All Chapters of อาณาจักรรักอสรพิษ l THE BEAST X SERPENT: Chapter 41 - Chapter 50

ย้อนกลับไปวันงานหมั้น เสียงไวโอลินบรรเลงเพลงไพรเราะระรื่นหู บรรดาแขกเหรื่อที่มาร่วมงานต่างดื่มสังสรรค์กันอย่างสนุกสนาน เสียงพุดคุยและเสียงหัวเราะดังไปทั่วทั้งงานเพื่อเฉลิมฉลอง รอยยิ้มของว่าที่เจ้าบ่าวปรากฏขึ้นเมื่อ องครักษ์ที่เป็นทั้งเพื่อนเพื่อนและคนที่ไว้ใจได้มากที่สุดมาร่วมงาน บาบารัสสวมเชิ้ตขาวและสวมทับด้วยเสื้อกั๊กหนังสีน้ำตาล บนอกเสื้อถูกประดับไปด้วยดอกลิลลี่เพียงหนึ่งดอก ผมสีเทาถูกเซ็ตขึ้นให้เห็นทรงดูหล่อเหลา แสงจันทร์ยามค่ำคืนทอแสงกระทบคริสตัลที่ประดับประดาอยู่ทั่วบริเวณ ทำให้คฤหาสน์เก่าแก่ดูราวกับถูกปกคลุมไปด้วยประกายระยิบระยับ เสียงดนตรีไพเราะดังก้องไปทั่วขณะที่เหล่าผู้มียศศักดิ์และชนชั้นสูงต่างทยอยกันมาร่วมงานหมั้นของบาบารัส เจ้าเมืองหนุ่มผู้สูงศักดิ์ และมิสไวท์ หญิงสาวผู้มีเสน่ห์ดึงดูดมิสไวท์ยืนอยู่ตรงหน้ากระจกบานใหญ่ มองดูภาพสะท้อนของตนในชุดราตรีสีขาวบริสุทธิ์ เส้นผมสีทองอร่ามถูกเกล้าขึ้นอย่างประณีต เพชรเม็ดงามประดับอยู่บนหน้าผากราวกับดวงดาวที่ส่องประกาย แต่รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอนั้นกลับดูแข็งกระด้างราวกับหน้ากาก“ท่านหญิงมิสไวท์พร้อมแล้วหรือยั

ทั้งสี่คนออกเดินทางไปยังป่ารัตติกาลก่อนจะแยกกันออกตามหากรีนที่ตอนนี้ไม่รู้ว่าเธอจะไปที่ไหน มิสไวท์ แยกไปกับ วิลล์และเบลนเดอร์ ส่วนบาบารัสแยกไปอีกทาง เขามองไปรอบ ๆ เพื่อมองหาหญิงสาวเขานั้นรู้สึกถึงกลิ่นความอับชื้นและความเย็นที่เข้ามาปะทะร่างกำยำ เหมือนมีลมพายุมาจากทิศทางหนึ่งก่อนมุ่งหน้าตรงไปยังสถานที่นั้นในทันที ใจเต็มไปด้วยความกังวลและความร้อนรุ่มในอก เป็นห่วงคนตัวเล็กกลัวว่าเธอจะเจอกับเรื่องเลวร้ายอีก กรีนที่กำลังดำดิ่งลงสู่พื้นดินด้านล่างของบ่อน้ำ เธอหมดสติไปโดยที่ไม่รับรู้อะไรอีกต่อไปแล้ว เธอนั้นพลันคิดถึงครั้งสุดท้ายที่เธอกำลังจะตายก่อนมาที่นี่ความรู้สึกนั้นกลับมาอีกครั้ง แต่แล้วภาพบางอย่างก็ผุดขึ้นมาในหัวของเธอ แสงสีขาวเกิดขึ้นพร้อมตัดภาพสลับไปมาอย่างน่าเวียนหัว เธอขึ้นมายังสถานที่แห่งหนึ่งมันไม่คุ้นเคยเลยสักนิด สถานที่นี้เป็นแอ่งน้ำขนาดใหญ่ ร่างกายของเธอนั้นเปียกปอนและรู้สึกเจ็บที่ไหปลาร้า ก่อนจะหันไปมองที่บริเวณนั้น กรีนเห็นน้ำสีแดงเหนียวข้นที่ไหลอาบแขนเล็กของเธอ จากสภาพร่างกายของเธอในตอนนี้ดูเหมือนจะเล็กลง เธอคลานไปยังบ่อน้ำใกล้พร้อมชะโงกหน้าเพื่อส่องให้เห็นเงาของตัวเอง ภ

