All Chapters of คุณหนูผู้นี้มีงานลับ: Chapter 31 - Chapter 40

ช่วงสายหลังอาหารเช้า เตียวเฟยหลิวไปที่เรือนบุตรสาว นางเห็นสีหน้าบุตรสาวดูไม่ดีเหมือนก่อน แถมยังดูซีดเซียวเหมือนผีดิบอีก เตียวเฟยหลิวรีบลากดึงบุตรสาวมานั่งคุยกันดี ๆ ทันที“เจ้าโตแล้วทำไมยังไม่รู้จักดูแลตัวเองอีก ห๊ะ! เจ้าอยากเห็นข้าอกแตกตายหรือยังไงกัน” เตียวเฟยหลิวตะคอกบุตรสาวที่เห็นนางไม่รักตัวเองแบบนี้ นางถึงกับน้ำตารื้นขึ้นมาอย่างไร้ซึ่งการเสแสร้งตามปกติ ชิวเพ่ยเพ่ยที่เห็นท่านแม่แสดงความรักกับนางอย่างจริงใจ นางก็สะอื้นไห้ออกมาอย่างสุดจะกลั้นอีกครั้ง นางกอดมารดาแน่นแล้วเอาแต่พูดจาซ้ำ ๆ ว่าข้าจะแต่ง ๆ อยู่อย่างนั้น ทำเอาเตียวเฟยหลิวน้ำตาไหลเป็นสายธารเช่นกัน สองแม่ลูกกอดกันร้องไห้อยู่เป็นนาน กว่าจะหักห้ามใจคุยกันดี ๆ ได้เสียที เตียวเฟยหลิวยังใช้ผ้าเช็ดหน้าซับน้ำตาให้บุตรสาวในอ้อมกอด พร้อมเอ่ยคำให้นางเข้าใจในทุกอย่างที่นางทำลงไปก่อนหน้านี้ด้วย ชิวเพ่ยเพ่ยจึงได้รู้ว่ามารดารักนางมากขนาดไหน ทำเอานางน้ำตาร่วงจนหยุดไม่ไหวอีกแล้ว“เอาล่ะ ๆ เจ้าหยุดร้องไห้ได้แล้ว อีกสองวันจะถึงวันแต่งงานของเจ้า หากเจ้าตาบวมเหมือนปลาทองแล้วจะเป็นเจ้าสาวสุดสวยจนมัดใจสามีได้อย่าง

ชิวเพ่ยเพ่ยที่รอเจ้าบ่าวนานจนหิวอีกแล้ว นางเห็นว่าในห้องไม่มีใคร จึงย่องลงจากเตียงไปที่โต๊ะอาหารด้านนอก หลังดูลาดเลาดีแล้ว นางรีบยกผ้าปิดหน้าแล้วสวาปามอาหารบนโต๊ะเสียจนอิ่มแปร้ เตียวเตียวไม่ได้รับอนุญาตให้เป็นบ่าวติดตามสินเดิมนางมา เพราะชิวเพ่ยเพ่ยไม่เคยให้นางทำสัญญาทาสใด ๆ เตียวเตียวจึงยังทำหน้าที่บ่าวรับใช้ในจวนตระกูลชิวดังเดิม แต่ท่านยายของนางส่งคนจากตำหนักเมฆาดับมาให้นางสี่คนไว้ใช้งาน ท่านบอกว่าพวกเขาไว้ใจได้ นางจึงจะลองใช้พวกเขาดูก็แล้วกัน หลังหนังท้องตึงหนังตานางก็หย่อน ด้วยเพราะตื่นตั้งแต่ไก่ยังไม่ขันนั่นเอง ชิวเพ่ยเพ่ยเดินกลับไปนอนแผ่บนเตียงอย่างไม่สนใจภาพลักษณ์ใด ๆ ในเมื่อเขาแต่งนางเข้าบ้านแล้ว เขาต้องรับทุกอย่างที่นางเป็นได้สิ ใช่ไหม? ฟากฝั่งเจ้าบ่าวที่เดินจนปวดเมื่อย เขาอยากรีบเข้าห้องหอไปทำหน้าที่สามีใจจะขาด แต่บรรดาญาติผู้ใหญ่ฝ่ายเจ้าสาวไม่ยอมปล่อยเขาไปเสียที โดยเฉพาะท่านพ่อตากับท่านตาของนาง พวกเขาต่างใช้เหตุผลร้อยแปดพันประการรั้งเขาเอาไว้ เขาที่กลัวท่านตานางมากกว่าพ่อตาจึงได้แต่ยอมรับสภาพไปด้วยประการฉะนี้ เวลาล่วงเลยไปจนถึงยามเย็น

