บททั้งหมดของ รักนี้ของหมอไน: บทที่ 41 - บทที่ 50

“ ทำไมพี่หมอยังไม่กลับอีกนะ “ ณิหลาที่อาบน้ำเสร็จแล้วแต่ยังไม่นอนเพราะเริ่มหึงที่แฟนหนุ่มหายไปบ้านผู้หญิงอื่นนานขนาดนี้ ขาสวยเดินไปเดินมาอยู่ที่บริเวณโซฟาด้านล่าง “ เมื่อไหร่จะเข้าเรื่องสักทีนิต้า ถ้าไม่มีอะไรพี่จะได้กลับน่ะ “ คุณหมอที่ตอนนี้รู้สึกมึนๆ หัว แล้วนิต้าเองก็ชวนเขาคุยอะไรไม่รู้เรื่อง เขาจึงลุกจับกระเป๋า นิต้าก็รีบดึงแขนรั้งเขาไว้“ อย่าเพิ่งไปได้มั้ยพี่ไน อยู่กับนิต้าก่อน แม่ยังไม่กลับมาเลย “ “ ปล่อย! “ ชายหนุ่มที่ตอนนี้เขารู้สึกร้อนวูบวาบตามเนื้อตัวรีบสะบัดมือออก เพราะเขาสังหรณ์ใจไม่ดี ขายาวรีบสาวกลับมาที่บ้าน แต่กว่าจะเดินมาถึงก็ดูเหมือนว่ายาที่นิต้าใส่ในน้ำให้เขาจะเริ่มออกฤทธิ์ออกเดชแล้ว“ นี่นิต้ากล้าทำถึงขั้นนี้เลยเหรอ “ เมื่อกลับเข้าบ้านมามือหนาก็รีบปล่อยกระเป๋าลงพื้น เขารีบถอดเสื้อยืดที่ใส่ฟาดทิ้งลงตรงโซฟาเต็มแรง “ พี่หมอเป็นอะไรหรือเปล่าคะ “ ณิหลาวิ่งลงมาหาเขาด้วยความเป็นห่วง ชายหนุ่มก็จ้องมองเธอด้วยแววตาหื่นกระหาย คนที่มองเขาอยู่จึงถอยกรูดเพราะรู้สึกแปลกๆ แต่พอเห็นเขาทรมานเธอก็อดเป็นห่วงไม่ได้“ พี่เป็นอะไรคะ “ สองมือเล็กจับตรงที่สองแขนของคนตรงหน้า แต่ไนยะที่ยั

หลังจากที่สากรณ์กลับไปแล้วพลอยก็เดินมาหาเพื่อนที่เอาแต่นั่งซึมอยู่ที่โซฟา“ แก อย่าไปคิดเยอะที่ไอ้พี่สากรณ์นั่นพูดเลย ฉันว่าเขากับพี่หมอคงไม่ถูกกันหรอก “ “ แต่ที่พี่เขาพูดมันก็มีเหตุผลนะ ทำไม 3-4 วันมานี้พี่หมอไม่ค่อยโทรหาไม่ค่อยมาหาเลย ทั้งๆ ที่ แวะมาหาแป๊บเดียวเองก็ได้ “ คนพูดเสียงสั่นคลอด้วยความอัดอั้นน้อยใจ จนจะร้องไห้อยู่แล้ว พลอยที่เห็นแบบนั้นก็ถอนหายใจแรง“ ณิหลา ถ้าพี่เขาไม่มาหา ทำไมแกไม่ไปหาเขาเองล่ะ แกเป็นแฟนพี่เขาไม่ใช่เหรอ “ ณิหลารีบเงยหน้าจ้องเพื่อน ทำไมเธอถึงคิดไม่ได้นะ “ อืม พรุ่งนี้มีงานลูกค้าต้องไปส่งแถวนั้นพอดีแกไปส่งแล้วก็แวะหาพี่เขาเลยเข้าใจไหม แม่คนมีแฟน “ ณิหลาเริ่มเผยยิ้มจาง จริงด้วยเธอมีสิทธิ์ที่จะไปหาเขานี่น่า “ อืม “  วันต่อมาโรงพยาบาลทูว์เอ็นวาย“ อ๊าย!! “ “ ฮือ คุณแม่ “ “ เสียงเอะอะอะไร “ คุณหมอไนยะที่กลับมาจากดูอาการคนป่วยที่ห้องพัก เดินผ่านไ

