All Chapters of คุณหนูผู้นี้มีงานลับ: Chapter 41 - Chapter 50

สองสัปดาห์ต่อมา คนของตำหนักเมฆาดับสาขาเมืองหลวงแคว้นหนานขอเข้าพบนางที่จวนแม่ทัพ ชิวเพ่ยเพ่ยยังแปลกใจว่าเหตุใดเขาจึงมาพบนางถึงที่นี่ แต่ด้วยหน้าที่เจ้าตำหนัก ชิวเพ่ยเพ่ยจึงออกไปพบเขาที่โถงรับแขกเรือนใหญ่ หัวหน้าสาขารีบคารวะเจ้าตำหนักอย่างนอบน้อม เขารายงานเรื่องด่วนที่ต้องมาหานางด้วยตัวเองทันที ด้วยข่าวที่เขาได้รับมาสด ๆ ร้อน ๆ ปรากฏว่ามีขุนนางกำลังจะก่อกบฏในอีกไม่กี่วันนี้ ซึ่งราชสำนักกำลังจะจัดงานเลี้ยงฉลองวันเกิดของฮองเฮานั่นเอง พวกเขาวางแผนจะให้คนในวังที่เป็นพวกเดียวกันวางยาในอาหารและเครื่องดื่มในวันนั้น แถมยังตั้งใจจะฆ่าท่านแม่ทัพใหญ่และครอบครัวด้วย เขาที่พอทราบข่าวจึงรีบวิ่งแจ้นมาแจ้งนางถึงที่นี่ด้วยกลัวว่าจะเกิดสิ่งใดขึ้นเสียก่อน ชิวเพ่ยเพ่ยฟังรายงานจากลูกน้องพร้อมคิดตาม อืม คนพวกนี้มันไม่อยากมีชีวิตอยู่กันจริง ๆ หนอ ช่างหาเรื่องตายไม่เว้นแต่ละวัน ชิวเพ่ยเพ่ยสั่งการให้เขาวางกำลังคนของตำหนักเมฆาดับทั่วเมืองหลวง หากคนไม่พอให้ส่งพิราบสื่อสารไปเรียกคนมาจากสาขาใหญ่ได้ ส่วนเรื่องอื่นนางจะบอกอีกครั้งหนึ่ง หัวหน้าสาขารับคำสั่งเจ้าตำหนักแล้วรีบขอตั

เฟยหยุนที่เห็นตัวละครทั้งหมดมาครบแล้ว เขาสั่งการองครักษ์เงาให้ส่งสัญญาณให้คนของเขาและภรรยาเข้ามาจัดการเหล่าคนชั่วให้หมด ส่วนจวนขุนนางทั้งหลายที่ก่อกบฏ มีทหารของตระกูลเฟยไปล้อมเอาไว้หมดแล้ว แม้แต่มดสักตัวก็อย่าได้หวังว่าจะหนีไปได้ในวันนี้ ชิวเพ่ยเพ่ยยังแอบสั่งการคนของนางให้ไปดูแลคนของสามีอีกทอดหนึ่ง ถึงอย่างไรพวกเขาก็ถูกเลี้ยงดูมาด้วยเงินทองของบ้านสามีนางนี่นะ นางก็ไม่อยากให้พวกเขาบาดเจ็บล้มตายไปเปล่า ๆ ปลี้ ๆ อีกอย่างคนของนางแต่ละคนนั้น มีฝีมือมากกว่าพวกเขาไม่น้อย ไม่ถึงหนึ่งเค่อ มีกำลังคนมากกว่า 1,000 คนมาล้อมกองกำลังกลุ่มแรกอีกชั้นหนึ่ง เป็นองค์ชายสามที่ออกคำสั่งให้จับพวกกบฏที่กำลังเชิดหน้าชูคอข่มขู่เสด็จพ่อของเขาเสียที เขาฟังพวกมันจนขี้หูแทบกระเด็นออกมาแล้วเนี่ย ขุนนางที่ไม่มีวรยุทธรีบรวมกลุ่มกันไปอยู่อีกมุมหนึ่งทันที พวกเขากลัวว่าดาบกระบี่ไม่มีตา อาจตายได้ง่าย ๆ น่ะซี เหล่ากบฏเห็นคนมากมายล้อมพวกเขาอยู่ จึงคิดได้ว่าแผนการรั่วไหลแน่แล้ว ตอนนี้พวกเขาต้องหนีออกไปให้ได้ก่อน เรื่องหลังจากนี้ค่อยคุยกันทีหลังก็แล้วกัน ชิวเพ่ยเพ่ยที่รำคาญกับความท่

