“ ทำไมพี่หมอยังไม่กลับอีกนะ “ ณิหลาที่อาบน้ำเสร็จแล้วแต่ยังไม่นอนเพราะเริ่มหึงที่แฟนหนุ่มหายไปบ้านผู้หญิงอื่นนานขนาดนี้ ขาสวยเดินไปเดินมาอยู่ที่บริเวณโซฟาด้านล่าง
“ เมื่อไหร่จะเข้าเรื่องสักทีนิต้า ถ้าไม่มีอะไรพี่จะได้กลับน่ะ “ คุณหมอที่ตอนนี้รู้สึกมึนๆ หัว แล้วนิต้าเองก็ชวนเขาคุยอะไรไม่รู้เรื่อง เขาจึงลุกจับกระเป๋า นิต้าก็รีบดึงแขนรั้งเขาไว้
“ อย่าเพิ่งไปได้มั้ยพี่ไน อยู่กับนิต้าก่อน แม่ยังไม่กลับมาเลย “
“ ปล่อย! “ ชายหนุ่มที่ตอนนี้เขารู้สึกร้อนวูบวาบตามเนื้อตัวรีบสะบัดมือออก เพราะเขาสังหรณ์ใจไม่ดี ขายาวรีบสาวกลับมาที่บ้าน แต่กว่าจะเดินมาถึงก็ดูเหมือนว่ายาที่นิต้าใส่ในน้ำให้เขาจะเริ่มออกฤทธิ์ออกเดชแล้ว
“ นี่นิต้ากล้าทำถึงขั้นนี้เลยเหรอ “ เมื่อกลับเข้าบ้านมามือหนาก็รีบปล่อยกระเป๋าลงพื้น เขารีบถอดเสื้อยืดที่ใส่ฟาดทิ้งลงตรงโซฟาเต็มแรง
“ พี่หมอเป็นอะไรหรือเปล่าคะ “ ณิหลาวิ่งลงมาหาเขาด้วยความเป็นห่วง ชายหนุ่มก็จ้องมองเธอด้วยแววตาหื่นกระหาย คนที่มองเขาอยู่จึงถอยกรูดเพราะรู้สึกแปลกๆ แต่พอเห็นเขาทรมานเธอก็อดเป็นห่วงไม่ได้
“ พี่เป็นอะไรคะ “ สองมือเล็กจับตรงที่สองแขนของคนตรงหน้า แต่ไนยะที่ยังมีสติอยู่และไม่อยากทำร้ายเธอ จึงได้ผลักเธอออก
“ ออกไป! “
“ ห๊ะ!! “
“ กลับขึ้นห้องไปณิหลา! กลับขึ้นห้องไปแล้วล็อคประตูไว้ เดี๋ยวนี้! “
“ ไม่!ณิหลาไม่ไป พี่เป็นอะไรมีอะไรให้ณิหลาช่วยก็บอกมาสิคะ พี่ดูทรมานนะ “ เธอเดินเข้าไปใกล้เขาด้วยความเป็นห่วง ไนยะที่ตอนนี้ทนไม่ไหวแล้วดึงเธอเข้าแนบอกแล้วก้มลงมาประกบริมฝีปากจูบเธอด้วยความโหยหา ณิหลาตกใจเล็กน้อยที่ถูกเขาทำแบบนี้ ลิ้นของเขาเริ่มสอดแทรกเข้าไปสำรวจในโพรงปาก จนทำให้ตัวเธอเคลิบเคลิ้ม เนื่องจากมันเป็นครั้งแรกที่เธอได้สัมผัสรสจูบจากใครสักคน ณิหลารับรู้ว่ามันรู้สึกดีขนาดไหน สัมผัสแบบนี้มันทำให้เธอจะลอยขึ้นไปชนกับเพดานบ้านแล้ว ตาหวานจ้องคนตรงหน้าที่แววตาของเขาตอนนี้ช่างยั่วยวนจนเหมือนว่าเขากำลังจะกลืนเธอลงไปทั้งตัว
“ อือ “ ปากอิ่มบ่นพึมพำเมื่อคุณหมอผู้เร้าร้อนก้มต่ำลงมาดูดที่มุมริมฝีปาก จากนั้นก็ไล่ลงมาตามซอกคอขาว มือใหญ่พยายามล้วงเข้าไปในชุดนอนของหญิงสาว ณิหลาตาเบิกโพลงได้สติทันที เธอรู้แล้วว่าเขาจะทำอะไร
“ นี่พี่เป็นอะไรเนี่ย! “ เธอผลักเขาออกเต็มแรง พร้อมกับมองเขาอย่างสงสัย
“ ณิหลาพี่ไม่ไหวแล้ว ช่วยพี่ด้วยณิหลา “ คนตรงหน้าทำท่าทีเจ็บปวดอ้อนวอน ณิหลานิ่งมองไปที่หว่างขาของเขาที่กำลังมีบางอย่างดันนูนออกมาจนเห็นได้ชัดแม้ยังอยู่ในกางเกง พอเขาขยับตัวเธอก็รีบดีดตัวเองไปหลบที่เสาบ้าน
“ อย่าเข้ามานะ! “
“ ณิหลา ช่วยพี่หน่อยสิ “ ไนยะวิ่งกระโจนเข้ามาใส่หญิงสาว ณิหลาเองก็รีบหลบ ทำให้ทั้งคู่วิ่งไล่กันไปมาจนทั่วบ้าน คุณหมอเองที่สังขารเริ่มจะไม่ไหวเพราะเหนื่อย เขาหยุดหายใจ จึงถูกณิหลาจับมัดติดกับเสาบ้านเอาไว้
