Matagumpay na pinirmahan ni Selene ang kontrata. Lasing na si Mr. Hidalgo nang maglakad ito palapit sa kaniyang tabi. "Miss Averilla, hinahangaan talaga kita. Pwede kitang ipakilala sa kahit anong proyekto sa susunod." Medyo pagewang-gewang na si Mr. Hidalgo kapag naglalakad. Pinagmasdan nito ang kagandahan na nasa ilalim ng liwanag at ang nito puso ay umaalon. Hindi maiwasan ni Mr. Hidalgo na lapitan si Selene para yakapin at gustong halikan. "Napakaganda mo talaga, Miss Averilla." Sumama ang pakiramdam ni Selene sa pinaghaling amoy ng alaka at sigarilyo at gusto niyang magsuka dahil dito. Itinulak ni Selene si Mr. Hidalgo nang makalapit ito sa kanya. Ginawa ito ni Mr. Hidalgo bilang isang libangan at lumapit pa lalo na may ngiti, hinawakan ang nito ang kamay ni Selene at tumangging bumitaw. "Miss Averilla, hindi madaling magsumikap sa Manila nang mag-isa. Malaki ang maitutulong ko sa iyo panigurado." Pagkatapos sabihin ang mga katagang iyon ay muli niyang hinalikan ang
Tumatak kay Selene ang salitang "puta" na mula sa bibig mismo ni Davron. Namutla ang mukha ni Selene, namaga ang kanyang ulo, at ang mahahabang mga kuko ay mariing kumukurot sa kaniyang palad, gamit ang sakit upang mapanatili ang huling piraso ng pagiging disente. Marahil. Sa mga mata ni Davron, isa lamang syang klase ng tao na kayang gawin ang lahat para lang sa pera. Dalawang beses siyang huminga ng malalim at hindi intensyong depensahan ang sarili. "Medyo maluwag lang ang oras ko nitong mga nakaraan, at nagkataon na kumuha ako ng order." hindi gusto ni Selene na maging awkward ang mga bagay sa pagitan nila ni Davron kaya humakbang siya paatras. Hindi rin gusto ni Davron na gawin ni Selene ang mga ganoong walang katuturang mga bagay, "Anong klaseng tao si Francis Hidalgo, nagtanong ka man lang ba ng tungkol doon?" Walang imik si Selene. Pinilit siya ni Davron na iangat ang kanyang mga mata. Mabagsik ang lalaki at mariing nakatikom ang mga labi. "Wala kang alam." sambit ni
Hindi nakinig si Davron sa kanya, tinawag nito ang katuling at inutusan ang driver na ilabas ang sasakyan. Hiniklat ni Selene ang manggas ng suot na damit ni Davron at pinilit ang sarili na magmukhang maayos, "Hindu na talaga natin kailangan pumunta ng ospital, tingin ko ay magkakaroon lang ako ng buwanang dalaw ulit." Sandaling nag-isip si Davron, "Bakit hindi ko maalala na nito ang magiging dalaw mo." Kahit na sa kontrata lang sila ikinasal, hindi sila superficial na mag-asawa. Isa lamang normal na lalaki si Davron na may normal na mga pangangailangan. Hindi ito madaling pasiyahin, at may ilan pang mga pagkakataon na nasasaktuhang may dalaw siya. "Hindi inasahan ni Selene na napakagaling ng memorya ni Davron. Bahagya niyang iniwas ang kanyang tinging kay Davron, hindi naglalakas loob na tingnan ng diretso sa mukha si Davron at pagsinungalingan. "Hindi naging accurate iyon nitong dalawang buwan." "Hmm." ani Davron, inunat nito ang kanyang kamay at inilapat ang palad sa noo ni
Nagtungo si Davron sa balcony para sagutin ang tawag. Sinundan ni Selene ng tingin ang matangkad at mapayat na likod ng lalaki, at tila mas kalmado ang kanyang mood ngayon kaysa sa inaasahan. Masyado silang malayo sa isa't isa, kaya hindi abot sa pandinig ni Selene ang sinabi ng lalaki sa kausap sa kabilang linya ng telepono.Ngunit malinaw niyang nakikita ang ekspresyon ni Davron sa tuwing nagsasalita ito. Unti-unting kumalma ang mga kilay ni Davron, bahagyang nakaangat ang sulok ng mga labi, at hindi magkamayaw ang ngiti, nagpaoakita ng kaunting kalambutan. Tahimik na iniwas ni Selene ang kanyang tingin. Mahigpit niyang dinakma ang kumot sa ilalim, at tila nadudurog at gumugulong ang kanyang puso. Pagkalipas ng ilang minuto ay tinapos na ni Davron ang tawag. Halatang masyadong mapag pasensya si Selene, ngunit hindi mapigilan ang mga salitang nais niyang sambitin ngayong gabi. Tiningala niya ang kaniyang ulo upang tignan si Davron gamit ang maliit niyang mukha at itinikom ang mga
