Sa high school ay isang anak ng tadhana si Davron, ngunit si Selene ay halos walang pakiramdam ng pagkakaroon sa mataas na paaralan. Tila isa lamang siyang dumadaan sa kwento, tahimik na pinanunuod ang nakakabighani na lalaking bida at ang kanyang mahal na babaeng bida, at ang matamis na kwento ng pag-ibig.
Ilang taon nga ba niyang lihim na gusto si Davron? Hindi na niya masyadong matandaan.
Nang mag-propose sa kaniya si Davron, minsan na niyang inisip na nagkakaroon siya ng isang magandang panaginip na kaya siyang gisingin anumang oras.
Sa buong tatlong taon sa high school.
Tanging anim na salita lamang ang sinabi ni Selene sa kanya.
"Hello."
"Ako nga pala si Selene."
Hindi matandaan ni Davron na sila ay mag-kaklase noong sila ay high school, ni hindi nito maalala na nagsikap siya ng husto para tumayo sa harap nito at kausapin siya.
Umupo si Selene sa kama. Nakapatay na ang mga ilaw sa kwarto, at ito ay napakadilim.
Hindi niya maiwasan na hawakan ang kanyang tiyan. Napakahirap isipin na mayroon nang isang bata dito.
Ang anak nila ni Davron.
Pero hindi niya matitiyak.
Nagkakaroon din ng mga kamalian na hindi tumpak ang mga pregnancy test sticks.
Hindi nagkaroon ng oras si Selene nitong mga araw na magpunta sa ospital sa magpa-check up. Nagplano siya na bumili ng ilang pregnancy test sticks ng iba ibang brand bukas at subukan ang lahat ng iyon.
Kung hindi siya buntis, talagang ayos lang iyon.
Isang sakit sa ulo ang pagbubuntis.
Alam niya na hindi gusto ni Davron ang anumang bagay na wala sa kaniyang kontrol.
Palaging nagsusuot si Davron ng condom bago makipagtalik sa kanya, maliban sa isang hindi inaasahang aksidente noong nakaraang buwan.
Ito ay talagang sandali ng kalituhan.
Hindi nito gusto ng anak.
Halos siya ay sigurado na kapag sinabi niya kay Davron na buntis siya. Tutulungan siya ni Davron na humanap ng ospital at mag-aayos ang operasyon.
Walang sinuman ang makapagbabago ng napag-desisyunan na nito.
Nang una silang magtayo ng buhay mag-asawa.
Walang muwang na inasahan ni Selene na unti-unting mahuhulog ang loob ni Davron sa kaniya.
Ngunit sa totoo lang, talagang hinahangad lang niya itong mangyari.
Ayaw na ni Selene na isipin pa ang tungkol dito. Nalulungkot lang siya palagi sa pag-iisip ng masyado. Ipinahinga niya ang kaniyang sarili sa quilt, ipinikit ang kanyang mga mata at pinilit ang sarili na matulog.
Napanaginipan ni Selene ang taon ng kanyang high school.
Sa panaginip, araw araw na dumadaan si Davron sa kaniyang bintana. Ito ang prinsipe ng eskwelahan, at lihim itong panunuorin ng mga tao kung saan man siya magpunta. Mayroon itong isang superior na pigura at ang mga kamay nito ay nasa loob ng mga bulsa.
Tamad ito at mayabang. Tulad ng isang buwan, mahitap itong abutin, at lahat ay malamig at malinaw sa paligid nito.
Sakim na tumingin dito si Selene ng paulit-ulit, at may ilang tubig sa gilid ng kanyang mga mata nang magising siya.
Maliwanag na ang kalangitan sa labas.
Naglakad siya patungo sa bintana at binuksan ito.
Hindi na makita ang kotse ni Davron sa bakuran. Umalis ito kahapon sa kalagitnaan ng gabi.
