Matagumpay na pinirmahan ni Selene ang kontrata. Lasing na si Mr. Hidalgo nang maglakad ito palapit sa kaniyang tabi. "Miss Averilla, hinahangaan talaga kita. Pwede kitang ipakilala sa kahit anong proyekto sa susunod." Medyo pagewang-gewang na si Mr. Hidalgo kapag naglalakad. Pinagmasdan nito ang kagandahan na nasa ilalim ng liwanag at ang nito puso ay umaalon. Hindi maiwasan ni Mr. Hidalgo na lapitan si Selene para yakapin at gustong halikan. "Napakaganda mo talaga, Miss Averilla." Sumama ang pakiramdam ni Selene sa pinaghaling amoy ng alaka at sigarilyo at gusto niyang magsuka dahil dito. Itinulak ni Selene si Mr. Hidalgo nang makalapit ito sa kanya. Ginawa ito ni Mr. Hidalgo bilang isang libangan at lumapit pa lalo na may ngiti, hinawakan ang nito ang kamay ni Selene at tumangging bumitaw. "Miss Averilla, hindi madaling magsumikap sa Manila nang mag-isa. Malaki ang maitutulong ko sa iyo panigurado." Pagkatapos sabihin ang mga katagang iyon ay muli niyang hinalikan ang
Tumatak kay Selene ang salitang "puta" na mula sa bibig mismo ni Davron. Namutla ang mukha ni Selene, namaga ang kanyang ulo, at ang mahahabang mga kuko ay mariing kumukurot sa kaniyang palad, gamit ang sakit upang mapanatili ang huling piraso ng pagiging disente. Marahil. Sa mga mata ni Davron, isa lamang syang klase ng tao na kayang gawin ang lahat para lang sa pera. Dalawang beses siyang huminga ng malalim at hindi intensyong depensahan ang sarili. "Medyo maluwag lang ang oras ko nitong mga nakaraan, at nagkataon na kumuha ako ng order." hindi gusto ni Selene na maging awkward ang mga bagay sa pagitan nila ni Davron kaya humakbang siya paatras. Hindi rin gusto ni Davron na gawin ni Selene ang mga ganoong walang katuturang mga bagay, "Anong klaseng tao si Francis Hidalgo, nagtanong ka man lang ba ng tungkol doon?" Walang imik si Selene. Pinilit siya ni Davron na iangat ang kanyang mga mata. Mabagsik ang lalaki at mariing nakatikom ang mga labi. "Wala kang alam." sambit ni
Hindi nakinig si Davron sa kanya, tinawag nito ang katuling at inutusan ang driver na ilabas ang sasakyan. Hiniklat ni Selene ang manggas ng suot na damit ni Davron at pinilit ang sarili na magmukhang maayos, "Hindu na talaga natin kailangan pumunta ng ospital, tingin ko ay magkakaroon lang ako ng buwanang dalaw ulit." Sandaling nag-isip si Davron, "Bakit hindi ko maalala na nito ang magiging dalaw mo." Kahit na sa kontrata lang sila ikinasal, hindi sila superficial na mag-asawa. Isa lamang normal na lalaki si Davron na may normal na mga pangangailangan. Hindi ito madaling pasiyahin, at may ilan pang mga pagkakataon na nasasaktuhang may dalaw siya. "Hindi inasahan ni Selene na napakagaling ng memorya ni Davron. Bahagya niyang iniwas ang kanyang tinging kay Davron, hindi naglalakas loob na tingnan ng diretso sa mukha si Davron at pagsinungalingan. "Hindi naging accurate iyon nitong dalawang buwan." "Hmm." ani Davron, inunat nito ang kanyang kamay at inilapat ang palad sa noo ni