Tahimik na sinabi ni Selene sa kaniyang sarili. Isa lang namang tasa ng kape iyon, hindi siya nito mapapatay. Gumawa si Selene ng dalawang tasa ng Amerikano na kale at dinala ang mga ito papasok sa opisina ng presidente. Nakaupo si Davron sa desk nito, kalmado ang mukha at nangangatwiran, walang pinagkaiba sa dati. Nakatupi ang manggas ng suot nitong damit ng dalawang beses, mapayat at maputi ang mga buto sa pulso ni Davron, at maganda rin naman ang palapulsuhan nito. May hawak itong ballpen sa pagitan ng mga daliri at tamad na umikot. Nasulyapan ni Selene si Tiara na nakaupo sa sofa. Nakasuot ito ng napaka-kaakit akit na pulang velvet na bestida ngayon, nakalugay ang kulot na buhok at nagniningning ang kagandahan. Napakatingkad ng kagandahan ni Tiara. Maselan ang features ng mukha nito, at puno ng alindog ang kanyang mga kilay at mata.Tamad na nakahiga si Tiara sa sofa sa loob ng opisina, habang nakataas ang mga paa sa hangin at mapaglarong ginagawa ang hugis isda na indayog,
Hindi hahayaan ni Selene na makigulo pa kay Tiara sa banyo kaya umikot siya umalis pagkatapos sabihin ang mga katagang iyon. Bago pa tuluyang makaalis si Selene ay hinarangan na ni Tiara ang dadaanan niya, pinagkrus ni Tiara ang mga braso at tumingin kay Selene nang may panglalait na ugali at ngumiti. "Mahal ka ba ni Davron?" magaan nitong tanong kay Selene. Tila binuhusan ng malamig na tubig ang katawan ni Selene ng ilang saglit. Mas may alam pa siya kaysa sa sinuman na hindi siya mahal ni Davron. Tanging pisikal na kasiyahan lamang sa kama ang nararamdaman ni Davron para sa kaniya. Para mapunan ang pangangailangan nito. Maaaring wala itong gaanong nararamdaman para kay Venice Romualdez at sa iba pa, marahil ay gusto ng lalaki ang kanilang mga mukha, o di kaya'y ay gusto nito ang kanilang mga personalidad. Lahat ng panandaliang relasyon, at leat mayroong awa kahit papaano. Ngunit para kay Selene, isa lamang siyang partner sa trabaho na natutupad ang kung anong nasa kontrata
Hindi naman walang halaga ang pagluha. Talagang wala lang halaga ang mga luha ni Selene para kay Davron. Akala ni Selene ay matigas na ang kanyang puso tulad ng isang bato at hindi tinatablan. Ngunit nakaramdam pa rin siya ng kaunting sakit sa kaniyang puso. Hindi naman ito isang matinding pananakit. Isang uri lang ng siksik at pinong sakit na tila isang hilera ng mga karayom ang dahan-dahang tumutusok. Napakalakas ng epekto niyon. Bahagya siyang hindi na makatayo dahil sa sakit na nararamdaman. Malalim na bumuga ng hininga si Selene, ginamit ang paghinga upang ayusin ang lubos na pabagu-bagong emosyon.Tahimik niyang sinara ang pinto ng opisina at bumalik sa opisina ng mga sekretarya. Inilapag niya ang mga dokumento sa lamesa na kailangang pirmahan at tinawag ang bagong intern na assistant, "Pumunta ka sa opisina ng presidente at idala mo itong mga dokumento kay Mr. Zalderriaga. Gagamitin na ang mga ito bukas." Partikular na natatakot ang assistant kay Mr. Zalderriaga. Kadalasan
