ตอนที่ 10 ทำแผลอย่างแนบชิด

“ ฮือๆ หมอ “ คิดเช่นนั้นแล้วเธอก็ร้องไห้โฮออกมาอย่างควบคุมไม่ได้

“ อ้าว เป็นอะไรไป เจ็บแผลเหรอครับ “ คุณหมอหนุ่มพยายามจะหาวิธีปลอบเธอ แต่ถ้าถามว่าเขาเคยปลอบใจผู้หญิงมาก่อนไหม ก็ไม่เคย เขาจึงทำได้เพียงยืนเอียงตัวไปมา ไม่รู้ว่าจะต้องเอาตัวเองไปไว้ตรงไหน จนหญิงสาวซบลงที่อกของเขา คุณหมอไนจึงถือวิสาสะเอามือยกขึ้นลูบหัวให้

“ มีอะไรไม่สบายใจก็ระบายออกมาน่ะ ร้องออกมาเลย แล้วทุกอย่างมันจะดีขึ้นเอง “ 

“ มา. อะ หมอไน “ นาราที่กำลังเดินเข้ามา เจอทั้งสองเข้าก็ตกใจ คุณหมอหนุ่มจึงรีบหันหน้าไปใช้สายตามองไปที่เธอ

“ รู้จักกันหรือคะ “ 

“ คุณเอาเอกสารบนโต๊ะออกไปจัดการให้ผม เดี๋ยวทางนี้ผมดูเอง “ 

“ อ๋อ ค่ะ ๆ “ นาราอมยิ้มนิดหน่อย แล้วรีบวางน้ำยาล้างแผลในมือ สลับกับจับเอาเอกสารบนโต๊ะเดินออกมา ก่อนมาเจอเข้ากับพลอยไพรินที่กำลังจะเดินเข้าไปพอดี

“ อ้าวพี่ เพื่อนหนูอยู่ในนั้นเหรอ “ 

“ อย่าพึ่งเข้าไปเป็นก้างเลย มานี่มา “ พี่สาวพยาบาลจึงรีบจูงมือพลอยไพรินออกไปทางอื่น 

“ โอเคแล้วหรือยัง “ หมอไนที่เห็นว่าหญิงสาวดันตัวออกห่างเขาแล้ว จึงถามกับเธอแล้วเอาผ้าเช็ดหน้ายื่นให้ วรรณิหลาก็รับเอาแล้วพยักหน้าต่อคำถามของเขา 

“ ขอบคุณค่ะ ที่ปลอบใจ “ คุณหมออมยิ้มให้กับคนที่ก้มหน้าอยู่ 

“ ไม่เป็นไร คราวนี้ก็มานี่ ได้เวลาแล้ว “ เขาพูดพร้อมกับใช้สำลีจุ่มน้ำยาล้างแผล มองไปที่แผลตรงขาของเธอ มือก็ดึงเก้าอี้ตัวเตี้ยมานั่ง เพื่อให้ขาของหญิงสาวอยู่ในระดับสายตาของเขา 

“ อ้า “ เมื่อสำลีจิ้มลงที่ขา ณิหลาก็ร้องขึ้นพร้อมกับยื่นมือไปบีบที่ต้นแขนของคุณหมออย่างลืมตัว 

“ อะ ขอโทษค่ะ “ เมื่อรู้ตัวเธอจึงรีบเอามือออกจากต้นแขนเขา คุณหมอไนยะก็เงยหน้าขึ้นมายิ้มให้กับเธอ คนอะไรชอบหว่านเสน่ห์จัง เมื่อกี้ตอนเธอซบอก เขาก็ตัวหอมๆ เขากะจะทำให้เธอหลงจนเอาสายตาไปมองคนอื่นไม่ได้เลยหรือไง แต่แล้วเธอก็ยิ่งตกใจมากกว่าเดิม เมื่อเขาจับมือของเธอมาวางไว้บนบ่าของเขา

“ ไม่เป็นไรนะครับ ถ้าเจ็บก็หยิกพี่ได้ “ คุณหมอไนยะบอกโดยไม่ทันให้หญิงสาวได้ตอบ เขาก็เอาสำลีจิ้มลงที่แผลบนขาเธอ

