All Chapters of Nataranta ng Tanggapin Ang Divorce: Chapter 31 - Chapter 40

POV ni Scarlett Nagawa niyang magbigay sa akin ng atensyon sa pagkakataong ito: “Sinabihan mo ako na pakasalan ka—"Muli kong itinaas ang aking kamay pero agad niya itong nasalo bago ko pa man siya masampal: “Tama na, Scarlett Fuller! Ano ba ang gusto mong sabihin!”“Ang kasunduan, ay ang pagbibigay ko kay Ava ng lahat ng dugo at bone marrow at ng kung ano ano pang parte ng katawan ko na gusto niyang kunin sa akin,” Tiningnan ko Sebastian sa kaniyang mga mata, nagsalita ako nang may nananakit na lalamunan na para bang tumutusok ang isang kutsilyo rito, “At ikaw, bilang lihim kong crush ng ilang taon ay magbibigay sa akin ng pagkakataon para makuha ang iyong puso.” “Ikaw mismo ang nagpropose ng bagay na iyan, Sebastian Knight. Natatandaan mo ba?!”Nasabi ko na rin ito sa wakas at tumulo ang luha sa aking mga mata nang matapos ako sa ginagawa kong pagkontra gamit ang nanginginig kong boses, “Ikaw ang hindi tumupad sa usapan nating dalawa!”Nanlaki ang kaniyang mga mata sa sobran

POV ni Scarlett “Sorry!” Banggit ko habang inaalis ko ang aking mga mata sa lamesa, dito na nakaramdam ng matinding nerbiyos ang aking dibdib, “Talagang…I mean…”Naramdaman ko ang pagiinit ng aking mga tainga. Napakahina ko sa mga ganitong klase ng bagay. Mas pipiin kong magsulat kaysa humarap sa mga tao anumang oras, lalo na sa isang businessman na kagaya niya.“Relax, nagbibiro lang ako,” Tawa niya bago niya iabot ang kaniyang kamay para makipagkamay, “Hindi ko maimagine na magiging interesado ka rito.”Hindi ko alam kung paano ko sasagutin ang tila nagmula sa kawalang komento niya na nagkaroon ng mas malalim na kahulugan sa likod nito kaya mas pinili kong balewalain ito habang sinasagot ko ang tanong niya bago nito. “Salamat sa concern. Hindi naman naging ganoon kasama ang aking biyahe,” Kinuha ko ang kaniyang kamay bago ako magsalita habang napapataas nang kaunti ang kaniyang mga kilay. “Ito ang rason kung bakit ako nagsubway.”Tumawa naman siya sa kaniyang narinig.Alam

POV ni Scarlett“Pasensya na, Mr. Dunn!” Harap ko kay Adrian Dunn habang kumakabog nang malakas ang aking dibdib at nahihilo ang aking ulo nang dahil sa mga sinabi ni Sebastian. Ganito ba talaga sila magusap? Dahil mas madali itong paniwalaan kaysa sa pagpunta at pagiging agresibo ni Sebastian nang dahil sa akin.“Bakit ka humihingi ng tawad para sa kaniya?” Ngisi ni Adrian sa akin na napakalayo sa dapat niyang gawin sa sitwasyong ito.“Kung nakakalimutan mo, asawa ko siya!” Mabilis na sumagot si Sebastian na para bang naghihintay ito ng pagkakataong ideklara ang pagaari niya sa akin.“HINDI!” Galit kong isinagot sa kaniya bago ako huminga ng malalim at humarap kay Adrian Dunn, “Pasensya na sa naging papel ko para mangyari ang lahat ng ito, kung mayroon man…”“Hindi mo na kailangan pang humingi ng tawad.” Bumalik ang ngiti sa mukha ni Adriuan. Tumama ang kaniyang paningin kay Sebstian habang nagpapatuloy siya sa kaniyang pagsasalita, “Hindi na kayo magasawa ngayon kaya hindi ka

POV ni Scarlett Hindi nagagawang ipakita ni Ava ang masama niyang ugali sa akin sa harap ng maraming tao. I mean, hindi “tao” ang turing niya sa kaniyang team. Wala siyang pakialam sa mga ito kaya hindi na niya itinatago ang tunay niyang kulay sa kanila kaya walang nasabi ang mga ito na kahit ano sa kaniya. Ito ang dahilan kung bakit kaunti lang ang nalalaman nina Aurora at Lilith tungkol sa hindi namin pagkakaunawaan.“Okay lang ako, salamat,” Hindi ito ang pinakamaganda kong sandali pero mas mapapabilis ang pagkamatay ko sa sandaling samahan ko si Ava sa loob ng iisang sasakyan kaysa maglakad ng isang milya.Ayaw na ayaw kong makita ang pagarte niya. Hindi ko naintindihan kung ano pa ang punto ng pagarte niya para kaibiganin ako sa harap ng maraming tao. Para namang may pakialam ang kahit na sino kung maganda ang trato niya sa akin, pero hindi pa rin ako nahulog sa kaniyang patibong. Isa itong palabas na walang audience.Huminto ang sasakyan. Bumaba si Sebastian mula sa driver s

POV ni Scarlett Gustong gusto kong ibato ang aking purse sa kaniyang mukha bago ako umalis kasama ni Lilith pero hindi ko ito magagawa sa party ni Lola. Hindi dapat masira ng giyera namin ang kaniyang araw.Sa huli, pinanood namin ang paglalakad nina Sebastian at Ava papasok habang nagpapakita ang dalawa ng ngiting tagumpay sa kanilang mga mukha na nagiwan sa amin sa gate. Kahit na inatake ni Ava si Lilith para inisin ako, mayroon naman siyang point. Hindi ko puwedeng papasukin sa loob si Lilith nang naka jeans. Siguradong iinit ang ulo ni Lola sa kaniya. Makakapunta kami sa party sa sandaling makuhanan namin siya ng dress. Baka nga hindi pa siya mapansin ni Lola mamaya.“Okay lang, puwede ko naman kayong hintayin sa kalapit na bar dito,” nang makapagbigay kami ni Aurora ng awkward na paliwanag, niyakap ako ni Lilith habang nagpapakita ito ng nangcocomfort na ngiti, “Okay lang ito sa akin.”“Dahil lang ito—” Gusto ko pang magpaliwanag sa kaniya. Kung sinabi ko lang kay Aurora ku