Nagtungo si Davron sa balcony para sagutin ang tawag. Sinundan ni Selene ng tingin ang matangkad at mapayat na likod ng lalaki, at tila mas kalmado ang kanyang mood ngayon kaysa sa inaasahan. Masyado silang malayo sa isa't isa, kaya hindi abot sa pandinig ni Selene ang sinabi ng lalaki sa kausap sa kabilang linya ng telepono.Ngunit malinaw niyang nakikita ang ekspresyon ni Davron sa tuwing nagsasalita ito. Unti-unting kumalma ang mga kilay ni Davron, bahagyang nakaangat ang sulok ng mga labi, at hindi magkamayaw ang ngiti, nagpaoakita ng kaunting kalambutan. Tahimik na iniwas ni Selene ang kanyang tingin. Mahigpit niyang dinakma ang kumot sa ilalim, at tila nadudurog at gumugulong ang kanyang puso. Pagkalipas ng ilang minuto ay tinapos na ni Davron ang tawag. Halatang masyadong mapag pasensya si Selene, ngunit hindi mapigilan ang mga salitang nais niyang sambitin ngayong gabi. Tiningala niya ang kaniyang ulo upang tignan si Davron gamit ang maliit niyang mukha at itinikom ang mga
Tahimik na sinabi ni Selene sa kaniyang sarili. Isa lang namang tasa ng kape iyon, hindi siya nito mapapatay. Gumawa si Selene ng dalawang tasa ng Amerikano na kale at dinala ang mga ito papasok sa opisina ng presidente. Nakaupo si Davron sa desk nito, kalmado ang mukha at nangangatwiran, walang pinagkaiba sa dati. Nakatupi ang manggas ng suot nitong damit ng dalawang beses, mapayat at maputi ang mga buto sa pulso ni Davron, at maganda rin naman ang palapulsuhan nito. May hawak itong ballpen sa pagitan ng mga daliri at tamad na umikot. Nasulyapan ni Selene si Tiara na nakaupo sa sofa. Nakasuot ito ng napaka-kaakit akit na pulang velvet na bestida ngayon, nakalugay ang kulot na buhok at nagniningning ang kagandahan. Napakatingkad ng kagandahan ni Tiara. Maselan ang features ng mukha nito, at puno ng alindog ang kanyang mga kilay at mata.Tamad na nakahiga si Tiara sa sofa sa loob ng opisina, habang nakataas ang mga paa sa hangin at mapaglarong ginagawa ang hugis isda na indayog,
Hindi hahayaan ni Selene na makigulo pa kay Tiara sa banyo kaya umikot siya umalis pagkatapos sabihin ang mga katagang iyon. Bago pa tuluyang makaalis si Selene ay hinarangan na ni Tiara ang dadaanan niya, pinagkrus ni Tiara ang mga braso at tumingin kay Selene nang may panglalait na ugali at ngumiti. "Mahal ka ba ni Davron?" magaan nitong tanong kay Selene. Tila binuhusan ng malamig na tubig ang katawan ni Selene ng ilang saglit. Mas may alam pa siya kaysa sa sinuman na hindi siya mahal ni Davron. Tanging pisikal na kasiyahan lamang sa kama ang nararamdaman ni Davron para sa kaniya. Para mapunan ang pangangailangan nito. Maaaring wala itong gaanong nararamdaman para kay Venice Romualdez at sa iba pa, marahil ay gusto ng lalaki ang kanilang mga mukha, o di kaya'y ay gusto nito ang kanilang mga personalidad. Lahat ng panandaliang relasyon, at leat mayroong awa kahit papaano. Ngunit para kay Selene, isa lamang siyang partner sa trabaho na natutupad ang kung anong nasa kontrata
Hindi naman walang halaga ang pagluha. Talagang wala lang halaga ang mga luha ni Selene para kay Davron. Akala ni Selene ay matigas na ang kanyang puso tulad ng isang bato at hindi tinatablan. Ngunit nakaramdam pa rin siya ng kaunting sakit sa kaniyang puso. Hindi naman ito isang matinding pananakit. Isang uri lang ng siksik at pinong sakit na tila isang hilera ng mga karayom ang dahan-dahang tumutusok. Napakalakas ng epekto niyon. Bahagya siyang hindi na makatayo dahil sa sakit na nararamdaman. Malalim na bumuga ng hininga si Selene, ginamit ang paghinga upang ayusin ang lubos na pabagu-bagong emosyon.Tahimik niyang sinara ang pinto ng opisina at bumalik sa opisina ng mga sekretarya. Inilapag niya ang mga dokumento sa lamesa na kailangang pirmahan at tinawag ang bagong intern na assistant, "Pumunta ka sa opisina ng presidente at idala mo itong mga dokumento kay Mr. Zalderriaga. Gagamitin na ang mga ito bukas." Partikular na natatakot ang assistant kay Mr. Zalderriaga. Kadalasan