“ โธ่! ทำไมณิหลาถึงทำกับพี่แบบนี้! “ เขาโวยวายเมื่อไม่สามารถขยับตัวไปไหนได้ “ เราเป็นแฟนกันไม่ใช่เหรอครับ “ สักพักก็เปลี่ยนเป็นขอร้องอ้อนวอน
“ ณิหลาจะไปนอนแล้วค่ะ พี่หมอก็ยืนหลับแบบนี้ไปแล้วกัน “ ณิหลาพูดกับเขาด้วยเสียงสั่นๆ เพราะกลัวเขาในอาการแบบนี้ จะว่าสงสารก็สงสาร แต่ถ้าเธอปล่อยเขาตอนนี้ เธอไม่รอดแน่ ๆ
“ อย่าน่ะณิหลา ไม่ๆ ณิหลา! กลับมาก่อน!!! “ คุณหมอไนยะร้องเรียกแฟนสาวลั่นบ้านเมื่อเธอใจดำเดินหนีเขาไปนอน เขาหน้าบูดบึ้งก้มมองตัวเองที่เต็มไปด้วยเหงื่อ
“ ณิหลาใจร้าย “
รุ่งเช้าของวันต่อมา คุณหมอหนุ่มงัวเงียได้สติตื่นขึ้นมาบนโซฟากลางบ้าน เขาลุกนั่งด้วยความมึนงงเพราะไม่รู้ว่าตัวเองลงมานอนที่โซฟาตั้งแต่เมื่อไหร่
“ ณิหลา “ เขาร้องเรียกหาเธอ ไม่รู้ว่าหญิงสาวกลัวเขาจนหนีกลับบ้านไปแล้วหรือเปล่า
“ ณิหลา “ แต่พอบ้านเงียบแปลกๆ เขาจึงฟันธงได้ว่าเธอคงกลับไปแล้ว มือของเขารีบหยิบเอามือถือ ขึ้นมาจะโทรหาน้อง แต่กลับเห็นว่าณิหลาแชทเป็นข้อความทิ้งไว้ให้เขา
[พี่หมอ ณิหลาต้องไปรับพ่อ]
[พ่อณิหลาเสียแล้วค่ะ]
บ้านณิหลา
“ พี่หมอกลับไปได้แล้วค่ะ วันนี้พี่เหนื่อยมาทั้งวันแล้วนะ “ ณิหลาหันไปพูดกับแฟนหนุ่ม เพราะพวกเขาเพิ่งจะกลับมาจากวัด บ้านของณิหลาตอนนี้ก็เต็มไปด้วยชาวบ้านที่ลุงสนุ๊กเกณฑ์มาช่วยกันเตรียมของไปวัดพรุ่งนี้
“ ไม่เอาพี่เป็นห่วง “
“ เป็นห่วงอะไรกันคะ คนเยอะขนาดนี้ “
“ ก็พี่อยากอยู่กับณิหลา อยู่ช่วยปลอบใจณิหลาก็ยังดี “ ไนยะจ้องหน้าแฟนสาวอย่างเป็นห่วง วันนี้เขาและเหล่าเพื่อนๆ ก็มาช่วยงานทั้งวันแล้ว หญิงสาวจึงไม่อยากจะขัดใจ
“ ก็ได้ค่ะ ถ้าอย่างนั้นพี่หมอไปนอนพักที่ห้องณิหลานะคะ ข้างนอกคนยังเยอะอยู่ “ หญิงสาวเดินนำเขาเข้าไปในบ้าน พอย่างกายเข้ามาในห้องนอน สิ่งแรกที่ไนยะได้เห็นคือรูปภาพที่วางอยู่บนหิ้ง รูปผู้หญิงอายุประมาณ 16-17 ถักเปียสองข้าง คนที่หน้าเหมือนกับวรรณิหลาอย่างกับก๊อปปี้วางในรูปมีเขียนวันชาตะ-มรณะไว้อย่างชัดเจน พอชายหนุ่มก้มมองต่ำลงมา ก็เห็นรูปภาพสองพี่น้องยืนกอดกันวางอยู่ที่โต๊ะ
“ ณิหลา “ เขาเรียกชื่อคนที่กำลังเปิดตู้หาหมอนใบใหม่ให้กับเขา หญิงสาวหันมาจ้องเห็นชายหนุ่มมองรูปของเธอด้วยความสงสัยอยู่ เธอจึงได้เฉลยให้เขารู้
“ อ๋อ นั่นคือรูปของณิหลากับวิสาตอนเด็กนะคะ “
“ ฝาแฝด ? “
“ ฝาแฝดอย่างนั้นเหรอ แล้วแบบนี้คนที่เราฝันถึงยังใช่ณิหลาอยู่ไหม “ คุณหมอไนยะนอนเอามือก่ายหน้าผาก พยายามนึกไปมา ถึงความรู้สึกของเขาจะบอกชัดเจนว่าชอบอยู่กับวรรณิหลา แต่ข้างในลึกลงไปแล้วเขากลับสงสัย ว่าคนที่เห็นในฝันอาจจะไม่ใช่ณิหลาของเขาอีกต่อไป “ แล้วถ้าเป็นวิสาจริงๆ เธอจะมาเข้าฝันเราทำไม “ เขาบ่นออกมาอย่างคนคิดไม่ตก หลายวันต่อมา “ ณิหลาไปกินข้าวได้แล้ว “ พลอยเดินเข้ามาตามณิหลาที่นั่งอยู่ในห้อง