All Chapters of Contract Marriage: Tied With The Ruthless Billionaire: Chapter 11 - Chapter 20

Hindi nakinig si Davron sa kanya, tinawag nito ang katuling at inutusan ang driver na ilabas ang sasakyan. Hiniklat ni Selene ang manggas ng suot na damit ni Davron at pinilit ang sarili na magmukhang maayos, "Hindu na talaga natin kailangan pumunta ng ospital, tingin ko ay magkakaroon lang ako ng buwanang dalaw ulit." Sandaling nag-isip si Davron, "Bakit hindi ko maalala na nito ang magiging dalaw mo." Kahit na sa kontrata lang sila ikinasal, hindi sila superficial na mag-asawa. Isa lamang normal na lalaki si Davron na may normal na mga pangangailangan. Hindi ito madaling pasiyahin, at may ilan pang mga pagkakataon na nasasaktuhang may dalaw siya. "Hindi inasahan ni Selene na napakagaling ng memorya ni Davron. Bahagya niyang iniwas ang kanyang tinging kay Davron, hindi naglalakas loob na tingnan ng diretso sa mukha si Davron at pagsinungalingan. "Hindi naging accurate iyon nitong dalawang buwan." "Hmm." ani Davron, inunat nito ang kanyang kamay at inilapat ang palad sa noo ni

Tahimik na sinabi ni Selene sa kaniyang sarili. Isa lang namang tasa ng kape iyon, hindi siya nito mapapatay. Gumawa si Selene ng dalawang tasa ng Amerikano na kale at dinala ang mga ito papasok sa opisina ng presidente. Nakaupo si Davron sa desk nito, kalmado ang mukha at nangangatwiran, walang pinagkaiba sa dati. Nakatupi ang manggas ng suot nitong damit ng dalawang beses, mapayat at maputi ang mga buto sa pulso ni Davron, at maganda rin naman ang palapulsuhan nito. May hawak itong ballpen sa pagitan ng mga daliri at tamad na umikot. Nasulyapan ni Selene si Tiara na nakaupo sa sofa. Nakasuot ito ng napaka-kaakit akit na pulang velvet na bestida ngayon, nakalugay ang kulot na buhok at nagniningning ang kagandahan. Napakatingkad ng kagandahan ni Tiara. Maselan ang features ng mukha nito, at puno ng alindog ang kanyang mga kilay at mata.Tamad na nakahiga si Tiara sa sofa sa loob ng opisina, habang nakataas ang mga paa sa hangin at mapaglarong ginagawa ang hugis isda na indayog,

Hindi naman walang halaga ang pagluha. Talagang wala lang halaga ang mga luha ni Selene para kay Davron. Akala ni Selene ay matigas na ang kanyang puso tulad ng isang bato at hindi tinatablan. Ngunit nakaramdam pa rin siya ng kaunting sakit sa kaniyang puso. Hindi naman ito isang matinding pananakit. Isang uri lang ng siksik at pinong sakit na tila isang hilera ng mga karayom ​​ang dahan-dahang tumutusok. Napakalakas ng epekto niyon. Bahagya siyang hindi na makatayo dahil sa sakit na nararamdaman. Malalim na bumuga ng hininga si Selene, ginamit ang paghinga upang ayusin ang lubos na pabagu-bagong emosyon.Tahimik niyang sinara ang pinto ng opisina at bumalik sa opisina ng mga sekretarya. Inilapag niya ang mga dokumento sa lamesa na kailangang pirmahan at tinawag ang bagong intern na assistant, "Pumunta ka sa opisina ng presidente at idala mo itong mga dokumento kay Mr. Zalderriaga. Gagamitin na ang mga ito bukas." Partikular na natatakot ang assistant kay Mr. Zalderriaga. Kadalasan

Namamanhid kalooban ni Selene, ngunit maswerte pa rin dahil malamlam ang ilaw sa kinaroroonan nila. Walang sinuman ang makakakita sa namumutla niyang mukha. Bahagyang hindi nakontrol na nanginig ang buong katawan niya. Kahit na mukhang hindi nagbago ang kanyang ekspresyon, mahigpit p rin na hinawakan ng hinlalaki ni Selene ang kamay ni Davron na para bang ito ang makakasalba sa kanya mula sa sitwasyon na iyon. Ngunit may pakialam nga ba si Davron? Biglang nanlamig ang buong katawan ni Selene. Nagnitngit ang kanyang mga ipin dahil sa nakakapanindig balahibong lamig na kaniyang naramdaman. Nanatiling tahimik na mahinahon ang ibang mga kasama roon, hindi man lang magsasabi ng kahit anong salita. Sino nga ba ang kayang manghula kung ano ang iniisip ni Mr. Zalderriaga? Marahil ay totoo o hindi ang naging tunog ng mga katagang iyon. Madilim at malalim ang mga mata ni Davron, hindi mawari. Nakapikit ang magagandang mga mata ng lalaki h

Hindi kayang tanggapin ni Selene ang biro, ngunit mas pipiliin niyang seryosohin ang mga bagay bagay. Pinaglalaruan siya ng kanyang pride, at kailangan niyang isalba ang sariling mukha sa harap ni Davron. "Wala naman akong inakit na iba." taimtim niyang paliwanag, salita sa salita. Inangat ni Davron ang kanyang mga kilay, at idiin ang mga daliri sa manipis at makinis na balat ni Selene. Nag-iwan ng kaunting pulang marka nang bahagya niya itong idiin lalo. "Sinabi sa akin ni Hendrix na gusto ka niya." ani Davron. Magaan niya itong sinabi. Sinubukan ni Selene na maghanao ng kahit anong senyales ng hindi pagiging masaya o pag-aalala sa mukha ni Davron. Sa kasamaang palad, wala ang lahat ng iyon doon. Walang pakialam si Davron sa bagay na ito. Yumuko si Selene, "Hindi ko siya kilala." "Isa pa, napakaraming babaeng pinagkakatiwalaan ni Mr. Cojuangco, kaya baka gusto niya ang karamihan sa kanila." dagdag ni Selene, tinitiis ang hindi pagiging komportable. Nanatiling nak