บททั้งหมดของ รักนี้ของหมอไน: บทที่ 1 - บทที่ 10

“ ณิหลา ฉันหาลูกค้ามาให้แกแล้ว “ วรรณิหลา หรือ ณิหลาที่กำลังนั่งวาดรูปอยู่ รีบหันหน้าไปมองตามเสียงของเพื่อน“ สนใจภาพวาดตัวไหนที่วางขายอยู่ หรืออยากได้รูปภาพเหมือน ภาพการ์ตูนเป็นของตัวเองสามารถสอบถามได้เลยนะคะ “ ณิหลาลุกขึ้นพูดทักทายแนะนำผลงานต่อคนที่ พลอยไพริน เพื่อนรักของเธอพามา “ ครับ งั้นคุณช่วยวาดรูปนี้ให้ผมหน่อยได้มั้ย พอดีผมอยากได้มันเป็นของขวัญให้กับแฟนน่ะครับ “ เขาคนนั้นจึงยื่นรูปถ่ายใบหนึ่งให้แก่เธอ วรรณิหลารีบรับไว้“ ได้หมดไม่มีปัญหาค่ะ แต่ลูกค้าต้องจ่ายมัดจำก่อนครึ่งหนึ่งนะคะ แล้วอีก30นาทีก็กลับมารับรูปได้เลย “ หญิงสาวอธิบายถึงกฎของร้านด้วยท่าทียิ้มแย้มแจ่มใส ชายคนนั้นก็เหมือนจะถูกใจในความเป็นมิตรของเธอจึงรีบหยิบเงินใบใหญ่ขึ้นมายื่นให้หญิงสาว “ ผมให้คุณหมดนี่เลยครับไม่ต้องทอนนะ เดี๋ยวอีก 30 นาทีผมจะกลับมาใหม่ตอนนี้ต้องรีบไปแล้ว ผมนัดแฟนไว้ครับ “ พูดจบเขาก็เดินไป ปล่อยให้สองสาวยืนตื่นเต้นกับเงินในมือของณิหลา“ คนอะไรโคตรเปย์เลย เพื่อแฟนทำได้ทุกอย่างมันเป็นแบบนี้เองเหรอวะ “ พลอยไพรินพูดออกมาท่าทีกระดี๊กระด๊าดีใจใหญ่ “ จริงอะ นี่ต้องไปหาที่ไหนถึงจะได้แบบนี้บ้างวะ “ คนถือเ

“ เฮ้อ แล้วกูจะบ้าจี้ ทำตามที่มันพูดทำไมวะ ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่ามันแค่กวน “ ไนยะขับรถตามทางที่ไม่คุ้นเคยอย่างที่เพื่อนสาวแนะนำ เขาก็ได้แต่บ่นออกมาพร้อมรู้สึกขบขันตัวเอง“ เฮ้ย !! “ ทางข้างหน้าที่ไม่มีแม้แต่รถวิ่งผ่านสักคัน อยู่ดีไม่ว่าดีก็มีร่างของหญิงสาวใส่ชุดสีขาววิ่งมาตัดหน้ารถของเขาจริงๆ เสียงเบรกรถดังสนั่น คุณหมอเจ้าของรถก็รีบเดินลงมาดู “ ล้มลงไปแล้ว เราเบรกทันนี่หว่า “ เขารีบเข้าไปประคองร่างที่ล้มอยู่กับพื้นขึ้นมาอย่างตกใจ ทันทีที่เขาได้เห็นหน้าของเธอ มันก็เหมือนว่าโลกหยุดหมุน เพราะเธอคือคนที่เขากำลังตามหา! “ อะ ! “ เขาจ้องเธอนาน จนได้สติกลับมาก็รีบเขย่าตัวเธอที่หลับอยู่ในอ้อมแขน“ น้อง น้องครับ น้องสาว! ตื่นสิ “ เขารีบตรวจดูอาการเธอ เมื่อเห็นว่าเธออาจจะแค่สลบไปเพราะตกใจ เขาจึงอุ้มหญิงสาวขึ้นรถแล้วขับกลับมาที่บ้านของเขา ซึ่งห่างจากตรงนี้ไม่ไกลนัก “ นี่คุณอยู่ใกล้ผมขนาดนี้เลยเหรอ แต่ทำไมที่ผ่านมาเราถึงไม่เคยเจอกันมาก่อน แล้วตอนที่คุณวิ่งมาตัดหน้ารถผม คุณวิ่งหนีอะไรมา? “คนที่กำลังนั่งจ้องร่างน้อยพร้อมกับเอายาดมแกว่งไปแกว่งมาให้กับคนที่นอนอยู่บนโซฟา ตาก็จ้องหน้าหญิงสาวสำรวจเธอผ

