ซิ่นเจี่ยวเดินออกมาจากด้านหลังลูกสาวขอโทษซุนเย่ทันทีที่เขาเห็นก็พอเข้าใจอะไรหลาย ๆ อย่าง“เรื่องที่ผ่านมาก็ให้มันผ่านไปเถอะครับ แต่อย่าให้มีอีกก็พอวั

  • ทะลุมิติมาเลี้ยงเด็กแฝดในยุค 80 ให้เติบโต   บทที่ 28 งานเปิดตัวโรงแรม

    บทที่ 28 งานเปิดตัวโรงแรมรุ่งเช้าวันต่อมาซุนเย่ตื่นแต่เช้าให้จื่อห้าวเอารถเข้ามารับเพื่อไปแต่งตัวอีกที่ วันนี้ที่โรงแรมเขามีพิธีการเปิดและมีงานเลี้ยงฉลองให้ตอนเย็น เขาคิดเอาไว้เสร็จงานนี้เมื่อไหร่จะพาคุณแม่ไปพบชิงฮวาสักครั้ง“จื่อห้าวเรื่องที่ฉันให้จัดการเป็นอย่างไรบ้าง”“เรื่องบ้านของคุณชิงฮวาตอนนี้ดูเหมือนว่าทางป้าของเธอคงไม่มีปัญญาหามาคืนแน่ ๆ คนของเราเข้าไปเมื่อเช้าเห็นว่าไม่มีใครอยู่ที่นั้นแล้ว เธอคงหนีไปแล้วแน่ ๆ อย่างไรบ้านหลังนั้นไม่ใช่บ้านของเธอ เธอไม่เดือดร้อนหรอกครับ”“แต่ฉันสังหรณ์ใจแปลก ๆ กลัวว่าซิ่นเจี่ยวกับลูกของเธอจะไปหาชิงฮวานะสิ ให้คนของเราจับตาดูเอาไว้ถ้ามีเรื่องอะไรรีบรายงานทันที ”“ครับได้ครับ แล้วเรื่องต้าหลงผมได้ข่าวมาว่าตอนนี้คนพวกนั้นกำลังจะลงมือแก้แค้นคุณชายกับคุณชิงฮวาแล้วล่ะครับ คงไม่ใช่แค่เราจับตาดูฝ่ายนั้น ดูเหมือนว่าตอนนี้ต้าหลงจะรู้แล้วว่าคุณชายไปพักอยู่ใกล้ ๆ คุณชิงฮวา ”“ในเมื่อเตือนแล้วไม่ฟัง ครั้งนี้ฉันจะจัดการให้เห็นเองว่าที่ฉันพูดจริงทำจริง เอาล่ะวันนี้เป็นวันดีไปร่วมงานกันเถอะ” ซุนเย่เดินออกจากห้องทำงานของเขาในโรงแรมเพื่อออกไปต้อนรับแขกในงานฉลอ

  • ทะลุมิติมาเลี้ยงเด็กแฝดในยุค 80 ให้เติบโต   บทที่ 27 โดนยึดบ้าน

    บทที่ 27 โดนยึดบ้านงานวันเกิดเริ่มขึ้นอย่างครึกครื้นชิงเทียนกับชิงหนี่ว์มีความสุขกันมาก ๆ ยิ่งได้เห็นงานเลี้ยงที่พี่สาววเตรียมไว้ให้ยิ่งมีความสุข เพื่อนๆ ต่างพากันมางานวันเกิดของทั้งสองและพากันเป่าเค้กร้องเพลงอวยพรอีกทั่งยังมีอาหารใหกินมากมายวันเวลาผ่านไปหนึ่งเดือนตั้งแต่วันนั้นหวางลี่อิงไม่ได้มาหาเรื่องหลิวหลิวอีกเลย และตอนนี้ซุนเย่ก็มาทำงานช่วยที่ร้านจนครบหนึ่งเดือนความสัมพันธ์ของทั้งสองเริ่มใกล้ชิดสนิทสนม หลิวหลิวได้รับการดูแลเอาใจใส่ของเขาจนใจของเธอมีเขาเข้ามาอยู่ในใจ“มองอะไรหน้าผมมีอะไรติดอย่างนั้นเหรอครับ”“ไม่มีอะไรสักหน่อย มองไม่ได้หรือไงกันชิ”“ไม่ใช่น่ะผมนะชอบเวลาที่สายตาของคุณมีแต่ผม จริงสิเรื่องบ้านของคุณที่คุณเคยพูดให้ฟังว่าคุณป้ายึดไปทำไมคุณถึงไม่แจ้งทางการให้จัดการยึดคืนมา”“ใจของฉันอยากทำอย่างนั้นเหมือนกันค่ะ แต่ฉันกลัวแม้ว่าทางการจะจัดการเอาบ้านของฉันคืนมาได้แต่แล้วยังไงคะ ฉันคิดว่าคุณป้ากับต้าหลงคงมาหาเรื่องอยู่ไม่รู้จักหยุด คุณก็เคยเห็นนี่น่าขนาดบ้านหลังนั้นพวกเขาได้ครอบครองแล้วยังไม่พอใจเลย ยังมาหาเรื่องฉันที่ร้านนี่อีก” หลิวหลิวแม้จะเสียดายบ้านที่คุณพ่อคุณแม่ขอ

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status