All Chapters of Nataranta ng Tanggapin Ang Divorce: Chapter 11 - Chapter 20

POV ni SebastianNararamdaman ko na mayroong mali sa kaniya, alam ko na ito ngayon.Ito ang mga mata niyang puno ng pagmamahal. Malinaw ko itong makikita sa kaniyang mga mata bago pa kami tumuntong sa tamang edad para maintindihan ang salitang pagibig, at hindi niya ito itinago sa akin.Naroroon pa ang pagmamahal na iyon kaninang umaga, nang ibigay niya sa akin ang mga divorce paper. Pero ngayon, wala na ang siglang ito sa kaniyang mga mata.Hindi ko siya makilala nang wala nito.Naramdaman ko na nawala sa akin ang isang importanteng bagay. Alam ko na hindi ito dapat ang maramdaman ko.Sakit sa ulo ang ibinigay ng pagmamahal niya sa akin. Dahil kung hindi niya ako mahal, hindi niya ako ibablackmail at hindi ko rin siya kamumuhian nang ganito. Hindi rin ako makakasal sa taong hindi ko naman gusto at matagal ko na sanang nakasama si Ava!Kung hindi niya ako mahal, hindi mangyayari ang lahat ng ito. Ililigtas niya si Ava na parang kaniyang kapatid gaya ng inaasahan at kasama ko na

POV ni Scarlett Dalawang salita. Pagkalipas ng tatlong araw. Ito lang ang kaniyang masasabi pagkatapos kong mawala ng tatlong araw? Kung wala lang si Aurora para sumuporta sa akin, siguradong namatay na ako sa isang madilim na eskinitang hindi dinadaanan ng maraming tao, hindi niya mababalitaan ang nangyari sa akin hangga’t hindi ako nahahanap ng mga pulis.Iniisip ba niya na pagkatapos niya akong tratuhing basura na siyang magpapasabog sa akin na “uuwi” na lang ako at magiging okay na ang lahat?Tinitigan ko ang dalawang mga salitang iyon nang husto hanggang sa manakit ang aking mga mata nang bigla akong matawa—Maaaring hindi niya sineseryoso ang mga divorce papers o hindi niya naiintindihan kung ano ang ibig sabihin ng salitang divorce.“Uuwi ka?” Maaari mo bang matawag na tahanan ang isang bahay kung hindi na kasal ang magkasintahang nakatira roon? Pagkatapos ng hindi maganda naming kumprontasyon, pagkatapos kong makita ang tunay na kulay ng tinatawag kong “pamilya”, pagkatap

POV ni Scarlett“Ano?” Hindi ko dapat ito sinabi, pero tumawa ako ng malakas.Masyado itong madrama maging para kay Ava.“Gusto, mo, siyang, patayin,” Nanlalamig na sinabi ni Gabriel. Seryoso talaga siya sa kaniyang akusasyon habang gigil akong tinititigan ng mga miyembro ng kaniyang gang na parang isang grupo ng mga bully na nakatingin sa isang masamang tao.“Nabanggit b ani Ava na ang huling sandali na nagkita kami ay noong magpunta ako sa study room ng pinakamamahal niyang ama? Kasama ko roon ang kaniyang daddy, ang kaniyang mommy, at ang kaniyang Romeo.”“Ano naman ngayon?” Hindi nagawang tumawa ni Gabriel na hindi nakaintindi sa aking sinasabi. “Ano naman ngayon?” Itinaas ko ang aking kilay, alam ko na maiinis siya nang husto sa sandaling iirap ko ang aking mga mata kaya hindi ko ito ginawa, “Paano mo nagawang maimagine na mapagbubuhatan ko siya ng kamay habang nakabantay sa kaniya ang kaniyang mga tautauhan?”“Hindi mo siya pinagbuhatan ng kamay?” Tumayo si Gabriel at map

POV ni Scarlett“Huwag kang lalapit sa akin!” Sigaw ko, wala na akong pakialam sa atensyong nakukuha ko ngayon. “Walang makapagliligtas sa iyo rito,” Tawa ni Gabriel, “Walang kahit na sino. At alam mo kung bakit? Dahil GANITO ka kasama, dapat lang iyan sa isang demonyang katulad mo.”Dali dali siyang naglakad palapit habang dinadampot ko ang bote ng beer na tinititigan ng aking gma mata. Binasag ko ito sa lamesa para magamit ko ito bilang sandata.“Huwag na huwag kang lalapit sa akin!” Tutok ko sa matalas na dulo ng basag na bote kay Gabriel, umatras ako kasabay ng paglapit niya sa akin.“Gawin mo, aking kapatid,” Taas ni Gabriel sa kaniyang ulo para ipakita ang kaniyang lalamunan sa akin, “Ipakita mo na isa ka talagang mamamatay tao, at ipakita mo ito sa lahat!”“Subukan mo pang lumapit at isasaksak ko ito sa lalamunan KO!” Itinutok ko ang dulo ng bote sa aking baba, “Sigurado ako na alam mong mamamatay ako rito dahil walang sapat na dugo ang siyudad na ito para sa akin!”Malu

POV ni Scarlett“Puwede bang hinaan mo ang boses mo?!” Inis na sinabi ni Sebastian kay Gabriel. Sapat na ang malaking yaman para maging isang artista sa mata ng ibang tao. At para sa mga artistang kagaya ni Sebastian, masyadong magiging malaki ang impact ng kanilang pagaasawa sa business sa sandaling magkamali sila sa pagdedesisyon pagdating sa mga bagay na ito. Pinagisipan ko ang lahat at alam ko na hindi ito magiging problema, pero hindi ko ito dapat sinabi kay Adrian hangga’t hindi pa ito inaanunsyo ni Sebastian.Paalis na ako nang mapatigil ako para magsabi sa kaniya ng: “Pasensya na dahil napaaga ang pagaanunsyo ko rito. Pero oras na ang kalaban mo ngayon kaya mas makabubuti kung ipapaasikaso mo na ito sa abogado mo ngayong gabi.”Ang karibal niyang si Adrian at ang mangmang na si Gabriel? Sila ang dalawang tao na hindi dapat pagsabihan ng isang lihim na ayaw ipagsabi ni Sebastian sa iba.Hindi ko alam kung pinapatagal niya lang ang lahat dahil sa kawalan niya ng tiwala sa d