กรีนนั่งนิ่งเมื่อมิสไวท์พูดถึงการกลับไปยังโลกมนุษย์ เรื่องที่เคยทำให้เธอรู้สึกหม่นหมองกลับเข้ามาในหัวอีกครั้ง โลกเก่าของเธอชีวิตที่คุ้นเคย แต่ไร้ความหมาย เธอยังจำได้ดีถึงวันที่เธอจากโลกมนุษย์มา โลกที่แสนจำเจ เต็มไปด้วยกรอบและข้อจำกัดที่เธอไม่เคยสามารถหลุดพ้นไปได้ หากกลับไป...ทุกอย่างอาจจะยังคงเหมือนเดิมและเธอคงต้องเผชิญกับสิ่งที่เธอไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ เสียงหายใจของหญิงสาวทำให้อดีตคู่หมั้นมองอย่างเห็นใจ พลางลูบมือของกรีนอย่างแผ่วเบาเพื่อนปลอบใจ เพราะการตัดสินใจในเรื่องนี้มันไม่ได้ง่ายเอาเสียเลย “ทำไม...ทำไมฉันต้องกลับไป ?” หญิงสาวถามด้วยน้ำเสียงเบา แต่เต็มไปด้วยความสงสัย“เพราะข้ามีพลังบางอย่างที่ไม่มีใครรู้...พลังที่ข้าฝึกมาจากการเรียนรู้เรื่องมิติที่แตกต่างไปจากโลกของข้า ข้ารู้ว่าข้าสามารถมองเห็นโลกคู่ขนานได้” อดีตคู่หมั้นยิ้มบาง ๆ ก่อนจะตอบ หลังจากที่มิสไวท์ได้หนีออกจากงานแต่งในครั้งนั้นเธอได้ไปอยู่ sunthawarm. เธอได้ฝึกฝนวิชาที่ได้เรียนรู้มากและได้เรียนรู้วิชาใหม่ ๆ และได้เรียนรู้เวทมนตร์จากนักเวทย์ลึกลับท่านหนึ่งเขาสอนวิชาการมองข้ามมิติ หลังจากที่ได้ฝึกฝนจนชำนาน นักเวทย์ท่านนั้

เมื่อกรีนทำตามแผนของมิสไวท์ใจของเธอก็ได้แต่ภาวนาให้เขานั้นสนใจเธอบ้าง แต่เขากลับเดินหนีออกไปโดยไม่พูดอะไร จากสีหน้าของเขาเหมือนจะโกรธและไม่พอใจเป็นอย่างมาก มือของเขาที่กำแน่นเธออยากจะเข้าไปจับมือของเขาเพื่อปลอบโยน แต่ก็ได้แต่เก็บความรู้สึกนั้นไว้ก่อน “เจ้าได้บอกกับบาบารัสไปแล้วใช่หรือไม่” มิสไวท์เดินเข้ามาถามเมื่อเห็นชายหนุ่มเดินออกไป“ฉันบอกเขาไปแล้ว…เขาดู…” กรีนพูดด้วยเสียงแผ่วเบา“ตอนนี้เจ้าไม่ต้องคิดอะไรอีกแล้วหลังจากนี้ทำตามที่ข้าบอกก็พอ” หญิงสาวมองกรีนด้วยสายตามุ่งมั่นในสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไปนี้ การเดินทางกลับของกรีนจะเกิดขึ้นในอีกสามวันข้างหน้า และได้ถูกบอกต่อกันไปทั่วคฤหาสน์ บรรดาสาวใช้ต่างพากันเศร้าสร้อย เพราะไม่ได้อยากให้หญิงสาวนั้นกลับไป เพราะเธอทั้งใจดี และเป็นกันเองต่างจากคนที่อยู่ที่นี่ เมื่อเวลาผ่านไปอีกวัน นัยน์ตาสีสวยมองตนเองที่อยู่ในกระจก ใบหน้าที่ไม่ได้แต่งแต้มเติมสี ตอนนี้มันถูกตกแต่งอย่างสวยงามราวกับรูปวาด ริมฝีปากเรียวคลี่ยิ้มออกมาเล็กน้อยกับสิ่งที่ตัวเองได้เห็น ฝ่ามือสวยสัมผัสไปที่ใบหน้าของตนเองอย่างช้าเพื่อชื่นชมความแปลกตาในวันนี้ “เจ้าสวยมากเลยนะกรีน ทำไม

ร่างกำยำกอดรัดเอวบางแนบชิดตัว สายตาดุดันที่ยากจะกักเก็บความรู้สึกเอาไว้ สิ่งที่เขาได้ยินสิ่งที่เขาได้เห็นว่าพวกบ้านั่นมันพูดถึงคนที่ตนรักว่าอย่างไร เพียงนึกถึงตอนที่อยู่ในบาร์นั่นเขาก็แบบอยากจะลุกอัดหน้าพวกนั้นให้แหลกคามือ เขามองจ้องไปยังร่างบางอยู่ภายใต้การควบคุมของตนในตอนนี้ เธอมองเขาด้วยสายตาสั่นระริก “ข้าไม่ชอบ...”เสียงหายใจหอบที่ปนไปด้วยความรู้สึกที่อัดอั้น เขาพยายามอดกลั้นอารมณ์ของตัวเองแต่ดูเหมือนว่าในตอนนี้มันไม่สามารถควบคุมได้อีกแล้ว สายตาไล่มองไปตามเรือนร่างอรชร เสื้อผ้าที่สวมใส่มันดูบางเบาถึงแม้ด้านในจะเป็นผ้าหนาทึบแสงก็ตาม สันจมูกคมดอมดไปตามกรอบหน้าสวยไล่คลอเคลียคอระหงอย่างช้า ๆ จนได้ยินเสียงหัวใจของหญิงสาวที่กำลังเต้นโครมครามเหมือนกลองรัว “อ๊ะ…บาบารัสอย่านะ” กรีนร้องออกมาพร้อมกับหดคอหนีด้วยความรวดเร็ว“อย่าขัดใจข้า” บาบารัสเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “เอาแต่ใจที่สุด…คนใจร้าย” กรีนเอ่ยด้วยน้ำเสียงน้อยใจพร้อมกับดันอกแกร่งที่ยังคงอยู่เหนือร่างของเธอ“ใจร้ายเหรอ เจ้านั่นแหละที่ใจร้ายกับข้า” “ฉันเนี่ยนะ...”กรีนเอ่ยขึ้นด้วยความประหลาดใจ บาบารัสยังคงไม่รู้ความผิดของตัวเอง ทั้