“ อีณิหลามึงทำกูเสียหน้าหมด ไม่ใช่แค่กูที่เสียหน้า พี่สาวมึงก็เสียหน้าไปด้วย “ สลาพ่อของวรรณวิสาและวรรณิหลา ต่อว่าลูกสาววัย 10 ขวบ หลังจากที่กลับมาถึงบ้าน เพราะณิหลาไปสร้างวีรกรรมอันเจ็บแสบให้กับผู้มีพระคุณของเขา “ ก็ณิหลาบอกพ่อไปแล้วไง ว่าณิหลาไม่อยากทำ พ่อก็ยังบังคับณิหลาให้ปลอมเป็นวิสาเอง ณิหลาไม่ได้เต็มใจสักหน่อย “ ณิหลาโวยวายใหญ่ เนื่องจากวันนี้พี่สาวฝาแฝดของเธอไม่สบาย พ่อจึงให้ณิหลาใส่กระโปรงสวมรอยเป็นวิสาไปเต้นแร้งเต้นกาให้คนอื่นดู ทั้งที่เด็กหญิงไม่อยากจะทำ แล้วมันก็ไม่ใช่ครั้งแรกเสียด้วย หลายครั้งเลยที่วิสาไม่สบายขึ้นมา สลาก็จะให้ณิหลาปลอมเป็นพี่สาวเพื่อให้เธอไปเอาใจเจ้านายของเขา ซึ่งผู้มีพระคุณคนนั้นก็ให้ทุนการศึกษามา แต่ให้แค่วิสา ส่วนณิหลากลับไม่ได้อะไรเลย “ นี้มึงกล้าเถียงกูเหรอห๊ะ! “ สลาเอามือหยิกแก้มลูกสาวด้วยความโมโห ทำไมลูกสาวของเขาไม่เกิดมาน่ารักเรียบร้อยเหมือนกัน ทำไมถึงได้มีเจ้าเด็กดื้อคนนี้มาด้วย “ ที่กูให้มึงทำแบบนี้ก็เพราะอนาคตของพวกมึงสองพี่น้องนะ “ “ อนา

ร่างกายของณิหลาที่ตอนนี้นั่งอยู่ใต้ต้นไม้ยกมือขึ้นปาดน้ำตา เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ทีไรเธอก็ร้องไห้ปานใจจะขาดทุกครั้ง หน้ามนเงยมองท้องฟ้าเมื่อมีหยดน้ำหยดลงมาใส่แก้มของเธอ “ อ๊าย! “ เธอกรีดร้องออกมาเบาๆ เมื่อเห็นแสงฟ้าแลบ “ ทำยังไงดี พายุจะเข้าอีกแล้วเหรอ “ ณิหลาพาร่างตัวเองเดินออกมาตามถนน ก่อนเธอจะหยุดเดินเมื่อเห็นรถเบนซ์คันคุ้นตาวิ่งมาจอดใกล้ “ ณิหลา! “ ไนยะรีบวิ่งลงมาจากรถ มายืนอยู่ตรงหน้าหญิงสาว ณิหลาเห็นแบบนั้นก็เตรียมจะวิ่งหนีเขา แต่แสงฟ้าแลบทำให้เธอสะดุ้งหยุด เปิดโอกาสให้คุณหมอรีบวิ่งมาอุ้มตัวเธอ“ ปล่อย! “ “ ฝนตกขนาดนี้ อย่าดื้อได้มั้ย พี่เป็นห่วงน้องนะ “ “ พี่หมอ “ ณิหลาดิ้นเต็มแรงแต่แรงของเธอไม่ได้ทำให้เขาสะทกสะท้าน ไนยะรีบอุ้มแฟนสาวขึ้นรถแล้วขับกลับบ้าน“ มา ลงมาได้แล้ว “ คุณหมอลงจากรถเมื่อรถวิ่งมาจอดในบ้าน เขาเดินอ้อมลงมาเปิดประตูให้เธอ แต่ณิหลากลับเอาแต่นั่งนิ่ง“ ณิหลาลงมาก่อนได้มั้ย ฝนมันตกหนักแล้วเนี่ย น้องไม่กล

ทั้งสามออกมายืนคุยกันที่ใต้ต้นไม้ ไนยะยืนปลอบแฟนสาวที่กำลังร้องไห้“ ไม่เป็นไรน่ะณิหลา หลวงตาบอกว่าวิสาไปสู่ภพภูมิของเธอแล้วนี่ ต่อไปนี้พี่จะดูแลน้องเองให้สมกับที่วิสาไว้ใจพี่ “ ณิหลาเงยหน้าจ้องคุณหมอหนุ่ม แววตาของเธอเหมือนว่ากำลังคิดอะไรบางอย่าง“ ต้องคิดอะไรอีกณิหลา ก็รู้ความจริงแล้วนี่ว่าวิสามาเข้าฝันไอ้ไนทำไม “ พลอยเจนเดินเข้ามาคั่นกลางทั้งสอง แล้วจับมือทั้งคู่ขึ้นมาให้จับกันไว้“ วิสาอยากให้ไนยะดูแลณิหลา เพราะฉะนั้นรักกันนะ ดีกันได้แล้ว “ ณิหลาจ้องหน้าพลอยเจนสลับกับแววตาปิ้งๆ เว้าวอนของแฟนหนุ่ม เธอแอบยิ้มมุมปากเล็กน้อย“ เรากลับกันเถอะค่ะ พี่เจนต้องไปเปิดร้านไม่ใช่เหรอ “ คนพูดปล่อยมือที่รัดกุมของไนยะออก แล้วเดินไปที่รถ“ เฮ้อ เคลียร์กันเองนะ กูไม่รู้ด้วยแล้ว “ พลอยเจนหันมาพูดกับเพื่อนที่กำลังทำหน้าหงอย จากนั้นจึงเดินตามณิหลาไป  “ ทำไมไม่ไปส่งณิหลาที่บ้านคะ “ เมื่อรถเบนซ์แล่นเข้ามาจอดในบ้านของคุณหมอ ณิหลาก็หันไปพูดกับเขา“ พี่ไม่ไปส่งน