Kabanata 1 Ang Matagal na Niyang Pinakahihintay

POV ni Scarlet

Hindi naging regular ang aking mga period, pero nalaman ko pa rin dapat ito.

Pagkahilo, pagod, pagbabago ng panlasa…Iniisip mo siguro na masyado nang obvious ang mga sintomas pero hindi mo pa rin ito mapapansin hangga’t hindi ka nakakaranas ng ilan sa mga ito…

Gaya noong hindi ko mapansin ang mga senyales na sumisigaw sa akin para gisingin ako sa katotohanang hindi ako mamahalin kailanman ng lalaking pinakasalan ko kahit na ano pa ang gawin ko.

Nagpunta ako para magpahealth screen habang nagiisip ng, ano pa bang dapat kong ipagalala? Kaya ko ito kahit na cancer pa ang maging sakit ko. Pero hindi ko inaasahan na mahahandle ko ang naging diagnosis sa akin ng doktor.

Isang bata sa aking sinapupunan.

Ito na yata ang pinakamagandang bagay na nangyari sa pinakamaling timing.

Hindi ko alam kung kailan ko mararamdaman ang napakalakas na pagmamahal ng isang ina na aking naririnig sa ibang tao, pero sigurado na ako sa magiging reaksyon NIYA. Kamumuhian niya ang batang ito.

Mas mabuti pa kung cancer sana ang nangyari sa akin. Atleast alam ko na mayroong matutuwa sa amin sa sandaling iyon nga ang sakit ko.

Sinubukan kong iabsorb ang balita habang nakaupo ako nang magisa sa maingay na lobby ng maternity floor. Balewala ang anumang effort na gawin ko. Dito na naluha ang aking mga mata sa inggit nang makita ko ang masaya at nagmamahalang mga magasawa na nakaupo sa paligid ko. Sinwerte ako na tumira sa isang magandang bahay, magkaroon ng isang bilyonaryong asawa, at bata sa aking sinapupunan.

Pero dito na nagtatapos ang masasayang bahagi ng aking buhay.

Nakahanda akong ipagpalit ang lahat ng mayroon ako para sa isang maalagang lalaki na tatayo sa aking tabi.

Hindi maganda ang timing ng pagdating mo sa akin, anak. Mapait kong hinawakan ang flat ko pang tiyan. Bakit ba nagmahal ang mama mo ng maling lalaki?

 Nagring ang phone ko na nagsabi sa akin na hindi na ako makakapagtago pa sa aking buhay magpakailanman. Tinitigan ko ang pangalan niya na nagliliwanag sa aking screen habang sinusubukan kong hanapin ang aking boses para sagutin ang kaniyang tawag.

Pero sa huli, sinagot ko ang kaniyang tawag at tahimik kong inilapit ang phone sa aking tainga. Isang minuto ang lumipas bago niya mapagtanto na sinagot ko ang kaniyang tawag pero isang segundo lang mula rito ang itinagal bago siya magsimulang sumigaw sa kabilang linya—

“Nasaan ka na ba, Scar?!” Mas naging masungit ang boses ngayon ni Sebastian, “Sinabi mong 9!”

Tiningnan ko ang aking phone, 9:07 na ng umaga. Ito lang ang itinagal ng pasensya sa akin ng aking asawa. Pitong minuto.

“Puwede bang gawin na lang natin ito sa susunod?” Ipinikit ko ang aking mga mata habang sinusubukan kong maghanap ng oras para manlang tumingin sa aming schedule, “Hi…hindi maganda ang pakiramdam ko ngayon—"

Hinawakan ko nang maigi ang aking purse kung saan nakalagay ang dalawang mga file.

Ang resulta ng aking pagbubuntis…at ang aming divorce papers. Isa ay mula sa aksidenteng pangyayari sa amin habang ang isa naman ay…ang bagay na aming pinakahihintay. Hindi maganda ang pakiramdam ko ngayon, sa totoo lang, matagal ng hindi maganda ang pakiramdam ko. Hindi ko lang maisip kung ano ang ibig sabihin ng batang ito sa lahat ng nangyayari sa akin.

Gumawa siya ng isang nanlalamig na tawa sa kabilang linya. Napakagat ako sa aking dila habang sinusubukang lunukin ang kanyiang mga sinabi.

“IKAW ang humingi sa akin ng divorce, Scarlett Fuller. IKAW ang nagsabi na ibibigay mo sa akin ang mga divorce papers natin pagsikat ng araw ngayong umaga.” Nanlalamig na pangiinis ni Sebastian. Nakikita ko ang inis ng kaniyang mukha sa kaniyang isipan. Limang taon ko nang nakikita ang mukha niyang iyon. “Ano ang sinabi ko sa iyo?”

Ipinikit ko ang aking mga mata pero hindi pa rin nito napigilan sa pagtulo ang aking mga luha.

[Huwag mong sayangin ang oras ko sa mga kalokohan mo. Gusto mo ba ng mas malaking allowance? Walang problema. Pero huwag na huwag mo akong pagbabantaan.]

Ito ang kaniyang sinabi.

Inakala niya na nagtatantrum lang ako nang magdesisyon akong makipagdivorce. Para namang magbibigay ito ng banta sa kaniya. Mula noong ikasal kaming dalawa, wala na siyang ibang hiniling kundi mawala ako sa buhay niya.

Limang taon na ang lumilipas. Isa itong kahilingan na DAPAT na matupad.

“Tama ka,” Malalim kong pagsimnagot, ibinaon ko nang husto ang aking mga kuko sa aking palad habang sinusubukan kong ayusin ang aking boses, “Pasensya ka na dahil late ako. Bigyan mo ako ng 30 minutes para pumunta riyan.”

“Huwag ka ng magabala.” Nanlalamig na singhal ni Sebastian. Narinig ko ang tunog ng nagiistart niyang sasakyan. “Ngayon ang final check ni Ava kaya kailangan ko ng umalis. Hindi na kita mahihintay.”

Kaya pala nagmamadali siya ngayon. Humarang akong muli sa gitna niya at ng kaniyang pinakamamahal.

Ito na yata ang ika isang milyon niyang checkup pagkatapos niyang operahan. Walang tigil na nagpabalik balik ang AKING asawa sa bahay at sa ospital na parang isang abalang bubuyog sa loob ng tatlong buwan. Pero naiintindihan ko naman kung bakit siya nababahala sa kaniya.

Kung mas okay siya para sa akin, mas mabuti ngang magsama na silang dalawa.

“Ipapadala ko ito sa ospital kung ganoon,” Ipinikit ko ang aking mga mata habang ibinababa ko ang tawag. Maaari siyang humindi sa huling sandali pero wala na akong pakialam pa.

Hindi ko makontrol ang nahuhulog kong puso sa kaniya, pero kaya ko namang pilitin ang aking mga binti na iwanan siya. Gagaling din ang sugat ng aking puso at magiging maayos din ang lahat.

Ano nga ba ang sinabi ko? Mayroon akong mamahaling mga bahay at isang asawang bilyonaryo? Isa itong biro. NINAKAW ko ang mga ito, at nagawa ko ring ibaba ang aking sarili nang gumawa ako ng isang cheap move, hindi talaga para sa akin ang mga ito. Sa loob ng limang taon naming pagsasama, pumaligid ang mga bagay na ito sa akin na parang isang ubod ng samang dragon na umaaligid sa kaniyang pagkain. Limang taon akong nagdusa sa panghuhusga, parusa at unti unting pagpatay nito sa akin.

Pero hindi ito nangyari sa akin.

Isa akong squirrel na bumibitaw sa pinakaiingatingatan niyang mani.