Hindi nakaramdam si Selene ng pagkawala. Nagtungo siya sa kumpanya pagkatapos mag-agahan at bumili ng ilang pregnancy test sticks sa nadaanang botika.
Masyadong abala si Selene sa umaga na wala na siyang naging oras para uminom ng tubig.
Nang magkaroon siya ng oras, mahigpit niyang hinawakan ang pregnancy test sticks sa kaniyang bag, kinuha niya ito at mabilis na nagtungo sa banyo.
Ayon sa mga bilin na nahanap niya kahapon, sinubukan ulit ito ni Selene. Matapos ang ilang minuto, kabado siyang tumingin sa pregnancy test stick na nasa kanyang kamay. Kitang-kita pa rin ang dalawang madilim na guhit.
Lumubog ang kanyang puso. Hindi siya nakaramdam ng gaanong kagalakan.
Ilang minuto lang.
Ang daming iniisip ni Selene. Kailangan ba niyang sabihin kay Davron ang tungkol dito?
Marahil ay wala maaaring sabihin, hihinto sa kanyang trabaho, tatakbo sa isang bansa kung saan walang sinuman ang nakakakilala sa kanya, at palihim na ipanganak ang bata.
O maaari siyang magpahinga ng ilang araw at pumunta sa ospital upang siya na mismo ang magpa-opera.
Tila may giyera sa isipan ni Selene.
Nang bumalik siya sa opisina, lumilipad pa rin ang kanyang isip.
Misteryosong nagpunta si Myla sa istasyon ng kanyang trabaho at nakipag-tsismisan sa kanya, "May buntis dito sa ika-20 na palapag natin."
Napabuntong hininga si Selene at nanatiling kalmado. "Sino?"
"Hindi ko alam." sambit ni Myla.
"Sinabi ng tagalinis na babae na nakakita siya ng isang pregnancy test stick sa basurahan kahapon. Hindi kaya ay may nagkakaroon ng mga office romance dito sa pamamagitan ng pagtatago nito? Sa oras na malaman ni Mr. Zalderriaga, masisisante sila." nagalak si Selene na itinapon niya ang pregnancy test stick sa inidoro para sa pang-seguridad na rason.
Tila may bukol na nakabara sa lalamunan ni Selene. "Hindi ko alam, malamang hindi." sambit niya.
Hindi masyadong interesado si Myla sa bagay na ito at mabilis na binago ang usapan. "Tara sa baba para kumain?"
Nagugutom na rin si Selene, kaya tumango siya. "Tara na."
Ang restaurant ng empleyado sa ibaba ng kumpanya ay talagang kwalipikadong masarap sa panlasa.
Kauupo lang nina Selene at Myla pagkatapos ilagay ang kanilang mga order.
Biglang naging tahimik ang restaurant ng ilang segundo. Biglang lumitaw si Davron sa restaurant ng empleyado, na nakakapagpapangiti.
Nalilitong tumingin si Selene kay Davron at hinawakan ng mahigpit ang mga chopstick na nasa kanyang kamay.
Gumawa ng malaking hakbang si Davron at naglakad sa kanilang lamesa nang nakikita ng lahat.
Nabulabog si Myla, "Mr. Zalderriaga, pakiusap umupo ka."
Itinikom ni Selene ang kanyang mga labi, hindi malaman kung ano ang sasabihin.
Handa na ang steak na kaniyang binili.
Hinawakan ni Selene ang steak sa kaniyang plato at gusto ng umikot para magpalit ng upuan, ngunit hindi siya naglakas-loob na gawin iyon ng halata.
Bigla ay nakaramdam siya ng bahagyang hindi pagka-komportable.
Pagkahilo at pagduduwal.
Bahagya pa ring malakas para sa kanya ang amoy sa restaurant.
Pinipigilan ni Selene ang pagsusuka, gusto lang niyang matapos ang tanghalian ng mabilis at pagkatapos ay bumalik sa opisina upang makapag-pahinga.