หนึ่งเดือนหลังชิวเพ่ยเพ่ยเข้ามาเป็นสะใภ้บ้านแม่ทัพใหญ่ พ่อและแม่สามีแสนจะรักใคร่นางมากกว่าบุตรชายของพวกเขาแล้ว เพราะหลังจากนางได้พ่อครัวแม่ครัวมือดีที่คนของท่านยายหามาให้ คนในครอบครัวเหมือนได้กินอาหารในวังทุกวันก็ว่าได้ ไหนจะเรื่องร้านค้าที่มีปัญหาของแม่สามี ชิวเพ่ยเพ่ยยังให้คนไปจัดการเสียจนได้กำไรมากมาย แม่ทัพใหญ่และฮูหยินไม่เคยห้ามปรามชิวเพ่ยเพ่ย เมื่อใดที่นางต้องการกลับบ้านเดิม พวกเขารู้ว่านางเป็นบุตรสาวคนเดียวก็คงต้องกลับไปดูแลผู้อาวุโสบ้าง นางมักจะไปค้างสัปดาห์ละครั้ง บุตรชายก็จะไปด้วยทุกครั้งเช่นกัน พวกเขาสองคนจึงไม่ห่วงอันใดมากมายนัก อีกอย่างที่จวนแม่ทัพไม่มีผู้อาวุโสเหลืออยู่แล้วด้วย ชิวเพ่ยเพ่ยก็ชอบใจกับความใจกว้างของพ่อแม่สามี ที่พวกเขาปล่อยให้นางทำสิ่งใดก็ได้ตามใจ ไม่เหมือนบ้านขุนนางคนอื่นที่คอยแต่จะจิกใช้สะใภ้จนคล้ายกับบ่าวไปเสียนั่น นางที่รู้ปัญหาของจวนแม่ทัพเรื่องเลี้ยงดูคนอยู่มากมาย จึงคอยให้คำปรึกษาพวกเขาไปด้วย ทำให้ตอนนี้คนของพวกเขา นอกจากฝึกฝนเพื่อสู้ศึกแล้ว ในเวลาว่างยังช่วยกันดูแลร้านค้าให้นายท่านของพวกเขาด้วย ฮูหยินเฟยเห็นว่าวิธ

หนึ่งสัปดาห์หลังจากชิวเพ่ยเพ่ยไปเยี่ยมท่านตาท่านยาย เฟยหยุนที่เริ่มทำใจได้แล้วกับการไม่ได้นอนกอดภรรยา เขากลับมาทำงานอย่างคร่ำเคร่งดังเช่นเดิมแล้ว ชิวเพ่ยเพ่ยเพิ่งได้รับงานจากแคว้นหานเช่นกัน นางตั้งใจจะไปดูสาขานั้นพร้อมรับงานให้สมาชิกในสาขาดูเป็นขวัญตา นางไม่ได้แสดงบารมีมานานตั้งแต่แต่งงาน ครั้งนี้ไหน ๆ ได้ออกมาเที่ยวเล่น ชิวเพ่ยเพ่ยจึงอยากจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย จากตำหนักเมฆาดับในแคว้นหนาน ชิวเพ่ยเพ่ยใช้เวลาเดินทาง 10 วัน กว่าจะไปถึงสาขาหนึ่งในแคว้นหาน ดีที่งานครั้งนี้เป็นการปราบโจรบนภูเขา ราชสำนักแคว้นหานเคยส่งคนมาปราบโจรเหล่านี้หลายครั้ง แต่ทุกครั้งล้วนล้มเหลวไม่เป็นท่า ฮ่องเต้รู้สึกสงสัยว่าโจรอะไรทำไมจึงร้ายกาจได้ขนาดนี้ เขาจึงนำเงินส่วนพระองค์สั่งให้ขันทีคนสนิทไปว่าจ้างตำหนักเมฆาดับของสาขาแคว้นหาน จากนั้นข่าวของงานนี้ถูกส่งตามสาขาต่าง ๆ จนไปถึงสาขาใหญ่ที่แคว้นหนานนั่นแล ชิวเพ่ยเพ่ยให้คนหาข่าวทั้งหมดของกลุ่มโจรให้นางก่อนหน้าที่นางจะเดินทางไปถึงตำหนักเมฆาดับสาขาชายแดนแคว้นหาน นางยังคงปลอมตัวเป็นหนุ่มน้อยหน้ามนคนหน้าหล่อเช่นเคย ชิวเพ

ชิวเพ่ยเพ่ยใช้เวลาอีก 10 วันกว่าจะเดินทางกลับถึงตำหนักเมฆาดับแคว้นหาน นางรีบสะสางงานอย่างเร็วรี่แล้วปรี่ขึ้นหลังม้าภายในเวลาสามวัน นางออกจากบ้านสามีมาได้เดือนครึ่งแล้ว ป่านนี้สามีสุดหล่อจะไม่แอบหนีไปกระดี๊กระด๊ากับสาว ๆ อย่างที่ท่านแม่เคยบอกเอาไว้หรือไม่หนอ ไม่ใช่ว่านางไม่กังวล แต่นางมีงานล้นมือจริง ๆ นี่นา ชิวเพ่ยเพ่ยยังแวะซื้อของฝากมากมายจนเต็มหลังม้า อย่างน้อยจะได้อ้างว่ามัวแต่ดูแลงานให้ท่านตาท่านยายจึงได้กลับมาช้าขนาดนี้ ชิวเพ่ยเพ่ยกลับถึงจวนแม่ทัพก่อนเวลาอาหารเย็นพอดี นางรีบส่งม้าให้บ่าวในเรือนเอาไปเก็บ พร้อมจัดเสื้อผ้าที่ยับยู่ยี่จากการขี่ม้าเร็วมาก่อนหน้าให้ดูดีเสียหน่อย นางหอบห่อของฝากเต็มสองมือเข้าไปในเรือนใหญ่ แม่ทัพใหญ่กับฮูหยินได้ยินพ่อบ้านมารายงานว่าลูกสะใภ้กลับมาแล้ว พวกเขาจึงมานั่งรอที่ห้องโถงรับแขก ชิวเพ่ยเพ่ยอวดของฝากให้สองสามีภรรยาดูในทันใด ผู้ใหญ่สองคนเห็นลูกสะใภ้ออดอ้อนเข้าหน่อยก็ลืมเรื่องที่จะตักเตือนไปเสียหมด ใครเล่าจะหักใจต่อว่านางได้ลงคอ ไหน ๆ นางก็กลับมาแล้ว พวกเขาจึงปล่อยผ่านไปเสีย เฟยหยุนที่กลับมาช้าเนื่องจากงา