Mabilis na uminit ang buong mukha ni Selene. Sa puso niya lang siya nagkakaroon ng lakas ng loob na tawaging asawa si Davron. Hindi siya nagkaroon ng pagkakataon na tawagin itong asawa ng may pagmamahal sa ibang oras maliban na lang kung sa harap ng mga magulang ni Davron. Kahit sa gabi, sa tuwing nagtatalik silang silang dalawa, tanging Mr. Zalderriaga lang ang kaya niyang itawag dito. Inuutusan itong mas maging banayad. Sa tuwing sila ay nasa kama, palaging naghihirap si Selene dahil kay Davron. Talagang masyadong malakas ang pwersa ng lalaki maging ang pagiging possessive nito. Gusto din nito na kontrolin ni Selene ang kanyang mga emosyon. Sa nagdaang mga taon, unti-unting nalalaman ni Selene na tila gustong gusto ni Davron ang nakakaawa niyang itsura kapag hindi niya kaya ultimo ang magsalita. Isang bagay na nakakatakot na nakagawian ni Davron. Pinakalma ni Selene ang kanyang sarili, "Alam ko." Pagkatapos putulin ang tawag ay maagang umalis si Selene sa kaniyang trabaho at u
Sa pagbabalik tanaw sa nakaraan, halos walang kahit ano na makakapagpasaya kay Selene. Ang tanging mga taon na nakakahinga siya ng maluwag ay panigurado ang carefree na labing anim o labimpitong taong gulang ng ibang tao. Ang kalagitnaan ng tag-araw noong siya ay pinakabata. Bukod sa mga gastusin sa pagpapagamot ng kanyang ina, wala na siyang ibang dapat pang ikalungkot. Araw-araw ay palihim niyang pinagmamasdan ang taong gusto niya. Matagal na naupo si Selene sa lounge chair sa ibaba ng kumpanya. Sobrang pagod talaga siya. May pagka-inip niyang tiningnan ang mga taong dumadaan. Karamihan sa kanila ay nagmamadaling magtrabaho. May mga batang nagpapakain ng mga kalapati sa parke sa tapat, at mga part-time na estudyante sa kolehiyo na nagbebenta ng mga bulaklak. Tulala na tinitigan ni Selene ang mga rosas sa kanilang mga kamay. Puno ng mga rosas ang likod bahay ng pamilya Zalderriaga. Ngunit ni isa ay walang para sa kanya. Pagod na tumayo si Selene at binalot ang sarili ng mahigpit ga
Natigilan si Selene dahil sa tanong at bahagyang nalito. Inangat niya ang kaniyang ulo at nakita ang ekspresyon ni Davron na talagang malungkot at hindi maipinta. Nasulyapan niya ang hindi gumagalaw na adam's apple niti, at ang mga kilay at mga mata, na noon ay palaging banayad, ay malamig at mabisyo. Medyo nanakit na ang baba ni Selene mula sa pagkurot ni Davron sa kanya, "Hindi." pabulong niyang sambit. Tumingin sa kanya si Davron nang may ngiti. "Secretary Averilla, pag-isipan mo munang mabuti bago ka magsalita." Nasalubong ni Selene ang malamig na mga mata ng lalaki at muling natigilan. Nagsimulang magduda si Selene kung talaga bang may nagawa siyang anumang bagay na ikababagsak ni Davron nitong mga nakaraang araw. Hindi naman niya binenta ang mga sikreto ng kumpanya. Hindi niya ibinunyg kahit isang salita tungkol sa itinerary tulad nokng mga babaeng nagpunta sa kumpanya para magtanong ng kinaroroonan ni Davron. Umiling si Selene bilang pagsang-ayon, "Hindi, Mr. Zalderria
