All Chapters of อาณาจักรรักอสรพิษ l THE BEAST X SERPENT: Chapter 1 - Chapter 10

เสียงกลุ่มนักศึกษาปีสี่คณะโบราณคดีของมหาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง ที่กำลังพูดคุยกันอย่างสนุกสนานเพื่อเตรียมตัวจะไปทัศนศึกษา เข้าแคมป์ในพื้นที่ป่าอุทยานในครั้งนี้ และในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าล้อรถก็กำลังจะหมุนเพื่อเดินทางไปยังที่หมาย นักศึกษาต่างพากันตื่นเต้นและเข้าแถวเพื่อเช็กจำนวนคนในการเตรียมตัวขึ้นรถทัวร์นำเที่ยวที่คณะจัดจ้าง หญิงสาวผิวขาว นัยน์ตาสีน้ำตาลทองบ่งบอกถึงความเป็นลูกครึ่งต่างสัญชาติได้ชัดเจน กรีนเด็กสาวผู้เป็นที่รักของเพื่อน ๆ กำลังเดินไปยังกลุ่มเพื่อนที่ยืนรออยู่ เธอนั้นรักเพื่อน ๆ กลุ่มนี้มากและพวกเขาก็เป็นเหมือนครอบครัวของเธอจริง ๆ “รอฉันด้วยสิ” กรีนเดินไปยังกลุ่มเพื่อนที่กำลังพูดคุยกันอย่างออกรสและหันมาที่เธอด้วยรอยยิ้มก่อนจะพากันเดินขึ้นรถเมื่อทำการลงชื่อเข้ากิจกรรมกันเรียบร้อยแล้ว บนรถทัวร์นักศึกษาต่างพากันจับจองที่นั่งของตัวเองก่อนคนขับจะเริ่มเปิดเพลงเพื่อสร้างความบันเทิงและครึกครื้น บางคนก็ลุกขึ้นเต้นบางคนก็นั่งแต่สวย บางคนก็นั่งมองเพื่อนที่กำลังออกท่าทางอย่างมีความสุข ภายในรถที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขและเสียงหัวเราะของทุกคน แล

เส้นทางเบื้องหน้าเป็นทางยาวและรายล้อมไปด้วยต้นไม้สูงใหญ่ที่เริ่มหนาทึบมากขึ้น และเส้นทางที่กรีนเดินแยกออกไปนั้นตามความเข้าใจของหญิงสาวแล้ว เธอคิดว่าเส้นทางที่เธอกำลังเดินอยู่เป็นทางหลักที่ดูจากแผนที่ เธอเดินไปตามขอบทางเดินจนไปเจอทางแยก ราวกับว่าถูกมนตร์ขลังบางอย่างดึงดูดเข้าไปด้วยเหตุผลบางอย่าง หญิงสาวตัดสินใจเดินแยกไปทางขวา โดยที่กรีนนั้นไม่รู้ตัวเองเลยว่าตนนั้นกำลังเดินออกนอกเส้นทางจากทางหลักที่เดินมา เส้นทางที่ดูเรียบง่ายไม่รกจนน่ากลัวทำให้กรีนนั้นเดินตรงเข้าไปอย่างไม่ลังเล โดยไม่คิดที่จะหยิบแผนที่ออกมาดูเลย ในใจของเธอจดจ่อแค่การเดินตรงไปยังทางข้างหน้าเท่านั้นกรีนก้าวเดินอย่างมั่นใจไปตามเส้นทางที่เธอคิดว่าจะนำพาเธอให้ไปยังจุดหมายที่มีธงสีแดงอยู่ เสียงใบไม้สั่นไหวไปตามแรงลม เป็นเสียงประกอบที่น่าแปลกหูเมื่ออยู่ในป่าที่เงียบสงบเช่นนี้ แต่เมื่อเดินเข้าไปลึกขึ้นเรื่อย ๆ เสียงเหล่านั้นกลับยิ่งดูวังเวงและน่ากลัว เหมือนมีบางสิ่งบางอย่างกำลังกระซิบกระซาบข้างหูมาจากเบื้องหลังความรู้สึกสงสัยเริ่มก่อตัวขึ้นในใจของกรีน เธอหันซ้ายหันขวา พยายามมองหาป้ายบอกทางหรือร่องรอยใด ๆ ที่บ่งบอกว่านี่คือเส