Sa sandaling pumasok ang steak sa kanyang bibig, hindi na napigilan ni Selene ang kanyang pisikal na pagduduwal. Tinakpan niya ang kanyang dibdib at mabilis na nagtungo sa basurahan sa tabi niya para sumuka.
Pagkatapos niyang sumuka, namutla ang kanyang mukha.
Uminom siya ng isang baso ng tubig para mahugasan ang kanyang bibig, at saka tumingin sa taas at napagtanto na tila may mali.
Ang madilim at malalim na mga mata ni Davron ay kalmadong nakatitig sa kanya.
Hindi mawari.
Tumalon ang puso ni Selene, at mas namutla bigla ang kanyang mukha.
Takot siya na baka may makita ito.
Maalalahanin si Davron, "Bakit ka nagsuka?" tanong nito.
"Hindi masyadong mabuti ang tiyan ko nitong mga nakaraang araw." sambit ni Selene.
Humuni si Davron, "Bakit hindi ko maalala na nagkaroon ka ng sakit sa tiyan."
"Nagka-sipon ako ilang araw na ang nakalipas." kalmadong sabi ni Selene.
Natahimik si Davron ng ilang sandali, "Uminom ka na ba ng gamot noong nakaraan?" kaswal na tanong nito.
Hindi naintindihan ni Myla.
Ngunit naintindihan ni Selene.
Tinatanong siya ni Davron kung uminom na ba siya ng gamot pagkatapos ng insidente sa hot spring hotel. Palagi itong masyadong maunawain na kaya nitong matukoy ang mali sa maliliit na detalye.
"Oo" pagsisinunangaling ni Selene sa ilalim ng presyon.
Hindi na nagtanong pa si Davron ng maraming tanong.
Sa hapon ding iyon, natanggap ni Selene ang gamot para sa tiyan at bituka na binili para sa kanya ng general assistant.
Sa kabuuan ng kumpanya, tanging ang general assistant lang sa tabi ni Davron ang may alam ng relasyon sa pagitan nilang dalawa.
"Inutusan ka ni Mr. Zalderriaga na alaagan ang iyong sarili." tumingin sa kanya ang general assistant at nagdalawang isip na magsalita. Pagkatapos tumigil, "Inutusan din ako ni Mr. Zalderriaga na gumawa ng appointment para sa 'yo para sa isang physical na examination sa ospital." sambit nito.
Hindi masyadong mabuti ang itsura ni Selene. "Pupunta ako kapag may oras ako." Tumawa ang general assistant. "Bukas naka-iskedyul ang physical examination, alalahanin mong pumunta sa ospital." Nagtaas baba ang dibdib ni Selene, "Alam ko." Hindi niya inasahan na magiging masyadong maunawain si Davron, "Dadating ako sa takdang oras." May malakas na amoy ng kape sa loob ng opisina. Sa buong maghapon ay gustong sumuka ni Selene, at guminhawa lang ang pagkahilo niya matapos buksan ang bintana para pumasok ang hangin. Bago umalis mula sa trabaho, mabilis siyang nagtungo sa banyo para sumuka ulit. Hindi niya inasahan na magiging malala ang reaksyon ng kanyang pagbubuntis. Nang katatapos lang niyang maghilamos ng kanyang mukha, tumunog ang kanyang telepono na nasa loob ng bag. Sinagot ni Selene ang tawag. Ang boses ng lalaki ay may malamig na metalikong tekstura. "Saan?" "Sa banyo." tugon ni Selene. "Hihintayin kita sa silong na garahe. Babalik tayo sa lumang bahay para sa hapunan