Ang pinakamalalim na impresyon ni Davron kay Selene ay ang talagang pagiging masunurin at matino nito. Mukhang wala naman itong gagawin para mapahiya siya. Ngunit madali para sa isang lalaki at isang babae na aksidenteng magkagulo. May panunuya si Davron sa kanyang mga labi, at ang kanyang mga mata ay malamig na walang katulad. Sa sandaling ito, talagang galit na galit siya. Talagang hindi siya masaya na maaaring buntis nga si Selene. Ang dahilan kung bakit hindi nagduda si Davron na ang posibleng bata na ito ay sa kanya ay dahil sa gumagawa siya ng mga hakbang bawat oras. Hindi rin niya gustong painumin si Selene ng gamot, tutal hindi naman ito nakakabuti sa kalusugan ni Selene. Noon lang na nawalan ng kontrol si Selene. Pinaalalahanan din Davron si Selene na uminom ng gamot pagkatapos. At hindi naman tipo ng isang tao si Selene na nalilito. Sa kabaligtaran ay napakatalino ni Selene. Hindi siya gagawa ng ganoong klase ng katangahan. Pag-aari niya ang kaniyang katawan. Kung hin
Masyadong nalito si Selene sa biglaang inasta ni Davron. Lihim siyang tumakbo palapit sa mga katulong para magtanong, "May nagpunta ba dito sa bahay ngayon?" "Wala naman pong nagpunta, Young Madam." Mas lalo pang nagtaka si Selene. Matapos itong pag-isipang mabuti, inuri ni Selene ang pabagu-bagong ugali ni Davron bilang isang pasulput-sulpot na estado. Sa kabutihang palad ay kalmado naman si Davron sa halos lahat ng oras. Inaantok na ngayon si Selene at wala ng lakas pa na hulaan kung ano ang iniisip ni Davron. Umakyat siya sa ikalawang palapag ng bahay at nakatulog kaagad pagkahawak niya palang sa unan. Hindi pa rin nagigising si Selene nang mag-oras na para sa hapunan, nanatili siyang nakabalot sa quilt. Tumingin si Davron sa bakanteng upuan sa hapag nang may istriktong mukha, "Nasaan ang young madam ninyo?" "Mukhang hindi pa po siya bumababa pagkatapos niyang umakyat sa taas." "Tawagin mo siya." ani Davron. Hindi nakayanan ni Madam Zalderriaga ang hindi istriktong m
Nakinig si Gianne sa depress na boses ni Selene at nakaramdam ng bahagyang pighati para dito. "Selene, pupunta ako sa ospital para hanapin ka at imbitahan ka sa hapunan, para naman maisantabi mo iyang mga hindi masasayang bagay sa paligid mo." "Okay." masunuring saad ni Selene. Matapos ibaba ang telepono, nagpatuloy lang si Selene na maupo sa loob ng kotse at nakatitig sa kawalan. Marahil ay iniisip na niya kung ano ang magiging resulta sa oras na sinabi niya kay Davron ang tungkol sa kaniyang pagbubuntis sa personal. Walang labis na pananabik si Davron na magpakasal. Hindi niyo inisip n ang kasal ay isang sagrado at maganda. Noong nakaraang taon noong New Year, maraming bisita ang dumating sa pamilya Zalderriaga. Katatapos lang manganak ng pinsan ni Davron ng isang magandang anak na babae na napaka-cute ng hitsura. Bilog at malambot na maliit ang mukha, maputi at malambot na balat, itim na kulay ng mata, at mga mata na nagmamasid sa paligid. Ayaw pa ngang bumitaw ng
Nanatili si Selene sa loob ng sasakyan ng mahabang. Idinukdok niya ang kaniyang ulo sa manibela habang mahigpit na ikinukuyom ang kanyang mga daliri, tahimik lang siya roon na tila isang pipi. Ilang beses tumubog ang kanyang telepono dahil sa tawag, ngunit hindi ito binibigyang pansin ni Selene. Pagkatapos ng mahabang oras, dahan dahan siyang umapos ng upo at binuksan ang bintana ng sasakyan upang makahinga ng ilang sandali. Ilang minuto ang lumipas nang unti-unting tumatag ang kanyang emosyon. Kinuha ni Selene ang kanyang telepono mula sa kanyang bag. Basically, lahat ng mga tawag na kanyang natanggap ay mula kay Gianne Novelo. Kakabalik lang ni Gianne sa Pilipinas ilang araw na ang nakalipas, "Selene! Bakit hindi mo sinasagot ang mga tawag ko?" Huminga ng malalim si Selene, "Naging abala lang ako ngayon." aniya. Pinakinggan ni Gianne ang bahagyang namamaos na boses ni Selene at naramdaman niyang tila may mali, "Ano bang nangyayari sa iyo? Inaabuso ka na naman ba ng Mr.