เสียงอาชาและเหล่าทหารเคลื่อนตัวไปยังป่าแห่งกาลเวลาทางตอนเหนือของเมืองซิลเวอร์วิลล์ เพื่อสำรวจพื้นที่ตามตารางเวลาการลาดตระเวน แสงแดดที่ไม่เคยเข้าถึงทำให้ทุกคนต่างต้องถือคบเพลิงในการเดินทาง บรรยายกาศที่หนาวเหน็บไม่สามารถทำอะไรพวกเขาได้ เพราะภายในร่างกายของพวกเขานั้นเยือกเย็นยิ่งกว่าอากาศด้านนอกเสียอีกทหารร่างกำยำเดินเข้ามาหาผู้นำของเมือง ดวงตาสีเหลืองทองดุดัน น่ากลัว กำลังรอการรายงานผลการตรวจตราพื้นที่ด้วยท่าทีนิ่งขรึม องครักษ์ที่อยู่ขนาบข้างผู้นำเปิดทางให้กับทหารผู้นั้นพร้อมกับโค้งคำนับ ผู้เป็นนาย“รายงานท่านบาบารัส ตอนนี้ทางตอนเหนือทุกอย่างปกติไม่มีสิ่งใดบุกรุกครับท่าน”“เจ้าแน่ใจได้อย่างไรว่าทุกอย่างเรียบร้อยดี” เสียงเคร่งขรึมที่อยู่บนหลังม้าสีดำที่เด่นสง่าเอ่ยขึ้นพร้อมกับมองไปที่ทหารใต้บังคับบัญชาของตนเอง“แน่ใจ…ครับ ข้าน้อยว่าไม่น่าพลาดอะไร” เสียงตะกุกตะกักเอ่ยขึ้นด้วยความลังเลใจในคำถามของผู้เป็นนาย“และสิ่งที่ข้าให้เจ้าไปหา เจอร่องรอยอะไรหรือไม่” เสียงดุดันเอ่ยขึ้นอีกครั้งก่อนจะมองจ้องคนที่ยังก้มมองพื้นโดยไม่สบตากับตน“มะ…ไม่เจอขอรับ” เสียงเข้มเริ่มสั่นกลัวเพราะผู้เป็นายเริ่มก

เสียงฮือฮาเกิดขึ้นภายในคฤหาสน์ เพราะการกระทำของผู้เป็นนายนั้นสร้างความตกใจให้กับผู้คนในที่แห่งนี้ร่างกำยำกำลังเดินขึ้นไปยังชั้นสองและพาหญิงสาวแปลกหน้าไปยังห้องรับรองตลอดทางเดินสาวใช้ก็มองด้วยความตกตะลึงบางคนก็ถึงกับเอามือทาบอก หรือบางคนก็เอามือป้องปาก“นะ…นายท่าน” สาวใช้อุทานออกมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบากับภาพตรงหน้าร่างกำยำมองไปที่สาวใช้ก่อนที่พวกเธอจะหลบสายตาคมดุของเขาภายในห้องรับรองมีเตียงกว้างอยู่กลางห้อง และดูมืดมิด มีเพียงแสงสว่างจากดวงจันทร์ที่ส่องเข้ามาเพียงเล็กน้อยกรีนถูกร่างหนาวางลงอย่างนุ่มนวลใบหน้าของเธอยังเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบโคลนและเปียกชุ่มไปด้วยน้ำตลอดการเดินทางจนถึงตอนนี้ ร่างของเธอนั้นสั่นเทาด้วยความหนาวเหน็บเพราะอุณหภูมิในร่างกายของใครบางคนนั้นไม่ได้อบอุ่นแม้แต่น้อย“จัดการพานางอาบน้ำให้เรียบร้อย อีกครึ่งชั่วโมงข้าจะกลับมา” บาบารัสเดินออกจาห้องรับรองไปพร้อมกับหยิบเสื้อคลุมตัวโปรดมาสวมใส่ร่างหนาเดินออกมาจากห้องรับรองและเดินลงไปยังชั้นสอง เพื่อไปเอาของบางอย่างที่ห้องทำงานหลังจะทำงานเสร็จ ร่างหนาเปิดประตูเข้าไปหยิบดาบคู่ใจที่ติดอยู่บนกำแพงออกมาเพื่อออกไปที่ลานประล

ดวงตาเรียวสวยสีน้ำตาลทองกระพริบถี่เพื่อปรับสายตาพร้อมกับมองไปรอบ ๆ ตัวภายในห้องที่มีเพียงแสงคล้ายแสงของจันทร์สาดส่องเข้ามาในห้อง กับตะเกียงสีเหลืองนวลที่ถูกจุดทิ้งไว้เพื่อให้ความสว่างร่างบางค่อย ๆ ขยับตัวอย่างช้า ๆ เพียงปลายเท้าแต่พื้นก็สัมผัสได้ถึงความเย็นที่แผ่ซ่านไปทั่วฝ่าเท้า“ที่นี่ที่ไหนกัน…” กรีนลุกขึ้นยืนพร้อมกับอาการเซเล็กน้อยเพื่อปรับสมดุลร่างกายสายตาสอดส่องไปทั่วห้องพร้อมกับหยิบตะเกียงบนหัวเตียงเพื่อเดินสำรวจภายในห้องทุกอย่างถูกตกแต่งไปด้วยผ้ากำมะหยี่สีเขียวและดำสลับกันไม่ว่าจะเป็นมุ้งของเตียงที่เป็นผ้าแก้วสีดำประกายเมื่อสะท้อนกับแสงแสงของหิ่งห้อยที่อยู่เหนือหัวกำลังแข่งกันส่องแสงเพื่อวดความสวยงาม แต่ในใจของหยิงสาวในตอนนี้ถึงมันจะดูน่าภิรมย์แต่ก็ยังมีความกลัวเข้ามาครอบงำอยู่ดี ขาเรียวเดินไปยังกระจกบานใหญ่ปลายเตียงพบกับร่างตัวเองที่สวมใส่เสื้อผ้าแปลกไป มันในคล้ายกับชุดในหนังแถบยุโรปที่เคยดู ชุดเดรสสีขาวคล้ายชุดนอนทำให้เธอนั้นไม่ค่อยมั่นใจแต่แล้วเธอกลับได้ยินเสียงบางอย่างที่นอกประตู เธอหันไปด้วยความรวดเร็วและเดินไปเปิดประตูก็พบกับทหารร่างกำยำสองคนหันมามองเธอ และชายหนุ่มที่แ