All Chapters of Nataranta ng Tanggapin Ang Divorce: Chapter 1 - Chapter 10

POV ni ScarletHindi naging regular ang aking mga period, pero nalaman ko pa rin dapat ito.Pagkahilo, pagod, pagbabago ng panlasa…Iniisip mo siguro na masyado nang obvious ang mga sintomas pero hindi mo pa rin ito mapapansin hangga’t hindi ka nakakaranas ng ilan sa mga ito…Gaya noong hindi ko mapansin ang mga senyales na sumisigaw sa akin para gisingin ako sa katotohanang hindi ako mamahalin kailanman ng lalaking pinakasalan ko kahit na ano pa ang gawin ko. Nagpunta ako para magpahealth screen habang nagiisip ng, ano pa bang dapat kong ipagalala? Kaya ko ito kahit na cancer pa ang maging sakit ko. Pero hindi ko inaasahan na mahahandle ko ang naging diagnosis sa akin ng doktor.Isang bata sa aking sinapupunan.Ito na yata ang pinakamagandang bagay na nangyari sa pinakamaling timing.Hindi ko alam kung kailan ko mararamdaman ang napakalakas na pagmamahal ng isang ina na aking naririnig sa ibang tao, pero sigurado na ako sa magiging reaksyon NIYA. Kamumuhian niya ang batang ito.

POV ni Scarlett“Tatlong buwan na ang nakalilipas mula noong sumailalim ka sa bone marrow transplant, kulit.” Sinundan siya ng tawa ni Sebastian palabas sa walang lamang corridor.Nilagay ko ang kamay ko sa doorknob pero hindi ko mahanap ang aking lakas para ikutin ito. Kitang kita ko kung gaano sila kalapit sa isa’t isa, ilang beses ko na silang nakikitang ganito.Habang tinotorture ko ang aking sarili, natitigilan lang akong nakinig sa usapan nilang dalawa.“Regular checkup lang ang gagawin s aiyo ngayong araw, at naging maganda ang resulta ng iyong mga checkup bago ito, hmm?” Comfort ni Sebastian.Nakikita ko ang mainit niyang ngiti sa aking ulo habang kinocomfort niya ang babaeng pinakamamahal niya, hinawakan ng napakalakas niyang palad ang ulo ng aking kapatid na parang pinakasensitive na bulaklak sa buong mundo. Ang init at pagmamahal na iyon ay ang mga bagay isang beses ko lang naranasan mula sa kaniya, at iyon na rin ang sandali ng paglapit ko sa apoy. Ito ang nagiisang

POV ni Scarlett Hinatid pa rin ako ni Aurora sa airport pero hindi niya maibigay sa akin ang aking ticket.Habang hawak ko ang isang baso ng mainit na cocoa sa aking mga kamay, tinitigan niya ako mula sa kabilang banda ng maliit na lamesa sa McDonald’s na parang isang ina na nanghuhusga sa pasaway niyang anak.“Ngayong araw ko lang nalaman—” Nahihiya kong sinabi nang bigla siyang sumagot ng—“Oo, sinabi mo na iyan!” Hindi ko naman ginusto ang mga bagay na ito. Tumama ang aking mga mata sa hawak kong cocoa, hindi ko siya magawang tingnan. Galit siya at alam ko kung bakit.Nagmula siya sa isang mayamang pamilya. Maganda, sikat, may mahabang mga binti, atbp. Pero hindi siya ipinanganak na mayaman. Pinanood niyang magtrabaho na parang kalabaw ang kaniyang ina na magisang nagpalaki sa kaniya habang kinamumihian niya ang iresponsable niyang ama nang malaman niya na hindi talaga sila iniwan nito gaya ng sinabi sa kaniya ng kaniyang ina. Sinabi sa kaniya ng kaniyang ina ang tungkol sa

POV ni SebastianHindi ako nagreply sa message ni Scar. Hinding hindi siya aalis. Nangmamanipula lang siya gamit ang mga pagbabanta niyang ito.Masyado ng marami ang oras na ginugugol ko kasama si Ava nitong nakaraan kaya nagtatantrum ngayon si Scar. Dapat niyang maintindihan na isang buhay ang nakataya sa ginagawa ko, kahit na pagmamayari pa ng kinamumuhian niyang kapatid ang buhay na iyon.Hindi naman sa hindi ko naiintindihan si Scar. Naiintindihan ko ang kaniyang pinagdadaanan. Bilang tao na may mas malinaw na pagiisip sa kaniya, nagseselos lang siya sa lahat ng atensyon na nakukuha ni Ava. Ito ang dahilan kung bakit naging problema siya ng lahat. Palagi siyang nagrerebelde na kaniya pang ipinagmamalaki sa lahat, palagi siyang walang pakialam habang humihingi siya ng pagmamahal sa iba. Mahilig siyang maghanap ng atensyon sa pamamagitan ng mapapait niyang mga mensahe, mga luha o divorce.Hindi ko inakala na bibigyan niya ako ng pirmadong divorce papers. Isipin niyo na lang ang p

POV ni SebastianNagkalat ang mga basag na bahagi ng vase sa sahig. Hindi ko magagawang ibaba si Ava rito. Maaari ngang umabot na sa normal level ang kaniyang platelet pero hindi ko pa rin ito maaaring subukan lalo na’t naririto ang halimaw na humahabol sa kaniya. Ang huling sandali na nangailangan si Ava ng dugo mula kay Scar ay dahil sa paghiwa sa kaniya ng isang papel. At si Scar ang may pakana ng bagay na iyon.“…Pakiusap?” Bulong ni Scar nang maglakad siya papunta sa akin, pero hindi niya ako nagawang tingnan ng diretso.“Hindi ko siya maaaring ibaba, alam mo naman kung bakit.”Nanlalamig na suminghal si Scar bago siya tumingin pataas sa ilalim ng magulo niyang buhok. Mukhang naging malakas ang pagsampal sa kaniya ni Jack para gumulo nang ganito ang kaniyang buhok at para magiwan ito ng marka ng palad sa kaniyang pisngi.“Excuse me,” sabi ni Scar gamit ang malinaw at nanlalamig na tono ng kaniyang boses na hindi ko kailanman narinig sa kaniya, “Dadaan ako.” Dinala ko si A