Mabilis na uminit ang buong mukha ni Selene. Sa puso niya lang siya nagkakaroon ng lakas ng loob na tawaging asawa si Davron. Hindi siya nagkaroon ng pagkakataon na tawagin itong asawa ng may pagmamahal sa ibang oras maliban na lang kung sa harap ng mga magulang ni Davron. Kahit sa gabi, sa tuwing nagtatalik silang silang dalawa, tanging Mr. Zalderriaga lang ang kaya niyang itawag dito. Inuutusan itong mas maging banayad. Sa tuwing sila ay nasa kama, palaging naghihirap si Selene dahil kay Davron. Talagang masyadong malakas ang pwersa ng lalaki maging ang pagiging possessive nito. Gusto din nito na kontrolin ni Selene ang kanyang mga emosyon. Sa nagdaang mga taon, unti-unting nalalaman ni Selene na tila gustong gusto ni Davron ang nakakaawa niyang itsura kapag hindi niya kaya ultimo ang magsalita. Isang bagay na nakakatakot na nakagawian ni Davron. Pinakalma ni Selene ang kanyang sarili, "Alam ko." Pagkatapos putulin ang tawag ay maagang umalis si Selene sa kaniyang trabaho at u
Mga basang patak ng tubig ang nakasabit sa mga pilikmata ni Selene. Itinaas niya ang kanyang mga pilikmata gamit ang nanginginig na mga kamay. Sa pamamagitan ng malinaw na ambon, halos hindi niya makita ang ekspresyon sa mukha niya. Malamig siya at tila sobrang malayo at magalang.Katulad ng sinabi niya sa kanya, magalang siya.Pero matagal nang nakikita ni Selene ang tunay na pagkatao ni Davron. Mukhang mabait at kalmado siya sa panlabas, pero sa totoo lang, hindi niya gusto na labanan ng iba ang anumang desisyon na kanyang ginagawa. Kailangan niyang kontrolin ang lahat ng bagay nang mahigpit sa kanyang palad at hindi kailanman pahintulutan ang anumang bagay na makatakas sa kanyang kontrol.Naramdaman ni Selene na malamig ang buong katawan niya. Mahigpit niyang niyakap ang kanyang basang katawan at bahagyang nanginginig. "Lumabas ka na muna, gagawin ko ito nang mag-isa." saad niya na may namamaos na boses. Ibinaba ni Davron ang kanyang mga mata at kalmadong sinuri ang buong katawa
Hindi alam ni Selene kung bakit bigla na lang nagwawala si Davron. Naipit siya sa sofa at halos hindi na makagalaw.Ang mga mata ni Davron ay kasing lamig ng yelo, parang mga pako na nakabaon sa kanyang mukha. Sinuri niya ang kanyang mukha, pulgada por pulgada, hindi binibitawan ang kahit na anong bakas. Nang makita niyang tahimik lang siya, nagkaroon ng kaunting galit sa kanyang mga mata.Medyo natatakot si Selene sa kanya kapag ganito. Ang pagtakas ay mas nagdulot ng hindi pagsang-ayon sa lalaki. Hinila nito ang buhok niya at marahas na hinila siya pabalik. "Magsalita ka." saad nito. Hindi sigurado si Selene kung ang "lalaki" na tinutukoy ni Davron ay ang kanyang tiyuhin o si Attorney Sanchez.Ayaw niyang malaman ni Davron na nakakulong ang kanyang tiyuhin, at mas lalong ayaw din niyang malaman nito ang tungkol kay Attorney Sanchez.Kahit na wala namang nararamdaman si Davron sa kanya ay medyo sensitibo siya sa bagay na ito.Ayaw niyang masyadong lumapit siya sa mga lalaking hin