“ หมอ? “ วรรณิหลาหันมองหน้าคนหล่อที่นั่งอยู่ไม่ไกลจากเธอด้วยความแปลกใจ“ อ๋อ ผมเป็นหมอครับ เอื้อยก็เลยเรียกผมแบบนั้น แล้วคุณ? ผมถามได้มั้ยว่ามีเรื่องอะไรถึงได้ถูกวางยามาแบบนี้ ?” ไนยะที่สงสัยนั่งคิดนอนคิดมาทั้งคืนว่าเธอไปมีเรื่องกับใครถึงได้ถูกทำร้ายมาเช่นนี้ หรือมันจะเป็นแบบที่เขาฝัน? คนที่ฟังก็มองหน้าคนถาม แล้วเหลือบไปมองที่พี่สาวแม่บ้าน“ อ๋อ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว เอื้อยขอตัวไปก่อนนะคะ ออกมานานเดี๋ยวคุณหญิงจะสงสัย “ เอื้อยที่รู้ตัวว่าอยู่เป็นก้างจึงรีบหันหลังกลับออกไป พร้อมกับไม่ลืมหันกลับมาปิดประตูห้องให้ทั้งคู่ด้วย“ บอกผมได้มั้ยครับ เผื่อว่าผมจะสามารถช่วยอะไรคุณได้ ในฐานะหมอ “ หญิงสาวบนเตียงเริ่มจ้องมองหน้าของชายหนุ่ม เธอมองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า พร้อมกับคิดในใจว่า มันยังมีผู้ชายที่หล่อ และ แสนดีแบบนี้อยู่ในโลกนี้อีกหรือ แถมยังเป็นหมออีก ถ้าได้ทำผัวคงจะสบายไปทั้งชาติ “ ณิหลาครับ “ “ ห๊ะ! “ คนเหม่อรีบได้สติเมื่อเขาเรียกชื่อ เขาที่สังเกตอยู่จึงถอดใจกับคำตอบที่อยากจะได้ไปเอง“ ถ้าคุณยังไม่อยากบอกก็ไม่เป็นไร เพราะเราเองก็เพิ่งจะรู้จักกัน ถ้างั้นคุณลุกมาอาบน้ำเปลี่ยนชุดเถอะครับ ผมจะลงไปหา

