All Chapters of คุณหนูผู้นี้มีงานลับ: Chapter 71 - Chapter 80

สี่เดือนต่อมา ชิวเพ่ยเพ่ยได้รับข่าวด่วนที่ส่งมาจากสาขาใหญ่ในภูเขาของท่านตาว่ามีคนกระด้างกระเดื่องจำนวนหนึ่ง พวกเขาไม่พอใจที่นางไม่ยอมรับงานฆ่ามากมายเช่นในอดีต แต่กลับมุ่งเน้นไปที่การสร้างโรงน้ำชาและร้านแลกเงินให้ครอบคลุมทั้งห้าแคว้นแทน คนเหล่านี้เป็นคนที่มักใช้แรงกายมากกว่าสมอง จึงได้ไม่พอใจ ชิวเพ่ยเพ่ยที่ถูกท่านตาเรียกไปคุยจึงบอกกล่าวท่านว่านางจะกลับไปจัดการเอง ให้ท่านคอยดูแลเหลนไปดังเดิมอย่างสบายใจ ท่านตาท่านยายรู้ว่าหลานสาวน่าจะจัดการเองได้ พวกเขาจึงรับปากว่าจะดูแลเด็ก ๆ และครอบครัวโหวให้นาง หลังลาท่านตา ท่านยายแล้ว ชิวเพ่ยเพ่ยรีบกลับไปเก็บของที่จวนโหว นางฝากคนไปบอกสามีว่ามีเรื่องต้องกลับไปจัดการที่สาขาใหญ่กลางภูเขาก่อนออกเดินทาง เฟยหยุนที่มีคนมาบอกข่าวในค่ายทหารนอกเมือง เขาคิดว่านางน่าจะมีปัญหาเรื่องที่เขาเคยขอร้องนางเอาไว้เป็นแน่ แต่ในเมื่อนางตัดสินใจจะไปจัดการเองก็ไม่น่าจะมีอะไร เขารู้ดีว่าภรรยาเขาแข็งแกร่งแค่ไหน เฟยหยุนเลิกงานกลับไปทานข้าวกับพ่อแม่ เขาบอกข่าวของชิวเพ่ยเพ่ยให้พวกท่านทราบว่านางไปทำงานไม่นานก็กลับ ช่วงนี้เด็ก ๆ มีท่าน

ชิวเพ่ยเพ่ยฟังชายชราตรงหน้าที่ยังกล้าเชิดหน้าท้าทายนาง นางแสยะยิ้มร้ายและคิดในใจว่า ดี ดีมาก ในเมื่อเจ้าท้าทายข้า ข้าจะแสดงให้เจ้าเห็นว่าคนที่กล้าทำเช่นนี้จะมีจุดจบเช่นไร“หากข้าไม่ยินยอมตามที่เจ้าขอเล่า เจ้าจะก่อเรื่องอันใดอีกหรือ?” นางแสดงใบหน้าไร้เดียงสาให้คนแก่ตรงหน้าตายใจ“หึ เจ้าก็แค่ลงจากตำแหน่งเจ้าตำหนัก แล้วให้พวกข้าเลือกเจ้าตำหนักด้วยตัวเอง ไม่ใช่ว่าจะใช้การสืบทอดสายเลือดแบบนี้ จนทำให้ตำหนักเมฆาดับที่เคยแข็งแกร่งอ่อนแอลงทุกวันเช่นที่เป็นอยู่” ชายชรารีบเอ่ยจุดประสงค์หลักที่เขาคิดเอาไว้นานแล้วออกมา ถึงแม้จะรู้ว่าหลายปีก่อนคนพวกนั้นตายยังไง แต่เขาที่ไม่เคยเห็นด้วยตาตัวเองไม่คิดจะเชื่อว่าเด็กเมื่อวานซืนอย่างนางจะเก่งกาจถึงขนาดนั้น“อ้อ เป็นเช่นนี้เอง เอาล่ะ ข้าจะถามพวกเจ้าเป็นครั้งสุดท้าย ใครคล้อยตามข้าให้มาอยู่รวมกับหัวหน้าที่อยู่ด้านหลังข้า” ชิวเพ่ยเพ่ยออกคำสั่งแล้วรอดูว่าจะมีใครยังอยากมีชีวิตอยู่บ้างในสาขาใหญ่แห่งนี้ บรรดาคนรับใช้ที่ดูแลตำหนักรีบเดินกันเป็นแถวไปต่อหลังหัวหน้าสาขาทั้งหลายที่ยืนรออย่างสงบทันที พวกเขามีหรือจะไม่รู้ว่าคุณหนูจะทำสิ่งใด ในเมื