Hindi makontrol na nanginginig ang mga kamay ni Selene, at ang mga patak ng tubig na nahulog mula sa kaniyang mga mata ay tumama sa papel, dinudungisan ang tinta. Inangat niya ang kaniyang kamay upang punasan ang mga luha mula sa gilid ng kanyang mga mata, itinikom ng mariin ang mga labi, pinunit ang sulat, at itinapon ito sa basurahan. Kilala ni Selene si Davron. Siya ang tipo ng tao na hindi kailanman nais ang paglabag sa kaniyang mga utos. Kung hindi mo siya napapasaya, gagawin ka niyang hindi masyadong komportable. Hinawakan ni Selene ang tseke na nasa kanyang kamay, nilulukot ito. Nang tuluyan siyang kumalma, inilagay niya ang tseke sa loob ng kanyang bag. Wala siyang karapatan na maging mapagpanggap. Kailangan niya ng pera higit pa sa sinuman. Nagtungo si Selene sa ibaba at kumain ng umagahan. Tinawagan siya ng Assistant General Manager sa takdang oras, pinaaalalahanan siyang pumunta para sa pisikal na examination. Pinatay ni Selene ang telepono at kumuha ng taxi patun
Matagal na sandali ang lumipas bago nakatanggap ng tugon si Hendrix, at nag - isip ng ilang sandali, "Ayos lang ba sa iyo?" Walang makikitang ekspresyon sa mukba ni Davron, "Ayos lang sa akin." Sasagot na sana si Hendrix na tama lang iyon, ngunit umangat ang sulok ng labi ni Davron at ngumiti, "Tanungin mo siya kung gusto niya." Hindi maiwasan ni Hendrix na bumuntong hininga, "Hindi ko alam kung dapat ko bang sabihin sa iyo na may pakialam ka sa mga tao o wala." Napaka-ganda ni Secretary Averilla at mayroong napaka-buting pag-uugali. Mayroon siyang magandang hubog at makinis na katawan, at mukha siyang isang tunay na nakakabighani kahit saan. Nakakaawa na sinundan niya ang isang walang pusong hayop tulad ni Davron Zalderriaga. Maraming taon nang magkakilala sina Hendrix Cojuangco at Davron Zalderriaga, at kilalang kilala na niya ito. Hindi ko pa nakita si Davron na magkaroon ng totoong pagmamahal para sa ibang babae maliban kay Tiara Averilla. Sa simula pa lang ay talagang mab
Namula ang mukha ni Selene hanggang sa namutla ito pagkatapos. Palagi siyang tinatrato ni Davron nang napaka kaswal. Marahil ay ang kanyang role lang ay ang mapunan ang mga pagnanasa nito. Nakita ni Davron ang kanyang mga daliri na namantsahan din ng alak, hinawak nito ang kamay niya, nanatiling tahimik habang ibinababa ang ulo at mukhang nakatuon ang pansin dito, at pinunansan nito isa-isa ang kanyang mga daliri gamit ang panyo.Talagang hindi makapagpigil si Selene sa kabaitan na ibinibigay nito sa kanya nang biglaan. Palagi siyang nangungulila sa nakakaawang pagmamahal na nagkalat mula sa kaniyang mga daliri. Hindi naman nito kailangan ng marami, basta't kaunti lang ay sapat na. Hindi mapigilan ni Selene na alalahanin ang huling klase niya ng physical education sa tag-init sa isang taon na bakasyonDumaan siya sa bintana ng internasyonal na klase, at hinahangin ang mga bulaklak at mga puno sa labas ng gusali ng pagtuturo. Nakatuon ang matinding sikat ng araw sa kaniyang mukha.