แต่กลับเห็นว่าเพื่อนมีสีหน้าแปลกไปเธอจึงได้เดินมานั่งลงข้างๆ “ แกเป็นอะไรหรือเปล่า ทะเลาะกับพี่หมอเหรอ ?” “ บ้า ฉันจะไปทะเลาะกับพี่เขาเรื่องอะไร “ “ เอ้า ก็ตั้งแต่วันเผาพ่อแกฉันก็ไม่เห็นพี่หมอแวะมาหาเลย นึกว่ามีเรื่องทะเลาะอะไรกันซะอีก “ พลอยจ้องเพื่อนด้วยความเป็นห่วง เพราะเธอสังเกตณิหลามาหลายวันแล้ว “ พี่เขาโทรมาบอกว่าช่วงนี้ไม่ค่อยว่าง ก็เลยมาหาไม่ได้ “ ณิหลาที่ยังเศร้าเรื่องพ่ออยู่พูดกับเพื่อน เพราะไม่อยากให้เพื่อนไม่สบายใจ พลอยที่รู้สึกว่ามันแปลกๆ กลัวเพื่อนสาวจะโดนผู้ชายหลอกก็ยังคงไม่วางใจ“ ตั้งแต่วันไหน ที่เขาโทรมาบอกแกแบบนั้นนะ “ “ ก็วันนั้นนั่นแหละ “ “ วันนั้น? แต่นี่มันก็หลายว
หลังจากที่สากรณ์กลับไปแล้วพลอยก็เดินมาหาเพื่อนที่เอาแต่นั่งซึมอยู่ที่โซฟา“ แก อย่าไปคิดเยอะที่ไอ้พี่สากรณ์นั่นพูดเลย ฉันว่าเขากับพี่หมอคงไม่ถูกกันหรอก ““ แต่ที่พี่เขาพูดมันก็มีเหตุผลนะ ทำไม 3-4 วันมานี้พี่หมอไม่ค่อยโทรหาไม่ค่อยมาหาเลย ทั้งๆ ที่ แวะมาหาแป๊บเดียวเองก็ได้ “ คนพูดเสียงสั่นคลอด้วยความอัดอั้นน้อยใจ จนจะร้องไห้อยู่แล้ว พลอยที่เห็นแบบนั้นก็ถอนหายใจแรง“ ณิหลา ถ้าพี่เขาไม่มาหา ทำไมแกไม่ไปหาเขาเองล่ะ แกเป็นแฟนพี่เขาไม่ใช่เหรอ “ ณิหลารีบเงยหน้าจ้องเพื่อน ทำไมเธอถึงคิดไม่ได้นะ“ อืม พรุ่งนี้มีงานลูกค้าต้องไปส่งแถวนั้นพอดีแกไปส่งแล้วก็แวะหาพี่เขาเลยเข้าใจไหม แม่คนมีแฟน “ ณิหลาเริ่มเผยยิ้มจาง จริงด้วยเธอมีสิทธิ์ที่จะไปหาเขานี่น่า“ อืม “วันต่อมาโรงพยาบาลทูว์เอ็นวาย“ อ๊าย!! ““ ฮือ คุณแม่ ““ เสียงเอะอะอะไร “ คุณหมอไนยะที่กลับมาจากดูอาการคนป่วยที่ห้องพัก เดินผ่านไ
ห้องพักของหมอไน“ เย็นนี้ก็ไม่มีอะไรให้ทำแล้ว ไปหาณิหลาดีมั้ย “ คุณหมอเจ้าของร่างผอมสูงนั่งอยู่บนเก้าอี้เขาหมุนมันไปมา ในหัวก็คิดถึงแต่เรื่องของแฟนสาว ซึ่งที่เขายังไม่กล้าไปสู่หน้าเธอเพราะคิดว่าเธออาจไม่ใช่ผู้หญิงที่เขาฝันเห็น แล้วอีกอย่างก็รู้สึกละอายที่เขาเคยตู่เอาเองว่าเธอใช่‘ณิหลาไม่ชอบถักเปียค่ะ’‘แผลนี้ได้มาจากอุบัติเหตุตอนมัธยม’‘อย่า หนีไป ‘‘โอ้ย!’ขวดเหล้าฟาดใส่กลางหลังจนเสื้อขาวอาบไปด้วยเลือด แววตาของหญิงสาวในความฝัน กับแววตาที่เขาเห็นในรูปของวรรณวิสามันคือดวงตาคู่เดียวกันจริงๆ มันชัดเจนมาก เพราะวิสาแววตาดูโศกเศร้า แต่ณิหลาของเขานั้นแววตาดูแก่นแก้วร่าเริงสดใส“ คนในฝันของเราคงเป็นวิสาไม่ใช่ณิหลาจริงๆ “ปั๊ก! เสียงของตกทำให้คุณหมอที่นั่งคิดอะไรไปเรื่อยอยู่รีบหันไปมองที่ประตู“ ณิหลา! “ เขารีบลุกจากเก้าอี้เดินไปหาคนที่มองมายังเขาด้วยแววตาแดงก่ำ เนื่องจากหญิงสาวมาได้ยินตอนที่เขาพูดคนเดียวเมื่