“ โอ๊ยย อ๊า แสบ “ วรรณิหลาร้องขึ้นมือหนึ่งก็ยกขึ้นมาปิดปากตัวเอง ในขณะที่มืออีกข้างจับและบีบที่หัวไหล่ของคุณหมอเบาๆ 

“ ตอนนี้บอกพี่ได้หรือยังว่าไปทำอะไรมา ถึงได้เจ็บตัวแบบนี้ “ คนถามยังคงจ้องอยู่ที่แผลบนขาเธอ

“ พอดีเดินข้ามถนนไม่ระวังก็เลยล้มนะคะ “ คำตอบของหญิงสาวเล่นเอาคุณหมอต้องรีบเงยหน้ามอง 

“ แล้วณิหลาออกมาเดินทำอะไร มืดค่ำขนาดนี้แล้ว” เขาถามปนดุนิดหน่อย

“ ณิหลาก็ไม่ได้มาเดินโชว์ให้รถชนเล่นสักหน่อยนี่น่าคุณพี่หมอ ณิหลากับเพื่อนไปตั้งแผงวาดรูปที่ตลาดนัด กลับดึกแบบนี้ทุกวันอยู่แล้วค่ะ วันนี้ก็กำลังจะเดินกลับ แต่มีรถคนที่ขับไม่ระวังวิ่งมาใส่เอา ดีนะที่หลบทัน “ คนที่เงยหน้าฟังอยู่ส่ายหน้าเบาๆ 

“ ไม่ดีเลย เป็นสาวเป็นนางไปไหนมาไหนดึกดื่น “ 

“ ทำไมล่ะคะ เป็นห่วงเหรอ? “ คนถามหยอดคุณหมอเล่น แต่คำตอบของเขาก็ถึงกับทำเธออึ้งไปเลย

“ ก็เป็นห่วงน่ะสิ “ คนพูดเงยหน้าจ้องตากับหญิงสาว จนวรรณิหลาหัวใจเต้นระรัวอีกครั้ง 

“ แล้วทุกวันนี้ พักผ่อนนอนหลับกันกี่โมง ระวังปัญหาสุขภาพจะถามหาเอาน่ะ “ 

“ อย่าห่วงเลยค่ะ ณิหลานอนสิบชั่วโมงทุกวันเลย “ หมอไนรีบจ้องคนพูดอย่างแปลกใจ จนเธอพูดต่อเขาก็ถึงกับส่ายหน้าอีกรอบ “ แต่ว่านอนเป็นตอนเช้าของพรุ่งนี้นะคะ “ 

“ ระวังเถอะ เดี๋ยวก็ป่วยง่ายเอาหรอก “ 

“ ก็ดีสิคะ ณิหลาจะได้มาเจอคุณหมอไนบ่อยๆ “ หญิงสาวพูดพร้อมกับเอียงหน้าก้มลงมายิ้มให้เขา คุณหมอเห็นแบบนั้นจึงหลบหน้าก้มมองไปที่แผลของเธอดังเดิม เพราะเขารู้สึกร้อนผ่าวตรงใบหน้า

“ หยอดเก่งนะเราเนี้ย “ ไม่เห็นจะเหมือนในฝันเลย หรือว่าอันนั้นเขาจะแค่คิดไปเองจริงๆ ? 

“ แล้วนี่ ทำแผลเสร็จหรือยังคะ ณิหลาจะได้โทรหาพลอย บอกว่าไปเข้าห้องน้ำแป๊บเดียว ป่านนี้ยังไม่เห็นมาเลย ไม่รู้ไปหลงอยู่ที่ไหนหรือเปล่า “ เธอพูดพร้อมกับหยิบเอามือถือขึ้นมา แต่ก็โดนคุณหมอหนุ่มลุกจับห้ามไว้ 

“ เดี๋ยว “ 

“ อะไรคะ “ 

“ ก่อนจะโทรหาเพื่อนน่ะ โทรหาพี่ก่อนได้มั้ย “