Akala ni Selene na dinala siya ni Davron sa Iloilo dahil kailangan siya sa trabaho, pero sa pagkakataong ito, pinatira lang siya sa hotel. Hindi niya kailangan ihanda ang mga dokumento, at hindi rin siya dinala sa meeting.Nag-enjoy naman si Selene sa kanyang bakasyon at hindi nababagot.Napakaaga nagising ni Davron kinaumagahan. Parang may pampatulog ang gamot para sa sakit na ininom niya kagabi. Parang hindi siya makapunta sa umaga. Nanginginig ang kanyang ulo. Parang naramdaman niyang tumayo ito, pero hindi niya maimulat ang kanyang mga mata.Bago umalis, parang yumuko ang lalaki at hinalikan ang kanyang mga labi, at bumulong sa kanyang tainga, na hilingin sa kanya na manatili sa hotel at huwag maglakad-lakad.Hindi naman ganun kamasunurin si Selene, at wala talagang pakialam si Davron sa ginagawa niya araw-araw.Ang tiyuhin ni Selene ay nagsisilbi pa rin ng kanyang sentensya at isang taon na lang ang natitira.Nag-set siya ng appointment sa abogado na namamahala sa kaso ng kanya
Hindi matanggap ni Selene na sinabi ni Davron kay Tiara ang tungkol sa kanyang sugat. Para bang wala lang sa kanya ang nararamdaman niya. Pinigilan ni Selene ang kanyang hininga at hindi makapaglabas ng sama ng loob. Kinuyom niya ang kanyang mga ngipin at piniling manahimik. Isang makapal na usok ang tumaas sa kotse, at ang amoy ng tabako ay mapait. Inilahad ni Davron ang kanyang kamay, pinindot ang kanyang hinlalaki sa balat ni Selene, at pinihit ang kanyang mukha gamit ang isang puwersang hindi gaanong gaanong o mabigat. Parang pinipilit niyang tingnan siya at harapin. Nakita niya ang pulang mata at maputlang kutis ni Selene, at tahimik niyang nilunok ang masasakit na salitang nasa bibig niya. "Secretary Averilla, ayaw mo ba talaga kay Tiara?" "Hindi naman," sagot ni Selene. Pakiramdam niya ay sayang lang na gugugulin ang kanyang emosyon sa isang taong hindi naman karapat-dapat. "Pero ayaw ko talaga siyang makita. Sa tingin ko, makikita naman ni Mr. Zalderriagaiyon. Siguro
Nalaman lang ni Tiara ang pagbubuntis ni Selene matapos niyang suholin niya ang doktor. Pagbalik ni Tiara sa Pilipinas ay nalaman niyang si Selene ang pinakasalan ni Davron, at halos madurog ang mga ngipin niya sa galit. Bakit kailangang siya pa? Parang multo na nakasunod sa kanya. Narinig ni Tiara na isang buwan at kalahati nang hindi pumapasok sa trabaho si Selene, at alam niyang may mali. Anong klase bang sakit ang nangangailangan ng ganito katagal na leave? Tinatanong din niya si Davron tungkol dito. Hindi naman siya hangal. Parang wala lang siyang sinabi at ginamit ang pangalan ng sekretarya ni Davron, pero hindi siya sinagot nito. Kaya nag-imbestiga si Tiara at gumastos ng malaking halaga para malaman kung saang ospital nagpapa-check up si Selene. Wala sa mundo na hindi mabibili ng pera. Hindi niya inaasahan na buntis pala si Selene. "Ano pa ang silbi ng pag-angkin mo sa titulo ng asawa mo?" Wala sa sarili na nagpunas ng kamay si Tiara, at idiniin, "Huwag kang magsisisi sa
Malamig ang naging reaksiyon ni Selene. Walang emosyon na nakita sa mukha niya nang marinig niya ang tungkol kay Tiara.Pero ayaw niya talagang makita ito. "Mr. Zalderriaga, kaya mo bang pumunta mag-isa sa airport? Mukhang walang silbi kung sumama pa ako."Hinawakan ni Davron ang kamay niya ng walang sinabi. "Magkasama tayong pupunta. Sakto lang para sa hapunan."Magkalapit sila. Hindi siya gumagamit ng pabango, at may mahinang amoy ng damo at kahoy sa katawan niya, medyo mapait at medyo matapang.Karamihan sa oras, mahina siyang nagsasalita, walang gaanong pataas-baba.Habang nasa biyahe, nakatingin si Selene sa langit na unti-unting nagdidilim sa labas ng bintana. Inalis niya ang lahat sa isip niya at hindi na nag-abalang mag-isip ng kahit ano.Dinala siya ni Davron sa isang restaurant na hindi kalayuan sa airport.Hindi ito mukhang isang restaurant na bukas sa publiko.Tahimik na luho, pribadong piging.Nasa daan pa rin sina Adam at Tiara. Nagsalin ng isang baso ng maligamgam na
