Kabanata 1

Hinawakan ni Selene ang pregnancy test kit na nasa kanyang kamay, at tinitigan niya ng mahabang oras ang dalawang guhit na nakapaloob dito. 

Umupo siya sa cubicle ng banyo at nagsimulang mag-isip ng seryoso tungkol sa kung kailan siya naloko.

Dapat ay noong nakaraang buwan pa. 

Noong mga panahong iyon, sinundan ni Selene si Davron papunta sa syudad ng Palawan para sa isang business trip, at naubos na ang mga condom sa suite ng hotel.

Katatapos lang niyang maligo sa mainit na bukal, at ang kanyang ulo ay nahihilo. Medyo nalilito pa siya hanggang sa idiniin siya ni Davron sa kama. 

Isang gabi na puno ng pagsinta, at wala ng nangyari pa kinabukasan.

Nang imulat niya ang kaniyang mga mata sa umaga, nakasuot na si Davron ng kanyang suit at nag-aayos na lamang ng kanyang kurbata. 

"Tandaan mo na bumili ng birth control pills." pagpapa-alala nito sa kanya bago tuluyang umalis. 

Hindi naman sa may masamang memorya si Selene. Ngunit talagang siya ay masyadong abala noong mga araw na iyon. 

Hindi madaling magtrabaho kasama si Davron. Istrikto ito at halos malupit sa kaniyang trabaho, at hindi ito kailanman nagsalita tungkol sa awa sa kaniya. 

Nang matapos ni Selene ang kanyang trabaho at naalala na bumili ng birth control pills, maraming araw na ang nakalipas at masyado na itong huli. 

Maya - maya, maswerte siya at naisip na hindi magiging masyadong madali ang mabuntis. 

Bumalik si Selene sa kaniyang huwisyo at itinapon ang stick ng pregnancy test sa basurahan nang walang ekspresyon ang mukha. 

Kalmado siyang naglakad palabas ng cubicle at nagtungo sa lababo para tapikin ang kanyang mukha gamit ang malamig na tubig para gawing mas malinaw ang kanyang isip. 

Matapos hugasan ang kaniyang mukha, itinaas ni Selene ang kaniyang ulo at tiningnan ang kanyang sarili sa salamin. Bahagya pa rin siyang nalilito at hindi alam kung ano ang gagawin. 

Kababalik lang ni Selene sa opisina nang balisa siyang hiklatin ng bagong assistant, "Secretary Averilla, may naririto na naman para gumawa ng gulo." 

Humuni si Selene, sanay na siya rito. "Sino?" 

Tinuro ng assistant ang babae na naharangan sa labas ng pinto at nanatili pa ring mayabang, "Si Miss Romualdez pa rin."

Bulong-bulungan na ito ang nobya ni Mr. Zalderriaga ilang mga taon na ang lumipas. 

Naghiwalay sila bago ang petsa ng pag-expire ng higit sa dalawang buwan. 

Malamang ay mabigat sa kalooban ni Miss Romualdez na tanggapin ito. Matapos siyang itapon, nagpunta siya sa kumpaniya ng dalawang beses para gumawa ng gulo, ngunit inutusan siyang umalis nang hindi nakikita si Mr. Zalderriaga. 

Kinuskos ni Selene ang kanyang mga templo. Dati na siyang magaling sa pakikitungo sa mga peach blossoms sa paligid ni Davron Zalderriaga. 

Ngayon, nakaramdam siya ng hindi maipaliwanag na pagka-irita. 

"Ako na ang bahala rito." sambit niya. 

Naglakad si Selene papunta kay Miss Romualdez na nakatakong ng mataas. Tumingin siya kay Miss Romualdez na may nakakaawang tingin sa kaniyang mga mata. Marahil ay para sa kaniyang sarili rin ang simpatya na ito. 

Ang kapalaran ng mahulog sa pag-ibig kay Davron ay hindi masyadong maganda.

Makukuha mo ang kung anuman ang gusto mo para sa pera niya. 

Tanging pangarap lang ng isang tanga ang gusto ng katapatan niya. 

Sobrang mapagbigay si Davron sa bawat babae na nakasama niya. Mapagbigay siya at hindi maramot. Walang hindi patas ang pagtrato kapag natapos ang relasyon.

Sa pagkakataon na ito, personal na hinawakan pa rin ni Selene ang resulta. 

Nagbigay siya ng isang malaking flat apartment sa sentro ng lungsod, pati na rin ang mahalagang alahas at malaking pera.

