All Chapters of เสน่หามนตรา: Chapter 1 - Chapter 9

บทที่ 1สาธารณะรัฐอาหรับเอมิเรตส์ อาณาเขตดินแดนในฝันที่ใครหลายคนนั้นอยากไปเหยียบสักครั้งในชีวิต ด้วยเสน่ห์ที่น่าหลงใหล ความมั่งคั่งของผู้คนและเศรษฐกิจที่รุ่งเรือง ความตระการตาของตึกราบ้านช่อง วัฒนธรรมที่น่าศึกษาและสิ่งสวยงามของประเทศนี้ที่แตกต่างและหรูหรา"สวยจัง" เสียงหวานของม่านฟ้าหญิงสาววัยสร้างตัวที่ได้แต่นั่งมองรูปภาพ ชื่นชมทัศนียภาพแค่ภาพนิ่ง อยากให้สักวันมันเป็นความจริง ว่าเธอนั้นจะได้มีโอกาสสัมผัส ผืนทะเลทราย ที่ร้อนระอุแต่มันก็มีความงามในแบบของตัวมันเอง ที่ทำให้ม่านฟ้านั้นหลงใหล อยากจะไปสักครั้งม่านฟ้า เป็นสาวโสดตัวคนเดียว ไร้ญาติพี่น้อง พ่อแม่ตายจากตั้งแต่เธอยังเด็ก มีเพียงยายคนเดียวที่ชุบเลี้ยงเธอมา แต่ต้องมาจากลาไปอย่างไม่มีวันกลับเมื่อปีที่แล้วด้วยโรคชรา ม่านฟ้าเป็นคนใจแข็ง เธอเลือกคบคน น้อยนักที่ใครจะกล้าเข้าหาเพราะหน้าตา ท่าทางเธอนั้นดูเย็นชา ม่านฟ้าชอบอิสระ ชอบท่องเที่ยว ชอบถ่ายรูป มีโลกส่วนตัวค่อนข้างสูง แต่แอบดื้อเงียบ มีความมั่นใจในตัวเอง กล้าได้กล้าเสียม่านฟ้าทำงานในบริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง มีเพื่อนที่สนิทกันแค่ไม่กี่คน เพราะเธอนั้นเลือกที่คบ มันมีสาเหตุให้เธอเป็น

​เสน่หามนตราบทที่ 3 - เชคฮบราฮิม"วันนี้เรามีภาระกิจที่ไหนบ้าง ราชิต" ทายาทผู้นำรัฐเอ่ยถามเลขาคนสนิทถึงภาระกิจที่ต้องทำ ตามที่ท่านผู้นำรัฐมอบหมายให้"ท่านจะต้องต้อนรับแขกคนสำคัญด้วยตนเองที่สนามบินครับ...และเลี้ยงรับรองในมื้อเย็น เป็นอันเสร็จภาระกิจของวันนี้ครับ" ราชิตร่ายยาวถึงภาระกิจที่เชคฮบราฮิมต้องทำ"ทานข้าวอย่างนั้นหรือ...ใครกันแขกสำคัญ เรื่องนี้เราไม่เห็นรู้ล่วงหน้า""ท่านผู้นำสั่งมาแบบกระทันหันครับ ต้องขออภัยที่รายงานช้า" ราชิตเลขาคนสนิทโค้งคำนับอย่างนอบน้อมเป็นการขอโทษขอโพย แต่แท้จริงแล้วราชิตทำโดยคำสั่งท่านผู้นำรัฐต่างหากที่สั่งเข้มไว้ เพราะหากบอกกล่าวล่วงหน้าบุตรชายทายาทคงปฏิเสธภาระกิจนี้เป็นแน่เชคฮบราฮิม ทายาทลำดับต่อไปต่อจากท่านผู้นำแห่งรัฐชาร์จาห์ ที่ตั้งอยู่บนคาบสมุทรอาหรับบนอ่าวเปอร์เซีย ที่มีประชากรนับหลายแสนคน เป็นจุดศูนย์กลางทางวัฒนธรรมและอุตสาหกรรมที่มั่งคั่ง ผู้คนมากมายทั้งนักธุรกิจชาวต่างชาติและนักธุรกิจในอาหรับ ที่ต้องการร่วมลงทุนกับธุรกิจของชาร์จาห์ แต่ก็ไม่ง่ายนักเลยที่เชคฮบราฮิมผู้เคร่งครัดและมีแบบแผนจะยอมร่วมลงทุนด้วยง่าย ๆ หากผลที่ได้นั้นไม่มากพอจนเป็นท

เสน่หามนตราบทที่ 5 - ปราบพยศ...ร่างกายสมส่วนเดินย่างกรายตามหลังราชิตตามคำเชิญของเชคฮบราฮิมที่ต้องการพบเธอ กว่าราชิตจะเอ่ยชวนได้ จนเธอนั้นยินยอมตามเขามา ตามที่นายเหนือหัวต้องการก็เล่นหมดน้ำลายไปหลายลิตร กว่าเธอนั้นจะยอมตามมาแต่โดยดีด้วยการยื่นข้อเสนอบางอย่างให้แก่เธอ นั่นคือค่าเสียเวลาต่อนาที แต่เธอคนนี้ก็แสนจะระวังตัวเองเป็นอย่างดี แต่เจตนาของราชิตแค่สนองให้นายเหนือหัวเท่านั้น ไม่ได้คิดปองร้ายเธอแม้แต่น้อย"นายท่านรอพบคุณด้านในครับ"ราชิตบอกทันทีเมื่อเดินมาหยุดตรงประตูห้องรับรองบานใหญ่สุดหรูภายในโรงแรมที่ตกแต่งสุดตระการตาระดับเจ็ดดาว"ฉันยังสงสัย...นายท่านของคุณต้องการพบฉันทำไม หรือโกรธที่ฉันเดินชน แต่ฉันก็ขอโทษไปแล้วนะ" ม่านฟ้ายืนกอดอกร่ายยาวอย่างหงุดหงิดแต่ก็จำยอมเดินเข้าไป เมื่อราชิตเปิดประตูให้ ไม่ได้เห็นแก่เงินค่าเสียเวลาหรอกนะ...ถ้าไม่มากพอ! ^○^"ชริ!...ไม่มีปากหรือไงนะ" ม่านฟ้าไม่วายหันไปแขวะราชิตด้วยคำพูดภาษาไทยอย่างอารมณ์เสียและหงุดหงิด ก่อนจะเดินผ่านหน้าราชิตเข้าไป...ห้องพักสุดหรูอลังการสีทอง เฟอร์นิเจอร์หรูหราตั้งตระหง่านจัดวางอย่างเป็นระเบียบ ชายร่างสูงกำยำล่ำสันนั่งม