Pakiramdam ni Selene na ang kanyang paulit-ulit na mga rejections ay maaaring talagang nakasira sa kanyang kalooban.Inutusan ni Davron sa driver na ihatid siya pabalik sa villa, at hindi ito nanatili.Pagkatapos maligo, kumain ng cake si Selene sa sala. Ang nakakasakal na tamis ng cake ay tila hindi niya malasahan sa kaniyang bibig. Tumulo ang mga patak ng luha sa likod ng kanyang palad. Marahil ay dahil ito sa kanyang pagbubuntis. Nagiging sensitibo ang emosyon ng mga tao. Hindi niya gustong umiyak, ngunit hindi niya mapigilan ang paglipat ng glandula ng kanyang mga luha. Pinalis ni Selene ang mga luha na umagos sa kaniyang mga pisngi at naupo ng sandali sa sala, hinihintay na unti-unting kumqlma ang kanyang mood. Nang tuluyan siyang kumalma, naglakad siya patungo sa itaas. Kahit na mabigat ang talukap ng kanyang mga mata, hindi pa rin niya magawang matulog. Inillabas ni Selene ang telepono na nasa gilid ng unan, pinindot ang contact na naka-pin sa unahan at nagtipa.[Davron
Kalmadong tinanggap ni Selene ang pera. Nagtungo siya sa kusina para magluto ng hapunan. Sa kalagitnaan ng pagluluto, nagtipa siya mensahe para kay Davron, itinatago ang kanyang emosyon at nagpapanggap na kalmado ang tono sa pagtanong nito sa kaniyang mensahe. [Uuwi ka ba para sa hapunan ngayong gabi?] Pagkatapos nilang ikasal, madalas pa rin naman silang mamuhay ng magkasama ni Davron. Maya maya ay kumukulo na ang niluto niyang sabaw na nasa kaldero. Pagkatapos ng mahabang sandali ay nakatanggap rin ng mensahe si Selene na may ilang malamig na mga kataga. [Siguro.] Pagkatapos ay naupo si Selene sa harap ng hapag, sandaling tinitigan ang lamesa na puno ng mga pagkain. Sensitibo ang damdamin ng mga babaeng nagdadalang tao at matagal naman na niyang nakasanayan na hindi siya mahal ni Davron, ngunit labis pa rin ang nararamdaman niyang lungkot ngayong gabi. Inangat niya ang kaniyang tingin sa orasan. Lumalalim na ang gabi at medyo malamig na ang mga pagkain na n
Matagumpay na pinirmahan ni Selene ang kontrata. Lasing na si Mr. Hidalgo nang maglakad ito palapit sa kaniyang tabi. "Miss Averilla, hinahangaan talaga kita. Pwede kitang ipakilala sa kahit anong proyekto sa susunod." Medyo pagewang-gewang na si Mr. Hidalgo kapag naglalakad. Pinagmasdan nito ang kagandahan na nasa ilalim ng liwanag at ang nito puso ay umaalon. Hindi maiwasan ni Mr. Hidalgo na lapitan si Selene para yakapin at gustong halikan. "Napakaganda mo talaga, Miss Averilla." Sumama ang pakiramdam ni Selene sa pinaghaling amoy ng alaka at sigarilyo at gusto niyang magsuka dahil dito. Itinulak ni Selene si Mr. Hidalgo nang makalapit ito sa kanya. Ginawa ito ni Mr. Hidalgo bilang isang libangan at lumapit pa lalo na may ngiti, hinawakan ang nito ang kamay ni Selene at tumangging bumitaw. "Miss Averilla, hindi madaling magsumikap sa Manila nang mag-isa. Malaki ang maitutulong ko sa iyo panigurado." Pagkatapos sabihin ang mga katagang iyon ay muli niyang hinalikan ang