"Miss Romualdez, wala sa kumpanya si Mr. Zalderriaga. Kung gusto mo siyang hanapin, maaari mo rin siyang direktang kontakin." Nagpunta si Venice Romualdez sa kumpanya dahil hindi nga niya ito makontak. 

Sino nga ba ang handang isuko ang isang anak ng tadhana na tulad ni Davron Zalderriaga?

Sa murang edad, siya ang presidente at aktwal na taga-kontrol ng general group. Mayroon siyang magandang kinabukasan at maganda ang hitsura. Sulit ang matulog kasama siya ng walang binabayaran.

Gusto lang ni Venice na hawakan siya ng mahigpit. Talagang nahulog ang damdamin niya rito. Akala niya ay siya ang pinaka-espesyal na tao sa simula, pero sino ang nakakaalam na masyado palang marahas si Mr. Zalderriaga sa kaniya. 

"Maghihintay ako para sa kanya rito." 

"Dapat mong maintindihan ang ugali ni Mr. Zalderriaga. Gusto niya ang mga taong masunurin. Hindi mabuti para sa 'yo ang gawin siyang hindi masaya." Matiyaga si Selene. "At patawarin mo ang pagiging tapat kong magsalita, malaki na ang kabayaran para sa paghihiwalay. Napaka-rami ng lalaki sa mundo. Bakit kailangan mo pang gumawa ng ganitong klaseng kaguluhan para kay Mr. Zalderriaga?"

Takot din si Selene na galitin si Davron. Ang lalaki na ito ay mukhang mabait, maamo at maginoo, ngunit sa kalooban niya ay isa pa rin siyang napaka-lamig na tao. Sa katunayan, hindi worth it ang galitin ito.

Kinagat niya ang kaniyang labi, "Kung ganon ay ako na mismo ang maghahanap sa kanya!" 

Huminga ng maginhawa si Selene at inutusan ang assistant na ihatid ito sa ibaba. 

Pinag-usapan ng mga tao sa opisina ng sekretarya ang tungkol dito. 

Hindi maiwasan ni Myla na magreklamo sa tabi ni Selene, "Masagana pa rin ang peach blossom ng ating Mr. Zalderriaga. Hindi ko alam kung anong klase ng babae ang kayang tumalo sa kaniya sa hinaharap."

Hindi rin naman alam ni Selene.

"Pero kahit na maging asawa ka ng presidente, nakakainis na talaga. Kailangan mo pang makipag-kasundo sa napakaraming babae na nagtatapon ng sarili nila sa 'yo araw araw." 

Sumang - ayon si Selene sa puntong ito. Talagang nakakainis ang maging asawa ni Davron. 

Sina Selene at Davron ay kasal sa loob ng higit kalahating taon. 

Isang napaka-madugong aksidente. 

Nagtalik silang dalawa. 

Hindi masyadong swerte. 

Nagkataon na nakita ng ina ni Davron na palabas siya ng kwarto nito suot ang damit nito at nagkamali ng inisip na siya ang nobya ni Davron.

Nag-aalala na ang ina ni Davron tungkol sa pagpapakasal ng kanyang anak, kaya inimbitahan niya si Selene sa pamilya Zalderriaga para sa hapunan nang araw na iyon. 

Nagkataon na nagsawa na si Davron sa pagpupumilit ng kanyang ina na magpakasal at sa mga blind date na inayos nito sa lahat ng paraan. Simple lang itong nag-alok ng kasal sa kanya, isang kasal na nakabatay sa kontrata nang walang anumang emosyonal na batayan. 

Kinailangan niya ng pera, kailangan ng isang dekorasyon para sa kasal nito, nagpatali silang dalawa sa isa't isa. 

Babayaran siya ni Davron ng isang tiyak na halaga ng dagdag na sahod kada buwan, ganon din ang mataas na mga gastusin sa pagpapagamot ng kanyang ina sa ospital.

Kailangan lang niyang gampanan ang tungkulin ng isang asawa sa harap ng ina ni Davron at hindi kailanman mahuhulog ang loob dito. 

May ibang tao sa puso ni Davron. 

Matagal na panahon nang alam ni Selene ang tungkol dito, ngunit ayaw na niyang isipin pa ang tungkol dito. Palagi lang niyang nararamdaman na tila tinutusok ng mga karayom ang kanyang puso. 

Nasaksihan niya ang pinakamayabang na kabataan ni Davron at ang kanyang pinaka-walang pigil na emosyon, na lahat ay naibigay sa babaeng iyon.