“ อีณิหลามึงทำกูเสียหน้าหมด ไม่ใช่แค่กูที่เสียหน้า พี่สาวมึงก็เสียหน้าไปด้วย “ สลาพ่อของวรรณวิสาและวรรณิหลา ต่อว่าลูกสาววัย 10 ขวบ หลังจากที่กลับมาถึงบ้าน เพราะณิหลาไปสร้างวีรกรรมอันเจ็บแสบให้กับผู้มีพระคุณของเขา“ ก็ณิหลาบอกพ่อไปแล้วไง ว่าณิหลาไม่อยากทำ พ่อก็ยังบังคับณิหลาให้ปลอมเป็นวิสาเอง ณิหลาไม่ได้เต็มใจสักหน่อย “ ณิหลาโวยวายใหญ่ เนื่องจากวันนี้พี่สาวฝาแฝดของเธอไม่สบาย พ่อจึงให้ณิหลาใส่กระโปรงสวมรอยเป็นวิสาไปเต้นแร้งเต้นกาให้คนอื่นดู ทั้งที่เด็กหญิงไม่อยากจะทำ แล้วมันก็ไม่ใช่ครั้งแรกเสียด้วย หลายครั้งเลยที่วิสาไม่สบายขึ้นมา สลาก็จะให้ณิหลาปลอมเป็นพี่สาวเพื่อให้เธอไปเอาใจเจ้านายของเขา ซึ่งผู้มีพระคุณคนนั้นก็ให้ทุนการศึกษามา แต่ให้แค่วิสา ส่วนณิหลากลับไม่ได้อะไรเลย“ นี้มึงกล้าเถียงกูเหรอห๊ะ! “ สลาเอามือหยิกแก้มลูกสาวด้วยความโมโห ทำไมลูกสาวของเขาไม่เกิดมาน่ารักเรียบร้อยเหมือนกัน ทำไมถึงได้มีเจ้าเด็กดื้อคนนี้มาด้วย“ ที่กูให้มึงทำแบบนี้ก็เพราะอนาคตของพวกมึงสองพี่น้องนะ ““ อนา
วิสานั่งทายาที่หลังให้น้องสาว สีหน้าของทั้งคู่ต่างมีความทุกข์ใจไม่ต่างกัน แต่พวกเธอก็ต้องอยู่เคียงข้างกันและกัน เนื่องจากตอนนี้ข้างกายของพวกเธอนั้นไร้ที่เพิ่งพิง“ ณิหลาจะไปบอกตำรวจ!” ณิหลาที่ตอนนี้โกรธจัดลุกยืนหันมาพูดกับพี่สาวที่กำลังมองเธออย่างตกใจ“ อย่านะณิหลา!! ถ้าคนอื่นรู้เรื่องวันนั้นเราแย่แน่ ““ แย่ยังไง มันต้องได้รับกรรมที่มันทำกับเราสิ ““ แต่ทุนการศึกษาล่ะ ถ้าคนอื่นรู้ ทุนการศึกษาที่วิสาจะได้จากผู้ใหญ่ใจดีมันจะไม่มีอีกนะ “ วิสามองน้องสาวด้วยแววตาสั่นกลัว“ ก็ช่างทุนมันสิวิสา เธอจะปล่อยให้มันมาทำแบบวันนั้นกับเราอีกเหรอ ถึงจะแจ้งได้ ““ แต่ถ้าวิสาไม่ได้ทุนนี้พ่อต้องเสียใจมากนะณิหลา “ ณิหลาส่ายหน้าไม่ฟังสิ่งที่พี่สาวพูด เพราะเรื่องนี้ผู้ใหญ่ต้องรู้! เธอจะไม่ปล่อยคนชั่วให้ใช้ชีวิตมีความสุขบนความทุกข์ของเธอหรอก ร่างของณิหลาวิ่งออกมาจากบ้าน เธอมาที่สถานีตำรวจแต่สิ่งที่หน้าเสียใจก็คือ ไม่มีใครเชื่อในสิ่งที่เธอพูด ตู่ว่าเธอนั้นสร้างเรื่
ร่างกายของณิหลาที่ตอนนี้นั่งอยู่ใต้ต้นไม้ยกมือขึ้นปาดน้ำตา เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ทีไรเธอก็ร้องไห้ปานใจจะขาดทุกครั้ง หน้ามนเงยมองท้องฟ้าเมื่อมีหยดน้ำหยดลงมาใส่แก้มของเธอ“ อ๊าย! “ เธอกรีดร้องออกมาเบาๆ เมื่อเห็นแสงฟ้าแลบ “ ทำยังไงดี พายุจะเข้าอีกแล้วเหรอ “ ณิหลาพาร่างตัวเองเดินออกมาตามถนน ก่อนเธอจะหยุดเดินเมื่อเห็นรถเบนซ์คันคุ้นตาวิ่งมาจอดใกล้“ ณิหลา! “ ไนยะรีบวิ่งลงมาจากรถ มายืนอยู่ตรงหน้าหญิงสาว ณิหลาเห็นแบบนั้นก็เตรียมจะวิ่งหนีเขา แต่แสงฟ้าแลบทำให้เธอสะดุ้งหยุด เปิดโอกาสให้คุณหมอรีบวิ่งมาอุ้มตัวเธอ“ ปล่อย! ““ ฝนตกขนาดนี้ อย่าดื้อได้มั้ย พี่เป็นห่วงน้องนะ ““ พี่หมอ “ ณิหลาดิ้นเต็มแรงแต่แรงของเธอไม่ได้ทำให้เขาสะทกสะท้าน ไนยะรีบอุ้มแฟนสาวขึ้นรถแล้วขับกลับบ้าน“ มา ลงมาได้แล้ว “ คุณหมอลงจากรถเมื่อรถวิ่งมาจอดในบ้าน เขาเดินอ้อมลงมาเปิดประตูให้เธอ แต่ณิหลากลับเอาแต่นั่งนิ่ง“ ณิหลาลงมาก่อนได้มั้ย ฝนมันตกหนักแล้วเนี่ย น้องไม่กล