วันต่อมาหลังกลับจากบ้านตระกูลชิว ชิวเพ่ยเพ่ยรู้สึกว่าช่วงนี้นางง่วงนอนแปลก ๆ พออิ่มแล้วจะง่วงนอนทันที ทั้งที่กองบัญชีรอนางสะสางยาวเป็นหางว่าว นางไม่คิดอะไรมากนัก คิดแค่ว่าอาจเหนื่อยสะสมจากการเดินทางก็เป็นได้ ชิวเพ่ยเพ่ยไม่คิดจะฝืนตัวเอง นางนอนหลับไปจนเกือบเที่ยงจึงลุกไปทานอาหารกับท่านแม่สามี วันนี้ท่านพ่อสามีกับสามีนางมีงาน ถ้านางเดาไม่ผิดน่าจะเรื่องชายแดนตะวันออกที่นางไปจัดการมาเป็นแน่ ช่วงนี้ราชสำนักน่าจะวุ่นวายไม่น้อย ไหนจะขุนนางตายเป็นเบือ ทั้งยังไม่มีแม่ทัพคุมชายแดนตะวันออกอีก ชิวเพ่ยเพ่ยนั่งทานอาหารกับแม่สามีพร้อมคุยกันเรื่องบ้านใหม่ของตระกูลชิว คราก่อนที่ปราบกบฏมีบ้านขุนนางใหญ่หลายหลังถูกขายทอดตลาด ไหนจะร้านรวงมากมายที่พวกเขาเคยมีนั่นอีก แม่สามีนางเลยปรึกษาว่าจะซื้อเอาไว้บ้างดีหรือไม่ หลังทานอาหารเสร็จ ขณะที่กำลังจะกินของหวานตบท้ายตามปกติ ชิวเพ่ยเพ่ยกลับพะอืดพะอมจนวิ่งไปอ้วกนอกห้องอาหาร แม่สามีตกใจจนตะโกนเรียกคนเสียงดัง พ่อบ้านที่คอยเฝ้าอยู่รีบให้คนไปตามหมอมาดูฮูหยินซื่อจื่ออย่างร้อนรน หากฮูหยินซื่อจื่อเป็นอะไรไปล่ะก็ ซื่อจื่อมีหวังอาละวาดจน

เฟยหยุนช่วงนี้ถึงจะมีงานมาก แต่เขายังคงเจียดเวลามาดูแลภรรยารักอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง ส่วนกิจกรรมตามตำราของภรรยา เขาขอให้นางงดเว้นจนกว่าจะคลอด ตอนนี้สิ่งสำคัญที่สุดของเขาคือนางกับลูกในท้อง เรื่องความสุขเล็ก ๆ น้อย ๆ เขาสามารถปล่อยวางได้ ชิวเพ่ยเพ่ยยังถามสามีย้ำแล้วย้ำอีกว่าเขาแน่ใจหรือ เฟยหยุนจึงให้ความมั่นใจกับภรรยาว่าเขาทนได้ เขาอยากให้นางพักผ่อนมากกว่า และทุกวันเขายังกลับมานอนกอดนางด้วยนี่นา เหตุใดภรรยาตัวน้อยจึงหวาดระแวงเสียขนาดนี้ ความจริงชิวเพ่ยเพ่ยเชื่อใจสามีนางอยู่แล้ว เพียงแต่ท่านแม่คนงามมักมาเป่าหูนางเรื่อยนี่สิ หึ ท่านแม่นะท่านแม่ สามีข้าน่ะหรือจะกล้า! ท่านตาผู้แสนดีนำช่างฝีมือมาจัดการเรือนเก่าที่ผุพังออกไป หลังจากตกลงเรื่องรูปแบบการปรับปรุงจวนใหม่กันแล้ว สำหรับจวนเก่าหลังที่ชิวเพ่ยเพ่ยอยู่ตอนนี้ พวกเขารอให้เรือนใหม่สร้างเสร็จเสียก่อนค่อยย้ายเข้าไปแล้วค่อยปรับปรุงเรือนนี้ใหม่ ส่วนเรือนของท่านพ่อท่านแม่สามีนาง ท่านตาก็รอให้จวนรับรองที่กำลังปรับปรุงเสร็จก่อน จึงจะปรับปรุงเรือนใหญ่ ช่างวางแผนงานมาเป็นอย่างดี เขาประมาณการก่อสร้างและปรั

เช้าวันต่อมา ชิวเพ่ยเพ่ยยังคงไปทานอาหารร่วมกับครอบครัวสามีอย่างมีความสุข หลังจากกินอิ่มแล้ว นางตั้งใจจะกลับเรือนไปพักผ่อนเสียหน่อย นับวันลูกน้อยของนางชักจะเอาใหญ่ทำให้นางพักผ่อนไม่เพียงพอตลอดคืน พอสามีนางเผลอหลับ ลูกมักจะเตะท้องนางเสียอย่างนั้น เฮ้อ นางไม่รู้จะทำอย่างไรกับเจ้าตัวเล็กนี่ดี ขณะกำลังเดินกลับเรือนกับบ่าวทั้งสี่ ป้าที่ดูแลนางกระซิบบอกเรื่องเตียวเตียว ชิวเพ่ยเพ่ยชะงักเท้ากึก ถึงแม้สีหน้าของนางจะไม่เปลี่ยนแปลง แต่ภายในใจนางนั้นปั่นป่วนไม่น้อย จนไม่สามารถก้าวเดินต่อเพราะกลัวตัวเองจะหกล้ม นางจึงยืนนิ่งอยู่ก่อน สี่บ่าวเห็นว่าคุณหนูของตนอาการแปลก ๆ พวกนางเริ่มกระวนกระวาย แต่ไม่นานชิวเพ่ยเพ่ยก็เอ่ยปากให้เดินต่อไปที่เรือนของนาง นางไม่รู้ว่าจะจัดการเรื่องเช่นนี้อย่างไรดี นี่เป็นครั้งแรกที่นางพบว่าบ่าวที่เคยสนิทกับนางมาตั้งแต่เด็ก กล้าคิดร้ายกับนาง ถึงแม้เรื่องจะยังไม่เกิดขึ้นจริง แต่ภายในใจนางกลับเจ็บปวดราวกับมีเข็มมาทิ่มแทง นางเคยดูแลเตียวเตียวมาตลอดหลายปี มีเพียงช่วงเกือบปีมานี้ตั้งแต่นางรับตำแหน่งเจ้าตำหนักที่นางมักจะไม่เรียกใช้เตียวเตียว เป็นเ