All Chapters of Contract Marriage: Tied With The Ruthless Billionaire: Chapter 1 - Chapter 10

Sa high school ay isang anak ng tadhana si Davron, ngunit si Selene ay halos walang pakiramdam ng pagkakaroon sa mataas na paaralan. Tila isa lamang siyang dumadaan sa kwento, tahimik na pinanunuod ang nakakabighani na lalaking bida at ang kanyang mahal na babaeng bida, at ang matamis na kwento ng pag-ibig. Ilang taon nga ba niyang lihim na gusto si Davron? Hindi na niya masyadong matandaan. Nang mag-propose sa kaniya si Davron, minsan na niyang inisip na nagkakaroon siya ng isang magandang panaginip na kaya siyang gisingin anumang oras. Sa buong tatlong taon sa high school. Tanging anim na salita lamang ang sinabi ni Selene sa kanya. "Hello.""Ako nga pala si Selene."Hindi matandaan ni Davron na sila ay mag-kaklase noong sila ay high school, ni hindi nito maalala na nagsikap siya ng husto para tumayo sa harap nito at kausapin siya.Umupo si Selene sa kama. Nakapatay na ang mga ilaw sa kwarto, at ito ay napakadilim. Hindi niya maiwasan na hawakan ang kanyang tiyan. Napakahirap

Hindi makontrol na nanginginig ang mga kamay ni Selene, at ang mga patak ng tubig na nahulog mula sa kaniyang mga mata ay tumama sa papel, dinudungisan ang tinta. Inangat niya ang kaniyang kamay upang punasan ang mga luha mula sa gilid ng kanyang mga mata, itinikom ng mariin ang mga labi, pinunit ang sulat, at itinapon ito sa basurahan. Kilala ni Selene si Davron. Siya ang tipo ng tao na hindi kailanman nais ang paglabag sa kaniyang mga utos. Kung hindi mo siya napapasaya, gagawin ka niyang hindi masyadong komportable. Hinawakan ni Selene ang tseke na nasa kanyang kamay, nilulukot ito. Nang tuluyan siyang kumalma, inilagay niya ang tseke sa loob ng kanyang bag. Wala siyang karapatan na maging mapagpanggap. Kailangan niya ng pera higit pa sa sinuman. Nagtungo si Selene sa ibaba at kumain ng umagahan. Tinawagan siya ng Assistant General Manager sa takdang oras, pinaaalalahanan siyang pumunta para sa pisikal na examination. Pinatay ni Selene ang telepono at kumuha ng taxi patun

Namula ang mukha ni Selene hanggang sa namutla ito pagkatapos. Palagi siyang tinatrato ni Davron nang napaka kaswal. Marahil ay ang kanyang role lang ay ang mapunan ang mga pagnanasa nito. Nakita ni Davron ang kanyang mga daliri na namantsahan din ng alak, hinawak nito ang kamay niya, nanatiling tahimik habang ibinababa ang ulo at mukhang nakatuon ang pansin dito, at pinunansan nito isa-isa ang kanyang mga daliri gamit ang panyo.Talagang hindi makapagpigil si Selene sa kabaitan na ibinibigay nito sa kanya nang biglaan. Palagi siyang nangungulila sa nakakaawang pagmamahal na nagkalat mula sa kaniyang mga daliri. Hindi naman nito kailangan ng marami, basta't kaunti lang ay sapat na. Hindi mapigilan ni Selene na alalahanin ang huling klase niya ng physical education sa tag-init sa isang taon na bakasyonDumaan siya sa bintana ng internasyonal na klase, at hinahangin ang mga bulaklak at mga puno sa labas ng gusali ng pagtuturo. Nakatuon ang matinding sikat ng araw sa kaniyang mukha.

Kalmadong tinanggap ni Selene ang pera. Nagtungo siya sa kusina para magluto ng hapunan. Sa kalagitnaan ng pagluluto, nagtipa siya mensahe para kay Davron, itinatago ang kanyang emosyon at nagpapanggap na kalmado ang tono sa pagtanong nito sa kaniyang mensahe. [Uuwi ka ba para sa hapunan ngayong gabi?] Pagkatapos nilang ikasal, madalas pa rin naman silang mamuhay ng magkasama ni Davron. Maya maya ay kumukulo na ang niluto niyang sabaw na nasa kaldero. Pagkatapos ng mahabang sandali ay nakatanggap rin ng mensahe si Selene na may ilang malamig na mga kataga. [Siguro.] Pagkatapos ay naupo si Selene sa harap ng hapag, sandaling tinitigan ang lamesa na puno ng mga pagkain. Sensitibo ang damdamin ng mga babaeng nagdadalang tao at matagal naman na niyang nakasanayan na hindi siya mahal ni Davron, ngunit labis pa rin ang nararamdaman niyang lungkot ngayong gabi. Inangat niya ang kaniyang tingin sa orasan. Lumalalim na ang gabi at medyo malamig na ang mga pagkain na n

Tumatak kay Selene ang salitang "puta" na mula sa bibig mismo ni Davron. Namutla ang mukha ni Selene, namaga ang kanyang ulo, at ang mahahabang mga kuko ay mariing kumukurot sa kaniyang palad, gamit ang sakit upang mapanatili ang huling piraso ng pagiging disente. Marahil. Sa mga mata ni Davron, isa lamang syang klase ng tao na kayang gawin ang lahat para lang sa pera. Dalawang beses siyang huminga ng malalim at hindi intensyong depensahan ang sarili. "Medyo maluwag lang ang oras ko nitong mga nakaraan, at nagkataon na kumuha ako ng order." hindi gusto ni Selene na maging awkward ang mga bagay sa pagitan nila ni Davron kaya humakbang siya paatras. Hindi rin gusto ni Davron na gawin ni Selene ang mga ganoong walang katuturang mga bagay, "Anong klaseng tao si Francis Hidalgo, nagtanong ka man lang ba ng tungkol doon?" Walang imik si Selene. Pinilit siya ni Davron na iangat ang kanyang mga mata. Mabagsik ang lalaki at mariing nakatikom ang mga labi. "Wala kang alam." sambit ni