เพียงแค่ครึ่งปีหลังจากเปิดร้านยาเมฆาดับ ด้วยยาดีจำนวนมากที่ชิวเพ่ยเพ่ยเรียกคนจากสาขาเมืองหลวงมาช่วยนางทำจนสามารถส่งให้กับทุกสาขาทั้งห้าแคว้นได้อย่างเพียงพอ ทำให้กำไรของร้านยาแซงหน้ากิจการอื่นอย่างก้าวกระโดด แน่นอนว่าสมาชิกทุกคนต่างได้รับการเพิ่มเงินเดือนสำหรับการทำงานหนักของพวกเขาด้วย ชิวเพ่ยเพ่ยไม่คิดตระหนี่กับเงินเล็กน้อย ทำให้สมุนไพรที่ร้านอื่นหายากแต่ที่ร้านเมฆาดับมักจะมีอยู่เสมอ ยิ่งยาเทพจากท่านเจ้าตำหนักที่สรรพคุณดีกว่ายาจากร้านอื่น ๆ มากกว่าเท่าตัวยิ่งทำให้ร้านยาของพวกเขาขายดีเป็นเทน้ำเทท่า จนท่านเจ้าตำหนักเริ่มบ่นว่าทำไม่ทันและสมุนไพรจะขาดแคลนได้ นางสั่งให้พวกเขาควบคุมจำนวนการขายให้เท่ากันทุกเดือนแทน ด้วยว่าสมุนไพรแต่ละตัวไม่ใช่ว่าจะเกิดได้ทันการใช้งานอยู่ตลอด บรรดาหัวหน้าสาขาต่างรับฟังคำสั่งสอนของเจ้าตำหนักกันเป็นอย่างดี จึงทำให้ระบบการขายของร้านยาไม่มีปัญหาเรื่องการขาดแคลนยาอีก ร้านยาอื่นที่อิจฉาและอยากทำลายพวกเขา พอเห็นป้ายว่าเป็นของตำหนักเมฆาดับก็ไม่มีใครกล้าลองดี ใช่ว่าคนเหล่านี้เปลี่ยนทางมาค้าขายแล้วจะไม่มีฝีมือเสียที่ไหน ตรงกันข้ามพวกเขายังคงเ

ชิวเพ่ยเพ่ยที่สอนบุตรชายคนโตในทุกสิ่งที่นางเรียนรู้มาตลอดชีวิตตั้งแต่เขาอายุห้าขวบ นางเห็นว่าตอนนี้เขาน่าจะดูแลตำหนักเมฆาดับแทนนางได้แล้ว ชิวเพ่ยเพ่ยส่งจดหมายไปบอกท่านตาที่พักผ่อนกับท่านยายที่จ้วงจื่อนอกเมืองมาตลอดสองสามปีที่ผ่านมา พวกท่านชมชอบบรรยากาศธรรมชาติที่มีน้ำพุร้อนที่นั่นมากนัก ยิ่งมีคนมาพักผ่อนพอให้ท่านได้พูดคุยคลายเหงาก็ยิ่งไม่อยากจากไปไหน นางได้รับจดหมายตอบกลับจากท่านในช่วงเย็นของวันพอดี ท่านตาบอกว่าแล้วแต่นางจะตัดสินใจ หากเห็นว่าหลานชายคนโตเหมาะสม ท่านก็ไม่คัดค้าน เพียงแค่ให้นางช่วยดูแลอยู่ห่าง ๆ ก่อนจะปล่อยมือเมื่อทุกอย่างเข้าที่เข้าทางแล้วก็พอ ชิวเพ่ยเพ่ยอ่านจดหมายที่คนของนางส่งมาให้แล้วก็ยิ้มอย่างสบายใจได้เสียที ตำหนักเมฆาดับนี้เป็นท่านตาที่ส่งมอบให้นางมา ตอนนี้นางต้องการมอบให้ลูกชายคนโตเช่นกัน อย่างไรการเคารพท่านตาคือสิ่งที่นางทำมาตลอดตั้งแต่เด็กแล้ว วันต่อมาชิวเพ่ยเพ่ยบอกสามีนางว่าจะพาบุตรชายเดินทางไปสาขาใหญ่ตำหนักเมฆาดับบนภูเขาสักหลายวัน เฟยหยุนได้แต่ทำหน้างอคอหักด้วยไม่อยากจากภรรยารักแม้แต่นิดเดียว ชิวเพ่ยเพ่ยจึงต้องใช้ไม้ตายว่ากลับ

วันเดียวกันนั้นเอง มีราชโองการไปที่ค่ายทหารแต่งตั้งเฟยหยางกวงเป็นแม่ทัพเมืองหลวงแทนเฟยหยุน บรรดาทหารตั้งแต่บนลงล่างที่รู้จักเขามาตั้งแต่อายุ 5 ขวบ ไม่มีใครคัดค้าน พวกเขารู้ดีถึงความสามารถของชายหนุ่มผู้เป็นลูกชายแม่ทัพคนเก่าว่าเขาเก่งกาจขนาดไหน ส่วนคนอื่น ๆ ในราชสำนักนั้นพวกเขาไม่คิดจะสนใจ ถึงอย่างไรก็ไม่เกี่ยวอะไรกับการงานของพวกเขาอยู่ดี ข่าวลือในเมืองหลวงแพร่กระจายไปทั่วทุกหัวมุมหลังราชโองการประกาศได้เพียงวันเดียว คราแรกขุนนางหน้าใหม่ที่ไม่รู้เรื่องในอดีตคิดกีดกันเฟยหยางกวงและคิดว่าเขาใช้เส้นสายเพื่อรับตำแหน่งแทนบิดาจึงคัดค้านกันหัวชนฝา แต่พอท่านเสนาบดีกรมโยธาเล่าประวัติความเป็นมาของหลานชายคนรองกลางท้องพระโรงเสียยืดยาว พร้อมตบท้ายว่าหลานชายคนโตของเขาคือเจ้าตำหนักเมฆาดับในตำนานเท่านั้นแหละ ขุนนางเหล่านั้นต่างหุบปากฉับกับแทบไม่ทัน พวกเขาเกือบหาเรื่องตายแล้วไหมเล่า ทำไมขุนนางแก่ ๆ พวกนั้นไม่บอกกันก่อนล่วงหน้า เฮ้อ ฮ่องเต้พอเห็นว่าขุนนางเหล่านั้นกลัวตำหนักเมฆาดับมากกว่าเขาเสียอีกก็นึกขำ ไอ้พวกโง่ที่ไม่รู้ดีชั่ว เขาเกือบต้องลำบากจัดสอบขุนนางใหม่อีกแล