รถเบนซ์ของณัฐชัย จอดที่หน้าบ้านหลังหนึ่ง เขาจ้องไปที่หน้าบ้านเพราะเห็นว่าเจ้าของบ้านกำลังยืนเถียงกับใครบางคนอยู่“ เจนบอกแล้วไง ว่าอย่ามายุ่งกับเจน อาไม่มีงานมีการทำหรือไง ““ อาก็ไม่ได้อยากจะยุ่งกับเจนนักหรอก ก็แค่ถามดูว่ามีอะไรผิดปกติไปหรือเปล่า “ จิรกิตติ์ยืนต่อล้อต่อเถียงกับเจระวี จนไนยะที่เดินลงมาดูต้องรีบเอาตัวมาคั่นกลางห้ามทั้งคู่“ คิดว่าตัวเองมีน้ำยาขนาดนั้นเลย “ เจนก็ยังไม่หยุด เธอต่อว่าคนเป็นอานอกสายเลือดไม่หยุดปาก“ เจนมึงหยุด! เถียงอะไรกันเนี่ยห๊ะ “ ไนยะรีบดึงแขนเพื่อนให้ออกห่างมาจากอาเจต เพราะอีกแค่นิดเดียวพลอยเจนจะกระโดดหยุมหัวอาเจตอยู่แล้ว“ หยุดคิดเรื่องนี้ซะน่ะ มันไม่มีทางเกิดขึ้นหรอก “ พลอยเจนตะโกนพูดใส่จิตรกิตติ์แล้วหันหลังเดินไปขึ้นรถ“ อ้าว ““ สวัสดีค่ะพี่เจน “ เมื่อขึ้นรถมาเธอก็เห็นว่ามีณิหลานั่งอยู่ในรถด้วย“ ณิหลา นี่ไอ้ไนตามหาน้องเจอแล้วเหรอ รู้เปล่าว่าเมื่อวานนะ มันหน้าห
ทั้งสามออกมายืนคุยกันที่ใต้ต้นไม้ ไนยะยืนปลอบแฟนสาวที่กำลังร้องไห้“ ไม่เป็นไรน่ะณิหลา หลวงตาบอกว่าวิสาไปสู่ภพภูมิของเธอแล้วนี่ ต่อไปนี้พี่จะดูแลน้องเองให้สมกับที่วิสาไว้ใจพี่ “ ณิหลาเงยหน้าจ้องคุณหมอหนุ่ม แววตาของเธอเหมือนว่ากำลังคิดอะไรบางอย่าง“ ต้องคิดอะไรอีกณิหลา ก็รู้ความจริงแล้วนี่ว่าวิสามาเข้าฝันไอ้ไนทำไม “ พลอยเจนเดินเข้ามาคั่นกลางทั้งสอง แล้วจับมือทั้งคู่ขึ้นมาให้จับกันไว้“ วิสาอยากให้ไนยะดูแลณิหลา เพราะฉะนั้นรักกันนะ ดีกันได้แล้ว “ ณิหลาจ้องหน้าพลอยเจนสลับกับแววตาปิ้งๆ เว้าวอนของแฟนหนุ่ม เธอแอบยิ้มมุมปากเล็กน้อย“ เรากลับกันเถอะค่ะ พี่เจนต้องไปเปิดร้านไม่ใช่เหรอ “ คนพูดปล่อยมือที่รัดกุมของไนยะออก แล้วเดินไปที่รถ“ เฮ้อ เคลียร์กันเองนะ กูไม่รู้ด้วยแล้ว “ พลอยเจนหันมาพูดกับเพื่อนที่กำลังทำหน้าหงอย จากนั้นจึงเดินตามณิหลาไป“ ทำไมไม่ไปส่งณิหลาที่บ้านคะ “ เมื่อรถเบนซ์แล่นเข้ามาจอดในบ้านของคุณหมอ ณิหลาก็หันไปพูดกับเขา“ พี่ไม่ไปส่งน
“ พี่หมอ มันแสบแต่… เราทำกันอีกรอบได้มั้ย? “ เธอถามเขาเสียงอ้อนแต่สายตากับจดจ่ออยู่ที่ตรงนั้นของเขา ซึ่งตั้งผงาดอยู่ต่อหน้าเธอ“ แต่ว่าถุงที่พี่เตรียมไว้มันหมดแล้วนะครับ “ ถึงเขาจะอยากทำต่อแต่ก็นึกถึงความปลอดภัย ไม่ใช่ว่าเขากลัวผิดพลาดเขาอยากมีลูกกับคนตรงหน้ามาก แต่กลัวเธอไม่พร้อมอีกอย่างทั้งสองคนก็ยังไม่ได้แต่งงานกันด้วย แต่หญิงสาวกับงอแงไม่ยอม“ ทำไมล่ะ ไม่ใส่ก็ได้นิ ทำไมต้องใส่มันบิดบังความรักของพวกเราด้วย “ ร่างเล็กค่อยๆ ลุกนั่งบนเตียงแล้วโน้มไปกอดเขา“ แต่ณิหลาน้องรู้หรือ—”“ ณิหลารู้ ณิหลาไม่ใช่เด็กนะคะ แต่ณิหลารักพี่หมอ ณิหลาไม่กลัวอะไรทั้งนั้น หรือว่าพี่หมอกลัวว่าตัวเองจะพลาดกับณิหลาเหรอคะ “ เธอจ้องเขาด้วยแววตาแสนอ่อย มือใหญ่ยกจับแก้มป่อง“ พี่จะไปกลัวเรื่องนั้นทำไม วันนี้น้องเป็นแฟนพี่ อนาคตก็ต้องเป็นแม่ของลูกชายลูกสาวของพี่ แล้วน้องอยากเป็นแม่ของลูกๆ พี่ไหม “ เธอไม่ตอบเขาแต่ขยับหน้าเขาไปจูบเป็นคำตอบ หว่างขาเรียวขยับแนบชิดแกนกายของชายหนุ่ม คุณห