"Secretary Averilla, inuutusan ka ni Mr. Zalderriaga na magdala ng isang tasa ng kape sa kaniyang opisina." 

"Sige."

Nagpunta si Selene sa silid ng mga tsaa para gumawa ng isang tasa ng itim na kape, kumatok siya sa pinto, at dinala ito papasok sa kaniyang opisina. 

Nakasuot ng itim na damit ang lalaki na nakatupi paitaas ang lupi. Inangat nito ang ulo upang salubungin ang kaniyang tingin nang walang ekspresyon sa kaniyang mukha. 

Inilapag ni Selene ang kape, ang mga salitang "buntis ako" ay nakabara sa kaniyang lalamunan. 

Inangat ni Davron ang kanyang mga kilay, ang madilim na mga mata ay tuloy-tuloy na nakatingin sa kaniya. "May iba pa ba?" 

Nilunok ni Selene ang mga salita pabalik, "Wala." 

"Lalabas na muna ako." patuloy niya. 

Magaang tumango si Davron, hindi na nagtanong pa ng karagdagang tanong. Bumalik siya sa bahay pagka-agaw ng dilim sa buong kulay kahel na kalangitan. 

Naligo si Selene at humiga sa kama ng matagal na oras nang hindi hinihila ng antok. Sa ikalawang bahagi ng gabi, pumasok si Davron sa kwarto na may bahagyang amoy ng sigarilyo na nag-iisa sa kaniyang katawan, magaan, hindi masyadong matapang. 

Dahan-dahang tinanggal ng lalaki ang butones ng kanyang suot na damit at nagtungo sa banyo para maligo. Habang ang buhok nito ay kalahating tuyo, lumabas ito sa banyo at hinaklit ang kanyang baywang. Ang payat at magandang hinlalaki ay nakadiin sa kaniyang likod, at ang dulo ng kanyang mga daliri ay sumigaw ng hindi malinaw. 

Ibinaba nito ang kanyang ulo para idampi ang mga labi sa kaniya. 

Hindi niya kayang takasan ang malakas na paghinga ng lalaki. 

Agad itong itinulak ni Selene nang may buong lakas, ang kanyang mukha ay namumula at naghahabol ng hininga. "Mr. Zalderriaga, ayaw kong gawin ito ngayong gabi." 

Dahan-dahang inangat ni Davron ang sulok ng kanyang bibig at maalalahanin na tumingin sa kaniya, "Galit ka ba?" 

Iniling ni Selene ang kanyang ulo. "Hindi, masama ang pakiramdam ko." 

Hindi niya masabi kung pinaniwalaan ba ito ni Davron o hindi. 

Ngunit sigurado siya na hindi siya gagalawin muli ni Davron ngayong gabi. 

Kailanman ay hindi nainis si Davron para pilitin ang sinuman. Gusto niya ng mga transaksiyon na may pagkakasundo. 

Tumitig sa kaniya si Davron ng ilang sandali, "Dahil ba kay Venice Romualdez?" sambit nito nang hindi nagpapakita ng emosyon. 

Hindi nagsalita si Selene. Marahil ay talagang mas malala ang kanyang init ng ulo pagkatapos mabuntis. Wala na siyang gustong sabihin ngayon, at wala siyang pasensya para kumilos.

Walang plano si Davron na ipaliwanag sa kanya na sila ni Venice ay wala ng kinalaman sa isa't isa.

Nakaramdam siya ng bahagyang pagka-lumbay, ngunit hindi ito kita sa labas. Itinikom nito ang kanyang mga labi, "Matulog ka ng maaga." sambit niya.

Kinurot ni Selene ang quilt at pinigilan siya nang akma na itong aalis, "Napanaginipan ko kagabi na buntis ako. Ano sa tingin mo ang dapat kong gawin kung buntis talaga ako?" 

Tumigil si Davron, lumingon at tumingin sa kanya nang may kakaiba sa mga mata, "Hindi mo naman kinalimutan ang kasunduan natin sa kasal, hindi ba?" 

Nagsalita siya sa isang napaka-gaan na tono, "Huwag kang mag-alala, hindi tayo magkakaroon ng anak." 

Itinango ni Selene ang kanyang ulo. "Naiintindihan ko." sambit niya sa napaka-lambot na boses na halos hindi na ito marinig. 

Naintindihan ni Selene. Para kay Davron, lahat ng bagay ay kayang pag-usapan, at lahat ay may katumbas na pag-uusap. Basta't huwag lang magsasalita ng tungkol sa damdamin sa kanya.