Hind nai nagulat si Davron. Kahit na napakaganda ni Selene, masyadong mahiyain siya at parang isang napakamasunuring babae. Hindi niya magawang sabihin nang malakas kahit na may gusto siyang tao, at itinatago lang ito sa kanyang puso.Hinila niya ang sulok ng kanyang bibig, "Sayang naman." basta na lang niyang sabi. Mahigpit na hinawakan ni Selene ang sticky note sa kanyang kamay. Ang dilaw na papel ay puno ng mga iniisip ng isang batang babae na nagmamahal. Ngayon, nagagalak lang siya na hindi niya magawang isulat ang pangalan niya dito, at maingat lang na pinalitan ito ng isang abbreviation.——DVZ.Pati ang abbreviation niya ay nakatago sa ilalim ng papel.Ibinaba ni Selene ang kanyang ulo, medyo nalulungkot ang kanyang boses, "Wala namang dapat pagsisihan."Tiningnan siya ni Davron. Pinisil ng dalaga ang kanyang mga labi at ibinaba ang kanyang mga pilikmata. Parang malungkot siya. Hindi mahirap hulaan na sigurado siyang gusto niya ang batang lalaki. Maraming taon na ang l
Hindi alam ni Selene kung ano na ang relasyon nila ni Davron. Hindi sila pwedeng ituring na nagde-date, pero wala namang ibang tao sa paligid.Nagmamaneho si Davron pagkatapos ay tinanong nito ang address.Nag-alinlangan sandali si Selene, at tahimik na binigay ang address ng Calle Real. Matagal na siyang hindi nakakabalik doon. Mabilis ang tibok ng kanyang puso. Habang tinitingnan ang hindi pamilyar na tanawin sa labas ng bintana ng sasakyan, "Bagalan mo naman. Sa may pasukan lang ng eskinita pwedeng mag-park ng sasakyan." hindi niya maiwasang sabihin. Itinaas ni Davron ang kamay niya at hinaplos ang kanyang buhok. Mukhang mas masaya siya ngayon kaysa kagabi. "Hmm." lang ang sinagot nito. Hindi niya alam kung ano ang naalala, mahina siyang tumawa, bahagyang nakataas ang kanyang makitid at magagandang mga mata sa dulo. Ang kanyang taimtim na ngiti ay medyo nakakaakit, parang soro. "Sabi ni Tiara noon na sobrang nagpapalusog ang tubig at lupa sa Iloilo, at tama nga siya." sa
Biglang nawala ang pagmamahal at pagnanasa sa mga mata ni Davron.Dahan-dahan siyang lumayo at lumabas.Nawala rin ang nakaka-suffocate na pakiramdam sa likod ni Selene. Sinabi niya ito nang walang ibang kahulugan, isang kalmadong pagpapahayag lang ng katotohanan.Sa transaksyong ito ay magkaiba na ang posisyon nila.Si Davron ang may nangingibabaw na posisyon. Siya ang nagsimula ng transaksyon, at siya rin ang gumawa ng lahat ng patakaran. Siya ang may huling salita sa lahat.Hindi mahalaga ang kanyang mga iniisip. Bakit dapat pa bang mag-alala si Davron tungkol sa pagbubuntis ni Selene? Hindi na, 'no. Tulad ng sinabi niya noong nakaraang pagkakataon, sa huli ay ang sarili nitong katawan ang inaabuso niya, at hindi siya lalaban sa kanyang sarili.Kumurap si Selene, "Davron, gusto mo pa bang ituloy?"Kung hindi ay matutulog na siya.Talagang inaantok na kasi siya.Matapos ang mahabang sandali, narinig niya ang boses ni Davron. Ang malamig at mahinahon na boses niti ay medyo walang