​เสน่หามนตราบทที่ 7 - รุก! ( NC 10%)เมื่อสิ้นคำพูดที่ เชคฮ บราฮิม กล่าวลั่น ม่านฟ้าก็แย้งขึ้นทันที "แล้วคุณจะทนทำไม...รู้จักกันไหม ? ก็เปล่าเลย" ม่านฟ้าแย้งขึ้นทันควัน"หนึ่ง..." เสียงเข้มนับเลขเป็นภาษาอังกฤษ สายตาคมจ้องมองม่านฟ้าอย่างไม่ละสายตา ขาแกร่งค่อย ๆ ขยับเข้ามาทีละก้าว จนสาวเจ้าต้องก้าวถอยหลังให้ออกห่าง"........" ความรู้สึกหวาดระแวงเมื่อสายตาชายหนุ่มเอาแต่จ้องมอง "จา จะทำอะไร""สอง..." ขาแกร่งขยับเข้าหาช้า ๆ ไม่ได้สนใจคำถามม่านฟ้าสักนิด"นี่คุณ! ขยับออกไปนะ...อ๊ะ!" แผ่นหลังบางกระทบกับผนังห้อง วงแขนแกร่งกักกั้นเธอไว้ทันทีอย่างไม่รีรอ"หึ" รอยยิ้มร้ายมุมปากผุดขึ้นบนใบหน้าคมเข้ม เมื่อเห็นแล้วว่าม่านฟ้าไร้หนทางหลีกหนี"อะ ออกไปนะ" เสียงพูดติดขัดอย่างหวาดระแวง รอยยิ้มร้ายที่เหมือนแอบแฝงอะไรบางอย่าง จนม่านฟ้านั้นเริ่มรู้สึกไม่ปลอดภัย"ไม่อยากจะใช้กำลังบังคับ""งั้นก็หลบและปล่อยฉันสิ""..............." ใบหน้าคมสันเลื่อนเข้ามาใกล้อย่างช้า ๆ อีกทั้งสายตายังจ้องมองหน้าหญิงสาวไม่วางตา ทำเอาม่านฟ้านั้นใจเต้นโครมครามอย่างไม่อาจหักห้ามได้เมื่อมองใบหน้าคมนี้ในระยะประชิด เขาดูมีเสน่ห์ แว

เสน่หามนตราบทที่ 9 - มารหัวใจเมื่อเสียงปริศนาภาษาอังกฤษดังขึ้นทั้งม่านฟ้าและครรชิต จึงเบนสายตาไปยังเจ้าของเสียง ชายหนุ่มรูปร่างสูง กำยำล่ำสัน ในชุดสูทสีเข้มกำลังเดินมุ่งตรงมาประชิดในการสนทนาของคนทั้งสอง พร้อมกับคนสนิทอย่างราชิตที่ติดสอยห้อยตามตูดมาไม่ห่างกาย "คุณม่านฟ้ารู้จักเขาเหรอครับ"("ไม่ค่ะ/รู้") ม่านฟ้าและบราฮิมพูดขึ้นพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดแนะ"ฉันไม่รู้จักเขาค่ะ" ม่านฟ้าตอบปฏิเสธโดยไม่มองหน้าเชคฮ บราฮิมสักนิด"ทำไมจะไม่รู้...เมื่อกี้เรายังทานข้าวด้วยกัน" เชคฮ บราฮิมสวนขึ้นทันที และเขาก็รู้ว่าตอนนี้ม่านฟ้านั้นโกรธและไม่พอใจเขาอยู่ และที่ตามมาก็หวังจะมาดูให้แน่ใจว่าเธอถึงห้องพักอย่างปลอดภัย แต่ไหนเลยถึงมาเจอม่านฟ้ากับชายที่คนนี้ จึงทำให้เขานั้นต้องแสดงตัว"นี่คุณ!" ม่านฟ้าแผดเสียงดังใส่อย่างเหลืออดใส่เชคฮ บราฮิม ที่ยืนหน้านิ่งมองไปที่ครรชิตอย่างไม่วางตา"ก็จริง ผมพูดผิดตรงไหน" เชคฮ บราฮิมยังคงพูดต่อโดยเจตนานั้นไม่ได้อยากทำให้ม่านฟ้าโกรธ เขาแค่ต้องการเเสดงตัวให้ครรชิตรู้เท่านั้น...คนฉลาดอย่างเขามีหรือจะมองครรชิตไม่ออกว่าคิดยังไงกับม่านฟ้า ผีเห็นผีเท่านั้นถึงจะเข้าใจ...ครรชิตที