Hindi maaaring maging kasing kapal ni Davron si Selene, nanatili si Selene na nakatayo roon nang hindi gumagalaw. Ngumiti si Davron sa kanya, "Ayaw mong manganak?" Mukhang maganda ang mood ng lalaki ngayon, at ang dahan-dahang nakakarelaks na mga kilay ay puno ng katamaran, "Selene, kailangan mong manganak kahit na ayaw mo." Medyo nainis si Selene. Kaswal lang na nagbibiro si Davron, hindi iniisip kung seseryosohin ba ito ni Selene. Doble ang laki ng kama ng masters bedroom kaysa sa kama na nasa guest room. Sapat ang laki ng kama na nasa gitna para sa apat na katao. Wala pa rin sa huwisyo si Selene nang itulak siya pahiga sa kama pagkatapos ng nakakahilo na spell. Bigla ay nanumbalik sa kaniyang alaala ang paalala sa kanya ng doktor at tinakpan ang kanyang tiyan, "Davron, anong ginagawa mo?" Hinalikan ni Davron ang ibaba ng kanyang tainga, "Ikaw" bulgar nitong sabi. Pilit na inilagay ni Davron ang mga kamay ni Selene sa kaniyang baywang at ang trouser na suot ay nagp
Hindi kayang tanggapin ni Selene ang biro, ngunit mas pipiliin niyang seryosohin ang mga bagay bagay. Pinaglalaruan siya ng kanyang pride, at kailangan niyang isalba ang sariling mukha sa harap ni Davron. "Wala naman akong inakit na iba." taimtim niyang paliwanag, salita sa salita. Inangat ni Davron ang kanyang mga kilay, at idiin ang mga daliri sa manipis at makinis na balat ni Selene. Nag-iwan ng kaunting pulang marka nang bahagya niya itong idiin lalo. "Sinabi sa akin ni Hendrix na gusto ka niya." ani Davron. Magaan niya itong sinabi. Sinubukan ni Selene na maghanao ng kahit anong senyales ng hindi pagiging masaya o pag-aalala sa mukha ni Davron. Sa kasamaang palad, wala ang lahat ng iyon doon. Walang pakialam si Davron sa bagay na ito. Yumuko si Selene, "Hindi ko siya kilala." "Isa pa, napakaraming babaeng pinagkakatiwalaan ni Mr. Cojuangco, kaya baka gusto niya ang karamihan sa kanila." dagdag ni Selene, tinitiis ang hindi pagiging komportable. Nanatiling nak
Pakiramdam ni Hendrix ay napaka-tqnga ng mga salitang kanyang sinabi pagkatapos magsalita. Ngunit mas kalmado ang reaksyon ni Davron kaysa sa kanyang inaasahan. Inangat ni Davron ang talukap ng mga mata. "May maganda kang taste, kung ganoon." kalmado nitong komento. Natural na maganda ang itsura ni Secretary Averilla at may magandang hubog ng katawan. May ganda siyang itsura at edukasyon, magandang ugali at maamo ang pagkatao. Marami siyang pakinabang si Selene. Nagluluto din siya ng masasarap na pagkain. Iniisip ni Davron na talagang normal para sa isang lalaki ang magkagusto sa isang babaeng tulad ni Secretary Averilla.Kalmado at payapa pa rin ang mga kilay ni Davron, "Kung ganoon ay uutusan ko na lang ang driver na maghatid sa kaniya pauwi. "Hindi napigilan ni Hendrix na mapabuntong-hininga sa kanyang puso, isa talagang malamig na hayop si Davron Zalderriaga. Noong nag-aaral pa ito ay lubusan na nitong ipinatupad ang salitang wala