Tumatak kay Selene ang salitang "puta" na mula sa bibig mismo ni Davron. Namutla ang mukha ni Selene, namaga ang kanyang ulo, at ang mahahabang mga kuko ay mariing kumukurot sa kaniyang palad, gamit ang sakit upang mapanatili ang huling piraso ng pagiging disente. Marahil. Sa mga mata ni Davron, isa lamang syang klase ng tao na kayang gawin ang lahat para lang sa pera. Dalawang beses siyang huminga ng malalim at hindi intensyong depensahan ang sarili. "Medyo maluwag lang ang oras ko nitong mga nakaraan, at nagkataon na kumuha ako ng order." hindi gusto ni Selene na maging awkward ang mga bagay sa pagitan nila ni Davron kaya humakbang siya paatras. Hindi rin gusto ni Davron na gawin ni Selene ang mga ganoong walang katuturang mga bagay, "Anong klaseng tao si Francis Hidalgo, nagtanong ka man lang ba ng tungkol doon?" Walang imik si Selene. Pinilit siya ni Davron na iangat ang kanyang mga mata. Mabagsik ang lalaki at mariing nakatikom ang mga labi. "Wala kang alam." sambit ni
Mga basang patak ng tubig ang nakasabit sa mga pilikmata ni Selene. Itinaas niya ang kanyang mga pilikmata gamit ang nanginginig na mga kamay. Sa pamamagitan ng malinaw na ambon, halos hindi niya makita ang ekspresyon sa mukha niya. Malamig siya at tila sobrang malayo at magalang.Katulad ng sinabi niya sa kanya, magalang siya.Pero matagal nang nakikita ni Selene ang tunay na pagkatao ni Davron. Mukhang mabait at kalmado siya sa panlabas, pero sa totoo lang, hindi niya gusto na labanan ng iba ang anumang desisyon na kanyang ginagawa. Kailangan niyang kontrolin ang lahat ng bagay nang mahigpit sa kanyang palad at hindi kailanman pahintulutan ang anumang bagay na makatakas sa kanyang kontrol.Naramdaman ni Selene na malamig ang buong katawan niya. Mahigpit niyang niyakap ang kanyang basang katawan at bahagyang nanginginig. "Lumabas ka na muna, gagawin ko ito nang mag-isa." saad niya na may namamaos na boses. Ibinaba ni Davron ang kanyang mga mata at kalmadong sinuri ang buong katawa
Hindi alam ni Selene kung bakit bigla na lang nagwawala si Davron. Naipit siya sa sofa at halos hindi na makagalaw.Ang mga mata ni Davron ay kasing lamig ng yelo, parang mga pako na nakabaon sa kanyang mukha. Sinuri niya ang kanyang mukha, pulgada por pulgada, hindi binibitawan ang kahit na anong bakas. Nang makita niyang tahimik lang siya, nagkaroon ng kaunting galit sa kanyang mga mata.Medyo natatakot si Selene sa kanya kapag ganito. Ang pagtakas ay mas nagdulot ng hindi pagsang-ayon sa lalaki. Hinila nito ang buhok niya at marahas na hinila siya pabalik. "Magsalita ka." saad nito. Hindi sigurado si Selene kung ang "lalaki" na tinutukoy ni Davron ay ang kanyang tiyuhin o si Attorney Sanchez.Ayaw niyang malaman ni Davron na nakakulong ang kanyang tiyuhin, at mas lalong ayaw din niyang malaman nito ang tungkol kay Attorney Sanchez.Kahit na wala namang nararamdaman si Davron sa kanya ay medyo sensitibo siya sa bagay na ito.Ayaw niyang masyadong lumapit siya sa mga lalaking hin
Akala ni Selene na dinala siya ni Davron sa Iloilo dahil kailangan siya sa trabaho, pero sa pagkakataong ito, pinatira lang siya sa hotel. Hindi niya kailangan ihanda ang mga dokumento, at hindi rin siya dinala sa meeting.Nag-enjoy naman si Selene sa kanyang bakasyon at hindi nababagot.Napakaaga nagising ni Davron kinaumagahan. Parang may pampatulog ang gamot para sa sakit na ininom niya kagabi. Parang hindi siya makapunta sa umaga. Nanginginig ang kanyang ulo. Parang naramdaman niyang tumayo