“ อย่าไปนะคะ ณิหลารักพี่หมอมาก “ เธอพูดในขณะที่เอาหน้าแนบกับแผ่นอกนูนแน่นของแฟนหนุ่ม “ แต่ณิหลาแค่กลัวเจ็บ “ เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาที่กำลังยิ้มเอ็นดูเธออยู่“ พี่ก็รักน้องมาก แล้วสัญญาว่าจะไม่ทำให้เจ็บ พี่จะรักน้องเหมือนกับทุกวัน “ มือใหญ่ลูบหัวหญิงสาว ณิหลาอมยิ้มให้คนที่เหมือนรู้ว่าเธอคิดอะไร ปากอิ่มเผยอออกมารับรสจูบที่เขาโน้มลงมามอบให้“ อืม “ มือใหญ่ซุกซนจับล้วงเข้าไปที่ทรวงอกอีกครั้ง เขาบดขยี้มันอย่างเบามือ แต่กลับทำเจ้าของร่างตัวสั่นระริก ไม่นานเสื้อครอปตัวนั้นก็โดนถอดออก หน้าอกยอดสีชมพูกำลังทักทายเขา ไนยะเผยยิ้มพอใจในเวลาเดียวกันกับพี่เจ้าของทรวงอกที่นอนจ้องอยู่เขินหน้าแดงเป็นลูกมะเขือเทศ“ พี่หมอมองอะไรคะ ““ มันสวยมากเลยนะณิหลา สวยเหมือนแฟนสาวของพี่เลย จ๊วบ“ ว่าจบเขาก็ก้มหน้าลงไปดูดที่ยอดอก“ อ้า…” เล่นเอาณิหลาร้องครางออกมาเสียงหลง กระนั้นเขาก็ยิ่งพอใจดูดจ๊วบจ๊าบเสียงดัง มืออีกข้างก็บีบคั้นทรวงอกอีกลูกอย่างเบามือ“ อ๊า พี่
“ บรรยากาศเป็นใจขนาดนี้ “ เขาอมยิ้มจ้องริมฝีปากอิ่มของคนที่เขากำลังกอดรัดอยู่“ คิดจะทำอะไรคะ ““ ไม่ได้เจอกันหลายวันแล้ว คิดถึง พี่ขอจูบน้องได้มั้ย “ เขาขอเธออย่างแผ่วเบาดวงตาก็ยังคงจ้องที่ริมฝีปากของคนตรงหน้าซึ่งเจ้าของมันกำลังจ้องเขาตาใสแป๋ว“ ไม่เอา “ หญิงสาวแก้มร้อนผ่าวรีบหันหน้าหนีไปทางอื่น!! แต่เธอก็ต้องรีบหันมาเพราะตกใจแสงของท้องฟ้า ทำให้ปลายจมูกรูปหยดน้ำของเธอแตะที่ปลายจมูกโด่งของเขา“ เฮ้อ พี่ไม่ไหวแล้วนะณิหลา “ ไนยะกระซับอ้อมแขนของเขาแน่นขึ้น จมูกโด่งก้มลงมาที่หน้าผากมนแล้วสูดดมกลิ่นหอมของเธออย่างโหยหา“ พี่หมอจะทำอะไรคะ “ เธอถามเขาเมื่อรู้สึกถึงอะไรแปลกๆ ที่เธอนั่งทับอยู่“ พี่ขอได้มั้ย “ ณิหลาหน้าร้อนรับรู้ได้ว่ามันคงจะแดงมาก เพราะสีหน้าแววตาน้ำเสียงที่ไนยะสื่อมา เหมือนเขาอยากจะกลืนกินเธอลงท้อง เธอรู้สึกเหมือนว่าตัวเองจะเป็นอาหารของเขาเลย แต่มันก็ไม่ได้ดูน่ากลัว มันดูเย้ายวนใจเสียมากกว่า“ ขอ ขอทำอะไรเหรอคะ &rdquo
ทั้งสามออกมายืนคุยกันที่ใต้ต้นไม้ ไนยะยืนปลอบแฟนสาวที่กำลังร้องไห้“ ไม่เป็นไรน่ะณิหลา หลวงตาบอกว่าวิสาไปสู่ภพภูมิของเธอแล้วนี่ ต่อไปนี้พี่จะดูแลน้องเองให้สมกับที่วิสาไว้ใจพี่ “ ณิหลาเงยหน้าจ้องคุณหมอหนุ่ม แววตาของเธอเหมือนว่ากำลังคิดอะไรบางอย่าง“ ต้องคิดอะไรอีกณิหลา ก็รู้ความจริงแล้วนี่ว่าวิสามาเข้าฝันไอ้ไนทำไม “ พลอยเจนเดินเข้ามาคั่นกลางทั้งสอง แล้วจับมือทั้งคู่ขึ้นมาให้จับกันไว้“ วิสาอยากให้ไนยะดูแลณิหลา เพราะฉะนั้นรักกันนะ ดีกันได้แล้ว “ ณิหลาจ้องหน้าพลอยเจนสลับกับแววตาปิ้งๆ เว้าวอนของแฟนหนุ่ม เธอแอบยิ้มมุมปากเล็กน้อย“ เรากลับกันเถอะค่ะ พี่เจนต้องไปเปิดร้านไม่ใช่เหรอ “ คนพูดปล่อยมือที่รัดกุมของไนยะออก แล้วเดินไปที่รถ“ เฮ้อ เคลียร์กันเองนะ กูไม่รู้ด้วยแล้ว “ พลอยเจนหันมาพูดกับเพื่อนที่กำลังทำหน้าหงอย จากนั้นจึงเดินตามณิหลาไป“ ทำไมไม่ไปส่งณิหลาที่บ้านคะ “ เมื่อรถเบนซ์แล่นเข้ามาจอดในบ้านของคุณหมอ ณิหลาก็หันไปพูดกับเขา“ พี่ไม่ไปส่งน
รถเบนซ์ของณัฐชัย จอดที่หน้าบ้านหลังหนึ่ง เขาจ้องไปที่หน้าบ้านเพราะเห็นว่าเจ้าของบ้านกำลังยืนเถียงกับใครบางคนอยู่“ เจนบอกแล้วไง ว่าอย่ามายุ่งกับเจน อาไม่มีงานมีการทำหรือไง ““ อาก็ไม่ได้อยากจะยุ่งกับเจนนักหรอก ก็แค่ถามดูว่ามีอะไรผิดปกติไปหรือเปล่า “ จิรกิตติ์ยืนต่อล้อต่อเถียงกับเจระวี จนไนยะที่เดินลงมาดูต้องรีบเอาตัวมาคั่นกลางห้ามทั้งคู่“ คิดว่าตัวเองมีน้ำยาขนาดนั้นเลย “ เจนก็ยังไม่หยุด เธอต่อว่าคนเป็นอานอกสายเลือดไม่หยุดปาก“ เจนมึงหยุด! เถียงอะไรกันเนี่ยห๊ะ “ ไนยะรีบดึงแขนเพื่อนให้ออกห่างมาจากอาเจต เพราะอีกแค่นิดเดียวพลอยเจนจะกระโดดหยุมหัวอาเจตอยู่แล้ว“ หยุดคิดเรื่องนี้ซะน่ะ มันไม่มีทางเกิดขึ้นหรอก “ พลอยเจนตะโกนพูดใส่จิตรกิตติ์แล้วหันหลังเดินไปขึ้นรถ“ อ้าว ““ สวัสดีค่ะพี่เจน “ เมื่อขึ้นรถมาเธอก็เห็นว่ามีณิหลานั่งอยู่ในรถด้วย“ ณิหลา นี่ไอ้ไนตามหาน้องเจอแล้วเหรอ รู้เปล่าว่าเมื่อวานนะ มันหน้าห
ร่างกายของณิหลาที่ตอนนี้นั่งอยู่ใต้ต้นไม้ยกมือขึ้นปาดน้ำตา เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ทีไรเธอก็ร้องไห้ปานใจจะขาดทุกครั้ง หน้ามนเงยมองท้องฟ้าเมื่อมีหยดน้ำหยดลงมาใส่แก้มของเธอ“ อ๊าย! “ เธอกรีดร้องออกมาเบาๆ เมื่อเห็นแสงฟ้าแลบ “ ทำยังไงดี พายุจะเข้าอีกแล้วเหรอ “ ณิหลาพาร่างตัวเองเดินออกมาตามถนน ก่อนเธอจะหยุดเดินเมื่อเห็นรถเบนซ์คันคุ้นตาวิ่งมาจอดใกล้“ ณิหลา! “ ไนยะรีบวิ่งลงมาจากรถ มายืนอยู่ตรงหน้าหญิงสาว ณิหลาเห็นแบบนั้นก็เตรียมจะวิ่งหนีเขา แต่แสงฟ้าแลบทำให้เธอสะดุ้งหยุด เปิดโอกาสให้คุณหมอรีบวิ่งมาอุ้มตัวเธอ“ ปล่อย! ““ ฝนตกขนาดนี้ อย่าดื้อได้มั้ย พี่เป็นห่วงน้องนะ ““ พี่หมอ “ ณิหลาดิ้นเต็มแรงแต่แรงของเธอไม่ได้ทำให้เขาสะทกสะท้าน ไนยะรีบอุ้มแฟนสาวขึ้นรถแล้วขับกลับบ้าน“ มา ลงมาได้แล้ว “ คุณหมอลงจากรถเมื่อรถวิ่งมาจอดในบ้าน เขาเดินอ้อมลงมาเปิดประตูให้เธอ แต่ณิหลากลับเอาแต่นั่งนิ่ง“ ณิหลาลงมาก่อนได้มั้ย ฝนมันตกหนักแล้วเนี่ย น้องไม่กล