บ้านพงษ์พิสิฐนาง ณัฐลี นั่งจิบชาชมสวนอยู่ที่หลังบ้านของเธอ ก่อนที่จะมีเด็กสาวเดินเขามาประจบ“ สวัสดีค่ะแม่ณัฐ วันนี้นิต้าอบขนมเลยเอามาฝากค่ะ “ อนิต้านั่งลงที่เก้าอี้ตัวที่ว่างข้างณัฐลี แล้วก็ยื่นกล่องคุกกี้ให้“ ขอบใจจ้ะ หนูนิต้านี่ช่างเป็นแม่บ้านแม่เรือนจริง ๆ “ “ ฮาฮ่า ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ นิต้าก็แค่ชอบทำขนมเฉยๆ “ อนิต้าตอบกลับด้วยท่าทีเขินอาย“ แต่เสียดายนะคะที่คุณหมอไนกลับแอบไปมีแฟนแล้ว “ แม่บ้านที่ชื่ออ้ายผู้ยืนอยู่ข้างคุณหญิงณัฐลีได้บ่นพึมพำออกมา แต่กลับสร้างความสนใจให้นายทั้งสองเป็นอย่างมาก “ แกพูดอะไรอ้าย ลูกชายฉันไปมีแฟนตอนไหนห้ะ “ “ นั้นสิ อ้ายเอาอะไรมาพูด “ คนบ่นรีบยิ้มแห้งรับ เพราะไม่คิดว่าเจ้านายทั้งสองจะได้ยินตัวเองพูดเมื่อกี้ “ บอกมา “ ณัฐลีจ้องตาดุไปยังคนใช้ เล่นเอาอ้ายกลืนน้ำลายลงคอไปกลืนใหญ่“ เอ้อคือ วันก่อนอ้ายเห็นคุณหมอไนมาตามอีเอื้อยไปที่บ้านตอนดึกๆ พอมันกลับมาอ้ายถามกับมัน มันก็บอกว่าคุณหมอไนพาผู้หญิงหน้าสวย อายุประมาณ 20 ต้นๆ นี่ละค่ะ มานอนที่บ้าน “ ความไม่อยากจะเล่า แต่อ้ายก็ใส่ซะมันปาก “ อะ ที่สำคัญนะคะคุณๆ ผู้หญิงคนนั้นโดนวางยาเสียสาวมาด้วยค่ะ “ “ ห๊

“ ฮือๆ หมอ “ คิดเช่นนั้นแล้วเธอก็ร้องไห้โฮออกมาอย่างควบคุมไม่ได้“ อ้าว เป็นอะไรไป เจ็บแผลเหรอครับ “ คุณหมอหนุ่มพยายามจะหาวิธีปลอบเธอ แต่ถ้าถามว่าเขาเคยปลอบใจผู้หญิงมาก่อนไหม ก็ไม่เคย เขาจึงทำได้เพียงยืนเอียงตัวไปมา ไม่รู้ว่าจะต้องเอาตัวเองไปไว้ตรงไหน จนหญิงสาวซบลงที่อกของเขา คุณหมอไนจึงถือวิสาสะเอามือยกขึ้นลูบหัวให้“ มีอะไรไม่สบายใจก็ระบายออกมาน่ะ ร้องออกมาเลย แล้วทุกอย่างมันจะดีขึ้นเอง “ “ มา. อะ หมอไน “ นาราที่กำลังเดินเข้ามา เจอทั้งสองเข้าก็ตกใจ คุณหมอหนุ่มจึงรีบหันหน้าไปใช้สายตามองไปที่เธอ“ รู้จักกันหรือคะ “ “ คุณเอาเอกสารบนโต๊ะออกไปจัดการให้ผม เดี๋ยวทางนี้ผมดูเอง “ “ อ๋อ ค่ะ ๆ “ นาราอมยิ้มนิดหน่อย แล้วรีบวางน้ำยาล้างแผลในมือ สลับกับจับเอาเอกสารบนโต๊ะเดินออกมา ก่อนมาเจอเข้ากับพลอยไพรินที่กำลังจะเดินเข้าไปพอดี“ อ้าวพี่ เพื่อนหนูอยู่ในนั้นเหรอ “ “ อย่าพึ่งเข้าไปเป็นก้างเลย มานี่มา “ พี่สาวพยาบาลจึงรีบจูงมือพลอยไพรินออกไปทางอื่น “ โอเคแล้วหรือยัง “ หมอไนที่เห็นว่าหญิงสาวดันตัวออกห่างเขาแล้ว จึงถามกับเธอแล้วเอาผ้าเช็ดหน้ายื่นให้ วรรณิหลาก็รับเอาแล้วพยักหน้าต่อคำถามของเขา “ ข