ito, pero hindi niya maimulat ang kanyang mga mata.Bago umalis, parang yumuko ang lalaki at hinalikan ang kanyang mga labi, at bumulong sa kanyang tainga, na hilingin sa kanya na manatili sa hotel at huwag maglakad-lakad.Hindi naman ganun kamasunurin si Selene, at wala talagang pakialam si Davron sa ginagawa niya araw-araw.Ang tiyuhin ni Selene ay nagsisilbi pa rin ng kanyang sentensya at isang taon na lang ang natitira.Nag-set siya ng appointment sa abogado na namamahala sa kaso ng kanya
Hindi matanggap ni Selene na sinabi ni Davron kay Tiara ang tungkol sa kanyang sugat. Para bang wala lang sa kanya ang nararamdaman niya. Pinigilan ni Selene ang kanyang hininga at hindi makapaglabas ng sama ng loob. Kinuyom niya ang kanyang mga ngipin at piniling manahimik. Isang makapal na usok ang tumaas sa kotse, at ang amoy ng tabako ay mapait. Inilahad ni Davron ang kanyang kamay, pinindot ang kanyang hinlalaki sa balat ni Selene, at pinihit ang kanyang mukha gamit ang isang puwersang hindi gaanong gaanong o mabigat. Parang pinipilit niyang tingnan siya at harapin. Nakita niya ang pulang mata at maputlang kutis ni Selene, at tahimik niyang nilunok ang masasakit na salitang nasa bibig niya. "Secretary Averilla, ayaw mo ba talaga kay Tiara?" "Hindi naman," sagot ni Selene. Pakiramdam niya ay sayang lang na gugugulin ang kanyang emosyon sa isang taong hindi naman karapat-dapat. "Pero ayaw ko talaga siyang makita. Sa tingin ko, makikita naman ni Mr. Zalderriagaiyon. Siguro
Nalaman lang ni Tiara ang pagbubuntis ni Selene matapos niyang suholin niya ang doktor. Pagbalik ni Tiara sa Pilipinas ay nalaman niyang si Selene ang pinakasalan ni Davron, at halos madurog ang mga ngipin niya sa galit. Bakit kailangang siya pa? Parang multo na nakasunod sa kanya. Narinig ni Tiara na isang buwan at kalahati nang hindi pumapasok sa trabaho si Selene, at alam niyang may mali. Anong klase bang sakit ang nangangailangan ng ganito katagal na leave? Tinatanong din niya si Davron tungkol dito. Hindi naman siya hangal. Parang wala lang siyang sinabi at ginamit ang pangalan ng sekretarya ni Davron, pero hindi siya sinagot nito. Kaya nag-imbestiga si Tiara at gumastos ng malaking halaga para malaman kung saang ospital nagpapa-check up si Selene. Wala sa mundo na hindi mabibili ng pera. Hindi niya inaasahan na buntis pala si Selene. "Ano pa ang silbi ng pag-angkin mo sa titulo ng asawa mo?" Wala sa sarili na nagpunas ng kamay si Tiara, at idiniin, "Huwag kang magsisisi sa
Malamig ang naging reaksiyon ni Selene. Walang emosyon na nakita sa mukha niya nang marinig niya ang tungkol kay Tiara.Pero ayaw niya talagang makita ito. "Mr. Zalderriaga, kaya mo bang pumunta mag-isa sa airport? Mukhang walang silbi kung sumama pa ako."Hinawakan ni Davron ang kamay niya ng walang sinabi. "Magkasama tayong pupunta. Sakto lang para sa hapunan."Magkalapit sila. Hindi siya gumagamit ng pabango, at may mahinang amoy ng damo at kahoy sa katawan niya, medyo mapait at medyo matapang.Karamihan sa oras, mahina siyang nagsasalita, walang gaanong pataas-baba.Habang nasa biyahe, nakatingin si Selene sa langit na unti-unting nagdidilim sa labas ng bintana. Inalis niya ang lahat sa isip niya at hindi na nag-abalang mag-isip ng kahit ano.Dinala siya ni Davron sa isang restaurant na hindi kalayuan sa airport.Hindi ito mukhang isang restaurant na bukas sa publiko.Tahimik na luho, pribadong piging.Nasa daan pa rin sina Adam at Tiara. Nagsalin ng isang baso ng maligamgam na