วิสานั่งทายาที่หลังให้น้องสาว สีหน้าของทั้งคู่ต่างมีความทุกข์ใจไม่ต่างกัน แต่พวกเธอก็ต้องอยู่เคียงข้างกันและกัน เนื่องจากตอนนี้ข้างกายของพวกเธอนั้นไร้ที่เพิ่งพิง“ ณิหลาจะไปบอกตำรวจ!” ณิหลาที่ตอนนี้โกรธจัดลุกยืนหันมาพูดกับพี่สาวที่กำลังมองเธออย่างตกใจ“ อย่านะณิหลา!! ถ้าคนอื่นรู้เรื่องวันนั้นเราแย่แน่ ““ แย่ยังไง มันต้องได้รับกรรมที่มันทำกับเราสิ ““ แต่ทุนการศึกษาล่ะ ถ้าคนอื่นรู้ ทุนการศึกษาที่วิสาจะได้จากผู้ใหญ่ใจดีมันจะไม่มีอีกนะ “ วิสามองน้องสาวด้วยแววตาสั่นกลัว“ ก็ช่างทุนมันสิวิสา เธอจะปล่อยให้มันมาทำแบบวันนั้นกับเราอีกเหรอ ถึงจะแจ้งได้ ““ แต่ถ้าวิสาไม่ได้ทุนนี้พ่อต้องเสียใจมากนะณิหลา “ ณิหลาส่ายหน้าไม่ฟังสิ่งที่พี่สาวพูด เพราะเรื่องนี้ผู้ใหญ่ต้องรู้! เธอจะไม่ปล่อยคนชั่วให้ใช้ชีวิตมีความสุขบนความทุกข์ของเธอหรอก ร่างของณิหลาวิ่งออกมาจากบ้าน เธอมาที่สถานีตำรวจแต่สิ่งที่หน้าเสียใจก็คือ ไม่มีใครเชื่อในสิ่งที่เธอพูด ตู่ว่าเธอนั้นสร้างเรื่
“ อีณิหลามึงทำกูเสียหน้าหมด ไม่ใช่แค่กูที่เสียหน้า พี่สาวมึงก็เสียหน้าไปด้วย “ สลาพ่อของวรรณวิสาและวรรณิหลา ต่อว่าลูกสาววัย 10 ขวบ หลังจากที่กลับมาถึงบ้าน เพราะณิหลาไปสร้างวีรกรรมอันเจ็บแสบให้กับผู้มีพระคุณของเขา“ ก็ณิหลาบอกพ่อไปแล้วไง ว่าณิหลาไม่อยากทำ พ่อก็ยังบังคับณิหลาให้ปลอมเป็นวิสาเอง ณิหลาไม่ได้เต็มใจสักหน่อย “ ณิหลาโวยวายใหญ่ เนื่องจากวันนี้พี่สาวฝาแฝดของเธอไม่สบาย พ่อจึงให้ณิหลาใส่กระโปรงสวมรอยเป็นวิสาไปเต้นแร้งเต้นกาให้คนอื่นดู ทั้งที่เด็กหญิงไม่อยากจะทำ แล้วมันก็ไม่ใช่ครั้งแรกเสียด้วย หลายครั้งเลยที่วิสาไม่สบายขึ้นมา สลาก็จะให้ณิหลาปลอมเป็นพี่สาวเพื่อให้เธอไปเอาใจเจ้านายของเขา ซึ่งผู้มีพระคุณคนนั้นก็ให้ทุนการศึกษามา แต่ให้แค่วิสา ส่วนณิหลากลับไม่ได้อะไรเลย“ นี้มึงกล้าเถียงกูเหรอห๊ะ! “ สลาเอามือหยิกแก้มลูกสาวด้วยความโมโห ทำไมลูกสาวของเขาไม่เกิดมาน่ารักเรียบร้อยเหมือนกัน ทำไมถึงได้มีเจ้าเด็กดื้อคนนี้มาด้วย“ ที่กูให้มึงทำแบบนี้ก็เพราะอนาคตของพวกมึงสองพี่น้องนะ ““ อนา
ห้องพักของหมอไน“ เย็นนี้ก็ไม่มีอะไรให้ทำแล้ว ไปหาณิหลาดีมั้ย “ คุณหมอเจ้าของร่างผอมสูงนั่งอยู่บนเก้าอี้เขาหมุนมันไปมา ในหัวก็คิดถึงแต่เรื่องของแฟนสาว ซึ่งที่เขายังไม่กล้าไปสู่หน้าเธอเพราะคิดว่าเธออาจไม่ใช่ผู้หญิงที่เขาฝันเห็น แล้วอีกอย่างก็รู้สึกละอายที่เขาเคยตู่เอาเองว่าเธอใช่‘ณิหลาไม่ชอบถักเปียค่ะ’‘แผลนี้ได้มาจากอุบัติเหตุตอนมัธยม’‘อย่า หนีไป ‘‘โอ้ย!’ขวดเหล้าฟาดใส่กลางหลังจนเสื้อขาวอาบไปด้วยเลือด แววตาของหญิงสาวในความฝัน กับแววตาที่เขาเห็นในรูปของวรรณวิสามันคือดวงตาคู่เดียวกันจริงๆ มันชัดเจนมาก เพราะวิสาแววตาดูโศกเศร้า แต่ณิหลาของเขานั้นแววตาดูแก่นแก้วร่าเริงสดใส“ คนในฝันของเราคงเป็นวิสาไม่ใช่ณิหลาจริงๆ “ปั๊ก! เสียงของตกทำให้คุณหมอที่นั่งคิดอะไรไปเรื่อยอยู่รีบหันไปมองที่ประตู“ ณิหลา! “ เขารีบลุกจากเก้าอี้เดินไปหาคนที่มองมายังเขาด้วยแววตาแดงก่ำ เนื่องจากหญิงสาวมาได้ยินตอนที่เขาพูดคนเดียวเมื่