Hind nai nagulat si Davron. Kahit na napakaganda ni Selene, masyadong mahiyain siya at parang isang napakamasunuring babae. Hindi niya magawang sabihin nang malakas kahit na may gusto siyang tao, at itinatago lang ito sa kanyang puso.Hinila niya ang sulok ng kanyang bibig, "Sayang naman." basta na lang niyang sabi. Mahigpit na hinawakan ni Selene ang sticky note sa kanyang kamay. Ang dilaw na papel ay puno ng mga iniisip ng isang batang babae na nagmamahal. Ngayon, nagagalak lang siya na hindi niya magawang isulat ang pangalan niya dito, at maingat lang na pinalitan ito ng isang abbreviation.——DVZ.Pati ang abbreviation niya ay nakatago sa ilalim ng papel.Ibinaba ni Selene ang kanyang ulo, medyo nalulungkot ang kanyang boses, "Wala namang dapat pagsisihan."Tiningnan siya ni Davron. Pinisil ng dalaga ang kanyang mga labi at ibinaba ang kanyang mga pilikmata. Parang malungkot siya. Hindi mahirap hulaan na sigurado siyang gusto niya ang batang lalaki. Maraming taon na ang l
Hindi alam ni Selene kung ano na ang relasyon nila ni Davron. Hindi sila pwedeng ituring na nagde-date, pero wala namang ibang tao sa paligid.Nagmamaneho si Davron pagkatapos ay tinanong nito ang address.Nag-alinlangan sandali si Selene, at tahimik na binigay ang address ng Calle Real. Matagal na siyang hindi nakakabalik doon. Mabilis ang tibok ng kanyang puso. Habang tinitingnan ang hindi pamilyar na tanawin sa labas ng bintana ng sasakyan, "Bagalan mo naman. Sa may pasukan lang ng eskinita pwedeng mag-park ng sasakyan." hindi niya maiwasang sabihin. Itinaas ni Davron ang kamay niya at hinaplos ang kanyang buhok. Mukhang mas masaya siya ngayon kaysa kagabi. "Hmm." lang ang sinagot nito. Hindi niya alam kung ano ang naalala, mahina siyang tumawa, bahagyang nakataas ang kanyang makitid at magagandang mga mata sa dulo. Ang kanyang taimtim na ngiti ay medyo nakakaakit, parang soro. "Sabi ni Tiara noon na sobrang nagpapalusog ang tubig at lupa sa Iloilo, at tama nga siya." sa
Biglang nawala ang pagmamahal at pagnanasa sa mga mata ni Davron.Dahan-dahan siyang lumayo at lumabas.Nawala rin ang nakaka-suffocate na pakiramdam sa likod ni Selene. Sinabi niya ito nang walang ibang kahulugan, isang kalmadong pagpapahayag lang ng katotohanan.Sa transaksyong ito ay magkaiba na ang posisyon nila.Si Davron ang may nangingibabaw na posisyon. Siya ang nagsimula ng transaksyon, at siya rin ang gumawa ng lahat ng patakaran. Siya ang may huling salita sa lahat.Hindi mahalaga ang kanyang mga iniisip. Bakit dapat pa bang mag-alala si Davron tungkol sa pagbubuntis ni Selene? Hindi na, 'no. Tulad ng sinabi niya noong nakaraang pagkakataon, sa huli ay ang sarili nitong katawan ang inaabuso niya, at hindi siya lalaban sa kanyang sarili.Kumurap si Selene, "Davron, gusto mo pa bang ituloy?"Kung hindi ay matutulog na siya.Talagang inaantok na kasi siya.Matapos ang mahabang sandali, narinig niya ang boses ni Davron. Ang malamig at mahinahon na boses niti ay medyo walang